Bigla akong nagising dahil sa rindi ng ingay sa paligid. Unti-unti ay binuksan ko ang aking mga mata at ang unang bagay na sumilay sa mga matang ito ay ang puting kisame. I blinked my eyes several times just to clear my vision. Susubukan ko na sanang umupo sa kinahihigaan ko nang biglang sumakit ang ulo ko. Napahawak ako rito at napasandal sa head rest ng kama.
Ang sakit. Ano bang nangyari?
Nakarinig ako ng yapak na mabilis. Papunta iyon sa akin at iaangat ko pa lang sana ang aking ulo nang may kamay na humawak sa aking braso na nakahawak sa aking ulo. Magaan ito at sobrang may pag-iingat sa paraan ng paghawak niya sa akin. Iniangat ko ang aking ulo at nagtama ang mga mata namin ng isang lalaki.
Walang iba kundi si Oh Sehun.
Doon ko napagtanto ang nagyari kanina. Kanina? Hindi na rin ata masasabing kanina. Baka isang araw akong natulog ano. Ewan ko. Pero nang may isang bagay ang naisip ko ay bigla akong nag-ayos ng pag-upo. Unti-unti ay may naramdaman ako sa aking pisngi na pag-iinit.
Sabihin niyo sa akin na nanaginip lang ako. Sabihin niyo na hindi totoong muntik na akong malunod at naging isang superhero si Sehun na iniligtas ako roon sa isang pool. At isigaw niyo sa akin na hindi niya ako hinalikan at hindi ko rin siya hinalikan! Ah, ano bang pumasok sa isipan ko at nagawa ko ang mga iyon? Nakakainis. Napayuko ako sa sobrang hiya sa nangyari.
Naramdaman ko ang isang mahinang haplos sa aking kanang pisngi gamit ang isang mainit na bagay. Nag-angat ako ng tingin at nakita ko ang pag-aalala sa mga mata ni Sehun. I gulped and touch his arm that is holding me. Agad akong nag-iwas ng tingin dahil napagtanto ko na hindi ko kayang makipagtagisan ng titig sa kanya. Naalala ko kase yung pagdampi ng mga labi namin sa isa't isa. At yung salitang isinambit ko sa aking isip na maaaring magbago kung mangyari man na mabuhay muli ako.
... I will be loving Oh Sehun again.
Argh! Bakit kase nasambit ko iyon? Saan ba galing iyon? Now, hindi ko alam kung magiging totoo ba ako sa huling hiling ko o ano. Nakakainis!
"Are you okay now, Luhan?" mahinang tanong ni Sehun at kinalas niya ang kamay na marahang humahaplos sa aking pisngi kanina. Bigla akong nanghinayang.
Ano? Umiling ako sa naiisip ko.
"Still not okay?" I glance at him when he asked me that. Oh, did he took my shaking of head as an answer? Napakagat na lang ako ng labi.
"I'm fine, Sehun," nag-iwas ako ng tingin sa kanya. "Medyo masakit lang ang ulo ko," binulong ko na ata sa hangin ang huling pangungusap.
Naramdaman ko ang paggalaw ng kama na binabalaan akong umupo siya sa malapit sa akin. Medyo lumayo ako sa kanya ng konti. Ramdam kong nangunot ang kanyang noo dahil sa ginawa ko pero hindi ko na lang binigyang-diin iyon.
"Do you need anything then?" he asked.
Iginala ko ang aking mga mata sa paligid. Nakuha agad ng isang prutas sa aking gilid ang atensyon ko at kumuha ako rito. Lumingon agad ako sa banda ni Sehun nang tumayo siya. Lumipat siya sa aking harapan at kinuha ang apple na hawak ko.
"Babalatan ko,"sabi niya sa malamig na boses. I pouted.
"hindi na kailangan."
"Kailangan, Luhan. Wait in there. Stay in there," wika niya kaya I frown at the same time pouted.
Nagtungon siya sa table na malapit sa akin at doon niya nga ginawa ang pagbabalat sa apple. Ako naman ay lumilinga at napagtantong nasa isang ospital nga ako. Bumuntong-hininga ako at napatingin sa biglang nag-ilaw sa aking gilid. Nagtaka ako at napagmasdan kong cellphone ito ni Sehun. Bigla akong nainis nang makita ang pangalan ni Baekhyun sa screen nito kaya habang abala si Sehun sa ginagawa ay pasimple ko itong ini-end call at isinilent ito bago pinadapa.
Nang mapansin kong gumalaw si Sehun ay pasimple akong humiga at umakto na tumitingin sa kisame. Alam kong nakita niya yung mabilisan kong paggalaw pero hayaan na, sana hindi napansin. Lumapit siya sa akin at ako naman ay umaakting na lumingon sa kanya. Dahan-dahan akong umupo at kinuha ang ibinibigay niyang nahiwang mansanas sa isang maliit na plato.
"Salamat," sabi ko sa kanya at tumango naman siya bilang sagot.
Pero bigla akong nawalan ng gana nang kinuha niya ang cellphone niya at kumunot ang noo nang may makita sa screen ng cellphone niya. Siguro mga missed calls ng taong yon. Tss. Pero biglang siyang bumaling sa akin na may seryosong ekspresyon.
Nag-iwas ako ng tingin at kumain sa mansanas na hawak ko. Pasimple akong tumingin sa kanya at nag-alis din agad ng tingin nang nakatingin pala siya sa akin. Kainis, nakuha sa akto!
"Sasagutin ko lang ang tawag sa labas," paalam niya sa akin kaya tumango na lang ako bilang sagot. Ewan ko ba pero may nararamdaman akong irita sa sinabi niya.
Feeling ko parang may itinatago sila sa akin. Siguro relasyon nila. Pero bakit hinalikan ako ni Sehun? Bakit sinabi niya ang mga bagay na babalik daw ako sa kanya? Na darating ang araw ay maibabalik muli ang isang romance na story na nagtapos agad ng biglaan? Nakakinis! Ang gulo! Nakakabadtrip.
Inis kong inilapag ang platitong hawak ko sa lagayan na nasa gilid ko. Sa ginawa kong iyon ay lumikha ito ng ingay sa paligid. Tanging ingay na nagpadagdag sa aking iritasyon.
"Bwisit," bulong ko at sinuntok-suntok ang unan na yakap ko.
Ganun ang akto ko nang biglang bumukas ang pintuan ng kwartong kinalalagyan ko na naging dahilan upang magulat ako at mapaatras sa gulat. Napatili ako nang bigla akong mahulog sa kama. Tumama ang pwet at likuran ko sa malamig na tiles. Agad akong napahawak sa likod ko nang maramdaman ang masakit na dulot nang nangyari.
"Aray! Sht," ungol ko habang pilit iniinda ang sakit.
Taranta namang lumapit sa akin si Sehun at hinawakan ako sa likod.
"Okay ka lang?"
Sa tanong niya sa akin ay sinamaan ko siya ng tingin at sinuntok sa dibdib.
"Tanga ka ba?!" sigaw ko sa kanya. "Bwisit nito, ang obvious-obvi--Argh! SEHUN!"
Nagulat ako nang bigla niya akong binuhat.
"Sabi naman kaseng wag aalis sa kama eh. Yan tuloy. Ano bang kaseng ginagawa mo?" nakangising tanong niya kaya kaysa sa titigan siya ng masama ay itinago ko na lamang ang aking mukha sa dibdib niya. Naamoy ko tuloy ang malakas na panlalaking pabango niya. Gusto ko ng ganitong amoy, to be honest. Ano kayang brand ng pabango niya? Nakakapang-akit kase.
"Wala kang pake. Doon ka na lang sa labas. Mas mainam," irita kong tugon.
Inilapag niya ako sa kama at nang maramdaman ko lambot ng kama ay agad akong tumagilid sa kanya. Narinig kong ang mahina niyang pagtawa. Agad akong bumaling sa kanya at sinamaan siya ng tingin.
"Anong tinatawa mo diyan?"
"A, w-wala. P-pasensiya na," pigil niyang sagot. Inirapan ko na lang siya.
Pero kumunot agad ang aking noo nang may pumasok rito sa loob na babaeng matangkad. Naka-pusod ang kanyang buhok at nakapang-business attire siya. Rinig na rinig sa buong paligid ang tunog ng kanyang takong. Pero agad akong nagtaka dahil ang sama ng tingin nito kay Sehun.
I look at Sehun to look for answer but he looks like his soul has ran away from his body. Tumingin ulit ako sa babae at nakataas na ang index finger niya na nakaturo kay Sehun.
"Tell me, Sehun. Where is Baekhyun and his son?" nawala ang pagkama-anghel na mukha ng babae. Pero hindi pa rin nawala ang kagandahan niya kahit na namumula na ang kanyang mukha. "Where are they? Where did you hide them?!" sigaw niya pa.
Naguguluhan akong tumingin sa dalawang magkaharap na nasa harap ko ngayon. A-ano raw? Si Baekhyun may anak na lalaki? Pero sino ang ama? Unti-unti ay may konklusyon na nabuo sa aking utak.
Is Sehun and Baekhyun has a son?
"Yoora-noona, not here," kinakabahang sabi ni Sehun. Sa pagmamakaawa niya ay naramdaman ko ang unti-unting pag-usbong ng galit sa puso ko. All this time, niloloko niya ako? Kahit na noon na may kami? NAGKIKITA NA SILA! DI KO MAINTINDIHAN!!!
Lumingon sa akin si Sehun at agad nagbago ang ekspresyon ng kanyang mukha nang makitang unti-unti ay may tutulo ng luha sa akin mata.
NAGMAHAL BA AKO NG SINUNGALING NA TAO? HINDI TANONG IYON! NAGMAHAL AKO NG SINUNGALIN AT TAKSIL NA TAO! ANG SAKIT!