Guillen's PoV.
''Είσαι σίγουρη ότι θέλεις να πας μόνη σου;''φοράει το μικρόφωνο πάνω της και βάζει το ακουστικό στο αυτί της. Το κρύβει με τα μαλλιά της.
''Νομίζεις ότι μπορεί να με φοβίσει,επειδή η πατέρας της έχει σχέση με τα ναρκωτικά;''ακουγεται πολύ αποφασισμένη αλλά εξακολουθώ να ανησυχώ.
''Κοιτά,γιατί δεν πηγαίνουμε απλά μαζί; Όλο αυτο έχει να κάνει ολοκληρωτικά με εμένα''προσπαθω να της αλλάξω γνώμη,από την έκφραση της μάλλον δεν το πετυχαίνω.
''Ότι έχει σχέση με εσενα,έχει αυτόματα και με εμένα. Τέλος παντων εάν προκύψει κατι θα έρθεις. Διαφορετικά δεν υπάρχει λόγος να εμφανιστείς μπροστά σε αυτο το αρπακτικό''ρουθουνιζει εκνευρισμένη.
''Φεύγω''λεει πριν προλάβω να της δωσω μια απάντηση. Ανοίγει την πόρτα και βγαίνει στον δρόμο. Το αυτοκίνητο είναι κρυμμένο καλα,αλλά έχω στο οπτικό μου πεδίο την προβλήτα.
''Με ακους;''η φωνή της ακουγεται από το ηχείο,κάνει τεστ πριν φτάσει όπως της ζήτησα.
''Σε ακούω ναι. Εσυ''γελαει ευχαριστημένη.
''Σε ακουω''επιβεβαιωνει''δεν ξερεις ποσό ανυπομονώ για αυτο. Την μισώ και εσενα περισσότερο που την αγγιξες''η φωνή της είναι φορτισμένη μάλλον από τα νεύρα.
''Το ξερω..και εγω μισώ τον εαυτό μου,για αυτο και για πολλα ακόμη πράγματα.''φτάνει στην προβλήτα αλλά δεν βλεπω πουθενα την Ιβετ.
''Γιατί αγναντεύεις την θάλασσα; Σκέφτεσαι τρόπους να πείσεις τον Γκουιλεν να μείνει μαζί σου''η φωνή της ακουγεται πεντακάθαρη.
''Μην κανεις άλλο βήμα,θα σε χάσω από το οπτικό μου πεδίο και θα αναγκαστώ να ερθω''την προειδοποιώ πριν περάσει πίσω από το κτίριο που καλύπτει από εδώ την μισή προβλήτα.
''Τι κανεις εσυ εδώ;''η φωνή της ακουγεται εξισου καλα,σχεδόν σαν να είναι δίπλα στο μικρόφωνο.
''Δεν μπορείς να στέλνεις μηνύματα σε έναν άντρα που έχει σχέση. Είναι τραγικό,δεν νομίζεις;''απανταει με ερώτηση ενώ έχει σταματήσει ακριβώς εκει που της ειπα.
''Είναι τραγικό να απατας την σχέση σου''λεει ανίδεη για το πως έχουν πραγματικά τα πράγματα. Δεν ξανά μιλήσαμε για να της πω,πως δεν ίσχυαν όσα υπέθετα.
''Και εσυ ποια είσαι; Η ηρωίδα που θα τον σώσει από τα χερια μου;''είναι επιθετική. Λίγες φορές έχω ακούσει τόσο επιθετικότητα στην φωνή της. Μέσα σε αυτές,είναι και οι δυο φορές που χρειάστηκε να μιλήσει με την Ιβετ.
''Μπορεί και να είμαι. Κατανοώ πως είναι ο έρωτας μερικές φορές. Σε αποβλακώνει και δεν σε αφηνει να πάρεις σωστές αποφασίσεις''η Καμέλια γελάει σαν να της είπαν ένα πολύ καλό ανέκδοτο.
''Δυστυχώς για εσενα, ο έρωτας χαρίζει αφύπνιση. Μάλλον δεν ερωτεύτηκες ποτέ για να το ξερεις,δεν μου κάνει εντυπωση εάν έχεις αποβλακωθεί η ίδια και πετάς αυτές τις μπαρούφες''ένα χαμόγελο απλώνεται στα χείλη μου. Χριστέ μου είναι τόσο σεξι όταν ζηλεύει.
''Τώρα επειδή το τραβάμε παρά πολύ και δεν υπάρχει λόγος να επεκτείνουμε την συζήτηση χωρίς κανεναν λόγο''συνεχίζει''ο Γκουιλεν τα παρατάει,δεν χρειάζεται την δουλειά σας''
''Δεν μπορεί! Ακόμη δεν αρχίσαμε,ακόμη δεν ανέλαβε όσα έπρεπε να αναλάβει! Δεν μπορεί να φύγει πριν καν δει εάν του αρέσει ή όχι.''η φωνή της είναι αναστατωμένη. Έτσι ακουγεται τουλάχιστον.
''Δεν τον θαμπώνουν τα χρήματα,ούτε οι θέσεις που μπορείς να του προσφέρεις,λυπάμαι''η φωνή της Καμέλιας είναι σταθερή αλλά μπορώ να καταλαβω την ευχαρίστηση μέσα σε αυτήν.
''Όχι,όχι! Εάν είναι να παίξει έτσι μαζί μου,θα παίξω και εγω. Δεν εχεις να πας πουθενα.''σμιγω τα φρυδια μου. Όχι παλι! Όχι ξανά!
''Σμιθ,ελάτε εδω''η φωνή της είναι ψυχρή. Γαμωτο. Ανοίγω την πόρτα του αυτοκινήτου,κρυβω το όπλο μου με την μπλουζα μου,εάν άκουγα την Καμέλια τοτε σίγουρα θα έχανα. Δεν ήξερε να υπολογίζει τις καταστάσεις.
''Ότι τι; Τώρα φώναξες μερικούς άντρες και θα φοβηθώ;''ακουω την φωνή της στο ακουστικό μου όσο πλησιάζω πιο κοντά.
''Γαμωτο. Σταματα να την προκαλείς.''φωναζω και τρέχω. Φτάνω στην προβλήτα και βλεπω μερικούς άντρες να στέκονται 2 μέτρα μακριά της. Είναι από γύρω της σχεδόν σε περίπτωση που έτρεχε για να φύγει,θα την έπιαναν σίγουρα.
''Τι στον διάολο;''η φωνή μου ακουγεται βαθιά και εξαγριωμένη. Όλα τα βλέμματα με ακολουθούν καθώς περνάω δίπλα από τους άντρες και φτάνω κοντά στην Καμέλια.
''Δεν νομίζω ότι θέλει να πιστέψει ότι παρατάς την απαίσια δουλειά της''λεει η Καμέλια χαλαρή σαν να μην την απείλησε κατά μια άνοια,όταν φώναξε τόσους άντρες εδώ.
''Γκουιλεν,είσαι σοβαρός; Δεν γίνεται να θέλεις στα αλήθεια να φύγεις''μιλαει και εκείνη μετά την Καμέλια.
Διακρίνω τον τονο της απελπισίας στην φωνή της. Αυτά είναι χαζά παιχνίδια. Δεν έχω χρόνο και διάθεση για κατι σαν αυτο,ενώ σε λίγες ωρες πετάμε για Ισπανία.
''Που είναι ο πατέρας σου;''έχω ένα αδιάφορο βλέμμα στο πρόσωπο μου,κατσουφιαζει το πρόσωπο της,η ενόχληση της είναι φανερή.
''Τι τον θέλεις τον μπαμπά μου; Μπορείς να μιλήσεις με εμένα.''αντιδράει αμυντικά και εγω κουνάω αρνητικά το κεφάλι μου.
''Δεν θα μιλήσω με εσενα. Δεν έκανα με εσενα την συζήτηση για να μπω στην δουλειά,σκέφτηκα ότι έχεις τα ίδια δικαιώματα όπως είχες πει. Η Καμέλια σου ανακοίνωσε την απόφαση μου,αλλά από το σκηνικό που έστησες εδώ,φενεται να μην μπορούμε να συνεννοηθούμε.''περνάω το χερι μου στην μέση της Καμέλια για να την έχω κοντά μου.
''Θέλω να μιλήσω με τον πατέρα σου,διαφορετικά δεν θα είμαι υπεύθυνος για ότι συμβεί εδώ.''η Καμέλια σταυρώνει τα χερια στο στήθος της και φαίνεται να το απολαμβάνει,ενώ εκείνη με κοιτάζει άναυδη.
Ένα αυτοκίνητο σταματάει και ανοίγει η πόρτα. Βγαίνει ο πατέρας της,όλοι οι άντρες που στέκονταν με απειλητικό τρόπο,έτοιμοι να ορμήσουν,ισιώνουν το κορμί τους και κάνουν μερικά βήματα πίσω μεγαλώνοντας την απόσταση από εμένα και την γυναίκα μου.
Αυτός φτάνει κοντά μας,σε μια ίση απόσταση από την κόρη του και εμάς. Το βλέμμα του κατατρέχει στο πρόσωπο της και έπειτα ανεβαίνει ψηλότερα στο δικο μου.
''Τι συμβαίνει εδώ πέρα;''κάνω μια ειρωνική γκριμάτσα πριν απαντήσω.
''Είναι αποπλανητική η ερώτηση; Γιατί για να έφτασες εδώ,κάποιος θα σε ειδοποίησε''κοιταζω τους άντρες γύρω μας.
''Γκουιλεν,άσε τις υπεκφυγές και πες μου γιατί είσαι εδω''απαιτει κάνοντας με να χάσω την εύθυμη διάθεση μου. Γαμημενος καλόγερος.
''Είναι απλό,εξήγησα στην κόρη αου ότι αφηνω την θέση της δουλειάς και αποφάσισε να φωνάξει εδώ μερικούς άντρες για να μου αλλάξει γνώμη,λες και μπορεί να μου την αλλάξει''την κοιτάζω άγρια.
''Μπαμπά δεν έχει δουλεψει σχεδόν καθόλου! Δεν μπορεί να φύγει,δεν μπορεί.''επιμένει εκείνη και αφού της ρίξει ένα βλέμμα γυρνάει σε εμένα. Κοιτάζει παλι την Καμέλια.
''Γιατί θέλεις να φύγεις;''προσπαθεί να βρει μια λύση ο τύπος ή να με εξαγριώσει περισσότερο από την κόρη του;
''Αναφορά θα σου δωσω;''ας τον πικαρω λίγο''νομιζω πως σου εξήγησα από την αρχή τις προθέσεις μου,συμφωνήσαμε κάποια πράγματα,εάν δεν μπορείς να τα τηρήσεις...πες το μου και εγω θα σκαρφιστώ έναν καινουργιο τρόπο να το αντιμετωπίσω. Τι λες;''ρωταω με ένα προκλητικό χαμόγελο στο πρόσωπο μου.
Είναι αστείο ότι με έφερε στα όρια μου σχεδόν. Του ειπα εξαρχής ότι οποιαδήποτε στιγμή θελήσω να φυγω από την δουλειά,απλά θα έφευγα. Διαφορετικά εάν είχαμε σενάρια σαν της μαφίας,η μπιζνα του θα κατέληγε το ίδιο.
''Μπαμπά!''σαν κακομαθημένο παιδί που ζηταει παγωτο η φωνή της ακουγεται ξανά. Τα μάτια μου πάνε πάνω της. Ο μπαμπάς της την κοιτάει αλλά δεν της λεει κατι. Επαναφέρει το βλέμμα του σε εμένα.
Εκείνη κοιτάζει την Καμέλια. Χαμηλώνω το βλέμμα μου και την βλεπω να της χαμογελάει χαιρέκακα όπως ένα μικρό παιδί που έχει κάνει αταξία και την φορτώνει στο άλλο.
''Γαμημενη σκυλα''ουρλιαζει η Ιβετ και πάει να ορμήσει στην Καμέλια. Δυο άντρες την αρπάζουν και την κρατάνε στην θέση της,πριν φτάσει αρκετα κοντά. Την προκαλεί μόνο με το βλέμμα,το μικρό σκανταλιάρικο κορίτσι μου.
''Ποια είναι αυτή;''η φωνή του Ονασιο ακουγεται περίεργη και βλεπω ότι δείχνει με το βλέμμα του την Καμέλια. Σφίγγω το κράτημα μου γύρω από την μέση της.
''Η γυναίκα μου''ανασηκωνει τα φρυδια του. Φαίνεται να μην περίμενε αυτήν την απάντηση,όπως ούτε η Ιβετ η οποία χτυπιόταν να την αφήσουν και σταμάτησε.
Η Καμέλια παλι κοκαλωσε στην θέση της. Άκουσα την ανάσα της να βγαίνει κόφτη και ένιωσα το σώμα της να ανατριχιάζει κάτω από το χερι μου.
''Φύγε Γκουιλεν''ψελλιζει και ένα αυτάρεσκο χαμόγελο απλώνεται στο πρόσωπο μου,ακούγοντας την απάντηση σου.
''Σοφή αποφαση''συμβουλεψα καθώς ώθησα με το χερι μου την μέση της Καμέλιας για να περπατήσει μαζί μου. Περάσαμε τους άντρες και αρχίσαμε να απομακρυνόμαστε από αυτούς.
''Γυναίκα σου;''ρωτάει τώρα χαμηλόφωνα και χωρίς να την κοιταξω,ενώ ξερω ότι με κοιτάει κουνάω το κεφάλι μου θετικά.
''Δεν είσαι;''ρωταω μετά και στρέφω την προσοχή μου πάνω της. Ανασηκώνει τους ώμους της,δεν μπορεί να διώξει το χαζοχαρούμενο χαμόγελο από το πρόσωπο της.
''Ειμαι''συμφωνει. Γνέφω θετικά καθώς το χερι μου κατεβαίνει από την μέση της στον μηρό μου.Σταματαμε μπροστά από το αυτοκίνητο. Σκύβω την αφηνω ένα απαλό φιλί στα χείλη.
''Ειδα τον τρόπο που έπαιζες μαζί της πονηρά,χαμογελώντας την και κοροϊδεύοντας την''την ενημερώνω,χτυπαω απαλά τον κωλο της ενώ χωριζόμαστε για να μπούμε πίσω στο αυτοκίνητο.
''Η Γυναίκα σου έχει πάρει μερικά μαθήματα από εσενα για το ποσό προσβλητική και σπαστική να είναι.''μπαίνει μέσα με ανάλαφρο αέρα σαν να νίκησε μόλις το λαχείο. Γελάω με τον χαρακτηρισμό και βαζω μπρος.
[...]
''Δεν καταλαβαινω''με κοιτάζει μπερδεμένη.''Νομίζεις ότι μόνο όταν σκοτώνεις και κανεις παράνομα πράγματα χωρίς να σε πιάσουν,νιώθεις σημαντικός; Τι λόγια είναι αυτά;''είναι αιφνιδιασμένη από αυτο που ανέφερα.
''Μην φωναζει,θα ακούσει κάποιος ότι σκοτώνω και θα αρχίσουν να πανικοβάλλονται ότι θα γίνει αεροπειρατεία''την μαλώνω προσπαθώντας να αλλάξω θέμα. Έκανα βλακεια που της ειπα αυτο που σκεφτόμουν.
''Γκουιλεν,ετοιμαζόμαστε για μια καινούργια αρχή. Τέλος οι περίεργες συνθήκες,τέλος ο κίνδυνος,τέλος τα προβλήματα που έφερναν όλα αυτά...''λεει σιγανά κοντά στο αυτί μου ενώ εγω κοιτάζω το μπροστά κάθισμα για να μην κοιτάζω εκείνη.
''Θέλω να μου μιλήσεις ανοιχτά! Μην εκτοξεύεις μια βόμβα και μετά την αφήνεις να αιωρείται στον αέρα. Θα μου μιλήσεις τώρα!''επιβαλει με έντονο ύφος. Έχει ενοχληθεί.
Έχει περάσει μισή ώρα που έχουμε επιβιβαστεί και έχουμε απογειωθεί. Εγω σκέφτομαι πως ίσως η ''εκπληξη''που της έχω ετοιμάσει στην Ισπανία, δεν θα την χαροποιήσει ιδιαίτερα και θα την κάνει να γυρίσει πίσω με το πρώτο αεροπλάνο.
Όποτε η κούφια προσπαθεια μου να καταλαβω εάν θα της άρεσε,με έκανε να ξεράσω τα λόγια του Ιγκνάσιο σαν δικά μου.
''Μιλά! Διαφορετικά εάν δεν το κανεις θα κάνω όντως αεροπειρατεία εδώ μέσα!''προειδοποιει και σηκώνω τα μάτια μου στο πρόσωπο της. Έχει μια αυστηρή έκφραση,σαν να εννοεί κάθε λέξη,αλλά και παλι διστάζω.
''Πολύ καλα λοιπον''παει να σηκωθεί αλλά την τραβάω κάτω και δένω παλι την ζώνη που έλυσε για να σηκωθεί. Την έχω ικανή να το κάνει πραγματικά αυτο,όποτε μιας που έκανα την αρχή,ας κολυμπήσω σε αυτο.
Flashback
Μετά την φυλακή.
''Να σου πω''οδηγεί όσο εγω χαζεύω έξω από το παράθυρο. Είναι κομματάκι δύσκολο σε σε περιορίζουν και να φοβάσαι ότι δεν θα ξανά κυκλοφορήσεις ποτέ ελεύθερος.
''Τι''ψελλιζω βαριεστημένα. Είναι ακόμη πιο δύσκολο γιατί τοτε δεν έχεις λόγο να παλέψεις να επιβιώσεις. Γιατί δεν θα ξανά βγεις από την φυλακή. Αρα γιατί να επιβιώσεις; Για να συνεχίσεις να ζεις σε αυτήν; Ευχαριστω. Δεν θα παρω.
''Έχεις σκεφτεί καθόλου την Ισπανία;''ρωτάει και γυρνάω με ενδιαφέρον προς το μέρος του. Μοιράστηκα μαζί του ότι θα φύγουμε εκει με την Καμέλια,είπε ότι θα με ακολουθήσει.
''Τι να σκεφτώ ακριβώς ; Εάν μου αρέσει σαν χώρα; Για να διάλεξα να παω εκει για την υπόλοιπη ζωή μου,μέλλον θα μου αρέσει''επιλέγω να απάντησε σε μια ασαφή ερώτηση όσο πιο απλά μπορώ.
''Δεν εννοούσα αυτο''πες μου κατι καινουργιο''εννοουσα...Έχεις φανταστεί την υπολοιπη ζωή σου εκει; Τον τρόπο που θα την περάσεις;''γίνεται πιο συγκεκριμένος.
''Με την Καμελια''ειναι το πρώτο πράγμα που σκέφτομαι όποτε το λεω. Για την ακρίβεια είναι το μόνο πράγμα που σκέφτομαι.
''Με την Καμέλια...αλλά πως;''δίνει πιο πολύ έμφαση στην ερώτηση. Τι με ρωτάει ακριβώς;
''Τι απάντηση θέλεις Ραφαέλ; Εάν θα παντρευτώ; Εάν θα κάνω παιδιά; Εάν το θέλει εκείνη θα το κανω''λεω με αγανάκτηση. Όχι πως δεν θέλω να περάσω την υπολοιπη ζωή μου μαι της,αλλά είναι ήδη γυναίκα μου,τι θα άλλαζε ο γάμος;
''Ωραια επειδή καταλαβαίνω ότι δεν πέρασες καλα εκει μέσα δεν θα παρεξηγήσω τον ηλιθιο εκνευρισμό σου. Δεν σου αρέσει η πίεση της ερώτησης αλλά εγω θα συνεχίσω''μιλαει με θάρρος.
''Μετά από αυτά τα 5 χρόνια,είσαι έτοιμος να ζήσεις μια φυσιολογική ζωή; Πιστεύεις ότι μπορείς να ζήσεις χωρίς όλα αυτά στην μέση;''ξαφνικα το λόγια του βγάζουν νόημα στο κεφάλι μου.
«Μονο όταν σκοτώνεις ή κανεις παράνομα πράγματα και δεν σε πίνουν,νιώθεις σημαντικός.Μόνο τοτε.»
''Γιατί να μην μπορώ; Ναι διάλεξα αυτήν την δουλειά μικρός και ανώριμος. Ναι την συνέχισα γιατί δεν είχα λόγο να την σταματησω,όμως αυτο δεν σημαίνει κατι. Τώρα που έχω λόγο,θα είμαι ενταξει και χωρίς αυτο.''γνέφει θετικά στα λόγια μου σαν να συμφωνεί.
''Δεν εννοω τους φόνους και όλες τις δουλειές που αναγκάστηκες να κανεις βλάκα! Εννοω αυτήν την ένταση,την αδρεναλίνη,το αίμα να κυλάει στις φλέβες σου σαν να έχει φτιαχτεί για να τρέχει έτσι ανάμεσα από τα τοίχωματα των αρτηριών σου για παντα''παθιάζεται όταν μιλαει και αυτο γιατί το έχει ζήσει και αυτός,ξέρει την αίσθηση.
''Η έξαψη αυτή δεν μπορεί να αντικατασταθεί από την αγάπη και τον έρωτα Γκουιλεν. Πρέπει να το ξερεις αυτο,γιατί διαφορετικά μπορεί στο μέλλον να το θελήσεις πίσω και να την πληγώσει την Καμέλια αυτο''περναω τα χερια μου μέσα από τα μαλλιά μου παραδομένος.
''Εάν αυτο είναι για να μου πεις να μπω σε κάποια άλλη μαφία για να αντικαταστήσω την παλιά ξεχνά το. Δεν θα μπλέξω ξανά με αυτά τα σκατα όσο είναι η Καμέλια δίπλα μου και δεν θα αφήσω και εκείνη να μπλέξει ξανά με κατι τόσο σκοτεινό''αποφασισμενος λεω.
''Ήταν πάντα εκνευριστικό ότι έβγαλες συμπεράσματα πριν καν ακούσεις τι έχει να πει ο άλλος,αλλά τώρα έχει ανεβεί το επίπεδο. Παραληρείς πραγματικά.''έχει εκνευριστεί.
''Πρώτον ποιος σου είπε ότι μίλησα για μαφία...και δεύτερον ποιος σου είπε ότι η Καμέλια δεν θέλει να ζει έτσι και θέλει φυσιολογική ζωή;''ενταξει δεν είμαι σίγουρος για αυτο,ήταν κατι που πίστευα ότι ήθελε ακόμη,γιατί αρχικά όταν την γνώρισα είχε φυσιολογική ζωή.
''Τι έχεις στο μυαλό σου Ραφαέλ. Δεν μπορεί να άνοιξες αυτήν την συζήτηση τυχαία. Κάπου θέλεις να καταλήξεις εσυ''αφηνει ένα πλατύ χαμόγελο να φανει. Το προφίλ του είναι τρομαχτικό απο εδώ που κοιτάζω. Μοιάζει να είναι ο ίδιος ο διαβολος.
Τέλος flashback
''Εάν υποθετικά μιλώντας παντα''αρχιζω αλλά διστάζω να συνεχίσω.
''Δεν θα σου τα βγάζω με το τσιγκέλι. Μιλα''προσταζει γεμάτη περιέργεια.
''Εάν υποθετικά μιλώντας,έμπαινα σε μια μαφία στην Ισπανία,ποια θα ήταν η αντίδραση σου;''το κακό σενάριο αν εγκριθεί,πάει να πει ότι το καλό σενάριο έχει τις προοπτικές να γίνει πραγματικότητα.
''Ενταξει Γκουιλεν σταματα''λεει καθώς γελάει και με χτυπάει στον ώμο σαν να την προκάλεσα να γελάσει.
''Μιλάω σοβαρα''συνεχιζω το ίδιο σοβαρός με πριν και σοβαρεύει αμέσως.
''Μπήκες σε Μαφία;''ρωτάει με ένα απροσδιόριστο βλέμμα. Σφίγγω τις μπουνιές μου από την νευρικότητα,γαμωτο Καμέλια.
''Όχι''βιαστικα απανταω''Οχι..αλλά εάν έμπαινα τι θα έκανες;''πιέζει τα χείλη της μεταξύ τους σκεπτική,κοιτάζει τριγύρω στο αεροπλάνο και μετά καταλήγει το βλέμμα της πίσω σε εμένα.
''Θα ελεγα ότι είναι απαίσιο να μπεις σε μια μαφία ξανά από την αρχή και να μην φτιάξεις μια δίκη σου.''το βλέμμα της από σοβαρό αλλάζει και προσπαθεί να κρατήσει το γελοίο της. Με κοροϊδεύει;
''Καμέλια!''την μαλώνω που παίζει παιχνίδια ενώ εγω προσπαθώ να σχηματίσω μια εικόνα από τις απαντήσεις της.
''Αφού δεν σου αρέσει να σε διατάζουν. Εγω για αυτο το λεω..εξάλλου δεν θα ξανά βρούμε μαφία σαν του Ντομινίκ. Θα βρούμε;''ρωτάει προκλητικα. Όχι,δεν θα βρούμε μαφία γενικά.
Κοιτάζω ευθεία για μερικά δευτερόλεπτα,κλείνω τα μάτια μου και προσπαθώ να παραμείνω ήρεμος. Έχει ορεξη για πλακα όποτε μάλλον η συζήτηση σταματάει εδώ.
Ξαφνικα τα χείλη της έρχονται σε επαφή με το δέρμα του λαιμό μου και το χερι της,χαϊδεύει την περιοχή ανάμεσα από τα πόδια μου.
Τα μάτια μου ανοίγουν διάπλατα και κοιτάζω πρώτα απέναντι στις θέσεις από τις δικές μας. Οι άνθρωποι κοιμούνται με τα ακούστηκα στα αυτιά. Έπειτα πιάνω το χερι της και γυρνάω προς το μέρος της.
''Τι κανεις;''είμαι αναστατωμένος και το σώμα μου έχει ξυπνήσει για τα καλα. Είμαι σφιγμένος και θέλει να με τριτώσει περισσότερο.
''Σου τράβηξα την προσοχή για να σου δωσω την ειλικρινή μου απάντηση,Γκουιλεν Καστίγιο.''μουρμουριζει στο αυτί μου καθώς η καυτή ανάσα της στέλνει ένα κύμα ανατριχίλας στο σώμα μου.
''Εάν μπεις σε μια μαφία,θα μπω και εγω.Εαν σκοτώσεις,θα σκοτώσω. Εάν κλέψεις,θα κλέψω. Εάν μου ζητήσεις να πεθάνω για εσένα θα το κάνω.''μιλαει με γλυκό τονο.
''Είναι αρκετή αυτή η απαντηση για καλύψεις τα ερωτήματα σου;''ρωτάει αισθησιακά στο αυτί μου και πιέζει το χερι της περισσότερο εκει. Μια πνιχτη ανάσα φεύγει από τον λαιμό μου.
Σφίγγω τα δόντια μου και αρπάζω το χερι της απομακρύνοντας το από πάνω μου. Ακολουθεί το πονηρό της γέλιο και έπειτα πέφτει πίσω στο κάθισμα χαλαρή.
Αποφασίζω να την αγνοήσω για την υπόλοιπη ώρα μέσα στο αεροπλάνο,θα έπρεπε κανονικά να της το ανταποδώσω και να την κάνω να παραμιλάει,μετά από αυτο που μου έκανε.
Προσπαθώ να χαλαρώσω ξανά το σώμα μου και να μην σκέφτομαι εκείνη,ή τις κινήσεις που έκανε πριν λίγο.
Ήξερα από πάντα ότι το κορίτσι αυτο θα ήταν η καταστροφή μου. Θα ήταν με διαφορετική έννοια εάν δεν είχα ζήσει από την μαχαίρια και το κώμα. Θα ήταν ο θάνατος μου,αλλά θα ήταν γλυκός και θα άξιζε.
Τώρα όμως ήταν η καταστροφή μου με διαφορετικό τρόπο. Διάλεξε να ακολουθήσει να βήματα μου ακόμη και αν δεν ήταν σωστά,διάλεξε να έρθει στην σκοτεινή πλευρά μόνο για να είναι μαζί μου.
Μπήκε στην μαύρη ζώνη μόνο για να καταστρέψει τον Γκουιλεν που ήταν εκει. Κατέστρεψε τον παλιό Γκουιλεν,το πληγωμένο παιδί. Άρχισε να πλάθει από την αρχή έναν καινουργιο.
Αυτον που θα ξεκίνουσε διαφορετικά μια νέα αρχή,όχι την φυσιολογική αρχή που όλοι θα περίμεναν να ξεκινούσε.
Δεν είχε καμία αμφιβολία ότι τον αγαπούσε,ούτε τώρα έχει. Δεν θα έχει ούτε στο μέλλον,γιατί αυτη είναι η Καμέλια και αυτός...είναι αυτός. Είναι ο άνθρωπος που του ταιριάζει το σπάνιο,το ξεχωριστό.
Ποιος μπορεί να μας πει λοιπον,ότι το σπάνιο και το ξεχωριστό έχουν μόνο μια πλευρά; Τι και εάν η μαφία αυτή ήταν σπάνια....μπορει να υπάρξει και κατι ακόμη; Κατι ακόμη σπάνιο;
Φύγαμε για επίλογο λοιπον,ένα βήμα πριν το τέλος...ή την αρχή.
Αστερακι⭐️
Σχολιο🗯️