MAMI
Pagkagising ko ay naglinis muna ako ng room ko at baka may masabi na naman si mama kaya uunahan ko na. Then I took a bath for half an hour at nag-ayos ng konti para hindi naman nakakahiya sa susundo sa akin. Oo alam niyo na kung sino ang taga sundo't hatid ko.
Dumiretso na agad ako sa dining area dahil nakakarinig na ako ng sagutan sa pagitan ng mga magulang ko. Mostly si papa ang nagsasalita, knowing my mama, alam kong nakikinig lang yan sa papa ko. Mana ako dyan! Hohohoho~
"Good morning papa," sabay kiss sa cheeks kay papa at lumapit ako kay mama. "and to my beautiful mama." And I do the same.
"Good morning anak, maganda ata gising mo? Sabagay araw-araw ka ba naman sunduin at ihatid ng boyfriend mo talagang ikagaganda nga ng araw mo iyan." Nang-aasar na turan ng aking ina. Napanguso lang ako.
Si papa naman biglang nanahimik at kumain nalang. Nung nakita ko ang bacon, hotdog, egg and friend rice syempre lafangan na ito. Yung lafang means kain ha.
Habang kumakain ay naririnig ko yung 'tsk' ni mama at napapailing pa itong nakatingin sa akin. "Ang takaw kumain hindi naman lumalaki.. bakit ang papa mo matangkad naman tapos ako din may height naman bakit ikaw ang pandak mo."
Napasimangot ako at napunta ang direksyon ng mga mata ko sa mama kong nagpapatay-malisya. Alam niya naman na kung pino-problema niya ang height ko MAS lalo naman ako! At saka alam niya naman na sensitive ako pagdating sa height ko. Nawalan tuloy ng appeal ang pagkain sa akin. Tawagin niyo na akong mababaw pero height is really a sensitive matter to me.
"Ma, alis na ko kailangan ko pumasok ng maaga para mag research sa report ko later.. bye dad, ma." Nagkiss lang ulit ako sa kanila then kinuha ang bag ko at umalis na. I even heard my father scolding my mother about what she said about me.
"Ang hina mo pumik-up Madilyn. Alam mo namang sensitibong bagay sa anak mo ang height niya.. hayyy.."
"Ang kapal mo Milano! Hmp! Hindi ko lang naman naalala ah?..."
Muntik pa akong matawa sa inaasal nila sa isa't-isa. Most of the people na nakakakita sa amin iniisip na messed-up ang pamilya ko pero hindi. Kumbaga normal na lambingan lang ng mama at papa ko ang sigawan, bulyawan, palitan ng salita na ganyan. Sanay na nga ako eh.. sanay na sanay na ako sa weirdness ng pamilya ko.
Speaking of weirdness, naalala ko tuloy yung lalaki sa NBS yesterday. I'm sure na tinawag niya yung name ko eh. Dinig na dinig ko iyon dahil malinaw ang pandinig ko. Hindi yon hallucination lang, hindi rin iyon na-misheard ko lang. 'Mamilyn' talaga yung rinig ko, pero, sino naman siya para malaman kung sino ako?
"Nanang."
Napatingin ako sa harapan at nakangiti pero may pagtatakang mukha ni Thomas ang nabungaran ko. "May iniisip ka ata at parang mas malalim pa sa balon iyon. May problema ba?"
"Wala, na badtrip lang ako sa mama ko pero magiging okay din kami mamaya." I dismissed the thoughts earlier. Mas mabuting mag focus ako sa boyfie ko at sa studies ko.
Pero KAYLA! Akala mo nakalimutan na kita ah? Nasaan ka na ba?
****
BERRY
Simula ng mawala si Kamil dito sa PSA at sa bahay ng mga magulang niya dahil nagso-solo na siya sa hindi ko rin malaman na dahilan, mag-isa na lagi ako. Ayoko rin sumama kila Thomas at Mamilyn dahil nagmumukha akong chaperone ng couple na iyon. At hindi pang chaperone ang mukhang ito!
At times like this, I am thinking about Kayla. Nami-miss ko na yung dating samahan namin, yung magso-solve kami ng case through the ghosts we were helping tapos ang saya-saya namin at in a way may sense of achievement na feeling. Kaso sa isang pagkakamali, nawala lahat ng pinagsamahan. Kung ikukumpara ko ang ngayon sa nakaraan, ibang-iba na ang sitwasyon ngayon.
"Urgh!" Nabunggo ako o tamang sabihin na may bumunggo sa akin. Talipandas!
"Watch your steps! Gosh, tatanga-tanga." I clearly heard the familiar voice said. Automatic na tinignan ko kung saan nanggaling ang boses na nakakainis sa sobrang kaartehan at nakita ko nga ang pinagsimulan ng kamalasang nangyari sa amin.
"Oh, Laira the bitch? Sorry ha, hindi kasi ako tumitingin sa mga polluted na lugar sa paligid ko, you know?" And I gave her my sweetest smile, shadowing my smirk because of her ugly face. Magkaibang-magkaiba sila ng mga kapatid niya. IBANG.IBA.
Inismiran ko lang siya at tinalikuran pero mukha naman ni Rodney ang nakaharap ko. Really, is this my day?
"Oho, magkasama ang couple.. bagay na bagay nga kayo." Tinuro ko silang dalawa.
"Really? Well alam ko na iyon." At ang ever-conceited na babaita, hindi nakaramdam ng SARCASM. Harhar talaga siya.
"Oo bagay na bagay talaga kayo.. dalawang manloloko. Oh di ba perfect couple?" Oh ano sila ngayon? Nganga! "Hmp, makaalis na nga at ayokong mahawakan ng mga polluted na tao." At naglakad na ako papunta sa College Department hanggang sa room ko.
Kung hindi lang ako nakapag-pigil, naku! Baka may pasa na sa mata si Rodney at mukha namang binasahan si Laira the bitch sa pagsabunot na gagawin ko sa kanya. Ganyan ako kagalit sa kanila.
Lalo na kay Rodney.
"Hey, bad mood?" Napatingin ako sa dalawang kadarating palang. Si Mami yung nagtanong. Nginitian ko lang siya. "Huwag mo kong ngingitian hindi tatalab sa 'kin yan. Now tell me what happened?" She asked.
And I don't have a heart to hide to her what I felt and what was the reason behind it.
"Well, nasira na ang araw ko, thanks to those cheaters." I grunt. Alam na naman ni Mami kung sino iyon.
As expected, alam niya nga dahil napaismid rin siya. "Psh. Let them be, okay? As long as wala silang ginagawa sa atin mananahimik lang tayo." Pagpapahinahon niya sa akin.
Kahit papaano kumalma naman ako. Pero parang nag boil ulit ang dugo ko nung pumasok ang dalawang manloloko sa room. Nga pala, kung hindi niyo nalalaman nag-take si.. yung lalaking manloloko ng exam na makakapag-skip siya na maging graduating kaya kasama namin siya pati yung babaeng malandi. Ohhh.. look at those two, landian pa more ang peg. Kakasuka.
Nawala yung ingay ng class room ng pumasok si ma'am Elvie at biglang sinabi na wala kaming klase ngayon dahil may general meeting daw ang mga teachers. Bakit ngayon lang sinabi? Tsk. Anyway, that's okay.
"Lets go, girls.. punta muna tayong cafeteria?" Yaya ni Thomas.
"No, ayoko sa caf, sa Mystery club room tayo." Bigla akong napalingon kay Mami sa sinabi niya. Nakakabigla kasi. Its been... 4 months since we last stayed at that room. Si Mami ang isa sa mga ayaw nang bumalik doon kasi mas lalo niya daw nami-miss si Kayla kaya hindi na talaga kami nag-step foot dun. But now, what is the reason she changed her mind?
****
MAMI
Sa totoo lang hindi ko alam kung bakit gusto kong bumalik at tumapak ulit sa mystery club room. There's this strange feeling na nagpu-push sa akin na pumunta doon after almost five months of not setting my foot there.
Nung nakarating kami sa harap ng pinto ay ipinihit lang ni Thomas ang seradura ng pinto at bumukas na ito. Hindi pa ata nilo-lock ng pamunuan ng PSA. Pero ayos na rin atleast nakapasok kami agad.
I wasn't expecting anything when we go here but when I smelled some masculine perfume, bigla akong kinabahan.. the scent is not familiar pero mabango siya. Hindi naman siguro ang multo iyon.. di ba? Kasi wala naman pumapasok dito... O baka hindi ko lang alam?
I gasped when I saw someone sitting pretty on a chair that was supposedly mine. Nakaduko siya pero alam kong lalaki siya dahil sa hitsura ng malapad niyang likuran.
"Finally. Someone I can speak with." He said while still in that position. Why is his voice sounds familiar?
"S-sino ka? B-bakit ka nandito sa club room namin?" Mahinahon pero may tunog ng pagiging authoritative ang boses ni Berry na siyang nagtanong.
"Tss. Seriously bakit ko ba ginagawa ito." Unti-unti niyang itinaas ang ulo niya sa pagkakaduko habang sinasabi ang mga iyon. Nagmo-monologue pa siya pero nafocus na ang paningin ko sa mukha niya. Siya nga! Kaya pala familiar siya... Siya...
"Ikaw!" Thomas said.
"Yes, me." The guy in the mall yesterday said.
"Bwisit! Stalker ka ba? Hanggang dito sinusundan mo ang girlfriend ko!?" Nagagalit na sigaw ni Thomas pero isang wicked smile lang ang itinugon ng damuho.
Napatingin naman ako kay Berry ng magtanong siya. "Kilala niyo yan?" I nodded and then umiling din ako. "Ha? Ano ba talaga Mamilyn? Ang gulo mo."
"Oo kilala ko siya sa hitsura pero ang pangalan niya hindi ko alam." I answered.
"Oh? Pangalan ko lang pala ang issue dito.. the name's Kael Marion Gutierrez." He sleepily said. "And since kakakilala ko palang sa inyo, it means we're not close enough to call me by my first or second name, tawagin niyo akong...... KM." He said. I flinched.
There's something about this guy... not in a bad way pero alam kong may itinatago siya. Sa pagkakaalam niya palang ng pangalan ko alam kong may itinatago siya. And the way he said that name.. the initials of his name in a very slow motion, parang may gusto siyang ipahiwatig.
If I'm not mistaken.. could it be..
"Oops. Someone's call~ling~" he said in a sing-song way. "Hello, handsome speaking... oh I'm here in... Pacific Scott... what am I doing here?... wala lang... napagod ako sa paglalakad then I happen to pass by this school so I did my expertise.... yep, no scratch don't worry.. nga pala, you remember what I told you yesterday? Sa NBS? oo yun nga.. School pala nila ito?... What a coincidence ait?..." Then he look at us knowingly. Sino ba ang kausap niya? Nakakairita na rin ang kapilyuhan niya.
"Don't worry too much K, I didn't say anything, in fact you should thank me dahil kung hindi sa akin hindi mo--okay, okay, I got it, hindi na po... oh, splendid, anjan na pala siya... send me my car here, ayokong sumakay ng taxi, hassle.. or better yet yung Ducatti ko nalang padala mo.. see you later K, love yah.." Then he pressed something to his phone, at nilagay niya ulit iyon sa pocket niya.
"Tapos ka nang makipag-usap sa syota mo sa harap namin? Ha, ibang klase ka rin naman KM.. talagang gusto mo pa yung may live audience pag nakikipag usap? Ano ka ba, psycho?" Hinawakan ko ang pulsuhan ni Thomas dahil alam kong naaasar na siya.
Isang misteryosong ngiti ang naging respond niya sa sinabi ni Thomas. "Maybe, maybe not. Bye GDs." he said.
"Did I heard it right.. sinabi niya GDs?" Biglang nasabi ni Berry pagkaalis nung KM daw.
"Oo narinig mo nga GDs dahil iyon din narinig ko. Pero.. paano niya nalaman ang tungkol sa atin? Unless... may kilala siya na member ng Ghost Detectives? Pero.. sino?" Sunud-sunod na tanong ko.
Nai-stress na ako! Napahawak nalang ako sa sentido ko ng sumakit ito. Umupo rin ako sa inupuan kanina ng lalaking yon. Ang dami ko na atang iniisip.
"Don't stress yourself too much nanang ko, ayokong may mangyari sa'yo."
"Don't worry, kayang-kaya ko yan. Its just that, pinapagulo ng lalaking yon ang utak ko. Para kasi siyang may ibinibigay na puzzle or riddles to solve. Tignan natin bukas, pag nakita pa natin siya ulit, ibig-sabihin may gusto siyang iparating." I said.
"And the one he was speaking with at the phone, nakakapagtaka din iyon. Pwede naman siyang umalis kung may tawag siya bakit sa harap pa natin niya sinasagot?" Segunda ni Berry.
"Eto wild guess lang ah? Pero sa tingin ko... kilala natin yung kausap niya." Napaisip naman ako sa sinabi ni Thomas.
'K' ang tawag nung KM na iyon sa kausap niya sa phone di ba? Dalawa lang naman ang may initial na 'K' sa grupo.. si Kamil at si Kayla.
"Uwaaaahhh!" I gasped hard.
Napatingin sila sa akin. "Hey Mamilyn, what's wrong? Naloloka ka na ba? Dadalhin ka na ba sa mental?"
"Hindi, pero isa sa dalawang tao lang na kilala ko ang alam kong kausap ng KM na iyon na ang initials ay K. Isipin niyong mabuti!" Nae-excite ako.
"K... K... Kamil! And.... " nanlalaki ang mga mata ni Berry. Maging si Thomas ganun din. "Oh my god.. could it be... nagbalik na si Kayla?"
"Maybe, maybe not." Sagot ko kagaya ng sinabi ng KM kanina. "Nobody knows.." I just said.
Ayokong mag-assume eh. Pero sila lang ang nakikita kong pwedeng kilala ang KM na iyon. Pero kung ganun, bakit hindi sila mismo ang pumunta dito?