အိမ္ကိုေရာက္ေရာက္ခ်င္း သူသယ္လာမိသည့္ အမွိုက္မ်ားကို အမွိုက္ေတာင္းထဲသို႔ပစ္မိသည္။ ပီေကခြံေတြရယ္၊ေခ်ာကလက္မုန့္ေတြအျပင္ ဘာမွန္းမသိသည့္မုန့္ခြံမ်ား...
သူေခါင္းခါမိသည္။ စားတာကိုက ကေလးမုန့္ေတြ။
သူက ကေလးသာသာေလးနဲ႕ ရန္ျဖစ္ခဲ့မိတာပဲ။
သူအိမ္ထဲဝင္ေတာ့ အန္တီသစ္သစ္္ကို မေတြ႕ရ။ သူ၏ရွင္းလင္းျပတ္သားလွေသာ သေဘာထားကို အန္တီသစ္ကနားလည္ဟန္တူသည္။ သူသည္ သက္ျပင္းသာခ်မိပါေတာ့သည္။
လြန္ခဲ့ေသာ ၈လေလာက္တည္းက သူ႕ကိုေရွာင္ခြာေနသည့္ ဓနသိုက္။ ခ်စ္သူရည္းစားေတြမွာျဖစ္တတ္သည့္ ကေတာက္ကဆပဲမို႔ သူသည္အရာအားလုံးျပန္ျပင္ဆင္ဖို႔ႀကိဳးစားခဲ့သည္။ သူ႕အမွားေတြရွိမယ္ဆိုရင္ ျပင္ေပးမည္။ ငယ္သူငယ္ခ်င္းလည္းျဖစ္သည့္အျပင္ ႏွစ္ဖက္မိဘေတြကပါသေဘာတူထားသည့္ သူတို႔မဂၤလာပြဲ။ လက္ထပ္ကာနီးမွ ျပန္စဥ္းစားလိုတဲ့ အရိပ္ေယာင္ေတြျပတာကို တစ္ဘဝလုံးစာအတြက္မို႔ သူနားလည္ေပးခဲ့တာပါပဲ။ ဓနသိုက္မႀကိဳက္သည့္ အက်င့္ေတြကိုလည္း ျပင္ေပးမည္ဟု ဆုံးျဖတ္ခဲ့သည္။ သူတို႔က လက္ထပ္ဖို႔အထိ ရည္႐ြယ္ထားတဲ့ခ်စ္သူေတြပဲေလ။
ဓနသိုက္ထြက္မသြားခင္ကအထိ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားကအေျခအေနကို အဆင္ေျပေအာင္ ျပင္ဆင္နိုင္မည္ဟု ထင္ခဲ့သည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လက္ထပ္ျဖစ္ၾကမည္ဟု တရားေသတြက္ထားခဲ့သည္။
အစတည္းက တလြဲေတြျဖစ္ေနတာပဲ။
ဓနသိုက္က ဘယ္တုန္းကမွ သူ႕ကိုလက္မထပ္ခ်င္ခဲ့ဘူး။
"သားျပန္လာၿပီ ဆယ္မင္းဆက္ေလးလာသြားတယ္သားရယ္ ေမခင္ကေပးတဲ့လက္ေဆာင္ေတြလာပို႔ေပးတာတဲ့... သားကသြားတာၾကာေနလို႔ မဟုတ္ရင္သားနဲ႕ဆုံအုံးမွာကို"
အေမသည္ သူဝယ္လာေပးသည့္အုန္းနို႔ေခါက္ဆြဲကို ပန္းကန္ထဲလွယ္ထည့္ေနသည္။ စားပြဲေပၚတင္ထားသည့္ အထုတ္ေပါင္းမ်ားစြာကို သူေဝ့ဝဲၾကည့္မိသည္။
"ဆယ္မင္းဆက္လား"
"ဟုတ္ပါ့သားရယ္ အေမလည္းမေတြ႕ရတာၾကာၿပီရယ္ ဆယ္ေလးကေဆးေက်ာင္းၿပီးဖို႔ ေနာက္ဆုံးႏွစ္ပဲက်န္ေတာ့တာတဲ့"
"ဒီေကာင္ေလးေတာ္သားပဲ"
ထိုကေလးႏွင့္သူ မေတြ႕ရတာဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီျဖစ္သည္။ အခုခ်ိန္ဆိုဘယ္လိုရွိေနမွန္းသူမမွန္းတတ္ေတာ့။ သူကလည္းသူပါပဲ အန္တီသစ္ကိုေရွာင္ခ်င္လို႔လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာခဏထိုင္ေနလိုက္တာ လြဲသြားပုံပဲ။
"ဆယ္ေလးက အခုက်အေနစိမ္းသြားပုံပဲ။ ငယ္ငယ္ကေတာ့ အိမ္လာရင္ကိုကို၊ ကိုကိုနဲ႕သူ႕အသံခ်ည္းပဲ"
"ဟုတ္ပါ့ ကြၽန္ေတာ့္ကိုတအားကပ္တာေလ"
အိမ္လာရင္ ဂိမ္းစက္အတူေဆာ့ေပးဖို႔ သူ႕ကိုဂ်စ္တိုက္ခဲ့သည့္ေကာင္ေလးကို ဦးေလးထြန္းကအစ သူတို႔တစ္အိမ္လုံးက ဝိုင္းၿပီးခ်စ္ၾကသည္။ အန္တီေမခင္ကေတာင္ သိပ္အလိုမလိုက္ဖို႔ တားယူရသည္အထိ။ စကားတတ္လြန္းၿပီး "ကိုကိုကသားကိုမခ်စ္ေတာ့လို႔လား၊ အန္တီႏုကသားကိုမခ်စ္ေတာ့ဘူးလား" စကားႏွင့္
တစ္အိမ္လုံးကို အလိုမလိုက္လိုက္ခ်င္ေအာင္ ေျပာတတ္တဲ့ကေလး။
ဆယ္မင္းဆက္ကို သူတင္သာမက ဓနသိုက္ကလည္း ခ်စ္သည္။ အငယ္ကလည္း ခ်စ္သည္။
အတိတ္ေတြျပန္ေတြးရင္း ၾကည္ႏူးစြာၿပဳံးေနမိတဲ့သူဟာ ဆက္လာသည့္အေတြးေတြေၾကာင့္ မ်က္ႏွာေပၚကအၿပဳံးေတြပင္ ႐ုတ္ခ်ည္းရပ္တန့္ကုန္သည္။
အငယ့္ကိုပါ ေတြးမိသြားခ်ိန္မွာ မေန႕က ကြၽဲလိုႏြားလိုေသာက္ခဲ့သည့္ အရက္ေတြ တစ္ဖန္အာနိသင္ျပန္ျပဖို႔ ဆုေတာင္းမိေတာ့သည္။
သူ႕အေမထည့္ေပးသည့္ မုန့္ဟင္းခါးအရသာသည္ မည္သို႔ပင္ရွိမွန္းမသိေတာ့။ သူ႕အေမ၏ ဟိုဟိုသည္သည္စကားမ်ားကို အတင္းမနည္းအားစိုက္ကာ နားေထာင္ရသည္။ သူသည္ ဟန္ေဆာင္ေသာေနရာမွာေတာ္ဟန္တူသည္။ သူ႕အေမေရွ႕မွာ ဟန္တစ္ခ်က္မပ်က္ဘဲ သူ႕အေတြးေတြကိုေမ့ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ပစ္နိုင္သည္။
အခန္းထဲကို ေရာက္ခ်ိန္မွာေတာ့ သူဟန္ေဆာင္ထိန္းမထားနိုင္ေတာ့ေပ။ ေနရာတိုင္းမွာရွိသည့္ အမွတ္တရမ်ားစြာက သူ႕ကိုေသေလာက္ေအာင္ ႏွိပ္စက္ေတာ့သည္။
ဓနသိုက္ကို ေတြးမိသည္။
အငယ့္ကို သတိရသည္။
အငယ္က သူညီအရင္းတစ္ေယာက္လို ခ်စ္ရတဲ့သူ...
အငယ္လူ႕ေလာကထဲကေန ထြက္ခြာသြားသည့္အခ်ိန္မွာ အသက္၁၉ႏွစ္ပဲရွိေသးတယ္။
သူ၏ ညီေလးတစ္ေယာက္လိုခ်င္ေသာ ဆႏၵသည္ လရိပ္ဦး ေခၚ အငယ္ဆိုသည့္ကေလး၏မိသားစု သူတို႔ရပ္ကြက္ထဲေျပာင္းလာခ်ိန္မွာ ျပည့္ဝခဲ့သည္။ ရပ္ကြက္ထဲရွိ အိမ္အေသး၌ငွားရမ္းေနထိုင္ရသည့္ အငယ္တို႔မိသားစုသည္ သိပ္ၿပီးေျပလည္ၾကသူေတြမဟုတ္ေပ။ အငယ့္အေမက ရပ္ကြက္ထဲ အဝတ္ေလွ်ာ္သည္။ သူတို႔အိမ္ကအဝတ္အစားေတြလည္းပါသည္။ အငယ့္မွာ ညီမတစ္ေယာက္လည္းရွိသည္။
သူ႕ထက္ သုံးႏွစ္ငယ္ေသာအငယ့္ကို ညီေလးအရင္းပမာသေဘာထားခဲ့သည္။ အငယ့္ကို သူစာသင္ေပးသည္၊ စာကူက်က္ေပးသည္။ အငယ္လိုအပ္ေသာ
အသုံးအေဆာင္မ်ားကို သူေထာက္ပံ့ခဲ့သည္။ သူ႕အခန္းထဲကို အငယ္သည္တံခါးမရွိဓားမရွိ ဝင္ထြက္ခြင့္ရခဲ့သည္။ သူသြားလည္သည့္ ေနရာတိုင္းနီးပါး အငယ့္ကိုေခၚသြားခဲ့သည္။ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္အငယ္ကသူ၏ညီေလးအရင္းနီးပါး ျဖစ္လာခဲ့သည္။
အငယ့္ပညာေရးကို သူလိုေလးေသးမရွိေထာက္ပံ့ေပးသည္။ အငယ္ကဆယ္တန္းကို ေလးဘာသာျဖင့္ေအာင္သည္။ အငယ္သည္ သူႏွင့္အတူ နည္းပညာတကၠသိုလ္ကို လိုက္တက္ခဲ့သည္။
သူသည္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အစ္ကိုေကာင္းတစ္ေယာက္လို႔ အၿမဲေတြးထင္ခဲ့တာျဖစ္သည္။ အငယ္အေပၚ သူအစ္ကိုတစ္ေယာက္အေနျဖင့္ တာဝန္ေက်နိဳင္ေအာင္လည္းအၿမဲႀကိဳးစားခဲ့သည္။
အငယ္ကသူခ်စ္ရတဲ့ညီငယ္ေလး။
ေနာက္ပိုင္းမွာ အငယ္ကသူ႕ကိုေရွာင္ဖယ္လာသည္။ သူႏွင့္မေတြ႕ေအာင္ တမင္တကာေရွာင္ေနသည့္အငယ့္ကို သူ႕စကားနားမေထာင္သည့္အငယ့္ကို သူစိတ္ဆိုးေဒါသထြက္ခဲ့သည္။ ျပႆနာရွိလွ်င္ သူ႕ကိုဖြင့္ေျပာတိုင္ပင္ေစခ်င္သည္။ သူကူညီေျဖရွင္းေပးမွာေပါ့။
ထိုေန႕က အငယ့္ကို အိမ္လာဖို႔ သူအမိန့္ေပးခဲ့သည္။ အငယ္ႀကိဳက္တဲ့ၾကက္ေၾကာ္ကိုဝယ္ထားၿပီး သူေစာင့္ေနခဲ့သည္။ အငယ့္ဆီမွာရွိတဲ့ျပႆနာကိုေသခ်ာေလးေမးၿပီး အရင္လိုျပန္ေျပလည္ေအာင္ႀကိဳးစားမည္ဆိုသည့္ အေတြးေတြႏွင့္။
အငယ္သည္ သူ႕ေမးခြန္းကိုဘယ္ေတာ့မွ
မေျဖနိုင္ေတာ့ေပ။
အငယ္သည္ကားအက္စီးဒန့္ျဖင့္ ဆုံးပါးသြားသည္ဆိုေသာသတင္းကသာ သူ႕ဆီေရာက္လာသည္။ အငယ့္နာေရးမွာ သူတစ္ေလွ်ာက္လုံးမ်က္ရည္က်မိသည္။ အၫြန့္ေတြမ်ားစြာ အနာဂတ္ေတြမ်ားစြာႏွင့္
လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္မို႔ လူအားလုံးကႏွေျမာတသျဖစ္ၾကသည္။ ေသျခင္းတရားသည္ သူတို႔ကိုဘာမွအသိမေပးဘဲ သူတို႔ခ်စ္ရသည့္လူကိုမ်က္စိတမွိတ္အတြင္း ဆြဲေခၚသြားသည္။
သူလိုခ်င္သည့္ အေျဖကိုအငယ္ဆုံးပါးၿပီးေနာက္ပိုင္း၌ အငယ့္ဒိုင္ယာရီကိုဖတ္ၿပီး သူသိလိုက္ရပါ၏။
အငယ္သည္ သူ႕ကိုခ်စ္ေနခဲ့သည္ပဲ။
အစ္ကိုတစ္ေယာက္လိုမဟုတ္ဘဲ သေဘာက်ၿပီးခ်စ္ေနခဲ့တာ။
သူ၏လိင္စိတ္တိမ္းၫြတ္မႈက ေယာက္်ားေလးျဖစ္မွန္းသိေတာ့လည္း အငယ္ကေပ်ာ္ေနခဲ့တယ္ တဲ့။
သူ႕ဘက္ကေကာင္းေပးတိုင္းမွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြႏွင့္ေပ်ာ္႐ႊင္ေနခဲ့ၿပီး ညီေလးတစ္ေယာက္လိုခ်စ္တာမွန္းသိေနခဲ့သည့္ ေန႕ရက္တိုင္းမွာလည္း ငရဲတမွ်ေသာစိတ္ဒုကၡကို ခံစားခဲ့ရသည္ဆိုသည့္ အေၾကာင္းေတြ အငယ့္ဒိုင္ယာရီတြင္ ေရးထားေလသည္။
သူက သူ႕ကိုယ္သူအစ္ကိုေကာင္းတစ္ေယာက္လို႔ အၿမဲထင္ခဲ့တာ။ အငယ့္စိတ္ရင္းကို အမွန္တိုင္းမျမင္နိုင္ခဲ့ဘူး။ သူကအငယ့္ကိုေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အမွားေတြ ေပးၿပီး ႏွိပ္စက္ခဲ့မိသည္။ သူ၏မရင့္က်က္မႈေတြေၾကာင့္ အငယ္ကအမ်ားႀကီးစိတ္ညစ္ခဲ့ရလိမ့္မည္။
သူသာေစာေစာသိခဲ့ရင္ အငယ္ သူ႕ကိုလက္လႊတ္နိုင္ေအာင္ သူေဖ်ာင္းဖ်နိဳင္အုံးမွာပဲ။ ဒါမွမဟုတ္ အငယ့္ကိုအေဝးကေနပဲ ကူညီနိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားခဲ့မွာ။
အခုေတာ့ သူ႕မွာဘာျပင္ဆင္နိုင္ခြင့္မွ မရွိေတာ့ဘူး။
သူ႕ကို ဓနသိုက္ထားသြားၿပီးသည့္ေနာက္မွာ သူ႕ဘဝက လုံးဝကိုကေျပာင္းကျပန္ျဖစ္သြားသည္။ အရင္ကေနာင္တရစရာေတြကို ျပန္သတိရသည္။ အတိတ္ကနာက်င္စရာေတြကိုပါ သတိရလာသည္။ အငယ့္ကိုပါ ေတြးမိခ်ိန္တြင္ သူဘယ္လိုမွေတာင့္ခံလို႔မရေတာ့ပါေခ်။
သူက အခ်စ္နဲ႕မထိုက္တန္လို႔လား ဒါမွမဟုတ္ သူ႕အခ်စ္ကမွားယြင္းေနလို႔ပဲလား။ သူကခ်စ္ေပးေပမဲ့ တစ္ဖက္လူအတြက္ကပင္ပန္းစရာေတြ ျဖစ္ေနခဲ့သည္။
ဓနသိုက္ကို သူသိပ္ခ်စ္ခဲ့ပါသည္။ ငယ္သူငယ္ခ်င္း၊ အခ်စ္ဆုံးသူငယ္ခ်င္းဆိုသည့္ ႀကိဳးေတြအျပင္ ခ်စ္သူဆိုသည့္ႀကိဳးေတြပါထပ္ေပါင္းလို႔ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္၏အခ်စ္က သိပ္ကိုခိုင္မာသည္ဟု သူေတြးထင္ခဲ့ပါသည္။ ဘဝသက္တမ္း၏တစ္ဝက္နီးပါး အတူရွိခဲ့သူႏွင့္ ဘဝေနာက္ဆုံးအခ်ိန္ထိအတူရွိနိုင္လိမ့္မည္ဟု သူေသြးနားထင္ေရာက္ေနခဲ့မိသည္။
ေရာေထြးေနေသာ မွတ္ဥာဏ္ေတြထဲကသူမ်ားသည္ သူ႕ေဘးနားမွာမရွိေတာ့သည့္သူမ်ားသာျဖစ္သည္။ ေနာင္တတရားေတြႏွင့္ နာက်င္မႈေတြပဲ သူ႕ဆီမွာက်န္ရစ္သည္။
ဘဝမွာ အနိမ့္အျမင့္အတက္အက်မ်ိဳးစုံ ႀကဳံရနိုင္သည္။ မ်ိဳးစုံေသာျဖစ္ရပ္မ်ားသည္ ဘဝမွာ မလြဲမေရွာင္သာႀကဳံေတြ႕ရမည္မ်ားသာ။ ထို႔အတူ အရာအားလုံးၿပိဳကြဲပ်က္စီးသြားပါေသာ တုန္လႈပ္မႈအျပင္းစားမ်ားလည္း ႀကဳံေတြ႕ရနိုင္သည္။ တည္ေဆာက္ထားခဲ့သည့္အရာေတြကေအာက္ေျခကေနစၿပီး အကုန္လုံးၿပိဳက်ပ်က္စီးသြားသလိုမ်ိဳး၊ အပ်က္အစီးမ်ားၾကားထဲမွာပဲ က်န္ခဲ့ရတဲ့အျဖစ္ေတြ။ ထိုအရာေတြက ေကာင္းဖို႔အတြက္ျဖစ္လာျခင္းဟုဆိုၾကသည္။ အသစ္တစ္ဖန္ျပန္စတင္နိုင္ဖို႔ ပိုေကာင္း
သည့္ အေျခအေနေရာက္ဖို႔ အေျခမခိုင္သည့္အရာ၊ မေကာင္းသည့္အရာေတြက ပ်က္စီးဆုံးရႈံးသြားရျခင္း။
ပိုေကာင္းေသာအရာေတြ ဘယ္ခ်ိန္ျဖစ္လာမလဲ သူမသိ။ လက္ရွိခ်ိန္မွာေတာ့ လုံးဝေတာင့္မခံနိုင္ေတာ့ဘူး ဆိုတာပဲသိသည္။
ေန႕ေန႕ညည တစ္လွည့္စီႏွိပ္စက္ေနေသာ ေဝဒနာတို႔က အမ်ိဳးအစားစုံလြန္းလွသည္။ သူ႕ကိုေသေလာက္ေအာင္ ညွဥ္းပန္းေနသည့္ အမွတ္တရေတြက နည္းနည္းေနာေနာမဟုတ္။ အသက္ရႉက်ပ္ရသည္အထိ တစ္ရစ္ရစ္ျဖင့္ဝါးမ်ိဳေနသည္။
ဓနသိုက္သူ႕ကိုထားၿပီးထြက္သြားတာ ငါးလရွိၿပီျဖစ္သည္။ အခန္းထဲ၌ ေထာင္ထားသည့္ဓာတ္ပုံမ်ားကိုပင္ သူလႊင့္မပစ္နိုင္ေသးေပ။ ခ်စ္ေသာသူႏွင့္လမ္းခြဲရျခင္းသည္ ရင္ကြဲနာမ်ား စိတ္ဒဏ္ရာအမ်ိဳးအစားမ်ားထဲတြင္ အဆိုးဆုံးဘယ္ေနရာေလာက္မွာ ရွိနိုင္သလဲ။ ခ်စ္ခဲ့သေလာက္ ဆတူျပင္းထန္ေသာ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္မ်ား။
အခ်စ္တစ္ခု၏ အဆုံးသတ္သည္ကားဤသို႔ႏွယ္။
..................................................................
ေနာက္ဆုံးစာေမးပြဲ ေျဖၿပီးေသာေန႕။ Practical ေျဖရန္လိုေသးေသာ္လည္း ၾကားထဲမွာတစ္လနီးပါးအခ်ိန္ရွိသည့္ဒီစာေမးပြဲက စိတ္ပူစရာမဟုတ္ေပ။ ဆယ္မင္းဆက္အပါအဝင္ သူငယ္ခ်င္းေတြအကုန္လုံး အခုမွသာအသက္ဝဝရႉနိုင္တာ ျဖစ္သည္။ အခုဆိုသူတို႔အကုန္လုံး Final Part 1ၿပီးၿပီဟု ေျပာလို႔ရသည္။
ထုံးစံအတိုင္း သူ၏ bar ALWAYS မွာပဲ စုျဖစ္ၾကသည္။ စိတ္လက္ေပါ့ပါးကာ အပူအပင္မရွိေသာ သူတို႔လူတစ္စုသည္ သက္ဝင္ေတာက္ပေနေသာ ပတ္ဝန္းက်င္ေၾကာင့္ စိတ္ေရာကိုယ္ပါအနားရေနၾကသည္။
ထက္သူတစ္ေယာက္ကလြဲလို႔။
ထက္သူကိုသူ႕ေကာင္မေလးက စာေမးပြဲမတိုင္ခင္ျဖတ္သြားသည္။ မွတ္မွတ္ရရ
ဆယ္မင္းဆက္အျဖတ္ခံရၿပီး ေနာက္တစ္ေန႕ပင္။ Final examဆိုတဲ့အသိကို ၿမဲၿမဲကပ္လို႔ ထက္သူခမ်ာ အသည္းကြဲရမွာေတာင္ ရက္ေ႐ႊ႕ထားခဲ့ေလရာ ဒီေန႕ကစၿပီး ဒီေကာင္အတည္တက်အသည္းကြဲေတာ့မွာ ႀကိဳျမင္ေယာင္ေနၿပီ။
"အရမ္းခံစားရတယ္ကြာ မင္းတို႔အသိပါ ငါသဲကို ရေအာင္ဘယ္လိုလိုက္ခဲ့ရသလဲ။ ဒုတိယႏွစ္က သူေဘာလုံးအသင္းကတစ္ေယာက္ကိုcrushၿပီး ၾကက္ေျခနီအသင္းထဲဝင္ေတာ့ ငါ့မွာဘာမွဝါသနာမပါဘဲ ေဘာလုံးအသင္းထဲရေအာင္ဝင္ခဲ့တာ"
"အရန္အေနနဲ႕ တစ္ခါေလးပဲပြဲမွာကန္ဖူးတာလည္း ထည့္ေျပာအုံး"
သူရိန္မင္းလြင္က ၾကားကေန
ဝင္ေထာက္သည္။ ဆယ္မင္းဆက္မွာ ထိုအခ်ိန္က ထက္သူတစ္ေယာက္ေဘာလုံးကို ကြၽမ္းက်င္ေအာင္မကန္တတ္ဘဲ တလြဲလုပ္ခဲ့သည္မ်ားကို ျပန္စဥ္းစားရင္းရယ္ခ်င္လာသည္။
"ေလ့က်င့္ရင္းလူထိလိုက္ ေခ်ာ္လဲလိုက္နဲ႕ ဒဏ္ထိတာလည္းခဏခဏပဲေလ တမင္သက္သက္သြားဒုကၡခံတာ ဟိုကသူ႕ကို အေရးလုပ္တာေတာင္မဟုတ္ဘူး"
"မင္းတို႔မေႏွာင့္နဲ႕ကြာ"
အရက္ခြက္ကိုခ်ရင္း ထက္သူကေဒါသသံႏွင့္ လွမ္းေအာ္သည္။ အသည္းကြဲေနတာကိုသူတို႔ဆက္အနိုင္မက်င့္ရက္ေတာ့တာမို႔ ႏွစ္ေယာက္လုံးပါးစပ္ပိတ္လိုက္ၾကသည္။
"မိုးေသာက္ၾကယ္ဆိုတဲ့ေကာင္က ဘယ္ကမာၻေရာက္ေနတာလဲ"
"သိတဲ့အတိုင္းပဲ မာမားဘြိုင္းေလးက အိမ္ကထြက္မရလို႔တဲ့ လာမယ္လို႔အာေခ်ာင္ထားၿပီးေတာ့"
"ငါတို႔ ဒီတစ္ႏွစ္လုံးေက်ာင္းကခရီးသြားတာကို အေၾကာင္းျပၿပီးဒီေကာင့္ကို သင္ေပးတာေတာင္အခုထိ မေျပာင္းလဲေသးဘူး"
အမွန္ေတာ့ သူတို႔အားလုံးေပါင္းၿပီး မိုးေသာက္ၾကယ္ကို အက်င့္ဖ်က္ေပးလိုက္ၾကျခင္းသာ။ ဒါကိုအခုထိ night outခဏေလးေနဖို႔ကို မလြယ္ကူေသး။ ဆယ္မင္းဆက္ကိုယ္ခ်င္းစာသည္။ သူလည္းအခုထိ မာမီ့စကားကို မလြန္ဆန္နိုင္ေသးေသာေၾကာင့္ပင္။
"ငါေတာ့ Pathoကေသခ်ာပါ့မလားမသိဘူး SQမရလို႔ CQကိုအားကိုးတာ ဘာေတြေမးမွန္းလဲမသိဘူး"
"ငါလဲ ေလွ်ာက္ျခယ္ခဲ့တာပဲ ငါေအာင္ပါ့မလားမသိဘူး"
"ေခြးစကားေတြမေျပာနဲ႕ထက္သူမင္းclass workလည္းျပည့္တယ္ေလ class workမျပည့္တဲ့ငါကပူရမွာ"
သူရိန္မင္းလြင္ႏွင့္ထက္သူ သတ္ေနတာကို ဆယ္မင္းဆက္ၾကည့္ပဲၾကည့္ေနလိုက္သည္။ ဆိုင္အေျခအေနကိုလည္း သူလွမ္းcheckရေသးသည္။ ဒီေန႕ေတာ့ unplugged showမရွိ။ မဟုတ္ရင္ သူဒီလိုေအးေအးေဆးေဆးထိုင္ေနလို႔မရေပ။
"ဆယ္မင္းဆက္က တစ္ေလွ်ာက္လုံးသိပ္မေလာင္ဘူးေနာ္ ငါတို႔လိုမဟုတ္ဘူး"
"မေလာင္ဘူးေလ ငါကက်ဴရွင္လဲပုံမွန္တက္တယ္ class workလဲျပည့္တယ္...ေအးေဆးပဲ"
စည္းလြတ္ဝါးလြတ္ လြတ္လပ္မႈ၏ေနာက္မွာကပ္ပါလာေသာ တာဝန္ယူမႈအေၾကာင္းကို ဆယ္မင္းဆက္သည္ဒုတိယႏွစ္ႏွင့္တတိယႏွစ္မွာ အီစိမ့္ေနေအာင္ခံရၿပီးေနာက္တြင္ သင္ခန္းစာရၿပီ။ တစ္ႏွစ္လုံးစာမလုပ္ဘဲ အေလလိုက္ၿပီးလွ်င္ အမွတ္ေတြဟိုမျပည့္သည္မျပည့္ႏွင့္တစ္ႏွစ္တစ္တန္းမွန္မွန္ေအာင္ဖို႔ ဇြတ္႐ုန္းကန္ခဲ့ရသည့္ေန႕ရက္ေတြ ထပ္ၿပီးမေရာက္ခ်င္ေတာ့။ ဒါေၾကာင့္ႏွစ္စတည္းက ပုံမွန္အတိုင္းေလးစာလုပ္ခဲ့ၿပီး အေပ်ာ္အပါးကိုေနာက္ပို႔ထားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ RFT ထြက္လိုက္ ခရီးေတြသြားလိုက္ႏွင့္ေတာင္ ေက်ာင္းစာႏွင့္RCကိုမလစ္ဟင္းရေအာင္ သူလုပ္နိုင္ခဲ့သည္။
သူ႕စိတ္ထဲမွာ ေက်နပ္အားရျခင္းေတြပဲရွိသည္။ ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္ေတြမွာ Suppleထိခဲ့ၿပီးစိတ္ထဲတႏုတ္ႏုတ္ျဖစ္ခဲ့တာေတြႏွင့္ ေနာင္တေတြက အခုမွေက်လည္ေျပေပ်ာက္သြားသည္။
ဆယ္မင္းဆက္သည္ အရက္ဖန္ခြက္ကိုသာသာေလးလႈပ္ရမ္းလို႔ေသာက္ေနသည္။ ဆိုင္အတြင္းပိုင္း မွိန္ေဖ်ာ့ေနေသာမီးေရာင္ေအာက္မွာရွိေနေသာ္ျငား သူ႕မ်က္လုံးမ်ားကေတာ့ ေတာက္ပစူးရဲလ်က္ရွိသည္။ မလွမ္းမကမ္းဝိုင္းမွေကာင္မေလးတစ္ေယာက္သည္ သူႏွင့္အၾကည္စိုက္ေနသည္။ သူသည္ ထိုမိန္းကေလးကို ခပ္ေရးေရးေလးၿပဳံးျပလိုက္သည္။
"ရည္းစားနဲ႕ျပတ္တာေတာင္ မေလာင္ေအာင္ေကာဘယ္လိုႀကိဳးစားလဲကြာ မင္းလိုမ်ိဳး play boyျဖစ္မွရမွာလား"
ထက္သူစကားေၾကာင့္ ဆယ္မင္းဆက္ခ်ဥ္သြားတယ္။ ဘလိုင္းႀကီးလာတိုက္ခိုက္ေနတာပဲ။
"ဟုတ္တယ္သူ႕လိုမ်ိဳး ႏွလုံးသားမရွိမွရမွာ..."
သူ႕ကိုဆက္ဖဲ့လာေသာ သူရိန္မင္းလြင္ဘက္လွည့္ဆဲမည္အျပဳ သူရိန္မင္းလြင္က
"မွန္တာေျပာတာမနာနဲ႕" လို႔ အရင္လွမ္းပက္ေလ၏။
သူဘာမွမတတ္နိုင္ဘူးဆိုတဲ့ ႐ုပ္သာလုပ္ျပနိုင္သည္။
ရည္းစားမ်ားတာ တစ္နည္းေျပာရရင္တစ္ေယာက္ျပတ္တာႏွင့္ ေနာက္တစ္ေယာက္တြဲဖို႔ လြယ္ကူေနတာေၾကာင့္ပဲ
ဆယ္မင္းဆက္ကplay boyျဖစ္ရသည္။ ေကာင္မေလးေတြဘက္က သူ႕ကိုအရင္ျဖတ္တာေတြက် မျမင္ဘူးလား။
"ငါဘယ္သူ႕ကိုမွ မကစားဖူးဘူး"
"ဘယ္သူ႕ကိုမွလဲ အတည္မတြဲဘူးေလ"
ဆယ္မင္းဆက္သည္ ေခါင္းကိုသာခါရမ္းျပလိုက္သည္။ စီးကရက္ကိုအားရပါးရရွိုက္ဖြာကာ အေငြ႕မ်ားကိုျဖည္းျဖည္းခ်င္းမႈတ္ထုတ္လိုက္၏။ သူ႕မ်က္ႏွာထက္တြင္မထီမဲ့ျမင္ျပဳလိုဟန္မ်ားျပည့္ႏွက္ေနသည္။ သူ၏ လ်စ္လ်ဴရႈတတ္ေသာ မာနႀကီးေသာဗီဇသည္ အတိုင္းသားေပၚလြင္လို႔ေန၏။ အရက္ခြက္ကိုပဲဆက္တိုက္ေမာ့ေနပုံက ေျပာမရဆိုမရ သခင္ေလးတစ္ပါးလိုမ်ိဳး။
ဆယ္မင္းဆက္သည္ သူရိန္မင္းလြင္စကားကို ေထာက္ခံျခင္းလည္းမျပဳ ျငင္းဆန္ျခင္းလည္းမျပဳမိ။
"မင္းငါ့ကိုမုန္းေနတာလား သူရိန္မင္းလြင္ ငါဒီေန႕ေသာက္တာအတြက္ ပိုက္ဆံယူလိုက္မွာေနာ္"
"ငါကမေပးခဲ့ရင္ မင္းဘာတတ္နိုင္မွာလဲ"
"ငါကဖဲေႂကြးဆိုၿပီး အိမ္တိုင္ရာေရာက္အေႂကြးေတာင္းမွာေပါ့"
"ငါကလဲ မင္းမာမီဆီ မင္းရည္းစားေတြထည္လဲတြဲေနတဲ့အေၾကာင္း သတင္းေပးမွာ"
ထိုစဥ္ထက္သူ၏ မခ်ိမဆန့္အသံႀကီး ထြက္ေပၚလာသည္။
"ေတာ္ပါေတာ့ ေခြးသူေတာင္းစားေတြရယ္ ငါေအးေဆးေလး အသဲကြဲပါရေစ ငါfeelပါရေစ ေနာ္"
ထိုအခါမွ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ၾကည့္ရင္း တစ္ေယာက္တစ္လွည့္ကိုက္ေနသည့္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ရပ္သြားျခင္းျဖစ္သည္။ ထက္သူအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မရွိတာေတာ့မဟုတ္။ ေ႐ႊေရာင္ႏွင့္ျပန္တြဲခ်င္ရင္ "ေသာက္က်င့္"ကိုျပင္လိုက္ရင္ ရၿပီ။ တကယ္ အားရင္ပုလင္းေထာင္ခ်င္ေနသည့္ အၿမဲေသာက္ခ်င္ေနေသာ အက်င့္ကိုျပင္ရင္ရၿပီ။ ဒါကိုမျပင္ဘဲ အခုထိဆက္ေသာက္ေနသည္။
"ထက္သူ ေပါ့တီးေပါ့ပ်က္ေတြမလုပ္နဲ႕ ေသခ်ာျပန္ေခ်ာ့လိုက္ ဒီညမူးမူးနဲ႕လည္း ဖုန္းဆက္မေနနဲ႕အုံး အဲက်မွဟိုက ရာသက္ပန္blockသြားမွာ"
ဆယ္မင္းဆက္သည္ စီးကရက္ကိုေျခမႊ
ရင္း ထက္သူကိုလွမ္းသတိေပးလိုက္သည္။
"ငါသိပါတယ္ကြာ မင္းတို႔လည္းေသာက္ေနတဲ့အေၾကာင္း my dayမတင္ၾကနဲ႕ေနာ္"
သူရိန္ေရာ ဆယ္မင္းဆက္ေရာ ေခါင္းညိတ္ျပမွ ထက္သူသည္ စိတ္ခ်လက္ခ်ေသာက္ေတာ့သည္။
ဒါေပမဲ့ ထက္သူကံမေကာင္းခဲ့။ ေသာက္ရင္းအရွိန္ရေနတုန္းမွာပဲ ေ႐ႊေရာင္ကဖုန္းဆက္လာသည္။ "နင္ဘယ္မွာလဲ မွန္မွန္ေျပာ"အစခ်ီကာ "ဒီအတိုင္းဆိုနင္နဲ႕ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ေတာ့ဘူး "ဆိုတဲ့စကားအထိေျပာေလသည္။ ထက္သူတစ္ေယာက္ ျပဴးပ်ာေနေတာ့သည္။
"ဘယ္မွမသြားပါဘူးသဲရယ္ ကိုယ္အိမ္မွာပါ" ဆိုသည့္စကားကို မူးေနသည့္ၾကားကပင္ လိမ္၏။ ဒါေပမဲ့ ဖုန္းခ်သံႏွင့္အတူ ထက္သူခုံေပၚကို အ႐ုပ္ႀကိဳးျပတ္လဲသြားသည္။
"သဲကငါ့ကိုအတည္ျပတ္ၿပီတဲ့ သူမိုးေသာက္ၾကယ္ကိုေမးၿပီးၿပီတဲ့ Alwaysမွာရွိတယ္လို႔ အတိအက်ေျပာလိုက္တာတဲ့ ေခြးသားမိုးေသာက္ၾကယ္ ငါ့ဒီေကာင့္ကိုသတ္မယ္"
"စိတ္ေလွ်ာ့ ထက္သူ ဟိုကဘာသိမွာလဲကြာ"
သူရိန္မင္းလြင္ေကာ ဆယ္မင္းဆက္ေကာေဖ်ာင္းဖ်ပါသည္ မရပါ။ မိုးေသာက္ၾကယ္ကို ဖုန္းဆက္ဆဲသည္။ ဟိုကလည္းအေျခအေနမဟန္မွန္းသိေတာ့ ထက္သူဖုန္းကိုခ်ၿပီး စက္ပါပိတ္ထားသည္။ ေ႐ႊေရာင္ကေတာ့ ထက္သူဘယ္လိုဆက္ဆက္မကိုင္ေတာ့ေပ။
စိတ္လြတ္သြားေသာ သူငယ္ခ်င္းကိုထိန္းရင္း ဆယ္မင္းဆက္ပါ သိပ္မေသာက္ရဘဲ မူးလာသည္။ ေနာက္ဆုံးသူ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ ႏွစ္ေယာက္လုံးကိုထားကာ ဘားေကာင္တာဘက္သို႔ထြက္လာလိုက္ေတာ့၏။
ေကာင္တာ၌ bartenderၿငိမ္းကိုကမရွိ။ ဘားေကာင္တာမွာ ထိုင္ေသာက္ေနသည့္သူကလည္း တစ္ေယာက္ပဲရွိသည္။
Martini တစ္ခြက္ေလာက္မွာမလို႔ကို။
သူ႕ဘာသာပဲ ေဖ်ာ္ရေတာ့မည္ထင္သည္။
Martini glassကိုေကာင္တာထဲကထုတ္လိုက္သည္။
ဆယ္မင္းဆက္သည္ ဂ်ဴတီကုတ္ဝတ္ထားတဲ့အခ်ိန္တြင္ ဆြဲေဆာင္မႈအရွိဆုံးလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ထင္သည္။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ bartenderအေနႏွင့္ဆို ပိုၿပီးဆြဲေဆာင္မႈရွိသည္ဟု ဆိုၾက၏။ ရွင္းသန့္ေနေသာမ်က္ႏွာ၊ နတ္ဆိုးဆန္ဆန္အၿပဳံးႏွင့္ ဆယ္မင္းဆက္သည္ ေရာက္ေလရာအရပ္မွာ နာမည္ႀကီးသည္။ ဒီဆိုင္နာမည္ႀကီးရတဲ့အေၾကာင္းရင္းထဲမွာ သူ႕ေၾကာင့္လည္းတစ္စိတ္တစ္ေဒသပါဝင္၏။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း သူ႕မွာတြဲစရာလူေပါမ်ားၿပီး ရည္းစားရဖို႔လြယ္ကူေနျခင္းျဖစ္သည္။
ဘားေကာင္တာမွာ ထိုင္ေသာက္ေနသူ၏ခြက္ထဲကို ဝီစကီလွမ္းထည့္ေပးလိုက္သည္။ ထိုသူႏွင့္ ဆယ္မင္းဆက္တို႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မိသြားသည္။ ထိုသူ႕နားထင္နား ပါးေစာင္ေပၚရွိအမွတ္နီေလး။ ထိုအမွတ္ရာေလးကိုျမင္လိုက္ခ်ိန္တြင္ဆယ္မင္းဆက္သည္ ထိုသူ႕ကိုမွတ္မိလိုက္သည္။
ေလာကႀကီးက တကယ္ကိုက်ဥ္းက်ဥ္းေလးပဲ။
အန္တီႏုႏုတို႔လမ္းထဲမွာ သူႏွင့္ရန္ျဖစ္ခဲ့သည့္သူျဖစ္သည္။
ထိုသူသည္လည္း သူ႕ကိုမွတ္မိဟန္တူသည္။ ဘာမွေတာ့ေျပာမလာ။
ဆယ္မင္းဆက္ဘက္ကလည္း ဘာမွေျပာစရာမရွိပါ။ ထိုသူကအခုခ်ိန္မွာေတာ့ ကိုယ့္ဆိုင္ customerပဲေလ။
cocktailေဖ်ာ္ေနစဥ္တစ္ေလွ်ာက္လုံး ထိုသူကဆယ္မင္းဆက္ကို မမွတ္မသုန္ၾကည့္ေနသည္။ ေနာက္ဆုံး သံလြင္သီးကိုတင္လိုက္သည့္အခ်ိန္ထိ။ ထိုသူ၏မ်က္ႏွာက်သည္ ထင္ရွားၿပီးတစ္ခ်ိန္တည္းမွာ ႏူးညံ့သည္။ မ်က္လုံးမ်ားကေတာ့ စူးရွေတာက္ေျပာင္လြန္းသည္။ သို႔ေပမဲ့ပုံစံတစ္ခုလုံးကိုၿခဳံၾကည့္ရလွ်င္ ေဖာ္ျပဖို႔စကားလုံးတစ္လုံးသာရွိသည္။
စိတ္ဓာတ္က်ေနတဲ့ပုံ။
ပိုင္ဆိုင္သမွ်လက္လႊတ္ဆုံးရႈံးထားရသလိုမ်ိဳး အရာရာကိုအရႈံးေပးထားပါတဲ့ပုံစံ။
အိမ္ေထာင္ေရးအဆင္မေျပလို႔မ်ားလား။
"ၿငိမ္းကို ငါေဘာ့စ္ကိုေျပာၿပီးၿပီ"
ဆယ္မင္းဆက္အေနာက္ကလာသည့္အသံက မန္ေနဂ်ာကိုထိုက္မင္းေဆြအသံ။
ဒီေနရာမွာၿငိမ္းကိုမွမရွိတာ။
"ငါမင္းအေျခအေနကိုေသခ်ာေျပာျပလိုက္ေတာ့ သူကလစာႀကိဳမထုတ္နဲ႕ပိုက္ဆံေခ်းေပးမယ္တဲ့ တစ္လငါးေသာင္းပဲႏႈတ္မယ္တဲ့ အဆင္မေျပလည္းသူ႕ဆီကိုယ္တိုင္လာေျပာ ညွိေပးမယ္တဲ့"
ဒါေတြအကုန္လုံး ဆယ္မင္းဆက္ေျပာလိုက္သည့္စကားမ်ား။
ဆက္တိုက္စကားမ်ားေနသည့္ ကိုထိုက္မင္းေဆြက သူဘယ္သူမွန္းသိပုံမေပၚ။ ေကာင္တာထဲကပုလင္းကို ထုတ္ရင္းေျပာခ်င္ရာဆက္ေျပာသည္။ ဆယ္မင္းဆက္ေၾကာင္ကာ ရပ္ၾကည့္ေနမိသည္။
"အဲတာေကာင္းတာေပါ့ၿငိမ္းကိုရာ ငါမင္းအေျခအေနေတြအကုန္ေျပာျပလိုက္တာ အေဖလည္းမရွိေတာ့ဘူး။ နိုင္ငံျခားသြားဖို႔ပိုက္ဆံစုထားတာ အေမကရင္သားကင္ဆာျဖစ္ေတာ့ ေဆးဖိုးသုံးလိုက္တာနဲ႕ကုန္သြားတာ မင္းေန႕ခင္းသင္တန္းတက္ဖို႔ေတာင္အဆင္မေျပျဖစ္ေနတဲ့အေၾကာင္းကိုေရာေလ ေဘာ့စ္ကအဲတာနားေထာင္ၿပီးေတာ့မွ သူပိုက္ဆံေခ်းေပးမယ္ဆိုတာထုတ္ေျပာတာ"
"ကိုထိုက္မင္းေဆြ"
ဆယ္မင္းဆက္၏ အသံၾကားေတာ့ ကိုထိုက္မင္းေဆြေၾကာင္သြားသည္။ ကိုထိုက္မင္းေဆြလက္ကိုဆြဲကာ ဆိုင္အေနာက္ပိုင္းဘက္ကို ဆြဲေခၚသြားလိုက္သည္။
"ေဘာစ့္လား"
"ဟုတ္တယ္"
"ဆယ္မင္းဆက္ အစ္ကိုေတာင္းပန္ပါတယ္ကြာ အစ္ကိုတကယ္လူမွားသြားတာ စိတ္မဆိုးနဲ႕ေနာ္"
ကိုထိုက္မင္းေဆြသည္ ခ်က္ခ်င္းေတာင္းပန္ရေတာ့သည္။
မေတာင္းပန္လို႔လည္းမရ ပိုင္ရွင္ႏွင့္ဝန္ထမ္းကိုလူမွားရတယ္လို႔။
"ရပါတယ္ဗ်ာ ခင္ဗ်ားမ်က္မွန္ဘယ္မွာလဲမျမင္ရဘူးဆိုလည္း မ်က္မွန္ကိုခြၽတ္မထားနဲ႕ေလ အကုန္တိုက္မိကုန္ရင္ ျပႆနာပဲ"
"အစ္ကိုလည္း ေဘစင္မွာမ်က္ႏွာသစ္တုန္းခြၽတ္ထားမိတာရယ္ ၿပီးေတာ့အေနာက္ထဲခဏနားမိတာရယ္ ျပန္ရွာမေတြ႕ေတာ့လို႔ ေကာင္တာမွာရွိတာၿငိမ္းကိုမွတ္လို႔ ဝမ္းသာအားရေျပာလိုက္တာ အေနာက္ကၾကည့္တာ ဝါးတားတားနဲ႕ဆိုေတာ့ ၿငိမ္းကိုနဲ႕တကယ္တူတယ္"
"ထားပါေတာ့ အခုေတာ့မ်က္မွန္သာသြားရွာပါဗ်ာ...ခင္ဗ်ားႏွယ္"
ဆယ္မင္းဆက္ ေခါင္းခါမိေတာ့သည္။ သူ႕ေဘးနားကလူအကုန္ ကေပါက္တိကေပါက္ခ်ာေတြ ျဖစ္ေနေတာ့တာပဲ။
ညႏွစ္ခ်က္ထိုးေတာ့ အိမ္ျပန္ဖို႔ျပင္ဆင္သည္။ ေက်ာင္းဖြင့္လွ်င္ သည္ေလာက္ညနက္သည္ထိမေန။ ည၁၁နာရီေနာက္ဆုံးထားၿပီးျပန္ရသည္။ က်န္ညပိုင္းတာဝန္က အစ္ကိုထိုက္မင္းေဆြပဲႀကီးၾကပ္သည္။ မာမီကဒီထက္ေနာက္က်လွ်င္ သူ႕ဆိုင္ကိုပိတ္ပစ္မည္ဟု ၿခိမ္းေျခာက္ထားသည္။ သူ႕သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ကိုေတာ့ ေခ်ာ့ေမာ့ၿပီးသူျပန္လႊတ္လိုက္ရသည္။ ေနာက္ေန႕က်ရင္ clubသြားဖို႔ပါခ်ိန္းဆိုထားသည္။
မီးေရာင္ေအာက္၌ လူအားလုံးကသူ႕အာ႐ုံႏွင့္သူ။ ဆူညံသံေတြႏွင့္ ဆိုင္သည္ တိတ္ဆိတ္ေနေသာျပင္ပပတ္ဝန္းက်င္ႏွင့္ဆန့္က်င္ဘက္ျဖစ္စြာ သက္ဝင္စည္ကားလို႔ေနသည္။ သူသည္ထိုအရာကို သေဘာက်သည္။ မီးအလင္းေရာင္ေတြက ညမွာပိုလွတာေနတာကို သူသေဘာက်သည္။
ဆိုင္အျပင္ဘက္ကိုထြက္လာၿပီးေနာက္ ဆိုင္ကိုတစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ အနက္ေရာင္ဆိုင္းဘုတ္ေပၚမွာ ေပၚေနရာယူထားသည့္ ALWAYS ဟူေသာစာလုံး။ ဆယ္မင္းဆက္သည္ ေက်နပ္ႏွစ္သက္မႈအျပည့္ႏွင့္ ဆိုင္ေလးကိုေနာက္ဆုံးအႀကိမ္ထပ္ၾကည့္လိုက္သည္။
ေဝါ့
လူတစ္ေယာက္ ဆိုးဆိုးဝါးဝါးအန္ခ်သံ။
ဆယ္မင္းဆက္သည္ အသံပိုင္ရွင္ကို လိုက္ရွာလိုက္သည္။
ေဝါ့
ဆိုင္အျပင္ဘက္ ေထာင့္အကြယ္မွာ ထိုးအန္ေနသူကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။ လမ္းမီးတိုင္ အလင္းကြယ္မွာ ႐ုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ျဖစ္ေနေသာ
သူ။ ဆယ္မင္းဆက္ႏွင့္ ရန္ျဖစ္ခဲ့သည့္ ထိုလူ။
"ခင္ဗ်ားအဆင္ေျပရဲ႕လား"
ဆယ္မင္းဆက္သည္ ထိုလူ၏ေနာက္ေက်ာကို ပြတ္ေပးလိုက္သည္။
သူ႕ကိုၾကည့္လာသည့္ ထိုလူ႕မ်က္ဝန္းမ်ားသည္ မ်က္ရည္စတို႔ေၾကာင့္ စိုလက္ေနသည္။ အန္ထားတာေၾကာင့္ ျဖစ္မည္။
ဆိုင္ေရွ႕မွာအန္ရတယ္လို႔။ မေသာက္နိုင္ဘဲ ဒီေလာက္႐ုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ေသာက္ရသလား။
"ခင္ဗ်ားျပန္ေတာ့မွာမလား"
ထိုသူက ေခါင္းကိုတြင္တြင္ညိတ္ျပသည္။ ခက္တာပဲ။ ဒီလူက ဆယ္မင္းဆက္မ်က္လုံးထဲ သနားစရာေကာင္းေနသည္။ စိတ္ညစ္လို႔ေသာက္တယ္ဆိုရင္ေတာင္ အရက္ေသာက္ရင္ အတူတူေသာက္ေဖာ္လိုသည္။
ဒီလူ႕မွာဆိုင္အတူထိုင္ေပးမဲ့ ေဘာ္ဒါေတာင္မရွိဘူးလား။
"ကြၽန္ေတာ္တကၠစီငွားေပးမယ္"
ထိုသူကပလက္ေဖာင္းေပၚထိုင္ကာ ေခါင္းငိုက္စိုက္ခ်ရင္း သူ႕ကိုေစာင့္ေနသည္။ ငွားလာတဲ့ကား ေနာက္တံခါးကိုဖြင့္ထားၿပီး ထိုသူ႕ကိုတြဲကာ ကားထဲအေရာက္ပို႔ေပးလိုက္သည္။
ထိုသူ၏မ်က္လုံးေထာင့္စြန္းသည္ အရက္ရွိန္ေၾကာင့္ နီေစြးေနၿပီး မ်က္လုံးေအာက္ဘက္တြင္ရွိသည့္ အမွတ္နီရာေၾကာင့္ေရာ ထိုနားတစ္ဝိုက္မွာ နီေသြးေရာင္သည္ေရာေႏွာလို႔ေန၏။ သူဒီအမွတ္ကို ရင္းႏွီးေနသလိုခံစားရသည္။
ထိုသူကအသိစိတ္လုံးလုံးေပ်ာက္ေနတာေတာ့မဟုတ္ေပ။ ဆယ္မင္းဆက္ကိုၾကည့္ကာ ေက်းဇူးတင္စကားဆိုနိုင္ေသးသည္။
"မလိုဘူးရတယ္ အိမ္သာေျဖာင့္ေအာင္ျပန္"
"ခဏ"
ကားတံခါးပိတ္ေတာ့မည့္ ဆယ္မင္းဆက္လက္ကို ထိုသူကဖမ္းဆြဲလာသည္။ ထို႔ေနာက္ထိုသူက walletကိုဖြင့္သည္။ တစ္ေသာင္းတန္မ်ားကိုဆြဲထုတ္ၿပီး ဆယ္မင္းဆက္လက္ထဲ ထည့္ေပးလာသည္။
"ေက်းဇူးတင္တယ္ေနာ္ညီေလး ဒါ tipေပးတာ။ ဟိုေန႕ကညီေလးကိုလမ္းထဲမွာ အေဖမဆုံးမဘူးေျပာမိတဲ့အတြက္လည္း ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ ညီေလးႀကိဳးစားေနာ္"
ဆယ္မင္းဆက္လက္ထဲကိုေရာက္လာသည့္ ပိုက္ဆံေခါက္ရက္သားေလးကို ၾကည့္မိသည္။
"ကြၽန္ေတာ္ မဟုတ္ ! "
တားခ်ိန္ေတာင္မရလိုက္။ ထိုသူကကားတံခါးပိတ္သြား၏။ ကားသည္ဆယ္မင္းဆက္ေရွ႕ကေနေမာင္းထြက္သြားေလၿပီ။
သူ႕လက္ထဲမွာရွိေနတာက တစ္ေသာင္းတန္ငါး႐ြက္။
ရက္ေရာလိုက္တာမ်ား tipေပးတာေတာင္ ဒီေလာက္အမ်ားႀကီး။
ဆယ္မင္းဆက္သေဘာေပါက္လိုက္သည္။
ထိုသူက သူ႕ကိုၿငိမ္းကိုလို႔ထင္သြားတာပဲ။
ဆယ္မင္းဆက္မွာ ေခါင္းကိုဆြဲဖြရင္း ေရ႐ြတ္မိေတာ့သည္။
ငါလူး ! ဒီေန႕အကုန္လုံးဘာျဖစ္ေနၾကတာလဲ !