Here's the update! Thank you guys for still reading this! Finally, after I post the part two of WTBTL Epilogue, dito na ako laging mag-uupdate so please konteng antay nalang! HAHAHA! Hoping for your support sa last chapter ng WTBTL! Thanks!
If you miss Dewlon and Kirt, you can always visit their facebook. Active sila minsan! Hahaha! Shout out sa mga RP's ng mga characters ko. Love you guys! I had fun reading your post and all. Konteng kembot nalang nagagaya niyo na sila. Lols.
***
Kirt's POV
Akiro left my condo too after I said those words to him. Mali nga namang pangunahan ako, hindi ba? At paano siya nakapasok sa condo ko?
"Anyare?" tanong ni VG na nagpupunas ng buhok. "Si Dewlon nasan?" dugtong niya.
Napapikit ako ng mariin at uminom ng tubig na nakapatong sa lamesa. "Umalis na pagkarating ni Akiro..." tulalang sagot ko.
Rinig ko ang pagsinghap niya, "What the fuck? Si Akiro nandito? Naligo lang ako ang dami ng nangyari? Ano? Nag-away ba ang dalawa! Ano, kwentuhan mo nako!" atat na atat niyang sinabi sabay upo sa tabi ko.
Sumigaw ako ng sobrang lakas kaya napatakip siya ng tenga habang nakangiwi. Nagsisigaw pa ako habang tinatadyak tadyak pa ang paa.
"Arggggh! Nakakainis!!" angil ko.
"Ano ba, Kirt, ang dolphin mong sumigaw!" sita niya at hinagis sakin ang towel niya.
Hinayaan ko sa mukha ko ang towel. Sumigaw pa ulit ako dahil sa inis. Nakakainis talagaaaaa!
Kung bakit ako inis na inis ay dahil sa sarili ko. Shit naman kasi, eh. Bakit kailangan kasi nilang magsabay dito? Kailangan ba talaga nila akong baliwin, ha?
Ano nalang ang mangyayari kung sabay sabay nila akong liligawan? Hindi ko ata carry!! Titiklop ako sa isa, titiklop din ako sa kabila. Shit!
"Kung bakit kasi ang haba ng buhok mo! Sino ba talaga Kirt?" tanong ni VG sakin, seryoso.
Inalis ko ang towel sa mukha ko at ngumuso. Ngumiwi ako sa kaniya at nagkibit balikat.
Umiling-iling siya, "Si Sydney na ikaw, alam 'kong gusto si Akiro, pero bakit biglang nagbago?" tanong niya sakin.
Napapikit ako ng mariin, "Hindi ko din alam. Siguro kasi, hinahanap ko pa ang dating ako. Natatakot akong kapag pumili na ako ngayon, baka pagsisihan ko sa huli..." sagot ko at bumuntong hininga.
Napahampas ng lamesa si VG, "In short kasi, gusto mo narin talaga si Dewlon. Ang feelings mo kay Dewlon ngayon napantayan na ang feelings mo kay Akiro noon. That's the reason!" sagot niya, may punto siya.
"Well, tama ka diyan, pero may iba pa. Ayaw mo naman kasing sabihin sakin kung si Dewlon 'yung prince charming ko noon, eh kaya ako naguguluhan, e! Eventually kasi malalaman ko rin tsyaka obvious naman na--"
"Oo na! Oo na! Si Dewlon na!" mabilis na sagot niya.
Nanlaki ang mata ko. Sinubukan kong wag mag-isip ng memorya para wag sumakit ang ulo ko sa impormasyon.
Napaawang ang bibig ko. Lumapit siya sakin na parang nagtataka kung bakit hindi pa ako ngumingiwi dito.
"Di sumakit ulo mo?" nagtatakang tanong niya.
Pinanliitan ko siya ng mata, "Obviously, alam ko na kasi. Hindi na bago sakin. Kailangan ko lang ng confirmation mula sayo. And damn it! I was right!" sabi ko at napatayo.
Now that she confirmed it, mas lalo akong naging kuryuso. Muli kong inalala ang mukha ng taong kasama ko sa roller coaster at sa lalakeng nireject ako sa harap ng maraming tao.
It was really him. It was Dewlon--kumirot ang ulo ko. Sign that I have to stop thinking about that memory.
The memory of the boy was clear. Now the question is, why do he likes me now. Did I pursue him? Bakit--
"Stop thinking, Kirt! Do you want me to die, ha? Wag mong pilitin ang sarili mo. Bilisan mo na at may taping ka pa!" utos ni VG at hinila na ako papunta sa kwarto.
Maybe she's right. I need to stop thinking. If I want answers then I have to make the answer come to me naturally. I really need to go to Cebu.
Nasa set na kami ngayon ni Akiro. Akiro was cold again, hindi niya ako pinapansin. Nakakatangina diba? Guguluhin niya ako pagkatapos siya pa tong inis?
Ang akala ko ba naiintindihan niyang naguguluhan ako? Kasalanan niya naman kung bakit nagkagusto ako kay Dewlon...ulit.
Kung sana noon pa siya umamin edi sana loyal ako sa kaniya. Magiging loyal nga ba ako sa kaniya? If ever Akiro risk and brave enough to love me kahit na may amnesia ako, will I love him to the fullest and never turn back to...whoever the guy I am in love with before akong maaksidente. Will I not turn back?
Sobrang init sa set lalo na't ang ganap sa set ay nag-aaway kami ni Akiro. Which is makatotohanan ang eksena, pwera sa mga linya.
Habang nagpapahinga kami lumapit si Akiro sa akin. Hindi siya nakatingin sakin pero tumabi siya sa upuan ko.
"Are you still mad at me?" tanong niya sabay inom ng tubig niya at tumingin sakin.
I just shrugged at nag-iwas ng tingin, "I have to stay mad, para maging makatotohanan ang eksena..." sagot ko sabay inom din ng tubig.
"There will be a kissing scene later, I just want you to know that kissing you later is not acting..." sabi niya, malamig at seryoso.
Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya pero hindi ako tumingin sa kaniya. Sa halip ay tumagilid pa para di niya makita ang reaksyon ko. What the hell?
Napalunok ako. Oo nga pala, may kissing scene pala kami ngayon. The characters fought then the guy will shut her up and let the girl feel his love through the kiss. Damn it!
Noon, gustong-gusto ko talaga na magkaroon kami ng kissing scene. I hate to admit it, but I'm so scary. Pero things changed and...and...bakit parang takot ako sa mararamdaman ni Dewlon eh wala naman siya di---
Biglang may humintong sasakyan sa tapat ng mga staff at ni Direk Mela. Imbis na magalit si Direk ay ngumisi pa ito at lumapit sa sasakyan.
At dahil nakasunod sa aming set ang mga fans namin ni Akiro at ng mga reporters ay nakuha nito ang atensyon ng lahat.
A fancy black mercedes benz car took all the people attention and I don't know if the owner of the car will be more fancy.
Lumabas ang nasa driver seat at halos malaglag ang panga ko ng makita kung sino. Dewlon is wearing a corporate attire.
His hazelnut hair was cleanly cut that makes him more like a good guy but the earing on his left ear make it all disappear. He has the angst of a bad boy but definitely opposite from who he is.
I saw the girls who were supposed to be gawking at Akiro was gawking at Dewlon. Kinikilig pa ang mga mukha nila. Gwapong gwapo kay Dewlon. Tss...
Akiro whispered something. Hindi ko siya pinansin at tumayo ako para lapitan siya. We need to talk after all...
Kinakausap siya ni Direk Mela and some of the staff. Some staff look at na parang nang-aasar sila na parang may malisya. Pinanood niya akong habang papalapit sa kaniya. He's not smiling but his eyes were glad.
I heard the flashing sound of the cameras. When I realized something, I stop midstep. Kumunot ang noo ni Dewlon at sinundan ang tingin kung nasaan ako nakatingin.
I am now looking at my fans that support and ship Akiro and I at kung lalapit ako ngayon kay Dewlon baka isipin nilang si Dewlon...damn it! Nakakainis na buhay!
Babalik na sana ako ng bigla siyang naglakad palapit sakin. Bahagya akong umiling para di siya tuloyang lumapit pero dirediretsyo na siya.
Nagulat ako ng may humila sakin at inakbayan ako. Napatigil si Dewlon sa paglapit. But, he walk again toward us.
"I didn't thought I would see you again, Dewlon..." mariing sabi ni Akiro habang ngingiti-ngiti siya.
Malamig ang ekspresyon na ipinukol ni Dewlon sa kaniya. Bumalik ang tingin ni Dewlon sakin at binigyan ako ng tipid na ngiti.
"Have you eaten your lunch?" tanong ni Dewlon. "Direk Mela said break time niyo na..." dugtong niya.
Napakurap ako. Is he asking me for lunch? Pero paano ako sasakay sa sasakyan niya kung mayroong nakaabang na mga fans at reporter sa mga galaw namin.
Napahawak ako sa batok ko, "Ahmm, h-hindi pa pero...kasi..." sabi ko at tumingin ulit sa mga tao.
Mas hinila ako palapit ni Akiro sa kaniya dahil nakaakbay pa nga pala siya sakin. Lumipat ang tingin ni Dewlon sa kamay ni Akiro.
Kinurot ko si Akiro sa tagiliran pero ininda niya 'yun, "If you can see, she's scared that maybe our fans will conclude something, so if you want to ask her for lunch then I should come..." sabi ni Akiro kay Dewlon.
Napatingin ako kay Akiro at kinunotan ng noo. What the hell? Ayan nanaman siya! Pinangungunahan niya nanaman ako! Damn it!
Marahas kong inalis ang kamay ni Akiro sa balikat ko. Nagulat siya sa ginawa ko. "Pinangungunahan mo nanaman ako, Akiro. What's so fun in that?" inis kong sabi sa kaniya at tumingin kay Dewlon.
Bahala na kung ano ang mangyayari. Hinawakan ko ang braso ni Dewlon, "Tara na Dewlon, mag-lunch na tayo..." sabi ko sa kaniya at hinila na siya.
Nakakainis si Akiro. Ba't ba nagbago na siya? He even told me about the kissing scene later. Damn it, I'm so worried about what would Dewlon will feel. Haist!
Habang nagmamaneho si Dewlon ay nakasimangot ako, pero ng maramdaman ko na sinusulyapan niya ako ay ikinalma ko ang sarili ko.
"I'm sorry, Dewlon..." sabi ko at tumingin sa kaniya. "I'm really sorry..." sabi ko at bahagyang humarap pa sa kaniya.
Hindi niya ako tinignan, "Why are you saying sorry?" seryosong tanong niya, nakakunot ang noo.
"You know...about what happened this morning. About what Akiro said..." sabi ko at kabado sa magiging sagot niya.
Biglang kumabog ang puso ko ng tumingin na siya sa wakas sa akin, "We'll talk about it later, Eunice. Where do you want to eat?" seryosong tanong niya at bumalik ang tingin sa daan.
Napakagat labi ako. "Ikaw, saan mo gusto? I think it'll be better if we eat in some private restaura--"
"Yeah, sure, I know you have to hide because you're with me..." mapaet niyang sinabi.
Napakurap ako sa isinagot niya. The bitterness of his tone makes me heart ache. It hurts for him. Obviously, I don't want him to feel like that. Obviously, I fucking care what will he feel. Damn it!
Bumuntong hininga ako, "They already know that I'm with you because they saw us a while ago. I'm sorry if I should hide, trabaho lang..." sagot ko sa kaniya, it was like I'm explaining to him and convincing him not to get mad.
I really don't kung ano talagang meron sa amin ni Dewlon noon dahil sa alaala ko sa kaniya noon ay ayaw niya sakin, but then again, meron pa akong mga alaala na kasama siya.
It was like after that rejection of him, meron pa kaming tagpo. Hindi kami nagkahiwalay ng landas. Did I pursue him? Did he eventually fell in love with me--
Kumirot ang ulo ko dahil pilit kong inaalala si Dewlon sa buhay ko. I looked at him seriously driving. Biglang may nag-flash sa utak ko.
It was him driving his car with his dark eyes fixed on the road. Seryoso at malamig ang mukha. He's wearing a uniform that I don't know. He looks like a high school student pero nagmamaneho na. I was with him inside his car, nasa shotgun seat din ako.
Napapikit ako ng mariin dahil may gusto pa akong maalala. Ako, gusto kong maalala ako. Ano ang ginagawa ko sa sitwasyong 'yun. Bakit nasa tabi niya ako?
Naramdaman ko ang kamay ni Dewlon sa braso ko, "Are you okay?" nag-aalalang tanong ni Dewlon.
Hindi ko namalayang huminto na kami dahil sa traffic. Ngumiwi ako dahil sa naramdamang sakit pero unti-unting nawala dahil kinalma ako ang sarili ko.
Hinihingal ako kaya binigyan niya ako ng bottled water na meron siya sa likod.
Hinimas ni Dewlon ang likod ko, "What happened? Did you remember something?" nag-aalalang tanong ni Dewlon.
Bakit, Dewlon? Bakit ganito ka mag-aalala sakin? Ano ba talaga kita noon? Kung hindi kaya ako napunta sa Australia, magkakasama kaya tayo ngayon?
"This will be the last set of our movie. Before the premier night, can I go to Cebu with you? Can you help me...remember?" hinihingal ko pang tanong.
Seryoso siyang nakatingin sakin. Agad naman itong lumambot sa sinabi ko. He slowly nodded and licked his lips.
He caressed my cheeks, "Don't worry, I will make you remember..." sagot niya.
Hinawakan ko ang kamay niyang nakahawak sa pisnge ko at ngumiti.
Help me remember you, Dewlon. Cause, I'm still confused about my feelings. I'm still confused who to consider...who to choose...
As much as I wanted to tell him that I already knew na siya ang prince charming ko ay hindi ko sasabihin.
Ang alam niya lang ay may naalala ako tungkol sa kaniya pero wala siyang alam na alam kong ayaw niya sakin noon. She hates stupid desperate girl like me.
-
Kumain kami sa isang Japanese Restaurant kung saan doon kami kumain sa isang private room. Japanese style ang loob ng kwarto.
The table was short. Uupo kami sa manipis na unan sa isang malaking carpet. But the rest of the floor was wood. The ambiance is good.
We ordered our food and Dewlon started to talk. He's not that pissed anymore like kanina na parang galit siya. I know I hurt him pero sinaktan niya naman ako noon, hindi ba? He rejected me at kahit na matagal na'yun ay naging fresh sakin ngayon.
"My friend is going to get married tomorrow. Galing ako sa kanila kanina to check them. I would like to ask you to be my date tomorrow. Are you free?" tanong niya.
He's not even smiling while he's asking me. His lips isn't even up. Napaisip tuloy ako, why did I even like this guy? He's mysterious, intimidating and a cold guy. But, damn, he can make my heart flutter.
I quickly nodded, "No...I mean sure..." dirediretsyong sagot ko.
Kumunot ang noo niya. I shaked my both hand, "No, I mean I'm not busy. And Yes, I can be your date..." nahihiyang sagot ko at humalakhak.
I was stunned when he laugh and bite his lips. He stared at me with his dark eyes like parang gustong-gusto niya akong titigan.
Looking at him right now hits me. I miss him. I miss his presence. It just so weird that my heart always misses him.
I told him about Akiro have said. Sinabi ko sa kaniyang umamin si Akiro na mahal niya ako and just like him, Akiro want to pursue me at handang makipag-kompetensya sa kaniya.
Tahimik lang siya. And I was shocked when he said na nag-usap na daw sila ni Akiro tungkol doon kaya alam niya na. They talked after Akiro walks out my condo.
Hindi na ako nagtanong kung ano ang pinag-usapan nila. I'm worried about what woull happen. I'm worried that I will hurt one of them.
"I just want you to know, Eunice, that I am willing to fight. And no matter what will your answer will be..." he said seriously and stop para bumuntong hininga.
He looked at me again with his lonely eyes, "No matter what your choice will be, I'll stay...always remember that..."
Bumilis ang tibok ng puso ko sa sinabi niya. My heart can't stop beating because of the joy I'm feeling. Ngumiti ako at tumango sa kaniya. I'll keep that in mind.
-
Binalik na ako ni Dewlon sa set. Akiro look furious, kasama niya si Manager Lim at si Manager Roa.
Hindi na bumaba si Dewlon kasi pupuntahan niya daw ang kompanya nila sa QC. Lumapit ako sa kanila and ready myself for a lot of sermon.
"What do you think you're doing, Sydney?" mariing tanong ni Manager Lim like he's my freakin manager.
Hindi ko siya pinansin at sumulyap kay Manager Roa na ngayon nakakagat labi at nginuso si Manager Lim.
Ngumuso ako at tumingin kay Manager Lim. Galit siya, as well as Akiro. "Ano ba ang ginawa ko? Kumain lang naman ako ng lunch at inaprobahan naman 'yun ni Direk..." sagot ko at umupo sa upuan ko na may pangalan ko pa. I need a retouch.
"She approved him because he's a business tycoon, Sydney. What will happen to you and Akiro? Pinag-uusapan kana sa social medias!" asik ni Manager Lim.
Nagkibit balikat nalamang ako. Please, I'm in a good mood so I'm not going to make my day be ruin.
"Please, Manager Lim, make my MANAGER nag me about this issue. Anong masama kung sumama ako sa kaniya? Magkaibigan kami and netizens will eat that reason eventually..." sagot ko at tinignan ang itsyura ko sa salamin.
I'm so pretty, no wonder Dewlon says he'll stay. Napakagat labi ako sa naisip.
I saw Akiro glaring at me. Tinaasan ko lang siya ng kilay. Pareho talaga sila ng manager niya. Tsk!
"Sydney, tama si Lim, trending na kayo ni Dewlon sa twitter. Kilala siya ng mga netizens kaya kilala ang pangalan niya. Agad na silang nag-conclude na may namamagitan sa inyong dalawa dahil inalis mo ang kamay ni Akiro kanina para hilahin si Dewlon..." sabi ni Manager Roa, I think she's not even mad.
Nawala ang saya sa dibdib ko at napalitan ng bigat. Damn it! Oo nga pala! Nakalimutan ko ang part nayan sa nangyari kanina.
No wonder Akiro was mad and glaring at me. I didn't think what will he feel. I was busy thinking what would Dewlon will feel.
Damn it, it so confusing!
I checked my phone. Mabuti nalang at naka-postpaid na ako ngayon para laging may internet.
Maraming naka-tagged na picture sakin na kanina lang kinuha. Mayroon pa ngang video na inalis ko ang kamay ni Akiro sa balikat ko at hinila si Dewlon.
I read their reactions ang tweets. My fans are sad and angry. They didn't like what they saw. Tsk!
"But, I think hindi naman to tatalab. We can always just say tha--"
"Netizens only did was conclude. Sila din ang umiisip na kami ni Akiro when it's not. I can alway say I'm single and I can freely go with someone else," mariing sabi ko.
"If you forgotten you're a celebrity, Sydney. And don't forget that you're only famous just because of Akiro!" Manager Lim spatted.
"Manager, tama na..." utos ni Akiro.
"Shut it, Lim!" asik ni Manager Roa.
Naikuyom ko ng mariin ang kamay ko at bumuntong hininga. "Well, I can be a celebrity without a partner making me famous. In fact, Akiro and I aren't teenagers anymore. Hindi na namin kailangan ang isa't-isa." mariing sagot ko.
"Stop it, Kirt!" galit na sabi ni Akiro. "Stop saying that! Imbis na ayusin, mas pinalalala mo pa!" dugtong niya.
Nagulat ako sa sigaw niya. Good thing kaming apat lang ang narito and the staff are still on break.
Nakita kong hinila ni Manager Roa si Manager Lim sa labas. Kami nalamang ni Akiro ang nasa loob. I wasn't looking at him. Looking at him while he's eyes are sad makes me want to say sorry.
Hindi ko na kasi alam ang gusto ko at sa hindi. It feels like whenever Dewlon appear, I forget Akiro. And whenever I'm with Akiro, no matter what, Dewlon is still there.
Now, I think Akiro...Akiro was late. Akiro should have risk for me para di ko siya nasasaktan ng ganito. It's so funny that I used to wish for Akiro's heart pero ngayon I am wishing na sana hindi nalang nga talaga ako nagustuhan ni Akiro.
"I'm sorry Akiro, but I think we need stop here. We don't need to pretend na merong some--"
"There is! I love you and I know you love me too. That Dewlon is just blinding you!" asik niya.
Napatayo ako sa sinabi niya. Galit ko siyang tinignan. "No, he's not Akiro! He's not blinding me, this is what I feel! Huli kana!" mariing sabi ko.
Nagulat siya sa sinabi ko. Napaawang ang bibig niya na parang hindi makapaniwala sa sinabi ko. Kahit masakit, kahit masakit sabihin sa kaniya na...huli na siya...kailangan. Kasi 'yun na ang nararamdaman ko ngayon. Ayoko ng mahirapan pa.
Kasi kung mahal ko talaga si Akiro. I won't look back. I won't like Dewlon. Because if you truly love that person, there will never be a second option.
Umiling siya, "Sobrang bilis kaya hindi ako naniniwala sayo. Do you think he's serious, ha? Why so fast, Sydney? The moment you felt something to that guy, I told you my true feelings because I don't want him to take you away from me. So that, you'll come back to me and stop moving on from me..." mariing sabi niya at bakas ang sakit sa boses niya.
His eyes were bloodshot without tears. Nag-iwas ako ng tingin. Ayokong panuorin siyang nasasaktan dahil baka hindi ako makatulog.
"You and I know each other so well, Kirt...Sydney...limang taon narin. We're even childhood friends back then. Why choose the new one? The person you knew for months?" dugtong niyang tanong, tila hindi matanggap ang sagot ko.
Umiling ako, "It wasn't fast, Akiro. Dewlon was part of the memories I lost and he makes me feel the old me that I miss that's why..." sagot ko at tumingala dahil nangingilid na ang luha sa mga mata ko.
I saw him shook his head. Lumapit siya sakin and tried to hold my hand pero inalis ko ito.
"No, you love me, Sydney. Yung bagong Kirt, alam kong mahal ako. Wala na ang dating ikaw. Nakaya mong maging si Sydney dahil nasa tabi mo ko. Forget the old Kirt and be Sydney Salvador. Please come back to me..." pakiusap niya and catched my both hands and kissed it.
Umiling ako, "The Sydney that you know isn't me, Akiro. Ako si Courtney Eunice. Si Eunice..." sabi ko at napakagat labi.
Si Eunice...His Eunice...