Bad

Hoofdstuk 57

Ik kijk hoe mijn vader naar me toe waggelt. Ik grijp Harry's hand en kijk hem bang aan. 'Is dat je vader?' fluistert hij.

Ik knik.

'Wat bedoel je papa?' Vraagt Lisa.

'Jessica! Jij bent het echt.' Hij gaat voor me staan en tilt zijn hand op. Niall slaat zijn arm weg.

'Je zat in de gevangenis.. Hoe kan je.. Wat doe je hier?'

'Ik kan het uitleggen'

Ik laat harry los en sla mijn armen over elkaar. 'Ga je gang'

'Onder vier ogen graag?' Hij wijst naar de twee jongens naast me.

'Dacht het niet!' Sist Harry. Hij slaat zijn arm om me heen en trekt me dichter naar hem toe. Niall kijkt de andere kant op.

'Pap?! Hoe kan het dat Jessica jou kind is? Je bent mijn vader?'

'Ik ben jou vader niet. niet de biologische in ieder geval'

'Pardon?!' Roept Lisa. Ze tilt haar broertje op. 'Hoe bedoel je je bent niet mijn biologische vader?'

'Waarom ben je vrij! Je had levenslang gekregen!'

'Ik heb nooit in de gevangenis gezeten. Ik dacht dat je verhuist was en weg was. Het spijt me zo, je zult wel overrompelt zijn. Laat het me verder uitleggen, alsjeblieft'

'Je.. waarom was je dan.. je hebt mijn broertje vermoord'

'Ik heb hem niet vermoord. Hij leeft nog. We hebben alles verzonnen zodat je ons los zou later.'

'Waarom moest het dan? Waarom ging je weg?'

'Je moeder wilde scheiden. We deelden alles op, net zoals de kinderen'

'Je hebt ons verdeeld?! We zijn geen voetbalplaatjes! Je hebt mijn leven verpest!' Gil ik. 'Ik heb heel mijn leven verdriet gehad van een moord terwijl Chris nog gewoon leefde! Ik kan het niet geloven!' Ik zwaai boos met mijn armen in de lucht terwijl ik nogal de aandacht trek in de straat.

'Jessica, we gaan naar de auto. Afkoelen' Fluistert Harry in mijn oor.

'Nee! ik wil meer antwoorden!' Ik trek Harry van me af ga voor mijn vader staan.

'Je bent een monster door dit te doen! Waarom woon je nu hier?!'

'Lisa's moeder is de reden waarom ik ging scheiden met je moeder. Ze heeft me geholpen en-'

'Ik wil het niet horen?!' Ik houd mijn handen voor mijn oren.

'Wat is hier aan de hand?' Een jongen van een jaar of twaalf komt aangereden op zijn fiets. Hij stopt voor me.

'Chris?' Mijn hart slaat over. Het is hem..

Zijn ogen scannen mijn gezicht. Hij spert zijn ogen ver open. 'Jessica?'

Ik wrijf een traan weg. 'Chris?' Herhaal ik. 'Oh mijn god..'

'Wat.. ik dacht dat je dood was?'

Ik kijk mijn vader boos aan. Hij krabt aan zijn enorme bierbuik. 'We hebben het verhaal ook andersom-'

'Je bent niet te geloven!' Gil ik in zijn gezicht. Ik sla hem in zijn gezicht met mijn vuist. Hij valt naar achter.

'Rustig, Jess' Zegt Harry. Ik negeer hem. 'Fucking klootzak!' Ik wil hem weer slaan, maar Niall pakt mijn vuist.

'Geweld lost niks op' Zegt hij. Ik knik en draai me weer om naar Chris, hij kijkt ons ongelofelijk aan.

'Ik ben niet dood, Chris. Je moeder is thuis..'

'Ik.. is het echt waar?' Hijgt hij.

Ik knik snikkend en loop naar hem toe. 'Ik ben het echt'

Hij begint te grijzen van oor tot oor. Ik sla mijn armen om hem heen, hij doet hetzelfde bij mij. 'Ik kan het niet geloven' Snik ik in zijn nek.

Mijn broertje leeft nog en hij staat hier voor me. Dit is zo.. Geweldig!