Kakababa ko lang ng sasakyan, kahit gustong gusto ko na tumakbo papunta ng room, pinigilan ko ang sarili ko. Paano ba naman ako tatakbo ng naka-miniskirt at heels? Yes, wala kasing uniform sa school na to and mapapahiya lang ako kung tatakbo ako, wapoise yun men! -_-
ATLAST! Andito na ako sa room. Hinga muna. Wooooohhh.. :0
“Didn’t you know that today is the first day of the class?” Mataray na tanong ng teacher namin nung nakita nya akong nakatayo sa may door ng classroom.
“Ofcourse I am aware. That’s why I’m here.” I told you guys, medyo bitchy ako. Kakaasar kasi tong teacher na to. Masyadong terror.
“Then why are you late? Aren’t you ashamed of yourself?” WOW! Bakit naman? Porket late lang ako? Hmmmm. Aga aga nambubwisit e.
“You know what? You’re ruining my day. Can you just please shut up!?”
Nagulat siya. Halata naman sa mukha niya e. Malamang pati din yung mga kaklase ko. Habang hindi pa siya nagsasalita naglakad na ako papasok para makahanap ng upuan. Nanginginig na kasi yung tuhod ko kasi kinakabahan na ako. HAHAHA. Tinignan ko yung mga kaklase ko, yung iba nakasmile sakin, yung iba nakataas ang kilay, yung iba pa-cute, si Laine nasa sulok halatang nagpipigil ng tawa, pero may isang tao na hindi ko inaasahang nakatingin din sakin. Siya.
Si Bryan Kiefer Harris.
I met his cold gaze towards me. At peste ! Kapag minamalas ka nga naman! Sa tabi niya nalang yung vacant seat. Omo! What to do? (o.O) Aalis nalang ako. Leshe! -_- Feeling ko kasing lambot na ng jellyace yung tuhod ko.
But NO.. Hindi ko dapat ipakita sa kanya na apektado pa din ako diba?
Lumakad ako hanggang sa kaharap ko na siya.
“Is this seat taken?” mataray kong tanong sa kanya. Pinipigilan ko talaga mautal. Shemay. Mahirap na.
“No. Not yet.” Malamig na sagot nya..
Umupo na ako at tinignan ulit yung teacher namin sa harap na tulala pa din. Na-shock sya masyado ha? Pssh. Goodluck nalang sakin. Feeling ko mayamaya lang lalabas na yung puso ko sa sobrang lakas at bilis ng heartbeat ko. Nakakahiya kapag nakita nyang nalaglag ang puso ko sa harap nya kasi nagpumilit lumabas. (@.@) Makatulog na nga lang. Lamig e.
Zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz. (z.Z)
BRYAN’S POV
Hahaha. Eto talagang babae na to! Tignan nyo. Ang sarap sarap nang tulog. Humihilik pa. HAHAHAHA.
Hoy ha! Don’t get me wrong. Wala akong gusto sa kanya! May mahal akong iba. Mahal na mahal. Pero ayaw nya kasi sakin e. Sa totoo lang 4 years ko na yung mahal, simula pa nung grade 6. Nung first year kami umamin ako sa kanya kaso sabi niya hindi daw ako ang gusto niya. Ang sakit nga e. </3
Ako nga pala si Bryan Kiefer Harris. Oo, kami ang may-ari ng Harris International School. Bukod sa artista ako, Student Council President, at captain ako ng varsity ng basketball, marami din akong girlfriend. Feeling ko kasi nababawasan yung sakit na nararamdaman ko dahil sa pangbabalewala sakin ng taong mahal ko.
Kung iniisip nyo na masaya na maging Casanova, nagkakamali kayo. –_________-
Well minsan oo, pero madalas hindi. Tulad nalang ngayon na sumasabog na ang inbox ko kakatext ng mga babaeng to. P*kshet lang e.
“Mr. Harris” nagulat naman ako nung bigla akong tinawag ng teacher namin.
Hindi ako takot matawag noh! Alam ko yang iniisip nyo. Kahit naman Casanova ako at busy sa paga-artista, matalino naman ako. Lagi akong honor, minsan top 1 or 2. Hindi ako bumababa dun, at ang kalaban ko sa position ng top 1 ay ang babaeng natutulog na katabi ko ngayon. (#_#)
“Yes Ma’am?” sagot ko naman sa kanya.
“Can you please hit the girl beside you? I don’t want to see anyone of you sleeping in my class. This is a classroom not your house. I don’t care how rich your family are, you students can never threaten me.”
“But Ma’am, I’m sorry I can’t do that. She’s not feeling well that’s why she’s sleeping.” Patay to saking babae na to. Utang na loob niya to. -_-
“Is that so? Hmm. Okay. Pwede mo ba syang dalhin ngayon sa infirmary?” ano ba naman yan. Naging utusan pa ako. Buhay talaga oh.
“Okay Ma’am.” Pasalamat ka mabait ako. Hays. Sinimulan ko ng gisingin si… Ano nga palang pangalan niya? Sky? Shrek? Shomba? Ah ewan. Basta may S.
“Miss, wake up. I’ll bring you to the infirmary.” Sabay tapik sa kanya ng mahina.
“Ahhh. Ip dakcheo! Kuju!” Antok na sabi niya. Nakasubsob pa din siya sa desk niya at hindi pa rin humaharap sakin. Ano daw sabi niya? Soju?? Alien ba tong babae na to? ( Ip dakcheo= Shut up. / Kuju= Get lost.)
“Uy. Gumising ka na! Pati ako madadamay pa kapag nalaman ni Ma’am na nagsinungaling ako e. Tsk!” binubulong ko lang sa kanya yan. Maki-cooperate ka naman!
“Sssh. I’m sleepy. Please.” Haha. Ang cute ng boses niya e. Ah… eh. Oo, cute, pang-dwarf. -_-
Ayaw mo bumangon ha! Hmm.
“Hoy! Hoy! Ibaba mo nga ako. Bakit ba kasi?” Sabi niya sakin kasi binuhat ko siya, yung parang pangkasal.
“Mr. Harris, you really don’t need to carry her. She looks fine.” Sabi naman nung kaklase namin na babae. Hmm. Mukha siyang malandi. Oo, literal na malandi. Yung mga babaeng sila pa mismo ang nanliligaw sakin para maging girlfriend ko. Ex ko ba yang babae na yan? Hmm. Di ko na tanda.
“She might look okay pero hinang-hina na siya.” Sabi ko dun sa kaklase namin. Humarap naman ako kay Ma’am. “Ma’am, we’ll go now.” Tumango lang naman siya. Lumabas na kami.
Pagtingin ko sa babaeng buhat ko, ABA! TULOG NA ULIT. Masyado na tong sinuswerte e.
“AW! FVCK! ANO BANG PROBLEMA MO?”
Sigaw niya. Hahahaha. Pano ba kasi bigla ko nalang siya binagsak. HAHAHA. Sa totoo lang hindi naman siya mabigat. Ang payat niya kasi e, kumakain pa kaya to? -_-
“What did I do?” painosente kong tanong sa kanya. Ganyan talaga ako. Kunwari mysterious sa labas para mas gwapo tignan. (^_^) Nakita ko na mas lalo siyang namula at inis na inis na yung itsura niya. Grabe. Kung expressive lang ako kanina pa ako humagalpak ng tawa dito, pero hindi pwede. Bawas pogi points para sa girls. Hehe.
“WHAT DID YOU DO HUH?! BABO!!!! JOO GOO LAE?” sigaw pa din siya ng sigaw. Nakakarindi. Tsaka, ano na naman bang sinasabi neto? (BABO= Stupid/ Joo goo lae= Do you wanna die?)
“Miss, what are you saying? Are you an alien?” tanong ko sa kanya. Ang cute niya kapag naaasar. Lalo siyang gumaganda. Hahahaha!
ANO NGA? MAGANDA?
Mali. Erase erase. Isa lang ang maganda sa paningin ko, at yun ay ang babaeng mahal na mahal ko.. kaso hindi ako mahal. </3
“Letse. Bahala ka sa buhay mo!” sabay walk out niya habang hawak pa din ang balakang niya. Owww. Mukhang masyado ata akong naging harsh. Halata na hindi siya makalad ng ayos. Nagui-guilty naman ako. Sh*t! -_- Hinabol ko siya.
“Miss, are you hurt? I’m.. I’m sorry. I.. I didn’t.. Ahm” Peste kasi e. Hindi naman kasi ako sanay magsorry. Woooohh. Hirap. Pero naaawa na talaga ako sa kanya at guilty na ako sobra. Mukha na siyang paiyak tapos hindi niya pa ako tinitignan at kinakausap.
“Okay. Okay Miss. Sorry na please. Gusto mo maging girlfriend kita for one week? Sige na. Wag ka lang ganyan.” Sinusundan ko pa din siya kasi hindi naman siya humihinto. Pero pagkasabi ko ng ‘girlfriend’ word tumigil siya bigla. HAHA! Sabi ko na nga ba e. Eto lang gusto ng babae na yan e. Ang mapansin ng isang tulad ko. (--,)
Pero hindi. Nagulat ako nung tumigil siya at tumingin ng diretso sa mga mata ko, sabay sabi na…
“Alam mo ANG PATHETIC MO.”
Sabay talikod ulit. Ano? AKO? Pathetic? HUH! Kilala niya ba kung sino ang kausap niya?
STEFF’S POV
Ang sakit talaga. Huhuhuhuhuhu. Paano ako sasayaw neto next week? May cheering competition pa naman at hindi pwede na wala ako dun dahil ako ang captain. Ang malas talaga. ANG SAKIT PAKSHET! Hindi porket mahal ko siya pwede niya na akong saktan ng ganito.. Naiiyak na ako pero hindi pwede. Magmumukha akong weak sa mga makakakita sakin. :’(
“Okay. Okay Miss. Sorry na please. Gusto mo maging girlfriend kita ng one week? Sige na. Wag ka lang ganyan.”
Sinusundan niya pa din ako. Wait. Napatigil ako bigla. ANO DAW? GIRLFRIEND FOR ONE WEEK?
Sabi ko sainyo nung una okay lang sakin na maging ‘one of his girlfriends’ pero bakit ngayon na sinabi niya sakin yan feeling ko ang sakit? </3 Mas masakit pa sa balakang ko ngayon.
“Alam mo ANG PATHETIC MO.”
Yan nalang yung nasabi ko sa kanya. Hindi ko talaga alam kung bakit basta ang alam ko lang ngayon nasasaktan ako. Lalo na nung tinawag nya akong ‘Miss’. Ngayon alam ko na talagang wala lang ako sa kanya. Kahit nga pangalan ko nakalimutan niya na. Ang sakit peste!
Binilisan ko nalang ang paglakad. Mukha naming natigilan siya dahil sa sinabi ko kaya alam ko hindi niya na ako sinusundan.. Kahit masakit yung balakang ko pinilit ko na umakyat sa lugar kung saan ako tumatambay kapag malungkot ako. Sa rooftop.
Sa wakas! Andito na ako! After 123456789yrs. Nakaakyat din ako, ang sakit pa din ng balakang ko. Nabalian kaya ako? L Tsk. Umupo nalang ako sa duyan na nakasabit sa mini cottage dito.
Para sakin ang rooftop na to ay isang paradise. Simple pero napaka-peaceful. Bigla nalang tumulo yung luha ko, yung mga luhang kanina ko pa pinipigil.
“Hindi ba talaga ako nagging mahalaga sayo na kahit pangalan ko man lang hindi mo matandaan? Ang sakit sakit na. Bakit kasi ikaw pa?” yung lugar na to ang lagi kong iyakan. Feeling ko kasi pagtapos ko umiyak dito ang gaan nan g pakiramdam ko.
“Sana.. Sana makalimutan na kita. Ayoko na. Ayoko ng mahalin ka.” Iiiyak ko na to lahat hanggang sa maubos..
“Alam mo Miss, hindi mo naman kailangan magpakatanga sa isang tao na hindi ka naman pinapahalagahan e. Kung hindi ka niya kilala o kinalimutan ka man niya, hayaan mo nalang siya. Wag mo hayaan na nagiging malungkot ka dahil sa kanya. Lagi mong tandaan na kung siya talaga yung tamang taong para sayo, hindi ka niya magagawang saktan.”
O.O
Omo. Someone’s here! (-_- ) ( -_-) Kanina pa ako naghahanap pero wala akong makita.
“Ahh. Hehehehehe. Mumu ka ba..? Nabubulabog ba kita? Sor..ry na pleassee.” Nauutal kong sabi. Grabe, nagtataasan na yung mga balahibo ko. Natatakot na ako. Seryoso.
“Oo. Binubulabog mo nga ako.” HALA. Kung kanina naiiyak ako sa sakit ngayon naiihi na ako sa takot.
“WAAAAHHHHH. Wag mo ako kakainin please! Magpapakabait na ako. Hindi na ako magsusungit, papasok na ako ng maaga, hindi na ako sasagot sa mga teacher, kakalimutan ko na s…”
“HOY! Ang ingay mo naman. Nambubulabog ka lalo e. At tsaka anong kakainin? Masarap ka ba?” Sabi ng isang lalaking ‘sobrang gwapo’ na mukhang koreano na galing sa ilalim ng upuan sa loob ng kubo.
Ano daw? Masarap daw ba ako?!
“Aba. Oo naman!” huli na para bawiin ko yung sinabi ko. Shiiitt! Dapat sa sarili ko lang yun e. Ano bang pumapasok sa utak ko? (-_-‘’)
“HAHAHAHA. So pwede ba kitang kainin?” Tumatawa nyang sabi. Aba’t g*ago to ah. -_-
“WAAAAHH! PERVERT!” sabay tayo at pinaghahampas ko sya.
“Miss. Wait. Aray! Teka lang naman. Ikaw ang nagiisip ng masama dyan e. Greenminded!” hinawakan niya yung dalawang kamay ko para hindi ko siya mahampas.
HA? Ako ba? O.O
“Ewan ko sayo! Bitawan mo nga yung kamay ko!” sabay higit ko ng kamay ko.
“As if naman gusto kong hawakan yang kamay mo noh! “ parang diring diri naman nyang sabi. ABA CHOOSY PA! -______________- arte mo kuya! Pssh.
A/N: Please vote and become a fan! :) Loveyoouuuuuu. :*
Comment kayo kung may ibang ideas for suggestions ha? :)