Bad

Hoofdstuk 89

Harry's POV.



Hoe dichter ik bij het huis kom hoe zenuwachtiger ik word. Iets wat ik bijna nooit voel. Wat ga ik aantreffen.. Het pad duurt veel te lang om te lopen dus sprint ik naar de oprit. Hij ziet er opgeruimd uit vergeleken met een paar dagen geleden. De kapotte auto van Jessica staat gemaakt op de oprit. Lang leven Liam. Ik ga met mijn hand over de auto en loop naar de voordeur.

Ik haal de sleutel uit mijn broekzak en maak de deur open, zo stil mogelijk. Ik wil Zayn niet tegen komen, of nog erger. Niall.

Het is stil in huis. Alleen vanaf de woonkamer klinken de stemmen van Liam en Niall. Ze praten over voetbal en nog meer onzin. Ik luister aan de deur. Geen Jessica. Ik kijk naar boven.

Natuurlijk, ze ligt al in bed.

Ik trek mijn modderige schoenen uit en loop naar boven.

Ook de gang is opgeruimder. Eerst loop ik naar mijn kamer en trek mijn modderige jeans uit. Ik trek een grijze trainingsbroek aan met een wit shirt.

Ik weet niet waarom, maar ik wil niet voor haar deur staan als een zwerver die naar bier ruikt. Ze moet niet denken dat ik mijn zorgen wegdrink. Wat wel waar is, trouwens.

Ik wil op haar deur kloppen, maar bedenk me. Ze ligt vast allang te slapen. Ik kan echt niet wachten tot morgen. Even kijken kan toch wel?

Ik duw de deur zachtjes open. Jessica ligt met haar rug naar me toe. Zachtjes klik ik de deur achter me dicht en loop naar haar bed. Ik kniel voor haar neer.

Dan merk ik dat ze wakker is, ze snikt zachtjes. 'Huil je?' Fluister ik.

'Ga weg, alsjeblieft' Snikt ze.

Okè, tot nu toe gaat het al minder goed dan gehoopt.

'Nee, ik wil even met je praten' Ik pak haar arm, ze deinst weg en kruipt verder onder haar dekens.

'Ik wil het niet. Ik voel me niet lekker en je hebt wel genoeg tegen me gezegd voorlopig' Snikt ze.

'Ben je nog ziek?'

'Wat maakt jou dat uit?'

'Ik geef om je.'

'Daar lijkt het anders niet op..' Haar woorden steken als een scherp mes door mijn hart. Ik moet haar duidelijk maken dat ik meer van haar houd dan van alles in de wereld.

Het gesnik gaat zachtjes door. 'Ik had nooit zo moeten reageren.. Dat van Lisa zei ik alleen om je te kwetsen. Ik was gewoon zo.. Ik dacht echt.' Ik stop met mijn woorden. Ik klink als een wanhopig jongetje.

Ik denk koortsachtig na, wat kan ik zeggen? 'Het idee van jou en Niall maakte me gek. Ik zag jou en Niall op de bank en dacht-'

'Oh, dus het is mijn schuld?' Haar stem kraakt terwijl ze zachtjes huilt.

'Nee, nee. Fuck, nee dat bedoel ik niet. Het is niet jou schuld dat ik jaloers ben'

'Er is geen Niall en mij' Snikt ze. Ik wil haar vastpakken en troosten totdat ze in slaap valt.

'Weet ik. Het spijt me' Hoevaak heb ik dat al wel niet gezegd. Ik kijk naar het meisje voor me, niet vaak genoeg.

'Ik wil je niet kwijt, Jess. Niet door zoiets doms. We hebben zoveel meegemaakt en.. ik weet niet of ik nog zonder je kan. Ik weet wel zeker dat ik niet zonder je kan' Ik ratel maar door en door.

'Ik hou van je en het spijt me zo erg, Ik ben een klootzak' Ik leg mijn hoofd op het matras. Na een minuut stilte heb ik het begrepen. Wat heeft het nog voor zin als ze me toch niet meer wil.


Jessica's POV



Ik veeg de tranen af aan de dekens en draai me om. Ik kijk hem aan, kan ik hem vergeven? Hij kan soms zo'n klootzak zijn dat ik hem wil slaan. Maar natuurlijk houd ik van hem.

'Ik snap het als je er een nachtje over moet slapen of je me niet meer wil. Ik begrijp het' Mompelt hij.

Ik blijf stil. 'Oke.. tot morgen. Welterusten.'

'Harry'

Zijn ogen vol hoop schieten naar de mijne. 'Ja?'

Ik weet niet wat ik wilde zeggen. Ik wilde gewoon niet dat hij weg zou gaan en me alleen zou laten. Ik wil hem bij me.

Ik sta op en loop naar hem toe.

'Sukkel' Ik pak zijn kraag en trek hem naar me toe, ik druk mijn lippen op de Zijne.