"They say parting is such a sweet sorrow, but wouldn't it be nice if just once it didn't have to be?"
-Gossip Girl
***************
"It's over, Princess."
Umupo siya sa kama ko, hawak ang noo niya. Lumapit ako, tinabihan siya at niyakap.
"Jacob. Hindi ko alam ang sasabihin ko."
"You don't have to say anything." Tumingin siya sa kin. Ngumiti.
Bakit nasasaktan akong makita ang ngiti ng kapatid ko?
"We can make it through." dugtong nya.
We can make it through?
We?
"We?" I asked at hindi siya makapaniwala sa narinig niya.
"So you don't have plans on breaking up with that guy?"
So yun pala ang ibig nyang sabihin sa 'we can make it through'.
It's like seeing your girl sleeping with another guy. Naalala kong sabi ni Jacob sa 'kin dati.
I think seeing her girlfriend (ex-girlfriend) kiss another guy is like seeing his girl being pregnant and happily married with another guy.
Which sucks even more. I should be upset too with Dominic, perp hindi yun ang nararamdaman ko. Maybe I'm not seeing things right.
"I didn't realize i have to. Kailangan pa niyang magexplain."
"What's there to explain, princess?!" Tumayo siya bigla. Mataas ang tono ng boses niya.
"His side of the story? Jacob, hindi natin alam lahat ng nangyari."
He let out a sigh at lumapit siya sa kin. Tinignan ako sa mga mata.
"The story is they're together now. And we're left broken. That's how the story goes, princess."
Hindi ko gusto yung kwento na yun. Hindi ganun yung nasa isip ko.
"Nick! Nick! Ikaw ang tawag ng prof."
Tawag ng classmate ko. Monday nga pala ngayon, at naalala ko na naman yung pag-uusap namin ni Jacob kahapon.
A DISASTER.
Tumayo ako. "Yes Ma'am?"
"What's wrong Ms. Madrigal?"
"Tawag niyo daw po ako?"
"I'm not calling anyone! Take your sit!" pagalit na sabi ng prof. ko. Umupo ako at tinignan ko ng masama yung classmate ko.
"Gag* ka. Lagot ka sa 'kin mamaya." banta ko sa kanya.
"Uy! Joke lang eh."
"Joke ka dyan! Walang joke joke sa 'kin ngayon."
Di na siya nagsalita. Nagdiscuss na naman kasi si Ms. Whether Taken or Not and as usual, hindi ako nakikinig.
"Break up with him."
"Pero Jacob..."
"No buts, Princess. Just do it." sabay umalis siya papalabas ng kwarto.
Hindi ko alam kung bakit niya kailangang sabihin yun. Hindi ko alam kung dapat ko bang sundin yung sinabi niya. Mababaliw na ko! I need a break!!
"Okay. Class dismiss."
Finally, tapos na ang Monday classes ko. Makakauwi na ko. Makakapag-isip. Hanggang ngayon hindi pa nagpapakita si Dominic sa kin. Ano siya? Duwag? O baka naman nag-eenjoy siya kasama yung babaeng yun.
Tsk. Sila na! Wala akong pake! Teka nasaan na nga pala yung classmate kong siraulo?! Tsk! Natakasan pa yata ako ah.
"Nick! halika na!" Si Cheska. Palagi na kaming nagsasabay. "Are you okay?" tanong nya pagkalapit nya sa'kin.
"Ha? Ang weird naman ng tanong mo yata. Okay lang naman ako." Sa totoo lang, nagtataka talaga ko sa tanong niya. Hindi ko naman kasi pinapahalata sa ibang tao kapag may ganito akong klaseng problema. Pero nahalata ba niya?
"Are you sure you're okay?" she asked again and she sounds so concern.
"Oo. Kung ano man yung ipinag-aalala mo. Wag mo na isipin yun. Ayos lang ako."
Tumango lang siya. Malapit na kami sa gate nang mapansin naming may commotion sa labas ng school. May pinagkakaguluhan ang mga lalaki. May iba ding babae na nakikigulo.
Sa isip ko, dalawa lang ang nakakakuha ng interest ng lalaki ng ganun kabilis. DoTA o artistang babae na ubod ng ganda at sexy.
"Wow. Ganda naman ni ate."
"Miss. Ako naman pa-picture."
"May palabas ka ba sa kapuso, kapamilya o kaya kapatid. Ganda mo eh."
"Ah miss. Pwede ba mahingi number mo? Textmate tayo."
At tama yung nasa isip ko, babae nga. Wala akong pakialam sa pinagkakaguluhan nila, hindi naman yung makaka-solve sa problema ko eh. Pero si Cheska, as usual, ayun. Hinatak na naman ako at nakisiksik siya doon. Hindi ko alam kung saan niya nakuha yung ganyang kahiligan sa mga walang kwentang bagay.
"Nicole? Tama. Ikaw na nga si Nicole."
Hala. May tumatawag sa pangalan ko. Hinanap ko kung saan. Napansin ko na lang na sa akin na nakatingin yung mga lalaking nagkakagulo sa isang walang kwentang bagay. Bigla naman akong hinatak ni Cheska papalayo."Let's go Nick." Whoa teka. Anong nangyari? Akala ko curious siya sa pinagkakaguluhan nila
"Cheska wait." Narinig ko na naman yung boses.
"Whoa! Tatlo pala silang magagandang magkakabarkada eh."
"Ayus!"
"Para na silang Charlie's Angels ngayon."
"Teka tol. Nag-axe perfum yata ako ngayon eh. Kasi even goddesses fall."
"Hahahaha" Tawa nilang lahat. Bwiset na mga lalaki to. Goddesses fall pa gusto. Kutusan ko kayong lahat eh.
"Nick. Let's go." patuloy pa din sa paghatak si Cheska.
"Cheska! Wait!" Yun na naman yung boses nung babae.
"Cheska, may tumatawag sa'yo." sabi ko sa kanya.
"May naririnig ka ba? Wala kasi akong naririnig eh."
Bigla na lang may humatak sa isa ko pang braso. So ano to? Tag-of-war?? Ako ang tali? Ang babait ng mga tao talaga. Tsk. Tsk.
"Nicole, we need to talk. And Cheska you need to let go of her." Paglingon ko sa nagsasalita, akakita ako ng isang walang kwentang tao.
"Cassandra." I muttered
"You let go of her Cassandra." sabi naman ni Cheska.
Teka! Teka! Magkakilala sila? Kailan pa? Pa'no? Saan? Bakit?
"Magkakilala kayo?!" sabay tingin ko sa dalawang babae na may hawak sa akin.
"Yeah. I know her very well." seryosong sabi ni Cheska. Ngayon ko lang siya nakita na ganyan ka intense.
"Cheska. I know we have a thing in the past, but I have to talk to Nicole now."
"No. I won't let you."
"Teka lang! Hindi ako pwedeng magdecide?!" Inis kong tanong na nakapagpatgil sa kanilang dalawa.
Hooo!
"Una. Pakawalan nyo kong dalawa." Nag-hesitate silang dalawa. Parang mga tanga lang. Hindi ako tatakbo mga day. "Let go." at bumitaw naman sila.
"Second. Kakausapin ko siya Cheska."
"You don't know her Nick. She'll hurt you."
"Then you don't know me Cheska. I won't let her."
I said with so much conviction pero sa totoo lang, kinabahan ako sa sinabi ni Cheska.
"Pero kas-"
"And you'll explain to me your story. I want to hear it from you." dugtong ko.
Tumingin ako kay Cassandra the bitch. Yeah. That's what I call her now. The bitch.
"Saan tayo mag-uusap?"
Ngumiti siya at nairita ako ng bonggang bongga.
We're inside a coffee shop at kanina pa walang umiimik.
"So ano? Ganito na lang tayo?" tanong ko sa kanya. Pareho na kaming nakaorder. Kape sa kanya, cake sa kin. My favorite ube-flavoured cake.
"I..." she started
"You're sorry. Tapos?" Itinaas ko yung isang kilay ko.
Harapan kaming nakaupo.
"I don't know about you and Dominic." sabi niya sabay higop sa kape niya. Itapon ko sa mukha mo yang kape mo eh.
"Hindi ko na kasalanan yun. Kung alam ko lang na may pagkamalandi ka pala, dapat sinabi ko sa'yo nung nasa bahay tayo na boyfriend ko siya."
And I give her my sweetest smile.
"I know you and Dominic are in some kind of a deal. I don't know what exactly is that deal. But I know Dominic loves me."
She knows about our deal?! Dominic, subukan mo lang magpakita sa 'kin. Tignan ko lang kung hindi kita masaktan.
"Mahal ka ni Dominic? Kailan yan? Two years ago? Dominic loved you 2 years ago?"
This thing I know. Dominic and Cassandra were together two years ago. Yun yung sinabing dahilan ni Cassandra kay Jacob. Na mahal pa niya si Dominic and that she wants him back.
"He doesn't love you." she said coldly.
"Talaga? Sabeee?" sabi ko without smiling. I'm wearing my poker face now. I'm in a war mood baby. Let's get it on!
"Nicole. This is a serious matter."
"I know and I'm serious Cassandra. Anong nagawang kasalanan sa'yo ni Jacob? Qnong nagawa kong kasalanan sa'yo? Ganyan ka ba talagang klaseng babae?"
"I'm like this because of Dominic. I love him so much."
"So what?"
Nilagay ko yung elbows ko sa lamesa sa pagitan naming dalawa at nilapit ko yung mukha ko sa kanya.
"You and Dominic, you're over. It's me and him now."
Akala ko matatakot siya but she also put her elbows on the table and mimic my act.
"I'm done being the good girl here." She sighed then her eyes turned evil.
"I loved him first. And I love him now. And about you and Dominic? Don't worry dear, you'll be over soon. I'll get him from you, and Jacob too. I think I want them both now. And I know a friend of yours. Erick? Is that his name? I can also get him. So Nicole, that means you'll be left with nothing."
Sumandal siya sa couch with her arms crossed over her chest. I did the same thing pero hindi ko inalis ang tingin ko sa mata nya.
"Get them. Yun ay kung magpapakuha sila sa'yo. I'm not scared of you Cassandra, and if just in case you don't know me." tumayo ako. "I'm Princess Nicole Madrigal. And I'm the worst bitch you're f*cking self could ever encounter. So if I were you... I'll back off."
Ngumiti lang siya at sa sobrang inis ko. I grabbed the saucer with my favorite cake at sinungalngal ko yun sa mukha niya.
I heared gasps inside the coffee shop.
"Ooopps! Sorry nadulas sa kamay ko."
"What the hell?!" She shouted habang pinupunasan niya yung mukha niya. She looks horrible and funny at the same time.
"You pay. Ikaw nagyaya eh. And by the way, enjoy your cake." ngumiti ako sa kanya, sabay lumabas ng coffee shop.
Since malapit lang naman sa mall yung coffee shop na pinuntahan namin ni gaga, naisip ko munang mamasyal. Pampawala ng init ng ulo. Ngayon na lang ako nagalit ng ganun ah. Bwiset na babae yun. LANDI!! At anong akala niya, matatakot ako? Tsk! Kahit ikwento pa niya sa hotdog ni Aljur at ni Coco yung balak niya, wala akong pake!
Ayan na naman! Naaalala ko na naman! Sumubo ako ng isang kutsara ng sundae na binili ko sa isang fastfood chain. Naalala ko yung nasayang na cake. Dapat talaga yung kape na lang yung ibinuhos ko eh.
"Huhuhu"
May umiiyak?
"huhuhu"
May umiiyak nga. Hinanap ko kung saan yung umiiyak, tapos may nakita akong batang babae. Nilapitan ko siya at tinanong. "Okay ka lang?"
Tumingin siya sa kin, yung mga mata niya nalulunod na ng luha.
"Nawawala ka ba?" Tanong ko ulit nung hindi siya sumagot.
Umiling siya. "Nawawala po yung mommy ko." sabi nya.
Ah yung mommy mo pa talaga yung nawawala ah.
"Ah. Saan naman ba kasi nagpunta yung mommy mo? Gusto mo hanapin natin?"
aumiling ulit siya.
"No. Mommy told me don't talk to strangers eh. Tsaka wag daw ako sasama sa kung sinu-sino."
Dapat sinabi mo din yan sa mommy mo para hindi siya nawala.
Pero natuwa naman ako sa batang ito. Good. Hindi ka madaling manananakaw.
"Okay. Sige. Ganito na lang. Tatawag ako ng guard na pwedeng tumulong sa paghanap sa nawawala mong mommy. Okay ba yun sa'yo?"
Tumango siya matapos ang ilang sandali ng pagdududa.
Finally.
"Dito ka lang little princess ha." Sabi ko and I smiled at her. Nilapitan ko yung guard na malapit doon sa fastfood na pinagbilhan ko ng sundae. Sinabi ko sa kanya kung anong nangyari. Tapos bumili na rin ako ng isa pang sundae para dun sa bata. Binalikan na namin siya at ang good girl talaga niya. Nandoon pa din siya, pero umiiyak pa din.
"Hey little girl. Nandito na yung guard. Yan ah. Hindi kita nanakawin. I'm ate Nick. So hindi na tayo strangers. At wag ka na umiyak, hahanapin natin yung mommy mong nawawala. Okay?"
Inabot ko yung sundae, tinanggap naman nya ito at nagsmile siya konti. Pumunta kami sa lost and found. Baka sakaling nandun yung nawawalang nanay nya. Pina-announce nung guard yung pangalan ng mommy niya at five minutes after the announcement. May umiiyak na nanay na lumapit. Tumakbo naman yung bata papalapit sa kanya.
"Kayo po ba ang nakahanap sa baby ko?" tanong nya sakin. Tumango ako.
"Thank you." sabi niya with tears in her eyes.
Okay. Enough of the drama. Baka kung ano na namang maisip ko. Tumalikod ako sa mag-ina.
"Thank you po ate Nick."
Lumingon ako. Ngumiti.
"You're welcome, little princess."
Princess.
Damn! Ang dami kong naaalala sa princess. Si Jacob... si papa... si Dominic. I really have to walk away from here. Habang naglalakad ako. Nabangga na naman ako sa kung saan. Palagi na lang. Tsk!
Tinignan ko kung kanino o kung ano yung nabangga ko. Nanlaki yung mata ko.
What the hell is he doing here?
"You're not looking again." he said with a serious sad face.
At tinignan ko siya ng masama. Anak ng putakte, hindi ako prepared na makita siya ngayon.
Ang gwapo niya pa din, kahit na medyo mukha siyang stressed. He still wear his hair messy. And he's wearing a dark grey shirt that fits him just right to show the muscles beneath it. Pero napansin kong may mga pasa siya sa mukha tsaka sa katawan.
Anong nangyari sa kanya? Nakipag-away ba siya? Tsk! Ano ka ba Nick?! Wag mo na siya masyadong isipin.
I tried to walk pass him pero bago pa ko makalagpas sa kanya nahawakan na niya yung kamay ko.
"Let's talk." he said
"Hindi pa ko handa." I answered.
Kinuha ko yung kamay ko sabay takbo.
Praning ka na Nick. Napakapraning mo!
Ang lakas ng kabog ng dibdib ko. Matapos kong makalayo sa kanya ngayon naman gusto ko siyang balikan tapos kahit isang suntok lang. Kahit isa lang, tapos yayakapin ko na siya pagkatapos.
Lumabas ako ng mall na hindi ko nagawa yung suntok at yakap.
Bakit ba kasi ang duwag ko? Natatakot ba kong marinig yung totoo? Na wala nang kami kahit dati pa naman wala nang kami. Na sila na ulit nung siraulong Cassandra na yun? Na mahal na mahal niya si Cassandra. At na kahit na kailan wala siyang naramdaman na kahit ano sa kin?
I decided to just sleep it over kaya umuwi na din ako. Hoping that maybe tomorrow... just maybe... everything will be okay.
Hindi pa man ako nakakatagal na nakahiga sa kama ko at dampi pa lang ng pagka-antok ang nangyayari, may kumatok na naman sa kwarto ko.
Hindi ba ko pwedeng matulog sa bahay na to ng walang mang-iistorbo?
Lumapit ako sa pinto at pagbukas ko nakita ko si manang.
"Bakit po?"
"May tao sa labas." she said sounding so concern.
"Bakit hindi niyo po pinapasok?"
"Sqbi niya mukhang ayaw mo yata siyang makita."
Yun pala eh. Bakit pa siya nandito kung alam din naman pala niyang ayoko siyang makausap?
"Sino po ba yun?" tanong ko ng may kunot sa noo.
"Yung boyfriend mo. Kanina pa siya sa labas."
Bakit ba siya nandito? Kapag nakita siya ni Jacob lagot yun. Mas malaking problema pa. Lumabas ako bago pa man siya maabutan ng kapatid ko.
Nagulat ako sa lakas ng ulan sa labas. At wala pa nga kong makita nung una, madilim na din kasi. Tsaka ang daming patak ng ulan.
Pero sa di kalayuan nandun siya. Nakaupo sa gutter. Nakatalikod sa kin.
"Oh heto payong." sabi ni manang at nandoon pa din yung pag-aalala niya.
"Kanina pa po ba umuulan?" tanong ko.
Tumango si manang bilang sagot.
"Tsk. Tanga-tanga talaga." bulong ko sa sarili ko. Binigyan ako ni manang ng parang encouraging look. Napagasalamat ako at tuluyan nang lumusong sa ulan.
Hindi niya yata napansin na binuksan ko yung gate, ni hindi man lang kasi siya gumalaw. Pagdating ko sa harap niya, tumingala siya and his sad face overwhelmed me.
"Bobo ka ba?" ang una kong nasabi.
Tumayo siya.
"You're here." he said as if hindi siya makapaniwala na nasa harap nya ko.
"Bakit wala kang payong?! Ysaka nandyan naman yung kotse mo ah. Bakit hindi ka doon naghint-"
Niyakap niya kong bigla at di na pinatapos. Anak ng! Basa na din tuloy ako. Tsk.
"Teka! Hoy! Mababasa ako sa ginagawa mo eh."
Kumalas siya sabay sabing "Sorry."
"Sorry sa lahat? Ok lang yun. It just means that the deal is off. Wala na kong utang. Nabayaran ko na yung pagligtas mo sa virginity ko. Wala na ding dahilan para magkita pa tayo kaya umuwi ka na. Tapos uminom ka kaagad ng gamot baka magkasakit ka ulit. Hindi na kita aalagaan."
Hindi siya nagsalita at nanatili lang na nakatingin sa kin. Again, that sadness.
Damn, Dominic!
"Ano?"
"Do you really want me to leave?" he asked after a long pause.
Ano bang klaseng tanong yun?! Syempre hindi, pero kailangan.
"Leave." sagot ko.
Tumango siya pero hindi siya umaalis sa harap ko.
Wag kang umalis. Diyan ka lang sa harap ko. Kahit na hindi na kita mahawakan. Kahit na nasa harap na lang kita. Basta diyan ka lang.
Sana kaya kong sabihin. Pero hindi, masyadong akong naduduwag.
"I'm sorry."
"Sabi ko okay na di ba?"
Hindi ako tumitingin sa kanya. Ayokong makita niya yung totoo sa mga mata ko.
"That kiss. Hindi ko ginusto yun."
Hindi ako sumagot. Ano ngayon kung ayaw nya nun? Malay ko bang kaya ayaw nya sa kiss na yun dahil sa--
"It's not you. That's why I don't like that kiss. It's different. It's your lips that I want to be with mine."
Ano daw? Anak ng! Hanggang ngayon gusto niya pa ding abusuhin ang labi ko.
"Siguro nanibago ka lang. Pero sigurado ako masasanay ka ulit." sagot ko.
"Can't you see it princess?! Are you blind?! Are you numb or dumb?!"
No i'm not! I can feel everything you moron! Alam mo ba kung ga'no kasakit to?!
"Look at me." utos nya
"No. Kailangan mo ng umalis."
He took hold of my chin, tapos inangat niya 'to to direct my attention towards him.
"Princess. I'm here. Nandito ako sa harap mo. Looking like an idiot. Getting myself sick. I'm here princess because of you."
Nandito siya para sa kin? Ano ba talagang gusto niyang sabihin? Ayokong maramdaman to.
"Ano ba talagang kailangan mo Dominic? You got her back. You two should be happy now. Pabayaan niyo na kami ng kapatid ko."
"I can't."
"Anong you can't?! Huh! Ano? Gusto mo din sa'yo lahat? Ang damot niyo namang dalawa."
Nag-umpisang lumabo yung paningin ko. Luha na naman. Naalala ko yung sinabi ni Cassandra kanina. Na kukunin niya lahat ng mahal ko.
"I don't want everything. I just want you."
"Dominic tapos na yung pustahan. Itigil mo na yan."
"You're right. The deal is off. And I'm here as Dominic Salazar. And I need you. I need you so bad Princess Nicole Madrigal."
Lumakad siya papalapit. And at that moment I wanted to say I need you too. Pero hindi pwede. Bakit?
"Si Jacob." bulong ko.
"What about him?"
"Kapatid ko siya, I need to think about him."
"Princess."
"Umalis ka na dominic." Sabi ko sabay alis. Iniwan ko siya sa ulanan.
Why is this so hard? Why does walking away have to be this hard?
"Princess... I love you."
Napahinto ako. Tama ba yung narinig ko?
I lo... ano daw?!
Ano Nick? Maniniwala ka ba sakanya? Kilala mo siya. He's not serious. He just wants to use you. Then hurt you in the end.
"I love you princess"
"Stop." Utos ko... half to my heart and half to him.
"I love you."
"Sabi ko tumigil ka." I said calmly. Hindi ko pa din siya nililingon. Hindi ko kaya.
"I love you so much."
This time I faced him. Irritated by the fact that he's making this difficult for the both of us. "Dominic bobo ka ba talaga?! I said stop!"
"I can't! Princess, I can't. I love you. I tried to stop. Trust me I did. But i just can't." he said with pain in his eyes. Ganun ba talaga kahirap para din sa kanya yung sitwasyon na 'to?
Ayokong maniwala. Hindi totoo to. Panaginip. Tama. It's just a dream. Ito yung gusto kong mangyari. Ito yung gusto kong marinig. Kaya hindi to totoo. Tama. Panaginip lang ang lahat.
"You're not real." I said more to myself.
Lumapit siya sa kin and kissed me. It's different from all the kiss that we had. It's slow and more passionate. And i can't help myself but to kiss back.
We kissed. And boy did we kissed a lot. Hindi ko namalayan nabitawan ko na pala yung payong. And we're both standing in the rain now.
"I'm real princess and I'm here, and I love you. I won't stop loving you now."
Nakatingin lang ako sa kanya. Not sure what to say. All I have are questions.
"Why?" tanong ko.
"Because without you, I'm dead."
"Weh?! Bakit buhay ka pa ngayon?"
Ngumiti siya ng bahagya bago sumagit. "Can't you see I'm dying?"
Honestly?
"No."
He sighed. And being this close, I can feel his breath touch my cheek. "Do you really have to drive me this crazy?" He whispered.
"Tigilan mo ko sa ganyan mo Dominic ah."
"I told you I won't stop now."
He come near me again and give me a short sweet kiss. The moment he let go, he's smiling.
"Niloloko mo na naman ako ah.."
Uh-oh. Ito na. Nandito na naman yung doubt ko.
"Nope. I'm just happy."
"No you're not."
"Okay I'm not."
"Tss."
"Are you not going to ask me in? Basa na tayo pareho oh."
Ngayon ko lang narealize. Oo nga no. Pero bawal siya sa bahay. Pano kung biglang dumating si Jacob? Hala. Ano nang gagawin ko?
"Umuwi ka na." sabi ko
"I thought -"
"Stop thinking." I grabbed his shirt and pull him near me and kiss him. "Just go." I sai and smiled.
"Does that mean?"
Tumango ako tapos pinauwi siya.
"I can't. You just give me that kiss and now you want me to go home? Do you really want me to lose my mind?"
"Putakte naman Dominic oh!"
"I want another kiss."
"Wow! Abuso ka na ha. Wala nang kiss. Uwi!"
"Look at this." tapos pinakita niya yung mga pasa niya.
"Ano ngayon sa 'kin?"
"Hindi ka ba naaawa sa 'kin?" then he pout his lips as if waiting for a kiss. I put my hands on both side of his face. "Uwi na." sabi ko.
He grabbed my waist, pulled me closer and hugged me tight.
Sa pagkakataong to, ayoko na siya pauwiin. Sana hawak na lang namin ang isa't isa ng ganito. Yung mundo na kaming dalawa lang. Kaso hindi ganun sa totoong buhay.
"Dominic?"
"Hmmm?"
"Uuwi ka ba? O hindi mo na ko makikita ulit?"
Tumingin siya sa kin. At halatang pinagiisipan nya ang pag-alis.
"Uuwi na." he said silently. "Know that I love you."
Tumango ako kasunod ng marahan nyang paghalik sa aking noo.
"Goodnight princess. Dream of me tonight. Okay?"
"Goodnight din. At wag magpakabobo sa pagdadrive." sagot ko.
"Will I see you tomorrow?" tanong nya. Maski ako nagdududa. Walang kasing kasiguruhan ang lahat sa'min at hindi ko pa alam yung mangyayari bukas, kaya wala akong maipangako.
I saw him thinking before firmly saying, "We will."
He then kissed my cheek and ride in his car.
Pagbalik ko sa kwarto ko nagbihis ulit ako matapos kong magshower. Habang nagpapatuyo ako ng buhok may marahang katok akong narinig sa pinto.
"Tuloy." utos ko.
"Princess?"
Lumingon ako at nakita si Jacob na nasa pinto.Tinanong nya kung matutulog na daw ba ako. Tinanong ko kung gusto nya ng kausap. Tumango siya at sinabing sa pool side nya na lang ako hihintayin. Tumango ako at nangakong susunod.
And as promised sumunod ako. May katabing beer cans si Jacob nung umupo ako sa tabi nya. Inabutan naman niya ko ng isa. Kinuha ko yun. Tagal na din since the last time na uminom ako.
"How's your day?" he asked.
"Good. You?" sagot ko sabay higop ng beer.
"Bad." he said shortly. Tinignan ko siya and he's still sad.
"Jacob. -- "
"Don't. No words can make me feel better."
Wala na kong dapat sabihin. Nakatingin na lang ako sa kapatid ko na balutin siya ng lungkot. Uminom siya ng beer
"Alam mo bang she's the only girl that got this near me?"
"No."
"She is. And she broke my heart."
"Alam mo bang walang pain receptors ang puso?" Tanong ko. Tumingin siya "It's your mind. It's all in the mind."
"Is that how you cope up?" he asked.
"Huh?"
"The hurt that you're feeling? Is that how you mend yourself? Iniisip mo na lang na it's all in the mind?"
"Ah... about that. I'm not going to break up with Dominic." I said then higop ng beer. I can feel him staring at me.
"Why?"
I answered without looking at him. "I can't Jacob. I just can't."
"Isn't he hurting you? What about them?"
"There's no them. It's just us. And it would hurt even worse if I let him go now."
Tinignan ko yung kapatid ko. "I'm sorry Jacob." is all that I said, tapos tumulo yung luha ko. He wiped my tears away.
"Don't cry."
I lean my head on his shoulder. "I love you Jacob. Alam mo yun di ba?" Naramdaman kong tumango siya.
"I love you too my little sister. And I want you to be happy."
"Bakit hindi mo ko pinpahirapan sa desisyon ko?"
"Coz you've already had your quota of hard times princess. And it's all because of me. So now, as long as you're happy. I'll try to be."
Umayos ako ng upo and I looked at my brother. "I'm hurting too." sabi ko sabay hawak ko sa puso ko. Nasasaktan akong nasasaktan ko ang kapatid ko sa kasiyahan ko.
"Alam mo bang walang pain receptors ang heart? It's all in the mind." Then he smile and it hurts even more.
That night I sleep and I dream of Dominic and everything's fine again.
Author's Note:
this is my birthday present to you guys. :)
hope you love it the way i do.
love love love.
weh??
hehehe