Unicode Ver
ယွင်းရန်က ချက်ချင်းမျက်နှာအမူအရာကိုပုံမှန်အတိုင်းပြန်နေလိုက်သည်။ နျူးက သူ့ကိုယ်သူစတေးဖိူ့အသင့်ဖြစ်နေသည့်အလား။ တကယ်တမ်း သူက ဒီအတိုင်းအားတင်းထားစေဖို့ သူတို့မှာနည်းလမ်းတစ်ခုခုပေါ်လာမည်ကိုသိနေတာမို့ အားရှိစေရန် ပြောလိုက်မိခြင်းသာ။ ယခုတော့ သူ့စကားကြောင့် နျူးကပိုလိုတောင်လက်လျော့လိုက်တော့မည့် သူတယောက်နှယ်ဖြစ်နေချေ၏။
" မင်းဟုတ်ဘူး....ကိုယ်အဲ့လိုပြောချင်တာမဟုတ်..."
" မိစ္ဆာဘုရင်ကြီး......ကျွန်တော့်ကို ခင်ဗျားရဲ့စာကြည့်ဆောင်ကို လိုက်ပြပေးလေ။ မမြင်လိုက်ရပဲ သေသွားရရင် နှမြောစရာကောင်းတယ်မလား..."
နျူးက ပြုံးရယ်ကာနေပြီး သူ၏မျက်နှာက အရောင်မရှိသလောက် ဖြူဖက်ဖြူလျော်ဖြစ်နေတာမို့ ကြည့်ရတာသိပ်အဆင်မပြေချေ။ ယွင်းရန်က နျူးကို စေ့စေ့ကြည့်နေရင်း ခေါင်းအသာငြိမ့်ပြလိုက်သည်။ နျူးကို စာကြည့်ဆောင်လိုက်ပို့ရင်း သူရှာလည်းအဆင်ပြေတာပါပဲ။ မဟူတ်လည်း တိဟွက ပင့်ကူမယ်အားအမြန်ဆုံးရှာတွေ့ဖို့သာ။ နျူးကို လက်လျော့ဖို့ကတော့ ဘယ်တော့မှ ဖြစ်လာနိုင်မည့်ကိစ္စမဟုတ်ပါချေ။ နျူးကို သူရအောင်ကယ်တင်မည်။
..................................
နျူးက သူ၏ရှိသမျှအင်အားကိုသုံးကာ ယွင်းရန်၏ ဆယ်ဧကကျယ်ဝန်းသော စာကြည့်ဆောင်ကြီးကို ပတ်ကာကြည့်နေသည်။ တကယ်ပဲ သူ့ဖတ်ရှုချင်ခဲ့ဖူးသာ့် အဖိုးတန်စာအူပ်ကောင်းများစွာကို သူမြင်ရချေပြီ။ ထိုစာအုပ်စင်တန်းကြီးများက သူ့ထက်ပိုကာမြင့်မားသော်လည်း သူလက်နှင့်ထိစပ်နိုင်သည့် စာအူပ်တချို့ကို သူသွားရာလမ်းတလျောက် ထိတွေ့မိနေပါ၏။
သူ ဒီအဖိူးတန်တွေကို မဖတ်လိုက်ရတော့ဘူး။ ဒါက တကယ်ကို နှမြောစရာပါပဲ။
နျူးသတိထားမိလေတော့ ယွင်းရန်က သူ့နောက်ကနေ ဖြည်းဖြည်းချင်း လိုက်ပါလာနေပြီး တချိန်ချိန် သူလဲကျသွားတဲ့အခါ အဆင်သင့်ဖမ်းထားပေးရန်အသင့်ဖြစ်နေသည့်နှယ်။ နျူးက ရုတ်တရက်ပင် ရပ်တန့်လိုက်ပြီး ယွင်းရန်ဘက်ကို လှည့်လာလိုက်သည်။
“ မိစ္ဆာဘုရင်ကြီး…ခင်ဗျား ကျွန်တော့်ကို မက်မွန်ပန်းသလင်းကျောက်ကလေး ပြန်ပေးဖို့ အကြွေးရှိသေးတာသိတယ်မလား။ “
ယွင်းရန်မှာ တချိန်လုံး နျူးကိုသာ အရိပ်တကြည့်ကြည့် ကြည့်ကာ စိုးရိမ်နေရတာမို့ နျူးထိုကဲ့သို့ပြောလာသည့်အခါ သူ ဘာလူပ်လို့ လူပ်ရမည်ကိုပင် မေ့သွားချေ၏။ ပြီးမှသာ သူက သူ၏ရင်ဘတ်ဝတ်ရုံထဲကို လက်နှိုက်ကာ ထိုသလင်းကျောက်လေးကို ထုတ်ပေးလိူက်သည်။
“ အာ… …ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ် ။ နောက်ဆုံးတခေါက်က ပေးဖို့ကို မေ့သွားတာ…”
ယွင်းရန်က ထိုသလင်းကျောက်လေးကို လက်မှကိုင်ထားရင်းပင် နျူးကတော့ ယွင်းရန်အနားကို တဖြည်းဖြည်းချင်း တိုးကာလာသည်။ အနားကိုရောက်လေတော့မှ ရပ်တန့်လိုက်ပြီး ယွင်းရန်လက်ထဲမှ သလင်းကျောက်လေးအား သူလှမ်းယူလိုက်ရင်း
“ ဒီဟာလေးကို မက်မွန်တောထဲမှာပဲ ကောက်ရခဲ့တာ။ ဘာမှ တန်ဖိုးမရှိတဲ့ သလင်းကျောက်လေးဆိုပေမဲ့ တနေ့ ကျွန်တော် သဘောကျတဲ့ သူတယောက်ရှိလာရင် သူ့ကိုလက်ဆောင်အဖြစ်ပေးမယ်လို့ စိတ်ကူးထားခဲ့တာ…”
“………”
ယွင်းရန်ကတော့ ဘာစကားမှမပြောပဲ နျူးကိုသာ ငုံ့ကြည့်နေခဲ့သည်။ နျူးက သူ၏စကားတို့ကို ရပ်တန့်လိုက်ကာ ယွင်းရန်ကို မော့ကြည့်ရင်း ပြုံးလိုက်သည်။
ထို့နောက်မှ သူက ယွင်းရန်၏လက်တဖက်ကိုပြန်ဆွဲယူလိုက်ရင်း ထိုမက်မွန်ပန်းသလင်းကျောက်လေးအား ယွင်းရန်၏လက်ဖဝါးပေါ်သိူ့ တင်ပေးလိုက်လေသည်။
“ ဒီဟာလေး ခင်ဗျားကိုအပိုင်ပေးမယ်
ကျွန်တော့်ကြောင့်နဲ့ ကောင်းကင်ဘုံကိုမဆန့်ကျင်ပါနဲ့။ ”
“ မင်း……”
ယွင်းရန်မှာ နျူး၏အပြုအမူကြောင့် ခြေမကိုင်မိ လက်မကိုင်မိပင် ဖြစ်နေသလိုလို၊ ကြက်သေသေနေသလိုလို တောင့်တောင့်ကြီးဖြစ်ကာ မျက်လုံးတွေကပင် မျက်တောင်မခပ်နိုင်ပဲ ရပ်တန့်နေကြပါ၏။ နျူးက သူ့ကို မည်သည့်အဓိပ္ပါယ်ဖြင့် ထိုအရာလေးအား သူ့လက်ထဲထည့်သည်ကိုသူ သေချာတော့မဝေခွဲနိုင်ပါချေ။ သူငယ်ချင်းတယောက်အနေနဲ့ သဘောကျတာလား။ ဒါမှမဟုတ်ရင်လည်း…
“ မင်း… ကိုယ့်ကို……”
နျူး ယွင်းရန်၏လက်ထဲသို့ထိုအရာလေးထည့်ပြီးသည်နှင့် သူ၏လက်နှစ်ဖက်လူံးကို သုံးကာ ထိုအရာလေးကို ယွင်းရန်အား ဆုပ်ကိုင်စေသည်။ သူ ယွင်းရန်ကို ပြန်မော့ကြည့်ရင်း ပြုံးကာ
“ ကျွန်တော် ခင်ဗျားကို သဘောကျနေမိပြီထင်တယ်။ “
“………”
ယွင်းရန်မှာ ထိုစကားေကြာင့် သူ၏မျက်ဝန်းတို့ကပို၍ ပြူးကျယ်လာလေသည်။ တကယ်တော့ သူကျောက်ရုပ်ဖြစ်နေကာ ပထမစကားကြောင့်ပင်အံ့သြလို့မဆုံးသေး။ ယခုလို ဖွင့်ဟခံရသည့်အခါ သူပို၍ ပို၍ မလှုပ်ရှားနိုင်ဖြစ်နေပါတော့သည်။
“ ကိုယ်…ကိုယ်..လည်း……”
သူ့နှုတ်ခမ်းတွေက မနည်းပင်ဖွင့်ဟလာရန်ခက်ခဲနေသည်။ အနှစ်တသောင်းအတွင်း သူ့ထံတွင် မည်သိူ့သော ရင်ခုန်မှုမျိုး၊ အချစ်မျိုးမှ ဖြစ်တည်လာခဲ့ခြင်းမရှိဖူးသေးချေ။ ဤသို့သော ခံစားချက်များသည် သူ့အတွက် ပထမဆုံးအတွေ့အကြံသာဖြစ်ပြီး သူတကယ်သဘောကျမိသည်။ မဟူတ်…တကယ်တမ်းဆို သူသဘောကျမိသည်က သူ့ရှေ့ရှိ ထို နတ်သူငယ်လေးကိုပင်။ သဘောကျသည်လည်းမဟူတ်…
ချစ်မြတ်နိုးမိတာဆိုလျင် ပိုမှန်ပေလိမ့်မည်။
“ မိစ္ဆာဘုရင်ယွင်းရန်…… ကောင်းကင်မင်းကြီးရှန်းဝူပိုင် ရောက်ရှိနေပါတယ်။ အရှင်နဲ့ တွေ့ဆုံချင်ပါတယ်တဲ့။ နတ်သူငယ်ကို လာခေါ်တာလို့လည်း ပြောပါတယ်။ “
နှစ်ဦးသားအကောင်းဆုံးသော အခိုက်အတန့်ကိုတည်ဆောက်နေချိန်မှာပဲ ပြင်ပရှိ ထိုသို့သော သတင်းစကားကြောင့် ယွင်းရန်မှာ ချက်ချင်းမျက်မှောင်ကြုတ်မိသွားသည်။ တဖက်ကိုသာ ခေါင်းအနည်းငယ်စောင်းလိုက်ရင်း
“ မပေးနိုင်ဘူးလို့ပြောလိုက်…!”
ပြင်ပရှိ သတင်းပါးသူမှာ တခဏတော့ တိတ်ဆိတ်သွားသည်။ နျူးက ယွင်းရန်လက်ကိုလှမ်းဆွဲလိုက်ရင်း တခုခုပြောရန်ပြင်လိုက်စဉ်မှာပဲ ပြင်ပရှိထိုသူကပင် ထပ်မံကာ ပြောလာပြန်သည်။
“ သူ့မှာ နတ်သူငယ်လေးအတွက် ဖြေဆေးပါလာတယ်လို့ ပြောပါတယ်။ “
“ ဘာ…!!”
ယွင်းရန်မှာ ထိုစကားကြောင့် ချက်ချင်းတဖက်သို့လှည့်လိုက်မိသည်။ ထိုစဉ်တွင်ပဲ နျူးမှာ ယွင်းရန်ကိုလက်ဆွဲရန်ကြိုးစားလိုက်သော်လည်း အောက်သိူ့ခွေကျသွားလေ၏။
“ နျူး….!!!!”
ယွင်းရန်က ချက်ချင်း ပြန်လှည့်ကာ နျူးကို ကောက်ပွေ့လိုက်လေသည်။
……………………
ယွင်းရန်က သူ့အခန်း၏ကုတင်ထက်တွင် နျူးကိုအမြန်နေရာချလိုက်သည်။ သူ့နောက်တွင်တော့ ရှန်းဝူပိုင်က တခါတည်းပါလာပြီး နျူးကို စမ်းသပ်ရန်ကြိုးစားသည်။ သိူ့သော် ယွင်းရန်က ထိခွင့်မပေးချေ။
နျူး၏ ပုံစံမှာ ပို၍ဆိုးလာလေချေပြီ။ သူ၏နှဖူးရှိ အမှတ်အသားတစ်ခုလုံးမှာ မဲလျက်ရှိနေချေပြီ။ ယွင်းရန်တားတာကြောင့် ရှန်းဝူပိုင်က ယွင်းရန်ကို သေချာကြည့်လိုက်ရင်း
“ မင်း သူ့ကိုတကယ် သေသွားစေချင်နေတာလား…”
ယွင်းရန်က ရှန်းဝူပိုင်၏စကားကြောင့် အနည်းငယ် အင်တင်တင်ဖြစ်နေသော်လည်း နောက်ဆုံးတွင် နျူးဘေးမှ ဖယ်ပေးလိုက်တော့သည်။ ထိုအခါမှ ရှန်းဝူပိုင်ကချက်ချင်းပင် နျူးအား သူ၏အမြုတေအတွင်းအားတချို့ကို လွှဲပြောင်းပေးလေ၏။ တခဏတည်းပင် နျူး၏အခြေအနေက ပြန်လည်ကာ တိုးတတ်လာချေသည်။ သူ၏နှဖူးရှိအရာလေးမှာ အနည်းငယ်ပြန်လင်းလာ၏။ ရှန်းဝူပိုင်က သူ၏အစွမ်းများကို ပြန်ရုတ်သိမ်းလိုက်သည်။
ထို့နောက် နောက်ဘက်တွင်ရပ်နေသော ယွင်းရန်ဘက်ကိုပြန်လှည့်ကာ
“ ငါ သူ့ကိုခေါ်သွားမယ်။”
“မရဘူး…သူကငါ့လူ…”
ယွင်းရန်က အမြန်ပင်ပြန်ငြင်းပယ်၏။ ရှန်းဝူပိုင်ကလည်း ယွင်းရန်အဖြေကို ကြိုသိနေသည့်အလား
“ ငါ့ဆီမှာ အဆိပ်ပြေဖို့ နည်းလမ်းရှိတယ် ။ ဒါမဲ့ မင်းရဲ့အပူစွမ်းအားတွေက သူ့ထဲမှာ အရမ်းဝင်နေပြီမလို့ ကောင်းကင်ဘုံရဲ့ သန့်စင်ခြင်းမြစ်ရေမှာ အရင် ပျော်ဝင်အောင်လုပ်မှရမယ်။ ပြီးမှ အဆိပ်ကိုဖြေပေးနိုင်မှာ။ “
“ ဒါပေမဲ့……”
ဘာရယ်ကြောင့်မှန်းမသိ ယွင်းရန်က စိတ်ထင့်နေမိသည်။ နျူးက ကောင်းကင်ဘုံကို ထပ်ရောက်တဲ့အခါ သူ၏စိတ်က နောက်တခါ ထပ်ပြောင်းလဲသွားအုန်းမယ်ဆိုရင် သူမည်သိူ့လုပ်ရမည်နည်း။ ယွင်းရန်က စကားမဆက်နိုင်သေးချိန်၌ပင် ရှန်းဝူပိုင်က ဆက်လာသည်။
“ ဒီထက်နောက်ကျသွားရင် စွမ်းအားထက်ဝက်မျှဝေသုံးခြင်းနည်းကပဲ သူ့ကိုအသက်ရှင်စေနိုင်မယ်။ “
ထိုစကားကြောင့် ယွင်းရန်မှာ သူ၏ငြင်းဆိုမှုများကို လက်လျော့လိုက်ရသည်။
“ ကောင်းပြီ။ နောက်နှစ်ရက်နေရင် ငါသူ့ကိုလာကြည့်မယ်”
ရှန်းဝူပိုင်က ကုတင်ထက်တွင် ငြိမ်သက်နေသော နျူးကိုချက်ချင်းပွေ့ချီလိုက်ပြီးနောက် ကုတင်နှင့်မလှမ်းမကမ်းရှိ ခုံပေါ်တွင် တချိန်က နျူးကျန်ခဲ့သည့် ဆံထိုးကို စွမ်းအားဖြင့်လှမ်းယူကာ နန်းဆောင်ထဲမှ ထွက်သွားလေတော့သည်။ ယွင်းရန်ကတော့ သလင်းကျောက်လေးကို တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ထားရင်း ရှန်းဝူပိုင်၏ လှုပ်ရှားမှုတိုင်းကို ကြည့်နေခဲ့သည်။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
နောက်တပိုင်းက အဖြေပြန်ပေးရမဲ့အခန်းပါ။ နှစ်ဘဝလုံး ယွင်းရန်ကိုပဲ ဖွင့်ပြောကြရတာ။ သူကပဲ မူနေ 😏😏
Zawgyi Ver
ယြင္းရန္က ခ်က္ခ်င္းမ်က္ႏွာအမူအရာကိုပုံမွန္အတိုင္းျပန္ေနလိုက္သည္။ ႏ်ဴးက သူ႕ကိုယ္သူစေတးဖိူ႕အသင့္ျဖစ္ေနသည့္အလား။ တကယ္တမ္း သူက ဒီအတိုင္းအားတင္းထားေစဖို႔ သူတို႔မွာနည္းလမ္းတစ္ခုခုေပၚလာမည္ကိုသိေနတာမို႔ အား႐ွိေစရန္ ေျပာလိုက္မိျခင္းသာ။ ယခုေတာ့ သူ႕စကားေၾကာင့္ ႏ်ဴးကပိုလိုေတာင္လက္ေလ်ာ့လိုက္ေတာ့မည့္ သူတေယာက္ႏွယ္ျဖစ္ေနေခ်၏။
" မင္းဟုတ္ဘူး....ကိုယ္အဲ့လိုေျပာခ်င္တာမဟုတ္..."
" မိစၧာဘုရင္ႀကီး......ကြၽန္ေတာ့္ကို ခင္ဗ်ားရဲ႕စာၾကည့္ေဆာင္ကို လိုက္ျပေပးေလ။ မျမင္လိုက္ရပဲ ေသသြားရရင္ ႏွေျမာစရာေကာင္းတယ္မလား..."
ႏ်ဴးက ျပဳံးရယ္ကာေနၿပီး သူ၏မ်က္ႏွာက အေရာင္မ႐ွိသေလာက္ ျဖဴဖက္ျဖဴေလ်ာ္ျဖစ္ေနတာမို႔ ၾကည့္ရတာသိပ္အဆင္မေျပေခ်။ ယြင္းရန္က ႏ်ဴးကို ေစ့ေစ့ၾကည့္ေနရင္း ေခါင္းအသာၿငိမ့္ျပလိုက္သည္။ ႏ်ဴးကို စာၾကည့္ေဆာင္လိုက္ပို႔ရင္း သူ႐ွာလည္းအဆင္ေျပတာပါပဲ။ မဟူတ္လည္း တိဟြက ပင့္ကူမယ္အားအျမန္ဆုံး႐ွာေတြ႕ဖို႔သာ။ ႏ်ဴးကို လက္ေလ်ာ့ဖို႔ကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ျဖစ္လာႏိုင္မည့္ကိစၥမဟုတ္ပါေခ်။ ႏ်ဴးကို သူရေအာင္ကယ္တင္မည္။
..................................
ႏ်ဴးက သူ၏႐ွိသမွ်အင္အားကိုသုံးကာ ယြင္းရန္၏ ဆယ္ဧကက်ယ္ဝန္းေသာ စာၾကည့္ေဆာင္ႀကီးကို ပတ္ကာၾကည့္ေနသည္။ တကယ္ပဲ သူ႕ဖတ္႐ႈခ်င္ခဲ့ဖူးသာ္႕ အဖိုးတန္စာအူပ္ေကာင္းမ်ားစြာကို သူျမင္ရေခ်ၿပီ။ ထိုစာအုပ္စင္တန္းႀကီးမ်ားက သူ႕ထက္ပိုကာျမင့္မားေသာ္လည္း သူလက္ႏွင့္ထိစပ္ႏိုင္သည့္ စာအူပ္တခ်ိဳ႕ကို သူသြားရာလမ္းတေလ်ာက္ ထိေတြ႕မိေနပါ၏။
သူ ဒီအဖိူးတန္ေတြကို မဖတ္လိုက္ရေတာ့ဘူး။ ဒါက တကယ္ကို ႏွေျမာစရာပါပဲ။
ႏ်ဴးသတိထားမိေလေတာ့ ယြင္းရန္က သူ႕ေနာက္ကေန ျဖည္းျဖည္းခ်င္း လိုက္ပါလာေနၿပီး တခ်ိန္ခ်ိန္ သူလဲက်သြားတဲ့အခါ အဆင္သင့္ဖမ္းထားေပးရန္အသင့္ျဖစ္ေနသည့္ႏွယ္။ ႏ်ဴးက ႐ုတ္တရက္ပင္ ရပ္တန္႔လိုက္ၿပီး ယြင္းရန္ဘက္ကို လွည့္လာလိုက္သည္။
“ မိစၧာဘုရင္ႀကီး…ခင္ဗ်ား ကြၽန္ေတာ့္ကို မက္မြန္ပန္းသလင္းေက်ာက္ကေလး ျပန္ေပးဖို႔ အေႂကြး႐ွိေသးတာသိတယ္မလား။ “
ယြင္းရန္မွာ တခ်ိန္လုံး ႏ်ဴးကိုသာ အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ ၾကည့္ကာ စိုးရိမ္ေနရတာမို႔ ႏ်ဴးထိုကဲ့သို႔ေျပာလာသည့္အခါ သူ ဘာလူပ္လို႔ လူပ္ရမည္ကိုပင္ ေမ့သြားေခ်၏။ ၿပီးမွသာ သူက သူ၏ရင္ဘတ္ဝတ္႐ုံထဲကို လက္ႏိႈက္ကာ ထိုသလင္းေက်ာက္ေလးကို ထုတ္ေပးလိူက္သည္။
“ အာ… …ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ ။ ေနာက္ဆုံးတေခါက္က ေပးဖို႔ကို ေမ့သြားတာ…”
ယြင္းရန္က ထိုသလင္းေက်ာက္ေလးကို လက္မွကိုင္ထားရင္းပင္ ႏ်ဴးကေတာ့ ယြင္းရန္အနားကို တျဖည္းျဖည္းခ်င္း တိုးကာလာသည္။ အနားကိုေရာက္ေလေတာ့မွ ရပ္တန္႔လိုက္ၿပီး ယြင္းရန္လက္ထဲမွ သလင္းေက်ာက္ေလးအား သူလွမ္းယူလိုက္ရင္း
“ ဒီဟာေလးကို မက္မြန္ေတာထဲမွာပဲ ေကာက္ရခဲ့တာ။ ဘာမွ တန္ဖိုးမ႐ွိတဲ့ သလင္းေက်ာက္ေလးဆိုေပမဲ့ တေန႔ ကြၽန္ေတာ္ သေဘာက်တဲ့ သူတေယာက္႐ွိလာရင္ သူ႕ကိုလက္ေဆာင္အျဖစ္ေပးမယ္လို႔ စိတ္ကူးထားခဲ့တာ…”
“………”
ယြင္းရန္ကေတာ့ ဘာစကားမွမေျပာပဲ ႏ်ဴးကိုသာ ငုံ႔ၾကည့္ေနခဲ့သည္။ ႏ်ဴးက သူ၏စကားတို႔ကို ရပ္တန္႔လိုက္ကာ ယြင္းရန္ကို ေမာ့ၾကည့္ရင္း ျပဳံးလိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္မွ သူက ယြင္းရန္၏လက္တဖက္ကိုျပန္ဆြဲယူလိုက္ရင္း ထိုမက္မြန္ပန္းသလင္းေက်ာက္ေလးအား ယြင္းရန္၏လက္ဖဝါးေပၚသိူ႕ တင္ေပးလိုက္ေလသည္။
“ ဒီဟာေလး ခင္ဗ်ားကိုအပိုင္ေပးမယ္
ကြၽန္ေတာ့္ေၾကာင့္နဲ႔ ေကာင္းကင္ဘုံကိုမဆန္႔က်င္ပါနဲ႔။ ”
“ မင္း……”
ယြင္းရန္မွာ ႏ်ဴး၏အျပဳအမူေၾကာင့္ ေျခမကိုင္မိ လက္မကိုင္မိပင္ ျဖစ္ေနသလိုလို၊ ၾကက္ေသေသေနသလိုလို ေတာင့္ေတာင့္ႀကီးျဖစ္ကာ မ်က္လုံးေတြကပင္ မ်က္ေတာင္မခပ္ႏိုင္ပဲ ရပ္တန္႔ေနၾကပါ၏။ ႏ်ဴးက သူ႕ကို မည္သည့္အဓိပၸါယ္ျဖင့္ ထိုအရာေလးအား သူ႕လက္ထဲထည့္သည္ကိုသူ ေသခ်ာေတာ့မေဝခြဲႏိုင္ပါေခ်။ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္အေနနဲ႔ သေဘာက်တာလား။ ဒါမွမဟုတ္ရင္လည္း…
“ မင္း… ကိုယ့္ကို……”
ႏ်ဴး ယြင္းရန္၏လက္ထဲသို႔ထိုအရာေလးထည့္ၿပီးသည္ႏွင့္ သူ၏လက္ႏွစ္ဖက္လူံးကို သုံးကာ ထိုအရာေလးကို ယြင္းရန္အား ဆုပ္ကိုင္ေစသည္။ သူ ယြင္းရန္ကို ျပန္ေမာ့ၾကည့္ရင္း ျပဳံးကာ
“ ကြၽန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားကို သေဘာက်ေနမိၿပီထင္တယ္။ “
“………”
ယြင္းရန္မွာ ထိုစကားေၾကာင့္ သူ၏မ်က္ဝန္းတို႔ကပို၍ ျပဴးက်ယ္လာေလသည္။ တကယ္ေတာ့ သူေက်ာက္႐ုပ္ျဖစ္ေနကာ ပထမစကားေၾကာင့္ပင္အံ့ၾသလို႔မဆုံးေသး။ ယခုလို ဖြင့္ဟခံရသည့္အခါ သူပို၍ ပို၍ မလႈပ္႐ွားႏိုင္ျဖစ္ေနပါေတာ့သည္။
“ ကိုယ္…ကိုယ္..လည္း……”
သူ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြက မနည္းပင္ဖြင့္ဟလာရန္ခက္ခဲေနသည္။ အႏွစ္တေသာင္းအတြင္း သူ႕ထံတြင္ မည္သိူ႕ေသာ ရင္ခုန္မႈမ်ိဳး၊ အခ်စ္မ်ိဳးမွ ျဖစ္တည္လာခဲ့ျခင္းမ႐ွိဖူးေသးေခ်။ ဤသို႔ေသာ ခံစားခ်က္မ်ားသည္ သူ႕အတြက္ ပထမဆုံးအေတြ႕အၾကံသာျဖစ္ၿပီး သူတကယ္သေဘာက်မိသည္။ မဟူတ္…တကယ္တမ္းဆို သူသေဘာက်မိသည္က သူ႕ေ႐ွ႕႐ွိ ထို နတ္သူငယ္ေလးကိုပင္။ သေဘာက်သည္လည္းမဟူတ္…
ခ်စ္ျမတ္ႏိုးမိတာဆိုလ်င္ ပိုမွန္ေပလိမ့္မည္။
“ မိစၧာဘုရင္ယြင္းရန္…… ေကာင္းကင္မင္းႀကီး႐ွန္းဝူပိုင္ ေရာက္႐ွိေနပါတယ္။ အ႐ွင္နဲ႔ ေတြ႕ဆုံခ်င္ပါတယ္တဲ့။ နတ္သူငယ္ကို လာေခၚတာလို႔လည္း ေျပာပါတယ္။ “
ႏွစ္ဦးသားအေကာင္းဆုံးေသာ အခိုက္အတန္႔ကိုတည္ေဆာက္ေနခ်ိန္မွာပဲ ျပင္ပ႐ွိ ထိုသို႔ေသာ သတင္းစကားေၾကာင့္ ယြင္းရန္မွာ ခ်က္ခ်င္းမ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္မိသြားသည္။ တဖက္ကိုသာ ေခါင္းအနည္းငယ္ေစာင္းလိုက္ရင္း
“ မေပးႏိုင္ဘူးလို႔ေျပာလိုက္…!”
ျပင္ပ႐ွိ သတင္းပါးသူမွာ တခဏေတာ့ တိတ္ဆိတ္သြားသည္။ ႏ်ဴးက ယြင္းရန္လက္ကိုလွမ္းဆြဲလိုက္ရင္း တခုခုေျပာရန္ျပင္လိုက္စဥ္မွာပဲ ျပင္ပ႐ွိထိုသူကပင္ ထပ္မံကာ ေျပာလာျပန္သည္။
“ သူ႕မွာ နတ္သူငယ္ေလးအတြက္ ေျဖေဆးပါလာတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ “
“ ဘာ…!!”
ယြင္းရန္မွာ ထိုစကားေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္းတဖက္သို႔လွည့္လိုက္မိသည္။ ထိုစဥ္တြင္ပဲ ႏ်ဴးမွာ ယြင္းရန္ကိုလက္ဆြဲရန္ႀကိဳးစားလိုက္ေသာ္လည္း ေအာက္သိူ႕ေခြက်သြားေလ၏။
“ ႏ်ဴး….!!!!”
ယြင္းရန္က ခ်က္ခ်င္း ျပန္လွည့္ကာ ႏ်ဴးကို ေကာက္ေပြ႕လိုက္ေလသည္။
……………………
ယြင္းရန္က သူ႕အခန္း၏ကုတင္ထက္တြင္ ႏ်ဴးကိုအျမန္ေနရာခ်လိုက္သည္။ သူ႕ေနာက္တြင္ေတာ့ ႐ွန္းဝူပိုင္က တခါတည္းပါလာၿပီး ႏ်ဴးကို စမ္းသပ္ရန္ႀကိဳးစားသည္။ သိူ႕ေသာ္ ယြင္းရန္က ထိခြင့္မေပးေခ်။
ႏ်ဴး၏ ပုံစံမွာ ပို၍ဆိုးလာေလေခ်ၿပီ။ သူ၏ႏွဖူး႐ွိ အမွတ္အသားတစ္ခုလုံးမွာ မဲလ်က္႐ွိေနေခ်ၿပီ။ ယြင္းရန္တားတာေၾကာင့္ ႐ွန္းဝူပိုင္က ယြင္းရန္ကို ေသခ်ာၾကည့္လိုက္ရင္း
“ မင္း သူ႕ကိုတကယ္ ေသသြားေစခ်င္ေနတာလား…”
ယြင္းရန္က ႐ွန္းဝူပိုင္၏စကားေၾကာင့္ အနည္းငယ္ အင္တင္တင္ျဖစ္ေနေသာ္လည္း ေနာက္ဆုံးတြင္ ႏ်ဴးေဘးမွ ဖယ္ေပးလိုက္ေတာ့သည္။ ထိုအခါမွ ႐ွန္းဝူပိုင္ကခ်က္ခ်င္းပင္ ႏ်ဴးအား သူ၏အျမဳေတအတြင္းအားတခ်ိဳ႕ကို လႊဲေျပာင္းေပးေလ၏။ တခဏတည္းပင္ ႏ်ဴး၏အေျခအေနက ျပန္လည္ကာ တိုးတတ္လာေခ်သည္။ သူ၏ႏွဖူး႐ွိအရာေလးမွာ အနည္းငယ္ျပန္လင္းလာ၏။ ႐ွန္းဝူပိုင္က သူ၏အစြမ္းမ်ားကို ျပန္႐ုတ္သိမ္းလိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္ ေနာက္ဘက္တြင္ရပ္ေနေသာ ယြင္းရန္ဘက္ကိုျပန္လွည့္ကာ
“ ငါ သူ႕ကိုေခၚသြားမယ္။”
“မရဘူး…သူကငါ့လူ…”
ယြင္းရန္က အျမန္ပင္ျပန္ျငင္းပယ္၏။ ႐ွန္းဝူပိုင္ကလည္း ယြင္းရန္အေျဖကို ႀကိဳသိေနသည့္အလား
“ ငါ့ဆီမွာ အဆိပ္ေျပဖို႔ နည္းလမ္း႐ွိတယ္ ။ ဒါမဲ့ မင္းရဲ႕အပူစြမ္းအားေတြက သူ႕ထဲမွာ အရမ္းဝင္ေနၿပီမလို႔ ေကာင္းကင္ဘုံရဲ႕ သန္႔စင္ျခင္းျမစ္ေရမွာ အရင္ ေပ်ာ္ဝင္ေအာင္လုပ္မွရမယ္။ ၿပီးမွ အဆိပ္ကိုေျဖေပးႏိုင္မွာ။ “
“ ဒါေပမဲ့……”
ဘာရယ္ေၾကာင့္မွန္းမသိ ယြင္းရန္က စိတ္ထင့္ေနမိသည္။ ႏ်ဴးက ေကာင္းကင္ဘုံကို ထပ္ေရာက္တဲ့အခါ သူ၏စိတ္က ေနာက္တခါ ထပ္ေျပာင္းလဲသြားအုန္းမယ္ဆိုရင္ သူမည္သိူ႕လုပ္ရမည္နည္း။ ယြင္းရန္က စကားမဆက္ႏိုင္ေသးခ်ိန္၌ပင္ ႐ွန္းဝူပိုင္က ဆက္လာသည္။
“ ဒီထက္ေနာက္က်သြားရင္ စြမ္းအားထက္ဝက္မွ်ေဝသုံးျခင္းနည္းကပဲ သူ႕ကိုအသက္႐ွင္ေစႏိုင္မယ္။ “
ထိုစကားေၾကာင့္ ယြင္းရန္မွာ သူ၏ျငင္းဆိုမႈမ်ားကို လက္ေလ်ာ့လိုက္ရသည္။
“ ေကာင္းၿပီ။ ေနာက္ႏွစ္ရက္ေနရင္ ငါသူ႕ကိုလာၾကည့္မယ္”
႐ွန္းဝူပိုင္က ကုတင္ထက္တြင္ ၿငိမ္သက္ေနေသာ ႏ်ဴးကိုခ်က္ခ်င္းေပြ႕ခ်ီလိုက္ၿပီးေနာက္ ကုတင္ႏွင့္မလွမ္းမကမ္း႐ွိ ခုံေပၚတြင္ တခ်ိန္က ႏ်ဴးက်န္ခဲ့သည့္ ဆံထိုးကို စြမ္းအားျဖင့္လွမ္းယူကာ နန္းေဆာင္ထဲမွ ထြက္သြားေလေတာ့သည္။ ယြင္းရန္ကေတာ့ သလင္းေက်ာက္ေလးကို တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ထားရင္း ႐ွန္းဝူပိုင္၏ လႈပ္႐ွားမႈတိုင္းကို ၾကည့္ေနခဲ့သည္။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ေနာက္တပိုင္းက အေျဖျပန္ေပးရမဲ့အခန္းပါ။ ႏွစ္ဘဝလုံး ယြင္းရန္ကိုပဲ ဖြင့္ေျပာၾကရတာ။ သူကပဲ မူေန 😏😏