"S-SINO KA?" Malinaw ang takot sa boses ng dalaga. Bumangon siya, ngunit inihiga ulit siya ng lalaki. Magtititili na sana siya nang marinig niya ang masarap sa pandinig na tawa nito.
"C-Callan?"
"Ako nga, hon." Binuhay nito ang lampshade at nakita niya ang gwapong mukha nito. Nakahinga siya ng maluwag ng makuha ang kumpirmasyon.
"D'yos ko. Tinakot mo ako! Akala ko kung sino na ang nanloob sa akin."
"I'm sorry. Hindi na kita ginising at pumasok na lang ako."
Nagsalubong ang kilay ni Kira. "Paano ka nga pala nakapasok?"
"I have your duplicate key. Iyon ang ginamit ko para mabuksan ang pinto ng bahay mo at silid."
Mas lalo siyang nagtaka. "Paano ka nagkaroon no'n?" Wala siyang natatandaan na binigyan niya ng duplicate key si Callan. Si Jiro nga na matagal niyang nakarelasyon ay hindi niya nabigyan niyon.
Ngumisi ang binata. "Mahalaga pa ba'ng malaman mo 'yon? Ofcourse, i have my ways." Then, he claimed her mouth is a hungry kiss. Yumakap siya sa binata, inihuhulma ang katawan sa mainit na katawan nito at ubod ng pananabik na tinugon ang mga halik nito. She felt his hot arousal against her belly.
"W-Wait," marahang itinulak niya ito sa dibdib at inilayo ang mukha sa kanya. Bigla niyang naalala ang hindi nito pagtawag o pag-text man lang sa kanya. "Bakit buong araw kang hindi tumawag sa akin?" Hindi lang siya nainis sa kawalan nila ng komunikasyon. Nag-alala din siya ng husto dito.
"Oh. I'm sorry for that, hon. Nawalan ng signal sa kinaroroonan namin."
Umismid siya. "E, di dapat humanap ka ng paraan para makatawag man lang sa akin kahit saglit. Hindi mo man lang inisip na may naghihintay sa 'yo dito."
Nakita niya ang pagkislap ng tuwa sa kulay asul na mata ni Callan. Ubod ng tamis na napangiti ito. "Sa susunod, hindi na 'yon mangyayari pa ulit. Pangako." Pagkasabi niyon ay akmang hahalikan ulit siya nito, ngunit maagap na pinigilan niya ito.
"What's the matter?" nagtatakang tanong.
She slowly smiled, she put his arms around his neck with a wicked smile on her lips. "I missed you, Callan," she whispered, her emotions right there in her eyes for him to be pleased.
Wala ng dahilan para itanggi niya kung ano ang nararamdaman. She really missed him. Dalawang araw lang na hindi niya ito nakita, ngunit dinaig pa ang isang buwan na hindi niya ito nasilayan. Bigla ang dating ng isang realisasyon kay Kira na noon pa man ay hindi niya maamin-amin. She cared for Callan.
His smile was radiant. "I missed you, too, Kira."
Hinalikan ulit siya nito ng buong pagsuyo. She clung to him, molding her soft body against his rock-hard body. Uhaw na uhaw ang mga labi nito na sumasalakay sa kanya, tila bumabawi sa dalawang araw na hindi sila nagkita. Akmang huhubarin nito ang manipis na pantulog niya. Subalit pinigilan niya si Callan.
Napakunot-noo ito. "Callan?"
"May problema ba?"
Tumango siya. "I think you badly need a shower, hon." Bagaman masarap sa pakiramdam ang mainit na pangangatawan nito. Hindi masarap sa ilong ang amoy nito ngayon dahil siguro sa trabaho at pinanggalingan nito.
He let out a delicious chuckle. "Oo nga pala. Muntikan ko nang makalimutan 'yon. Buti ipinaalala mo."
Umangat ang katawan nito mula sa pagkakadaiti sa katawan niya at bumaba sa kama. Nabigla siya ng walang kiyemeng hinubad nito ang lahat ng saplot sa katawan.
"Callan!" Muntikan na siyang mapatili sa ginawa nito at hindi maiwasan na pasadahan ng tingin ang katawan ng binata.
"What? Nakita mo na naman ang lahat ng 'yan. Ngayon ka pa ba mahihiya?" panunudyo pa nito.
Nag-init ang mukha ni Kira. Mabuti na lamang at hindi gaanong naliliwanagan ang mukha niya kundi makikita nito ang epekto ng panunukso nito sa kanya.
"Heh! Pumasok ka na nga sa banyo!"
Tatawa-tawang pumasok si Callan sa banyo. Nang makapasok na ito doon ay hindi na niya napigilan ang pagsilay ng kinikilig na ngiti. Damn! Dinaig pa niya ngayon ang teenager na nakikipagtuksuhan sa gwapong crush! You're hopeless, Kira!
THE NEXT morning, she woke up to the most beautiful sunshine she had ever seen. Nakangiting nag-inat si Kira sa kama. Naramdaman niya ang mainit na katawan sa tabi niya. Mas lalo siyang napangiti ng bumaling siya ng tingin sa binatang mahimbing na natutulog sa kama niya.
Madaling araw na nga ito nang umuwi kagabi. Kita niya ang pagod sa gwapong mukha nito. Ngunit hindi nakaligtas sa paningin niya ang ngiti sa labi nito. Kahit galing sa trabaho ay nakatulog pa rin ito na may ngiti sa labi. Habang pinagmamasdan niya ang gwapong mukha nito, hindi mapigilan ng dalaga na humanga sa kagwapuhan nito. Every inch of his handsome face was pure perfection. Hindi nakakasawang titigan.
She sighed dreamily.
Bumaba ang tingin niya sa labi nito. Para sa isang matipuno at macho na lalaki, mapupula ang labi nito. Subalit lalaking-lalaki pa rin ang dating nito.
Bigla ay inatake siya ng kapilyahan habang nagpipyesta ang mata sa kagwapuhan ng lalaki. Dumadagdag pa sa pag-andar ng kapilyahan niya ay ang kawalan ng pang-itaas ni Callan. His perfectly scuplted six-pack can make every woman think green. His shirtless body was a delicious sight to behold.
Nanuyo ang lalamunan niya at naaakit na binasa niya ang ibabang labi. Wala naman sigurong masama kung samantalahin ko ang pagkakataon, di ba? Paminsan-minsan lang naman siya dadating sa ganitong pangyayari ng buhay niya.
Malakas ang tibok ng puso na dahan-dahang ibinaba niya ang mukha sa labi nito. Her lips claimed his mouth in a light kiss. Sampung segundo lamang ang itinagal niyon ngunit nang iangat niya ang mukha ay tila tumakbo siya ng pagkalayo-layo.
Bahagyang gumalaw si Callan. Maingat at mabilis na bumaba si Kira sa kama at nagtatakbo bago pa magising ang lalaki. Parang kerengkeng na kinikilig siyang humagikhik nang makarating sa kusina.
Hindi niya mapaniwalaan na nagawa niya ang bagay na 'yon sa isang walang kamalay-malay na binata. But she could not deny that his lips taste so good.
Ngayon lamang niya napagtanto kung bakit dumarami ang mga taong nagnanakaw kahit na alam na nilang maling gawain 'yon. Dahil sa isang dahilan: Masarap ang mga bagay na nakaw. Tulad na lamang na panakaw na halik niya kay Callan.. Walang kasing sarap.
Sobrang sarap.
Malandi! Sigaw ng matinong bahagi ng isip niya.
Hay, nako, Kira. Naloloka ka na yata. Kaya bago pa siya matuluyan, nagsangag na lang siya ng kanin para sa umagahan nila ng binata. Tiyak na gutom ito paggising.
Wala sa isip na biglang naalala niya ang pagkikita nila kahapon ni Jiro...
NAKIPAGTAGPO si Kira kay Jiro sa isang kilalang coffee shop bandang alas-singko ng hapon. Halos labing-limang minuto siyang naghintay doon bago dumating ang lalaki. Tulad dati, pormal pa rin kung manamit ang dating nobyo. Ilang araw lamang niya itong hindi nakikita ngunit tila napakalaki na ng pinagbago nito. Yes, Jiro was a good-looking guy. But looking at him now, he doesn't look good anymore. Kung dati rati ay parang lagi itong masarap amuyin. Ngayon ay parang napabayaan na nito ang sarili. Napansin niya na malago na ang buhok nito at ang papatubong bigote ay hindi na naalalang ahitin.
Nagpipigil lamang siyang bungadin ito ng tanong na, "Anyare sa 'yo?" Pero parang lalabas na nang-iinsulto siya sa tanong na 'yon.
"Pasensya kung pinaghintay kita," paghingi nito ng paumanhin ng dumating ito.
Maliit na tinanguan niya ito. "It's okay."
"Thank you." Tinawag nito ang waitress ang umorder ng kape para sa kanilang dalawa. Hindi niya ito pinigil kahit na umorder na siya ng kanya habang naghihintay sa pagsipot nito.
"So, puwede ko na bang malaman kung anong dahilan kung bakit ka nakipagkita sa akin ngayon?" tanong niya pagkaalis ng waitress. Himalang wala siyang nararamdaman na pagkailang ngayon na kausap niya ang dating nobyo. Iyon ang normal na nararamdaman ng dating magkasintahan sa isa't isa kapag nagkita. Ngunit walang ni isang bakas ng pagkailang na nararamdaman si Kira.
Humugot ng hininga si Jiro at parang naiilang na tumingin sa kanya. Bahagyang nagsalubong ang kilay ni Kira. Bakit parang hindi siya nito matingnan ng tuwid sa mga mata? She smell something fishy.
"Kira, I.. Me and Amy broke up already," tila nahihirapan pa itong sabihin ang iilang salitang 'yon.
Nabigla ang dalaga sa ibinalita ng dating nobya. Nagbukas-sara ang bibig niya sa kawalan ng sasabihin. "Oh." Iyon ang lang ang tanging naging reaksyon niya.
"Hindi ka man maniwala pero 'yon ang nangyari sa amin."
Katahimikan. Hindi niya alam kung ano ang sasabihin dito. Parang naliliyo siya sa ibinalita nito. Saktong dumating ang order ng binata. Habang humihigop ng kape ay unti-unting nag-sink in sa utak niya ang sinabi nito. Hiwalay na ang dalaga. Pero paano? How about their baby? Curious siyang malaman kung anong tunay na nangyari, pero mas curious siya nito gustong makausap.
"Is that the reason why you want to talk to me?" she asked, her brows furrowed. "Iyon din ba ang dahilan kaya ka nagpunta sa bahay noong isang araw?"
He nodded. "It's because i want someone to talk to. And that someone is you." Makahulugan na tinitigan nito ang mukha niya. Alam niya ang titig na ganoon. Pakiwari niya Kira ay may kung ano ang namuo sa lalamunan niya. Tumikhim siya para alisin 'yon.
"And why would you like to talk to me, Jiro?"
"Because we still have something for each other." puno ng tiwala sa sarili na wika nito. Napaatras ang leeg ni Kira. "Ano?"
"Alam kong sa kabila ng kasalanan ko sa 'yo, nand'yan pa rin ako sa puso mo. Mahal mo pa rin ako."
"Oh my God." She can't believe she's hearing something like that from Jiro. "Teka lang, Jiro. Don't assume things first. Dahil unang-una, wala ng tayo. From the moment na naghiwalay tayo ay binura ko na ang lahat ng feelings ko sa 'yo. Pangalawa, kung ano man ang nangyari sa pagitan n'yo ni Amy ay labas na ako. Labas na labas. I don't care kung ano ang nangyari at naghiwalay kayo.." Hindi pa siya natatapos sa sinasabi niya ng magsalita si Jiro.
"Hindi ako ang ama ng dinadala ni Amy."
Nalaglag ang panga ni Kira.
"You heard me right, Kira. I'm not the father of her baby. Nang minsan na mag-away kami dahil sa pagsisigarilyo niya, inamin niya mismo sa akin na hindi ako ang dinadala ng anak niya. Sinabi niya sa akin na isang estrangherong naka-one night stand lang niya ang ama ng baby na inakala kong akin."
"Oh my.. I don't know what to say." Nahawakan niya ang sentido at marahang hinilot iyon.
"Not just that. Inamin niya rin sa akin na plinano niya ang ginawang pang-aakit sa akin. Para sa ganoon, kapag may nangyari sa amin at nagkaroon kami ng relasyon ako ang mapapanagot niya bilang ama ng bata."
Naiintindihan na niya kung bakit ganoon ang naging asal ni Jiro nang araw na iyon. She couldn't blame him. Naranasan niya kung gaano kasakit ang maloko at ang malakas na udyok na magpakalasing sa sakit na nararamdaman. Para kang nasa isang madilim na apat na sulok ng kuwarto. Walang makitang liwanag.
"Kaya gusto kitang makausap ulit.. Gusto kong humingi ng tawag sa 'yo. Nagsisisi na ako sa ginawa ko sa 'yo. At nanghihinayang ako sa relasyon natin na dapat ay inalagaan ko. Kung papayagan mo ako, gusto ko na ibalik ang pagsasama natin, Kira. I missed you and still love you. Nabulag lamang ako sa pagnanasa ko kay Amy. Pero malinaw na ulit ang lahat sa akin. Ikaw ang totoong mahal ko."
Umiling si Kira. "Hindi, Jiro.. Hindi na natin kailangan pang ibalik ang pagsasamang 'yon. Hindi na maibabalik." Naniniwala si Kira na kung ang isang bagay ay nabasag, hindi na 'yon maibabalik pa sa dati. Katulad lang 'yon ng relasyon na binasag ng pagtataksil.
Namumula ang mga mata na tiningnan siya nito. "Pero bakit? Puwede pa naman, di ba? If you will learn to trust me again, posible pang mangyari 'yon."
Tiningnan niya ng tuwid ang dating nobyo at nagsalita. "Oo, posible pa sana na magkabalikan tayo. But Jiro, i'm already taken." If she's for revenge she would have the pleasure of watching his jaw drop. Pero hindi siya naghihiganti. Kinalimutan na niya kung ano man ang ginawa nito at hindi siya nagtanim ng galit sa dibdib niya.
"I have a boyfriend now. At kahit bago pa lang kami, wala akong balak na iwanan siya dahil lang nakikipagbalikan sa akin ang ex ko. I'm so sorry for what happened between you and Amy. Sana maging okay ka rin. Thank you for the time and coffee. I need to go." She gave him a sad smile and walked away.
Karma is really a bitch.