Bad

Hoofdstuk 21

'Tante Marieke! ik heb je zo gemist' Ik ren naar mijn tante toe die met haar armen open bij haar auto staat.

Als ik bij haar sta omhels ik haar. 'Ik jou ook Jessie' Mompelt ze in mijn haar. 'Je wurgt me, schat'

'Sorry' lach ik en ik laat haar los. Ze heeft haar blonde haren naar achter gestoken in een strakke knot. Normaal zou het iemand ontzettend streng staan, maar het past gewoon bij mijn tante.

'Ik ben zo blij je te zien! ' Een oude man gooit de klep van haar auto omhoog en haalt haar koffers eruit.

'Zet maar in de gang, pablo' Zegt ze en overhandig hem een briefje van 50.

'Kom gauw naar binnen, schat. We moeten zoveel bijkletsen' ze gooit haar zwarte handtas over haar schouder en slaat de deur van de auto dicht. Ze haakt haar arm in die van mij en samen lopen we naar de keuken.

'Ik hoorde dat je moeder.. ik vind het erg voor je' Ze gaat tegenover me zitten aan de tafel.

Vera zet twee kopjes thee voor ons op tafel. Ik bedank haar en richt me weer op mijn tante.

'Tja..' Is het enige wat er uit mijn mond komt.

Ze zet de thee aan haar mond en blaast er zachtjes in. 'Ik moet zeggen, het verbaasd me niks. Ze was al zolang verslaafd aan dat vreselijke..' verdriet verschijnt in haar ogen.

Ik leg mijn hand op die van haar. 'Als we op tijd waren geweest bij Mark.. Je oom zou nog kunnen leven' Er rolt een traan over haar wang.

Vera geeft haar een doekje. Ze veegt haar tranen droog. 'In ieder geval.. Je moeder is beter af'

'Ik weet het.' Er volgt een stilte.

Het enige geluid komt van de gang, waar Pablo bezig is met alle spullen uit te laden en te verzamelen die mijn tante wel niet heeft mee genomen op vakantie. Als ze de kans kreeg nam ze heel haar huis mee.

'Maar goed. Genoeg over dat. Hoe was je vakantie?'

We praten een uur, twee uur over koetjes en kalfjes. Ik kijk op de klok. Op dit moment zit Niall bij Louis. Als het me lukt om weg te komen moet ik over een uur de wacht houden.

'En toen gleed hij zo het zwembad in! Je had erbij moeten zijn, wat een idioot!' Lacht ze. Ze neemt een hap van haar koekje.

'Je nieuwe liefde klinkt leuk, wanneer ga ik hem ontmoeten?'

'Ik heb hem en zijn dochter uitgenodigd voor kerst, als je dat goed vind'

'Prima! Hoe meer zielen hoe meer vreugd' Ik voel mijn mobiel in mijn broekzak trillen.

Ik pak hem uit mijn broekzak en kijk op het scherm. 'Lisa' Ik druk hem weg en stop hem weer in mijn zak.

'Je word vast vriendin met haar. Ze is enig. Ze is van jou leeftijd.'

'Misschien' Ik geef haar mijn beste, nep glimlach. Ik heb totaal geen zin in een hele avond doen alsof er niks aan de hand is, alsof mijn moeder en vader gewoon vrolijk thuis op de bank zitten.

'Nog twee daagjes. De kerstboom staat al zie ik. Heeft Louis je geholpen'

Mijn maag draait om bij het horen van zijn naam. Ik zie nog steeds voor me hoe hij daar lag, kermend van de pijn, bloed overal.

'Aarde aan Jessica' Lacht mijn tante.

'Sorry' Ik neem snel een slok van mijn, nu koud geworden thee. Ik trek en vies gezicht en zet het kopje terug.

'Ik moet gaan. ik heb een afspraak bij de pedicuren. Je kunt meegaan?' Ze staat op en gooit haar handtas over haar schouder.

'Ik ben een beetje moe..'

'Ik begrijp het. Tot vanavond, ik haal lekkers in huis. Het word een top avond'

'Lijkt me gezellig' Glimlach ik. Ze geeft een kus op mijn wang en loopt de kamer uit.

Ik wacht tot ik de voordeur hoor en sta dan op. ik verzamel de kopjes en breng ze naar de keuken.

'Laat mij maar' Vera neemt de kopjes aan en zet ze in de vaatwasser.

'Ik ben zo terug, ik ga-'

'Naar de buurjongens, ik begrijp het' Ze lacht lief naar me. Ik voel mijn wangen gloeien.

Ik ren naar mijn slaapkamer en bekijk mezelf in de spiegel. Mijn lange donkerblonde haren hangen slap langs mijn dunne gezicht.

Ooit was ik een jong meisje. Een meisje met dromen. Al mijn dromen kapot gemaakt op één nacht.

Zuchtend maak ik een knot in mijn haar. Kon ik maar even.. Al was het maar één minuut. Één minuut mijn zorgen vergeten. Het verleden achter me laten.

Ik kijk op de klok, ik moet gaan naar mijn laatste zorg; doornroosje.