Οι μερες περασαν γρηγορα και να μαι που κατα τις 11 φευγω κρυφα απο το σπιτι και παω στο σημειο συναντησης μου με της Νορας. Οπως συμφωνησαμε δεν εφερα κανενα φιλο μου μαζι αλλα ουτε το ειπα σε κανεναν, θα με εκριναν ως τρελο.
Καθισα για πολυ ωρα μονος( περιπου μια ωρα) μεχρι που ηρθε. Η επιδερμιδα της ηταν τοσο ασπρη σε αντιθεση με τα μαυρα ατημελητα μαλλια της που εδινε την εντυπωση πως ηταν απο παγο, κενη απο συναισθηματα.
《Εισαι πολυ ομορφο παιδι τελικα Ντανιελ》
《Και εσυ Νορα》.
《Χαχα ετοιμος για λιγη δραση και περιπετεια;》
《Ναι!》
Καθεται απεναντι μου και μου απλωνει το χερι της. Της δινω και εγω το δικο μου.
《Θα κανω κατι που μπορει να σε πονεσει λιγο》μου λεει και μου σφιγγει το χερι ενω μου δαγκωνει την παλαμη , ανοιγωντας μια μικρη τρυπουλα με αιμα με τα δοντια της. Το ιδιο κανει και στο δικο της χερι.
《Θα αναμειξουμε τα αιματα μας για να ειμαστε αιωνια φιλοι》
《Εισαι μαγισσα;》τη ρωταω.
《Η αληθεια ειναι πως παντα μου αρεσε η μαγεια του αιματος, αλλα οχι. Πιστευω σε κατι πιο σκοτεινο》μολις εκφραζει τη γνωμη της με κοιταζει βαθια στα ματια. Τα ματια της ειναι κιτρινα και τοσο λαμπερα και το αψεγαδιαστο προσωπο της πηρε μια μορφη σαν να εκρυβε κατι. Φοβηθηκα και εβγαλα μια πνιχτη κραυγη.
《Ντανιελ μη με φοβασαι, ειμαστε φιλοι ξεχασες;》με καθησηχαζει και το προσωπο της γινεται και παλι γλυκο.
《Νορα γιατι τα ματια σου ειναι κιτρινα;》τολμω να ρωτησω.
《Γιατι ειμαι μαγεμενη Ντανιελ, μαγεμενη με το φεγγαρι και ιδιαιτερα την πανσεληνο. Δεν σου αρεσουν;》
《Ειναι πολυ εντυπωσιακα》λεω και νιωθω αιχμαλωτισμενος στα κατακιτρινα μεγαλα ματια της.
《Γι αυτο μικρε αυτο θα ειναι το δωρο που θα κερδισεις απο το παιχνιδι. Ο,τι δεις στα επομενα λεπτα μην σε τρομαξει, να ξερεις πως θα σε σωσει απο τον ανιαρο αυτο μικρο κοσμο》.
Κλεινει τα ματια της, αφηνει το χερι μου και σηκωνεται ορθια. Εκεινη τη στιγμη η Νορα αρχισε να τιναζεται και να συστρεφεται ενω το δερμα της με καποιον αδιανοητο λογο ξεδιπλωθηκε δινοντας τη θεση του σε μια λευκη γουνα. Απο τις πατουσες τις ξεπροβαλλαν πελματα και οι ωμοι τις μικρυναν και τεντωθηκαν, ενω η σπονδυλικη της στηλη καμπουριασε. Οι μυες διογκωθηκαν και ακουστηκαν κοκαλα να τριβονται μεταξυ τους.
Η λυκανθρωπος Νορα με πλησιαζει και με δαγκωνει στο ιδια σημειο οπως πριν απαλα να μην με πονεσει.
Αμεσως νιωθω αδυναμος, πεφτω κατω και κλεινω τα ματια. Τα κοκαλα μου διαστελλονταν και συνεχως ανακατευομουν. Ενιωθα να μεταμορφωνομαι και απο την επομενη στιγμη που ανοιξα τα ματια μου δεν θυμαμαι απολυτως τιποτα.
Για τους επομενους μηνες καθε φορα που ειχε πανσεληνο μεταμορφωνομουν και οι γονεις μου με κλειδωναν στο δωματιο μου. Δεν πηγαινα σχολειο, δεν εβγαινα εξω. Εζησα περιπου 11 μηνες αιχμαλωτος στο σπιτι μου. Πιο πολυ αιχμαλωτος στο ιδιο μου το σωμα. Καποια στιγμη οι γονεις μου αποφασισαν πως θα επρεπε να φυγω απο το σπιτι πραμα που με στεναχωρησε γιατι απο τη στιγμη που με ειδαν να αλλαζω, αλλαξαν την σταση του απεναντι μου, σαν να μην ημουν πλεον παιδι τους. Εφυγα και μονο η αδερφη μου ετρεξε να με αγκαλιασει.
《Θα σε βρω και θα σε απαλλαξω Ντανυ》μου ειχε πει και το θυμαμαι ακομη.
Πηγα στο οικοτροφειο της Καλιφορνια οπου εζησα 9 χρονια τοσο μονος που οταν μεταμορφωνομουν δεν το καταλαβαινε κανεις εκτος απο τον συγκατοικο μου Στάνλεϋ οπου αθελα μου τον μεταμορφωσα. Ακομη ζω με τις τυψεις.
Οταν εγινα 16 πριν κατι μηνες δηλαδη εφυγα απο εκει και ηρθα να ζησω εδω το Μερσι Φολς, ξεροντας πως οποτε εχει πανσεληνο θα αναγκαζομαι να κρυβομαι. Αλλα βαρεθηκα να κρυβω ποιος ειμαι.
Νομος 3: Αμα παραδοθεις σε αυτη τη ζωη τοτε θα παραμεινεις για παντα θυμα και υπηρετης της πανσεληνου. Δεν υπαρχει θεραπεια.