Bad

Hoofdstuk 97

Jessica's POV.

'Voilà' Harry zet een bord voor me neer. Ik haal mijn wenkbrauw op.

'Je hebt de aardappels niet gekookt?' Giechel ik. Harry kijkt naar het bord.

'Moet dat dan?' Zucht hij. Hij gaat met zijn hand door zijn haren.

'Ja..' Ik kijk hem aan en barst dan uit in lachen. 'Maakt niet uit. Het gaat toch om te spinazie. Dat is goed voor mij en-' Harry's hand vliegt naar mijn mond.

'Niet zeggen'

'Sorry' Fluister ik. Vroeg of laat moeten we het ze toch gaan vertellen. Ik weet niet hoe lang het duurt voordat mijn buik boller word.

'Eet nou maar' zegt Harry glimlachend. Hij schuift zijn stoel naar achter en loopt naar de aanrecht. De keuken is zoveel verbeterd. De eerste dag dat we hier kwamen lag er niet eens een vloer in.

'Ik ben trots op Liam dat bij dit voor elkaar heeft gekregen' Zeg ik. Ik wijs met mijn vork naar de licht houten keukenkastjes en het zwarte aanrechtblad.

'Dankjewel' Hoor ik Liam zeggen die net de keuken in loopt. Hij draagt zijn werkkleding; een overal van spijkerstof met daaronder een wit shirt en zwarte handschoenen. Hij is bedekt met olie en verf. Hij haalt een paar oude doeken uit de kast.

'Ik ga naar mijn werk.' Glimlacht Liam. Hij klopt op mijn schouder als hij de kamer uitloopt.

'Doei!' roep ik hem achterna. Ik neem een hap van mijn spinazie. 'Het is heerlijk!'

'Echt!? De laatste keer dat ik gekookt heb was voor-' Hij stopt in zijn woorden en laat de vaatdoek uit zijn handen glijden, in de wasbak.

'Voor?' Een jaloers gevoel vult mijn buik. Ik probeer het te bedwingen, maar het idee van Harry die kookt voor een ander meisje maakt me gek.

'Voor mijn moeder' Half fluistert hij. Ik voel me meteen schuldig over de gedachte die ik net had. Ik had het moeten weten..

'Wat maakte je voor haar?' Vraag ik om het gesprek niet te diep te laten gaan. Als dat gebeurt eindigt het altijd met iemand die huilt, of te wel; ik.

'Weet ik niet meer' Zegt hij en draait om. Hij gaat weer verder met het afpoetsen van het aanrecht. Honderd keer over dezelfde plek. Ik schuif het bord van me af en sta op om naar Harry te lopen.

'Gaat het wel?' Vraag ik. Ik houd zijn arm stil zodat hij de doek weer laat liggen.

'Best' snauwt hij. Hij kijkt niet op van zijn handen.

'Weet je het zeker, je klinkt niet-'

'Het gaat goed. Oké?'

'Je wilde toch meer praten over je ouders. Hoe waren je ouders eigenlijk. Was je moeder-'

'Genoeg' beveelt hij. Hij rukt zijn arm los en stapt een meter van me af. 'Ik heb me bedacht, laten we het maar nooit meer over ze hebben. Dat is beter voor iedereen'

'Misschien kan je praten met Niall. Hij en je-'

'Jessica. Ik Fucking zei je dat ik niet wilde praten over mijn ouders. Laat het rusten, ja!?'

'Ik dacht dat je het zelf.. Laat maar' Zeg ik. Ik zucht en loop de keuken uit. Als ik de trap op loop voel ik mijn hoofd weer draaien. Ik haat dit.

Ik verzamel weer nieuwe kleding, een trainingsbroek van Harry en een shirt van mezelf, en loop de badkamer in. Ik gooi mijn tas op de net gemaakte kast en kleed me uit. Ik bekijk mezelf in de spiegel. Hoe zal ik eruit zien met een dikke buik.

Ik leg mijn hand op mijn buik, iets wat ik al heel de dag doe. Ik kan het nog steeds niet geloven. De gezichten van Ingrid en Marieke als ik de vertel dat ik zwanger ben verschijnen in mijn gedachte.