Κίτρινοι Δαίμονες

Κεφάλαιο 17.

Παρασκευή 26 Νοεμβρίου
Ράνια:
Σήμερα είναι η τελευταία μέρα πριν το πάρτυ της Ιζαμπέλ και όλο το σχολείο συζητάει γύρω από αυτό.
<<Τι θα ντυθείτε;>>ρωτάει η Γκρέις.
<<Δεν ξέρω...λέω να ντυθώ βρυκόλακας>>απαντάει ο Μίκυ.
<<Όχι Μίκυ δε θα σου πηγαίνει, είσαι πολύ καστανός για βρυκόλακας>>.
<<Το ξέρω ρε Ράνια, αλλά έχεις κάποια καλύτερη ιδέα; Πάσα προσφορά δεκτή>>.
<<Τι λες για cowboy;>>πετάγεται η Γκρέις.
<<Δεν ξέρω θα δω, εσείς;>>
<<Εγώ θα ντυθώ cowgirl, είναι φοβερή στολή, εσύ Ράνια;>>
<<Δε έχω ιδέα!>>
<<Είναι η τελευταία μέρα, ποτέ περιμένετε να βρείτε;>>

Ντάνιελ:
Παρατηρώ την παρέα της Ράνιας. Μιλάνε σίγουρα για το τι θα φορέσουν και από ότι κατάλαβα ο Μίκυ και η Ράνια δεν έχουν βρει ακόμη. Ούτε εγώ έχω βρει, αλλά θα ζητήσω από την κυρία Σάρα που έχει επίσης έναν γιο στην ηλικία μου.
<<Γεια>>μου λέει η Ιζαμπέλ και κάθεται δίπλα μου.
<<Τι λέει;>>ρωτάω.
<<Μια χαρά, τίποτα το ενδιαφέρον>>.
Τσακώνω τη Ράνια που μας κοιτούσε. Μόλις με βλέπει, γυρνάει από την άλλη και κάνει πως παίρνει μέρος στη συζήτηση. "Μην προσποιήσε και εγώ σε θέλω".
<<Εσύ; Αφηρημένο σε βρίσκω>>.
<<Είναι που δεν βρίσκω τι να ντυθώ αύριο>>.
<<Δεν μπορώ να σου πω πρέπει να είμαστε άγνωστοι μεταξύ μας, ώστε ο οποιοσδήποτε να μιλήσει με οποιονδήποτε χωρίς να φοβάται ή να ντρέπεται γι αυτό και θα φοράμε και μάσκες. Το κάνω για καλό σκοπό>>λέει και μου τεντώνει τον δείκτη και μέσο δάχτυλο, σουφρώνοντας τα χείλη της.✌
<<Χαχαχα....φαντάζομαι μόνο εσένα θα αναγνωρίσουμε ως οικοδεσποινα>>.
<<Όχι θα βάλω τον πατέρα μου να σας ανοίγει, θα ήταν άδικο για μένα>>.
<<Τόσο όμορφη κοπέλα δεν νομίζω να ντρέπεται να συναναστρέφεται με αγόρια>>.
<<Κι όμως>>.
Ασυναίσθητα γυρνάω να δω τι κάνει η Ράνια. Είναι με την παρέα της αλλά και ένα αγόρι με ξανθά μαλλιά την έχει πλησιάσει και μιλάνε μόνοι τους.
<<Πρέπει να φύγω Ιζαμπέλ>>.
<<Οκέι μπάι>>.
Αρχίζω να προχωρώ βιαστικά(βασικά τρέχω) μέχρι το τραπέζι όπου κάθεται η Ράνια.
<<Γεια σας>>απευθύνομαι στο Μίκυ και στη Γκρέις.
Η Ράνια απλώς μου γνέφει και συνεχίζει την κουβέντα της με τον ξανθό νεαρό." Συγκρατήσου Ντάνιελ, δεν ξέρεις τι μπορεί να του συμβεί άμα ορμήξεις". Ήδη νιώθω τις λυκίσιες τρίχες μου να βγαίνουν από το δέρμα μου έτοιμος να χτυπήσω το θύμα μου."Συγκρατήσου". Παίρνω βαθιές ανάσες και ανακοινώνω στο Μίκυ και στη Γκρέις ότι δεν νιώθω καλά και φεύγω. "Άμα Ράνια δε θες να μιλάμε, δε θα με ξανά δεις"σκέφτομαι.

Ράνια:
Όλην την υπόλοιπη μέρα ακούω τους φίλους μου να συζητάνε ζωηρά ΑΚΌΜΗ για το πάρτυ της Ιζαμπέλ. Τον Ντάνιελ δεν τον έχω ξαναδεί. Η αλήθεια είναι πως όταν ήρθε στο μεσημεριανό, απλώς είπα ένα γεια. Θέλω να τον βρω και να του προτείνω να πάμε μαζί στης Ιζαμπέλ, παρόλο που εκείνη θέλει ο καθένας να πάει μόνος του. " Ώρα για δράση Μίκυ". Πρέπει να προλάβει να μιλήσει και να εντυπωσιάσει τη Γκρέις πριν ο Τζέικομπ της ζητήσει να βγούνε, όπως μου είχε πει ο ίδιος. Και εγώ πρέπει να βρω μια στολή!
Το σχολείο τελειώνει και γυρνάω σπίτι. Εκεί πάνω στην κούνια της αυλής με περιμένει μια μεγάλη άσπρη σακούλα που με μεγάλα γράμματα γράφει "Ράνια ❤". Την παίρνω μέσα στο σπίτι, χαιρετάω τους γονείς μου και πάω στο δωμάτιο μου. Ανοίγω τη σακούλα και καλύπτω το στόμα μου με την παλάμη μου, γουρλώνοντας τα μάτια μου. Μέσα στη σακούλα βρίσκεται μια στολή. Τη βγάζω έξω και παρατηρώ ότι είναι ένα μεσαιωνικό φόρεμα, αρκετά μακρύ και αφράτο σε χρώματα . Μέσα έχει μια μάσκα με ίδιο χρώμα και μια πετρούλα. Μια λεία ασπρόμαυρη πετρούλα.

Ντάνιελ:
Σκέφτηκα να αφήσω τον εγωισμό μου και έδωσα την ασορτί στολή που βρήκα(ένα μεσαιωνικό κουστούμι και ένα μεσαιωνικό φόρεμα) στη Ράνια. Άμα της αρέσει και τη βάλει θα μπορώ εύκολα να την πλησιάσω. Άμα έχει ήδη βρει κάποια αλλη στολή, θα ήταν περίεργο να την πλησιάσω και να της μιλήσω. Μάλλον θα φύγω, αφού δεν με ενδιαφέρει κάποιος άλλος. " Και πρέπει να προσέχω, πλησιάζει η πανσέληνος".