Κίτρινοι Δαίμονες

Κεφάλαιο 8.

Ράνια:
Το σχολείο τελειώνει και αφού αποχεραιτάω τη Γκρέις με τον Μίκυ κατευθύνομαι προς την αίθουσα των Καλλιτεχνικών όπου έχω μάθημα μετά το σχολείο. Μπαίνω στην αίθουσα όπως πάντα πρώτη από όλους και κάθομαι να συνεχίσω το τοπίο που έχω αρχίσει. Δεν σηκώνω το βλέμμα μου όταν μπαίνουν και οι υπόλοιποι μαθητές παρά μόνο όταν η κύρια Μάξγουελ ανακοινώνει πως ένα καινούργιο παιδί θα παρακολουθήσει το πρόγραμμα.
<<Λοιπόν παιδιά, από δω και πέρα ο Ντάνιελ Ροθ θα συμμετέχει μαζί μας στο μάθημα των Καλλιτεχνικών και θα ήθελα όλοι να τον υποδεχτούμε θερμά. Εξάλλου η τέχνη είναι το μεγαλύτερο αγαθό αξίζει να την μοιραζόμαστε>>λέει με περήφανο ύφος.
Ο Ντάνιελ; Μα είναι δυνατόν; Διάφορα συναισθήματα με περικλείουν ορμητικά... Χαίρομαι που θα κάνουμε μαζί αυτό το μάθημα αλλά άμα γνωριστούμε καλύτερα μπορεί να κολλήσω. Είναι όμως καλό να κολλάς με κάποιον τόσο ξένο; Με χαιρετάει και τον χαιρετάω και εγώ. Αλλά δεν έρχεται να καθίσει δίπλα μου κατευθύνεται προς το πρώτο θρανίο όπου μια φωνή τον είχε φωνάξει. Είναι η Ιζαμπέλ. Η Ιζαμπέλ για να μιλήσει σε καινούργιο ή πρέπει να παίζει στο NBA ή να είναι πολυυυ καυτός! Και τώρα που το σκέφτομαι ο Ντάνιελ είναι πολύ ωραίο παιδί και δεν νομίζω να είμαι ή μόνη που το αναγνωρίζει. Βλέπω και τα αλλά κορίτσια που τον πλησιάζουν για να γνωριστούν όπως και 2-3 αγόρια(η τέχνη προφανώς δεν ελκύει τόσο τους άντρες) που του χτυπάνε "κόλλα πέντε". Αυτό και αν είναι θερμό καλοσώρισμα. Γυρνάω νευριασμένη να συνεχίσω το έργο μου αλλά ή σύγχηση δεν μπορεί να με βοηθήσει. Παίρνω 4-5 βαθιές ανάσες και περιμένω υπομονετικά να φύγω από κει!

Ντάνιελ:
Το μάθημα τελειώνει και ψάχνω να βρω τη Ράνια, ώστε να γυρίσουμε μαζί. Έχω να παραδεχτώ πως η Ιζαμπέλ είναι φοβερή διπλανή και έχει ταλέντο στη ζωγραφική τόσο μάλιστα που μου ζωγράφισε την στολή που θα φορέσει στο πάρτυ. Όπως κοιτάω προς το θρανίο της δεν βλέπω κανέναν. Πλησιάζω καλύτερα και μυρίζω γύρω από το θρανίο της για να μάθω την μυρωδιά της. Ένας μπλε πεσμένος μαρκαδόρος βρίσκεται κάτω από την καρέκλα της και τον σηκώνω. Με μικρά καλλιτεχικά γράμματα έχει γράψει "Ράνια". Θέλω να τρέξω να την προλάβω να της το δώσω αλλά ένα χέρι με ακουμπάει στον ώμο.
<<Γυρνάμε μαζί;>>με ρωτάει η Ιζαμπέλ.
Τα πλούσια ξανθά της ίσια μαλλιά σήμερα είναι τέλειες μπούκλες οι οποίες πέφτουν στον ώμο μου σαν βροχή που δεν μπορώ να την ξεφύγω παρά μόνο να γνέψω καταφατικά. Από αυτήν την οπτική γωνία η Ιζαμπέλ είναι πανέμορφη.