+Kaydee
"What do you want from me Kalvin?", naiinis nyang tanong.
"What if I say I need your life?", pang-iinis ko at saka ko sya nginisihan.
"Fvck you! Leave now bago ako tumawag ng security!", sigaw nya. Inirapan ko sya at di naalis yung ngisi ko.
"Eh di tumawag ka. Sabihin mo na lahat ng gusto mong sabihin tungkol sa akin. Good luck kung paniniwalaan ka nila"
"You're always using your name", sabi nya saka ko nakitang nagkuyom sya ng kamao nya. This is what I like.
"Life is so unfair Nicho. Our society now is like this. Using the fame, using everything they can help just to cover their bad deeds", sabi ko sa kanya saka ako tumayo at namulsa.
"But we both know that both of us came in the not-so-typical family Kalvin. We both know that we are a part of aristocrat people living in the world but I didn't even use my name, my fame, my money. I just gave all my sincerity"
Tinignan ko sya at ngumisi ako.
"Don't talk like you're so clean. Like you didn't even use the pride of your family just for yourself. Nicho, sa yaman mong yan imposibleng wala kang tinatagong pagiging matapobre", sabi ko saka ko sya nginisihan.
"Let's say na ganon nga ang kalagayan Kalvin Dean Ramirez, but I have my limitations and marunong din akong magbigay ng kahihiyan sa pangalan ng pamilya ko"
Nginisihan ko sya.
"Nakakatawa ang prinsipyo mo sa buhay. Pero di ka pa din naman magugustuhan ni Thania eh", sabi ko saka ko sya nginisihan. I expected na susugurin nya ako ng suntok pero agad akong nakaiwas kaya napahiga sya sa sofa.
"I'm a black belter in judo", sabi ko nang bigla nya ulit akong sugurin pero nakaiwas na naman ako. Partida pa nyan, nakapamulsa pa ako.
Nang mapagod sya umupo lang sya sa isang tabi.
"You can't win Thania's heart", sabi ko sa kanya at saka ko sya nginisihan.
"Baket ka ba ganyan umasta? May gusto ka ba kay Zeila?", hinihingal nyang tanong.
Umupo ako sa tapat nya.
"What if I say I have a feelings towards her and I'm doing something just to tell her what I feel?", sabi ko at saka ko sya nginitian.
"I'm not threatened, you fool At isa pa, kayo na ni Agnes ha! Baket si Zeila pa din ang puntirya mo?! Para ano, paglaruan mo sya?!", sigaw nya at susuntukin na dapat ako pero agad kong pinigilan yung kamao nya.
"What if I say na ako ang pinakamatindi mong kalaban? And yes, kami ni Agnes sa paningin ng tao but do you think I love her even now? No, cause Thania change her in my heart. And hindi puntirya ang tawag doon, catching what I want. And I didn't even think na paglaruan ulit sya tulad ng pagsabi kong maid ko sya"
Naramdaman kong diniinan nya yung kamao nya sa palad ko pero di ko pa rin yun binibitawan.
"I just said I'm not threatened!", sigaw nya.
"Good. Para kahit papano may thrill, di agad sumusuko. Kesa nga lang malas ka din kasi bandang huli, ikaw din ang talo", sabi ko saka marahas kong binitawan yung kamao nya. Tumayo ako at namulsa ulit.
"Did you just know about her ha? Alam mo ba ang lahat sa kanya ha?! Alam mo ba kung ano ang favorite food? Color? Number?", sigaw nya sa akin. Napangisi na naman ako.
"Favorite food, adobo and chicken curry. Favorite dessert, ice cream cake and sometimes, salads. Favorite color, red. Favorite number, wala kasi sabi nya madami daw kasi marami daw syang pinapahalagahan. Favorite place, beach or even sweet scene places. Favorite actor, Robert Downey Jr. Favorite actress, Chloe Grace Moretz. Favorite movie, all that she watched kasi lahat ng movie sa kanya eh maganda. Favorite songs, all love and break up songs. Favorite cartoon character, Mickey Mouse and all casts of Adventure Time. May gusto ka pa bang malaman?", sabi ko at ngumisi. Natahimik naman sya.
"Oh and wait nakalimutan ko, favorite anime character nya si Rurouni Kenshin. Actually parehas kami. And I bet you didn't even know all of that"
Natahimik ulit sya. See? Panalong-panalo ako.
"Makakarating lahat nang to kay Zeila", pananakot nya. Wala na lang syang panangga sa akin eh.
"Good. As if I'm scared. Mali ka nang nakasangga, Nicho. Pero infairness, I can admit that you're brighter than your cousin Agnes", sabi ko saka ako lumabas ng unit nya.
"By the way, salamat sa mansanas!", sigaw ko bago ko sinara yung pinto ng unit nya. Ang gusto ko lang naman sabihin lahat ng nararamdaman ko sa kanya. Okay na ding matakot sya. Mas matalino ako sa kanya wag syang umangal bwiset sya.
Pero nung sinabi kong di ako natakot sa isusumbong nya ako kay Thania, actually natakot ako. Naiinis ako. Tangina ng Nichong yan! Kung di na lang ako mabait ngayon, baka ako na ang bumugbog sa kanyang walangya sya.
Napatingin ako sa hallway at di ko malaman kung saan ako magtatago nang makita ko si Thania na nakayuko dahil nag-aayos ng relos nya kaya di nya ako nakikita.
Agad akong nagtago sa dulo nung hallway ng floor na yon at tumingin sa kanya. Papasok sya sa unit ni Nicho. Tangina patay na! Magd-doorbell na dapat sya pero bigla nyang tinignan yung phone nya at agad syang umalis ulit. May tumawag sa kanya. Sana di na sya bumalik. Naiinis ako kapag nakikita kong nandito sya sa building na to pero hindi ako pinupuntahan nya, si Nicho. Malapit ko nang mapatay yung walangyang yon dahil sa.... inggit? Selos? Di nyo ako masisisi. Nagbabago na yung pananaw ko sa buhay dahil kay Thania. Tinamaan na ata ako talaga.
Lumabas ako nung hallway na yon at nadaanan ko na naman yung unit ni Nicho. Napansin kong may kung anong kumikislap doon. Agad akong lumuhod at nakita ko yung isang bracelet. Pinulot ko iyon at naalala ko yung sinabi nya sa akin. Yung mga bracelet na nakasuot sa kanya.
"Eto yung galing sa parents nya", sabi ko sa sarili ko kaya agad kong tinago yun sa kamay ko. Umakyat ako sa unit ko at agad akong umisip na naman ng paraan. Sa totoo lang, ang dami ko nang kailangang isoli kay Thania.
~Zeila
Napakamot ako sa ulo ko nang sigawan ako ni Kuya Rhon na umuwi na daw agad ako. Tumakas kasi ako sa kanya, I mean sa kanila kaya bago pa man ako mag-doorbell sa unit ni Nicho eh lumabas na ako.
Kaso may problema, nawawala yung bracelet na bigay nila Mamsie. Lagi na lang kasi kung ano pa yung mahalaga, yun pa yung nawawala. Una yung wallet ko, pangalawa yung bracelet ko. Nakakainis naman. Baket ba kasi hindi ako masinop? Nakakairita talaga tong buhay na to. Binalikan ko doon sa unit ni Nicho pero wala doon, pati na din sa ruta ng dinaanan ko, di ko na nakita. Haish buhay nga naman ng tanga oh! Bat pa ba ako nabuhay?
DALAWANG araw ang nakalipas na balisa ako. Ganto talaga ako kapag nawawalan ng gamit na mahalaga sa akin. Ganon ako magpahalaga. Nakahiga lang ako sa sofa nang biglang may nag-doorbell. Nakita ko ang papaalis na postman sa tapat ng gate namin kaya agad akong tumakbo doon para tignan yung mailbox. Tama nga, may laman na naman. Agad kong binuksan iyon
'Dear Zeila. I'm happy that I saw you even though you are far. I'm happy that I saw you even just a snip of minutes only. Hope to see and talk to you. Lovingly, your secret lover. PS: Wait for the next surprise later'
Teka, next surprise? At saktong may huminto sa harap namin na parang delivery boy.
"Maam Zeila Enrique po?", tanong ng delivery boy.
"Ako nga po", sabi ko at nagulat ako nang iniabot nya sa akin yung box na lalagyanan ng mga letters. Yung maliit lang na box.
Umalis na din naman yung delivery boy at agad kong inalog yung box. Medyo mabigat. Hinanap ko yung letter at binuksan iyon.
'From: Your Secret Lover'
Namimihasa tong secret lover na to ha. Pero wag kayo, nac-curious din ako kung sino to. Actually, tinatago ko yung letters nya.
Pumasok ako sa bahay at agad kong tinanggal yung ribbon na color red na nakapalibot sa box. Binuksan ko yung takip at may takip pang papel. Agad kong tinanggal at nanlaki yung mata ko.
Yung wallet ko! T-Teka, pano nya nakuha to? Binuksan ko kaagad yung wallet ko at kumpleto pa yung mga pictures namin nila Kuya Rhon at Tatay pero may nawawalang picture ko, isa lang naman. Di kaya kinuha nung stalker na este yung 'secret lover' na yon?
May nakita akong isang maliit na box na parang lalagyanan ng bracelet. Agad kong kinuha yon at yung bracelet na bigay ni Mamsie! Agad kong sinuot ulit yun. Teka, parang umaaligid lang sa akin yung 'secret lover' na yun ha! Stalker talaga ata yun eh! Pero hindi, parang sincere sya eh. Kinuha ko yung iba pa nyang letters at saka ko inihilera. Dito ko na din itatago sa box na to.
Nagulat ako nang biglang pumasok si Nicho. Di na kasi nagd-doorbell yang isang yan. Akala mo kanya yung bahay.
"Hey", sabi nya at saka ginulo yung buhok ko. Umupo sya sa tapat na sofa ko at binaba yung isang basket ng prutas.
"Thank you Nichs", sabi ko saka sya nginitian.
"What's that?", tanong nya. Tinitignan nya pala yung mga letters na nasa box. Di ko pa kasi natatakpan eh.
"Ah, nothing. Just a remembrance", sabi ko saka ngumiti. Kukuha na dapat sya pero agad kong nilayo yung box sa kanya.
"Baket ayaw mong ipabasa? Baka naman love letter yan!"
"D-Di kaya! Remembrance nga! Kapag remembrance bawal binabasa ng kung sino-sino lang!"
"Boyfriend mo kaya ako!"
"Stop that Nicho!", naiinis kong sabi. Ayaw ko kasing mag-assume sya eh.
"When can I get that?", tanong nya. Pinapatukuyan nya kung kailan ko sya sasagutin.
"Nicho, stop thinking about that okay? Wag kang mag-assume kasi wala pa sa akin yung mga ganyang bagay", sabi ko saka ako tumayo para itago sa drawer ko yung box tsaka ko ni-lock. Actually yung drawer na yon nandoon lahat ng mahahalaga sa akin.
"Zeila"
Humarap ako sa kanya.
"Yes?"
"Do you like someone?"
Natameme ako sa tanong nya. I didn't even know how to answer.
"W-Why do you need to know?"
"Iniyakan mo si Kalvin di ba?"
Napatingin ako sa ibang direksyon. Actually, I'm always crying everytime I take a bath kasi naiisip ko yung mga pangyayari. I'm just crying when I'm in the bathroom kapag sobrang sakit na ng nararamdaman ko.
"W-Why would I even cry for him?", lakas-loob kong sabi. Pero yung tear glands ko, feeling ko nagpoproduksyon na naman ng matitinding luha.
"Talaga? Meaning wala kang gusto sa kanya?"
"S-Stop asking questions like that! It's none of your business", sabi ko at tumalikod para pumunta ng kusina. Uminom ako ng tubig para makalma ako. Easy Zeila, easy.
Nagulat ako nang bigla akong kulungin ni Nicho sa pader ng mga braso nya. Hinila nya pa nga ako eh.
"Then baket di mo ako sagutin?"
"N-Nicho, distance!", sigaw ko sa kanya at tinulak sya pero madiin yung hawak nya sa pader. Nagulat ako nang lumalapit ng lumalapit yung mukha nya at ilang inches or centimeter or basta malapit na nang bigla syang napaupo. Nakita ko yung galit na Kuya Rhon sa harap namin.
"MANYAK KANG GAGO KA!", sigaw niya at kinwelyuhan si Nicho.
"K-Kuya, stop", sabi ko at binitawan nya si Nicho.
"Umalis ka dito bago magdilim ang paningin ko at mapatay kita!", sigaw ni Kuya.
"S-Sorry", yun na lang ang nasabi ni Nicho bago tumakbo palabas ng bahay.
"K-Kuya naman", natatakot kong sabi.
"Wag ka na munang lalapit don ha! Naiinis ako sa kanya! Kung umasta parang boyfriend mo! May paghalik pang nalalaman nakakainis!", sigaw nya saka sinuntok yung pader.
"K-Kuya naman. Kumalma ka na", sabi ko saka ko sya niyakap. Hinagod nya yung likod ko.
"Zeila, kapag ganon sumigaw ka okay? Ang hirap kumalma lalo na ganon yung makikita kong sitwasyon", sabi nya saka ginulo yung buhok ko.
"Baket ba naparito ka?"
Kumalas sya sa yakap.
"Sa isang linggo, kakausapin na namin ang dapat kausapin okay? At kahit ikaw, kausapin mo na si Kalvin. Kaya mo ba?"
"O-Oo naman Kuya! Yakang-yaka ko yun!"
Ginulo nya ulit yung buhok ko. Kaya ko ba?