WARNING: Mejo SPG... Sorry po. Pasintabi. Hehehe. Hindi naman grabe pero basta SPG parin.
------------------------------------------------------------------------------------------------------
Kabanata 10
Gagawin at Susundin
Paalis kami ni Jacob nang nakita kong si Brandon paakyat sa stage. Naka titig pa sakin. Alam ko kahit malayo akong nakatingin sa kanya, sigurado akong ako ang tinititigan niya.
“Tayo na, Rosie.” Hinila ako ni Jacob palabas doon.
Tinalikuran ko na lang sila. Nakapag paalam na akong di ako pwedeng magtagal kasi uuwi kami sa probinsya. Gulantang si Ms. Bubbles nang nalamang taga probinsya ng Alegria si Jacob. Siguro hindi kapani-paniwala ang mukha niyang taga probinsya... Mukha kasi siyang lumaki sa syudad. Yung tipong mulat sa karangyaan. Well, totoo, mulat sa karangyaan si Jacob. Siya ang patunay na hindi lahat ng nasa probinsya ay dapat mong minamaliit.
Gabi na nang umalis kami sa Imperial Bay. Kumain muna kami at bumili ng baong pagkain bago bumyahe. Sinundo din namin yung isang driver nila para may kapalit yung unang driver pag aantukin.
“Inaantok na ako, Jacob.” Sabay hikab ko.
Napagod ako sa pags-swimming ah?
Kinuha niya ang unan sa tabi niya at nilagay sa lap niya.
“Dito ka na matulog.” Ngumisi siya.
“Ha? Pano ka? Hindi ka makakatulog ng maayos.”
“Makakatulog ako ng maayos pag nararamdaman kita.”
Napatingin tuloy ako sa dalawang driver. Hinila niya ako at hinalikan bigla sa labi.
Tinulak ko siya at tumingin ulit sa mga driver. Uminit ang pisngi ko kahit hindi naman sila nakatingin samin ni Jacob. Pakiramdam ko kasi hindi sila lumilingon samin alam nila ang ginagawa namin dito sa likuran.
“Matulog ka na dito. O baka gusto mo patulugin kita sa pagod?” Ngumisi siya.
“Jacooob!?” Lumingon agad ako sa mga driver.
Umamba siyang aalisin ang t-shirt ko habang tumatawa. Pinigilan ko ang kamay niya at...
“Eto na nga!” Sabi ko at humiga na sa lap niya.
Habang nakahiga ako sa lap niya at tinitingala siya, hinaplos niya ang mga labi ko.
“I love you, Roseanne Buenaventura.”
Ngumisi ako, “I love you, too, Jacob Buenaventura.”
“I love you more.” Ngumisi siya.
Pumikit ako nang nakangiti. Hindi ko na alam kung ilang oras akong natulog. Nagising na lang ako ng madaling araw. Tulog pa si Jacob pagkagising ko. Nakita kong tulog na rin ang isang driver. Nasa Alegria na kami pero may 15 minutes pa siguro bago kami makarating sa bahay nina Jacob.
Gusto ko tuloy bumisita kina Auntie Precy. Pero sa ngayon, kina Jacob muna kami didiretso.
Kinusot ni Jacob ang mga mata niya. Napansin niya siguro ang pag bangon ko kaya nagising din siya.
“Nasa Alegria na pala tayo?”
Tumango ako at bigla niya akong hinalikan.
“JACOB!” Umiling ako. “Hindi pa ako nakakapagtoothbrush!” Tinulak ko siya palayo.
“Ako rin naman, ah?”
“Basta! Bad breath pa ako. Hmmp!” Inirapan ko siya.
“Gusto ko nga yung hinahalikan ka tuwing umaga. Ibig sabihin nun magdamag tayong magkasama kaya may morning kisses!”
Inirapan ko ulit siya, “Hay! Ewan ko sayo! Adik ka talaga.”
Tumawa na lang siya.
Tulog pa yung daddy ni Jacob nang nakarating kami sa bahay nila. Akala ko hihintayin naming magising siya bago kami umalis ulit pero nagkamali ako... Hinila agad ako ni Jacob palabas ng bahay nila at papasok sa Hummer.
“May ipapakita ako sayo.” Aniya.
Kakabihis at ayos lang namin. 5:30AM pa lang. Ano kaya yung ipapakita niya saking di na makapaghintay?
“Ano?”
“Basta!” Ngumisi siya at pinaandar ang sasakyan.
Akala ko sa Kampo Juan kami pupunta, o sa farm nila, pero nagkakamali ako.
Napansin ko na lang yung isang loteng sobrang lawak at nilagyan ng matatayog na dingding.
“Ano ‘to? Bago ‘to ah?”
Ngumisi pa siya lalo. Tumigil kami sa isang kulay green na gate. May malalaking bold letters ang naka carve sa gate na iyon:
ROSIE BUENAVENTURA
Property of Jacob Antonio S. Buenaventura
“WHAT?” Nalaglag ang panga ko habang papabukas ang malaking gate na iyon.
“Jacob, ano ‘to?” Niyugyog ko siya.
Hindi siya sumagot. Ngumisi lang siya at patuloy sa pag drive papunta sa loob ng gate.
Kitang-kita ko agad ang malawak na lupain. Mag su-sunrise na pala. Ang ganda ng tanawin.
Napalunok ako sa sobrang lawak nito. Sa kabilang side, may mukhang isang malaking warehouse at sa loob nito ay mga naglalakihang truck.
“Ano ‘to?” Tanong ko ulit habang tinitignan yung warehouse. “Sa inyo ba ito?” Tanong ko.
“Satin.” Sagot niya.
Itinigil niya ang sasakyan at lumabas para pagbuksan ako ng pintuan.
Dahan-dahan akong lumabas. Niyakap niya agad ako at nilahad niya ang kamay niya sa buong lupain.
“Bumili ako ng sarili kong lupa para sa future natin at pinangalan ko yun sayo.”
“WHAAAAT?”
Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko. Masaya ako at the same time natatakot. Masaya ako dahil nakakatouch yung ginawa niya pero natatakot akong baka dapat sa kanya lang muna ito. Dapat siya muna.
“Sariling pera ko ‘to.” Tumawa siya. “Syempre may tulong din si Papa. Katabi lang nito yung farm namin kaya binili ko na lang.”
“Pero Jacob,” Suminghap ako, “Di mo naman kailangang ipangalan yun sakin. Pwede namang sayo muna ‘to...”
“Gusto ko, Rosie... Hindi ko naman kailangan ng marami pang lupa. Ako ang magmamana ng lahat ng lupain ni Papa. Gusto ko meron ding sayo.”
“P-Pero wala akong alam sa ganito. Tsaka... tsaka di ako ready... Tsaka... Jacob, sobra sobra ito-”
Nilagay niya ang index finger niya sa labi ko.
“Sobra-sobra tulad ng pagmamahal ko sayo. Rosie, wala ka ng magagawa kaya tanggapin mo na lang.” Tumawa siya.
Umiling ako.
“Pero, Jacob!”
Hinalikan niya na naman ako bago ko pa madugtungan. Iba yung halik niya ngayon... Agad nag-aalab. Matamis at malalalim. Yung hindi mo maiiwasang di malasing. Sinubukan kong iwasan ang pagiging lasing sa halik niya para makumbinsi siyang ilipat sa kanya ang lupang ito pero di ko nagawa. Nakakapanghina ang mga halik niya.
“Jacob...” Mahina na rin ang daing ko.
“Kagabi pa kita gustong halikan ng ganito ka lalim, Rosie.”
SHEEEEET!
“Jacobbb...” Tinulak ko siya ng bahagya.
Tumigil siya. Pareho kaming naka half-open ang bibig at hinahabol ang hininga.
“Ako naman mamamahala sa ngayon. Wa’g ka ng mag-alala.” Aniya.
“Kung ganun dito ka mag fie-field study?” Tanong ko.
Umiling siya, “Hindi. Nagsubmit na ako ng papers sa tatlong malalaking kompanya-”
“JACOB! Dito ka na lang! May bago ka palang negosyo-”
“Rosie, hindi pwede! Hindi ko kayang malayo sayo-”
“Pero Jacob, hindi ka naman malalayo sakin-”
“Bakit ba gustong gusto mo yung wala ako sa tabi mo?” Tumaas ang boses niya.
Kinabahan tuloy ako. Hindi naman sa ayaw kong makasama siya o gusto kong malayo siya sakin. I just want him to pursue his own dreams... I want us to grow together even if we’re apart. Hindi naman ganun ka layo. Tsaka may konting wifi naman dito sa Alegria. Pwede naman kaming mag videocall or something, diba?
“Jacob, mas mabuti kung dito...”
“Ayoko, Rosie! Wala kang magagawa para ilayo mo ako sayo!” Tinalikuran niya ako.
“Jacooob...” Naiiyak ako. Hindi ko alam kung bakit.
Siguro nasasayangan lang talaga ako sa pagkakataong mamamahala na sana siya dito sa farm nila.
Hinila ko ang braso niya. Nakatalikod parin siya.
Bigla niya akong hinarap. Kitang kita ko na ang namumuong luha niya.
“Gusto kong ikaw mamahala dito... Sabi mo naman para sa future natin, diba? Hinding hindi ko gugustuhing malayo ka sakin. Pero kasi... this is your destiny... this is our destiny. Pero hanggang nag-aaral pa ako, hindi pa kita masasabayan dito. Ngayong pwede namang ikaw muna, edi grab that opportunity. I trust you... Kahit malayo tayo, alam kong di ka magbabago. Trust me, too...”
“Rosie, may tiwala ako sayo pero wala akong tiwala sa mga taong nakapaligid sayo! Paano si Callix-”
“Callix is with Belle, Jacob!”
“P-Paano si Karl?”
“My goodness, he’s gay! Kailan ba yan mag si-sink in sayo?”
“R-Rosie, paano yung unggoy na yun?”
Kumunot ang noo ko, “Sinong unggoy?” Tanong ko.
“Yung may mahabang buhok!”
Naghang ako. Ilang sandali pa bago ko narealize kung sino ang tinutukoy niya...
“Si Brandon? My God, Jacob, he’s nothing compared to you! Hindi ako magmamahal ng iba... ikaw lang! Kahit pagiging kaibigan, ipagkakait ko sa lalaking iyon!”
“Rosie, di ko kaya... Manghihina ako kung di kita kasama.” Yumuko siya at suminghap.
Hinang-hina na ang mga mata niya.
Kinurot ang puso ko habang tinitignan siyang nahihirapan. Tama na... Ayoko na... Sige... Kung saan siya sasaya doon na lang... Basta wa’g lang magkaganito.
Unti-unti niya akong tinignan. Hinaplos ko na lang ang pisngi niya.
“Ayoko ring magkalayo tayo. HIndi ko rin kaya. Manghihina din ako tulad ng panghihina mo. We need to grow up together... Kahit magkalayo tayo, magkasama parin naman tayo...”
Siniil niya ako ng maiinit na halik. Naramdaman ko ang luha sa mga mata niya habang ginagawa niya yun. Hinalikan ko din siya ng mas mainit. Gusto kong bumawi. Pinaiyak ko siya ngayon, gusto kong bumawi.
“I’m sorry, Jacob.” Sabi ko in between kisses.
Hinila niya ako palayo sa kinatatayuan namin. Hindi ko alam kung saan kami pupunta. Lumapit kami sa mga bagong truck. Malinis pa... Naisip ko tuloy kung magkano ito. Ngayon pa lang kasi ako nakakita ng brand new na truck, e. Mas malaki pa ito sa ten wheelers tapos brand new, paniguradong mahal ito.
Nadistract ako nang tinulak niya ako at pinaupo sa likuran ng truck.
Aangal sana ako pero hinalikan niya na ako ng mga nakakalasing na halik. Binigyan ko rin siya ng mas mainit na mga halik.
Unti-unti ng gumapang ang kamay niya sa ilalim ng t-shirt ko para i-unclasp ang bra ko.
“Jacobbb~” Kinagat ko na lang ang labi ko.
Dapat sana angal yun pero ba’t ungol yung pagkakasabi ko?
Hinalikan niya ang leeg ko. Napapadaing ako ng wala sa oras. Kinabahan tuloy ako. Kumpara sa kubo, mas nakakatakot ito kasi may open space.
Nakaupo lang ako sa likuran ng truck, siya naman nakatayo habang hinahalikan ako. Kahit na malawak na lupain lang naman ang kaharap namin, nakakatakot parin.
“Baka may maka k-kita, J-Jacob.” Kinagat ko ulit ang labi ko.
Na uutal na ako sa sarap ng mga halik niya sa dibdib ko.
“Hahayaan ko bang may makakita pag gagawin natin ‘to, huh Rosie? Kaya kong may makakitang magkahalikan tayo, pero... eto?” Lumamig ang boses niya habang kinakalas ang butones ng shorts ko.
Tumindig ang balahibo ko.
“Shoot to kill, Rosie, shoot to kill pag may makakita nito. Kaya bumigay ka na...”
Napapikit ako habang tinatanggal niya ang shorts ko.
“Jacob, hindi ka ‘ready’!?” Tanong ko.
‘Ready’! Asan yung condoms? Wala yatang dala si Jacob.
“Tsss... Para saan pa. Ginagawa ko nga ito para magkaanak tayo, bakit kailangan pa nun-”
Tinulak ko siya, “Jacob, hindi pa ako readyng magkaanak.”
Ginulo niya ang buhok niya at hinaplos ng bigla ang panty ko.
“JACOB!” Sigaw ko kasi nagpatuloy siya sa paghalik sa leeg ko.
“Oo na, aalisin ko nga pag nandyan na... One last, Rosie...” Bulong niya sakin.
“A-A-Anong... One... Last...” Hindi na ako makapag isip ng mabuti dahil sa ginagawa niya.
Napahawak na lang ako sa magkabilang braso niya habang patuloy siya sa paghaplos.
“Pag dito ako mag fi-field study, sa bahay ka na uuwi. Sa bahay namin sa Maynila.”
“B-Bakit?” Kinagat ko ang labi ko at napapkit sa ginawa niya.
Nakakahiya na ang boses ko. MY GOODNESS!
“Kasi yun ang gusto ko. Gusto ko pag umuwi ako pagkatapos ng field study dito, ikaw ang dadatnan kong nakahiga sa kama ko. Gusto ko nandun ka palagi. Gusto kong maramdaman na naghihintay ka sakin sa bahay natin...”
“Ohhh-Oo.” Kinagat ko ulit ang labi ko.
Hinalikan niya ulit ako ng maiinit at nag-aalab na mga halik. Pinaglayo niya pa lalo ang mga legs ko. Binuksan niya na lang agad ang pants niyang soot. Hindi niya na hinubad. Hindi niya rin hinubad ang panty ko...
Mabuti na lang kasi ayokong masyadong exposed ako lalo na dito sa open space.
“I love you, Rosie... Kahit anong gusto mo gagawin ko... Susundin ko... Kahit ano.”