KAYLA
"I'm going to school now, Leira." Paalam ko. Hindi naman siya umiimik kaya hindi ko na lang pinansin. Nagtatampo siya dahil hindi ko na siya kinausap kagabi. Malay ko ba namang makakatulog na ako.
I was feeling exhausted last night and all my body wanted was a good, as in really good night sleep. Hindi ko naman alam na may sinasabi pala siya sa 'kin dahil nga sa nakatulog na ako. Ayan tuloy, humingi na rin ako ng patawad kaninang umaga hanggang ngayon pero wala pa rin. Hindi niya ako pinapansin kahit tapunan man lang ako ng sulyap, none of that happened. Kaya nagpasya nalang akong umalis. I'll just talk to her later when I get home.
Pagkalabas ko sa bahay ay nag-aabang na ang kotse kaya sumakay na ako. Nginitian pa ako ni Kuya Jerry sa rearview mirror pero parang wala ako sa mood gumanti ng ngiti sa kahit kanino kaya tumango na lang ako sa kanya. He's looking at me worriedly.
"Are you alright, Kayla? Baka masama pa ang pakiramdam--"
"I'm alright. Take me to school, now." I know how I sounded. Cold and emotionless.
May sasabihin pa sana siya pero tinuon ko na ang atensyon ko sa labas ng bintana kaya wala na siyang nagawa kundi paandarin ang sasakyan papuntang PSA. Mabilis din naman ang naging byahe na sobrang tahimik. As soon as the car stops, bumaba na agad ako not saying anything to him dahil hindi ko alam. Basta wala akong gana.
I feel empty and broken inside, plus the fact that I have something to solve all by myself and not with everybody. Hindi ko nalang ipapahalata when I see him.. basta kung sino man siya.
Naglalakad na ako sa corridor ng second floor pero napahinto rin ako sa nakita ko. He's leaning againts the wall beside the door of our classroom while facing the floor na parang may pinapanuod siya doon. Hindi ko nalang siya sana papansinin but before I even step my foot inside ay nahawakan na niya ako sa braso. I tried to pull it but he's strong. Hindi nalang ako kumikibo ng dalhin niya ako sa mystery club room.
"Kayla!"
"Kayla, what happened? Bakit di ka pumasok kahapon?"
"Bakit hindi mo rin sinasagot ang mga calls namin?"
"Galit ka ba sa amin?"
Oh great. Nandito rin pala sila. Ang mga taong na-miss ko kahit ilang araw palang silang hindi nakikita. Naramdaman kong lumuwag na ang pagkakahawak ng lalaking humila sa akin dito kaya tuluyan ko nang hinila ang braso ko.
I faced them with an even colder expression. "May klase pa, di ba? Absent na ako kahapon at hindi ko na maa-afford pang umabsent ngayon so better hurry if you're going to say something."
Tumayo si Mami sa pagkakaupo niya at tinitigan ako. "What's wrong with you? B-bakit parang.. nilalayuan mo kami? Bumisita kami sa inyo kahapon, hoping na nandun ka lang at masama lang ang pakiramdam pero right after we get there, nalaman naman namin kay kuya Jerry na umalis ka. Simula ng linggo ka pang tahimik at ganyan.. parang bumalik sa dating ikaw. Tell us what's wrong. Kung may nagawa ba kaming mali."
"Huwag mo naman kaming pigilan na ayusin 'to, Kayla. Kaibigan mo kami, di ba?" Nakatayo na rin sa tabi ni Mami si Berry. I grin. Nagtataka naman sila sa inasal ko pero I let them.
Mali ba kung magalit ako dahil may hindi sila sinabi sa akin? Oo, para sa iba mababaw na bagay lang yung nangyari pero sa akin hindi. Dahil sa hindi nila pagsabi ng totoo ay magmumukha pa akong tanga sa lalaking mahal ko pero hindi naman pala ako ang mahal at ginagawa lang akong pang-rebound. Funny, eh?
I let out a sigh. Hindi ko naman sila matitiis eh. Lalo na kung tititigan ako ng parang pinapasok niya ng tingin ang kaluluwa ko.. si Kamil. Wala siyang kibo sa isang tabi pero sa paraan ng pagtingin niya naman sinasabi ang mga hindi niya masabi sa akin. I let out another sigh and finally look at them with a soften expression.. "I'm sorry.."
They smiled. Alam kong alam na nila ang ibig-sabihin noon. Pero nung narinig namin yung pag-ring ng bell, agad na rin nawala ang ngiti namin.
"Oh my god! Male-late na tayo, mamilyn!" Natatarantang saad ni Berry while getting her things sa table. Ganun din sina Mami, Thomas at si Ate Mig. Ayan kasi.. pwede naman mamayang lunch break Kamil mag-usap. Natutuwa tuloy ako sa loob-loob ko. Parang walang nangyari. Back to normal baga.
Palakad na rin sana ako palabas pero may taong sumusunod sa likod ko at hindi ako tanga para hindi malaman kung sino ito. Sa amoy palang ng pabango nito na gustong-gusto kong inaamoy noon hanggang ngayon. Ipinilig ko ang ulo sa naisip. Parang may sarili talagang utak ang utak ko. Redundant, di ba?
"................." May naririnig akong binubulong niya pero hindi ko na pinansin. Isa pa hindi ko rin naman naiintindihan.
Pagkapasok ko sa room ay umupo na agad ako sa seat ko at hindi ko na siya tinapunan ng tingin. Dumating na rin ang class adviser namin at nag-roll call.
****
RODNEY
I know what I did to this lady para hindi niya ako pansinin ng ganito. Para akong hangin na dinadaanan niya lang at kahit sulyap wala akong nakuha sa kanya. What I did to her last week was a jerk thing to do pero kung hindi ko gagawin yon, hindi ko madi-distinguish ang totoong nararamdaman ko sa kanya. Kaya nga gusto kong magpaliwanag sa kanya pero absent naman siya kahapon. Ngayon naman para akong nawawalan ng pag-asa sa pag-iwas niya sa akin.
Lunch break na namin ngayon at nasa mystery club room kami pero sa aming lahat na nandito, minus Ate mig, kami lang dalawa ang parang hindi nage-exist sa room na 'to.
I felt someone tapped my back and when I turn around, si Thomas lang pala.
"Ang gago mo. Ba't hindi mo pa kausapin? Nasa harapan mo na nga." I sighed. Sa wakas may kumausap sa 'kin.
"Paano ko gagawin yon? Eh nakikita mo naman na hindi niya ako pinapansin. Tapos nandito rin sina Mami na alam kong nagagalit din sa akin." Umupo siya sa tabihan ko.
"Ang bakla mo, pare. Be a man! Huwag mong pairalin ang katangahan at katorpehan mo ngayon dahil hindi yan makakatulong sa inyong dalawa. At tsaka sila Mami? Sus, edi paaalisin ko! I know they will understand." I faced him with an 'ikaw ba yan pare?' expression. Ngumisi lang ang gago.
Kung wala lang akong problema dito, tinawanan ko na siya kanina pa. Torpe daw? Sino kaya sa amin ang torpe? Sasabihin ko sana pero hindi nalang ako kumibo. I think this man has a point. I know that they will understand me. Nagtatampo lang sila kaya hindi nila ako pinapansin.
Especially this lady na ang layo na naman ng tingin at parang bumabalik siya sa dating siya. Yung anti-social, cold, at yung 'walking dead' niyang persona. Ayokong bumalik siya sa ganon dahil lang sa kagaguhan ko.
Tumayo ako, dahilan para matigil sila sa pag-uusap at mapatingin sa akin. Except her.
"Can I talk to her.. alone?"
****
MAMI
Thanks goodness! Buti naman at naglakas na siya ng loob magsalita. Buwisit siya! Dahil sa kanya magagalit pa pati sa amin si Kayla. Yes, pinaliwanag na ni Kayla ang reason niya ng paglayo sa amin at alam kong may kasalanan din ako sa hindi pagsabi sa kanya ng past ni Rodney.
Pero naniniwala rin ako na hindi naman magagawa ni Rodney yung pag-iwas sa kanya last week for no reason. Pero ang katangahan niyang ginawa ay pinangunahan niya si Kayla. Hindi niya man lang kinausap kaya tuloy kung hindi siya kinikibo o tinitignan man lang ni Kayla, pwes manigas siya! Hindi na ako tutulong jan, bahala siya! Thaw her heart, again.
Nasa labas na kami at naisipan kong pumunta nalang muna sa student council's office pero may makapal ang panga na umakbay sa akin. Seriously, pinaliliit nila talaga ako no? Umaasa pa kaya akong tatangkad tapos may mabigat naman na brasong aakbay sa akin? Anong nangyari sa pag-asa ko? Wala. Nasan ang katarungan don?
"'Nang, hindi mo ba ako babatiin? I did a great job!" Inalis ko yung braso niyang nakaakbay sa akin at tinignan ko siya.
"At ano naman ang 'good job' na yan, aber?" I crossed my arms on my chest and give him a doubtful look.
"Oh ang tingin mo naman, parang walang tiwala eh."
"Dahil wala talaga! Now tell me kung anong job well done ang ginawa mo?"
"Kinausap ko si pareng torpe! Ako ang nagbigay sa kanya ng lakas ng loob! Ako ang nagtulak sa kanya na kausapin si Kayla. Di ba ang galing ko?" Sinabit na naman niya ang braso palibot sa leeg ko na parang unggoy. Gwapong unggoy. Er, forget what I said.
Again, inalis ko ulit ang braso niya at naglakad na palayo pero nagsalita pa muna ako. "Well, congrats 'tang! May silbi ka rin pala.."
Akala ko ay hindi na siya kikibo kaya lalakad na sana ako palayo pero napahinto ako sa narinig ko at swear! Namumula na ang pisngi ko at nag-iinit ito na para akong nilalagnat.
"Anything for you, sweety."
Pagtalikod ko ay wala na ito doon. Eeh! Ang torpe kasi niya! Buwisit hindi nalang umamin ng harapan. Ang tagal ko na kayang hinihintay ang confession niya nang hindi na boring ang buhay ko dahil may Boyfriend na ako! Buwisit siya! Shet siya!
Kaines!
****
KAYLA
Pagkalabas nila Mami ay lalabas na rin sana ako dahil malinaw pa sa crystal clear na tubig na ayoko siyang kausapin o tignan man lang dahil baka mawala ang galit ko sa kanya at yung tangang pagmamahal ko ang umiral pero bago ko pa mabuksan ang pinto ay hinila niya ako at ibinalik sa upuan ko. I looked at him murderously.
"What do you want?" Good thing hindi bumikig ang lalamunan ko.
"Let me explain, Kayla. Yon lang, pagkatapos non bahala ka na kung tatanggapin mo pa rin ako. Just please.. let me explain."
Tinignan ko siya at nakita ko ang painful expression sa mukha niya at hindi ko alam kung maniniwala ako o hindi. But more over, I'm afraid to hear his explanation. What if sabihin niya yung kinatatakutan ko? What if tuluyan na niya akong iwanan? Naiisip ko palang sobrang sakit na na parang tinutusok ako ng karayom ng paulit-ulit.
"Sinadya kong lumayo sa'yo dahil gusto kong ayusin ang sarili ko. Parang soul-searching in a way. I didn't want to get you just because I like you. Magkaiba ang gusto sa pagmamahal.. gusto kong mahalin ka kaya ko ginawa yon. Inaamin ko, hindi ako sigurado sa nararamdaman ko sayo nung araw na isinolve natin yung last case.. pinaalala kasi nila sa akin ang past ko. Alam ko rin na alam mo na yon malamang sa daldal ng dalawa, nasabi na nila sayo. And about Liam.."
"Actually, si Kamil ang nagkwento sa akin dahil kung kay Mami at Berry ako magtatanong, alam kong hindi nila ako sasagutin ng maayos. Kaya nga nagalit ako.. pakiramdam ko pinagkaisahan ako. Technically speaking, they lied to me. You lied to me. Nung nalaman ko ang totoo.. inisip kong baka niligawan mo ko dahil lang sa gusto mong kalimutan ang past mo.. masakit isipin na ginawa mo akong rebound." Hindi ko alam kung kailan nagsimulang tumulo ang mga luha ko.
He hugged me at doon na tuluyang naglabasan ang mga luhang pinipigil ko ilang araw na rin. May ganung pwersa si Rodney sa akin. Siya lang ang nakakapagpaiyak sa akin. I hit his chest while him, he's not doing anything but to hug me and make me feel better.
"Sorry Kayla.. ngayon masasabi ko na ang tunay kong nararamdaman.. I love you, i love you Kayla.. hindi ko alam ang gagawin kung mawawala ka pa sa akin.. hell, I'd never do that."
Kumalas na ako sa kanya at tinignan ko siya. Pinunasan niya ang pisngi ko gamit ang palad niya and gave me a smile na siyang ikinangiti ko na rin.
"You love me?" I asked.
"I am, Kayla."
"You sure?"
"Mas sigurado pa ako sa sigurado. And hey, I missed you." Natawa ako sa sinabi niya pero natigil yon ng ilapat niya sa labi ko ang labi niya. I already been kiss by him pero hindi nagbabago ang feeling nung unang halik.. parang kada hinahalikan niya ako, it feels like a first to me. I feel fluttered.
Nung naputol ang halik namin ay tinignan niya ako pero hindi ko masalubong ang tingin niya. Nahihiya ako eh. He tugged my chin to face him. "Hey, look at me in the eye."
" when you look me in the eye, and tell me that you love me..." Inaasar ko siya. Kanta kaya ng Jonas Brothers yan! My favorite song. Kami ni Leira. Haha.
Kinunutan niya ako pero nginisihan ko lang siya. "Ang pangit mo."
"Gwapo ako no! Take a closer look, babe." Namula na naman ako sa tinawag niya sa akin. 'Babe' daw ba eh.
"Tss.. tuloy pa rin ang ligaw. Hindi pa kita sasagutin." Then I leave him in the room dumbfounded and jaw dropped. Hahaha! Serves him for not talking to me for a week! Bawi-bawi lang din pag may time.
Now I'm feeling light again. And happy.
Masu-solve na namin ulit ang kaso ngayon.
"KAYLA!! ANG DAYA MO!!"
Hahahaha! Manigas ka! :)