Bad

Hoofdstuk 10

'Jessica, waarom heb je niet eerder gebeld!'

Ik draai met mijn ogen. Ik heb nu al spijt van het telefoontje.

'Het spijt me, ik-'

'Nee Jessica, dit valt me erg van je tegen! Kom nu naar huis!' Snauwt ze door de telefoon.

'Ik blijf voorlopig hier.'

'Jessica Elisabeth De wit, Jij komt nu naar huis! Begrepen'

'Je bent niet mijn baas! Ik weet niet waarom ik belde, ik wilde gewoon weten waar je was'

'Ik ben thuis.. Nou ja thuis. Ik verblijf tijdelijk ergens anders'

'In de kliniek?'

Ik hoor haar zuchten. 'Je hebt gelijk'

'Het is het beste voor je. Het probleem werd steeds erger'

'Weet ik, Spreek ik je nog?'

'Ja, ik denk het..'

Ik druk mijn mobiel uit. Met een zucht val ik achterover op mijn bed. Ik staar naar het plafond. Waarom is alles zo ingewikkeld. Het leven zou makkelijker moeten worden nu ik volwassenen ben.

'Hey'

Ik spring op van het bed. Harry komt door de deur van het balkon. Zijn haren zitten vol met sneeuw en zijn neus is rood.

'Je kunt niet zomaar mijn kamer inkomen! Dalijk ziet iemand je'

'Wie zou me moeten zien?'

'Vera, mijn butler'

'Aha, de vrouw die je soep maakt.' Lacht hij. Hij kijkt mijn kamer rond. Hij loopt naar een fotolijstje toe die ik niet eerder bekeken heb.

'Wie zijn dit?' Hij houd het voor mijn neus.

Er staan twee vrouwen op, schouder aan schouder terwijl een man met een baard een bierflesje omhoog houd. Een rilling loopt over mijn rug. Zijn gezicht herken ik uit duizenden.

'Waarom staat er een foto van mijn vader in mijn tante's kamer'

'Je vader? Hij was toch..'

'Hij is niet dood' Jammer genoeg. de twee vrouwen zijn mijn moeder en tante.

'Gevangenis, juist' Harry gaat op mijn bed zitten. 'wat heeft hij eigenlijk gedaan?'

'Maakt het uit?' Bijt ik hem toe. Hij houd zijn handen omhoog.

'Als we vrienden gaan worden moet je me al je diepste geheimen vertellen' Grapt hij

'Wie zegt dat ik.. Naja.'

'Ik wil je uitnodigen voor vanavond. Liam wil je beter leren kennen'

'Waarom?'

'Hij wil weten of je wel te vertrouwen bent, anders' Hij gaat met zijn vinger langs zijn keel alsof hij zijn keel doorsnijdt.

'Omg..' ik houd mijn hand voor mijn mond

Hij staat lachend op. 'Geen zorgen, hij doet je niks. Liam is de leider van de vegetarische vampiers'

'Kan je geen goed woordje voor me doen. Ik wil niet' Ik doe zijn gebaar na. Hij grijnst naar me.

'Ik weet niks over je. Alleen dat je niet bang bent'

'Bijna nooit' ik leg de nadrukking op bijna.

De beelden van mijn vader die glazen naar mijn moeder gooide flitsen voor mijn ogen.

'Zayn..' fluistert Harry

'Wat?'

'Ik moet weg' Hij rent naar het balkon. Hij slaat de deur hard dicht waardoor het fotolijstje met daarin de foto van mijn moeder, tante en vader erin op de grond kapot slaat. ik pak het op en gooi het in de prullenbak.