PAGE-44-
CODILYN POV'S
Kagagaling lang namin ni Near sa park,pag-uwi ko at pagkahatid niya sakin wala akong nadatnang tao sa bahay.hindi narin naman nagtagal si Near kasi may pupuntahan pa siyang kliyente.mag-aalasiete narin naman nang gabi nun,pinili ko nalang umakyat sa kwarto pagkatapos kong pakainin si Memo
Humiga ako at pumikit,sa tuwing naalala ko yung eksena sa pagitan namin ni Harley at nung babaeng nagpakilalang girlfriend niya,naiirita talaga ako.kulang na nga lang kanina tusukin ko nang karayom yung malulusog niyang dibdib.malaki din naman yung sakin pero yung sakanya kulang nalang makuba siya sa laki
"wala daw girlfriend tapos...ahhh..bwisit!"napahilamos pa ako sa mukha sa sobrang inis na nararamdaman ko
Imagine,kung halikan siya nung babaeng yun sa harapan ko.God!gusto ko talagang pumatay nang mga oras na iyon.mabuti na nga lang at nasa tamang pag-iisip ako nang mga time na iyon,dahil kung wala,talagang dadanak nang dugo kanina
Napabangon naman ako nang marinig na nag-riring yung cellphone ko.mabilis ko namang sinagot nang makita kong si Mama pala.
"hello,anak!baka bukas na kami makauwi nang daddy mo,may pagkain na kaming iniwan para sayo,kaya kumain kana mamaya.mag-iingat ka diyan.i love you"
"ok,i.."napasimangot naman ako nang bigla itong mawala sa linya,hindi manlang ako pinatapos mag-salita.
Napapikit naman ako nang pakiramdam ko nanlalabo ang paningin ko.ilang-araw ko narin ito nararamdaman simula nang magbakasyon kami sa hidden paradise.sobrang pagod ata.itutulog ko na nga lang
Hindi rin naman ako nakatulog nun at bumababa nalang ako para kumain nang dinner.saktong katatapos ko lang kumain nang may mag-doorbell
"sandali lang"sigaw ko,na as if naman maririnig ako nang kung sino mang dadalaw samin ngayong gabi
"hi.."napangiti naman ako nang makilala ito
"ikaw lang pala kaden,pasok!"tatawa-tawa naman itong pumasok
"namiss kita,nakauwi kana pala,kamusta naman?"pasalampak itong umupo sa set at ako umupo rin sa tabi nito
"ayos naman masaya"tinignan naman ako nitong maigi
"mukha ngang naging masaya ka,pero bakit mukhang nalugi ka yata ngayon,dahil ba sa natapos na ang bakasyon niyong dalawa ni Harley?"umiling naman ako dito
"nope!"
"really?bakit nga?kamusta pala siya,may naalala ba siya sayo?sa tagal niyong magkasama dapat lang na makaalala na siya"umiling ulit ako
"hindi niya ako naalala,pero tinanong niya ako kung nagkakilala na daw kami noon"
"ano namang sinabi mo?sinabi mo naba ang totoo?"umiling lang naman ulit ako dito at sinandal yung ulo sa balikat nito
"hindi ko sinabi ang totoo sa kanya,nag-sinungaling ako"napabungtong-hininga naman ito
"kailan mo ba balak sabihin sa kanya ang totoo?aasa kana lang ba talagang maalala ka niya?pano kung hindi kana niya maalala,pano yung naghihintay na buhay na tinadhana talaga para sayo?"ilang-minuto akong hindi umimik sa tanong na iyon
"sa totoo lang,hindi ko na alam kung pano ko sasabihin sa kanya ang lahat.mahirap pala,ang sakit-sakit na kaden.lalo pa ngayon na may girlfriend na pala siya"
"hah?akala ko ba single si Harley?"
"akala ko din,pero sa nakita ko kanina mukha ngang may relasyon silang dalawa"
"anong balak mo?magpapatalo ka nalang ba sa babaeng yun,kung ikaw naman ang tunay at minamahal ni Harley"sumiksik naman ako dito,ito naman eh,niyakap ako at inalo-alo
"gusto ko siyang ipaglaban,gusto kong sabihin sa kanya ang lahat"
"gawin mo ang tama,ipaglaban mo ang pag mamay-ari mo.maalala ka man niya oh hindi,nandito lang ako handang maging sandalan mo sa oras na sa tingin mo walang aalo sayo"napayakap naman ako nang mahigpit dito
"salamat kaden,salamat.."tumango lang naman ito sakin
Nanood nalang kami nang movie pagkatapos naming pag-usapan ang bagay na iyon.ten na nang gabi nang maisipan nitong umuwi.hinatid ko pa nga ito sa labas nang bahay namin.saktong papasok na sana ako nang bahay nang may bigla nalang humawak sa braso ko
"Harley..?"namumula ang mukha nito at amoy alak din
"sino kaba talaga CODILYN BRONTE?"napaatras naman ako sa kaseryosohan nang mukha nito
"anong ginagawa mo dito at nakainom kapa?"mas lalo namang humigpit ang pagkakahawak nito sa braso ko
"sino ka sa buhay ko?"halos mapalunok naman ako sa lakas nang pagtatanong nito sakin
"lasing ka,mabuti pang umuwi kana"tatalikuran ko sana ito nang muli ako nitong hatakin
"hindi ako lasing,hindi ako lasing kaya sagutin mo ako.sino ka sa buhay ko CODILYN!?"
"Harley,nasasaktan ako"pinilit kong tanggalin ang pagkakahawak nito sa braso ko
"bakit?bakit mo ako ginaganito?"
"ano bang ibig mong sabihin?mabuti pang.."hinawakan naman ako nito sa dalawang balikat para tuluyang magkaharap kami
"bakit kailangan mong pumasok sa isip ko?bakit kailangan mong lituhin ang utak ko?sino kaba?sino ka?!!"napatitig naman ako sa mukha nito,lalo na nang makita ko ang sakit at pagod na bumabalatay sa mukha niya
"Harley.."binitiwan naman ako nito at pabigla nalang sumigaw
"ahhhh..hirap na hirap na ako,bakit?bakit ganito?"nagulat naman ako nang suntukin nito yung pader nang bahay namin
"Harley,,tama na..tama na!"hinawakan naman ako nito sa braso,hinarap naman ako nito nang umiiyak
"ano bang naging kasalanan ko?bakit kailangan nila akong tanggalan nang ala-ala?bakit ako pa?ang dami naman diyang iba,mga walang kwentang tao.pero bakit ako pa?"umiiyak na niyakap ko naman ito
"i'm sorry..i'm sorry Hon.."kumalas naman ito sa pagkakayakap ko at nagpipigil na muling maiyak na tinitigan ako
"sorry?"takang tanong nito.nagbalak naman akong hawakan ito pero umiwas ito sakin at galit na tinitigan ako
"i'm sorry.kasalanan ko,kasalanan ko ang lahat.ako yung babaeng minahal mo sa nawala moong ala-ala at ako din ang dahilan nang pagkawala mo nang ala-ala,dahil ang taong nagtanggal nun sayo ay ang Daddy ko"awang ang mga labing napatitig nalang ito sakin,tuloy-tuloy ang paglandas nang luha nito at halos mapailing sa narinig na sinabi ko
"sabihin mong...sabihin mong nag-bibiro ka lang."umiling naman ako at umiiyak na muli itong nilapitan
"i'm sorry pero totoong lahat nang narinig mo"
"bakit?bakit ngayon lang.."
"i'm sorry kung naging duwag akong sabihin sayo ang lahat,i'm sorry kasi akala ko iyon ang tamang dapat na gawin ko,na umasang sa pag-gising mo isang araw maalala mo na ang lahat"
"sa tingin mo sa ginawa mo matutuwa ako?nag mukha akong tanga sa harapan mo,all this time na palagi akong nanaginip nang tungkol sa isang babae at halos masiraan ako nang bait sa kakaisip kung sino siya sa buhay ko,to think na inisip din kita dahil may nararamdaman na ako para sayo."
"Harley..."tinangka ko itong lapitan pero umiwas ito
"ang sakit..ang sakit-sakit na malaman kong ikaw ang babaeng minamahal ko sa nawala kong ala-ala"
"Harley please..pakinggan mo ako"
"pakinggan ka?para san pa?"pinilit ko parin itong hawakan pero nanatili itong umiiwas sakin
"pakinggan mo ako,alam ko..alam ko.."
"anong alam mo hah?anong alam mo?"lumapit ito sakin at halos alugin ako sa pagkakahawak sa balikat ko
"please Hon.."umiiyak na pag mamakaawa ko dito
"wala kang alam!hindi naman ikaw yung nawalan nang ala-ala,hindi ikaw yung napagkaitan nang masayang buhay.hindi mo alam ang feeling nang halos gabi-gabi kang nag-iisip kung sino ba ako,sino ka sa buhay ko at sino yung lintik na babae sa panaginip ko.pero ano?ikaw at siya pala ay iisa lang."
"patawarin mo kung.."
"minahal mo ba talaga ako hah?oh baka naman pinag-lalaruan mo lang ako?"halos matumba naman ako nang tanggalin nito yung pagkakahawak sakin
"mahal kita,mahal na mahal.kaya nga pinili ko rin na hindi sabihin sayo ang lahat,dahil sa tingin ko yun ang kaparusahan ko,ang mag-hintay na sana..na sana isang araw sabihin mong 'naalala na kita,nagbalik na ako,yung harley na nagmamahal sayo ay muli nang nakaalala para sayo'ang sakit-sakit na puro asa nalang yung kaya kong gawin ngayon."
"masakit ang umasa pero mas masakit ang mapagkaitan.sating dalawa ako ang pinaka nasaktan"
"alam ko..alam ko,pero Harley ginawa ko lang naman ang sa tingin ko ay tama"
"yung nagmamahal bang Harley noon sayo hinahayaan kang masaktan na mag-isa?hinahayaan kaba niyang umiyak nang hindi niya pinapahiran ang luha mo?"umiling ako
"hindi..hindi siya ganun."tumango-tango naman ito at bahagyang tumingala sa langit bago tumitig muli sakin
"ganun din ako,ganun din ang Harley na nawalan nang ala-ala.naiintindihan naman kita,pero diba pag nagmamahalan hindi dapat isa lang ang nagsasakripisyo,dapat dalawa kayo at sa ginawa mo maariing hindi na maging tayo kahit na maalala kong ikaw ang mahal ko"
"Harley.."gulat na tawag ko dito
"salamat sa pagmamahal mo at pag-sasabi mo nang totoo"tinangka ko itong habulin pero mabilis itong nakapasok sa kotse nito
"Harley please...HON..."umiiyak na katok ko sa kotse nito,pero hindi na ito bumababa pa at mabilis na pinaandar yung kotse
Naiwan ako sa kalsada na napaupo nalang.ang sakit-sakit..iyak lang ako nang iyak doon.hindi ko na nga alam kung gaano ako katagal na nag-iiyak sa labas nang bahay namin.hindi ko na nga rin alam kung pano ako nakarating sa kwarto at doon muling nag-iiyak hanggang sa maka-tulog ako.
ang tanging natatandaan ko lang yung sinabi niyang "sa ginawa mo maariing hindi na maging tayo kahit na maalala kong ikaw ang mahal ko"
>>>>>>TO BE CONTINUED<<<<<<<<<<<