A/N: Thank you sa mga nagco-comment and sa mga nagvo-vote, dahil sa inyo ginaganahan ako mag-update at lagi na akong nakakaisip ng mga susunod na gagawin. If you are wondering kung bakit minsan mabagal ako maka-isip ng susunod o kung minsan sinasabi kong nawawalan ako ng idea, that is because impromptu lahat ng mga scenarios na isinusulat ko or for the matter, tina-type ko. Kaya sana maintindihan niyo po ako.
**********************************************
KAYLA
"Now, you have all the time in the world to explain to me what the hell have you done to Pacific Scott, my dear cousin? And don't think of running away or saying some bla-blas because I'm telling you, you're dead."
As soon as I finished my school works nagtungo ako agad sa room na ino-occupy ngayon ni Gello, my cousin. Nasabi ko sa inyo dati na hindi ko kasundo kahit mga pinsan ko di ba? Well apparently, this jerk cousin of mine is different. Sa aming magpi-pinsan kasi, siya ang laging inaaway ako noon pero sa hindi ko rin malaman na dahilan eh naging isa siya sa mga iilang tao na napapansin at nakakausap ko. I guess tama yung sinabi niya noon, kami daw kasi parehas na weird, that's why we're close.
Pero hindi ko mapapalampas yung ginawa niyang pagpunta sa PSA, hindi.
Ang magaling kong pinsan hindi man lang ako tiningnan kahit na nagpupuyos na ako sa galit. Nakuha niya pang makipag-text sa harap ko. Bastos! "Gello!"
"What? What do you want me to tell? Nagpunta lang ako doon, bumisita, kinilala ang mga new-found friends mo since I'm curious. That's all. Nothing more nothing less, so huwag mo akong talakan at sugurin nalang bigla dito and knock on my door first, buti nalang tapos na akong maligo." Mahabang paliwanag niya sa akin. Natahimik nalang ako at tiningnan ko yung ayos niya, halatang kakaligo niya palang nga dahil naamoy ko yung manly scent sa rest room niya at naka-boxers lang siya. "Done observing?" He smirked. Buset!
"Tss." I just uttered. "Don't ever do that again. Kahit na lumipat na ulit ako doon, don't ever step on that school. It's out of the line. Get it?" I warned. Tiningnan niya naman ako katulad ng walang emosyon na na nakapaskil din sa mukha ko.
"Ne~ver~." I gritted my teeth and get a pillow from his sofa at ibinato ko sa kanya, kaso nailagan niya. Sayang. "Marien, alam mong kaya ako nandito para bantayan ka at hindi ka ilapit sa nananakit sa'yo, di ba?" Natigilan ako at nanigas sa sinabi niya. "Now you remember. I was here to protect you kaya nga kahit nag-e-enjoy ako sa America with all the girls there, pinili kita dahil pinsan kita at hindi ko man sinasabi lagi sa'yo pero mahalaga ka sa akin. Sa lahat ng magpi-pinsan ikaw ang gustong-gusto ko because you are the little sister I didn't have. Get it, too?"
Hindi ako sumagot at tumango nalang. Wala naman ako magagawa dahil talagang iyon ang purpose niya kaya siya nandito. Dahil siya ang inutusan ng Papa at Mama ko na magbantay sa akin kapalit ng pag-uwi ko dito sa pilipinas. Umupo nalang ako sa sofa niya at niyakap yung unan na ibabato ko pa sana sa kanya. Naramdaman ko yung malamig niyang braso na nakaakbay sa akin.
"Marien, you are fragile.. literally. Tanggapin mo na iyon, okay? At kahit na ayaw kong bumalik ka sa pagiging lider-lideran ng grupo na iyon, alam kong iyon ang magpapasaya sa'yo kaya kahit ayaw ko, tatanggapin ko nalang. Pero babantayan pa rin kita. Me, K, and the rest together with your other friends, we will protect you." I look at him. Binigyan ko siya ng ngiti na alam kong bihira nalang makita sa akin pero sa pinsan ko naibibigay ko at sa iba pa. "Now you understand. Sige na, punta ka na sa kwarto mo, feli might be waiting there."
Tumayo na ako at paalis na sana pero pinigilan niya pa ako at hinalikan ang noo ko. "Good night cousin." He whispered.
"Good night din. Pero hindi ko nakakalimutan yung sinabi mo kanina.."
"What is it?"
I grinned. "Kahit nag-eenjoy ako sa america with ALL THE GIRLS there.. what if madulas ako kay K?" Pagkatapos kong sabihin iyon natatawa akong umalis at nagmamadali papasok sa kwarto ko pero bago iyon, narinig ko pa ang pinsan kong sumigaw.
"YOU WOULDN'T DARE!!" Hahaha! Ang sarap lang asarin ng pinsan ko. Pikon! Lol.
"Inasar mo na naman si kuya Gello, alam mo naman na pikunin iyon eh." Hindi na ako nagulat sa nagsalita. Nakaupo siya sa side ng kama ko. Nginitian ko lang siya. "Anong ibig-sabihin ng ngiti na iyan, Kayla?"
"Wala lang, masama bang ngitian kita, Leira?" Nagpout lang siya at parang batang tinalikuran ako. Nakarinig pa ako ng 'hmp!' Nang ginawa niya iyon. Kahit anong mangyari, childish na talaga siya.
"Bakit nga pala hindi mo ni-possess ang katawan ni Feli? Akala pa naman ni Gello nandito ka na with you in feli's body." I ask. Nagkibit-balikat lang siya.
"Bukas nalang, ayoko namang maya't-mayain ang paggamit sa katawan ni Feli alam kong napapagod na siya sa mga pinaggagawa ko. Pero minsan nakakalimutan kong nasa katawan niya pala ako when I'm with you and the others! Lalo na si Heyenne! Wihihihi~" sabi niya. Parang katulad lang ng dati, kasa-kasama ko na siya lagi pero nasa katawan siya ni Feli na nag-aaral din naman sa PCA at graduating na rin siya. Alam nila Pran ang tungkol kay Leira, na ghost friend ko, so obviously, alam din nila ang ability ko.
Maikukwento ko ba naman sa kanila ang Ghost Detectives kung hindi nila alam iyon?
Sabi pa nila sa akin, actually si Pran ang nagsabi, she told me na parang Paranormal daw ako na may sixth sense. In between daw noon. Medyo nagulat kasi sila na hindi lang ako nakakakita ng multo kundi nakakausap ko pa ito. I'm still amazed by their reaction when they first learn about my ability, parang wala lang. Parang normal na bagay lang. Then, it turns out that they also have the ability like mine, pero hindi rin katulad na katulad.
Pran can see ghosts but she can't hear them, so as my cousin and Heyenne. Si K, also known as Akeyla and Lindonne, they were like Mami and the others. That's the reason why Gello knew about Leira's existence. Kamil also knew about Leira, and anyway, kababata niya si Leira kaya sila ang mas close sa lahat.
Sinabi ni Kamil at Leira sa akin na huwag ko daw munang sabihin kila Mami ang tungkol dito. So I will shut my mouth.
"Ooowaaaahhhh!" Hikab ko. "Tulog na ako Leira, good night, friend."
"Good night, friendship!" I lightly chuckled before I close my eyes.
****
The Next Day...
Maaga akong nagising, mga five palang, kaya napagdesisyunan kong maglakad papuntang PCA. Ganito na lagi ang routine ko since then. Kahit weekends kasi nagkikita-kita kami sa Music Room dahil banda sila Kamil, Gello, K, and Lindonne. Kami naman nila Heyenne and pran mga dakilang extra sa room na iyon. Nagtsa-tsa-a lang, nagbabasa ng libro at minsan naglalaro ng Uno, Monopoly at kung anu-ano pa.
"As always, early bird."
Si Pran. Mukha na naman siyang prinsesa sa suot niyang pink fluffy dress na below the knee at naka-pink flat shoes. Tiningnan ko si mr. Hall, her bodyguard slash driver slash kind of butler na may dalang pink na shoulder bag na nakasabit sa kanang braso niya at may librong hawak naman sa kaliwa.
Nginitian ko muna si mr. Hall bago bumaling sa mahal na prinsesa.
"Yes as always, and I'm a human, not a bird. Good morning too." Sarcastic na pagkakasabi ko. Natawa lang siya sa tinuran ko kalaunan naglalakad na kami papunta sa Music Room.
"How are you now?" She asked.
"What do you mean?"
"After what happened yesterday, how are you? Do you feel good?"
Nag-isip pa ako kung anong naramdaman ko kahapon. When I remember their crying face, nung nginitian ako ni Thomas, at yung natutuwang salubong nila... I smiled. "I'll take that smile as an answer." I looked at Pran and smile.
When we arrived at our destination, nagtataka kami ni Pran sa nakikita namin. Heyenne was pointing something near the window so I checked that out and again, I felt shiver down my spine when I look at the person..
A ghost... he's smiling but it's obvious that he's not happy. Sinalubong niya ang tingin ko at mas lalo akong kinilabutan sa malamig niyang titig. Alam kong malamig din ang titig ko pero naramdaman ko talagang kinilabutan ako sa tingin niya. Looks like this will be difficult.
"You hear me?" The ghost said.
"O-oo.."
"Hmm. Akala ko walang makakakita sa akin, finally. There is someone who can help me." He said then umupo siya sa mesa na pahaba, dahilan para umalis si Heyenne na malapit doon.
"Ano bang tulong ang gusto? And what's your name, mister?" I asked. Nawala na yung kilabot na naramdaman ko kanina.
"Isa akong magulang ng estudyante dito sa eskwelahan na ito. Ang pangalan ng anak ko ay Christopher Ilagan, isa siyang mag-aaral ng sekundarya. Matagal ko na siyang pinagmamatiyagan dahil may gusto akong sabihin sa kanya pero hindi ko magawa o masabi ito dahil wala naman akong makitang nakakakita sa akin, until now.. sana matulungan ninyo ako. Nanganganib ang anak ko sa kamay ng nanay niya.." Muli akong nakaramdam ng pangingilabot ng maging matalim ang mga tingin niya habang sinasabi ang panganganib ng anak sa kamay ng ina nito.
Pero bakit? "Anong sabi niya, Kayla?" Tanong ni Heyenne. Pero hindi ko muna siya pinansin.
"Bakit mo nasabing nanganganib ang anak mo sa nanay niya? A-ang asawa mo ba ang pumatay sa'yo?" I asked.
"Hindi ko siya asawa... pangalawang asawa sana kung hindi niya ako pinapatay. At alam kong papatayin niya rin si christopher para makuha niya ang perang ipamamana ko sa anak ko. Matagal nang nagsusumbong sa akin ang anak ko na minamaltrato siya ng bagong kinakasama ko pero hindi ko iyon pinansin noon dahil inisip ko na baka ayaw niya lang kay Brenda, ang babaeng kinakasama ko. Pero nung papatayin na ako ng babaeng iyon.... doon niya sinabi ang lahat. Galit na galit ako at gusto kong lumaban pero wala akong nagawa dahil sinaksak niya ako sa dibdib.. at ibinaon niya ako sa likod ng building ng eskwelahang ito. Kasama niya pa ang hayop niyang lalaki..."
"Tutulungan kita, tutulungan namin ang anak mo, pero hindi ka makakaasa na gagawa kami ng masama sa babaeng iyon, gagawin lang namin ang nararapat. We don't do revenge. I don't do that." I told him that.
Nginitian niya ako. "Huwag kayong mag-alala, iyon ay hindi ko naman ipapagawa sa inyo. Ayoko rin ng ganun dahil alam kong kahit patay na ako ay hindi ako matatahimik sa kabilang buhay nun. Mabigyan lang sana ng hustisya ang pagkamatay ko at proteksyunan na rin ang nag-iisa kong anak."
"Makakaasa ho kayo, bibigyan namin ng hustisya ang pagkamatay ninyo, Mr...."
"Darrios Ilagan.." He stated.
Darrios Ilagan? Parang narinig ko na ang pangalan niya.. Tama!
"Kung hindi ako nagkakamali... kayo po ba ang nabalitang nawawala tatlong buwan na ang nakakaraan na nagmamay-ari ng 'Jenuine enterprises'?" Naisatinig ko na ikinagulat ng ibang kasama ko. Tumango naman ang lalaki.
"Kung ganun, tama ho ang desisyon ninyong lumapit sa amin."
The Ghost Detectives is back into business with a new case! I feel the adrenaline again!