Rashta eskiz defterinin bir sayfasını çevirdi. Tasarımcı, genç kadının özenle hazırlanmış çizimlerine gelişigüzel baktığını ve Rashta'nın tepkisini bekleyerek kuru bir şekilde yutkunduğunu gergin gözlerle izledi.
Rashta, soylular ve sıradan insanlar arasında gözdeydi. Her tasarımcı baloda onun elbisesini giymesini isterdi.
"Ha..."
Rashta iç çekti.
"Beğenmediniz mi?"
Tasarımcının ifadesi üzgün bir hal aldı. Rashta başını salladı ve eskiz defterini kapattı.
"Evet, beğenmedim. Hepsi çok güzel."
Ağlamak isteyen tasarımcı bir anda şaşkına döndü. Güzel olduğu için mi beğenmedi?
"Belki...daha basit bir şey istersiniz?"
Rashta'nın bu tür bir tarz tercihi var mıydı? Çok güzel elbiseleri beğenmiyor mu?
Rashta tekrar başını salladı.
"Hayır."
Tasarımcının kafası karışmıştı ama Rashta çok geçmeden elini sallayarak onları kovdu.
Tasarımcı gitti ve Rashta derin bir iç çekerek alnını kanepenin yastığına koydu. Nefret ettiği biri için sosyeteye tanıtılacak bir elbise seçmek zorundaydı, peki elbise ne kadar güzelse o kadar az beğendiğini nasıl söyleyebilirdi? Rashta, Ribetti'yi küçük bir mendil bile vermek istemiyordu.
"Seçmek istediğin bir şey yoksa, biraz daha araştırma yapayım mı?"
Vikontes Verdi, Rashta'nın yanına oturdu. Vikontes başlangıçta onunla çalışma konusunda isteksiz olsa da, Rashta'nın İmparator'un bebeğine hamile kalmasından sonra yakın kalmaya çalışıyordu.
"Öyle değil."
Rashta gözlerini kapattı ve somurtkan bir ses tonuyla cevap verdi. İşte o zaman aniden konuşmaları kesintiye uğradı.
"Leydi Rashta, Leydi Rashta!"
Hizmetçi Delise odaya daldı. Rashta'ya yeni atanan iki hizmetçiden biriydi. Delise'nin hizmetçi olarak özel bir kariyeri olmamasına rağmen, ilk efendisini seviyordu ve güçlü bir iradeye ve motivasyona sahipti. Bunun için ve deneyimsiz olması nedeniyle Sovieshu onu seçmişti.
"Bu kadar yüksek sesle konuşma Delise."
Vikontes Verdi'nin azarlamasına rağmen hizmetçi sadece omuz silkti.
"Önemli değil. Ne oldu Delise?"
Rashta nazik bir şekilde gülümsedi ve Delise hızla ona yaklaştı.
"Majesteleri İmparatoriçe yakında bir çay partisi verecek."
"Çay partisi mi?"
Rashta, konuşmadan önce bir süre kafasında tarihleri hesaplayan Vikontes Verdi'ye baktı.
"Evet. Genellikle bu sıralarda başkentin genç hanımları için bir çay partisi düzenliyor.
Rashta yere baktı. Davet beklememesi gerektiğini biliyordu.
"Peki, ne yapabilirim? İmparatoriçe, Rashta'yı davet etmeyecek."
"Merak etmeyin, şimdi davetiye gönderecektir. Mutlaka davet edileceksiniz."
Rashta herhangi bir beklentiye sahip olmaması gerektiğini biliyordu ama bir parça umuda tutunmuştu. Her ne kadar İmparatoriçe ondan açıkça nefret etse de hâlâ bir itibar duygusuna sahipti. Rashta'yı bu kadar açıkça görmezden gelmek İmparatoriçe'nin soğuk görünmesine ve itibar kaybetmesine neden olabilir.
Ancak diğer soyluların davet aldığına dair söylentiler yayılırken Rashta'ya kimse gelmedi.
Dük Elgy onu ziyarete geldiğinde sonunda gözyaşlarına boğuldu.
"Rashta buradaki en güçsüz kişi. İmparatoriçe, Rashta'yı sosyeteden izole etmeye çalışıyor."
"Sorun nedir? Ne oldu?"
Çay partisini duyduktan sonra Dük Elgy dilini şaklattı.
"Toplumdaki en etkili kişi sizi görmezden gelme konusunda öncülük yapmamalı. Bunun zorbalıktan hiçbir farkı yok, değil mi?"
"Evet, imparatoriçe işte böyle bir kadın."
Rashta gözyaşlarıyla ıslanmış bir şekilde burnunu çekti.
"Rashta için bir aile buldun mu?"
"Hmm, henüz değil. Koşulların mümkün olduğunca tam olarak karşılanması gerekiyor."
"Koşullar...?"
"Gerçekten çocuğunu kaybetmiş birini bulmam gerekiyor."
"Ah!"
"Bu konuyu bana bırak. Daha da önemlisi, bununla nasıl başa çıkacaksınız?"
"Bunu halletmek mi?"
"İmparatoriçe senden kurtulmaya çalışıyor. Kendine zarar verilmesine izin mi vereceksin?"
"Ama...Rashta davet edilmedi."
"Evet. Yine de gitmemek en iyisi."
"O halde Rashta ne yapmalı?"
Gözlerinden daha fazla yaş akmak üzereydi.
"Bana onunla arkadaş olmaya çalışmamı söyleme. Yeterince denedim."
Rashta'ya daha yakın oturan Dük Elgy'nin gözlerinde sıcak bir gülümseme vardı.
"İmparatoriçe ile aynı gün bir çay partisi düzenle."
Sovieshu gücünün zirvesinde soğuk ve kibirli bir karizma yayıyorsa da Dük Elgy bunun tam tersiydi. Sosyal konumu yüksek olmasına rağmen gerektiğinde kendini insanların arasına düşürmekten çekinmezdi. Dük Elgy onun gözlerine bakarken Rashta'nın yanakları kızardı.
"Aynı gün parti yapmanın hiçbir faydası yok. Soylular asla İmparatoriçe yerine Rashta'yı seçmezler."
"Kesinlikle."
"O halde neden bunu öneriyorsun?"
Şaşkınlıkla ona baktı ve Dük Elgy gülümsedi ve başını salladı.
"Sempati kazanman için."
"Sempati...?"
"İnsanların düşünceleri şöyle olacak 'İmparatoriçe soyluları davet etti ama İmparator'un cariyesini davet etmedi'."
"?"
"Veya şöyle: İmparatoriçe ve cariye aynı gün bir çay partisi düzenlediler ama soylular halktan birinin ev sahipliği yaptığı partiye gitmediler, tabii ki de imparatoriçe yüzünden."
Dük Elgy tehlikeli bir şekilde gülümsedi ve parmağını kanepenin ucuna bastırdı.
"Şimdi anladın mı ne demek istediğimi?"
"Ah!"
"Dediğim gibi, ilgisini kazanmaya çalıştığın kişiler sıradan insanlar olmalı ve sıradan insanlar soylular hakkında hiçbir şey bilmez. Dedikodu yaratmak için bu kadar ileri gideceksek, heyecan verici bir hikaye yaratalım."
"Bir hikaye mi yazacaksın...?"
"Olayı tam tersine çevirelim; İmparatoriçe'nin seninle aynı günde kasıtlı olarak bir çay partisi düzenlediğini varsayalım."
"!"