Κίτρινοι Δαίμονες

Κεφάλαιο 27

Σάββατο 24 Δεκεμβρίου
Ντάνιελ:
Σήμερα ως παραμονή Χριστουγέννων σκέφτηκα να παω στην πόλη να αγοράσω κάποιο δωράκι στην Όρι. Όπως λοιπον περπαταω και κοιτάζω σχολαστικά τις διακοσμημένες βιτρίνες των μαγαζιών διακρινω δυο γνώριμες φιγούρες απο την αντανάκλαση της βιτρίνας. Το Τζέικομπ και...μόλις αντικριζω την καστανή κοπελα ανοίγω ασυναίσθητα το στόμα μου,  έκπληκτος. Η Γκρέις :ο ; Τι κανει εδώ με τον Τζέικομπ; Οκαυ έκαναν αρκετή παρέα αλλά για ποιο λογο κρατιούνται χερακι χερακι;
Παίρνω την Ράνια. Στον 5 χτύπο το σηκώνει.
<<Καλημέρα>>μου λέει κάπως νυσταγμενα.
<<Καλημέρα όρι μου...τι κανεις;>> ρωταω τυπικά για να μπω στο ψητο.
<<Καλά ήμουν μέχρι που ένας βλάκας με ξύπνησε>>.
Θα συνέχιζα την πλάκα αλλά έχω κάτι σημαντικότερο που εκκρεμεί.
<<Χαχαχα να σε ρωτησω..(μικρή παύση για να δω αλλη μια το τόσο γνώριμο ζευγαρι)...η Γκρέις είναι με τον Τζέικομπ;>>
<<Όχι βρε Ντάνυ που σου 'ρθε;>>με ειρωνεύεται.
<<Είμαι στην πόλη όρι και είναι μπροστά μου χερακι-χερακι>>
<<Είσαι σίγουρος;>> ακούγεται σοβαρή, με πιστεύει.
<<Ναι και τώρα είναι αγκαλιά>>λέω μην μπορώντας να το πιστέψω. Ο Τζέικομπ δε θα πήγαινε ποτε με μια γλυκιά κοπελα σαν την Γκρέις.
<<Καιμενε Μίκυ>> ξεφυσαει η Ράνια.
<<Όρι..στον Τζέικομπ δε θα άρεσε  η Γκρέις..>>
<<Μα γιατί; Είναι φοβερή κοπελα η Γκρέις>>.
<<Το ξέρω απλως ο Τζέικομπ είναι player και η Γκρέις δεν φαίνεται κοπέλα που τους τιμά και ιδιαίτερα κάτι τέτοιους>>.
<<Ισχύει.. Πφφ μωρέ τώρα τελευτάια περνούσαν πολύ χρονο μαζί μπορεί να άλλαξε και ο Τζέικομπ. Αλλά η Γκρέις φαινόταν τόσο ερωτευμένη με τον Μίκυ>> συλλογίζεται θλιμμένα.
<<Καλά το πιο απλό που μπορούμε να κάνουμε είναι να κανονισρις να βρεθείς με τη Γκρέις και να συζητήσετε αυτά τα κοριτσιστικα που λέτε...Ασ μην το πούμε ακόμη στον Μίκυ>>.
<<Σίγουρα είναι αυτοι;>>ρωτάει και διακρινω ενα τόνο ελπίδας στη φωνουλα της.
<<Ναι Όρι αυτοι ειναι>>λέω απογοητευμένος.
<<Ναι μαμά...όχι σου είπα..Πειζλυ ας το κάτω αυτό..γκρρ τώρα ήρθατε να με ενοχλησετε όλοι;>>
<<Πρόβλημα;>>
<<Ναι μωρέ ανυποφοροι μου δικοί μου>>.
Εσύ τουλαχιστον έχεις :(
<<Κλείνω να μην ενοχλω>>.
<<Φιλια Ντάνυ>>μου το κλείνει.

Ράνια:
Κλεινω το τηλέφωνο και αφού διωχνω την Πειζλυ απο το δωμάτιο μου, ξαπλωνω στο διπλό κρεβάτι μου και τεντωνομαι.
"Α ρε Ράνια μπλέξιμο"ξεφυσαω. Δεν μπορω να πω πως χαρηκα με αυτήν την είδηση. Αμα είναι όντως ερωτευμένοι ο ένας με τιν άλλον οκαυ δεν μπορω να μην συμμεριστω την χαρά της, τα έχει με τον πιο δημοφιλή του σχολείου ποσο πιο τέλειο; Απο την αλλη όμως είναι και ο Μίκυ που τρελαίνεται για εκείνη και όπως και να έχει θα προτιμούσα να γινόταν κάτι μεταξύ τους. Και ο Ντάνυ φάνηκε να στεναχωριεται. Προφανώς συμπαθεί τον Μίκυ.
Η ωρα είναι 10:34 και σηκωνομαι απο την απαλή κρεβαταρα μου. "Θα μου λειψεις" της ψιθυριζω. Παιρνω το ροζ χαρτάκι που έχω ακουμπήσει απο χθες το βράδυ στο κομοδινο μου λαι διαβάζω το πρόγραμμα για σήμερα.

ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ:
1)Αγόρασε τις πουεντ της Πειζλυ
2)Πάρε κάτι για τη μαμά και τον μπαμπά
3)Το μπαστούνι του χόκεϊ για τον Μίκυ και το φόρεμα της Γκρέις
4)Κάτι για τον Ντάνυ❤

Τέλεια -.- έχει φτάσει παραμονή και ακόμη δν γνωρίζω τι δώρο θα πάρω στον Ντάνυ. Κατέβαινε κάτω στην κουζίνα (αφού εκανα μια στάση στο μπάνιο για να ανακαλυψω πως τα μαλλια μου παρα είναι σγουρά -_-) και ποιον να δω...
<<Μίκυ τι κανεις εδώ πέρα;>>
<<Ειχαμε καιρό να ειδωθουμε και είπα να έρθω>>λέει ο Μίκυ απο τον καναπέ ψιλοξαπλωμενος.
Γελαω και τον πλησιαζω. Όπως φτανω στον καναπέ συνειδητοποιω πως είχα αφήσει το ροζ χαρτάκι μου στην κουζίνα και δεν θέλω να δει τι θα του πάρω για δώρο. Ενστικτωδώς γυρναω απότομα για να παω στην κουζίνα μέχρι που κάτι με κανει να παγωσω. Θα ορκιζομουν πως απο το παράθυρο της κουζίνας διέκριναν μια σκιά η οποία μόλις τώρα έχει εξαφανιστεί. Πλησιαζω το παράθυρο με ενα τηγάνι στο χερι (ο Μίκυ κάτι διαβάζει και δεν έχει πάρει χαμπαρι τίποτα) και βλέπω αρκετές δαχτυλιες στο τζαμί. Κάποιος μας παρακολουθούσε και είχε στερεωθεί στο τζαμί για να δει καλυτερα...μα ποιος;
"Ράνια μην γίνεσαι τραγική χαλάρωσε" λέω στον εαυτουλη μου και παω στον Μίκυ.