Bad

Hoofdstuk 77

Harry's POV



'Nog vijftien minuten' Zegt Niall. Hij tikt op zijn horloge. Ik wil het niet weten. Ik loop voor de duizendste keer de cel rond. Ik had nu bij Jessica moeten zijn.

'Zodra ze eten komen brengen, breken we uit' Fluister ik in Niall's oor.

'Wat als ze ons geen eten brengen?'

'We moeten eten, anders ga ik dood!' schreeuw ik. Hoe kan Niall hier zo rustig onder blijven?

Ik word gek. Deze ruimte is te klein, er liggen twee zwarte matrassen op de grond. Één bezet door facking doornroosje.

'Wanneer ontwaakt die jongen?' Ik til zijn arm op, die slap weer terug op zijn plek valt.

'Ze kunnen toch niet zomaar mensen plat spuiten en vervolgens half dood in een cel gooien' Mijn hoofd bonkt van woede.

'Ze zien ons niet als mensen, blijkbaar' Zucht Niall.

'We zijn dan wel vampiers. Maar geen moordenaars?! Wat zijn jullie van plan? Ons hier laten wegrotten?'

'Mijn claustrofobie begint op te spelen. Ik word gek, man' Niall schuift zijn muts over zijn hoofd en gaat liggen.

'Laat ons gaan! We zijn geen beesten!' Ik beuk tegen de deur.

'Geef het toch op, Harry. Morgen weer een dag'

'Wat is er mis met jou?! Jij was toch degene die hier gek werd?'

'Je helpt ons niet door hier de boel te verbouwen'

'Ik verbouw jou gezicht als je je bek niet houd' grom ik.

Even is het stil. 'Sorry, Niall. Sorry, jij kan er ook niks aan doen dat we hier zitten'

'Nee... Het geeft niet'

'Wat als.. Wat als we hier dood gaan. Ze geven ons geen bloed. Ze laten ons gewoon sterven'

'We moeten ons gewoon rustig houden. Dan zien ze vanzelf dat we niks doen'

'Ja..'

Twee minuten sta ik in het midden van de cel. Niall tikt met een steentje op de muur. Ik begin te ijsberen. Links, rechts, links, rechts.

'Ik word gek. Ik word gek!'

'Hoor hem roepen, zielig beest' hoor ik iemand op de gang zeggen. Beest? Ik bijt mijn tanden strak op elkaar. Ze willen een beest zien, ze krijgen een beest.

Ik schop met mijn voet tegen de deur. 'Meneer Styles, rustig of we-'

'Of wat!? Kom dan, kom dan!' ik kijk rond. Er moet ergens een camera hangen. Dan valt mijn oog op een zwart kastje in de hoek van de tafel. Ik loop ernaartoe en grijp het vast. Ik trek het los.

Ik smijt het tegen de muur. 'Laat ons gaan!' Schreeuw ik zo hard mogelijk.

'Één minuut tot twaalf uur'

'laat ons gaan, ik smeek het jullie' Schreeuw ik zo hard dat ze me wel moeten horen. Er klinken zware voetstappen aan de andere kant van de deur.

'Harry, dit is je kans' Sist Niall. Ik knik, de deur gaat langzaam open.

Ik wil over de man heen springen, zijn gezicht tegen de muur aan rammen, maar het lukt niet.

Niall staat op en komt naast me staan. Ik bal mijn vuisten. 'Wie ben jij?'

'Ik wil even met jullie praten.. over de toekomst. Ik zal maar geen gekke dingen doen' Hij leunt tegen de muur.

'Of anders?' Sis ik door mijn tanden heen.

'Tja.. dan gebeuren er minder leuke dingen' Hij haalt een sigaret uit zijn zak en steekt hem op.

Zo is het genoeg. Ik kijk Niall aan voor toestemming, hij knikt. Hij weet precies wat ik bedoel. Ik kijk de man strak aan. Eerst kijkt hij stoer terug, maar dan veranderd zijn blik.

'Fuck, wat doe je' Kreunt hij. Ik focus, zijn botten moet kraken. Zijn benen en armen moeten van zijn romp-

'Stop, Voor het te laat is en ik.. ik je' Stottert hij. Zijn sigaret valt uit zijn mond op de grond. Hij grijpt zijn borst. 'Stop, of ik laat Jessica oppakken en ver-'

Ik kijk meteen weg. Hij valt op de grond, probeert op adem te komen. In één beweging sta ik voor hem. Grijp hem bij zijn keel en til hen op.

'Waar is ze? Je blijft met je gore poten van Jessica!' Schreeuw ik in zijn gezicht. Ik beuk zo hard ik kan tegen de muur naast hem.

'Je laat haar met rust, verdomme!' Ik sla nog een keer, nog harder. De muur brokkelt af, stukje voor stukje.

Als ik buiten vuurwerk hoor in de verte verlies ik mijn controle. Ze is alleen, ik had bij haar moeten zijn. Mijn vuist raakt de muur weer.

'De muren zijn zo dik, daar kom je niet doorheen' Zegt de man. Hij heeft met zijn voet de sigaret uitgestapt.

'Moet je eens opletten!' de adrenaline pompt door mijn lichaam. Die muur moet stuk, al moet ik zijn hoofd gebruiken als sloop hamer.

'Ik wilde bij haar zijn! Ik wilde haar kussen om twaalf uur. Ik wilde haar omhelzen!' Ik beuk elke keer harder en harder. Elk woord dat ik zeg motiveert me om die facking muur om te krijgen. Al is het het laatste wat ik doe.

'Ik wilde haar.. ik wilde haar!' Ik beuk nog een laatste keer, dan zak ik op mijn knieën. Ik bekijk de schade die ik heb aangericht. Niet alleen naar de muur, maar ook mijn kapotte handen.

Ik knijp mijn ogen dicht. Een traan rolt over mijn wangen. Niall probeert mijn hand weg te trekken en me omhoog te helpen, maar ik schud mijn hoofd.

Hij klopt op mijn schouder en laat me zitten. Ik huil in mijn handen, iets wat ik normaal nooit doe. Het komt door haar, wat doet ze toch met me.