KAYLA
"Wait lang! Saglit, teka!"
Papasugod na kami sa bahay ni Reynaldo Barrameda, yung psychopath naming suspek pero dahil sa matinis na boses ni Mami napatigil kami at tinignan namin siya.. ako pinukolan ko siya ng isang tingin na sinasabing magpaliwanag siya.
"Okay, mukhang hayok na hayok tayo sa kasong 'to pero baka nakakalimutan niyo, shadows lang dapat tayo. Hindi pwedeng malaman ang identity natin.. lalo ka na Kayla. Di ba ayaw mong ma-perwisyo ang parents mo because of you? Think about it guys and remember that we are just an ORDINARY STUDENTS, atleast sa mata ng karamihan. Hindi na dapat tayong humigit pa doon not unless you don't want to be in trouble." Mahabang wika niya bago siya lumakad palayo, papunta sa kotse niya.
Doon lang ako natauhan sa sinabi niya.. masyado akong nadala sa isipin na makakatulong na naman kami at mabibigyan ng hustisya ang kung sino man na humingi ng tulong sa amin. I almost forgot about that. Buti pala at nandito si Mami. Hindi ko akalain na dahil sa iniisip ko ay hindi ko naalala ang consequences na mangyayari once na mahuli kami dito.
I'm such a klutz. Tsk.
Dahil sa sinabi ni Mami ay nakayuko kaming umatras at pumunta ulit sa pinag-paradahan namin ng sasakyan at walang isa sa amin ang umiimik at malalim din ang iniisip. It's not their fault. It's mine. Ako ang nakalimot at hindi ko naalala na pwede rin nilang ikapahamak ito. I wanna cry. Dahil sa selfishness ko madadamay ang lahat. It would be my greatest nightmare if that happens.. at pinagpapasalamat ko dahil hindi mangyayari.
I felt someone tapping my back and when I look at the one doing that, I saw a smirking Kamil. Yung ngiti na tipong sinasabi niyang huwag masyadong ma-down dahil may paraan pa. I saw hope in her gazes kaya naglakad ako papunta sa isang tagong lugar at alam kong susundan niya ako and so she did.
"So, what is it?" I immediately asked.
There's no time kaya nagmamadali na ako. Ang sabi kasi ni Merceditha ay baka may maging biktima pa ang killer kaya kailangan makagawa agad kami ng paraan para maagapan na ang pagpatay ng psychopath na yon. Nawala na yung smirk niya at tinignan ako ng diretso. Did I mention that I am much closer with Kamil than the rest? Well, except Rodney.
"Call the cops. Sila na ang bahala from there. At tayo, magiging taga-masid lang. You have other purpose why you forgot what we are and who we are, haven't you?" Tumango lang ako. "Then do as I said."
"Pero.. ang mga police? Are you kidding right now?"
"Unfortunately, hindi. But do you trust me?" Napatingin agad ako sa kanya at tinignan siya ng parang 'tinatanong pa ba yan?' Look.
Seriously, ngayon lang yan naging concern ng ganito compared sa mga dating kaso na sino-solve namin.
Ako lang ba o parang may tinatago siya sa 'kin na kailangan kong malaman?
"Done thinking? Kasi sinasabi ko sayo, wala nang oras--" before niya ako sermunan, I cut her off.
"Oo na, eto na. Pero.. anong plano mo?" Imbes na sagutin niya ako, nginitian niya lang ako. Ngiting nagsasabing magtiwala lang ako.
Okay, I will trust her.
****
ADRIAN
Kanina pa ako tahimik at ganun din naman si Jerry na nasa tabi ko lang. Nasa sasakyan na kami pero hindi ko pa binuksan ang makina kasi nga distracted ako at delikado pag ganito ako. Baka makasagasa ako or worst, baka maaksidente pa kami. Ang gwapo kong mukha magkaka-peklat? No freaking way, dude!
Pero ano nga bang iniisip ng isang 'to? Simula kasi ng umalis yung si Kayla ay hindi na 'to kumibo at kanina pang 30 minutes yon. Seriously, hindi ko kayang hindi kumibo ng ganung katagal..
Pero ito na nga, nangyayari na nga. Hindi rin ako kumikibo simula nang.. argh fuck! I can't think straight!
Bumabalik na naman yung memories..
At ayoko na talagang balikan yun. Pero isang pagkakakita ko lang talaga sa kanya, nagkalabo-labo na. Nawala lahat ng pader na sinemento ko sa parte ng utak ko na tungkol sa kanya.. nagiba lahat yun with just a single gaze. It really pierce through my soul.
Takte! Ang drama ko!
"Hoy, cellphone mo.. ingay. Patayin mo nalang yan kung hindi mo naman sasagutin." Napatingin agad ako sa phone ko at walang tingin na sinagot ko ang tawag. "Hello, handsome detective speaking."
"Gago! Bilisan mo pumunta ka sa ******subdivision! Alam na namin kung sinong suspect!" Sigaw ng nasa kabilang linya.
Nanigas pa ako sa sinabi ng partner ko pero agad ko ring binuhay ang makina at nag-ayos na ako ng pag-upo ganun din si Jerry na nasa tabi ko, nag-seatbelt na siya at pinaandar ko na ang sasakyan.
"Paano..?" Bulong kong usal. I really can't believe it.. sinabi ko pa naman na ako ang lulutas sa sira-ulong killer na yon at sa totoo lang malapit na ako sa pagkakaalam non pero bakit naunahan ako? At sinong nakaalam non?
Kung sino man siya, isa siyang genius! At hindi kayang tanggapin ng ego ko ito!
"Saan daw subdivision? Ang galing ng partner mo at nalutas niya yon ng ganun kabilis.." Namamangha pang pahayag ni Jerry. Hindi ko siya nilingon at mas lalong pinabilis ang pagda-drive ko. Tangna, may police enforcer pa naman. Nagmamadali na ako eh!
"Sabi ni wonderAce sa *****subdivision daw, mga two subdivisions between there and the subdivision kung saan naganap ang unang krimen. At hindi ang partner ko ang naka-solve ng kaso! Kilala ko mga yon.. lalo na si partner.."
"Baka naman naiinggit ka lang? Kung sakaling sila nga ang naka-solba? Man, be sports! Hahaha" gago, tinawanan pa ako.
"Gago! Pakyu ka more." Pero hindi man lang nagpatinag ang gago at tawa lang ng tawa.
Ilang minuto lang, dahil sa mabilis na pagmamaneho, nakarating kami sa subdivision at nakita ko na nga ang mga police cars na nagsisidatingan at pati na rin ang partner kong readyng-ready na kasama ang ibang back-up namin. Kaya nilapitan namin siya.
"wonderAce.." Sumimangot lang siya pero binigyan niya na ako ng isang baril at yung mga kailangan pang iba. Sus, di na kailangan nito. Hahaha, yabang ko talaga!
Pero hindi ko pa naitatanong yung lapastangan na gumalaw sa playground ko.
"Ace, sinong nakaalam ng serial killer? Ikaw ba?" Tanong ko habang naglalakad na kami papunta daw sa bahay ng suspect.
"Alam mo naman na puyat na puyat na ako hindi ko pa rin malutas kung sino ang killer, tapos ine-expect mo ako?" Medyo iritado na wika niya. Maasarin talaga 'to kahit kailan. Tinapik ko nalang siya ulit na parang pinapahinahon ko siya.
"Hindi naman sa ganun. Pero kung hindi ikaw, sino naman? Si chief? Mga back-up natin?"
"None of them, Ade(pronounced as "eid"). Pero isang tawag ang natanggap namin kanina.. hindi namin nabosesan kasi halatang gumamit ng voice changer. Pinaliwanag ng caller na yon ang lahat kaya naniwala kami dahil tugmang-tugma naman sa mga nalaman natin at sa iba pang reasoning. Basta mahabang kwento, mamaya ko nalang ipapaliwanag. Ang tip pa kasi sa amin, in a matter of.. " sabay tingin niya sa wrist watch niya. 1 hour from now, may bibiktimahin ulit siyang patayin sa Carreon Subdivision."
Napatigil naman sa paglalakad si Jerry na nasa gilid lang namin at may hawak ding baril at nakasuot ng bulletproof vest. Seems like he's listening kanina pa sa pinag-uusapan namin. Napatigil siya dahil pamilyar na pamilyar sa kanya ang subdivision na binanggit ni ace.
Afterall, that subdivision is the place where that beautiful girl lives. Ang pamilyang pino-protektahan at sabi nga ni Jerry ay 'part-time job' niya bukod sa pagiging detectives namin. Huwag na kayong magwapuhan jan, weird yan mag-isip. Ako nalang ibigin niyo.. ladies. *wink*
"Nandito na tayo.. " sabi ng aming head, si Chief Romano Alban. Siya ang nangunguna pati kaming squad niya.
Usually hindi siya sumasama sa amin pag may operation kaming ganito. Pero alam ko kung bakit siya sumama ngayon. Mga sira-ulo kasi yung mga nasa taas(yung pinaka head nila yun), pine-pressure si chief tapos si chief naman pine-pressure kami. Parang tanga lang no? Pasa-pasahan lang ganun. Hindi lang yon, binigyan kasi kami ng palugit na 24 hours starting kagabi pa dahil kung hindi daw namin malulutas 'to within the alloted time given, ipapa-handle na ito sa taas at masu-suspinde kami. Ang saya diba?
Nagmasid na ako sa paligid, tinitignan ko kung may mga tao sa paligid at since hapon palang ay may ilan-ilan at nakikitsismis pa kaya pinapalayo na sila ng ibang officer.
Wait...? Did I just see things?
Para kasing may nakita akong matang nakamasid sa akin. A very familiar eye.
Huwag ko na nga isama dito ang mga personal kong problema. This is a serious matter.
Nagtaas na ng kamay si chief, hudyat na sumugod na kami kaya sumunod na kami with our weapons in our hands and being alert and being on guard.
This is it baby!! Welcome to my playground.
****
KAMIL
Kaya pala... Kaya pala siya nakipag--nevermind.
Past is past.
"Tama nga ang hunch ko. Pero hindi naman ako galit sa kanya.." Narinig kong sinabi ni Kayla na nasa tabi ko habang papaalis na ang sasakyan ni Mami kung saan kami nakasakay. Yung iba sa sasakyan ni Rodney.
"What will you do now? Sasabihin mo?" I asked her. Napatingin siya sa akin at parang nag-iisip pa siya bago sumagot.
"Hindi muna. Gagawin ko muna siyang 'entertainment source' ko." Walang emosyon ang mga mata niyang sinabi yon. Kakaiba talaga 'tong si Kayla.
Napaharap naman kami kay Mami na nagmamaneho at ngayon ay nakatigil kami kasi naka-red ang stop light.
"Ang daya niyo! Kayo lang mag-uusap? At ano ako? Driver?! Aba, sumosobra na ata kayo.." Naka-pout pa niyang sabi na parang tampong-tampo siya sa ginagawa namin. Seriously, what's so good with that pouting? Lagi nalang ginagawa ng mga tao yan. Even my cousin Berry.
I just don't understand people. Am I weird for asking that?
"If I know, nakiki-eavesdrop ka na kanina pa." Wika ni Kayla sa nang-aasar na tono. Magaling siya jan, I'm telling you. Ang ginawa lang ni Mami ay ngumiti ng malapad.
Ah, bahala na nga sila.. bigla akong inantok kaya matutulog muna ako.. while listening to rock music.
****
RODNEY
I didn't really know what to do to make this hypothalamus in my brain stop thinking about that girl.
Gusto kong mag-move on at magsimula ulit para kay Kayla pero hindi ko magawa dahil lagi nilang ipinapaalala sa akin yung buwisit na nakaraan na yon. Pero ako pa rin ang problema talaga.. Blame always falls to me. Kasi kung talagang wala na akong ni-katiting na pag-alala sa past ko, kahit ipaalala naman nila several times, hundred or even thousand times sa akin yon, kung wala na talaga, wala na eh. Alam ko naguluhan kayo sa sinabi ko but it'll give you a point.
Also I feel guilty not talking to her. Ni-hindi manlang ako nakapagpaliwanag or even apologizing to my actions earlier.
Hindi ko tuloy maiwasang maitanong sa sarili ko kung nililigawan ko ba si Kayla para lang mawala yung sakit ng nakaraan ko. But it'll made her the rebound at hindi ko naman magagawa yon sa kanya. Pero kung titigil naman ako sa panliligaw ko at iiwasan ko siya parang hindi ko naman ata kaya yon. It's really complicated I'm confused as hell!
"Hoy, nasa harap na tayo ng bahay niyo. Hindi ka pa ba uuwi? Ah, ihahatid mo pa pala ulit si--" I cut thomas off. Hininto ko na ang sasakyan ko at bumaba na ako pauna sa kanila.
Nakakapagtaka din na despite na marami akong iniisip hindi pa kami naaksidente. Sabagay di ko naman hahayaan humantong sa ganun. Hindi pa naman ako suicidal at baliw.
"Ihahatid ko pa ba kayo? Kaya niyo na yan.." Bigla kong nasabi. Pero instead of laughter, silence ang nakuha ko sa kanila.
"Oh bat kayo nakatingin ng ganyan? Parang lalamunin niyo ko ng buhay ah?! Hahaha" i tried to be funny pero mukhang di naman pumasa dahil tahimik pa rin sila.
Now this is what I hate the most. Yung katahimikan.
Good thing pala na hindi na sumabay sa amin sila Mami at Kamil.. especiall Kayla.
"Rodney yung totoo, anong problema? Kanina pa.. akala mo siguro hindi namin napapansin no? Na tahimik ka at hindi mo kinikibo manlang si Kayla? You think we don't care?" Si Berry.
"I don't wanna talk about that, guys.. Thomas, ihatid mo muna si Berry tapos umuwi ka na rin." Palakad na sana ako papunta sa gate namin pero may kamay na pumigil sa akin. Hindi naman ako pumipiglas.
"Yung dahil ba sa kaninang nasabi ni Mami? I thought you've moved on? Akala namin nakalimot ka na about that stupid girl?! Kaya mo nga nililigawan si Kayla o baka naman--" I cut what she was about to say because I know what will be next to that.
I pulled my arm and look at the two of them, especially Berry, whose now being serious. Not the usual bubbly her. "Hindi siya rebound. Alam niyo dapat yan. Hindi ako ganung klase ng lalaki. Na kahit na sinaktan na ako ng babae before, hinding-hindi ako makikitungo ng masama sa kanila dahil may ate ako. May nanay ako."
Yun na lang ang sinabi ko bago ako naglakad na palayo.
Pero napahinto ulit ako dahil sa tanong ni Berry.
"Do you really like-- hindi, do you love Kayla?" After she said those, napaharap na ko sa kanya. Pero hindi ko alam ang isasagot ko. O kung tama ba ang sasabihin ko. Parang ang dali ng tanong pero kung ikaw ang nasa posisyon ko, hindi mo iisipin na sisiw lang ang sagot sa tanong na yan.
Isang tanong katumbas ng 100 questions sa isang test. Ganun kahirap.
"Kasi kung hindi mo pala siya mahal o wala kang definite na nararamdaman sa kanya. I'd say you better stop courting her. Your making her hoping for something that you, yourself couldn't give. Alam mo, nating lahat dito na hindi ganon kadaling makuha ulit ang loob at ang masayahing si Kayla kung sasaktan mo siya. Hindi niya lang sinasabi pero alam kong may pinagdadaanan din ang isang yon bukod sa ability niya.. sana hangga't maaga pa, ma-realize mo na lahat ng kailangan mong ma-realize. Make up your mind and your heart, Rodney. Kaibigan kita ng matagal at ayokong dahil lang dito ay magkasira tayo. I hope you understand.. ganun namin kamahal si Kayla, Rod. Better think about it. Thomas, let's go." Pag-aya niya kay Thomas na hindi man lang nagsasalita at nakikinig lang.
Naglakad na sila palayo. Tinatanaw ko lang sila at nung nawala na sila sa paningin ko ay doon ko palang na-absorb yung mga sinabi ni Berry. Doon palang ako natauhan.
Pero may tama siya sa mga sinabi niya.. masasaktan si Kayla at yun ang ayokong mangyari. Kayla is a special person, not only to me, but also for them. Parang may something kasi kay Kayla na napaamo niya ang mga tigress kong kaibigan-- Mami, Berry and Kamil. Sa totoo lang kasi hindi madaling makasundo sila Mami, lalo na si Kamil pero sa nakikita ko naman sa nagdaang taon kasundong-kasundo na nila si Kayla at pino-protektahan pa nila ito kesa sa akin, sa amin ni Thomas. Yun ang masasabi kong charm ni Kayla. Ang paglapitin kami ng hindi niya namamalayan.
Parang siya ang special thread naming magkakaibigan. At ayokong masira ang sinulid na yon.
'Make up your mind, Rodney'
I need to. I really really need to make up my mind.
****
SOMEONE
[Venue: Ninoy Aquino International Airport]
"Waahh.. so nice to be back.. Wait for me... Rodney."
~ ~ ~
A/N: Para hindi kayo maguluhan sa mga SOMEONEs na nasa story, pinakilala ko na yung unang someone--Ace, yung detective na partner ni second someone--Adrien/ade. Now guess kung sino si third someone. :)
And guys, sorry kung parang nagiging boring na yung story ah? Kahit ako, to be honest, naboboring na din sa story ko. Writer slash critique din kasi ako ng sarili kong story eh. I hope you understand my shortcomings and my mistakes. Sorry!
But.. Thanks for always reading GD s1 and this s2!