ΤΑΙΛΕΡ
Θάνατος; Είναι ζήτημα εύκολο, αρκεί να ξέρεις το παιχνίδι. Να σου μιλήσω για τότε...Τα βράδια περίμενα να έρθει ο θάνατος. Αλήθεια. Πίστευα ότι θα με έβγαζε από την κόλαση που ζούσα. Όμως δεν είχα ιδέα για την κόλαση. Όλα αυτά που έχω ζήσει δεν μπορούν να συγκριθούν με τον πόνο που νιώθω τώρα. Άλλοτε η αιωνιότητα φάνταζε βαρετή και τα λεπτά έμοιαζαν για ώρες, οι ώρες για μέρες, οι μέρες για μήνες και οι μήνες για αιώνες. Τώρα κάθε δευτερόλεπτο μετράει την αξία του. Κάθε δευτερόλεπτο πόνου με κάνει να σκέφτομαι αν όντως η κόλαση είναι εδώ. Ουρλιάζω και οι κραυγές μου με κάνουν να ξεχνιέμαι για δευτερόλεπτα αλλά μετά ο πόνος ξαναέρχεται και είναι πιο δυνατός. Αν είναι έτσι ο θάνατος δεν θα ήθελα ποτέ να τον βιώσω. Ακούω από πάνω μου ομιλίες και τέσσερα χέρια να με κρατάνε αλλά δεν βλέπω ποιοι είναι. Ο πόνος, αυτός ο γαμημένος αβάσταχτος πόνος με κάνει να έχω κλειστά τα μάτια μου. Προσπαθώ να ηρεμήσω τον εαυτό μου αλλά δεν γίνεται. Δεν μπορώ πραγματικά. Ο χρόνος τώρα είναι βασανιστικός. Θέλω να ουρλιάξω να βάλουν ένα τέλος στο μαρτύριο μου αλλά ξαφνικά μία φωνή μέσα στο κεφάλι μου με φωνάζει. Ασφαλίζω τα μάτια μου και την ακολουθώ. Αυτή η τόσο όμορφη φωνή, που ακούγεται σαν μία θεσπέσια ωδή στα αφτιά μου, αυτή η φωνή με βοηθάει. Φέρνω στο μυαλό μου τη σκέψη της Κριστίν. Τόσο όμορφη. Πως μπορεί να υπάρχει τόσο ομορφιά σε έναν άνθρωπο; Τόσο γοητευτική και τόσο αθώα. Η μορφή της με βγάζει για λίγο από την κόλαση μου και ηρεμώ. Δεν αφήνω τα μάτια μου ανοιχτά. Δεν θέλω καμία εικόνα να χαλάσει αυτό που βλέπω τώρα. Μοιάζει σαν όνειρο. Και θέλω τόσο πολύ να το πιάσω. Λένε ότι δεν υπάρχουν άπιαστα όνειρα, μόνο άνθρωποι που τα αφήνουν στη μέση. Και εγώ τώρα δεν θα τα παρατήσω. Δεν θα αφήσω το όνειρο μου. Γιατί το όνειρο μου είναι εκείνη. Δεν θα το αφήσω.
Προσπαθώ να ελέγξω τον πόνο μου και για λίγο ανοίγω τα μάτια μου. Γυρίζω το κεφάλι μου δεξιά και αριστερά και καταλαβαίνω πως βρίσκομαι στο αυτοκίνητο. Δεξιά και αριστερά μου κάθονται ο Λούκας και ο Μάλκομ που με κοιτάνε με ένα βλέμμα γεμάτο τόσο άσχημα συναισθήματα. Αγωνία, άγχος, φόβος, θυμός, τρόμος. Με κρατάνε σταθερό. Κοιτάζω ευθεία τον δρόμο και όταν το βλέμμα μου φτάνει στη θέση του οδηγού βλέπω εκείνον. Πως μπόρεσα να φερθώ τόσο απερίσκεπτα και να αντιμετωπίσω μόνος μου όλη αυτή την κατάσταση. Με κοιτάει από τον καθρέπτη με άγχος και φόβο. Πρώτη φορά τον βλέπω να φοβάται. Και είναι για μένα. Φόβος για εμένα. Τι ειρωνεία να φοβάται για μένα από τη στιγμή που κάποτε με πρόδωσε στον χειρότερο δαίμονα μου.
Υπέκυψα στο μίσος μου και προσπάθησα να αντιμετωπίσω τα πάντα μόνος μου. Δεν χρειαζόμουν τη βοήθεια του. Ήμουν οργισμένος που δεν κατάλαβα με τι δύναμη πήγα να τα βάλω. Το μίσος μου πίστευα ότι ήταν δυνατό κίνητρο αλλά μόνο μπελάδες έφερε. Δεν είχα ιδέα τι μου συνέβαινε, όταν ξαφνικά ένιωσα ένα οξύ πόνο στο στήθος μου αλλιώτικο από τους προηγούμενους. Χαμήλωσα το κεφάλι μου και τράβηξα την μπλούζα μου. Ένα τεράστιο σημάδι ήταν χαραγμένο πάνω μου λες και μου το είχαν ράψει. Οι άκρες του ήταν μαύρες, σαν τατουάζ και το υπόλοιπο έντονο κόκκινο. Αναθεμάτισα και έκλεισα τα μάτια μου. Η Μπίατριξ. Αυτή η γαμημένη μάγισσα.
Αφέθηκα ξανά στους πόνους μου και κατάπια τις κραυγές μου. Άρχιζα να τους συνηθίζω πια. Σκεφτόμουν ότι είχα καταφέρει να αλλάξω. Είχα καταφέρει να γίνω αυτό που πάντα ήθελα για εμένα και όχι ένας βρικόλακας τυλιγμένος με το σκοτάδι. Πολλοί αναρωτιούνται γιατί ήμουν κάποτε αλλιώς. Άλλοι αναζητούν να βρουν γιατί είμαι έτσι σήμερα. Ποιος είμαι ή ποιος ήμουν. Αναζητήσεις δίχως σημασία. Το κέρδος είναι ότι πάντα ξεφεύγω και ξέρω μόνο εγώ ποιος έφερε ξανά το φως μέσα μου. Και αυτός ο άνθρωπος ήταν η Κριστίν. Δεν ήθελα να χάσω αυτό το φως Ήθελα να πάω ξανά κοντά της. Η μορφή της στη σκέψη μου με ηρεμούσε. Το μόνο που είχα να κάνω πλέον είναι να περιμένω να με πάνε σε εκείνη.
***
Είχαν φτάσει ήδη μερικά από τα άτομα της σύναξης. Ο Έρικ και ο Νίκολας τους υποδεχόντουσαν καθώς τους εξηγούσαν την κατάσταση της Κατ. Η Λιβ Κόλντινγκ μιλούσε με την Άλισον για τους τρόπους που θα επιχειρήσουν να κάνουν την τελετή της Κατ. Ήταν η πρώτη που είχε φτάσει στην έπαυλη και έτσι είχα λίγο χρόνο να την παρατηρήσω. Τα καστανόξανθα μαλλιά της ήταν μακριά και έκαναν αντίθεση με τα μπλε της μάτια. Φαινόταν μικρή και μάλλον ήταν. Ίσως και η μικρότερη στη σύναξη, κοντά στην δική μου ηλικία. Μπορεί να είχαμε και την ίδια. Το πρόσωπο της ήταν ήρεμο και σοβαρό, κάτι που δεν ταίριαζε με την ηλικία της. Φαινόταν αγχωμένη όμως. Όταν έμεινε μόνη της την πλησίασα για να της μιλήσω. Ίσως πλέον είχαν ηρεμήσει λίγο τα πράγματα με την σύναξη.
- Χρειάζεσαι κάτι να πιεις;
Με κοίταξε έκπληκτη και αμέσως μου χαμογέλασε. Έκανα το ίδιο.
- Θα ήθελα ένα τσάι με βότανα αν υπάρχει.
Της έγνεψα να με ακολουθήσει στην κουζίνα. Φυσικά η Ζόι είχε φροντίσει για αυτό. Είχε φέρει τσάι και βότανα με πολλές επιλογές. Της έδειξα τα βότανα και αμέσως πήρε στα χέρια της ένα σακουλάκι με φασκόμηλο.
- Αυτό είναι ότι πρέπει.
Χαμογέλασα και της ζέστανα το τσάι. Στηριζόμουν στον πάγκο πρωινού και εκείνη φαινόταν αγχωμένη.
- Ξέρεις δεν περίμενα να μου μιλήσεις.
Διέκοψε την αμήχανη σιωπή και με έκανε να γυρίσω προς το μέρος της.
- Και γιατί όχι;
- Γιατί πίστευα πως δεν μας συμπαθείς, εννοώ εμάς τα άτομα της σύναξης.
Καθάρισα τον λαιμό μου και στράφηκα προς το μέρος της. Γιατί να νομίζει κάτι τέτοιο;
- Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τη σύναξη, πόσο μάλλον με εσένα που φαίνεσαι τόσο γλυκιά.
Ένα ροδαλό χρώμα γέμισε τα μάγουλα της και μου έδωσε το πιο φωτεινό της χαμόγελο.
- Πίστευα ότι ήσουν με την άλλη πλευρά.
Σήκωσα το τσάι από το μάτι της κουζίνας γιατί είχε ζεσταθεί και το άδειασα σε μία κούπα. Κατάλαβα τι εννοούσε όταν έλεγε με την άλλη πλευρά. Της σέρβιρα το φασκόμηλο στον πάγκο του πρωινού και γέμισα μία κούπα με ζεστό καφέ για εμένα.
- Δεν μου αρέσει να μοιράζομαι.
Την πείραξα χαμογελώντας. Όμως ήθελα να ξεκαθαρίσω τη θέση μου για να αποφύγω και τα υπόλοιπα βλέμματα της σύναξης.
- Δεν είμαι με κάποια πλευρά. Το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να γίνει καλά η Κατ. Δεν υποστηρίζω κανέναν γιατί δεν θέλω να μπλέξω με όλο αυτό. Και μόνο που μπήκα σε αυτόν τον κόσμο είναι αρκετό.
Ήπια μια γουλιά από τον καφέ μου και εκείνη από το φασκόμηλο της.
- Έχεις δίκιο. Είσαι ο πρώτος άνθρωπος που μιλάω για αυτό το θέμα. Πιστεύω ότι μπορώ να σε εμπιστευθώ.
Κούνησα θετικά το κεφάλι και περίμενα να ακούσω τι είχε να μου πει.
- Δεν υποστηρίζω όλο αυτό.
Έδειξε με το χέρι της τον αέρα από πάνω της. Δεν κατάλαβα τι εννοούσε και έτσι δεν την διέκοψα.
- Πιστεύω ότι όλοι πρέπει να ζούμε ήρεμα και να υποστηρίζουμε ο ένας τον άλλον στα δύσκολα. Όπως τώρα. Είναι η πρώτη φορά που η σύναξη έχει σύμμαχό της κάποιον βρικόλακα. Άλλοτε θα αλληλοκατασπαραζόντουσαν με την πρώτη, όμως τώρα έχουν αλλάξει τα πράγματα.
Την έγνεψα να συνεχίσει και εκείνη ήπιε μια γουλιά από την κούπα της.
- Δεν θέλω να έχω εχθρούς άτομα που μπορεί στο μέλλον να με βοηθήσουν. Και πόσο μάλλον άτομα που δεν ξέρω καν. Θέλω να πω πως δεν γνωρίζω καν τι άνθρωπος είναι για παράδειγμα η φίλη σου η Ρόιττερ, πως μπορώ να γίνω εχθρός της χωρίς να έχω την ευκαιρία να την μάθω;
Καταλάβαινα τι εννοούσε η Λιβ. Έτσι σκεφτόμουν και εγώ. Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο. Χαιρόμουν που υπήρχαν άτομα στη σύναξη που είχαν αυτή την ιδέα για όλο αυτό το πράγμα που έχει δημιουργηθεί.
- Είσαι από τα λίγα άτομα που έχουν αυτήν την άποψη. Ίσως και η μόνη, αν εξαιρέσουμε πλέον τη γιαγιά Ζόι, τον Έρικ, τον Μάλκομ και τους Χεμς.
Έγνεψε και σηκώθηκε από τον πάγκο.
- Εμείς θα τα πάμε τέλεια.
Της χαμογέλασα και εκείνη με χαιρέτησε πηγαίνοντας στο σαλόνι. Χαιρόμουν που υπήρχαν άτομα σαν εκείνη. Όντως έπρεπε να γίνουμε όλη μια γροθιά και όχι εχθροί. Και ήλπιζα αυτό να το έβλεπαν και τα υπόλοιπα άτομα της σύναξης. Έπλυνα τις κούπες και προχώρησα προς τους άλλους στο σαλόνι. Είχαν έρθει κιόλας η Έμμα και η Άγκνες Σαμσόν, πράγμα που με έκανε να ενοχληθώ. Την τελευταία φορά κόντεψαν να φάνε με τα μάτια τους τον Τάιλερ. Έδιωξα αυτή τη σκέψη από το μυαλό μου και κοίταξα το κινητό μου. Ήταν ήδη εννιά το βράδυ. Όπου να ναι θα ερχόταν και ο Τάιλερ. Ήθελα να τον σφίξω στην αγκαλιά μου τόσο πολύ. Μου είχε λείψει. Ανυπομονούσα για εκείνον.
***
- Δηλαδή η σύγχρονη ιστορία πρόσκειται σε πιο εύκολο επίπεδο;
Ο Ματ κοίταζε την Κάθριν εξεταστικά και προσπαθούσε να της εξηγήσει τα κεφάλαια της ιστορίας που θα την βοηθούσαν να κάνει την εργασία της πιο εύκολη. Για να έβγαζε καλό βαθμό για την αποφοίτηση θα έπρεπε να έδινε μια εργασία εξίσου άριστη για να περάσει. Έτσι με τη βοήθεια του Ματ θα τα κατάφερνε. Είχε βρει ευκαιρία πριν λίγη ώρα να έρθει μόνη της, αφήνοντας τον Ντέιβιντ στο σπίτι να διαβάσει. Της φαινόταν πολύ παράξενο πως εκείνος είχε πέσει με τα μούτρα στο διάβασμα και τότε κατάλαβε το λόγο. Ήθελε να φύγει μακριά. Ήθελε να φύγει από όλη αυτήν την κατάσταση που τον είχε κάνει να χάσει τόσα κομμάτια του εαυτού του.
Η φωνή του Ματ την έκανε να ανακαθίσει στη θέση της και έτσι τον κοίταξε στα μάτια για αρκετή ώρα.
- Πιστεύω πως πρέπει να κάνω την εργασία μου πάνω στην ελληνική μυθολογία. Πάντα μου άρεσαν οι θεοί του Ολύμπου.
Ο Ματ την κοίταξε με το στόμα ανοιχτό.
- Συγκεντρώσου. Κάνουμε σύγχρονη ιστορία και όχι μυθολογία και προς θεού γλυκιά μου δεν είσαι στο δημοτικό.
Εκείνος γέλασε με την ψυχή του και η Κάθριν τον κοίταζε νευρικά.
- Μη γελάς. Έκανα λάθος.
Ο Ματ σοβάρεψε αλλά δεν άφησε το χαμόγελό του να χαθεί. Συνέχισε να της εξηγεί πάνω σε τι θα έπρεπε να κάνει την εργασία της και εκείνη τον άκουγε προσεχτικά. Πότε πότε τα βλέμματά τους συγκρούονταν τόσο έντονα που έκαναν και τους δύο να χαμογελούν νευρικά. Η Κάθριν έβλεπε τον Ματ και σκεφτόταν πως θα ήταν αν τον άγγιζε. Ο χτύπος του κινητού της την έβγαλαν από αυτές τις σκέψεις και αυτόματα μάλωσε και τον εαυτό της για αυτό. Έκανε νόημα στον Ματ ότι ήταν η Κριστίν και έτσι διέκοψαν για λίγο.
Έπειτα από λίγη ώρα είχαν σταματήσει και οι δύο μπροστά από την έπαυλη. Είχαν μάθει τα πάντα για την κατάσταση της Κατ και ο Ματ δεν ήθελε να αφήσει την Κάθριν να έρθει μόνη της ως εδώ. Φυσικά όμως γενικά δεν ήθελε να την αφήσει μόνη της. Η παρουσία της και ο τρόπος που τον κοιτούσε κάτι του έκανε. Κάτι που ποτέ δεν το είχε νιώσει με καμία άλλη γυναίκα. Προχώρησαν προς την είσοδο της έπαυλης και εκείνος αποφάσισε να μην την ξανακοιτάξει μέχρι να καταλάβει τι του συμβαίνει.