NATE
[GISTEREN]
HO STOP hoe weet jij dat ik pizza ga eten???
BEN JE HIER
HALLO???
Ik meen het dit is NIET grappig
BEST. Ik mag verdomme hopen dat je hier met me in de kamer bent, anders ben je echt een fucking gestoorde creep.
[VANDAAG]
Goedemorgen, Shadow.
SHADOW
Goedemorgen, mijn liefste Nathaniel. Heb je goed geslapen?
EEN GEFRUSTREERDE GROM verliet mijn mond en ik liet me achterover vallen op mijn bed. Blijkbaar was hij slim genoeg om te wachten tot ik zelf het onderwerp zou veranderen. Klootzak dat hij was.
Het moest gewoon een van de jongens zijn. Niemand anders had kunnen weten dat ik pizza ging eten. Natuurlijk was het een van de meest bekende vormen van junkfood, maar het was nog steeds raar om zoiets spontaan te raden.
Mijn vriendengroep bestond uit zeker twintig mensen, en er zwierven ook nog een hoop 'soort van vrienden' omheen, dus die zouden hier allemaal iets mee te maken kunnen hebben. Als grap, of... serieus.
Iemand die me serieus leuk vond.
Er was maar één manier om er achter te komen of dit serieus was of niet: meespelen. Tijd om de meest beschamende zinnen uit de kast te halen. En blijkbaar ook mezelf.
NATE
Nee, ik heb de hele nacht wakker gelegen en aan jou gedacht.
SHADOW
Wat ben je toch een schatje, mijn liefste Nathaniel.
NATE
Ik bedoelde het negatief. Hoe wist je wat ik ging eten gister?
Als je me achtervolgt of toch een van mijn vrienden bent, ik zweer ik vermoord je.
SHADOW
Ik mocht willen dat ik een van je vrienden was, schoonheid. Het moet een genoegen zijn om met je om te mogen gaan.
Mijn gezicht warmde op als een kookplaat. Was hij serieus? Misschien was hij wel heel knap. En lief, ook. Misschien—
Ik liet mijn handpalm hard op mijn hoofd neerkomen. Nee. Dit was een grap of een enge stalker. Géén leuke jongen. Denk, Nathaniel, denk.
Hij rekende zichzelf dus niet tot een van mijn vrienden. Betekende dat dat ik hem niet echt als een vriend behandelde, of dat ik hem nog niet zo heel lang kende? Ik slikte moeizaam en zocht naar mogelijkheden.
De eerste persoon die me te binnen schoot, was Douglas, omdat ik niet bepaald aardig tegen hem was.
Hij was wel de persoon om zo te praten—met goede grammatica, volledige zinnen en op een kunstachtige manier—maar ik kon me simpelweg niet voorstellen dat hij zo'n grap zou uithalen of zoiets serieus zou doen. Ik had nooit het idee gekregen dat hij op jongens viel.
Daarna dacht ik aan Mateo en Kevin, want die zaten nog niet zo heel lang in de vriendengroep. Ik had nog niet zoveel met hen beiden gepraat, dus we waren nog niet echt vrienden. En Mateo gaf me soms van die blikken... maar hij zou dit nooit als grap doen en ik twijfelde ook of hij nu al kon weten dat hij me leuk vond.
Maar hij was wel knap: warrig, kastanjebruin haar, diepe bruine ogen, zongebruinde huid en altijd netjes gekleed. Dus misschien vond hij mij ook gewoon knap en was hij op uiterlijk af gegaan. Hij leek me ook wel een leuke gast, maar...
Nee. "Focus, Nate. Het kan nog steeds een grap zijn," murmelde ik. "Ga niet dom doen."
NATE
Je weet dat ik geen homo ben, toch?
SHADOW
Ja, dat wist ik inderdaad. Je bent bi, toch? Je hebt ook wel eens meisjes leuk gevonden.
NATE
Hoe kom je daarbij??
Ik heb nog nooit iets met een gozer gedaan.
SHADOW
Ik wist niet dat je een paspoort voor biseksualiteit nodig had die je pas ontving nadat je de liefde had bedreven met beiden geslachten. Mijn fout, liefste.
Ik gromde. Blijkbaar, als ik door de school liep, hing er een soort neon-bord op mijn voorhoofd met 'biseksueel' erop. Maar als het een van mijn vrienden was, was die hele seksualiteitsopmerking gewoon een grap.
Niet dat het een geheim was, maar ik had het hen gewoon niet verteld omdat ik het stom vond. Er zaten geen homo-haters in de vriendengroep voor zover ik gemerkt had, maar het was gewoon iets waar ik geen groot ding van wilde maken. Dan leek ik net een of andere circusact.
NATE
Dus jij bent homo?
SHADOW
Goed geraden, liefste!
NATE
Uit de kast??
SHADOW
Nee, niet echt. Maar dat ben jij ook niet, dus laten we daar niet over oordelen.
NATE
Whatever.
SHADOW
Niet zo kortaf, mijn liefste.
NATE
Vertel me dan gewoon wie je bent?? Geef me wat info??
SHADOW
Het zal toch geen vruchten afwerpen, want je zult niet in staat zijn me te vinden. Laten we onze tijd beter besteden en het over jou hebben.
Ik zuchtte. Dit ging helemaal nergens over. Ik moest aan zijn persoonlijke informatie komen om er achter te komen wie hij was, maar het leek er niet op dat hij van plan was om me ook maar iets te vertellen en eigenlijk wilde ik hem ook niets vertellen. Het zou dus maar een wisselwerking moeten worden, want er was geen andere manier waarop ik dit zou winnen.
NATE
Oké, wat denk je hiervan: om de beurt een vraag van elkaar beantwoorden.
SHADOW
Natuurlijk, zolang het niets te maken heeft met identiteit en uiterlijk, liefste.
NATE
En leeftijd?
SHADOW
Ergens tussen de veertien en de twintig. Laten we het spannend houden.
Wat voor dekbedovertrek heb je op dit moment op je bed?
Ik fronste mijn wenkbrauwen en keek naar het dekbedovertrek dat de helft van mijn lichaam nog bedekte. Was hij serieus? Dat moest wel een van de stomste vragen zijn die ik ooit had gehad.
Wat een vreemde manier van denken. Geen 'hoeveel centimeter is je lul' of 'hoe vaak in je leven heb je seks gehad en met wie'. Nee, mijn fucking dekbedovertrek.
Ik las nog een keer over zijn eerdere berichtje heen. Ik kon me heel goed voorstellen dat hij zijn leeftijd zou achterhouden. Als hij me zou vertellen dat hij zestien of zeventien was, kon ik gelijk al de helft van mijn mogelijke stalkers wegstrepen. Misschien lag die vraag toch net iets te dicht bij identiteit.
NATE
Donkerblauw met lichtblauwe vegen
SHADOW
Dankjewel, liefste.
NATE
Waarom vraag je dat??
SHADOW
Voor een schilderij. Lig je nog in bed?
NATE
Ja, het is nog ziek vroeg man. Maak je een schilderij van mij dan??
SHADOW
Natuurlijk, ik beeld me graag in hoe aantrekkelijk je bent als je net ontwaakt bent, liefste. Of krijg ik daar een mooie foto van?
NATE
Nee doei.
SHADOW
Denk je nog steeds dat ik een van je vrienden ben, liefste?
NATE
IDK, ben je dat??
SHADOW
Nee Nathaniel, ik zweer op mijn liefde voor jou dat dit geen grap is.
Mijn wangen begonnen te tintelen en ik keek onbewust weg van mijn telefoon, alsof hij me aan kon kijken via het scherm. Ik had werkelijk nog nooit zo'n beschamend gesprek gehad. Ik was er gewoon niet aan gewend dat mensen zo open en eerlijk waren over hun gevoelens. Als dit een grap was, ging die bewuste persoon wel heel erg ver.
"Nate?" Ik keek op naar Lucy, die met een frons in de deuropening van mijn slaapkamer stond. "Wauw, jij bent echt extreem vroeg op vandaag." Haar blik viel op mijn telefoon. "Met wie ben je aan het praten?"
"Niemand." Ik klikte snel mijn scherm uit en plaatste mijn mobiel naast me. "Ik ben net pas wakker. Gewoon even kijken wat ik gemist heb. Niets bijzonders," zei ik met een vluchtige glimlach.
Eén van haar wenkbrauwen schoot omhoog. "Sinds wanneer gebruik je meer woorden dan 'boeiend' om me uit te leggen wat je doet?" vroeg ze, waarna er een glimlachje op haar gezicht verscheen. "Nathan, hou je soms iets voor me verborgen?"
"Nee." Ik kon mezelf wel slaan voor het feit dat dat extreem verdacht klonk. "Luister, gaat het je wat aan als ik met hotte meisjes flirt? Nee, dus bemoei je er ook niet mee."
Lucy hief verdedigend haar handen op. "Oké, oké, wat jij wil. Hou je kleine geheimpje maar voor je. Ik hoef het niet te weten hoor. Ik kom er vanzelf wel achter." Ze stak haar tong naar me uit.
Ik drukte mijn mobiel beschermend in het matras en volgde iedere beweging die ze maakte nauwkeurig. "Ik denk het dus even niet. Vind je het heel erg om me weer wat van mijn kostbare privacy te gunnen?"
Ze rolde met mijn ogen. "Wat kínderachtig, zeg. Ik wilde alleen maar vragen of je zo vriendelijk kon zijn om samen met me te ontbijten. Of heeft je vriendinnetje je nodig om samen een beschuitje te gaan eten bij haar thuis?"
Nu was het mijn beurt om mijn tong naar haar uit te steken. "Ik kom er zo aan, oké? Haal de cornflakes maar alvast uit de kast of zo."
"Ik ben je dienstmeisje niet," wierp ze terug, maar ze vluchtte toch meteen weg uit het deurgat. "Als je niet opschiet, spuug ik in de melk!"
"Vervelend kind," murmelde ik onder mijn adem, waarna ik mijn mobiel er weer bij pakte.
SHADOW
Heb ik je weer in verlegenheid gebracht, liefste? Mijn welgemeende excuses.
NATE
Nee, mijn zus kwam binnen.
Heb jij broers/zussen??
SHADOW
Nee.
NATE
Cool.
Ik ga ontbijten, zie je straks weer.
SHADOW
Tot straks, mijn liefste xxx
NATE
Ja oké doei.
Nadat ik samen had gegeten met Lucy, ging ik weer in mijn bed liggen om met Shadow te praten. Toen ik na een tijdje terug scrolde, kwam ik er achter dat ik al vanaf negen uur met Shadow had gesproken en dat het inmiddels twee uur was. Ik had honger. Mijn hoofd bonkte van alle informatie en alle lieve opmerkingen. En ik had bijna vijf uur met Shadow gepraat. En misschien was het ook wel verspilling geweest van mijn kostbare tijd... maar zo voelde het niet.
Op dit moment zou het eigenlijk een grotere teleurstelling zijn als zou blijken dat Shadow wel een grap was, want om eerlijk te zijn was dat karakter dat mijn vrienden gecreëerd hadden, wel heel erg leuk.