လူတစ္ေယာက္လ်ွင္ တန္ခိုးတစ္ခုပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရႏိုင္တဲ့ ကမ႓ာေလာကႀကီးျဖစ္ပါလ်ွင္ မိုးထိယမ္းကို ေစးစက္နဲ႔ေဝးတဲ့ဘက္ျခမ္း တြန္းပို႔ပစ္ႏိုင္မဲ့ တန္ခိုးမ်ိဳးကိုအလိုရိွပါသည္။
ဆူးေျငာင့္ခလုတ္တစ္ခုလို ေစးစက္ဘဝထဲ ဝင္ေရာက္ေနမႈကို ဘယ္ခ်ိန္မွမ်ား အဆံုးသတ္ေပးမည္ျဖစ္သနည္း။
ေစးစက္ကိုယ္တိုင္ အစပ်ိဳးခဲ့သည့္နိဒါန္းတစ္ခုက အင္အားႀကီးမားတဲ့စြမ္းအားတစ္ခုလို အသက္ဝင္ေနသည္ေၾကာင့္ အဆံုးသတ္ဆိုတဲ့ နိဂံုးကို ေရာက္ႏိုင္ပါ့မလား။
ေစးစက္စိတ္ႏွလံုးသည္ ရုတ္တရက္ ေအးစက္ၿငိမ္က်သြားခဲ့သည္။Bus Car ဂိတ္ကို လွမ္းေနတဲ့ ေျခလွမ္းမ်ားက အေတြးမ်ွင္တို႔ေၾကာင့္ တက္ႂကြမႈဟူသည္ ၾကက္ေပ်ာက္ ငွက္ေပ်ာက္ မရိွသေလာက္။
ကြၽီ!
ပတ္ဝန္းက်င္ကို ဒုကၡေပးေနျခင္းမွာ စည္းကမ္းမဲ့ကားမ်ားလည္း အပါအဝင္ျဖစ္သည္။
ေစးစက္ကိုပြတ္ဆြဲယူေတာ့မလို အရိွန္နဲ႔ထိုးရပ္လာတဲ့ေမာ္ဒယ္ျမင့္ကားတစ္စီးေၾကာင့္ ႏွလံုးစိတ္ဝမ္းမေအးခ်မ္းရ။
ခ်ပ္!
ကားေပၚမွ ခက္ထန္ေနသေယာင္ဆင္းလာသူက ေစးစက္ရဲ့ ေပ်ာ္ျမဴးျခင္း၊လြတ္လပ္ျခင္းေတြကို အလုပ္ျပင္ပအခ်ိန္မွာေတာင္ မေက်မခ်မ္း ႏုတ္ယူခ်င္ေနသည္။
ေစးစက္ေရ႔ွတည့္တည့္ကို ပိတ္ရပ္လာသူက ကုန္ခမ္းခ်င္ေနတဲ့ေဒါသေတြကို တမင္ဆြယူေနတာျဖစ္သည္။
ေဘးကေနကြင္းသြားလ်ွင္ ေစးစက္ထင္လက္ေမာင္းကို ဖမ္းကိုင္လိုက္သည္ေၾကာင့္ ထိုလူ႔မ်က္ႏွာက ပံုမွန္ထက္ သိသိသာသာ ေျပာင္းလဲသြားသည္။
ကိုယ့္စိတ္ကို မသိတဲ့လူ၊မခန္႔မွန္းႏိုင္တဲ့လူေနာက္ေျပးလိုက္ေနရတာ ပန္းတိုင္မရိွတဲ့အေျပးသမားတစ္ေယာက္လိုျဖစ္သည္။
မိုးထိယမ္းေခါင္းထဲမွာ ေစးစက္ထင္တစ္ေယာက္ပဲရိွေနေတာ့တာ ဘယ္လိုရူးမိုက္ျခင္းမ်ိဳးပါလိမ့္။
သူ႔ကိုပဲ ေငးၾကည့္၊သူ႔အေၾကာင္းေတြပဲ ေတြးေနခ်င္တဲ့ လြန္ခဲ့တဲ့ 5ႏွစ္ေက်ာ္ကတည္းကအစပ်ိဳးခဲ့တဲ့ အခ်စ္တစ္ခုကို ဒဏ္ရာေတြပဲ ေပးခ်င္ေနသလား။
တစ္ခုပဲ မွတ္ထားလိုက္ပါ။မင္းကို ကိုယ့္ႏွလံုးသားက လံုးဝအရႈံးေပးထားတယ္ဆိုတာ။
ကိုယ္မဟုတ္တဲ့ အျခားတစ္ေယာက္နဲ႔ မင္းကိုထပ္ၿပီး ျဖတ္သန္းခြင့္မေပးႏိုင္ေတာ့ဘူး။
"ခင္ဗ်ားလူႀကီးက လာမႀကိဳဘူးလား"
"မင္းနဲ႔မဆိုင္ဘူး။ငါ့လက္ေမာင္းကိုလႊတ္"
က်န္လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ယမ္းလက္ကို အားရိွသမ်ွ ေစးစက္ တြန္းဖယ္သည္။
"လႊတ္ေပးမယ္။ခုရပ္"
ေစးစက္လက္ေတြ ရုန္းရင္း၊ဖယ္ရင္းက ၿငိမ္ေပးလိုက္မွ ယမ္းက လႊတ္ေပးသည္။
"တက္"
"ဘာ"
"ကားေပၚတက္ခိုင္းေနတာ"
"ဘာလို႔တက္ရမွာလဲ"
"ခင္ဗ်ားကို မုဒိမ္းက်င့္မလို႔မဟုတ္ဘူး။လိုက္ပို႔ေပးမလို႔"
တကယ္ပါ မိုးထိယမ္းသာ ၪီးသားမဟုတ္ဖူးဆိုရင္ ေစးစက္ လက္လြန္ကြၽံပစ္ ေျပာပစ္မိေတာ့မွာ။ၪီးမ်က္ႏွာေထာက္ေနလို႔ ဒီေလာက္ထိသည္းခံေနတာကို စိတ္ထင္ရာ ရိုင္းစိုင္းျပေနတာ ဟုတ္လွၿပီထင္ေနသလား။
"ငါ့ဘာသာ ေအးေဆးျပန္ပါ့ရေစ။လိုက္ၿပီးမေနွာက္ယွက္စမ္းနဲ႔"
"က်ဳပ္ကခင္ဗ်ားအလုပ္ရွင္ ျငင္းဆန္ပိုင္ခြင့္မရိွဘူး ေစးစက္ထင္"
"အလုပ္အျပင္ဘက္ထိ ဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္ကို စိတ္ဒုကၡလိုက္ေပးေနတဲ့ မင္းလိုသူေဌးမ်ိဳး ငါမျမင္ေသးဘူး"
"........"
ေစးစက္ ယမ္းေဘးမွေရွာင္ထြက္လိုက္သည္။
"လြန္ခဲ့တဲ့ ၅ႏွစ္ေက်ာ္က မိုးေတြသဲႀကီးမဲႀကီးရြာခဲ့တဲ့ ညကိုခင္ဗ်ားမွတ္မိလား။ၿပီးေတာ့ ယိုင္နဲ႔နဲ႔ တဲအိမ္ကိုေရာ မွတ္မိလား။ၿပီးေတာ့ အဲ့ညက မိုးထဲေရထဲမွာ ခင္ဗ်ားနဲ႔က်ဳပ္"
"ေတာ္!ဘာမွမျဖစ္ခဲ့ဘူး"
"........."
"ဧကႏၲ မင္းသိေနတာလား။တစ္ေလ်ွာက္လံုး မသိသလိုဟန္ေဆာင္ေန..."
"ေနအံုး။က်ဳပ္သာ ဟန္မေဆာင္ဘဲေနခဲ့ရင္ ခင္ဗ်ား ရွက္ၿပီးေသေတာ့မဲ့အတိုင္းျဖစ္မွာမဟုတ္လား"
ဟုတ္ခဲ့သည္။သူမသိခဲ့ဘူးဆိုတဲ့အေတြးက ေစးစက္ကို အမ်ားႀကီးေျဖသာႏိုင္ခဲ့ၿပီး ေရ႔ွဆက္ႏိုင္ခဲ့တာျဖစ္သည္။
ေစးစက္က ယမ္းကို ေက်ာေပးလိုက္သည္။
"ဘာမွမျဖစ္ခဲ့ၾကဘူး"
"က်ဳပ္မ်က္လံုးတည့္တည့္ၾကည့္ၿပီး ေျပာရဲလား"
"..........."
"ခင္ဗ်ားဟုတ္ေနလို႔ ၿငိမ္ေနတာ"
ေစးစက္ ယမ္းဘက္ ျပန္လွည့္သည္။
"ဟုတ္ေတာ့ေရာ ဘာထူးသြားခဲ့လဲ။ငါ့ဘက္ကသာ နာက်င္ခဲ့ရတာမဟုတ္ဖူးလား။မင္းဘာမ်ားနစ္နာသြားခဲ့တာမို႔လို႔လဲ"
"............"
"ဘာလို႔လာၿပီးအစျပန္ေဖာ္ေနရတာလဲ။ငါေမ့ပစ္ခဲ့တာၾကာလွၿပီ"
"............"
"အဟက္!"
ေစးစက္က ယမ္းကို နာၾကည္းသလိုၾကည့္သည္။ၿပီးေတာ့ ေလွာင္ရယ္သည္။
"မင္းခုလိုထုတ္ေျပာလဲ မိန္းကေလးမဟုတ္တဲ့ငါက မင္းကိုဘာမျွပန္မလုပ္ႏိုင္မွန္းသိလို႔ေလ။ငါ့မွာအဆိပ္မရိွလို႔ မင္းကထင္သလိုေျပာၿပီး ေစာ္ကားေနတာ။ခ်ီးေျခာက္ကို ေရျပန္ႏူးေတာ့ေရာ ငါဘာျပန္ရသြားလဲ။မဟုတ္ဖူး...မင္းအတြက္ေတာ့ေလွာင္ေျပာင္စရာတစ္ခုတိုးသြားတာ မဟုတ္လား"
ေစးစက္မ်က္ဝန္းမွ မ်က္ရည္တစ္စက္ က်လာသည္။
"အဲ့လိုထင္တာလား။ခင္ဗ်ားအတြက္ က်ဳပ္ကအေတာ္ႀကီး ဆိုးေနခဲ့တာလား။ခင္ဗ်ားကို က်ဳပ္က လိုက္ႏိွပ္စက္ေနတာလို႔ တစ္ေလ်ွာက္လံုးထင္ေနခဲ့တာလား။ေျပာ...ခင္ဗ်ားဘဝႀကီး ပ်က္စီးသြားေအာင္ က်ဳပ္ဘာတစ္ခုလုပ္ခဲ့ဖူးလဲ။ခင္ဗ်ား က်ဳပ္ေၾကာင့္ ဘာမ်ားႀကီးႀကီးမားမားထိခိုက္သြားတာရိွခဲ့လဲ။ခုလိုေတြ ခင္ဗ်ားေနာက္လိုက္ေနတာကို ေနွာက္ယွက္ေနတာလို႔ ေခါင္းစဥ္တပ္ထားတာလား"
".............."
"ဟား"
ယမ္းက ေခါင္းကို ေကာင္းကင္ဘက္ေမာ့ၿပီး ေလွာင္သည္။
".............."
"ခင္ဗ်ားက်ဳပ္အိမ္ကို ေနာက္ဆံုးလာခဲ့တဲ့ေန့ကို မွတ္မိလား။ခင္ဗ်ားက်ဳပ္ကို ေတြ့မသြားခဲ့ဘူးေလ"
"မင္းမွရိွမေနဘဲ"
"ခင္ဗ်ားသာဆႏၵရိွရင္ ေစာင့္လို႔ရပါတယ္"
"ငါ့မွာလဲငါအေၾကာင္းတရားနဲ႔ငါ"
"အဲ့ေန့က ခင္ဗ်ားေနာက္ကို အမွီလိုက္ခဲ့တဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ေသမလိုျဖစ္ခဲ့တာကို ခင္ဗ်ားမသိခဲ့ဘူးမလား။က်ဳပ္တစ္ကိုယ္လံုး ဒဏ္ရာဗလပျြဖစ္ခဲ့တာကိုေရာ မသိခဲ့ဖူးမလား"
"ဘယ္လို..."
"ဟုတ္တယ္ က်ဳပ္ကံေကာင္းလို႔မေသခဲ့တာ။က်ဳပ္ေနာင္တမရပါဘူး ဘာလို႔လဲဆို က်ဳပ္ကမွခင္ဗ်ားကိုခ်စ္ေနခဲ့တာကိုး။ဥေရာပေရာက္ေနတဲ့ 5ႏွစ္လံုး က်ဳပ္သူငယ္ခ်င္းေတြကေနတစ္ဆင့္ ခင္ဗ်ားအေၾကာင္းေတြ ေန့တိုင္းစံုစမ္းေနခဲ့တာ။က်ဳပ္တို႔ စပ္တူ ဖြင့္ထားတဲ့ Car Showroonမွာ ခင္ဗ်ားအလုပ္ဝင္ဖို႔အထိ ႀကိဳးပမ္းခိုင္းခဲ့တာ ဘယ္သူလို႔ထင္လဲ မိုးထိယမ္းပဲ"
အိမ္အထိအလုပ္ေလ်ွာက္ဖို႔လာေခၚခဲ့တာ ထူးဆန္းပါတယ္လို႔ ေတြးေနမိခဲ့တာ လက္စသတ္ေတာ့ မိုးထိယမ္းလက္ခ်က္ကိုး။အလုပ္မွာလဲ အစစအရာရာအဆင္ေျပေခ်ာေမြ့ေနခဲ့တာ မိုးထိယမ္းေၾကာင့္လား။
"အဲေတာ့ ငါမင္းကိုဘာေတျြပန္လုပ္ေပးရမွာလဲ။မင္းေသမလိုျဖစ္ခဲ့တာလဲငါ့ေၾကာင့္လား။ငါ့ေနာက္ကိုလိုက္ခဲ့ပါလို႔ ေတာင္းဆိုခဲ့တာမို႔လို႔လား။ငါ့ကိုအလုပ္ေပးပါလို႔ ေတာင္းဆိုခဲ့ဖူးလို႔လား။မင္းဘာသာမင္း ကိုယ္ထင္ရာလုပ္ခဲ့ၿပီး အားလံုးကငါ့ေၾကာင့္လား"
".............."
"မင္းရင့္က်က္သင့္ၿပီမိုးထိယမ္း။ဒီ့ထက္ပိုၿပီးမမုန္းၾကဖို႔ ကိုယ္လမ္းကိုယ္ေလ်ွာက္ၾကရေအာင္"
ေစးစက္က ထိုရပ္ဝန္းမွ ထြက္ဖို႔ဟန္ျပင္လိုက္လ်ွင္
"ခ်စ္တယ္ ေစးစက္ထင္"
ေစးစက္က ေျခတစ္လွမ္းတိုးသည္။
မိုးထိယမ္းက အားယူၿပီး အသံျမင့္ကာ
"ေစးစက္ထင္ကို ႀကိဳက္တယ္"
ေစးစက္က ေျခတလွမ္းထပ္တိုးသည္။ေစးစက္ေျခလွမ္းတို႔က ခပ္စိတ္စိတ္သာျဖစ္သည္။
မိုးထိယမ္းက အသံအျမင့္ဆံုးျဖင့္ ေအာ္ကာ
"ေစးစက္ထင္ကို ယမ္းကျမတ္ႏိုးတယ္~~~"
မိုးထိယမ္းက ရွက္ေၾကာျပတ္ေနတာလား။ေယာက်ာ္းေလးခ်င္းကိုခ်စ္စကားေတြေအာ္ေနတာမို႔ ျဖတ္သြားျဖတ္လာေတြ ေစးစက္တို႔ကို ကြက္ၾကည့္ ကြက္ၾကည့္။
ေနာက္က ကေလးကလားတစ္ေယာက္ကို မေနႏိုင္လြန္းစြာ ေစးစက္လွည့္ၾကည့္မိပါ၏။
ေစးစက္မ်က္ေစာင္းေတြက မိုးထိယမ္းတစ္ကိုယ္လံုးေပၚ ခဲေတြအျဖစ္ရြာက်သည္။
မနက္က ဟိုတစ္ေယာက္နဲ႔ နမ္းေနတာကေရာ ဘာလဲ!။