NANG GABING MAGING AKIN KA
by:Yeshameen Brejente
KABANATA 9
GUSTONG matawa ni Nadine nang makitang halos ay mamilipit sa sobrang sakit si Lewis nang ito'y malingunan niya matapos niyang lampasan. Pakiramdam niya'y nanalo siya sa isang karera.
Namumula naman ang pisngi ni Lewis.He couldn't believe na kayang gawin iyon ng dalaga sa kanya.Nang siya'y makahuma ay agad niyang inayos ang sarili at sumunod nang nagtungo sa may garden.
Nang makarating sa may garden si Nadine ay magiliw siyang naupo sa silyang malapit sa kanyang hipag na si Shane.
Nagkatinginan naman sina don Leandro at doña Patricia. Ewan ngunit parang good mood yata ang dalaga.Maging ang dalawang kuya niya'y nagtataka rin sa mga kilos niya.
Seryosong dumating si Lewis sa may garden. Kailangan niya ring huwag magpahalata.But
of course, di niya palalampasin ang ginawa ni Nadine. Kailangan niya ring bigyan ng leksyon ang dalaga.
"Oh hijo, halika na." Tawag ni don Leandro sa kanya.
Lumapit si Lewis at naupo sa tabi ng Mama niyang si Señora Lorraine na paharap kay Nadine.
Nang magtama ang mga mata nila ng dalaga ay tinitigan niya ito nang matalim. Nanunumbat at parang puno ng galit ang mga mata niya.Parang naiilang naman si Nadine sa tingin na 'yon.
Ang mga katulong na mismo ang nag-served sa kanila ng mga specialties ni Doña Patricia.
Sa kalagitnaan ng dinner meal nila ay lihim na tinanggal ni Lewis ang isa niyang sapatos.
Habang si Nadine ay tahimik lang na kumakain.
Maya-maya pa'y nakaramdam ng kiliti si Nadine sa pagitan ng kanyang mga paa tungo sa kanyang mga hita.Gusto niyang mapasinghap at nais niyang mapa-ungol. She loves that feeling.That kind of feeling na minsan na niyang naramdaman.
Lewis foot is sliding to her legs up to her thighs, up and down.Vertically and horizontally! It's making her feel crazy.
"Damn!" bulalas ni Nadine sa sarili.Kung malaya lang sana siyang makasigaw dito ay talagang ginawa na sana niya.
Lewis on the other hand wanted to burst in laughter. He just knew where to tickle her. And he knew that it's her weakness.
Nadine's hand went down to her lap at nang matiyempuhan niya ang isang paa ng binata ay agad niya itong kinurot nang pinung-pino. Pero ewan kung manhid ba si Lewis o tinitiis lang nito ang sakit ng mga kurot niya.
"Damn this man!" sabi ni Nadine sa loob-loob niya. Kung pwede lang sana siyang magwala at sumigaw eh talagang gagawin na niya.
Napaubo tuloy nang wala sa oras ang dalaga. "Excuse me." Aniyang humingi agad nang paumanhin. She took the table napkin at agad siyang tumayo.
"Nadine, where are you going?" tanong ni don Leandro.
"Papa,I need to go to the bathroom for a while." Sabi ni Nadine.
Nakangiti namang nakasulyap sina Señor Beltran at Señora Lorraine sa dalagang talaga namang kinagigiliwan nila. After some time ay napansin na nilang tumalikod na si Nadine.
Lewis smiles. Alam niyang di magtatapos sa ganon ang dalaga. Alam niyang mayroon na naman itong ibang naiisip upang gantihan siya. He stops eating.
Galit na galit si Nadine dahil sa ginawa ni Lewis. Alam niyang iyon ang paraan ng paghihiganti nito sa kanya. She's so mad like hell.
"Ang bwisit na 'yon! Ang kapal ng mukhang gawin 'yon sa akin!" sabi ni Nadine sa sariling nagdadabog pang paakyat sa hagdanan.
Si Lewis naman ay tila di na niya kayang mawalay pa sa tingin niya si Nadine nang kahit isa pang saglit. Kaya naman ay mabilis na siyang sumunod dito. Nadatnan niya si Nadine na nasa may hagdanan pa't nakikita niya kung gaano ito nagalit.
Sa bawat pagdadabog ng dalaga'y natakot tuloy si Lewis na baka ay mahulog ito sa hagdanan dahil sa nakasuot pa man din ito ng heels.
Saktong nasa second to the last staircase na si Nadine nang bigla itong matapilok at tuluyan nang na-out of balance, mabuti na lamang at to the rescue ang binatang saluhin siya.
Lewis was so worried of her at maging si Nadine ay napapikit mata pa. She knew that she'll end up being dead.
When she open her eyes, she then realized that she didn't fall to the ground floor, but onto the body that seems so familiar. Isama pa ang bangong di niya malilimutan. Muli niyang ipinikit ang kanyang mga mata at ang mga braso niya'y lalo pang nakakapit sa batok nitong parang batang naghahanap ng ligtas na lugar.
"Thank's God, you're safe!" sabi ni Lewis. At heto na naman si Nadine para na naman siyang hini-hele ng romantikong boses nito't para bang kinakantahan ng isang nakakalasing na musika. She just can't open her eyes and she just wanted to hear him talk, more. Sobrang lakas ng pintig ng kani-kanilang mga puso. Maaaring nabigla sa sudden fall ni Nadine at pwede ring nature na nilang dalawa iyon kapag nakakalapit na nang ganito sa isa't-isa.
Mabuti na lamang at makisig si Lewis, dahil kung hindi, baka sa sahig na silang dalawa, bumagsak!
Lewis carries her to her possible room.
Pwedeng-pwede magwala si Nadine, upang bitawan siya ng binata.Pero bakit wala siyang lakas upang gawin iyon? Bakit parang mas gusto niya ang posisyon nilang ganito?
And now that they're on her room ay maingat siyang ibinaba ni Lewis na pahiga sa kama.Kitang- kita ng dalaga kung gaano ka- guwapo si Lewis, it's more than enough for her to be just alright. Maingat na iniunat ng binata ang mga binti ni Nadine at masuyo niyang tinanggal ang mga heels nito.Pagkatapos niyang tanggalin ang mga iyon ay naupo siya sa paanang bahagi ng kama at maingat niyang minasahe ang sakung-sakong nito't mga daliri ng paa. Sobrang kinis at puti naman ng mga paa ni Nadine.He just wanted to kiss those, but he controlled himself of doing so.His massaged went up, sa kanyang mga binti.Marahan, medyo madiin at puno ng pagmamahal.Nadine can't just open her eyes. She just wanted to sleep.
"Nadine, ayos ka lamang ba?" masuyong tanong ni Lewis sa kanya.Still massaging her feet.
"I-I'm good." Tugon ni Nadine sa paraang magaan at comfortable. "Thank you for saving my life."
"I would probably die first, when something wrong happens to you." Sabi ni Lewis sa kanya.
Nadine couldn't help it but smile.Gustung-gusto ni Lewis na yakapin siya't ikulong na lamang sa kanyang mga bisig. Pero di rin siya pwedeng magtagal sa silid ni Nadine nang walang kaalam-alam ang mga magulang nito.
"Nadine.." muli ay tawag ng binata sa kanya.
"Hmmm.." tugon ng dalaga at ngayo'y tuwid nang nakatingin sa kanya.
"Please, marry me."Sabi nito. Nag-isip na muna si Nadine. Wala na rin si Gian, masaya na siguro ito sa piling ni Sophie. At sila? Sila ni Lewis ay mayroon nang namagitan. And he saved her life at attracted naman siya dito and she could feel na mahal naman siya nito. Why not?
"It's not that easy, Lewis." Sabi ni Nadine. To hear her say his name out is his happiest moment, ever! He loves it. Simply loves it!
"Hayaan mo akong ligawan ka.." masuyo nitong sabi.
"Hindi ako madaling ligawan." Tipid namang tugon ni Nadine.
"Hindi ako mahirap mahalin, Nadine.I'll make you fall in love with me." Romantiko nitong sabi.
"We'll see." Sabi ni Nadine sa seryosong tinig."Pwede bang lumabas ka na? Di nila tayo pwedeng makita na magkasama sa iisang silid."
Tumayo naman si Lewis.Tama ang dalaga.Maingat at magalang na kinuha ni Lewis ang isang kamay ng dalaga saka itinapat sa puso niya.
"Bawat tibok at pintig nito ay ikaw ang sinisigaw.." sabi nito at saka hinagkan ang kamay ni Nadine.
She didn't answer he just give in a smile. After that ay lumabas na rin ang binata.
"Nasaan nga ba sila?" tanong ni doña Patricia.
Nagkibit balikat naman ang kanyang mga kasama.
"Ma, I think magkakilala na sila." Sabi ni Shane na kumakain ng dessert.
Namangha namang nagkatinginan ang kanyang mga kasama.
"How?" halos ay magkapanabay na tanong nina Señora Lorraine at doña Patricia.
"I don't know how, but the way how they look at each other kanina, para talaga silang matagal nang magkakilala." Sabi ni Shane.
"If that's the case, baka nga sila'y nag-uusap pa." Sabi ni don Leandro.
"Tama si Leandro.So, let's just leave them." Sabi naman ni Señor Beltran.
Masaya pa ring nagku-kwentuhan ang mga magulang nina Nadine at Lewis.Masaya silang lahat sa isiping baka nga ay magkakilala na ang mga ito.
Nang mapag-isa si Nadine sa kanyang silid ay muling nanumbalik sa utak niya ang sandaling nahulog siya't nasalo ng binata. Akala talaga niya'y katapusan na niya kanina.Mabuti na lamang at naroon ang binata't sinusundan siya.Dahil kung hindi, tiyak na patay siya o kung mabubuhay man ay isa ng lumpo.
She find Lewis so sweet and gentleman.Iyon na lamang marahil ang dapat niyang pagtuunan.He's handsome at ramdam niyang mayroon itong pagmamahal para sa kanya.But thinking of him on how did he fall in love with her was totally one big question left on her mind.
Kung tutuusin ay ikalawang beses pa lamang naman sila nitong nagkikita.
Si Lewis naman ay marahang naglakad tungo sa garden.He is still so worried.Mabuti na lamang talaga at ligtas na si Nadine.He couldn't really imagine once she fell to the ground.
"She's fine, Lewis." Sabi ni Lewis sa sarili. Nagtaka pa ang mga magulang nila ni Nadine nang makita siyang para bang tuliro nang siya'y tuluyan na ngang nakalapit sa mga ito.
"Lewis, hijo is everything okay?" tanong ni Señor Beltran.
"Yes Pa.." tugon ng binata at ngayo'y pilit ang sariling ngumiti.
"Where's Nadine?" tanong ng Mama niya.
"She's upstairs.Natapilok siya sa may staircases kanina, mabuti na lang at nasalo ko.She's fine." Sabi ni Lewis.
Nakahinga naman nang maluwag ang pamilya ni Nadine.
"I'll check up on her." Sabi ni Zedrick saka tumayo na.
"Sige, hijo.." sang-ayon ni doña Patricia. Zedrick made his way to the house at mabilis nang inakyat ang silid ng bunsong kapatid.
Ilang mararahang katok naman ang ginawa niya bago tuluyang pumasok sa loob ng silid ng dalaga.Nakita niyang nakahiga ang kapatid.Ang mga mata'y sa itaas ng kisame naka-focus.
"Nadine.." alalang tawag ni Zedrick at mabilis nang lumapit dito.
"kuya Zed.." tugon niya.
"Ayos ka lang ba? Do you want me to take you to the hospital?"
Napangiti tuloy si Nadine, sobra naman yatang mag-react ang kuya niya.Heto ang mga nami-miss niya. Ang closeness nilang magkapatid.Siguro nga ay nais lamang ng mga ito na mapabuti ang buhay niya at tingin nila'y kay Lewis lamang niya iyon matatagpuan at mararamdaman. Zedrick hugs her so tight. At yumakap na din ang dalaga sa kanya.
"I'm fine, kuya.." sabi niyang nakangiti pa.
"Oh, how do you find your future husband?" birong totoo na tanong ni Zedrick.
"Just fine.." tugon ni Nadine na kunawari ay deadma lang.
"Just fine? As in yun lang? Di ka ba nagpapasalamat na katulad niya ang mapapangasawa mo? Nadine..
He's a master of wine." Sabi nito. Napangiti tuloy ang dalaga nang marinig ang salitang, "wine".Kasi naman eh naalala niya ang inagaw na bote ng wine kay Lewis na naging dahilan pa yata nang unang gabi nila kama-kailan.
"Umuwi na ba sila, kuya?" tanong ng dalaga.
"Actually, hinihintay ka nila." Sabi ni Zedrick. "Kaya, halika na."
Bumangon naman si Nadine at inayos ang sarili niyang humarap sa tokador.
Sabay nang bumaba ang magkapatid na Nadine at Zedrick.
Naging maayos naman ang mood ni Nadine nang makarating sa main-living room nila.Naroon na ang mga magulang nila at mga magulang ni Lewis.Si Lewis ay nakaupo sa tabi ni Ryan na mukhang nagkakatuwaan sa kanilang pinag-uusapan.
"I'm sorry po kung bakit ngayon lang ako nakabalik." Hinging paumanhin ni Nadine nang makalapit sa kanila.
"It's alright, hija.Kumusta ka?" magiliw na tanong ni Señora Lorraine sa kanya at isinenyas na maupo sa tabi niya.
Nahihiya pang lumapit dito si Nadine and Lewis is in wonder kung bakit ay parang nagbago na yata ang mood ng dalaga.
Señora Lorraine touched Nadine's hair.She's just so beautiful.
"You're so beautiful.Bagay na bagay kayo ni Lewis." Marahang sabi ni Señora Lorraine.Di na sumagot ang dalaga.Napangiti na lamang siya.
Habang tinitignan ni Lewis si Nadine at ang Mama niya'y naisip niyang magkakasundo talaga ang mga ito balang araw at mukhang magiging paborito na ito kesa sa kanya.
Señor Beltran looks at his wristwatch. It's getting too late na.
"I think, we have to go.It's passed 12 midnight."Sabi nito.
"Oo nga. Kaybilis naman yata ng oras." Sabi naman ni don Leandro.
"Thank's for inviting us over." Sabi ni Señora Lorraine. "You're such a good cook, Patty."
"Thank's Lorry." Nakangiting sabi ni Doña Patricia.
Tumayo na ang mga Elizondo. At pati ang mga magulang ni Nadine upang ihatid sila sa may driveway.
Naiwan pa sa sala sina Nadine at Lewis.Sinadya iyon ng binata.
"I'm going to pick you up tomorrow.I've got your working time." Sabi ni Lewis.Seryoso ang mukha.
"Di mo naman kailangang gawin iyon.I can manage to go to my office, by myself." Sabi ni Nadine.
"Akala ko ba, hahayaan mo na akong ligawan ka." Sabi nito.
"Bakit? Panliligaw na ba ang tawag do'n?" sabi ni Nadine.Lewis smiles at her.
With Nadine, it's never a dull moment.Sa ugaling childish nito ay napapangiti na lamang si Lewis.
"Mrs.Elizondo, matulog ka na." Sabi ni Lewis at walang anu-ano'y niyakap nang buong higpit ang dalagang napapalaki na lamang ang singkit na mga mata dahil sa pagkabigla.
"Mrs.Elizondo ka dyan!" sabi ni Nadine na naiinis na naman.
"I missed you.." bulong ni Lewis sa punong tenga ng dalaga.Bagay na nagpakiliti dito.
"Ang presko mo talaga't nakayakap ka pa sa akin!" sabi ni Nadine.
"I remember when I called you that way at halos ay mabasag mo na ang magiging kaligayahan mo pang-habambuhay.So, I'm locking you this way.." sabi ni Lewis. "Naniniguro lang po." Gustong humalakhak ni Nadine.
TBC