Naya
Sobrang lamig. Nanlalata ang katawan ko at sobrang sama parin ng pakiramdam ko pero hindi ko mapigil ang sarili ko sa pag iyak. Baste just left me. I don't know when will I see him again. Pag nakita ko ba sya, iiwasan nya nanaman ako?
"Naya." Rinig kong may tumawag sa akin kaya naman nilingon ko ito.
Agad kong pinahidan ang mga luha ko.
Lumapit sa akin si Calix. Umupo sya sa tabi ko at agad akong niyakap. Marahan nyang hinaplos ang buhok ko at paulit ulit akong hinalikan sa gilid ng ulo ko.
Tahimik akong umiyak sa balikat ni Calix.
Nahihilo ako at nanghihina pero hindi ko magawang tumigil kaiiyak. No matter how hard I try.
Baste and Calix are fairly important to me. I can't afford losing which of them. Kung hindi kami nagkabalikan ni Calix, hindi magagalit si Baste.
Humiwalay siya sa pagkakayakap nya sa akin at pinahidan ang mga luha ko.
"Baste came over." Napayuko ako at pilit na pinigil ang mga paghikbi ko. Kinagat ko ang labi ko.
Pinahidan nya ulit ang mga luha ko at napabuntong hininga. "Hush, love. You're still sick." Hinawakan nya ang kamay ko.
Dama ko ang init ng mga kamay nya.
"Baste hates me." I cried.
Hindi kumibo si Calix bagkus ay niyakap nya akong muli. Marahan nyang hinaplos ang buhok ko.
Ilang minuto rin ang lumipas na ganon kaming dalawa. Tahimik lang sya habang ako naman ay umiiyak. I swear something about Calix's hug makes me feel that everything's fine. Everything will be fine.
Calix's hug is like my home. His hugs are my comfort.
Huminga ako ng malalim at nagpahid ng mga luha ko. Sandali akong kumalas sa yakap nya. Agad namang hinawakan ni Calix ang pisngi ko.
Pinagmasdan ko ang mukha ni Calix. I sure cannot afford to lose him.
Hindi ko kayang iwan si Calix. Mahal ko si Calix.
"How do you feel right now, love? Masama parin ba ang pakiramdam mo?"
Inayos nya ang buhok kong bahagyang tumatakip sa mata ko. "I was so afraid earlier. You don't know how worried I am."
"Sorry Calix, napag-alala kita."
"It's alright, love. Just please get better." He smiled at me.
Okay hindi na ako sumagot pa. Nakatingin lang sa akin si Calix. Nakatitig. Hindi ko mapigilan na biglang mahiya at ma conscious sa tingin nya.
Napatakip ako ng mukha gamit ang mga kamay ko. "Wag mo kong titigan! Ang pangit ko ngayon! Baka iwan mo ko bigl—." hindi ko na natuloy ang sasabihin ko nang tanggalin nya ang kamay ko mula sa pagkakatakip nito sa mukha ko.
Ngayon ko lang narealize yung sobrang pangit ko ngayon, paniguradong namamaga namamaga ang mga mata ko, gulo gulong buhok, sigurado rin na namumula ang ilong ko gawa ng kaiiyak.
I heard Calix giggled. "You're beautiful that's for sure. You're the most beautiful girl I've ever met."
Ramdam ko ang pag init ng mukha ko. Paniguradong namumula ako sa ginagawa ni Calix.
"I love you, Naya. I'll never get tired of looking at you." Calix smiled.
My heart fluttered.
"I love you too, Calix." I smiled back at him. "Don't ever leave me. Wag mo kong iiwan, wag mo kong lalayuan."
"Yes, yes. I promise." Hinalikan nya ang kamay ko at muling nilingon ako. "Hinding hindi kita, lalayuan, o iiwan kahit kailan."
Huminga ako ng malalim at inayos ang mga buhok ko. Ganon parin ang pakiramdam ko, mabigat pa rin. Sinubukan kong itaas ang mga braso ko upang mag unat.
Nagulat naman ako nang hawakan ni Calix ang braso ko at ipinatong iyon sa balikat nya at niyakap ako. Mahigpit na mahigpit.
Napangiti ako at niyakap din sya pabalik.
"Naya, I'm always here for you. Whatever may come. Whatever may happen, I am always here for you. Kung may problema ka, lapitan mo ako. You don't have to face anything by yourself, I'm right here."
Hindi naman ako makasagot. Agad akong nakaramdam ng guilt knowing what I did back then.
Sinarili ko nalang ang mga problema.
"I don't want you to face it all alone. Im here, willing to be with you, always. Promise me, Naya, you'll tell me everything."
"I promise, Calix."
Hindi ko lang nagawa dati siguro, dahil nauhan ako ng katangahan at takot.
Lumayo sya sa akin at tinignan ako diretso sa mga mata. "I love you more than anything."
"I love you."
Calix planted a kiss on my forehead. "I love you, Naya."
Magsasalita sana ako ng bigla kong maramdamdaman ang biglang bugso ng lamig mula sa aircon kaya naman ay napatakip ako ng kumot sa katawan ko.
"Ang lamig."
Natawa lang sya at kinuha yung paper bag na dala nya. May nilabas syang jacket at inabot iyon sa akin.
Agad ko namang isinuot at nagkumot ulit. Sa kanya siguro ito, amoy ng pabango niya at malaki sa akin.
Napahikab ako at kinusot ang mga mata ko. Sobrang bigat parin ng pakiramdam ko.
Naramdaman ko ang paghawi nya ng buhok ko. He kissed the top of my head and hugged me tight.
I didn't bother to open my eyes. I'm really feeling tired.
"I'll buy you food later, but for now let's stay like this. I want you here in my arms." Bulong nya at niyakap ako.
Napangiti ako. "Ako din."
"Anak, oh my god! Im glad you are okay!" Bungad ni mommmy sa akin kahit nasa labas palang kami ng bahay. Niyakap ako nito at hinawakan ang noo. "Ang taas parin ng lagnat mo, hija! Nag alala ako sayo, tumawag sa akin si Sandy, nag-collapse ka daw."
Napatango naman ako. "Don't worry mommy, okay lang po ako."
Napatigil si mommy ng malingon sya sa naghatid sa akin. Si Calix.
"Mom, si Calix, boyfriend ko po." Nakangiting sabi ko, hinawakan ko ang kamay ni Calix.
Calix and mom have already met before. Naipakilala ko na sya kay mom noong kami pa. Mom liked Calix back then, sure she still likes him until now.
Sandali akong napahinto nang muli kong harapin si mommy. I don't know if its just me o talagang napansin ko ang biglang pag iba ng timpla nya nang makita nya si Calix.
"Umuwi ka na, salamat sa paghatid sa anak ko." Walang ganang sabi ni mommy kay Calix at tumalikod na. "Anak, pumasok ka na. Uminom ka ng gamot at magpahinga." At tuluyan ng pumasok si mommy sa loob.
Ewan ko, pero nag-iba na talaga ang pakikitungo ni mommy kay Calix. Dati naman nung pinakilala ko sya kay mommy tuwang tuwa pa ito.
Bakit ngayon?
Hindi na ba nya naalala si Calix?
Napailing nalang ako at hinarap si Calix. "Ingat ka. Babalik ka pa ba ng school?"
Calix looked bothered. Nilingon nya ako. He forced a smile. "Yeah, still I have two classes left."
Lumapit ako sa kanya at niyakap sya. Naramdaman ko naman ang pagyakap nya sa akin. "Thank you for everything you did." Lumayo ako sa kanya at nginitian sya ng malawak. "I love you, Calix."
Ngumiti rin sya, lumapit sya saakin at kiniss ako sa noo. "Me too, I love you so much." Pinatong nya ang kamay niya sa ulo ko at ginulo ang buhok ko.
Lian Raye
Hindi ako mapalagay kakadial ng number ni Ronald.
Nakakabaliw na. Ronald has been so different this passing days. He's acting so odd. Hindi naman sya basag ulo pero nakakailang beses na syang nakikipagsuntukan. I may not know him for long, nakilala ko na sya and I can say that he's really different now.
And now, I am so so worried. I've been calling him for how many times already but he's not answering.
I really like Ronald, I do. And I just can't let him waste his life.
Napaayos ako ng tayo ng marinig kong sinagot nya ang tawag ko. "What the hell?! Where are you Ronald?!"
Narinig ko ang pagtawa niya mula sa kabilang linya kasabay ng pagsinok nya. There was a booming music in the background.
"What now? Answer me, Ronald, nasaan ka ba?!"
"Don't call me Ronald, my name is Baste." Napatawa sya ulit. "And why do you even care? I am where I want to be!"
"I care because I like you. I like you, Ronald, Baste, whatever your name is! I like you! Kaya naman sabihin mo sa akin, nasaan ka ba?!"
Ronald chuckled. "You guess. You said you like me, now then prove it. I have here an hour for you, find me." Tatawa tawa nyang sabi pagkatapos ay pinutol ang tawag.
"You brat! Pasalamat ka gusto kita!" Sigaw ko sabay takbo pabalik sa kotse na iniwan sa akin ni mommy.
I wasn't really allowed to use this, unless it's urgent. I think it's fair enough to say, this one is urgent.
It's already almost midnight and I dont even have any idea where Ronald could be. I don't know, I just know from that call, nasa maingay syang lugar. Can be at a bar, I guess?
Binilisan ko ang pagddrive.
Good luck to you, Lian.
I drove off to the nearest bar from the uni. I have a feeling he's here. I really trust my instinct. I just wish I'm right.
Sayang kasi, gusto ko sanang humingi ng tulong kay ate Naya but unfortunately, I don't have her number.
Huminga ako ng malalim at lumabas ng kotse ko. You can do it, Lian.
Dirediretso akong naglakad papasok nang hinarang ako ng dalawang bouncers.
"Excuse me miss."
Yay! Nakakatakot ang boses nya.
Hindi ko pinahalata ang takot ko at tinaasan sya ng kilay. "Okay, go on. You're excused." Sabi ko at nagpatuloy sa paglalakad nang habulin nila ako at harangin.
"Bawal ang minor de edad dito." Matigas na sabi ng isa.
"I'm not a minor!"
Hinawakan nila ako sa magkabilaang braso at kinaladkad papalabas ng pub.
"Bitawan nyo ko! Papasok lang naman ako sa loob! Hindi ako iinom! I just need to see someone!" Sigaw ko. Binitawan naman nila ako at iniharang ang mga sarili sa daan.
Hindi nila ako pinapansin. "Mga kuya! Papasukin nyo ako! I only have thirty minutes left here with me! I need to prove that guy that I really like him!" Pagmamaktol ko.
Kahit naman kasi got feeling lang ang pagkakaalam ko na nandyan si Ronald ko, ipupush ko parin. Malakas kasi ang kutob ko eh.
"Tignan mo nga ang sarili mo miss. Bawal ka talaga dito. Mukhang highschool ka palang eh."
"Abat! Discrimination ata yan! Purkit pandak ako! Look, I have here my proof! Im already a college student! Look at my uniform!" Sigaw ko pero hindi nalang nila ako pinansin.
Nilingon ko ulit ang relo ko. Mauubusan na ako ng oras!
Kung ano ano pang pangungumbinsi sa kanila ang ginawa ko pero ayaw nilang maniwala.
20 minutes nalang.
Tumayo ako sa pagkakasalampak ko sa sahig at nagmadaling bumalik sa kotse ko.
Kinuha ko ang ibat ibang paper bag na naiwan ni mommy dito sa loob ng kotse nya dati.
Mga damit. Binili nya to para sana sa business meeting nya sa mga client nya dito sa PH. Pero hindi nya rin ito nagamit, marahil ay nakalimutan nya.
I was greeted with a black mini dress and a blazer.
Bahala na, halos magkasing katawan lang naman kami ni mommy. Bahala na talaga.
Sinuot ko ang mga yon sa loob nalang ng kotse ko, maliban doon sa blazer na oversized sa akin. Thank God, naisipang ipa-tinted ni mom itong kotse.
Sinuot ko ang black stilettos na kasama dto. Sobrang taas. Nilugay ko ang mahaba kong buhok at naglagay ng konting lipstick sa labi.
Lumabas ako ng kotse at with poise na naglakad papapasok. I felt so uncomfortable sa suot. I dont usually wear clothes like this. This is so not me. Humanda talaga sa akin si Ronald once na makita ko sya.
Dirediretso akong pumasok sa loob ng bar. This time no one stopped me. Malamang hindi na ako mukhang menor de edad. Kailangan lang pala magsuot ng revealing clothes!
Huminga ako ng malalim at inikot ang paningin ko. Hindi ko mapigilang mapansin ang mga tao sa paligid. I swear this is not a place for me. Ang daming taong nagsasayawan sa paligid, umiinom ng ibat ibang klase ng alcohol, may ilang naghahalikan.
Ang daming ganong eksena ang nakita ko sa paglilibot at paghahanap ko dito kay Ronald.
Kung sino sino pa ang mga lumalapit sa akin at nagpapakilala. Nagtatanong pa na 'are you alone?' Eh, obvious naman na oo.
Napalingon ulit ako sa relo ko. 5minutes left.
Bilisan ko ang paghanap kay honey. Hanggang sa makita ko sya sa bar counter. Lango sa alak.
Aba't.
Itong isang to. Ang lakas ng loob magpakawasted. Hindi ba talaga sya nag iisip?
Lumapit agad ako sa kanya at inagaw sa kamay nya ang alak na iinumin nya at niya at nilayo iyon sa kanya. "Oh, you're here." Nakangiting sabi nito sabay tapik sa balikat ko at inabot ulit ang alak na hawak ko. Nilingon nya ulit ako, mula ulo hanggang paa at kumunot ang mga noo nya. "Ano klaseng damit yan?"
Hinubad nya ang varsity jacket na suot nya at hinagis sa akin. "Wear that."
Uminom nanaman sya, pero bago nya pa maubos yon ay kinuha ko na sa kanya. "Stop it, umuwi na tayo."
Tumawa lang sya at kinuha ulit yung alak, kinuha ko sa kanya ulit pero binawi nya ulit. Kinuha ko sa kanya binawi nya ulit.
Mukha kaming mga bata dito. Nagaagawan ng mga alak.
"You can go home, you can leave me here. I'm alright, I can manage myself." Madiin nyang sabi at nagpatuloy sa paginom.
Wasted na sya, alam nya ba?
"Look, Lian. You're just hurting yourself. I'm not going to like you." Ronald laughed. "Isa lang ang gusto kong babae, tangina hindi pa ako ang gusto." Napailing sya habang tatawa tawa at muling uminom.
Ikinuyom ko ang mga kamao ko.
Gusto ko syang sapakin, pero pinigil ko. Alam ko nagkakaganyan lang sya kasi lasing sya.
Bumuntong hininga ako at nginitian sya. "Hindi ko naman sinabing gustuhin mo ako. I'm here to take you home, you rascal." Umirap ako sa kanya.
Kumunot ang noo nya at inilingan ako. "Whatever." Iniwas nya ang tingin nya sa akin at nilingon ang bartender, nagorder ulit sya.
Umupo ako sa tabi nya at hinarap sya.
Medyo nahirapan pa akong gumalaw at medyo limited pa ang mga yon, dahil sa ikli ng damit ko.
"Siguro nga mabigat talaga yang problema mo. Sige lang, magpakalunod ka sa alak. Magpaka wasted ka. Hindi ako aalis sa tabi mo." Nakangiti kong sabi.
Nahinto sya saglit, nakatingin sya sa akin, diretso sa mga mata. Yung mga mata nya, parang nung unang kita ko sa kanya, ang saya saya ng nga iyon. Ngayon, iba na. Ibang iba na, malungkot na.
Ronald must be really sad.
Nagpatuloy lang sya sa paginom ako naman nagpatuloy lang sa pagmasid sa kanya.
Ano ba kasi ang nangyari? Bakit biglang naging ganito sya?
Nag order ako ng juice.
"You know," nilingon ko si Ronald na nakaharap ngayon sa akin. "Love's really a scam." Nakangiting mapait nyang sabi.
"Talaga ba? Parang hindi naman." Sagot ko sa kanya. May pagkabitter din pala ang honey ko.
"Well yeah, really." Nakangiti sya.
I can see how his tears trying to find it's way, to escape from his eyes.
"Tanginang pag-ibig yan, scam! Lagi akong nasa tabi nya. Hindi ko sya iniwan. Para akong gago. Hindi ko sya hinahayaang umiyak." Marahas nyang pinahidan ang mga luha nya. Lumagok ulit sya ng alak. "Hindi nya manlang ako nagawang mahalin."
"I just want to save her from that shitty pain." Bulong nya. "Ako nalang sana. Dapat ako pinili nya. I'm willing to fucking do anything for her!"
Lumapit ako sa kanya at niyakap sya. Hindi ako ang kailangan nya. Hindi ako ang gusto nya, pero ako yung nandito para sa kanya.
Marahan kong hinawakan ang pisngi nya at pinahiran ang luha nya. His eyes were bloodshot. "You'll get over her, Ronald."
He smiled weakly, "I hope so."
Ngumiti ako at nagpaalam sa kanya saglit na magbabanyo lang ako. Nature calling.
Bumalik din agad ako at umupo sa pwesto ko. As usual, si Ronald umiinom parin.
"Hi." Rinig kong may nagsabi kaya naman nilingon ko ito sa kabilang side ko. Isang lalake na nakalahad ang kamay para makipagshakehands. Hindi naman sya mukhang manyak hindi tulad ng mga nag approach sa akin kanina.
"H-hi din." Nakangiti kong sabi sa kanya at nakipag shake hands.
Umupo pa sya sa isang upuan sa tabi ko. "I'm Luis, you?"
"Lian."
"Uhmm. I just wanna ask a favor. W-will you please, c-come with me. I just want to introduce you to my friends."
Ha? Ano daw?
Nailing ako sa sinabi nya. "S-sorry, pero may kasama kasi ako eh."
Hinawakan nya ako sa braso, dahilan para kilabutan ako. Yay! Akala ko naman, mabait sya! "Please, mabilis lang naman to."
Nilingon ko ang mga sinasabi nyang mga kaibigan. Mas lalo akong kinilabutan.
Hindi naman sa panghahamak pero, mukha talaga silang mga manyak.
"H-hindi talaga. H-hanapin ako ng k-kasama ko." Pilit kong tinatanggal ang hawak nya sa akin kaso madiin iyon.
"Sige na, Menalin."
Umiling ako. "Hindi talaga---"
"-- sinabi na dibang hindi? Will you just get your fucking hand off of her!" Nagulat ako nang makita ko si Ronald na nakatayo sa likod ko.
Ang lakas ng sigaw nya kaya nagtinginan tuloy ang mga taong malalapit sa amin.
Nginisihan sya ni Luis pero hindi parin tinatanggal ang pagkakahawak sa akin. "Sino ka ba?!"
Napangisi din si Ronald at hinatak ako papalayo kay Luis.
Tumalikod na si Ronald kaso bigla syang hinatak ni Luis kaya naman naharap nya ito. Akmang susuntukin ni Luis si Ronald, pero nauna na si Ronald sa pagsapak dito.
Agad nang dinumog kami ng mga tao at pinalibutan ang dalawang nagsusuntukan.
Pinipigil ko sila pero hindi humihinto. Napupuruhan si Ronald dahil hindi sya asintado sa pagsuntok kasi lasing sya.
Bigla nalang dumating ang mga bouncer at agad na napigil si Luis. Lumapit ako kay Ronald na nagpapahid ng gilid labi nya na nagdudugo.
Inakay ko sya papalabas ng bar. Wala akong paki kung wala na akong poise, who cares? Si Ronald lang ang iniisip ko ngayon.
Bumitaw sya sa pagkakahawak ko sa kanya at tumalikod sa akin. Kahit madilim dito sa labas nakikita ko parin ang istura nya.
Lumapit ako sa kanya at pumunta sa harapan nya. "S-sorry, Ronald."
Napatingin sya sa akin, pinunasan ko yung gilid ng labi nya na may dugo pa.
I can feel my tears, there, trying to escape from my eyes. "Sorry, talaga." I mumbled.
Naguumpisa na ang pagbagsak ng mga luha ko, maging ang mga hikbi ko.
"Sorry, k-kung hindi ko lang sana k-kinausap y-yung lalakeng yon. S-sorry." Tinanggal nya ang kamay ko, at hinawakan iyon.
"Sorr---" hindi ko na natuloy ang sasabihin ko ng bigla nya akong hatakin papalapit sa kanya at hinalikan nya.
I can taste, alcohol. I can taste blood.
He ended the kiss then hugged me. "I love you, Naya. Don't be sorry hmm." He whispered.
Naya?
I'm not ate Naya.
Si ate Naya ba ang babaeng nagugustuhan nya? Kaya ba sya nagkakaganito dahil kay ate Naya?
Napailing ako at agad na ginising ang sarili ko.
Tinapik ko sya sa likod, "Ronald." Tawag ko sa kanya ng maramdaman kong hindi na sya nakatayo ng maayos. Nakadantay na lang sya sa akin. Ang bigat nya kaya.
Iniakbay ko sya sa akin at inalalayang maglakad. "Ronald! Peste ka. Gumising ka dyan. Ang bigat mo!"
"Oo, na babe! I love you too." Tatawa tawang sabi nito habang nakapikit.
"Umayos ka ng tayo! Ronaldo!" Bulyaw ko sa kanya.
Tinawanan ako nito, umayos nga ng tayo at tinulak ako. Weak naman, hinahina. Sya pa ang nagpagewang gewang sa ginawa nya. "Hahaha. Shuppi ka na nga, dun! Dun ka!"
Napailing nalang ako sa kanya. Kapal ng mukha ng lalakeng to. Hinalikan nya ako, balak pa akong daganan.
Kanina naiiyak ako kasi nag aalala ako sa kanya ngayon, naasar na ako. Pero, ano namang magagawa ko? I like him, that's why I'm here.
"Wooh! Ang saya diba?" Sigaw nya. Parang tanga.
"Tell me, paano naman naging masaya to?" Tanong ko sa kanya.
Tinawanan nya ako at nilapitan. Hinawakan nya ang magkabilaan kong balikat. Nag lean sya ng konti at nginitian ako. Yung mga singkit nyang mga mata parang nakapikit na pag ganyan sya ngumiti. "I'm just... happy!" Masaya nyang sabi.
Napikit sya at napayuko kaya nagtama ang mga noo namin. Nakayakap ang mga braso nya sa balikat ko.
Tulog?
Hayy. Bahala na nga.
Hinawakan ko sya sa magkabilaang pisngi at nilayo ang namumula nyang gwapong mukha sa akin.
Sinandal ko ang ulo nya sa balikat ko at tumalikod ako sa kanya. Ipinaghawak ko ang mga kamay nya at nagipon ng pwersa para i-piggy back ride sya.
Nakakaasar talaga.
Ang liit liit ko eh. Pag ako hindi na tumangkad.
Naka- stilettos ako habang pilit na pinapasan ang lokong to. More like kinakaladkad.
Halos magkanda kuba ako kakabalance dahil sa hirap ng nakahigh heels dito.
"I love you." Bulong nya. "So much."
Napailing nalang ako.
Alam kong hindi para sa akin yon.
Hindi ko alam kung paano ko to nagawa. Pero naabot namin ang kotse ko. Narating namin!
Naramdaman ko ang paghinga nya ng malalim at hinigpitan ang yakap sa akin.
"I love you, Naya." Ronald said once more.