'Oh, wat kom je zeggen?' Ze kijkt Louis strak in zijn ogen aan. Onder de tafel pak ik Louis hand en knijp er zachtjes in.
'Ik uhm.. Dat komt later wel. Kunnen we eerst heel de familie bij elkaar roepen en er een gezellige avond van maken?'
'Natuurlijk, schat. Kom hier' Ze staat op en loopt om de tafel heen naar Louis. Ze omhelst hem en geeft hem een kus op zijn wang. 'gefeliciteerd met je verjaardag schat'
'Dankjewel mam' Zegt Louis.
'Ik roep je vader en broertje. Ze zijn op zolder aan het verven' Ze glimlacht lief en verlaat de kamer.
'Dat ging goed. Hou het zo vol'
'Ik kan het echt niet, zag je haar gezicht?'
'Ze was enorm bezorgd, maar als je dat wereldreis verhaal verteld hoeft ze zich geen zorgen te maken, toch'
'Dat weet ik niet. Ik zie geen andere oplossing.' Hij zucht diep. 'Bedankt dat je met me mee ging.'
'Het is goed' Glimlach ik.
We horen voetstappen op de trap die naar beneden stormen. 'Daar gaan we'
'Geniet er nou van. Nu het nog kan' Zeg ik snel.
'Dat weet ik nog ja, hij was zo klein toen! Nu is hij al 22. Ik kan het niet geloven' Zegt zijn moeder. Er rolt weer een traan over haar wang. 'Sorry ik ben zo emotioneel vandaag' Lacht ze. Louis' vader slaat zijn arm om haar heen.
'Echt stoer dat je in de gevangenis hebt gezeten, Lou' zegt zijn broertje.
Louis grinnikt 'Daar was niks stoers aan, vreselijk was het'
'Ryan' Zijn moeder geeft hem een waarschuwende blik. Hij houd zijn handen omhoog en leunt naar achter in zijn stoel.
'Wil je nog wat drinken, Jessica?' Vraagt zijn moeder. Ik schud mijn hoofd. 'Toch bedankt'
Ik kijk op mijn horloge. Louis moet nu echt afscheid gaan nemen, voordat Liam hier dadelijk op de stoep staat.
'Wat wilde je nou eigenlijk vertellen?' Vraagt zijn moeder.
Iedereen kijkt Louis vragend aan, zelfs zijn twee kleine zusjes zijn gestopt met elkaars haren vlechten en kijken naar Louis.
'Juist.. Ik uhm.. Ik ga een tijdje weg. Niks om je zorgen over te maken..'
'Wat bedoel je, een tijdje weg?' Vraagt zijn vader. Zijn moeder gaat op het puntje van de bank zitten.
'Ik ga op wereldreis, met Jessica. We gaan.. de wereld rond en dan..' Hij hoest in zijn vuist. 'Komen we niet meer terug.. hier'
'Wat, Louis nee. Waarom ga je weg?' Zegt zijn moeder. 'is het omdat we.. Ik snap het niet'
'Ik ga gewoon.. Ergens anders wonen'
'Dat kan je niet menen. Dave zeg er wat van' ze stoot haar man aan.
'Hij is volwassenen, Als hij dit wil..'
'Nee..' Zijn moeder begint zachtjes te huilen.
'Gaat Louis..' Begint zijn zusje. 'weg?' Maakt zijn andere zusje de zin af. Ik kijk de kamer rond. Zijn broertje is opgestaan en kijkt wanhopig naar Louis.
'Dit meen je niet. Je kunt niet zomaar weggaan, we hebben je nodig'
Louis staat op en loopt naar zijn broertje. 'Het spijt me, dit wil ik echt. Ik moet dit echt'
Zijn broertje schud zijn hoofd en loopt de kamer uit, stampvoetend de trap op.
'Dus je komt nooit meer terug? nooit meer?' Zegt zijn vader.
'Nee. Dit is de laatste keer dat jullie me ooit zullen zien' zijn stem kraakt.
Zijn moeder loopt naar Louis en omhelst hem. 'alsjeblieft denk er nog even over na wat je allemaal achter laat'
'Ik moet nu gaan'
'Nee, alsjeblieft' Huilt zijn moeder.
'Het spijt me' Louis trekt zijn moeder van zich af. De tranen lopen over zijn wangen. Ik sta op.
Zijn twee zusjes zitten op de bank met verbaasde gezichtjes. Louis geeft ze een kus op hun hoofd en loopt dan de woonkamer uit.
'Het spijt me, mevrouw tomlinson'
'Wat heb je met hem gedaan? Waarom wil hij opeens weg! Dit is onzin! Is het drugs'
Een flashback over de avond dat ik Harry vroeg of hij drugs dealde komt voor mijn ogen.
'Ik heb niks gedaan. Het spijt me.' Daar moet ik echt ooit mee stoppen..
'Wacht!' Zijn moeder loopt achter me aan en pakt mijn schouders vast. Ze kijkt me smekend aan.
'Praat met hem. Zorg dat hij thuiskomt'
'Ik kan niks doen. Dit is zijn eigen keuze.'
'Nee!' Ze schud me op en neer.
'Jennifer rustig!!' Louis' vader trekt ons los en pakt zijn vrouw stevig vast. Ze huilt in haar shirt.
Hij knikt naar me en ik langzaam naar de gang. Eenmaal buiten begin ik te snikken. Dat was vreselijk.