KAYLA/KAI
"I'm officially enrolled again to Pacific Scott, I just need to wait for a week to start."
I said to them with being sarcastic that I am. Natuwa si Heyenne and Pran gave me a wink while drinking her afternoon tea. I look at the remaining three that has no reaction. They are not happy, especially my cousin and Kamil. Ipinagkibit balikat ko nalang ang reaksyon nila at uminom na rin ako ng tea na nakasanayan ko na ring inumin, I was a coffee type of girl before but I switched to teas when I met Pran. At first, it was bitter at halos masuka ako sa lasa, pero kalaunan, I get used to the taste and I appreciate the teas more because I always feel tranquility and peacefulness.
I put my enrollment form and schedules on the table and just looking intently at those like they also have eyes to look back at me. Narinig kong tumikhim ang kung sino pero hindi pa rin ako humarap sa kanya at nag-eenjoy sa pakikipag eye-to-eye sa mga papeles ko.
"You're going to attend the last two remaining subjects that you need to finish there, I'm against to it, to be honest Kai." From the stern sound of the voice, I knew it is the so-called 'ice queen' of the group, si Akeyla or we affectionately called her 'K'. Hindi pa rin ako humarap sa kanya. "I think that is the most stupidest decision that you've done so far, Kai. Sorry for the term pero minsan hindi ko alam kung tanga ka lang o may isip ka pero may malfunction." She said.
Nakita ko siyang umupo sa harapan ko at tiningnan ako ng walang emosyon, and I do the same. I looked intently at her. "Obviously K, I have these," and I pointed my head, like pointing my brain. "And its not malfunctioning or whatsoever that you thought. Its quite good actually. It's sharp too." I said, hinting a bit irritated and a bit sarcastic. Hindi siya kumibo kaya nagpatuloy ako. "If you're against it, fine; you are against it. Pero sinabi ko naman sa inyo na trust me diba? Trust me that I am not going to be outsmarted by some guy or anyone out there anymore. At kasama ko naman si Gello doon, and Kamil is going back there as well. At lumipat man ulit ako doon that doesn't mean that I'm not going here to visit anymore. I will still go here and play with you all. And anyway, we're a team now, weren't we?" I asked.
Natahimik lang sila. I silently go back to what I was doing earlier nung bigla kong maramdaman ang mga kamay na humawak sa akin. I look at the owner of the hand and it was Lindonne, she has brown stains sa gilid ng labi niya dahil sa paborito niyang pepero biscuits na kinakain and she's smiling. Her gentlest smile ever.
"I trust you. WE trust you, Kai. It's just that we're also worried and probably missing you here. Your sarcasmness, your emotionless face and the cold-hearted you. Lahat iyon, Kayla." She said with a smile.
Gustong umiyak ng mga mata ko, pero hindi nga lang magawa. Parang instead na utak ko ang nagka-problema, ang tear glands ko ang may problema. Natuyuan na ata ako ng luha, posible ba iyon?
I held her hand too, yung kaliwang kamay ko pupuslit sana ng isang pepero pero agad niyang nakita at pinalo niya ang kamay ko. "That's off limits, walang hingian." She said. I chuckled at her seriousness. Tsk, childish.
"Ano, okay na ba kayo? Okay na ba tayo?" I asked again, after I chuckled with Lindonne's childishness, kumakain na rin ulit siya ng pinakamamahal niyang pepero.
I look at all of them and I saw them nodded, except Kamil, Gello and K. Makulit! Pero wala na naman silang magagawa pa, I already enrolled myself and there's nothing they can do about it. I'm stubborn as hell and sometimes a little bit bossy. Maniwala man kayo o hindi, ako ang spoiled sa grupong ito. Second place lang si Heyenne, and third si Lindonne.
Sa sandaling panahon na nakilala ko sila, masasabi kong may mga tao pa naman palang mapagkakatiwalaan, you just have to know them better and go with the flow, huwag ipipilit ang gusto mo lang mangyari o i-match ang sarili mo just to be able to say that you have similarities 'cause friendship doesn't work that way. Sometimes, opposite poles can be best of friends, kumbaga for keeps.
Maya-maya lang narinig kong bumuntong-hininga si K na para nang sumusuko at napilitang tumango. Ganun din sila Kamil and Gello. "All's well, guys?" I asked, once again.
"Yeah, as if may magagawa ako." K said. "And sorry for the terms just now." She added. I laughed at her, kaya tinaasan niya ako ng kilay. Yan si K, mataray. Kaya nga hindi umuubra si Gello sa girlfriend niya eh. And probably, that's one of her charms and she charmed her way to my cousin's womanizing heart.
"Alam na ba nila Mami ito, si... Leira?" Natigilan ako panandalian sa tanong ni Kamil, hindi dahil kila Mami, kundi kay Leira. Alam na nila Mami ang balak kong pagbalik sa PSA at alam na rin ito ni Leira. Naalala ko lang yung twin niya, si Laira. Alam kong hindi ko sila maiiwasan ni Rodney dahil iisang academy kaming pinapasukan. We will meet and that's it. Wala akong gagawin. Wala lang.
Walang wala na. "Alam nila, Kamil. Matagal ko nang sinabi ito sa kanila, especially kay Leira. Katulad niyo, nag-aalala rin siya sa pagpasok ko ulit doon pero suportado niya pa rin ako." I explained.
Matagal na katahimikan na naman ang namayani, bago ko binasag ito sa pagtayo ko at paglalakad papunta sa pintuan at pinihit ito pabukas at palabas na, pero huminto muna ako.
"Maglalakad-lakad muna ako sa labas.. go on with your practice band."
"Gusto mo samahan kita?" Pagprisinta ni Pran. "Bawal tumanggi. Princess' orders." She grinned as she said that.
"Princess' orders my ass, Pran. Lets go." And then we walked together outside PCA.
****
PRAN
Hello, everybody. I am called Pran Celeste, the owner of this school, ayon sa pangalan ko diba? So that's it. I was lonely and alone before I met Kai or Kayla, Gello, K, Lindonne, Heyenne and Kamil. Gustong-gusto kong magkaroon ng mga kaibigan noon pero puro
'Orocan' ang mga nakikilala ko, until I met them. They were like sisters and a brother to me and I will not let them get hurt or cry kundi makakatikim sila ng kamandag ng isang Pran.
Nasa labas na kami ng PCA pero wala pa ring nagsasalita kahit isa sa amin. Kayla is thinking deeply about something, alam na alam ko kahit na ilang buwan palang naman nung nakilala ko sila pero kilalang-kilala ko na sila, siya, kapag may iniisip na malalim at kung may problema. I'm quite observant.
"You are thinking about Pacific Scott, or has something to do with it, aren't you?" I asked. She looked at me with those eyes and I really hate to see that eyes.. its like it has no life. And when I see the reason behind Kai's burden I will strangle her or him to death. I'm not kidding.
Nginitian niya ako pero hindi ako maloloko ng ngiting iyan. Never. "Hindi naman. Alam ko at ine-expect ko na ang mga makikita ko doon. I'm ready to face them, again."
"You really sure you're ready?"
"Hm-mm."
"Liar."
Tiningnan ko siyang mabuti at nung iniwas niya ang paningin niya, alam kong tama ako ng hinala.. na nagsisinungaling siya nung sinabi niyang 'okay at ready' na siya. Tiningnan ko ang paligid at na-realized kong nasa isang parke kami na malapit sa PCA, may malapit na bench kaya umupo muna kami doon.
"I know you when you are lying or not, alam ko iyon, Kai. Gusto ko lang itanong."
"What is it?"
"Why do you really want to go back there?"
"Do you want to know the real reason?" I nodded. She inhaled deep and long, like she needs air the most because its difficult to breathe. "Gusto ko ulit makita si Rodney.. he's the guy that I loved, and the reason why I'm hurting pero hindi ko pinahahalata dahil iyon ang sabi ng isip ko.. na labanan ko ang sakit by making myself cold and distant and he brought back my trust issues. Kaya nahihirapan akong magtiwala."
So.. Rodney is the name. "Then why do you wanna see him, after he have hurted you?"
She smiled, nagulat ako dahil yung ngiti niya, yung totoong nararamdaman niya.. isang malungkot pero pinipilit na maging masaya. Ngayon lang siya nag-open ng ganito. Most of the time kasi sarcastic siya, cold and emotionless, o di kaya minsan weird siya. Kaya nakakapanibago kapag ganito yung ipinapakita niya.
"I thought naging unfair ako sa kanya." Napakunot-noo ako sa isinagot niya.
"How can you say that? He hurted you and still hurting tapos ikaw pa ang unfair? Give me a good reason kung bakit mo nasabi iyon kasi hindi ko maintindihan. Sinaktan ka niya tapos ikaw pa ang unfair? Parang sinabi mo na ring siya pa ang naagrabiyado eh ikaw nga ang nasasaktan."
She gave me that smile again. It's getting creepy, I tell you. "Hindi mo kasi naiintindihan, Pran. Yes, nasaktan ako. Seeing and hearing him declaring his love for another girl.. masakit. Sobrang sakit. Pero bago ko siya tinalikuran nung araw na iyon.. may nakita ako sa mata niya. Para siyang napipilitan lang sa mga sinabi niya at parang nasaktan siya ng umalis ako bigla. When my thoughts were not clouded anymore, I thought that he isn't like that. Hindi siya masama, Pran. Alam kong may rason ang lahat nang nangyari at nangyayari. Naisip ko nga lang iyon nung nasa malayo na ako.
Naging unfair ako sa kanya dahil hindi ko siya kinausap at diretso nalang akong umalis. At dahil sa ginawa ko, para ko na ring sinabi sa kanya na wala akong tiwala sa kanya. Na hindi ko siya pinagkatiwalaan katulad ng tiwalang binigay niya sa akin. Pran.. I didn't give him the benefit of the doubt." Marahan niyang paliwanag pero hindi niya napigilan ang isang patak ng luha sa kanan niyang mata.
Naintindihan ko ang sinabi niya. Naiintindihan ko na nga. Pero.. "Eh kung ganoon babalik ka lang doon para kausapin siya? Pwede mo naman siyang kausapin habang nag-aaral ka sa kaharian ko ah?" Kaharian ko, aka PCA. Yan talaga ang term ko sa PCA dahil pinangangatawanan ko lang naman ang bansag nila sa aking 'Princess Pran'.
I heard her chuckling. "I have my reasons." She replied sabay pinunasan ang luhang pumuslit sa mata niya at parang namamangha pa siya. "Akala ko tuyo na ang tear glands ko eh.. akalain mo ba namang may iluluha pa ito? Haha, its amazing."
"Hindi nauubusan ang luha.. basta umiinom ka ng tubig." I said.
"Weh? Tubig ba talaga ang pinanggagalingan ng luha? Feeling ko hindi eh.."
"Aba, malay ko ba!? Iyon ang naaalala kong sinasabi ng mga kaklase ko nung elem eh!"
She chuckled at nahawa na rin ako at natawa. Parang kanina ang seryoso namin tapos biglang switch sa pagiging tanga-tangahan. Kakatuwa lang.
Pero natigil ang pagtawa ko dahil biglang napatigil si Kai sa pagtawa at walang kurap na nakatingin ng diretso sa likuran ko, and so I followed her eye sight and I saw an ordinary woman, probably in her thirtys, with a baby in her arms and they were just looking straight at our direction.
Tapos nagulat ako ng marinig si Kai na sumigaw at parang takot na takot. Naalarma ako at hindi ko na pinansin ang ibang mga tao na nagkumpulan sa bench na inupuan namin at niyakap ko lang si Kai, hanggang sa mawalan siya ng malay. I look at the back again, but I saw no one. Wala na doon yung babae na may sanggol. What just happened? Has that something to do with Kayla's screaming and sudden fainting?
Tinawagan ko agad si mr. Hall na agad namang dumating at pinabuhat ko si Kayla at pinasakay sa kotse. I dialed Gello's number and told her what happened to her cousin.
"What happened Kai?" Nag-aalalang tanong ko sa kanya, na walang malay.
****
THIRD PERSON
Nasa isang malalim na pag-iisip si Rodney habang naglalakad sa isang parke na nalalapit sa isang public school. Sa totoo lang ay tinataguan niya si Laira dahil kahit na sembreak ay hindi siya tinitigilan nito at panay siyang kinukulit na mag date daw sila. Halos wla na siyang oras para maglaro ng basketball dahil lagi siya inaaya ni Laira para pumunta ng mall, mag shopping ng matagal at pumunta sa mga bar na hindi niya alam kung paanong natutunan nito ang tungkol sa ganun. Ibang-iba na talaga ang Laira noon sa ngayon, iyon ang nasa isip ni Rodney.
Naiinis rin siya dahil sa kamalditahan nito, minsan kasi ay nasa mall sila at palabas papuntang parking lot para umuwi na. May batang palaboy na may dalang kinakalawang na lata at nanglilimos iyon. Naglalagay ng kolorete sa mukha ang dalaga nung lapitan ng bata at hindi sinasadyang masagi ng lata nito ang braso niya, dahilan para lumagpas ang nilalagay nitong lipstick sa labi. Nagulat nalang siya ng narinig ang naghi-histerical na boses ni Laira na dinuduro ang bata na umiiyak nalang at bigla na ring tumakbo. Nainis siya sa sinabi nitong pang-uuri sa bata kaya iniwan niya ito sa mall kahit na nakikita niyang nanlilisik na ito sa galit wala siyang pakialam.
She's a monster, she's not the girl that he used to love anymore. Gone that nerdy and innocent girl almost three years ago. She has now totally changed.. for the worst.
"AAAHHHHH!!" Narinig niyang may sumisigaw.
Naestatwa siya sa pinagkakatayuan hindi dahil sa lakas ng sigaw nito na animo'y nakagugulat pero sa naestatwa siya sa mismong boses ng sumigaw. Pamilyar ang boses nito. Ganyang-ganyan ang boses ng babaeng mahal na mahal niya noong panahon na nagsimula sila sa kaso ni Merceditha Peron ilang buwan na ang nakakaraan.
"It can't be.." He uttered when he saw what was inside crowded people. Nakita niya ang isang babaeng nag-aalala ang hitsura pero kalmado pa rin itong may kausap sa kabilang linya habang tinitingnan ang babaeng walang malay. Napasinghap si Rodney nang mapagtantong ang babaeng sumigaw at ang babaeng minamahal niya ay iisa! Si Kayla, nagbalik na siya!
"Kayla..."
Lalapitan na niya sana ito pero may dumating na isang matipunong lalaki na sa tantiya niya ay nasa mid-20s at seryoso itong tiningnan ang babaeng nag-aalala pero kalmado pa rin ang stance nito at parang prinsesa na nag-uutos sa butler nito. Binuhat ng lalaki ang walang malay na katawan ni Kayla at nung nakita niyang lumalayo na ang mga ito ay sinundan niya. Sa kagandahang pagkakataon, katabi lang ng sasakyan niya ang sasakyan ng mga ito kaya nung isinakay na nito si Kayla ay sumakay na rin siya at sinundan ang sasakyan ng mga ito.
Nakita niyang papasok iyon sa PCA o Pran Celeste Academy, na ikinapagtaka niya. Bakit hindi sa hospital o sa bahay nito dinala ang dalaga? Hindi siya nagtangkang sumunod pa dahil hindi naman siya papapasukin sa loob ng naturang paaralan. Naghintay nalang siya sa labas.
Gabi na at madilim pero nasa labas pa rin siya at naghihintay. Gustong-gusto na niyang mayakap muli ang babaeng mahal kaya hindi niya na sasayangin ang pagkakataon, ngayong nakabalik na pala ito. Alam ba nila Mami na nakabalik na si Kayla? Tanong niya sa isip. Sa sobrang busy nila sa mga thesis at projects wala na ata silang time para pumunta sa bahay ni Kayla kaya siguro hindi pa nila alam na nagbalik na ito. Maganda iyon para siya muna ang kakausap sa dalaga.
Naalarma siya ng magbukas ang gate ng school pero hindi niya ini-expect ang makikita niya. Kayla is now awake.. and she is with someone. A guy he doesn't know and doesn't want to know. Agad nagsikip ang dibdib niya lalo na sa closeness nito sa isa't-isa lalo pa nang makita niyang nagngitian ang dalawa at nagyakapan. Mas lalong nagpasakit sa dibdib niya ay ang paghalik ng lalaki sa noo ng babaeng minamahal niya.
"Ouch... so this is the feeling when I hurt you, Kayla. At mukhang nakamove on ka na rin.. that's... n-nice." Pilit na panansala sa sarili.
I don't wanna be pitied. I still have my pride. He thought to himself. And this is for the better, he think, because he has all the reason now to stay away from her because she might get hurt by him through Laira's hands. He doen't want that to happen!