The Bad Boy Meets Me
38
"Ate, why are you here?" My sister asked me, squeezing her eyes and then looked at me. I don't want to wake her up in the middle of the night but I have to or else...
"Shhh" was my only answer as I tried to calm myself and fought the tears that threatening to spill.
Wasting no time, kinarga ko kaagad sya at naglakad papuntang pinto. A huge part of me was thankful that I managed to walk although my whole body was shaking in fear. Kailangan namin puntahan si Mama para sabihin ang nangyayari at nang makatakas.
"Ate?" She asked in a small voice, completely confused of what is happening.
I opened my mouth to tell her that our life is in danger pero hindi ko nagawa. Takot na takot ako. Nagbanta si tito Mike na papatayin n'ya kaming lahat. At sa itsura n'ya kanina, mukhang hindi s'ya nagbibiro. Parang nababaliw. Kung hindi ko naihampas sa kan'ya 'yung vase at nakaalis, baka wala na ako ngayon.
She touched my cheeks, wiping the tears I didn't notice na nahulog mula sa mga mata ko. " why are you crying?" She asked curiously, completely oblivious to everything.
I don't know how to tell her..
Tinignan ko ang bintana ng kwarto. Malakas ang buhos ng ulan kaya siguradong kahit anong sigaw ko, walang makakarinig sa akin. Hindi rin kami makakalabas sa bintana dahil maliit ang espasyo ng bintang nilagyan ng pa-cross na bakal.
I smiled with assurance sa kapatid ko. Telling her what is going on is not my priority but getting out of this house to be save.
Hahawakan ko na sana ang sedura ng pinto when suddenly three knocks told me that we can't easily run away.
Magsasalita sana ang kapatid ko pero tinakpan ko kaagad ang bibig nya. Silently telling her to remain silent.
"Lizzy, baby? Could you please open the door? I want to give you something" His calmed tone send ice to my spine.
I wish this is not happening..
Tinignan ako ni Lizzy at tatanggalin sana ang kamay ko but I slowly shook my head.
My eyes were begging her to listen to me at salamat dahil sinunod nya ko.
I really don't know what to do. I want to cry right, here right now but I manage to stop myself. We have to get out of here
-or at least her.
"Baby, I know you can hear me. Please open the door. Your mama wants to see you." I didn't fight my tears when he mentioned our mother.
"Don't listen to your Ate if she's not allowing you to open this fckng door! I'm tired of playing! Open this fckng door before I do it myfckingself!" Nasundan ng sunod-sunod na malalakas na mga katok ang sinabi nya, na naging dahilan para umiyak at matakot ang kapatid ko.
I tried to cover her mouth pero tinanggal lang nya ang kamay ko at umiyak.
"Lizzy, stop crying.." I begged but this time she didn't listen. Nagpuglas sya sa pagkakahawak ko at nagtangkang bumaba.
"Please, Lizzy" I said between my sob.
"Gusto kay Mama! Gusto ko kay Mama!" She's now crying hysterically.
I heard tito Mike laughed as if he found everything very amusing.
"Come on, Samantha! You can't keep her forever!"
Sinipa ko nang malakas ang pinto. "Yeah, but no way in any chances that I will give her to a psychotic monster like you!" Nasundan ng malulutong na mura ang sinabi ko.
He chuckled evilly. "Psychotic monster huh? Well, I will show you how this monster plays." He paused. "I will give you the chance to run"
I waited for seconds to understand what he just said.
Oh fck! I just want this to end! Nanginginig na ko sa takot dahil sa mga nangyayari at wala na kong magawa para bawasan 'yon.
"How can I trust you?" I asked in fear.
He chuckled. "You don't have to"
Napatingin ako sa kapatid ko na ngayon ay tumahan na sa pag-iyak. Maybe because pinakinggan nya ang sinabi ni tito- fck! I don't want to say his name even if only in my mind!
I can't risk the life of my sister but what should I do ? Stay here? Until when? I'm so fuckng stupid dahil hindi nadala ang cellphone ko.
"Nakalimutan kong sabihin, kukunin ko 'yong susi at 'yon ang ibibigay kong oras sa inyong tumakbo. Kaya kung pipiliin mong mag-stay dyan, you will welcome me later."
Nanghina ang mga tuhod ko dahil sa sinabi nya at napaupo. "Fck you!"
Tumawa ulit sya. "I'm giving you the chance, Samantha" he sing sang. "-wether take it or let it split from your hand. Remember, the prize on this game is Lizzy's life"
Game? Sa tingin n'ya , laro lang ang lahat? Nawawala na nga sya sa sarili. Wala na yatang mas ikalilito at ikakatakot pa ang utak ko. Anong gagawin ko?
Before I can think of anything, narinig ko ang mga yapak ng paa na papalayo sa kwarto. Signaling na nag-umpisa na.
Katapat ng kwarto ni Lizzy ang hagdan kaya malaki ang chances na makababa kami.
Litong-lito ako. Maaring naghihintay lang sya at naghihintay sa amin
Narinig ko ang susi na nag-a-unlock pinto. Sht!
Mabilis akong kumilos para hilahin ang maliit na kabinet ni Lizzy then hinarang sa pinto.
Umurong ng konti ang kabinet dahil nabuksan na ang pinto pero tinulak ko pabalik. "Kunin mo yung doll mo!" Utos ko sa kapatid ko. Mabilis nya akong sinunod at ibinigay sa akin ang manika.
Masyadong malakas si tito Mike at nangangalay na rin ang binti at braso ko sa pagtulak. Nong hindi ko na kaya, bigla akong umalis dahilan para mawalan ng siya ng balanse papasok.
Pinaghahampas ko sya ng manika ng manika sa ulo. Narinig kong umungol s'ya sa sakit. "Pt@ng ina mo!" Sabi ko sa sobrang galit saka hinampas sya ng malakas sa ulo. Wala na akong pakialam kung anong mangyari sa kanya. Ang mahalaga, makaligtas kami.
"Ate, alis na tayo." Napatingin ako sa humihikbing kapatid ko. Hininto kang pagpalo at tumayo. Binuksan ko ang pinto at dali-dali tumakbo hila-hila sa Lizzy. Wala nang ibang naghahari sa utak ko kundi ang mailigtas siya at si Mama. Gagawin ko ang lahat para mailabas sila ng buhay dito.
Nag-umpisa na naman syang umiyak at magpumiglas. "Please Lizzy" I told her habang bumababa ng hagdan.
"Please ,cooperate " Hindi ko na pinunasan pa ang mga luha ko.
"Si Mama..." Tinignan ko ang direksyon kung saan siya nakaturo at gustong kong umupo nalang at humugulhol ng iyak. Turo-turo nya ang magulang namin na nakahandusay sa sahig at wala nang buhay. Kahit gusto kong umiyak at magluksa, hindi ko magawa dahil wala ng oras.
Hinihingal na ko at pagod na pagod dahil narin sa may sakit ako pero ginawa ko parin ang makakaya ko hanggang sa marating namin ang pinto.
''Konti nalang, Lizzy-"
Bigla umalingawngaw ang isang putok ng baril kasabay ng pagbagsak ng kapatid ko.
"Oh my God.. '' Nanlumo ako nang makita sya. May dugong lumalabas sa leeg ni Lizzy.
"That's what you get because you pissed me off, btch!" Lumapit sya sa kin at inuntog ang ulo ko sa pader. Napaungol ako sa sakit. Naramdaman kong may dumaloy na likido mula sa ulo ko.
"Fck you, fck you, fck you!" Sabi n'ya at binitawan ako. "Bubuhayin kita ngayon. Hahayaan kitang mabiliw. Pero 'wag kang mag-alala. I will come back for you."
Narinig kong pabagsak na sinara n'ya ang pinto. No'ng tinignan ko, wala na s'ya.
Lumapit ako sa kapatid ko.
"Please don't leave me, Lizzy" I begged at her habang pilit na pinipigilan ang dugong lumalabas sa leeg nya. Mula sa kinauupuan ko, nakikita ko ang wala ng buhay na si mama. Hindi ko kaya kung pati ang kapatid ko mawawala sakin.
Inangat nya ang kamay at hinawakan ako pisngi. She smiled. Ngiting kahit pagod na pagod, pilit paring ginagawa para mapagaan ang loob ko. She looked so pale. My tears started to pour even more.
Narinig ko ang sirena ng pulis. Sinubukas kong buhatin ang kapatid ko pero nandilim ang paningin ko.
----------------
Nagising ako na nakahiga sa isang kama. Sumasakit pa rin ang ulo . Nakita kong tumayo sina Nathan na kasama ko pala sa kwartong iyon. Nagtaka ako kung bakit nasa lugar na iyon ako pero bigla kong naalala ang lahat.
"N-nasaan sila Mama? Nasaan ang pamilya ko?"
May awang tinignan nila ako. "Mahiga ka muna at magpahinga."
Tatayo sana ako pero pinigilan ako ng nurse.
"Nasaan sila? Sagutin nyo ko!"
"They are gone, Samantha. We are so so sorry."