Kemikli yüzü en çok gergin olduğunda böylesine geriliyordu. Çizilmiş kadar düzgün kaşları ancak çenesini böylesine sıktığında yerine bu kadar sabitleniyordu. Ve en çok dudaklarını gerginken ısırıyordu. Ben ısırmayı tercih ederdim tabi.
"Luc. Önemli değil sevgilim." dedim kolumdaki morluğun üzerini okşamaya devam etmesine tebessüm ederken. Gözleri bana tırmandı sonra koluma baktı. Bunu bir kaç kez tekrarladı. Gözleri hem tenimi hem gözlerimi okşadı, sevdi.
"Bana sinirli olmalısın A. Beni sakinleştirmemen gerek." Nefesi tenimi okşadı. Eli morluğun etrafında yaptığı dairesel hareketi tamamladı. Boşta olan elimle yanağını okşamayı seçtim.
Bu duruma alışmış olmak beni de üzüyordu. O içer davranışlarını kontrol edemezdi. Bu hep böyleydi. O sadece naı yaşıyordu. Bende öyle... Sadece birbirimizin sınırlarını çoğu zaman anlamıyorduk.
"Gerçekten içmeyi bırakmamak için bunu yaptığıma inanmıyorum." Bir küfür mırıldandı. Duymamam için oldukça sessizdi. Bunu hep yapardı. Onun yaptığı şeyler hep aynıydı. O olduğu gibiydi. Ve beni seviyordu. Bunu biliyordum. Hafifçe ona eğilip dudakları üzerine minik bir öpücük bıraktım.
"Eğer bu konuyu uzatmaya devam edersen sinrileneceğim." Yüzüme bakması için çenesini tutup kendime doğru kaldırdım.
"Aptal herifin tekiyim." Sıkıca yumduğu gözlerini açmasını bekledim. Çünkü o bana bakmadığında bile eksiktim. Korumacı ya da sinirli, aşık ya arzulu bir şekilde bana bakmalıydı.
"Öylesin." Gülmüyordum en azından bunu isteyerek yapmıyordum. Şapşal hallerini, kendi üzerine giderken büründüğü hali görüp tebessüm ederken buluyordum kendimi.
"Kendi kendimin ağzını burnunu kırmak istiyorum." dediğinde elimle kolum üzerinde duran elini tuttum. Ona döndüm yavaşça. Oturduğumuz bankta karşılıklı oturur hale geldiğimizde aldığı nefes tekrar kapanan gözleri ve omuzlarının çökmesi konuşacağımız, dile getireceğim konuyu biliyordu.
"Belki de bu konuyu artık biriyle konuşmalısın Lucas. Bu alanda uzman biriyle. Sinir krizleri anında ya da sonra seninle olurum ama bunu artık birlikte çözemiyoruz."
"Hayır Angel çözüyoruz. Seninle çözüyorum." Gözleri morluğa kaydı. Pişman olduğunu biliyordum. Ama daha da ötesi vardı. Her şeyde olduğu gibi. Sanılanın fazlası vardı aramızdaki bu durumda da.
"Bana iyi geliyorsun A. Başka birine ihtiyacım yok." Vardı bunu o da biliyordu. Ama kaçıyordu. Her şeyden kaçtığı gibi. Yine ellerimi tutuyordu kaçarken beni de sürüklemek için.
"Lucas. Bu artık konuşarak çözülebileceğimiz durumdan çıktı. Sevişmelerimiz bile birbirimizi arzulamaktan öte seni sakinleştirmek için." Sesimi yumuşak tutmak istesem de onu bu konuda ikna etmek için ciddi görünüyordum. Kısılan gözleri yine gereksiz bir noktayı yakaladığını gösterdi beni. Az önce kendine kızgınken kasılan gözleri şimdi benim için kasılıyordu
"Sırf beni ikna etmek için sınırları aşmamalısın Angel. Seninle özel hissetiğim anlara lanet sinir krizlerim dahil olmamalı." Ürperdim. Ondan uzaklaşmak isteyecek kadar çok yükseldi sesi. Farkında değildi belki ama avuçları arasındaki elim çığlık atmamı sağlayacak kadar çok acıdı.
"Sence dahil olmadı mı?" dedim elim acısıyla bağırırken. Fark etti. Elini kızgın bir demiri tutmuş gibi aniden çekti. Derin nefes almam elimin azalan acısından dolayıydı.
"Seninle seni arzuladığım için sevişiyorum Ans." İşte titredi kalbim. Tutuldu nefesim. Yüzümdeki gülümseme kırgınlıktandı. Elim bacağımın sızlayan noktasına gitti. O arzuyu öfkesini dindiren bir ilaç sanıyordu. Ama arzu karşındakine zarar vermezdi, onun yaralarını sararken.
....
Teo Langert dışarıdan ön yargılarla kibirli olduğu düşünülen ama her şeyin ötesinde kendini unutup karşısındakinin yararlarını sarmaya çalışan biriydi. Eğer onu tanımamış olsaydım bende öyle düşünürdüm. Sarı saçları, beyaz teni ve mavi gözleri... Karşındaki insanı büyüleyen güzelliği ile kalbinin kötüleştiğini düşünürdüm. Ama onu tanımıştım. Çok kırılmış, kırmak için hazır bir haldeyken.
Onu hep ittim. Bana yaklaştığını düşündüğüm her an daha çok ittim onu. Canını öyle çok yaktım ki benimle konuşmaya devam etmesini hep hayretle izledim.
Sende babanın peşinden düşmedin Ans. O seni hep uzağına itti sense hep dibinde bittin.
Annesinden çok bahsetmezdi. Benim babamdan bahsetmediğim gibi. Aslında ona hiçbir şeyden bahsetmezdim ama o babamın konusunun açılmaması gerektiğini bilirdi. Canımın çok yandığını ben ona anlatmadan anladı. Beni birinin sevmeyeceği kadar çok sevdi. Bunun ne kadar kıymetli olduğunu sonrasında fark ettim tabi. Geç kaldığımı fark ettiğim zaman ki kadar uzak bir zamanda oldu bu da.
Sıkıca yumduğum gözlerimi yavaşça araladım. Islanmış kirpiklerimi o an fark ettim. Mezarlıkları sevmenin sebebi yalnızlığı iliklerine kadar hissetmekti. Yanağımdan süzülen o yaş dışarıdan kaybedilen birini gösterirdi. Ama kırılan inanç olduğunu kimse bilemezdi.
"Bir şansım daha diye saçma bir oyun öğretmiştin bana kafa dağıtmak için başka insanlarla oyalanmıyım diye. Saçma bir şekilde hoşuma da gidiyordu. Oynamamak için bulduğum bir bahaneydi çocukça olduğunu söylemek." Ellerim haç şeklinde yapılmış mermer minyatürün üzerinde dolaştı. Taşın önüne bıraktığım beyaz güller ona çok yakışmıştı. O bana yakıştığını söylüyordu ama asıl onun için yaratılmıştı beyaz güller...
"Gerçekten işe yarıyordu aslında. Geçmişimle yüzleşmemi bir nebze olsun daha kolay kılıyordu. Bazen tekrar deniyorum. Ama o kadar çok ki kurmak istediğim cümle tıkanıp kalıyorum. Daha da kendi hatalarım ile boğuluyorum sanki."
Bir şansım daha olsa o gece o partiye gelmek için lanet gururumu bir kenara bırakırdım.
Bir şansım daha olsa sana bir şans vermem için geldiğinde elini tutardım.
Bir şansım daha olsa bu şekilde olmazdım.
Yaptığım bir çok hata var Teo. O kadar çoklar ki sana anlatmak isterdim. Dinlediğini düşünüp snaa açardım içimi. Çünkü artık kendi kendime toparlayamıyorum. O kadar çoklar ki elime aldığımda diğeri çıkıyor yeryüzüne.
Ses kaydı koymuştum Maria'nın çantasına onu korumak için ama fark etmişlerdi. Ve bu onu daha da tehlikeye soktu.
Güçlü durmaya çalışıyordum. Olduğum yeri, elimdekileri korumak için. Ama artık beceremiyor gibi hissediyorum. Sana anlatmak çok zor ama birine karşı hissetmemem gereken şeyler hissetmeye başladım. Ve o bir dedektif...
"Bana benden önce öleceğini söylemiştin. Hikayelerde hep yan roldeki eğlenceli tiplerin önce öldüğünü söyleyerek. Gülmüştüm. Başroller ölümsüzdür, diye gevelemiştin sonra. Bence bu tezi çürüttün. Çünkü eğer bu hikayede ben başrolsem sende hikayemin başrollerinden biriydin. " Az önce içimdeki fısıltıların aksine bunu sesli söylemiştim. Üzerine isim kazınmış mermerin yanına yavaşça çöktüm.
" Senin için kendime bir söz vermiştim. Öldüğünü duyduğum gün. Ağlayıp kendimi heba etmeden önce..." Parmaklarım ıslak yanaklarımı sildi. Gülerken gözyaşlarım yanaklarımda brier feryat gibi süzülüyordu.
"Senin katilini bulup onun kendini savunanamasını sağlayacaktım. Şimdiye kadar yaptığımın aksine birinin savunmasını engelleyecektim. O kadar garip bir duruma düştüm ki. Ne sözümü tutabiliyorum ne de bunun için bir adım atamıyorum. Bataklıktayım sanki. Çabaladıkça daha derine batıyorum. "
Çabaladıkça dibe batıyordum.
Çabalamasan belki bu kadar hızlı batmam.
Çabalamasam belki daha çok yüzeyde kalabilirdim.
İşte bu Ans. Çırpınmayı bırak.
Çöktüğüm yerden yavaşça ayaklandım. Burada olmasa bile bana yardım ediyordu. Fark etmediğim bir şeyi fark etmemi daha farklı görmemi sağladı.
Telefonun mesajlar kısmında hiçbir mesaj olmayan ama en üstte varlığını koruyan sohbete tıkladım. Parmaklarım prangalarından yeni kurtulmuş, örgürlüğünü yeni bulmuş gibi hızla harfler üzerinde gezindi.
"Benimle ilgili şeyler bildiğini sanıyorsun. Hatta bazılarında haklı dahi olabilirsin. Oyun oynamayı sevdiğimi biliyorsun mesela. Ama adil olan oyunlar kısmından haberdar değilsin. Seninle oyun oynayalım ama adilinden." Pişman hissetmeyeceğimi biliyordum. Kaybedecek pek de fazla bir şeyim kalmamıştı.
"Benim ilk kuralım bu sende bir kural belirle. Ve oyuna başlayalım. Oyunumuz 'Eğer Bir Şansım Olsaydı' cümlesini dürüstçe tamamlamak."
Cevap vereceğini biliyordum. Telefonun ekranını beklemek için kapatmadan önce geleceğini bilmiyordum tabi.
Bilinmeyen Numara:
"Seni özlemişim Ans."
"Benim kuralımsa senin oyunundan sorna benim oyunumu oynayacğız ve oyunları yarıda bırakmamak."
"Sen kurları çiğnersen senden birini alırım. Ben çiğnersem sana en merak ettiğin bir şeyi direk sorma hakkını veririm."
İşte bu... Onun istediği de beklediğiyde buydu. O yaramaz Angel'ı seviyordu. Onunla oynamak istiyordu.