He Choose To Stay (HHMR BOOK 3) (Completed)

HCTS 22 - #Afraid

I'm sorry guys for my late update. Busy lang sa school. Yung mga naka-latin na lines, means memories 'yun na naalala ni Kirt. Just saying, baka malito kayo. Mahaba-haba update ngayon so...Enjoy Reading!

***

Kirt's POV

Nagising ako sa tunog ng alarm clock ng phone ko. I'm so not in a mood right now to wake up exactly 7AM to get ready. Anong oras nadin kaming nakauwi kagabi and I'm so freakin tired.

But, I guess itong pagod na nararamdaman ko ay walang wala sa pagod ni Dewlon ngayon. Buong araw siyang nag-drive kahapon. I wonder if he can handle waking up this early. Sana bukas nalang 'yung taping eh!

Kinuha ko ang phone ko sa bedside table at nagsimulang hanapin ang pangalan ni Dewlon sa contacts ko. I know, I need to cut him off in my life but something happened last night, habang na sa roller coaster kami.

I don't know but it's just weird. Pakiramdam ko may alam si Dewlon sa nakaraan ko. Pakiramdam ko siya na ang mga sagot sa mga katanungan ko. Nagtipa ako ng text message para kay Dewlon.

Ako: Good morning :)

I know he wouldn't reply dahil baka natutulog pa 'yun. Then, I wonder what happened last night between him and Graisyl. I wonder what is the real score between them.

Naalala ko pa ang nakabusangot niyang mukha ng bumalik kami ni Dewlon. She wanted to say something but, obviously there's something stopping her. Ano kaya 'yun?

Naghanda na ako para sa taping namin sa araw nato. Aattend kaya si Dewlon gayong parang kailangan niya na talagang umuwi sa pamilya niya at kung hindi ako nagkakamali sa New York daw 'yun.

I don't know what to feel. Siguro nasasayangan lang ako sa kaniya kung sakali mang bumack out siya. He's perfect to be Dr. Zamiel, but I prefer him as a leading man.

Not that, Akiro wasn't enough. Dewlon just have the angst to me and have this alluring charisma. Damn, I really can't make myself stop complementing him in my head.

And, I guess, my plan of cutting him off will be postponed muna. I think I need him. When we ride the roller coaster, sumama ang pakiramdam ko lalo na nung malapit na kaming sumakay.

Habang pinanonood ko ang mga taong nag-eenjoy ay sumakit ang ulo ko. I don't know if that's because of tiredness or hungriness but when my head started to see some of blurred scenes, alam 'kong isa 'yun sa mga alaala kong nawala.

"Haaay, grabe kinakabahan ako!" sabi ko sa harap sa isang lalake.

His face wasn't that blurred much. He's not that skinny because he have this built. Maputi siya at itim ang buhok. His face is familiar. Could this be my prince charming? Ngunit ang lalakeng naging boyfriend ko pula ang buhok. Naalala ko pa! Magkaiba kaya silang tao?

"Edi alis na tayo dito." walang ganang sagot nito.

And that guy was so cold to me. Bakit ko to kasama gayong parang ayaw naman akong kasama ng lalakeng 'yun?

"Sabihin mo nalang kasi na takot ka!" sabi ko at tumawa.

Kumunot ang noo niya. "Anong ako? Ikaw ang nagsabing kinakabahan ka tapos ako pa ang takot?" di makapaniwalang tanong niya.

"Weeeh!? Bakit di mo nalang sabihin sakin na 'Wag kang matakot, Eunice. Andito lang ako' para tumuloy pa tayo?" tanong ko sa kaniya.

'Yung mga nung lalake sobrang pamilyar. Sa sobrang pamilyar aakalain 'kong si Dewlon ang lalakeng 'yun. He have the same built pero nagmature na ang katawan niya. His hair isn't red but hazelnut just so it fits his wonderful face.