Ω Kabanata VII Ω
Ang Itinadhana ni Emre
Ω
Marahang nagmulat si Amihan ng mga mata mula sa pagkakahimbing agad siyang nabagabag ngunit nasa tabi niya ang ina at mga kapatid.
"Ina..." Sambit niya
"Amihan maayos na ba ang iyong pakiramdam?" Tanong ni Mine-a sa anak, tumango si Amihan. Nakahinga naman ng maluwag ang kanyang ina at mga kapatid.
"Inang Reyna Mine-a.... Naipag-utos ko na ang pagtugis sa encantado na sumaksak sa Reyna Amihan." Sambit ni Aquil pagpasok ng silid ni Amihan na nagulat sa sinabi ni Aquil.
"Aquil... Hindi encantado ang sumaksak sa akin." Sambit niya. Nagtataka naman na napatingin ang lahat sa Reyna.
"Ngunit iyon ang aking nakita." Sabi ng Mashna.
"Kung gayon ay kulang ang nakita mo Mashna.... Pagkat ang encantado na sinasabi mo ay siyang tumulong sa akin mula sa pagsaksak sa akin ni Pirena." Pagpapaliwanag ni Amihan.
"Kung gayon ay patawad sa mali kong paratang sa encantado." Sambit ni Aquil, tumango naman si Amihan.
"Ibig sabihin ay si Pirena ang gumawa sayo nito?" Tanong ni Mine-a, tumango naman si Amihan.
"Talagang namumuro na si Pirena sa mga pinag-gagagawa niya." Galit na turan ni Danaya, maging si Alena ay nakaramdam ng iritasyon para sa panganay na kapatid.
"Ako na ang humihingi ng paumanhin sa ginawa ni Pirena sa iyo, anak." Sambit ni Mine-a, umiiling naman na hinawakan ni Amihan ang kamay ng ina.
"Ina... Di niyo kailangan humingi ng paumanhin, ang ano mang kasalanan ni Pirena ay wala ka nang kinalaman doon sariling kapasyahan niya iyon." Sambit ni Amihan sa ina na sinang-ayunan ng mga apwe niya.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"Inang Reyna... Ano't ipinatawag niyo raw ako?" Tanong ni Imaw pagpasok niya sa silid panalanginan ng Lireo.
"Pagkat aking napagtanto na para masiguro ang kaligtasan ng trono at Lireo.... Kailangan na ni Amihan ng tigapagmana." Sabi ni Mine-a kay Imaw, napatango naman ang pinuno ng mga adamyan.
"Marahil ay tama ka Inang Reyna.... Panahon na nga marahil para tayo ay humingi sa Bathalang Emre ng tigapagmana para sa ating bagong reyna." Pag-sang-ayon ni Imaw. .
Napangiti naman si Mine-a sa pagsang-ayon ni Imaw kaya naman ipinatawag na niya kay Ades ang mga babaylan ng masimulan na ang pagdarasal para sa basbas ni Emre.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Sa pagbalik ni Ades sa silid panalanginan kasama ang mga babaylan ay nakasalubong niya si Gurna.
"Punong Damang Ades ano't kasama mo ang mga babaylan papuntang silid panalanginan?" Tanong ni Gurna sa kanya.
"Pagkat mananalangin sila sa Bathalang Emre para sa kahilingan ng Inang Reyna Mine-a ng tigapagmana para sa Reyna Amihan." Sagot ni Ades kay Gurna saka ito pumasok sa silid panalanginan.
Naikuyom naman ni Ades ang kanyang mga kamay.... Naisip niya na nararapat na ito ay malaman ni Pirena.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Napangiti si Alena ng makita na naghihintay na si Ybarro sa batis na lagi nilang pinagtatagpuan.
"Avisala Ybarro." Nakangiting sabi ni Alena saka niya hinalikan sa pisngi si Ybarro na napangiti sa ginawi ng sang'gre.
"Ano't may iba ka yatang iniisip?" Sabi ni Alena. Huminga ng malalim si Ybarro.
"May nais akong sabihin sayo Alena.... Nagpunta ako kagabi sa Lireo para sana sorpresahin ka.... Ngunit may nakita akong diwata na sinaksak ng kapwa niya diwata at siya ay tinulungan ko... Ang masama lang ako yata ang napagbintangan ng kawal niyo." Pagtatapat ni Ybarro sa katipan. Nagulat naman si Alena.
"Ibig sabihin ikaw ang encantado na sinasabi ni Aquil?" Nagulat na tanong ni Alena
"Oo... Ako nga kung kinakailangan na bumalik ako sa Lireo para magpaliwanag gagawin ko." Sabi ni Ybarro.
"Hindi Ybarro... Hindi mo gagawin iyon....pagkat nagkapaliwanagan na... Nasabi na ng Hara ang totoo na tinulungan mo siya at ang kapatid naming si Pirena ang sumaksak sa kanya.....kaya di mo na kailangan pumunta ng Lireo." Nakangiting sabi ni Alena. Napatango naman at napangiti si Ybarro.
"Avisala eshma sa pagtatapat mong iyon." Nakangiting sabi ni Alena.
"Wala iyon Alena.... Lagi akong magiging tapat sayo dahil alam ko na tapat ka at walang itinatagong lihim sa akin." Nakangiting sabi ni Ybarro. Niyakap naman siya ni Alena para di makita ni Ybarro ang kalungkutan sa muka niya. Dahil alam niyang di sya tunay na tapat kay Ybarro.
Pero kung ipapahanap man ni Amihan ang encantado na nagligtas dito na si Ybarro.... Patawarin siya ni Emre ngunit gagawin niya ang lahat malansi lamang ang paghahanap kay Ybarro.... Ayaw niyang mawala si Ybarro sa kanya. Iwinaksi ni Alena ang agam-agam niya ng kumalas sila sa yakap.
Nakangiting tumingin sila sa isa't-isa ng isang puti at napakagandang retre ang dumapo sa balikat ni Ybarro.
"Kay gandang retre naman ito...." Nakangiting sabi ni Ybarro na hinawakan pa ang retre na muling lumipad paikot sa mandirigma.
Nakangiting nakatingin naman si Alena dito ngunit di niya mainitindihan kung bakit may nararamdaman siyang kaba.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Nananatiling nakahiga sa kanyang higaan si Amihan kasama si Danaya ng pumasok si Ades na may dala-dalang magandang kasuotan.
"Ades para saan iyan?" Tanong ni Amihan sa Dama.
"Para sa iyo Mahal na Reyna." Nakangiting sabi ni Ades. Kumunot ang noo ni Amihan sa sinabi ni Ades.
"Para saan matutulog naman na si Amihan?" Nagtatakang sabi ni Danaya.
"Pagkat hindi pangkaraniwang gabi ito para kay Amihan." Nakangiting sabi ni Mine-a na kapapasok lang sa silid ni Amihan.
"Anong ibig mong sabihin Ina?" Nagtatakang tanong ni Amihan.
"Sa gabing ito makikilala mo na ang encantadong ibinigay ni Emre para maging ama ng iyong magiging tigapagmana." Nakangiting sabi ni Mine-a sa anak.
Nagulat na nagkatinginan sila Amihan at Danaya. May kabang naramdaman si Amihan ngunit mas nakakalamang ang pananabik sa kanya. Maging si Danaya ay di maitago ang pananabik para sa kapatid na reyna.
"Siya bang tunay ina? Saan sa panaginip?" Tanong niya. Tumango si Mine-a.
"Oo Amihan.... Sa isang mahiwagang panaginip." Nakangiting sabi ni Mine-a habang inuumpisahan ni Ades na suklayin ang itim na buhok ni Amihan.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Mula sa kalaliman ng gabi. Ang lahat ay nahihimbing maliban sa mga kawal at dama.
Isang napakagandang puting retre ang pumasok sa silid ng nahihimbing na bagong reyna at kanya itong dinapuan sa mga kamay.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Nakangiting sinusundan ni Amihan ang napakagandang retre na wari niya ay nagpapahabol sa kanya. Hanggang sa dalhin siya nito sa isang magandang batisan.
Ngunit ng makarating siya doon ay wala na ang retre ngunit nabighani naman siya sa kagandahan ng paligid kaya naman umupo siya sa batuhan.
Ng makarinig siya ng mga yabag na palapit sa kanya kaya naman napalingon siya. At isang makisig na encantado na nakasuot ng isang magandang kasuotang pang prinsipe ang kanyang nakita.
"Avisala magandang diwata." Sambit nito sa kanya ng nakalapit na ito sa kanya.
"Avisala encantado..." Sambit niya at saka umupo ang encantado sa kanyang tabi. Pinagmasdan lamang nila ang bawat isa may kabang nararamdaman... Hindi kabang natatakot.... Kundi isang magandang uri ng kaba.
Di malaman ni Amihan kung bakit pakiramdam niya ay nakita na niya ang magagandang mata ng encantado. Mga matang parang nakikita at nababasa ang nilalaman ng kanyang puso.
.
.
.
.
.
.
...... Malayo man ang umaga sa buhay kong ito
May liwanag ng pag-asa na sisilayan ko
Ikaw na s'yang tugon sa aking panalangin
Puso ko'y 'wag sanang biguin
Dinggin ang bulong ng alon at hangin......
.
.
.
.
.
Di malaman ni Ybarro kung bakit pakiramdam niya ay nakita na niya ang mga mata ng encantada na kanyang kasama ngayon.
Pero di maalis sa kanya ang magandahan sa diwata... Gandang alam niyang di mawawala sa kanyang ala-ala.
Itinaas ni Ybarro ang kamay niya na idinikit niya sa kamay ng Encantada. Pareho silang napatingin dito pagkat may kakaibang silang naramdaman... Na para bang ginawa ang kanilang mga kamay para sa isa't-isa.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Di maipaliwanag ni Amihan ang ligayang nararamdaman ng kanyang puso ngayong marahang hinawakan ng isang kamay ng encantado ang kanyang kamay.
Samantalang ang isa naman ay hinawakan ang isa pa at ipinatong sa magkahugpong nilang kamay at marahang yumuko ang encantado saka hinagkan ng mariin ang kanilang magkahawak na kamay.
Saka ito tumingin sa kanya at binigyan siya ng marahang halik sa kanyang noo. Kakaibang init ang naramdaman niya ng hagkan siya sa noo ng encantado at siya ay napangiti.
Mataman silang nakatingin sa isa't-isa ng may ngiti sa mga labi hanggang sa nagliwanag ang kanilang mga magkahawak na kamay.
....... Ating tadhana
Magkaibang mundo
Bakit pilit tayong pinaglalayo
Alam kong batid mo
Tayo'y iisang puso
Kaya't maghihintay ako......
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Waring nagising mula sa pagkakahimbing si Ybarro at damang dama niya na di lamang isang ordinaryong panaginip ang kanyang naranasan.....
"Sino ang diwatang iyon nais ko siyang makitang muli... Makasama...." Bulong ni Ybarro sa sarili.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Marahang nagmulat ng mata si Amihan at umupo. Di niya maiwasan na di isipin ang kanyang panaginip.....isang mahalagang panaginip, ng may maramdaman siya sa kanyang palad at kanya itong tiningnan, isang marka ang nandito..
"Ades! Ades!" Tawag niya sa kanyang punong dama na agad namang pumasok sa kanyang silid.
"Ano ang ibig sabihin nito?" Tanong niya at ipinakita ang palad. Napangiti naman si Ades.
"Naganap na Reyna Amihan.... Nagdadalang diwata ka na." Nakangiting sabi ni Ades sa Reyna.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Comments and Votes.