Naya
Agad akong kinabahan nang buksan ko ang screen ng phone ko. Ang daming messages at missed calls from three people. Baste, Sandy and Neeon.
Kinabahan agad ako sa mga text ni Sandy. Galit sya. I was about to dial her number nang biglang magring ang cellphone ko. It's Baste.
I bit my lip. "Y-yes?"
[Finally Naya, you're finally up! I've been calling you a hundred times, for goodness sake!]
I tensely laughed. "Hundred times talaga? Parang hindi naman!" I tried to joke around.
[Nakuha mo pa talagang magbiro, humanda ka sa akin. You made us worried---] napahinto sya sa pagsasalita at pumalit ang boses ni Sandy. [Hoy, anong oras na Naya! Nasaan ka na?!]
"Sa taxi." I answered.
[Lagot ka kay manang! Pinag alala mo mga tao dito sa bahay nyo! I was called by manang, tinatanong nasaan ka na, hindi ka manlang macontact anong oras na!]
Hindi ako sumagot. Kinakabahan na nga. Manang Lyn's like mother to me, one of our kasama sa bahay. Sya nga ang nag-alaga sa akin mula sa pagkabata ko. Palaging nandyan kapag wala si mommy. Kaya naman kilalang kilala ko na si manang Lyn, alam ko kung paano ito magalit.
"You know that I love you, diba?" Sweet na boses kong sabi. Pinaka sweet kong boses yan kaya sana gumana. "Please, sabihin mo naman kay manang oh, hindi ako makakauwi? Libre kita ng isang linggong lunch! Sobrang lakas kasi ng ulan."
Napa-gasp siya. Narinig ko iyon kahit mula sa kabilang linya.
"Please?"
[Hala ka, Naya! San ka matutulog? Nasaan ka ba talaga? Nandito kami ngayon ni Baste sa bahay nyo, umuwi ka na nga! Itong babaeng to!]
"Kila Sir. Long story, I will tell you tomorrow."
[Sir?! Sinong sir yan?]
Napalunok ako. Tama bang sabihin ko pa? Sighs, kasi naman iba ang takbo ng utak ni Sandy.
"S-si Sir Calix." I said. Hesitantly.
Pinikit ko ng madiin ang mga mata ko at hinintay ang magiging reaksyon niya pero walang nagsalita hanggang sa maging boses nanaman ni Baste.
"Sorry, Baste."
[Damn.]
"Please don't get mad."
[What happened, Naya? Are you okay? Why are you staying with him?]
Napababa ang tingin ko sa paa kong nakabenda at sa basa kong damit na medyo natuyo na, at sa blazer ni Calix na suot ko.
"Oo, ayos lang ako, I swear. Sige na, Baste. Ibaba ko na. Sorry talaga, wag kang magalit okay? Magkita tayo bukas."
Hindi sya nagsalita at si Sandy na ulit. [Sige, sige, ako bahala kay manang. Mag ingat kayo ha? Always use protection, incase lang. Fighting, Naya. I love you!]
Napakunot ang noo ko sa sinabi nya. Protection saan? I don't get it kaya naman di ko nalang pinansin. "Thanks. I love you too."
Napahinga ako ng maluwag ng maibaba ko ang tawag. Dinial ko sunod ang number ni Neeon. I've read his texts, I made him worried.
"Hi." Bungad ko.
[Nakauwi ka na?] Tanong naman nya agad kaya napatawa ako ng mahina. True friend.
"Actually, hindi. But don't worry, ayos naman ako." I smiled. "Thanks for checking me out."
[Welcome. Tinawagan kasi ako ni Sandy kanina and it worried me, kaya naman it's good to hear na ayos ka.]
"Thanks Neeon." I said before cutting the line. Nilingon ko ng sandali si Calix na sa labas ng bintana nakatingin.
Calix is sitting beside me. Ang lapit lapit namin pero bakit parang ang layo namin sa isa't isa? He was once my bestfriend. Nang maging kami, sya ang naging bestfriend ko.
Napailing ako. That's all in the past. I reminded myself again.
Tahimik ang naging byahe. Wala ni isa sa aming dalawa ang nagsalita. Tanging tunog lang ng mga busina ng mga sasakyan mula sa labas at mga patak ng ulan.
Nang makarating kami sa building ng unit nya ay nakapasan parin ako sa kanya.
Nakakahiya. Gusto ko na maglakad, alam kong nabibigatan rin sya sa akin. But again, I have no choice.
Narating namin ang condominium unit nya ng walang salitaan.
We entered his unit so I obliged myself to roam my eyes around as we got in. Nanatiling simple ang taste ni Calix sa mga bagay bagay. Ang simple ng lugar nya.
Piling mga bagay lang ang makikita mo sa loob. Nice interior.
We entered a room, it was probably his. Pinaupo nya ako sa kama at lumakad sya patungo sa isang pinto.
Ilang segundo lang ang lumipas at lumabas syang may hawak na damit. Iyon ata ang closet nya.
"Change your clothes, baka abutin ka ng lagnat." Aniya at inilapag ang hawak nya sa gilid ko.
Hindi nya manlang ako tinignan o sinalubong manlang ang tingin ko. Sobrang lamig ng kilos nya, I must wonder not. Halata namang ayaw nya ring nandito ako, he just seem to have no choice.
Napabuntong hininga nalang ako nang makalabas sya ng kwarto nya.
Flashback
"Just more minutes then it's done." Nakangiting sabi ni Calix at tinakpan ang pinakukuluan nyang pasta strips.
Tumango ako at nginitian sya.
Lumapit sya sa akin at marahang hinatak ang upuan sa tabi ko. He sat there at nangalumbaba ng nakaharap sa akin.
We stayed like that for seconds. Nakakaconcious tuloy. "May dumi ba sa mukha ko?" Tanong ko sa kanya na tinawanan nya lang.
Inayos ko ang buhok kong nakasabog at inilihis iyon sa likod ng tenga ko. Minsan iniisip kong may pagkamalabo din ang mga mata ni Calix. He chose me over Leila na pang beauty queen ang height at ganda.
"Why do you like me, Calix? Let's be real, hindi naman ako kagandahan. You can do better, ang daming magandang babaeng nagkakagusto sayo, so why me?"
"You are beautiful. You just don't see it because you don't believe in you. Pero ako nakikita ko, maganda ka, maganda ang puso. If you could only open my heart and mind, makikita mo kung gaano ako gandang ganda sayo."
"Talaga ba?" Natatawa kong tanong. Kinikilig naman ako sa lalaking to. Grabe.
Tumango sya. His eyes were smiling.
"I love you, Naya."
Kitang kita ko kung paano kumurba ang mapula nyang labi, it compliments his pearl white teeth and his silky skin. Ang gwapo.
"Ako din. Mahal kit--" napahinto ako sa pagsasalita ng biglang tumunog ang tiyan ko. Agad na nag-init ang mukha ko dahil sa sobrang hiya.
Nakakahiya!! Bakit ngayon pa to tumunog? Bakit ngayon pa nagparamdam?
Tumawa si Calix kaya naman agad akong napatakip ng mukha ko gamit ang dalawa kong kamay. Grabe, Naya! Ang galing mo talagang ipahiya ang sarili mo. The best ka!
"Don't hide your face. I like it when you blush." He said kaya naman hinampas ko sya. "Nang aasar ka pa!"
Tinawanan ako nito kaya lalo kong sinamaan ang tingin kanya wala naman syang pake.
"Nakakahiya naman—!"
He cut me off by giving me a fast peck on my lips. Sa sobrang bilis hindi ko manlang naramdaman.
"That's one of the million reasons why I love you." He said bago tumayo at balikan ang niluluto nya. Napailing nalang ako sa sarili.
"Finally it's done." Inilapag nya ang niluto nyang chicken pasta sa table sa harapan ko. Ito ang isa sa mga hobby namin. Magluluto sya at ako ang tagakain. We usually do this in his place lalo na't sya naman ang may gusto nito.
He said he loves cooking for me. And I love it too.
"Taste it, love, be my judge." Sabi nya habang tinatanggal ang suot suot nyang apron. Hot.
Kinuha ko ang tinidor na inabot nya sa akin at tinikman ang gawa nya. Sya naman ay umupo ulit sa pwesto nya kanina.
"Ang galing mo talagang mag-luto." I complimented him.
"Thank you." He said. Kumuha ulit ako ng pasta at tinapat sa kanya. "Say ah." Parang bata kong sabi habang hindi mapigilan ang mapangiti.
Hindi nya ako sinunod bagkus ay lumapit lang sya at muling nilapat ang labi sa labi ko. "Mas gusto ko tong tikman." He said as he kissed me again.
End of flashback
Lumabas ako ng kwarto ni Calix suot suot ang pinahiram nya sa aking oversized na white shirt at isang jogger. It took me minutes lalo nat hirap akong gumalaw dahil sa benda at pinatuyo ko pa ang undies ko.
Inikot ko ang buong tingin sa lugar nya. Where could he be? Hinanap ko agad ang kusina nya at hindi naman ako nagkamali dahil nororoon nga sya.
I cleared my throat telling him of my presence. He's working on the stove. Nagluluto sya.
Pano kung tumulong kaya ako? No, not a good idea. Hindi ako sanay.
"You need help?" Tanong ko parin. Hindi nya ako nilingon at tumango lang. "No need, just take your sit."
Sinunod ko sya. I needed to sit too, kumikirot pa talaga ang paa ko.
Hindi ko maintindihan si Calix. Just earlier we were talking, tinatanong nya kung ayos lang pakiramdam ko like he really cared, ngayon umaasta syang parang wala ako dito. He won't even bother to look at me. Umaastang wala syang kasama.
Natapos ang pagkain naming dalawa. Wala paring pag-uusap na nangyari. Hinayaan ko nalang. Maybe it's much better this way, kaysa naman mai-blurt out ko kung gaano ako naguguluhan sa asal nya.
"Go to my room. I'll be on the sofa." Aniya habang abala nyang nililigpit ang mga pinagkainan namin.
"No, okay lang sa akin, ako na sa sofa." Pagsalungat ko na natanggap ko lang ay isang kunot noo mula sa kanya ng harapin nya ako. "Ikaw na sa kwarto, no more changes of plan."
In the end, nakita ko ang sarili ko na nakahiga mag-isa sa kama nya habang sya naman ang nasa sofa.
Palalampasin ko nalang to at matutulog ng mahimbing. Iyon ang sabi ko sa sarili ko, pero inabot na ako ng ilang oras na nakapikit lang pero gising talaga at papalit palit ng posisyon para makatulog.
Hindi talaga ako dalaw dalawin ng antok.
Tumayo ako at humigab. Nauuhaw ako kaya naman kukuha ako ng tubig sa kusina, baka pag ginawa ko yon ay makatulog na ako.
Iika ika akong lumabas ako ng kwarto ni Calix, doing my best not to make any noise. Habang patungo ako ng kusina ay nadaan ako sa sala. There's Calix, laying on his sofa at balot na balot ng kumot. Well I understand him, malamig nga talaga.
I tried to move at lampasan nalang sya but there's something inside me na nagtutulak sa mga paa kong lumakad papunta sa kanya. So I did.
Huminga ako ng malalim at tinignan sya, just a peek of him. Dim lights lang ang nakabukas kaya't hindi ko sobrang kita ang mukha nya. Pero sapat na ang dim lights para makita ko kung gaano sya kabilis huminga.
O--kay?
Normal pa 'to. Normal naman yun, hindi ba?
Nakita ko kung gaano kahigpit ang yakap nya sa kumot. A little unsual, I thought. Alam kong malamig pero normal pa bang manginig kahit nakakumot pa?
No, Naya. Something's wrong.
Lumapit ako sa kanya at inilapat ko ang kamay ko sa pisngi nya. This is what I meant. Ito ang mali. Sobrang init nya.
Nagmadali akong tumayo at binuksan ang ilaw. Bumalik ako sa tabi nya at umupo sa sahig at hinawakan ang noo nya.
He's hot. Literally, hot.
Bigla akong nakonsensya. I know, this is my fault. Nilalagnat sya ngayon dahil sa katangahan ko kanina, dahil tinulungan nya ako at dahil binigay nya sa akin blazer nya.
Ang taas ng lagnat ni Calix.
Nag-init agad ang gilid ng mga mata ko. Hindi ko mapigil. Mabilis kong pinunasan ang luha ko. Sobrang guilt ang naramdaman ko. Nadamay pa si Calix sa katangahan ko and it's ironic.
I sat there full of guilt. I don't even know what to do. I held Calix's hand at malamig iyon. Ilang sandali pa ay naramdaman ko ang pag galaw nya.
"Calix." I sniffed. Hindi ko napansin na naiyak nanaman ako. Mabilis kong pinunasan ang pisngi ko. "Calix, you're sick," I said.
Umupo siya mula sa pagkakahiga na para bang nahihirapan. He even coughed. "Don't cry." Aniya. He stretched out his hand to wipe my cheek. Hindi ko naman mapigilan tong mga luhang to.
Umiling ako at tumayo mula sa pagkakaupo ko sa sahig. Umupo ako sa tabi nya at muling hinawakan ang noo nya. "Ang taas ng lagnat mo."
"Hmm.." Sinandal nya ang ulo nya sa backrest na sofa. Calix seemed so tired. Hindi ko naman alam kung ano ang gagawin. I am clueless I don't even know how to take care of a sick person.
Huminga ako ng malalim trying to compose myself. Wala naman magagawa kung pagmamasdan ko lang sya. I should ask someone who knows what to do. Tatawagan ko si manang Lyn para magtanong.
Akmang tatayo na ako upang bumalik sa kwarto at kunin ang cellphone ko nang maramdaman ko ang paghawak ni Calix sa kamay ko. "Please, stay."
Hinang hina syang hinatak ako upang mapalapit sa kanya. Calix hugged me.
Agad na kumabog ng malakas ang dibdib ko sa ginawa nya. I was stopped for a while. He's hugging me. I tried to process everything. The feeling was so familiar, for a minute, I felt like I was home.
Calix's hug is my home. Back then, Calix is my home. I shrugged the feeling. Huminga ako ng malalim at marahang tinapik ang likod nya.
"Calix..."
"Please stay, Naya..." hinang hina na sa sabi nya.
I am sure my heart skipped a beat. I'm sure.
Huminga ako ng malalim. "But I need to get you a medicine." I said, still he was hugging me. Marahan kong tinanggal ang yakap nya. Calix was too weak, his eyes were close, binuksan nya iyon upang tignan ako.
"Let's go to your room. You'll get better rest there." I decided to guide him back to his room. Hindi naman na sya nagreklamo, walang energy para magreklamo.
I tucked Calix to his bed. Agad kong kinuha ang phone ko at tinawagan si manang Lyn. Sinabi ko sa kanya ang mga nangyari and asked her what to do to a person who has a high fever.
Cool compress. Medicine. Hinanap ko kung nasaan ang medicine box ni Calix, hindi naman ako nahirapan.
"Calix." Tawag ko sa kanya habang tinatapik ang balikat nya. He slowly opened his eyes.
"Sabi ni manang kailangan mong uminom ng gamot para gumaling ka." Malumanay kong sabi. Inilapag ko ang mga dala ko at inalalayan syang umupo.
I also brought a towel and a lukewarm water. Sabi rin ni manang Lyn, punasan ko raw sya ng towel na damp with water. Ginawa ko matapos nyang inumin ang gamot.
After a while nakatulog rin si Calix.
It is already one thirty A.M. mulat parin ang mga mata ko. I just laid beside him, staring at him. I hope he's feeling better now.
Tahimik akong nakatingin sa kanya. I can't help but to think of what happen earlier.
Please stay, Naya. Calix was hugging me a while ago. Wala naman ibig sabihin yun diba? May sakit kasi sya kaya nya nagawa iyon, siguro? And maybe because I was the one who's there kaya ako ang nayakap. I should not be thinking of it, panigurado bukas makakalimutan nya rin yun, I should too.
Napailing ako. Hindi na dapat ako nag iisip ng mga ganito.
Gumalaw si Calix at humarap sa akin. Tulog parin. Hindi ko naman mapigilang suriin ang mukha nya. Gwapo. Gwapo parin katulad dati, katulad ng araw araw.
Ang ganda ng kilay, ang haba ng pilikmata, ang tangos ng ilong, ang pula ng labi. Basta, gwapo.
Napaisip tuloy ako. May girlfriend na kaya sya?
It's been more than two years nang magbreak kami. May girlfriend kaya si Calix?
Eh, naalala nya pa kaya ako?
Naaalala pa kaya ako ni Calix? Oo ata. Kasi mukhang lagi syang galit sakin. Haha, kaya siguro ganon pakikitungo nya sakin naiinis sya pag nakikita nya mukha ko. Hindi ba pag mag-ex kadalasan magkagalit? OR baka may crush parin sya sakin, di nya lang mapakita kaya dinadaan sa galit? Hmm. Charot! Ang asyumera ko naman!
Natawa ako sa sarili ko. Ano ba tong mga pinag iisip ko?
I yawned. Siguro antok lang ito kaya nagkakaganto ako. Mas mabuti kung itutulog ko nalang.