PAGE-30-
Nagtulong-tulong yung mga taong kasama nila tito Rod para madala agad sa ospital yung mga taong nasaktan kabilang sila Near,kaden,throwie,harley at lolo ni Harley.si uncle jonas naman ang nag-asikaso nang labi nang Daddy ko,
Si Mama kasi eh,hindi na halos makausap sa sobrang pagka shock at pag-iyak sa pangyayari.ginamot din naman yung mga sugat ko nang madala nadin ako sa ospital.pagkatapos eh,hinanap ko kung nasaang room sa ospital si Harley.
Nasalubong ko pa si Nina na panay ang iyak dahil sa kalagayan ni Throwie.maayos nadin naman daw ito pero nagkaroon nang bali ang right leg nito kaya,baka matagalan ito sa ospital.nandun din naman si Yzhel na niyakap ako at sinabihang magpakatatag.
tumango lang naman ako dito at nagpaalam na para puntahan na si Harley sa room nito.pagbukas ko naman nang pinto eh,nandun si Ara.tumango lang naman ito sakin at nag-paalam nadin na lalabas nang kwarto para makapag-usap kami ni Harley
gising naman ito at paupong nakaupo sa kama.walang umiimik sa aming dalawa.ala-una na nang madaling araw sa relo ko.umupo ako sa gilid nang kama nito paharap dito.tumingin naman ito sakin at pabigla akong niyakap nang mahigpit
"natatakot ako..natatakot akong matulog,natatakot akong ipikit yung mga mata ko!natatakot akong baka pag-gising ko hindi na kita maalala."tuloy-tuloy na bumagsak ang luha ko sa sinabi nito
"mahal na mahal kita Harley."
"mahal na mahal din kita,dito ka lang sa tabi ko,huwag kang aalis!ayokong matulog,ayokong makalimutan ka.ayoko kasi mahal na mahal kita."yumakap ako nang mahigpit dito
totoo!nakakatakot nga,hindi ko akalain na mas magiging matimbang ang takot ko sa bagay na ito kaysa sa takot na naranasan ko kanina sa kamay nang mga armadong lalaki at sa Daddy ko,
"hindi ako aalis..dito lang ako."narinig ko ang marahas na pag-hinga nito
napahawak pa ito sa balikat ko.kaya,inangat ko ang mukha nito.ang mga mata nito parang pipikit na.ngayon naba ang oras na makakalimutan na niya ako?pinatong pa nito yung mukha sa leeg ko.
ramdam ko ang mabilis na pag tibok nang puso nito at ang malalim na pag-hinga.pinilit kong magpakatatag dahil ayokong tanggapin na sa oras na makatulog siya at magising.wala na..hindi na niya ako matatandaan pa.
"kung sakaling malimutan ko kung sino ka,kung anong pangalan mo,kung pano ka ngumiti at tumawa,kung pano natin minahal ang isat-isa.please do remember that.."humugot ito nang malalim na pag-hinga at niyakap ako nang mahigpit
hindi ako umimik at nanatili lang na nag-hihintay sa kadugtong na sasabihin nito.ramdam ko ang pagbagsak nang luha nito sa leeg ko at mahinang pag-hikbi nito.kagat labing medyo tinunghay ko ang mukha ko para maibsan yung pagdaloy nang luha ko
"please remember that you're my life..my everything..and you're the reason why my heart is still beating..I LOVE.."
muli itong humugot nang malalim na pag-hinga,pinigilan ko ang pag hagulgol ko nun dahil gusto kong marinig nang mabuti ang pag-bigkas nito sa huling salitang hindi na nito mababanggit pa sakin sa susunod na mga araw
"I..LOVE YOU SWEETY.."pagkatapos nang salitang iyon,lumungayngay na yung ulo nito at tuluyan na itong pumikit,hindi ko na napigilan ang malakas na pag-iyak ko at mahigpit itong niyakap
"mahal na mahal kita..mahal na mahal kita Hon..kahit hindi mo na ako makilala pag-gising mo ikaw parin yung mamahalin ko,.kahit hindi mo na maalala ang boses ko at maalala ang pag-mamahal ko sayo,pangako!ikaw lang..ikaw lang ang tanging mamahalin ko buong buhay ko."niyakap ko pa itong mabuti at nag-iiyak
makakalimutan muna yung sakit na nadulot nang pamliya ko sayo,makakalimutan mo na ang lahat-lahat.mag-sisimula kana nang panibagong buhay na wala na ako sa ala-ala mo.kaya sana,tuluyan kanang maging masaya sa pagdating nang oras na iyon.
marahan ko naman itong inihiga sa kama nito at nakangiting pinagmasdan ito.paalam Harley,masaya akong naging parte nang ala-ala mo noon.siguro lang ito yung talagang tinakda para makalimutan natin yung isat-isa
magiging masaya kana.wala kanang iisipin na problema.makakatulog kana nang mahimbing sa gabi dahil wala kanang takot na mararamdaman.sa pag bukas nang mga mata mo.ibang Harley na ang alam kong makakaharap ko at ibang tao nadin ang makakasama mo.
sa kahuli-hulihang pagkakataon binigyan ko pa ito nang isang mabilis na halik sa labi,bago tuluyang umalis at talikuran ang siyang taong naging tulay para maayos ang magulo kong buhay.
TWO YEARS LATER:
Nagmamadali akong bumaba nang bus,lumampas kasi ako sa tamang bababaan ko.kung bakit kasi nakatulog ako.hindi ko na ginamit yung kotse ko kasi mas feel ko ang mag commute.sa pagbaba ko naman ay may nasanggi pa akong lalaki na pasakay nang bus nang oras na iyon.
inayos ko naman yung sarili ko pagkababa ko nang bus.nagulo kasi yung buhok ko at medyo mabigat pa yung dala kong bag.nandun kasi yung mga gamit ko sa pagpipinta.natigilan naman ako nang may maalala
"sandali lang manong.."habol-habol ko yung bus.kasi naman naiwan dun yung painting ko
todo takbo pa ako dahil mukhang hindi narinig ni manong driver yung pag sigaw ko.kinalampag-kalampag ko pa yung bus para lang mapatigil ko ito.napasimangot naman si manong nang mapatigil ko ito
"nakuh,pasensya na po kayo.naiwan ko kasi yung isang gamit ko."tumango nalang naman ito sakin
umakyat na ako sa bus at nag simulang maglakad papunta sa pinaka dulo kung saan ako naka pwesto kanina.napakunot naman ang noo ko nang makita yung painting ko na nasa lapag na nang bus.kanina lang nakalagay sa upuan yun at nakasandig pa sa may bintana.
nag-init talaga yung ulo ko nun nang makita ko pang halos naapakan na nang walang hiyang lalaking nakaupo sa pinagkaka pwestuhan ko kanina.
"hoy ikaw!"hindi naman ito tuminag kahit pa nga dinuro ko pa
naka jacket ito at naka lagay yung hood sa ulo.naka salamin pa ito na malaki.kung manamit ito parang ginaw na ginaw.oo nga at nasa october na pero mainit padin ngayon.may malaki pa nga itong kwintas na krus na parang pang mga rapper.basta!ganun yung porma niya.
"hoy mister!"sinipa ko yung paa nito na umaapak sa pinaghirapan kong painting,nakatayo pa nga ako dun at nakapamaywang dito
"what?!"mukhang nagulat ito sa ginawa ko at sininghalan pa ako.aba naman!siya pa yung may ganang maninghal siya na nga yung may atraso sakin.
"what-whatin mo yang mukha mo!ang kapal din nang mukha mong apak-apakan yang painting ko.pinag hirapan ko yan tapos kung apakan mo parang basura lang sa kanto."ngumisi lang naman ito sakin at bahagyang yumuko para tignan yung painting ko na nasa paanan nito
"ah..this?!"tinaas pa nito yung painting ko na nababalutan nang manila paper para hindi madumihan or masira
"oo!yan nga!ang kapal nang mukha mo na apak-apakan lang yan."napapatingin na nga samin yung ibang pasahero,mabuti na nga lang at hindi pa umaandar si manong driver
"oh,akala ko basura."susme!basura daw?
"ang kapal talaga nang mukha mo no?basura?eh mas mukha ka pa ngang basura sa painting ko."gustuhin ko mang maging mahinahon pero hindi ko talaga makaya
masyadong makapal ang pugitang face nang lalaking to.tumawa lang naman ito sakin at kinuha yung painting ko.nagulat pa nga ako nang tanggalin nito yung manila paper na nagsisilbing balot nito.may patango-tango pa ito habang pinagmamasdan yun
"uhm!nice painting.ikaw ba ang talaga ang puminta nito?"kung ako'y isang bulkan,sigurado ako namatay na ito sa pag-sabog ko
"hindi ba masyadong obvious?kaya nga painting ko ang pagkakasabi ko.tanga lang hah mister?"tumawa lang naman ito sakin
"masyado ka namang hot miss.chillax lang!magkano ba itong painting mo at bibilhin ko?"sinimangutan ko naman ito
"no need!hindi ko gugustuhing ipagbili sayo ang painting na ginawa ko"
"why?may pera naman akong pambayad.c'mon prize it!"talaga namang sinusubukan ako nang lalaking mukhang rapper na ito
"15 thousand para sa painting na yan."napa straight naman ito sa pagkakaupo sa sinabi ko
"15 thousand para sa hindi kagandahang painting na ito?"wala bang pipigil sakin at talaga namang mag-wawala na ako dito
"sinasabi mo lang yan dahil wala kang pera.hindi mo afford ang bumili nang ganyan.kaya,kung ako sayo mag-ipon-ipon ka para hindi ka nagmumukhang tanga."pinilit ko namang kuwanin dito yung painting ko para makaalis na ako doon pero hindi nito binigay
"tanyag kabang painter at ganyan kamahal ka mag presyo nang painting mo?"eh kung upakan ko na talaga to
"alam mo kasi rapper man.ang mga tulad mong mukhang rapper sa kanto hindi talaga makakaalam nang tunay na presyo nang isang art.buwis buhay ang ginawa ko para lang maipinta yan."
"oh,really?"hinimas-himas pa nito yung baba nito na talagang kinaasar ko nang todo
"hindi mo ba talaga ibibigay yan sakin?ipapapulis kita sige ka!"tumawa naman ito na hindi manlang naasar or natakot sa sinabi ko
"oh,isang libo.ito lang ang kaya kong ibayad sayo at ito lang din ang laman nang wallet ko maliban sa pamasahe ko.isipin mo nalang na 15 thousand ang binayad ko sayo."halos matulala naman ako sa ginawa nitong pag-abot sakin nang isang libo
"pinagloloko moba ako?"pulang-pula na siguro yung mukha ko sa inis ko dito
"i'm not!seryoso ako,sige na,mukhang naiinip na si manong driver oh!napupurnada yung pag-da drive niya.syaka miss naghahabol kami nang oras sa pupuntahan namin."may sumang-ayon naman ditong pasahero
"oo nga naman miss!hindi makalakad yung bus namin dahil sayo.para painting lang naman eh."para painting lang daw?
kung husgahan nila yung painting ko ganun-ganun lang.napakuyom ako nang kamao ko nang may isa pang nag-salita para paalisin ako nang bus.yung lalaki naman eh ngumiti sakin at nag-salita ulit.
"sige na miss!mukhang may pupuntahan kapa din sa ayos mo.salamat nga pala dito sa painting mo.ingat ka!"nanggigil na sinipa ko ito nang malakas sa binti bago ako tuluyang bumababa nang bus
narinig ko pa nga itong sumigaw nang "ouch" sa sobrang lakas nang pagkakasipa ko dito.bwisit na lalaking yun!kuyom na kuyom yung mga kamao ko sa galit dito.pakiramdam ko aatakihin ako sa galit sa ginawa nito at pagkakapahiya ko sa mga pasahero nang bus.
napatingin naman ako sa kanang kamay ko kung saan nandun yung isang libong binigay nung lalaki sakin.imagine!umakyat pa ako nang bundok para lang mapaint ko nang tama yung pag-sikat nang araw at magandang view doon.
pagkatapos isang libo lang ang makukuha ko na ang tunay na presyo eh,30 thousand.nakakaasar talaga!tapos yung painting na yun eh,nakatakda ko pang ipag benta sa isang taiwanese na kikitain ko ngayon sa isang restaurant na konting lakad ko nalang eh,mararating ko na.
asar na pupunitin ko na sana yung isang libong binayad sakin nang hinayupak na lalaking yon nang matigilan ako.para akong detective na inikot-ikot pa yung pera at tinignan kung muli itong bubuka pag binayuot ko.
dumukot pa ako nang isang libo sa pitaka ko para lang ipag compare iyon.gulat na gulat talaga ako na halos mag wala ako sa lansangan nang mabasa ko ang salitang play money sa gilid nang isang libong binayad sakin nang lalaki.
"what the?"urrggg.masagasaan ka sana nang bus bwisit kang lalaki ka!
>>>>>>TO BE CONTINUED<<<<<<