Ε- ΘΑ ΣΕ ΣΚΟΤΩΣΩ ΡΕ! ΜΕ ΑΚΟΥΣ; ΘΑ ΣΕ ΣΚΟΤΩΣΩ!!!! ούρλιαζε καθώς βρισκόταν από την απέναντι πλευρά του τραπεζιού.
Κ- Ελίζα μωράκι μου, ηρέμισε σε παρακαλώ! Δεν θέλεις να πάθω κακό ε; ρώτησε κοιτώντας την φοβισμένος στα μάτια.
Ε- Δεν θα το αντέξω... είπε κλαψουρίζοντας και έκατσε κάτω.
Κ- Θα το περάσουμε μαζί! Όλα θα πάνε καλά! Δεν θα είναι κάτι που δεν έχουμε ξαναντιμετωπίσει! είπε και κάθισε δίπλα της διστακτικά, τρίβοντας συμπονετικά τους ώμους της.
Ε- Μα πέντε! Δεν αντέχω τα 4 θα αποκτήσω 5;! ξαναπαραπονέθηκε και εκούμπησε το κεφάλι της στον ώμο του.
Τότε στην αίθουσα μπήκαν 4 μικροκαμωμένα παιδια, που μάλωναν κάνοντας θόρυβο και αποσπώντας την προσοχή των γονιών τους.
Κ- Σοφία, Ελπίδα, Χαρά, Ογκάστους! Κόφτε το τώρα! τα διέταξε σοβαρά.
Ε- Τι γίνεται εδώ;! Πάλι μαλώνετε; ρώτησε βάζοντας τα χέρια στην μέση της.
Τα παιδιά στάθηκαν μπροστά τους, στην σειρά.
Ο- Μαμά, τα κορίτσια με κοροϊδεύουν για το όνομά μου! είπε παραπονιάρικα, το μικρό βουρκωμένο αγόρι.
Ε- Ω αγάπη μου! Το όνομα σου είναι υπέροχο! είπε και σκούπισε τα δάκρυ που έτρεχαν στα μάγουλά του.
Ο- Μα-
Ε- Δεν έχει μα! Το όνομά σου ήταν ενός μεγάλου μάγου ξέρεις!του είπε και ακούμπησε πειραχτικά την μύτη του με το ακροδάχτυλό της.
Κ- Ξες μικρέ... άρχισε να λέει όμως ο Ογκάστους τον διέκοψε.
Ο- Την ξέρω την ιστορία! Αλλά αυτός δεν ήταν κακός; Δεν προσπάθησε να κάνει κακό σε εσένα και τον μπαμπά; ρώτησε ανήσυχος την μητέρα του.
Ε- Όχι αγάπη μου, άλλοι κακοί άνθρωποι τον έκαναν έτσι. Δεν ήταν δικό του το λάθος. Απλά τον υποτίμησαν. Γι αυτό σου έδωσα το όνομά του. Γιατί αξίζει να μείνει στην ιστορία, όχι ως κάτι το κακό αλλά ως κάτι το αδικημένο. Ήταν δυνατός,έξυπνος, αλλά παρεξηγημένος... Εντάξει; συνέχισε γλυκά.
Ο- Σας το είπα! Στα μούτρα σας! γύρισε και φώναξε στα κορίτσια και άρχισε να τις κυνηγάει.
Η Ελίζα και ο Κρίστιαν αγκαλιάστηκαν και γέλασαν.
Κ- Ειλικρινά δεν θες ένα ακόμα διαβολάκι να τρέχει ανάμεσα στα πόδια μας και να μας κάνει ακόμα πιο ευτυχισμένους; ρώτησε κάνοντας puppy face.
Ε- Εκμεταλλεύεσαι το ότι δεν μπορώ να αντισταθώ στα μάτια σου; ρώτησε καχύποπτα.
Κ- Λίγο... απάντησε ένοχα γελώντας.
Την πλησίασε λίγο ακόμα και την κοίταξε ακόμα πιο βαθιά στα μάτια.
Κ- Μάλιστα... είπε σκύβοντας και αφήνοντας ένα απαλό φιλί στην κοιλιά της.
Κ- ...λέω να πάμε και για έκτο. συνέχισε και την σήκωσε σε στυλ νύφης.
Εκείνη άρχισε να γελάει, καθώς ο Κρίστιαν άρχισαν να κάνει κύκλους γύρω από τον εαυτό του.
Το γέλιο της, ακόμα και μετά από 10 χρόνια, ήταν από τα μόνα πράγματα που πραγματικά άξιζαν για εκέινον.
Όταν σταμάτησε την κοίταξε λαχανισμένος. Έσκυψε λίγο ακόμα και την φίλησε.
Ελ,Ο,Χ,Σ- Αωωωωω!! φώναξαν τα τέσσερα στοιχισμένα κεφαλάκια στην μία πλευρά της πόρτας.
Κ- Δεν σας έχουν μάθει οι γονείς σας να μην κρυφοκοιτάτε; ρώτησε παιχνιδιάρικα.
Όρμισε πάνω τους και άρχισε να τα γαργαλάει.
Το κουδούνι ακούστηκε τότε.
Η Ελίζα άνοιξε την πόρτα.
Ε- Είστε όλοι εδώ; Τζάνετ, Άρθουρ, Εσμεράλδα, κυρία Κόλλινς καιρό έχουμε να τα πούμε! Γεια Γκάμπριελ, Τζέικ. Ντάν- δεν πρόλαβε να τελειώσει την φράση της, αφού τα παιδιά έτρεξαν πανω του φωνάζοντας απο χαρά.
Ελ,Ο,Χ,Σ- ΘΕΙΕΕΕΕ!!
Σκαρφάλωσαν πάνω του ρίχνοντας τον κάτω.
Ντ- Χεεεεε μικρά διαβολάκια! Τι κάνετε; ρώτησε γελώντας χαϊδεύοντας το κεφάλι του Ογκάστους.
Ελ,Ο,Χ,Σ- Καλά! απάντησαν χαρούμενα με μια φωνή.
Μετά από αυτό πέρασαν μέσα και η Ελίζα συνέχισε να καλωσορίζει τους καλεσμένους.
Ε- Όλιβερ! αναφώνησε χαρούμενη και τον αγκάλιασε.
Κ- Χε χεμ... ξερόβηξε ενοχλημένος ο Κρίστιαν από δίπλα τους.
Ε- Ω έλα τώρα Κρίστιαν! Δεν γίνεται να ζηλεύεις μετά από τόσα χρόνια! του είπε γελώντας.
Εκείνος έφυγε νευρικά από εκεί.
Όταν είδε ποιός ήταν λίγο πιο κάτω, στον ανθισμένο κήπο, έστρωσε το φόρεμά της.
Ε- Κύριε Άνταμς, Μαίρη! είπε και υποκλίθηκε.
Ήθελε να τους κάνει να νιώσουν άνετα σε έναν κόσμο που μόλις γνώρισαν.
Εκείνοι πέρασαν μέσα, χωρίς καν να απαντήσουν, απλά κοιτούσαν με ανοιχτό το στόμα το παλάτι.
Και τέλος εγώ, τελευταία και καταϊδρωμένη, σκούπισα τα τακούνια μου στο χαλάκι που τοτς είχα στείλει 2 χρόνια πριν.
Έβγαλα το μαύρο παλτό και έμεινα με το επίσημο πράσινο φόρεμα μου.
Ε- Συγγραφέα! Τι κάνεις? ρώτησε χαμογελαστά.
Μ- Για εκατοστή φορά, Μαργαρίτα! την μάλωσα φιλικά και εκείνη γέλασε.
Της ανταπέδωσα το χαμόγελο και σκάναρα με το βλέμμα μου την αίθουσα. Όλοι ήταν μαζεμένοι εκεί και μιλούσαν αναμεταξύ τους.
Μ- Η Γιολάντα; ρώτησα καθώς δεν την είδαστην μικρή ειδική λίμνη.
Ε- Δεν θα τα καταφέρει δυστυχώς. απάντησε κοιτώντας κάτω.
Μ- Δεν πειράζει! είπα και πήρα ένα ποτήρι κρασί που προσέφεραν οι υπηρέτες.
Ξαφνικά ένα κουδουνάκι ακούστηκε και όλοι μαζευτήκαμε στο τραπέζι.
Μ- Λοιπόν ας ξεκινήσουμε... είπα καθώς άνοιγα την βαλίτσα μου για να βγάλω την κάμερα.
Όταν την έστησα είδα την Ελπίδα να σηκώνει το χέρι της κοκκινισμένη.
Μ- Ναι Ελπίδα; την ρώτησα ευγενικά.
Ελ- Μπορώ... Να πάω τουαλέτα; ρώτησε ντροπαλά.
Μ- Φυσικά! απάντησα.
Εκείνη σηκώθηκε βιαστικά και άρχισε να τρέχει προς τον διάδρομο.
Σ- Κι εγώ θέλω... είπε η Σοφία και της έκανα νόημα με το κεφάλι μου, ελαφρώς εκνευρισμένη, να πάει κι εκείνη.
Η Σοφία ακολούθησε τα βήματα που πριν από λίγο είχε κάνει η μικρότερη αδελφή της.
Ο- Να πάω κι εγώ; ρώτησε ανυπόμονα ο Ογκάστους και σηκώθηκα όρθια χτυπώντας τα χέρια στο τραπέζι.
Μ- ΌΠΟΙΟΣ ΘΈΛΕΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΤΟΥΑΛΕΤΑ ΝΑ ΠΑΕΙ ΤΩΡΑ! ούρλιαξα θυμωμένη και όλοι με κοίταξαν τρομαγμένοι.
Μάλιστα νομίζω πως ειδα τον Όλιβερ να κάνει στον Γκάμπριελ νόημα πως είμαι τρελή.
Καλαααααα....
Θα του πω εγώ....
Μετά από αυτό οι μισοί καλεσμένοι σηκώθηκαν, και περπάτησαν γρήγορα προς το μπάνιο.
Μ- Υπέροχα... μουρμούρισα τρίβοντας το κεφάλι μου και έκατσα σταυροπόδι στην καρέκλα.
Κ- Μην ανησυχείς συγγραφέα! Εμείς τι θα κάνουμε αν πάθεις τίποτα;! είπε ο Κρίστιαν και με κοίταξε ήρεμος.
Μ- Επιτέλους και κάποιος που νοιάζεται! είπε αγανακτισμένη.
Τότε σηκώθηκε όρθιος και φώναξε δίπλα στην πόρτα του μπάνιου.
Κ- Ό,τι κάνατε κάνατε! Τσακιστείτε και ελάτε εδώ αλλιώς έχουμε ένα ωραίο, ψηλό, κρύο καταρράκτη λίγο παρακάτω και δεν νομίζω να θέλετε να σας βρούνε κομματιασμένους εκεί μέσα έτσι;! είπε σαν ψυχοπαθής ασθενής και όλοι ήταν ξανά σε δευτερόλεπτα στο τραπέζι.
Μ- 3...2...1... είπα και πάτησα το κουμπί εγγραφής στο κινητό μου.
Μ- Γεια σας φανς της ιστορίας μου! Ευχαριστώ που παρακολουθείτε αυτό το βίντεο! Εδώ θα δούμε μερικά λόγια από κάθε χαρακτήρα, και τους καινούριους και μπορείτε να τους ρωτήσετε αν θέλετε κάτι στα παρακάτω σχόλια! είπα χαρούμενα.
Μ- Πείτε γεια παιδιά!
Γύρισα την κάμερα προς το μέρος τους. Αλλά αυτό που είδα με έκανε να κοκκαλώσω.
Όλοι με κοιτούσαν σαν να είμαι εξωγήινος, ή ένα τέρας με τρία κεφάλια και πέντα μάτια.
Μ- Ναι... Ξέχασα το κομμάτι 1970.... είπα και έξυσα αμήχανα το σβέρκο μου.
Έκλεισα την κάμερα και γύρισα προς αυτούς.
Μ- Χε χεμ.. ξεκίνησα κα σηκώθηκα σταυρώνοντας τα χέρια μου.
Πριν προλάβω να συνεχίσω, μέσα στην αίθουσα έτρξε ένας φρουρός τρομαγμένος.
Φρουρός- Έξω... Είναι... Ένας.... Φφφφφφ... έκανε και πήρε μια βαθιά ανάσα.
Φρουρός- Ένας άνδρας που λέει πως σας ξέρει συγγραφέα. είπε και ξαναβρήκε την αυτοκυριαρχία του.
Μ- Πως τον λένε; Σου έδωσε όνομα; ρώτησα περίεργη.
Φρουρός- Τζέρεμυ. Τζέρεμυ Γκολντς. απάντησε.
( "Η άτυχη στιγμή", έρχεται σύντομα ;) )
Του έκανα νόημα να φύγει και προχώρησα προς την μεγάλη πόρτα.
Όταν βγήκα έξω είδα τον Τζέρεμυ να κάθεται νευρικά στο παγκάκι του κήπου.
[...]
Αφού τελείωσα μία μίνι κουβεντούλα με τον Τζέρεμυ και τον έστειλα... κάααααπου, ξαναγύρισα στο τραπέζι όπου όλοι είχαν μαζευτεί γύρω από την κάμερα.
Ένα βουητό είχε κατακλύσει τον χώρο.
Μ- Έλα! Έλα σπάστε! είπα χτυπώντας τα χέρια μου καθώς τους πλησιάζα.
Εκείνοι σώπασαν ξαφνικά και πήγαν στις θέσεις τους.
Μ- Συνοποτικά, αυτό είναι ένα μαγικό πραγματάκι που καταγράφει τις κινήσεις σας σαν να παίζεται σε ταινία, μπορεί να τηλεφωνήσει σε κάποιον από όπου κι αν είστε και όταν γυρίσω σπίτι θα ανεβάσω το βίντεο για τους φαν. Δεν χρειάζεται να ξέρετε τίποτα παραπάνω. Πάρτε θέσεις! 3...2...1...Πάμε!
Γεια σας φανς της ιστορίας μου! Ευχαριστώ που παρακολουθείτε αυτό το βίντεο! Εδώ θα δούμε μερικά λόγια από κάθε χαρακτήρα, και θα γνωρίσετε μερικούς καινούριους και μπορείτε να τους ρωτήσετε αν θέλετε κάτι στα παρακάτω σχόλια! Είναι όλοι στην διάθεσή σας και μην ντραπείτε να ρωτήσετε το οτιδήποτε. είπα χαρούμενα, για άλλη μία φορά σήμερα..
Γύρισα το κεφάλι μου και κοίταξα την Ελίζα. Εκείνη έκατσε πιο στητά και καθάρισε τον λαιμό της.
Ε- Εμμμ... Γεια σας κόσμε της συγγραφέα... Τιμή μου που παρακολουθείτε αυτό το.... Το...
Μ- Βίντεο! της ψιθυροφώναξα.
Ε- Βίντεο! Ναι αυτό! Εμμμ... Υποθέτω έχετε διαβάσει την ιστορία. Ακούσατε και μάθατε πράγματα για εμένα καθώς και για όλη μου την οικογένεια. Δεν θέλω να πω πολλά, δεν ξέρω τι να πω... Απλά πιστέψτε. Η μαγεία έχει πάρα πολλές μορφές και σου χτυπάει την πόρτα εκεί που δεν το περιμένεις. Στηριχτείτε στον εαυτό σας και μην αφήσετε ποτέ κάποιο να σας πει ότι δεν αξίζετε. είπε και παίρνοντας μια ανάσα μου έκανε νόημα πως τελείωσε.
Μ- Προχωράμε. μουρμούρισα απορωφημένη από τον λόγο της και γύρισα την κάμερα στον Κρίστιαν.
Εκείνος πήρε μια βαθιά ανάσα και έμεινε να κοιτάει το κενό, για λίγα δευτερόλεπτα.
Κ- Ξέρετε... ξεκίνηση σταυρώνοντας τα δάχτυλά του πάνω στο τραπέζι.
Κ- Είναι μερικά πράγματα στην ζωή που αξίζει να κάνεις. Είχα συνηθίσει πάντα να παίζω εκ του ασφαλούς. Φοβόμουν πολλά πράγματα. Δεν τολμούσα. Μέχρι που έμαθα να χειρίζομαι τον φόβο μου, να τον χρησιμοποίω εναντίον των άλλων... Και πάλι όμως δεν υπάρχει κάτι που να έκανα χωρίς να το σκεφτώ, με αυθορμητισμό, με ζωντάνια, με την ψυχή που πρέπει να δίνεις σε πολλά πράγματα. Κι όλα χειροτέρεψαν με τον θάνατο των γονιών μου. Μέχρι όμως που γνώρισα το μόνο άτομο στην ζωή μου που με έκανε θαρραλέο. Το μόνο άτομο που με έκανε να χαμογελάω, να νιώθω πως όντως υπάρχει ελπίδα στον κόσμο. γύρισε και κοίταξε την Ελίζα, που του έπιασε τα χέρια και του χαμογέλασε.
Μ- Ντάνιελ. είπα βιαστικά, αφού τους άφησα να χαρούν την στιγμή τους.
Όταν όμως γύρισα την κάμερα είδα τον Ντάνιελ να έχει ορμίξει πάνω σε ένα μπούτι κοτόπουλο. Κυριολεκτικά είχε πέσει με τα μούτρα. Όλοι γύρισαν να τον κοιτάξουν και εκείνος σήκωσε το βλέμμα του και μας κοίταξε αθώα.
Ντ- Τι; Πεινάω! είπε μπουκωμένος και εγώ χτύπησα το κεφάλι μου με την παλάμη.
Μ- Είσαι έλεος! του φώναξα και όλοι γέλασαν καθώς κατάπιε με ήχο την μπουκιά του.
Ο- Ο θείος τα σπάει συγγραφέα! φώναξε δήθεν θυμωμένος ο Ογκάστους.
Σ,Ε,Χ- Ναιιιιιιι! συμπλήρωσαν παραπονιάρικα.
Γέλασα με την συμπεριφορά τους και γύρισα στον Ντάνιελ.
Εκείνη την στιγμή, κουπίστηκε με την πετσέτα που ήταν διπλωμένη προσεκτικά δίπλα στο πιάτο και ξερόβηξε κοιτώντας με.
Ντ- Εγώ το μόνο που έχω να πω είναι να εμπιστεύεσαι τους γύρω σας. Όταν είμαστε μόνοι μας χάνουμε πάρα πολλά πράγματα, που ελάχιστοι ξεχωριστοί άνθρωποι μας προσφέρουν. Για αυτό μείνετε στο φως. Ακόμα και η σκιά μας, μας εγκαταλείπει στο σκοτάδι. είπε σοβαρά και όλοι τον κοιτούσαμε αποσβολωμένοι.
Ώρες- ώρες με εκπλήσει το άτιμο...
Μ- Τζάνετ! είπα χαμογελαστά και γύρισα την κάμερα προς το μέρος της.
Τζ- Λοιπόν... Είμαι καθρέφτης όλη μου την ζωή. Έχω δει πολύ πόνο, όμως τίποτα δεν συγκρίνεται με την χαρά που έρχεται μετά. Συνεχίστε να παλεύετε ακόμα και αν όλα φαίνονται μαύρα ακόμα και αν όλα φαίνονται αδύνατο. Όμως τίποτα δεν είναι αδύνατο μέχρι να το προσπαθήσεις και να το καταφέρεις, να το κάνεις δυνατό. είπε χαμογελαστά.
Της χαμογέλασα συμπονετικά και γύρισα την κάμερα στους ανθρώπινους καλεσμένους μας.
Μ- Κύριε Άνταμς, Μαίρη, θα θέλατε να πείτε κάτι στους αναγνώστες μας;
κΑ- Ε-εγ-γώ... Εμμμ... Ααααα.... είπε και κοιτούσε ακόμα μπερδεμένα γύρω του.
Γύρισα το βλέμμα μου στην Μαίρη, αλλά ήταν και αυτή σε μία παρόμοια κατάσταση οπότε είπα να σταματήσω να προσπαθώ.
[...]
Όλοι τέλειωσαν και εγώ πλέον στεκόμουν στην πόρτα ατενίζοντας το απέραντο της νύχτας. Πόσοι άραγε να την κοιτάνε και να σκέφτονται, τα προβλήματά τους, την ευτυχία τους, τον έρωτά τους...
Κι εγώ σκέφτομαι μια ακόμα ιστορία για να τρελάνω τα μυαλά όλων σας.
Ένα αυτοκίνητο σταμάτησε μπροστά στην είσοδο και εγώ μπήκα μέσα. Κοίταξα στο καθρεφτάκι και είδα έναν από τους αγαπημένους μου χαρακτήρες.
Μ- Άλεξ! Τι κάνεις; ("The other me") φώναξα και τον αγκάλιασα με δυσκολία από το πίσω κάθισμα.
Α- Μια χαρά τώρα κάτσε στην θέση σου. Μας περιμένουν... είπε και μου χαμογέλασε στραβά.
Κάθισα κανονικά και κοίταξα έξω, με ένα χαμόγελο χαραγμένο στα χείλη μου. Μπορεί αυτό να ήταν ένα τέλος, αλλά σε λίγο καιρό θα ξεκινήσουν καινούρια πράγματα!
Οπότε...
Πολλά φιλάκια και ένα οριστικό τέλος (που ανέβηκε περισσότερο για χάρη της @Rapunzel)
WrittenFlower