Scroll down for Zawgyi.
Unicode
ပေါ်ယွီခမျာ သူ့ဗိုက်ထဲက ကလေးလေးနဲ့ပတ်သတ်ပြီး တစ်ခုခုလွဲမှားနေမှာကို စိုးရိမ်ပူပန်နေရတယ်ဆိုပေမယ့် စုန့်ရှီလင်က အဲဒီကိစ္စအား ရိပ်မိသွားမှာကို သူ ပိုမိုကြောက်ရွံ့နေမိသည်။ဒါကြောင့် သူ့ကို ဘယ်သူမှ သတိမထားမိခင် ပေါ်ယွီ ကားတစ်စီးပေါ်ကို တိတ်တိတ်လေး တက်ကာ အဝေးကို မောင်းထွက်သွားလိုက်သည်။
ဒါပေမယ့် သူ့ရဲ့အပြုအမူတွေက စုန့်ရှီလင်ရဲ့သံသယစိတ်တွေကို နှိုးဆွမိသွားလား ၊ မနှိုးဆွမိဘူးလား ဒါမှမဟုတ် သူ့ရဲ့လျှို့ဝှက်ချက်ကို ပိုမြန်မြန် ဖော်ထုတ်လိုက်သလိုဖြစ်သွားမလားဆိုတာတွေ စဉ်းစားနေဖို့ ပေါ်ယွီအတွက် အချိန်မရှိပေ။အခုချိန်မှာ သူ တွေးနေတာက .............
ဒီနေရာကနေ ထွက်သွားရမယ် !!!
ပေါ်ယွီ ကားမောင်းနေရင်းနဲ့ပဲ သူ့အိတ်ကပ်ထဲက ဖုန်းကို တုန်ယင်နေတဲ့ လက်တွေနဲ့ ဆွဲထုတ်လိုက်သည် ______ မော့အန်းယွီနဲ့အဲဒီတစ်သိုက်က သူ့ကို ကြိုးပဲချည်ထားခဲ့တာဖြစ်ပြီး သူ့ရဲ့ကိုယ်ရေးကိုယ်တာပစ္စည်းတွေကို စစ်ဆေးသိမ်းယူတာမျိုးမလုပ်ချေ။
" လောင်ဟန် , ကျွန်တော်ပါ .......... "
______________
ဟန်ကျစ်ယွီဟာ ပေါ်ယွီ ဒီနေရာကို ရောက်မလာခင် မိနစ်နှစ်ဆယ်လောက်ကတည်းက ကြိုစောင့်နေသည်။သူက စိတ်တင်းကြပ်နေတဲ့ မျက်နှာအမူအရာနဲ့အတူ ပေါ်ယွီဆီ ကူညီထိန်းပေးလို့ရအောင် လျှောက်လာပြီး စကားပြောရင်းနှင့်ပင် အရေးပေါ်ဓါတ်လှေကားဆီကို လျင်မြန်စွာ ရှေ့ကနေ ဦးဆောင်သွားလိုက်သည်။ " ဘာဖြစ်ခဲ့တာလဲ ? "
" ပြီးခဲ့တဲ့နှစ်ရက်လောက်ကတည်းက ကျွန်တော် သိပ်နေမကောင်းချင်ဘူး။ ကျွန်တော် စိတ်ပူတာက ............. " ပေါ်ယွီ စကားကို ခေတ္တ ရပ်တန့်လိုက်ပြီး မျက်မှောင်ကြုတ်ကာ ဘာတွေဖြစ်ခဲ့တယ်ဆိုတာကို အမှန်အတိုင်း အကျဉ်းချုံးပြောပြလိုက်သည်။
ဟန်ကျစ်ယွီဟာ လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်နှစ်တုန်းက ပေါ်ယွီကို ကလေးမွေးဖို့ ကူညီပေးခဲ့တဲ့ ကိုယ်ရေးဆရာ၀န်ဖြစ်သည်။ဟန်ကျစ်ယွီရဲ့ လိင်တူချစ်သူကလည်း သူ့လိုမျိုးပင် ကိုယ်၀န်ဆောင်နိုင်တာကြောင့် ပေါ်ယွီ သူ့ကို အကူအညီတောင်းရဲခဲ့သည်။
ဟန်ကျစ်ယွီက ပေါ်ယွီကို ဋ္ဌာနတွင်း၀န်ထမ်းတွေအတွက်သာထားတဲ့ သီးသန့်ဓါတ်လှေကားဆီ ခေါ်သွားကာ အထပ်ရွေးတဲ့ ခလုတ်ကို နှိပ်လိုက်ပြီး ခပ်မြန်မြန် ဆိုလိုက်သည်။ " ငါ တစ်ယောက်ယောက်ကို ပစ္စည်းကိရိယာတွေ အဆင်သင့်ပြင်ဖို့ ပြောထားပြီးပြီ။ ခဏနေရင် မင်း ခန္ဓာကိုယ် စစ်ဆေးမှုလုပ်ရမယ်။ အကယ်၍များ မင်းမှာ တကယ်ပဲ ...... ရှိနေရင် ငါ ကြောက်တာက တစ်ခုခု မှားနေမှာကိုပဲ "
ဒါက ကုန်ကျငွေစျေးနှုန်းတန်ဖိုး အလွန်မြင့်မားပြီး ယုံကြည်စိတ်ချရမှု အပြည့်အ၀ရှိတဲ့ ပုဂ္ဂလိကကိုယ်ပိုင်ဆေးရုံကြီးတစ်ခုဖြစ်သည်။ဒါကြောင့် ယေဘုယျအားဖြင့် ပြောရရင် သူတို့တွေက ဟွားချန်မြို့တော်ရဲ့ လူကုံထံအသိုင်းအဝိုင်းကိုသာ ၀န်ဆောင်မှုပေးလေ့ရှိသည်။
ပြီးတော့ ဟန်ကျစ်ယွီက ဒီပုဂ္ဂလိကဆေးရုံရဲ့ ဆေးရုံအုပ်ကြီးဖြစ်တာကြောင့် ပေါ်ယွီရဲ့ခန္ဓာကိုယ်စစ်ဆေးမှု လုပ်ဖို့အတွက် သီးသန့်အခန်းတစ်ခုနဲ့ စက်ပစ္စည်းကိရိယာတွေကို အချိန်တိုအတွင်း စီစဉ်နိုင်စွမ်းရှိသည်။
အဲဒီစကားကို ကြားတဲ့အခါ ပေါ်ယွီက ဟန်ကျစ်ယွီရဲ့လက်တွေကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး အံတင်းတင်းကြိတ်ကာ တစ်လုံးချင်းသေချာဖိပြောလိုက်သည်။ " တကယ်လို့လေ ကျွန်တော် ကိုယ်၀န်ရှိနေတာမှန်ရင် ကျေးဇူးပြုပြီး ကလေးကို ကာကွယ်ပေးပါ ! "
အကယ်၍ အဆိုးဝါးဆုံးတွေ ဖြစ်လာမယ်ဆိုရင် သူ entertainment လောကကနေ အပြီးအပိုင် အနားယူလိုက်ပြီး အဲဒီပုဂ္ဂိုလ်ကို တောင်းပန်မယ်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သူ သူ့ကို ဘယ်တော့မှ တစ်ယောက်တည်းထားခဲ့မှာမဟုတ်ဘူး။
{ T / N ; I also don't know whom BoYu wants to indicate . Maybe his relative or parents _ it is just my thought }
စုန့်ရှီလင်ကရော ......
ပေါ်ယွီဟာ မသိစိတ်ကနေပြီး စုန့်ရှီလင်ကို သူ့ဘ၀အစီအစဉ်ထဲမှာ ထည့်မတွက်ဘဲ ချန်လှပ်ထားမိသည်။
ဟန်ကျစ်ယွီ သက်ပြင်းချလိုက်သည်။သူလည်းပဲ ဖခင်တစ်ယောက်ဖြစ်တာကြောင့် ပေါ်ယွီကို သူ အလိုလို နားလည်သည်။သူ ပေါ်ယွီကို နှစ်သိမ့်ပေးဖို့ ကြိုးစားလိုက်သည်။ " အင်းပါ ၊ အရမ်းကြီးလည်း မစိုးရိမ်ပါနဲ့ "
သူ့ရဲ့အသံ ဆိတ်ငြိမ်သွားချိန်မှာ ဓါတ်လှေကားက (၁၈)လွှာတွင် ရပ်တန့်သွားခဲ့သည်။
ဟန်ကျစ်ယွီက ပေါ်ယွီကို ခုံတန်းရှည်ပေါ်မှာ ထိုင်ဖို့ ကူညီပေးကာ ပြောလိုက်သည်။ " ငါ အရင်သွားပြင်ဆင်လိုက်ဦးမယ်။ မင်း ငါ့ကို ဒီမှာ ခဏစောင့်နေဦးနော် "
ပေါ်ယွီမှာ ဖြူဖျော့နေတဲ့ မျက်နှာနဲ့အတူ အားနည်းစွာ ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။သူက ခေါင်းကို ငုံ့ထားတာကြောင့် သူ ဘာတွေစဉ်းစားနေတယ်ဆိုတာ ဘယ်သူမှ မသိချေ။
ဟန်ကျစ်ယွီ ထွက်သွားပြီးနောက် ခဏလောက်အကြာ လူသူကင်းရှင်းနေတဲ့ စင်္ကြန်လမ်းပေါ်တွင် ဒေါက်ဖိနပ်သံတစ်ခု ထွက်ပေါ်လာသည်။အဲဒီနောက် အမျိုးသမီးတစ်ဦးရဲ့ အနည်းငယ် အံ့သြနေတဲ့ အသံကိုပါ ကြားလိုက်ရသည်။ " မင်းက ပေါ်ယွီမလား ??? "
မသိစိတ်ကနေ ပေါ်ယွီ ဝိုးတဝါးနဲ့ မော့ကြည့်လိုက်တဲ့အခါ သူ့ရှေ့မှာ ရပ်နေတဲ့ စုန့်ရှီလင်ရဲ့အမေကို တွေ့လိုက်ရသည်။ရုတ်တရက် ပေါ်ယွီ တစ်ကိုယ်လုံး တောင့်တင်းသွားပြီး ပြောလိုက်သည်။ " မဒမ်စုန့် , မင်္ဂလာပါ ...... "
စုန့်ရှီလင်အမေက သူမလက်ထဲမှာ ဆေးစစ်မှုစာရင်းကို ကိုင်ထားရင်း မျက်မှောင်ကြုတ်ကာ ပြောလာခဲ့သည်။ " မင်း ဘာကိစ္စ ဒီကိုရောက်နေတာလဲ ??? "
ပေါ်ယွီ ပျာယာခတ်သွားပြီး သတိလက်လွတ်နဲ့ တစ်စုံတစ်ခုကို ရှောင်လွှဲဖို့ ကြိုးစားနေမိသည်။သူ ချက်ချင်း မတ်တပ်ထရပ်ကာ တန်းပြောလိုက်သည်။ " ကျွန်တော် နည်းနည်း မသက်မသာဖြစ်နေလို့ အရင်သွားခွင့်ပြုပါဦး "
စုန့်ရှီလင်အမေက သူမလက်ကို ဆန့်ထုတ်ပြီး ပေါ်ယွီကို တားဆီးလိုက်သည်။ " ရှောင်ချူက ငါ့ကို ပြောတယ်။ မင်းတို့တွေဆီမှာ ကိစ္စတစ်ခုဖြစ်ခဲ့တယ်ဆို။ အဲဒီကိစ္စက မင်း ငါ့သားအပေါ် လိမ်လည်ဖောက်ပြန်ခဲ့တာမဟုတ်လား ??? "
ပေါ်ယွီ ခေါင်းကို ခါယမ်းကာ အနည်းငယ် ကြောက်လန့်နေတာကြောင့် စုန့်ရှီလင်အမေရဲ့အနားကနေ အခုချက်ချင်း ထွက်သွားဖို့လုပ်လိုက်သည်။
စုန့်ရှီလင်ရဲ့အမေက မကျေမနပ်ဖြစ်နေတဲ့ မျက်နှာအမူအရာနဲ့အတူ မျက်မှောင်ကြုတ်ပစ်လိုက်သည်။
ဒါပေမယ့်လည်း ပေါ်ယွီ ခြေလှမ်းနှစ်လှမ်းလောက်သာ လျှောက်ရသေးတဲ့အချိန်မှာ ရုတ်တရက် သူ့ခြေထောက်တွေက အားနည်းလာပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို ပုံလဲကျသွားတော့သည်။သူက ဘောလုံးလေးတစ်လုံးလိုမျိုး ခွေခွေလေးလှဲနေရင်း အချိန်အတော်ကြာတဲ့အထိ စကားတစ်လုံးမှ မဆိုနိုင်ချေ။
စုန့်ရှီလင်ရဲ့အမေဟာ သူမလက်ထဲက ပိုက်ဆံအိတ်ကို ချက်ချင်း ခုံတန်းပေါ် ပစ်တင်လိုက်ပြီး ရှေ့ကိုတိုးလာကာ ပေါ်ယွီကို ကိုယ်တစ်၀က်လောက်ပင့်မပေးရင်း အံ့သြတကြီး ဆိုလိုက်သည်။ " ဘာဖြစ်တာလဲ ??? ဒီကိုလာကြပါဦး !!! သူနာပြုတွေ ဘယ်မှာလဲ ???!!! "
အခန်းတစ်ခုထဲက ဟန်ကျစ်ယွီဟာ အပြင်ဘက်ကနေ အဲဒီဆူဆူညံညံအသံတွေကို ကြားလိုက်ရတဲ့အချိန်မှာ သူ့မျက်လုံးထောင့်စွန်းတွေ တဆတ်ဆတ်လှုပ်လာပြီး နိမိတ်မကောင်းတဲ့ စိတ်ထင့်မှုမျိုးကို ခံစားလိုက်မိတာကြောင့် သူ တွေးလိုက်တာက ___ မကောင်းတော့ဘူး !!! သူ ချက်ချင်းလက်ငင်း အပြင်ကို ပြေးထွက်လာလိုက်ပေမယ့် ကြမ်းပြင်ပေါ် ခွေလဲကျနေတဲ့ ပေါ်ယွီကို မြင်လိုက်ရတဲ့အခါ ရုတ်တရက် သူ ပြင်းပြင်းထန်ထန် ထိတ်လန့်သွားသည်။
ဟန်ကျစ်ယွီ ရှေ့ကိုအပြေးအလွှားသွားကာ ပေါ်ယွီကို ပွေ့ချီဖို့ ကိုယ်ကိုကိုင်းလိုက်ပြီး အထိတ်ထိတ်အလန့်လန့် ဖြစ်နေတဲ့ စုန့်ရှီလင်အမေကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။ " မဒမ်စုန့် , အရင်ပြန်နှင့်လိုက်ပါ။ ကျွန်တော်တို့ ဒီမှာ ပေါ်ယွီကို ဂရုစိုက်လိုက်ပါ့မယ် "
စုန့်ရှီလင်ရဲ့အမေက သူမနှုတ်ခမ်းတွေကို ခပ်ဖွဖွ စေ့ပိတ်လိုက်ပြီး သူမလက်ချောင်းတွေကလည်း မူမမှန်စွာ တဆတ်ဆတ် တုန်ရီနေသည်။ပေါ်ယွီ လှဲသွားတဲ့ နေရာက ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ သွေးတွေရဲနေတာကို သူမ တွေ့လိုက်တဲ့အချိန်မှာ သူမမျက်လုံးတွေ ပြူးကျယ်သွားရသည်။သူမ စူးဝါးကျယ်လောင်စွာ အော်ဟစ်လိုက်မိသည်။ " ဘာလို့ ဒီလောက်သွေးတွေအများကြီး ရှိနေရတာလဲ !!!??? သူ့ကို ဖြစ်နိုင်သမျှ အမြန်ဆုံး ခွဲစိတ်ခန်းထဲ ပို့လိုက်စမ်း !!! ဒီ့ထက်အချိန်ဆွဲနေရင် သူ သေသွားလိမ့်မယ် !!! "
ဟန်ကျစ်ယွီ သူ့နှလုံးသားထဲကနေ စိုးထိတ်မှုကို ခံစားလိုက်ရပြီး သူ့လက်မောင်းထဲမှာ စိတ်မချမ်းမြေ့လောက်အောင် နာကျင်နေဟန်ရှိတဲ့ ပေါ်ယွီကို တစ်ချက်ကြည့်ကာ ခွဲစိတ်ခန်းဆီ လျင်မြန်စွာ ပြေးသွားလိုက်သည် ______ ပေါ်ယွီ့ဘ၀ကြီးကလည်း စိတ်မကောင်းစရာကိစ္စတွေနဲ့ အတိပြီးနေတာပဲနော် ......
စုန့်ရှီလင်ရဲ့အမေက နေရာ၌ပင် ရပ်နေဆဲဖြစ်ပြီး ဘေးပတ်ပတ်လည်တွင် ခေါက်တုန့်လူးလာပြေးလွှားနေကြတဲ့ ဆေး၀န်ထမ်းတွေကို ကြည့်ရင်း ခုံတန်းဆီကို မင်တက်စွာ လျှောက်သွားလိုက်သည်။
သူမ အိတ်ကို ကောက်ယူကာ လက်မောင်းမှာ ချိတ်ပြီး တီးတိုးရေရွတ်လိုက်သည်။ " သူ့မှာ ဘာဒဏ်ရာမှလည်းမရှိပါဘူး။ အဲဒါကို အဲ့လောက်သွေးတွေအများကြီး ထွက်မနေသင့်ဘူးလေ !!! "
" ဘာလို့များ သွေးတွေအများကြီး ထွက်နေတာပါလိမ့် ??? "
စုန့်ရှီလင်အမေက ပဟေဠိဖြစ်စွာ ခံစားရရင်း သံသယတွေနဲ့အတူ ဆေးရုံကနေ ထွက်လာခဲ့သည်။သူမက အမှန်တရားကို စုံစမ်းစစ်ဆေးဖို့အတွက် ဆေးရုံမှာ တကယ့်ကို ဆက်နေချင်သေးပေမယ့် သူမက ပေါ်ယွီအပေါ် အမြင်မကြည်ချေ။သူမ ခဏလောက် စဉ်းစားနေကာ နောက်ဆုံးတွင် ထွက်ခွာလာခဲ့တော့သည်။
_____________
စုန့်ရှီလင်ရဲ့အမေဟာ အိမ်တော်ကို ပြန်ရောက်လာခဲ့သည်။သူမ ဧည့်ခန်းထဲကို ၀င်သွားလိုက်တာနဲ့ သူတို့လက်တွေကို နောက်ကျောဘက်မှာ ကြိုးချည်ခံထားရပြီး bodyguard တွေ တရွတ်တိုက်ဆွဲခေါ်လာတာခံနေရတဲ့ ချီညီအစ်ကိုနှစ်ယောက်ကို တွေ့ရသည်။သူမ အံ့အားသင့်သွားပေမယ့် bodyguard တွေကိုတော့ မဟန့်တားချေ။
သူမ ဧည့်ခန်းထဲကို ၀င်လာရင်း ဆိုဖာပေါ် ထိုင်ပြီး တစ်ခုခုကို ဆွေးနွေးနေကြတဲ့ သူမရဲ့ခင်ပွန်းနဲ့သားဖြစ်သူကို မြင်တဲ့အချိန်မှာ ရှေ့တိုးသွားကာ မေးမြန်းလိုက်သည်။ " ချီယန်နဲ့သူ့ညီက ဘာကိစ္စဖြစ်လို့လဲ ??? "
လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်တွေအလွန်က သူမဟာ သူမအား ပြန်ပေးဆွဲခဲ့တဲ့ ချီယန့်အဖေကို အထပ်မြင့်အဆောက်အဦးပေါ်ကနေ မတော်တဆ တွန်းချခဲ့မိတာကြောင့် အပြစ်ရှိသလို ခံစားရပြီး လိပ်ပြာမလုံဖြစ်ကာ အမိမြေပြန်လာတဲ့ ချီယန်အပေါ် အလွန်တရာ ကြင်နာပေးသည်။သူ entertainment လောကထဲကို star တစ်ယောက်အဖြစ် ၀င်ရောက်ချင်ပါတယ်လို့ ချီယန် ပြောခဲ့တုန်းကလည်း သူမက သူမ စိတ်သက်သာရာရအောင် စုန့်ရှီလင်ဆီမှာ ချီယန်ကို ကူညီပေးဖို့ ထပ်ကာထပ်ကာ ပြောဆိုခဲ့သည်။
ဒါပေမယ့် သူမ ချီယန်အပေါ်မှာ ဘယ်လောက်ပဲ ကောင်းပေးပေး အရေးမကြီးချေ။သူမက စုန့်ရှီလင်အဖေရဲ့ဆန္ဒကို ဆန့်ကျင်တဲ့အရာမှန်သမျှ ဘာမှလုပ်မှာမဟုတ်ချေ။ချီညီအစ်ကိုနှစ်ယောက်က ဒီလိုအခြေအနေမျိုးနဲ့ စုန့်မိသားစုအိမ်တော်ကို ရောက်လာရတာဟာ စုန့်ရှီလင်အဖေရဲ့ ညွှန်ကြားချက်သာဖြစ်ရမည်။ဒါကြောင့် စုန့်ရှီလင်အမေက ဒီဟာကို ကြား၀င်စွက်ဖက်ခြင်းမရှိပေ။
စုန့်ရှီလင်က သူ့အဖေကို ကြည့်ကာ ပြောလိုက်သည်။ " ကုမ္ပဏီမှာ ကျွန်တော် ဖြေရှင်းရမယ့် ကိစ္စတွေရှိသေးတယ်။ ပါးပဲ မားကို ရှင်းပြလိုက်ပါ "
စုန့်ရှီလင်အမေက စုန့်ရှီလင်ကို တခြားမေးကြည့်စရာ ရှိနေတာကြောင့် ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ပြီး ခုကိစ္စကို ညကျမှပဲ စုန့်ရှီလင်အဖေဆီ မေးတော့မယ်လို့ ရည်ရွယ်ထားလိုက်သည်။
" ဒါနဲ့ ပေါ်ယွီက နေမကောင်းဘူးလား ??? " စုန့်ရှီလင်အမေက စုန့်ရှီလင်ကို ဆွဲတားကာ မေးလာသည်။
စုန့်ရှီလင် မျက်မှောင်ကြုတ်သွားပြီး မကြာသေးမီ မြို့တော်အနောက်ဘက်မှာတုန်းက ပေါ်ယွီရဲ့ မူမမှန်ဖြစ်နေတဲ့ မျက်နှာအမူအရာကို ပြန်သတိရမိလိုက်သည်။သူ့မျက်၀န်းတွေက မှောင်မိုက်လာကာ မေးလိုက်သည်။
" မား သူ့ကို အခုတွေ့ခဲ့တာလား ??? "
စုန့်ရှီလင်အမေက ခပ်တိုးတိုး ညည်းတွားသလို ပြောလိုက်သည်။ " အင်း။ သူ ဆေးရုံမှာ။ ကြမ်းပြင်တစ်ခုလုံး သွေးတွေရဲနေတာပဲ။ သူ ဒဏ်ရာတွေဘာတွေတော့ရမထားပါဘူး။ အဲဒါကို ဘာဖြစ်လို့ သွေးတွေအများကြီးထွက်နေတာပါလိမ့်နော် ? "
စုန့်ရှီလင် လက်သီးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်လိုက်မိပြီးနောက် လက်ကို ဖြည်းညင်းစွာ ဖြေလျော့လိုက်သည်။သူ တည်ငြိမ်စွာနဲ့ ဆေးရုံအမည်ကို သူ့အမေဆီ မေးမြန်းကာ အလောတကြီး ကတိုက်ကရိုက် ထွက်သွားခဲ့သည်။
စုန့်ရှီလင်အဖေက မျက်မှန်ကို ဆွဲချွတ်ကာ မျက်လုံးတွေကို ပွတ်သပ်လိုက်သည်။ဒါက စည်းကမ်းကြီးပြီး ဖြောင့်မတ်တဲ့ လူအိုကြီးအတွက် သူ့သားဖြစ်သူရဲ့ စိတ်လိုက်မာန်ပါ အပြုအမူတွေနဲ့ပတ်သတ်လို့ စိတ်မကျေနပ်သလို ခံစားရတာ ပထမဆုံးအကြိမ်ဖြစ်သည်။သူ ပြောလိုက်လေသည်။ " ငါနဲ့ လိုက်လာခဲ့။ ငါ မင်းကို ဒီကိစ္စပြောပြမယ် "
စုန့်ရှီလင်ရဲ့အမေက ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ပြီး ပေါ်ယွီ့အကြောင်းကို ဘေးခဏဖယ်ကာ စုန့်ရှီလင်အဖေနောက်ကနေ အခန်းထဲကို အတူလိုက်၀င်သွားတော့သည်။
_____________
စုန့်ရှီလင် ဆေးရုံဆီ ကားမောင်းကာ လမ်းတစ်၀က်လောက် ရောက်နေတဲ့အချိန်တွင် ကုမ္ပဏီကနေ ဖုန်း၀င်လာခဲ့သည်။သူက နိုင်ငံတကာကုမ္ပဏီနဲ့ပတ်သတ်တဲ့ စာရွက်စာတန်းတွေ ဖြေရှင်းဖို့အတွက် ကုမ္ပဏီကို မဖြစ်မနေ အမြန်ပြန်သွားရမှာဖြစ်သည်။
အတွေးတွေ လွန်ဆွဲရင်းနဲ့ပဲ စုန့်ရှီလင်ဟာ မျက်နှာထားတင်းမာစွာနဲ့ ကားကို နောက်ပြန်ကွေ့လိုက်လေသည်။
_____________
ခုနစ်နာရီ ကြာပြီးနောက်။ဟန်ကျစ်ယွီ ဘေးနားမှာ ထိုင်စောင့်ပေးရင်း laptop တစ်လုံးနဲ့အတူ အလုပ်လုပ်နေစဉ် ပေါ်ယွီ သတိလစ်မေ့မြောနေရာကနေ နိုးထလာခဲ့သည်။
သူတို့နှစ်ဦးဟာ ဘာစကားမှမဆိုဘဲ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ကြည့်နေကြသည်။
ဟန်ကျစ်ယွီရဲ့အသံက ဆို့နင့်အက်ကွဲစွာ ထွက်ပေါ်လာပြီး သူ့မျက်လုံးတွေကပါ နီရဲလို့နေသည်။ " ငါ ... ငါ ... တောင်းပန်ပါတယ် ...... "
ခြုံစောင်အောက်က ပေါ်ယွီရဲ့လက်တွေဟာ တင်းတင်း ဆုပ်လိုက်မိသည်။သူ လုံးလုံး မေ့မြောမသွားသေးခင်အချိန်တုန်းက အနည်းငယ် သတိရှိနေပြီး သူ့ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းကနေ သွေးတွေအများကြီး ဆင်းနေတာကို ခံစားမိခဲ့သည်။အဲဒီအချိန်မှာ သူ သဘောပေါက်လိုက်သည်။ ဖြစ်နိုင်တာက သူ့မှာ .............
ဒါပေမယ့် အဲဒီလိုဆိုရင်တောင် ဟန်ကျစ်ယွီရဲ့ တောင်းပန်စကားကို ကြားအပြီးမှာ ပေါ်ယွီ အမှန်တရားကို မယုံကြည်လက်မခံချင်ပေ။
{ T / N ; ပေါ်ပေါ်က ကလေးလေး ပျက်ကျသွားတာကို ၀မ်းနည်းနေတာ အူးးးဝါးးး ... }
ပေါ်ယွီမှာ အသက်ကို ခက်ခဲစွာ ရှူရှိုက်ရင်း မျက်ရည်မကျမိအောင် အကြိမ်ရေအနည်းငယ်လောက် မျက်တောင်တဖြတ်ဖြတ်ခတ်ကာ အပြုံးတစ်ပွင့်နဲ့ ပြောလိုက်သည်။ " ကျွန်တော် ခဏလောက် တစ်ယောက်တည်း နေချင်တယ် "
ဟန်ကျစ်ယွီ ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ပြီး ထွက်မသွားခင် ပေါ်ယွီကို နားချလိုက်သည်။ " ငါ မှတ်မိသလောက်တော့ ဖရဲသီးလေးက နှစ်နှစ်နီးပါးရှိပြီနဲ့တူတယ်။ အားတဲ့အချိန်ကျရင် ငါ သူ့ဆီ သွားလည်ရဦးမယ်။ ကောင်းကောင်းအနားယူလိုက်။ တခြားအတွေးတွေ တွေးမနေနဲ့တော့ "
ပေါ်ယွီ ဘာမှပြန်မဖြေပေ။ဟန်ကျစ်ယွီလည်း သက်ပြင်းအသာအယာချကာ ထပ်မံပြောမနေတော့ဘဲ ထွက်သွားလိုက်သည်။
အခန်းထဲမှာ ပေါ်ယွီတစ်ယောက်တည်း ကျန်ခဲ့တဲ့အချိန်တွင် သူ မျက်တောင်ကို လျင်မြန်စွာ ဖွင့်ချည်ပိတ်ချည်ပြုလုပ်ကာ မျက်ရည်တွေကို ထိန်းရင်း ၀မ်းနည်းမှုတွေကို ချုပ်တည်းနေသည်။ဒါပေမယ့်လည်း သူ့မျက်၀န်းထဲက စူးရှနာကျင်မှုတွေဟာ အရမ်းကိုမှ ထင်ရှားနေသည်။
သို့သော် ပေါ်ယွီဟာ အစကနေ အဆုံးထိ လုံး၀ မျက်ရည်ကျမလာခဲ့ပေ။
လေပြည်ညှင်းတွေက ပြတင်းပေါက်ထဲကို ၀င်ရောက်တိုက်ခတ်လာပြီး ခန်းဆီးကန့်လန့်ကာတွေကို လူးလွန့်သွားစေသည်။
ဆေးရုံပြတင်းပေါက် အပြင်ဘက်တွင် သဲကွဲစွာ မကြားရတဲ့ မိုးခြိမ်းသံ တဂျိန်းဂျိန်းဟာ ပဲ့တင်ထပ်မြည်ဟီးနေပေမယ့် မိုးကတော့ ရွာသွန်းမလာခဲ့ချေ။
ပေါ်ယွီ သူ့လက်ကို လှုပ်ကာ အိပ်ရာဘေးက ဗီရိုအံဆွဲဆီကို စမ်းကြည့်လိုက်သည်။ဟိုဟိုဒီဒီ အချိန်အကြာကြီး စမ်းကြည့်ပြီးပေမယ့် စီးကရက်ဘူးကို ရှာမတွေ့တာကြောင့် နောက်ဆုံးမှာ လက်လျော့လိုက်ရသည်။
ပေါ်ယွီ စောင်ခြုံထဲမှာ သူ့ခေါင်းကို ဖုံးအုပ်လိုက်ပြီး ၀မ်းနည်းကြေကွဲစွာနဲ့ အသံတိတ်ငိုကြွေးနေမိသည်။
" ဒေါက် ! ဒေါက် ! "
အခန်းထဲကနေ အသံတွေ ကြားနေရတာကြောင့် ဟန်ကျစ်ယွီ တံခါးကို တွန်းဖွင့်ပြီး ၀င်လာခဲ့သည်။
သူက ညလုံးပေါက် ခွဲစိတ်မှုလုပ်ခဲ့ရတာဖြစ်သည်။ထို့ကြောင့် သူ့မျက်နှာဟာ အရမ်းကို ပင်ပန်းနွမ်းနယ်နေဟန်ပေါ်ကာ သူ ပြောလိုက်သည်။ " အပြင်မှာ မင်းကို တွေ့ချင်လို့တဲ့။ လူတစ်ယောက်ရောက်နေတယ် "
ပေါ်ယွီ ခေါင်းကို ဘေးတစောင်းလှည့်ရင်း ပြတင်းပေါက် အပြင်ဘက်က မြင်ကွင်းကို ငေးကြည့်နေရာကနေ အဲဒီစကားကို ကြားတဲ့အခါ နောက်ကိုလှည့်လာပြီး ခေါင်းငြိမ့်ကာ မေးလိုက်သည်။ " ဘယ်သူတဲ့လဲ ??? "
" ငါလည်း မသိဘူး။ သူ့ကိုယ်သူ မစ္စတာချူလို့တော့ ပြောတယ်။ ပြီးတော့ သူ့လက်ထဲမှာ နှစ်နှစ်အရွယ် ကလေးလေးတစ်ယောက်ကိုလည်း ချီထားသေးတယ် " ဟန်ကျစ်ယွီက ဆေးပြားတချို့ကို ပြင်ဆင်ပြီး ပေါ်ယွီဆီ ကမ်းပေးလိုက်သည်။
ပေါ်ယွီ သူ့ဆီကနေ ဆေးတွေကို လှမ်းယူကာ ရေတစ်ခွက်နဲ့ မော့ပြီး မျိုချလိုက်သည်။သူ ပြောလိုက်သည်။ " သူတို့ကို ၀င်ခိုင်းလိုက်ပါ ... "
ဟန်ကျစ်ယွီက အခုမှ သတိရသွားဟန်နဲ့ မေးလိုက်သည်။ " အဲဒါ မင်းကလေးလေးလား ??? "
ပေါ်ယွီ ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။
ဟန်ကျစ်ယွီက သူတို့ကို ခေါ်လာဖို့ အပြင် ပြန်ထွက်သွားခဲ့သည်။သူဟာ အဲဒီနေ့ရက်တွေတုန်းက ဖရဲသီးလေးကို ပေါ်ယွီဆီမှာ ဗိုက်ခွဲမွေးဖွားပေးခဲ့တဲ့ ခွဲစိတ်ဆရာ၀န်ဖြစ်သည်။ဒါပေမယ့် သိပ်မကြာခင်မှာပဲ သူက ဟွားချန်မြို့တော်မှာရှိတဲ့ ဆေးရုံဆီကို မဖြစ်မနေ ပြန်သွားရမှာဖြစ်တာကြောင့် ဟန်ကျစ်ယွီဟာ ပေါ်ယွီ ခဏတဖြုတ် လာပုန်းရှောင်ခဲ့တဲ့ အဲဒီမြို့လေးကနေ ထွက်သွားခဲ့သည်။
လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်နှစ်ကထိ ပေါ်ယွီနဲ့သူဟာ မကြာမကြာ အချင်းချင်း အဆက်အသွယ်ရှိကြပေမယ့် နှစ်ယောက်လုံးက အချိန်တိုင်းအလိုလို အရမ်းအလုပ်များနေတတ်တာကြောင့် ဆက်သွယ်တဲ့ အခေါက်တိုင်းမှာ ဘာမှသိပ်ပြီး များများစားစား စကားမပြောနိုင်ကြဘဲ ဖုန်းချလိုက်ကြရသည်။ဒါကြောင့် ဟန်ကျစ်ယွီဟာ ဖရဲသီးလေးရဲ့တစ်နှစ်အရွယ်လောက်က ဓါတ်ပုံလေးတွေကိုပဲ မြင်ဖူးခဲ့သည်။
အချိန်တွေကလည်း အရမ်းကြာသွားပြီဖြစ်ပြီး ဖရဲသီးလေးရဲ့ရုပ်ရည်ပုံပန်းသဏ္ဍာန်လေးကလည်း နှစ်တွေကုန်လွန်လာတာနဲ့အမျှ ပြောင်းလဲသွားခဲ့သည်။ဒါကြောင့် ဟန်ကျစ်ယွီက အပြင်မှာ မြင်ရတဲ့ ကလေးလေးကို တန်းမမှတ်မိတော့ချေ။ဖရဲသီးလေးက သူ့ချစ်သူအပြင် တခြားလူတစ်ယောက်ကို သူ ပထမဆုံး မွေးပေးခဲ့ဖူးတဲ့ ကလေးလေးဖြစ်သည်။
အတွင်းရေးမှူးချူက နည်းနည်း ခပ်တည်တည်ပင်ဖြစ်သည်။ " ဥက္ကဋ္ဌစုန့်က ကုမ္ပဏီမှာ အစည်းအဝေးတစ်ခုရှိနေလို့ပါ။ သူ တကယ် ဒီကို ထွက်မလာနိုင်တာမို့လို့ ကျွန်တော့်ကို သွားပြီး သတင်းမေးခိုင်းလိုက်တာပါ "
ပေါ်ယွီ ခေါင်းငြိမ့်ပြကာ အထဲ၀င်လာကတည်းက သူ့ကို နောက်ကျောလေးပေးထားတဲ့ ဖရဲသီးလေးကို ကြည့်ပြီး နှုတ်ခမ်းစူလိုက်သည်။သူ အတွင်းရေးမှူးချူကို ကျေးဇူးတင်စကားဆိုလိုက်သည်။
" ကျေးဇူးတင်ပါတယ် "
အတွင်းရေးမှူးချူက ပြုံးပြလာပြီး လက်ဆောင်တွေကို စားပွဲပေါ်တင်ကာ ပြောလိုက်သည်။ " ကောင်းကောင်းအနားယူပါ။ ကျွန်တော် ကုမ္ပဏီကို အရင် ပြန်သွားရဦးမယ်။ တကယ်လို့ ခင်ဗျား ကလေးကို ဂရုမစိုက်နိုင်ရင် သူ့ဆီ ဖုန်းခေါ်လိုက်လို့ရတယ်လို့ ဥက္ကဋ္ဌစုန့်က ကျွန်တော့်ကို ပြောခိုင်းလိုက်ပါတယ် "
ပေါ်ယွီ ၀တ်ကျေတမ်းကျေပဲ ခေါင်းပြန်ငြိမ့်လိုက်ပြီး ဖရဲသီးလေးကို ထိုင်ခုံပေါ် နေရာချပေးကာ ထွက်ခွာသွားတဲ့ အတွင်းရေးမှူးချူပုံရိပ်ကို ကြည့်နေလိုက်သည်။အဲဒီနောက် သူ ဟန်ကျစ်ယွီဘက်ကို လှည့်ရင်း ဆိုလိုက်သည်။ " မင်းလည်း အရင်သွားနှင့်လေ။ ငါ သူနဲ့ စကားပြောလိုက်ဦးမယ် "
ဟန်ကျစ်ယွီက နောက်တစ်ကြိမ် အကြံဉာဏ်ပေးလိုက်သည်။ " ကလေးက ငယ်ပါသေးတယ်ကွာ။ အရမ်းကြီးလည်း မာမာထန်ထန် မဆက်ဆံပါနဲ့ " ပြောပြီးတာနဲ့ ဟန်ကျစ်ယွီလည်း ထွက်သွားခဲ့သည်။
ဒါပေမယ့် လူနာဆောင်အပြင်ဘက်ကို ဟန်ကျစ်ယွီ လျှောက်လာတဲ့အချိန်မှာ သူ့ကို ပြုံးပြပြီး ကြည့်နေတဲ့ အတွင်းရေးမှူးချူကို မြင်လိုက်ရတာကြောင့် မျက်ခုံးပင့်သွားမိသည်။အတွင်းရေးမှူးချူ ရောက်လာရတဲ့ ရည်ရွယ်ချက်ကို သူ သေချာ သိပေမယ့် တမင်တကာ အဲဒီအချက်ကို မဖော်ထုတ်ပေ။ " ကိစ္စတစ်ခုခု ရှိလို့လား ??? "
အတွင်းရေးမှူးချူက အပြုံးတစ်ပွင့်နဲ့အတူ လက်ခံခေါင်းငြိမ့်လိုက်သည်။
______________
အခန်းထဲတွင်။
ပေါ်ယွီရယ် ဖရဲသီးလေးရယ်က အိပ်ရာကို ဖြတ်သန်းကာ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် အကြည့်ချင်းဆုံရင်း စစ်ပြိုင်နေကြနေကြသည်။ခဏလောက်ကြာတဲ့အခါ ဖရဲသီးလေးက သူ့မျက်ရည်လေးတွေကို သုတ်ပစ်လိုက်ပြီး တအင့်အင့်ရှိုက်ငိုကာ ခုံပေါ်ကနေ တွယ်ဆင်းလာသည်။သူ အိပ်ရာဆီကို ပြေးသွားရင်း အော်ဟစ်လိုက်သည်။ " အကျင့်မကောင်းတဲ့ ပါးပါး ၊ ပါးပါး မကောင်းဘူး "
ဖရဲသီးလေးက အိပ်ရာထဲကို ခက်ခက်ခဲခဲ တွယ်ကုပ်တက်လာပြီး သူ့ဆီ ခုန်အုပ်ဖို့ ပြင်နေတာကို မြင်တဲ့အခါ ပေါ်ယွီ ပြောလိုက်သည်။ " မင်း ငါ့ကို ဘာလို့ မသိချင်ယောင်ဆောင်နေသေးလဲ ??? "
ဖရဲသီးလေးက မကျေနပ်ချက်လေးတွေနဲ့အတူ ကြောက်ရွံ့နေကာ အိပ်ရာပေါ်တွင် ဒူးထောက်လျက်သားလေး ထိုင်လိုက်သည်။
" ပါးပါး ...... ပါးပါးက ကလေးလေးကို ဖက်မပေးခဲ့ဘူးလေ "
" အိုး ! " ပေါ်ယွီ အကူအညီမဲ့စွာနဲ့ သက်ပြင်းသဲ့သဲ့ ချလိုက်ပြီး သူ့မျက်လုံးတွေကို မှိတ်ကာ အိပ်ပျော်ချင်ယောင်ဆောင်လိုက်သည်။
ဖရဲသီးလေးက နှာခေါင်းလေးကို တရှုံ့ရှုံ့လုပ်ရင်း ရုတ်တရက် တွားသွားတက်လာကာ စောင်ပုံထဲကို ၀င်ပြီး မျက်ရည်စလေးတွေနဲ့အတူ ပေါ်ယွီ့ဗိုက်ပေါ်မှာ လှဲလျောင်းလိုက်သည်။ " ပါးပါး ...... "
ပေါ်ယွီ သူ့လက်တွေကို ဆန့်ထုတ်လိုက်ပြီး အပူပေးစက်လို သူ့လက်မောင်းတွေထဲမှာ ဖရဲသီးလေးကို ပွေ့ဖက်ထားရင်း မျက်နှာလေးကို အနမ်းပေးလိုက်သည်။ " မငိုနဲ့တော့။ ပါးပါး နေမကောင်းဖြစ်နေလို့ ပါးပါးနဲ့အတူတူ ခဏလောက် အိပ်ပေးမလား , ဟင် ??? "
ဖရဲသီးလေးက မျက်တောင်လေးတွေကို တဖြတ်ဖြတ်ခတ်ရင်း ပေါ်ယွီ့လက်မောင်းတွေထဲမှာ နာခံစွာနဲ့ လှဲလျောင်းလိုက်သည်။အနည်းငယ် ပြည့်ဖောင်းဖောင်းလေးဖြစ်နေတဲ့ သူ့လက်လေးတွေက ပေါ်ယွီ့ရဲ့လက်တွေကို စိတ်သက်သာရာရအောင် နှစ်သိမ့်ပေးနေသလိုမျိုး ခပ်ဖွဖွ ပုတ်ပေးနေသည်။
သားအဖနှစ်ယောက်လုံးရဲ့ နှလုံးသားတွေဟာ အချင်းချင်း ဆက်နွယ်နေကြပြီး ကလေးလေးကလည်း ပေါ်ယွီရဲ့ ၀မ်းနည်းမှုတွေကို ခပ်ရေးရေးမျှ ခံစားသိရှိနိုင်လေသည်။
ပေါ်ယွီရဲ့ခန္ဓာကိုယ်က တုန်ယင်လာကာ ရုတ်တရက် ခေါင်းကို မော့ပြီး မျက်ရည်စတွေကို အတင်းအကြပ် သိမ်းဆည်းလိုက်သည်။
စိတ်တည်ငြိမ်သွားပြီးနောက် မကြာခင်အချိန်အတွင်းမှာ ပေါ်ယွီ အိပ်ပျော်သွားတော့လေသည်။
ဖရဲသီးလေးဟာ မနေ့ညတုန်းက ကောင်းကောင်း မအိပ်ခဲ့ရတာကြောင့် လုံးလုံး နိုးမလာခဲ့ပေ။သူ့နှုတ်ခမ်းလေးက အနည်းငယ် ဟောက်ပက်လေး ပွင့်ဟနေပြီး ပေါ်ယွီ့ဗိုက်ပေါ်မှာ အိပ်မောကျနေသည်။
ဟန်ကျစ်ယွီက အာဟာရဖြစ်စေမယ့် အစားအသောက်တွေကို ယူဆောင်လာတဲ့အချိန်တွင် ကုတင်ပေါ်မှာ လှဲအိပ်နေကြတဲ့ သူတို့ကို တွေ့ပြီး သက်ပြင်းဖျော့ဖျော့ချကာ တံခါးကို ညင်ညင်သာသာလေး ပြန်ပိတ်ပေးတဲ့နောက် ထွက်သွားလေသည်။
အတွင်းရေးမှူးချူဟာ မျက်မှောင်ကြုတ်ရင်း ဆေးရုံရှေ့မှာ မတ်တပ်ရပ်နေသည်။
သူ ဆေးရုံမှာ အကြာကြီး အချိန်ဖြုန်းခဲ့ပေမယ့်လည်း ဟန်ကျစ်ယွီဆီကနေ အသုံး၀င်တဲ့ သတင်းအချက်အလက်မျိုးကို ပိစိလေးတောင်မှာ မရခဲ့ချေ။ ဒါက သူ ခဏနေ ကုမ္ပဏီ ပြန်ရောက်တဲ့အခါ ဥက္ကဋ္ဌစုန့်ကို ဖြေရှင်းပြစရာ စကားမရှိအောင် လုပ်နေတာပဲ !!!
.
.
.
.
.
.
မျှော်နေကြမှန်းသိလို့ ကိုယ်တွေလက်တွေ နာနေတဲ့ကြားက မြန်မြန်တင်ပေးလိုက်တယ်နော် .......
Remember to vote to encourage me !!!
Zawgyi
ေပၚယြီခမ်ာ သူ႕ဗိုက္ထဲက ကေလးေလးနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး တစ္ခုခုလြဲမွားေနမွာကို စိုးရိမ္ပူပန္ေနရတယ္ဆိုေပမယ့္ စုန္႔႐ွီလင္က အဲဒီကိစၥအား ရိပ္မိသြားမွာကို သူ ပိုမိုေၾကာက္႐ြံ႕ေနမိသည္။ဒါေၾကာင့္ သူ႕ကို ဘယ္သူမွ သတိမထားမိခင္ ေပၚယြီ ကားတစ္စီးေပၚကို တိတ္တိတ္ေလး တက္ကာ အေဝးကို ေမာင္းထြက္သြားလိုက္သည္။
ဒါေပမယ့္ သူ႕ရဲ႕အျပဳအမူေတြက စုန္႔႐ွီလင္ရဲ႕သံသယစိတ္ေတြကို ႏိႈးဆြမိသြားလား ၊ မႏိႈးဆြမိဘူးလား ဒါမွမဟုတ္ သူ႕ရဲ႕လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ကို ပိုျမန္ျမန္ ေဖာ္ထုတ္လိုက္သလိုျဖစ္သြားမလားဆိုတာေတြ စဥ္းစားေနဖို႔ ေပၚယြီအတြက္ အခ်ိန္မ႐ွိေပ။အခုခ်ိန္မွာ သူ ေတြးေနတာက .............
ဒီေနရာကေန ထြက္သြားရမယ္ !!!
ေပၚယြီ ကားေမာင္းေနရင္းနဲ႔ပဲ သူ႕အိတ္ကပ္ထဲက ဖုန္းကို တုန္ယင္ေနတဲ့ လက္ေတြနဲ႔ ဆြဲထုတ္လိုက္သည္ ______ ေမာ့အန္းယြီနဲ႔အဲဒီတစ္သိုက္က သူ႕ကို ႀကိဳးပဲခ်ည္ထားခဲ့တာျဖစ္ၿပီး သူ႕ရဲ႕ကိုယ္ေရးကိုယ္တာပစၥည္းေတြကို စစ္ေဆးသိမ္းယူတာမ်ိဳးမလုပ္ေခ်။
" ေလာင္ဟန္ , ငါပါ .......... "
______________
ဟန္က်စ္ယြီဟာ ေပၚယြီ ဒီေနရာကို ေရာက္မလာခင္ မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ကတည္းက ႀကိဳေစာင့္ေနသည္။သူက စိတ္တင္းၾကပ္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာအမူအရာနဲ႔အတူ ေပၚယြီဆီ ကူညီထိန္းေပးလို႔ရေအာင္ ေလွ်ာက္လာၿပီး စကားေျပာရင္းႏွင့္ပင္ အေရးေပၚဓါတ္ေလွကားဆီကို လ်င္ျမန္စြာ ေ႐ွ႕ကေန ဦးေဆာင္သြားလိုက္သည္။ " ဘာျဖစ္ခဲ့တာလဲ ? "
" ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ရက္ေလာက္ကတည္းက ကြၽန္ေတာ္ သိပ္ေနမေကာင္းခ်င္ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ပူတာက ............. " ေပၚယြီ စကားကို ေခတၱ ရပ္တန္႔လိုက္ၿပီး မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ကာ ဘာေတြျဖစ္ခဲ့တယ္ဆိုတာကို အမွန္အတိုင္း အက်ဥ္းခ်ံဳးေျပာျပလိုက္သည္။
ဟန္က်စ္ယြီဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ႏွစ္တုန္းက ေပၚယြီကို ကေလးေမြးဖို႔ ကူညီေပးခဲ့တဲ့ ကိုယ္ေရးဆရာ၀န္ျဖစ္သည္။ဟန္က်စ္ယြီရဲ႕ လိင္တူခ်စ္သူကလည္း သူ႕လိုမ်ိဳးပင္ ကိုယ္၀န္ေဆာင္ႏိုင္တာေၾကာင့္ ေပၚယြီ သူ႕ကို အကူအညီေတာင္းရဲခဲ့သည္။
ဟန္က်စ္ယြီက ေပၚယြီကို ႒ာနတြင္း၀န္ထမ္းေတြအတြက္သာထားတဲ့ သီးသန္႔ဓါတ္ေလွကားဆီ ေခၚသြားကာ အထပ္ေ႐ြးတဲ့ ခလုတ္ကို ႏွိပ္လိုက္ၿပီး ခပ္ျမန္ျမန္ ဆိုလိုက္သည္။ " ငါ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ပစၥည္းကိရိယာေတြ အဆင္သင့္ျပင္ဖို႔ ေျပာထားၿပီးၿပီ။ ခဏေနရင္ မင္း ခႏၶာကိုယ္ စစ္ေဆးမႈလုပ္ရမယ္။ အကယ္၍မ်ား မင္းမွာ တကယ္ပဲ ...... ႐ွိေနရင္ ငါ ေၾကာက္တာက တစ္ခုခု မွားေနမွာကိုပဲ "
ဒါက ကုန္က်ေငြေစ်းႏႈန္းတန္ဖိုး အလြန္ျမင့္မားၿပီး ယုံၾကည္စိတ္ခ်ရမႈ အျပည့္အ၀႐ွိတဲ့ ပုဂၢလိကကိုယ္ပိုင္ေဆး႐ုံႀကီးတစ္ခုျဖစ္သည္။ဒါေၾကာင့္ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ေျပာရရင္ သူတို႔ေတြက ဟြားခ်န္ၿမိဳ႕ေတာ္ရဲ႕ လူကုံထံအသိုင္းအဝိုင္းကိုသာ ၀န္ေဆာင္မႈေပးေလ့႐ွိသည္။
ၿပီးေတာ့ ဟန္က်စ္ယြီက ဒီပုဂၢလိကေဆး႐ုံရဲ႕ ေဆး႐ုံအုပ္ႀကီးျဖစ္တာေၾကာင့္ ေပၚယြီရဲ႕ခႏၶာကိုယ္စစ္ေဆးမႈ လုပ္ဖို႔အတြက္ သီးသန္႔အခန္းတစ္ခုနဲ႔ စက္ပစၥည္းကိရိယာေတြကို အခ်ိန္တိုအတြင္း စီစဥ္ႏိုင္စြမ္း႐ွိသည္။
အဲဒီစကားကို ၾကားတဲ့အခါ ေပၚယြီက ဟန္က်စ္ယြီရဲ႕လက္ေတြကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး အံတင္းတင္းႀကိတ္ကာ တစ္လုံးခ်င္းေသခ်ာဖိေျပာလိုက္သည္။ " တကယ္လို႔ေလ ငါ ကိုယ္၀န္႐ွိေနတာမွန္ရင္ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ကေလးကို ကာကြယ္ေပးပါ ! "
အကယ္၍ အဆိုးဝါးဆုံးေတြ ျဖစ္လာမယ္ဆိုရင္ သူ entertainment ေလာကကေန အၿပီးအပိုင္ အနားယူလိုက္ၿပီး အဲဒီပုဂၢိဳလ္ကို ေတာင္းပန္မယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူ သူ႕ကို ဘယ္ေတာ့မွ တစ္ေယာက္တည္းထားခဲ့မွာမဟုတ္ဘူး။
{ T / N ; I also don't know whom BoYu wants to indicate . Maybe his relative or parents _ it is just my thought }
စုန္႔႐ွီလင္ကေရာ ......
ေပၚယြီဟာ မသိစိတ္ကေနၿပီး စုန္႔႐ွီလင္ကို သူ႕ဘ၀အစီအစဥ္ထဲမွာ ထည့္မတြက္ဘဲ ခ်န္လွပ္ထားမိသည္။
ဟန္က်စ္ယြီ သက္ျပင္းခ်လိုက္သည္။သူလည္းပဲ ဖခင္တစ္ေယာက္ျဖစ္တာေၾကာင့္ ေပၚယြီကို သူ အလိုလို နားလည္သည္။သူ ေပၚယြီကို ႏွစ္သိမ့္ေပးဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္သည္။ " အင္းပါ ၊ အရမ္းႀကီးလည္း မစိုးရိမ္ပါနဲ႔ "
သူ႕ရဲ႕အသံ ဆိတ္ၿငိမ္သြားခ်ိန္မွာ ဓါတ္ေလွကားက (၁၈)လႊာတြင္ ရပ္တန္႔သြားခဲ့သည္။
ဟန္က်စ္ယြီက ေပၚယြီကို ခုံတန္း႐ွည္ေပၚမွာ ထိုင္ဖို႔ ကူညီေပးကာ ေျပာလိုက္သည္။ " ငါ အရင္သြားျပင္ဆင္လိုက္ဦးမယ္။ မင္း ငါ့ကို ဒီမွာ ခဏေစာင့္ေနဦးေနာ္ "
ေပၚယြီမွာ ျဖဴေဖ်ာ့ေနတဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႔အတူ အားနည္းစြာ ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္သည္။သူက ေခါင္းကို ငုံ႔ထားတာေၾကာင့္ သူ ဘာေတြစဥ္းစားေနတယ္ဆိုတာ ဘယ္သူမွ မသိေခ်။
ဟန္က်စ္ယြီ ထြက္သြားၿပီးေနာက္ ခဏေလာက္အၾကာ လူသူကင္း႐ွင္းေနတဲ့ စႀကၤန္လမ္းေပၚတြင္ ေဒါက္ဖိနပ္သံတစ္ခု ထြက္ေပၚလာသည္။အဲဒီေနာက္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးရဲ႕ အနည္းငယ္ အံ့ၾသေနတဲ့ အသံကိုပါ ၾကားလိုက္ရသည္။ " မင္းက ေပၚယြီမလား ??? "
မသိစိတ္ကေန ေပၚယြီ ဝိုးတဝါးနဲ႔ ေမာ့ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ သူ႕ေ႐ွ႕မွာ ရပ္ေနတဲ့ စုန္႔႐ွီလင္ရဲ႕အေမကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။႐ုတ္တရက္ ေပၚယြီ တစ္ကိုယ္လုံး ေတာင့္တင္းသြားၿပီး ေျပာလိုက္သည္။ " မဒမ္စုန္႔ , မဂၤလာပါ ...... "
စုန္႔႐ွီလင္အေမက သူမလက္ထဲမွာ ေဆးစစ္မႈစာရင္းကို ကိုင္ထားရင္း မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ကာ ေျပာလာခဲ့သည္။ " မင္း ဘာကိစၥ ဒီကိုေရာက္ေနတာလဲ ??? "
ေပၚယြီ ပ်ာယာခတ္သြားၿပီး သတိလက္လြတ္နဲ႔ တစ္စုံတစ္ခုကို ေ႐ွာင္လႊဲဖို႔ ႀကိဳးစားေနမိသည္။သူ ခ်က္ခ်င္း မတ္တပ္ထရပ္ကာ တန္းေျပာလိုက္သည္။ " ကြၽန္ေတာ္ နည္းနည္း မသက္မသာျဖစ္ေနလို႔ အရင္သြားခြင့္ျပဳပါဦး "
စုန္႔႐ွီလင္အေမက သူမလက္ကို ဆန္႔ထုတ္ၿပီး ေပၚယြီကို တားဆီးလိုက္သည္။ " ေ႐ွာင္ခ်ဴက ငါ့ကို ေျပာတယ္။ မင္းတို႔ေတြဆီမွာ ကိစၥတစ္ခုျဖစ္ခဲ့တယ္ဆို။ အဲဒီကိစၥက မင္း ငါ့သားအေပၚ လိမ္လည္ေဖာက္ျပန္ခဲ့တာမဟုတ္လား ??? "
ေပၚယြီ ေခါင္းကို ခါယမ္းကာ အနည္းငယ္ ေၾကာက္လန္႔ေနတာေၾကာင့္ စုန္႔႐ွီလင္အေမရဲ႕အနားကေန အခုခ်က္ခ်င္း ထြက္သြားဖို႔လုပ္လိုက္သည္။
စုန္႔႐ွီလင္ရဲ႕အေမက မေက်မနပ္ျဖစ္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာအမူအရာနဲ႔အတူ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ပစ္လိုက္သည္။
ဒါေပမယ့္လည္း ေပၚယြီ ေျခလွမ္းႏွစ္လွမ္းေလာက္သာ ေလွ်ာက္ရေသးတဲ့အခ်ိန္မွာ ႐ုတ္တရက္ သူ႕ေျခေထာက္ေတြက အားနည္းလာၿပီး ၾကမ္းျပင္ေပၚကို ပုံလဲက်သြားေတာ့သည္။သူက ေဘာလုံးေလးတစ္လုံးလိုမ်ိဳး ေခြေခြေလးလွဲေနရင္း အခ်ိန္အေတာ္ၾကာတဲ့အထိ စကားတစ္လုံးမွ မဆိုႏိုင္ေခ်။
စုန္႔႐ွီလင္ရဲ႕အေမဟာ သူမလက္ထဲက ပိုက္ဆံအိတ္ကို ခ်က္ခ်င္း ခုံတန္းေပၚ ပစ္တင္လိုက္ၿပီး ေ႐ွ႕ကိုတိုးလာကာ ေပၚယြီကို ကိုယ္တစ္၀က္ေလာက္ပင့္မေပးရင္း အံ့ၾသတႀကီး ဆိုလိုက္သည္။ " ဘာျဖစ္တာလဲ ??? ဒီကိုလာၾကပါဦး !!! သူနာျပဳေတြ ဘယ္မွာလဲ ???!!! "
အခန္းတစ္ခုထဲက ဟန္က်စ္ယြီဟာ အျပင္ဘက္ကေန အဲဒီဆူဆူညံညံအသံေတြကို ၾကားလိုက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ သူ႕မ်က္လုံးေထာင့္စြန္းေတြ တဆတ္ဆတ္လႈပ္လာၿပီး နိမိတ္မေကာင္းတဲ့ စိတ္ထင့္မႈမ်ိဳးကို ခံစားလိုက္မိတာေၾကာင့္ သူ ေတြးလိုက္တာက ___ မေကာင္းေတာ့ဘူး !!! သူ ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း အျပင္ကို ေျပးထြက္လာလိုက္ေပမယ့္ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ေခြလဲက်ေနတဲ့ ေပၚယြီကို ျမင္လိုက္ရတဲ့အခါ ႐ုတ္တရက္ သူ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ထိတ္လန္႔သြားသည္။
ဟန္က်စ္ယြီ ေ႐ွ႕ကိုအေျပးအလႊားသြားကာ ေပၚယြီကို ေပြ႕ခ်ီဖို႔ ကိုယ္ကိုကိုင္းလိုက္ၿပီး အထိတ္ထိတ္အလန္႔လန္႔ ျဖစ္ေနတဲ့ စုန္႔႐ွီလင္အေမကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္သည္။ " မဒမ္စုန္႔ , အရင္ျပန္ႏွင့္လိုက္ပါ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဒီမွာ ေပၚယြီကို ဂ႐ုစိုက္လိုက္ပါ့မယ္ "
စုန္႔႐ွီလင္ရဲ႕အေမက သူမႏႈတ္ခမ္းေတြကို ခပ္ဖြဖြ ေစ့ပိတ္လိုက္ၿပီး သူမလက္ေခ်ာင္းေတြကလည္း မူမမွန္စြာ တဆတ္ဆတ္ တုန္ရီေနသည္။ေပၚယြီ လွဲသြားတဲ့ ေနရာက ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ေသြးေတြရဲေနတာကို သူမ ေတြ႕လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ သူမမ်က္လုံးေတြ ျပဴးက်ယ္သြားရသည္။သူမ စူးဝါးက်ယ္ေလာင္စြာ ေအာ္ဟစ္လိုက္မိသည္။ " ဘာလို႔ ဒီေလာက္ေသြးေတြအမ်ားႀကီး ႐ွိေနရတာလဲ !!!??? သူ႕ကို ျဖစ္ႏိုင္သမွ် အျမန္ဆုံး ခြဲစိတ္ခန္းထဲ ပို႔လိုက္စမ္း !!! ဒီ့ထက္အခ်ိန္ဆြဲေနရင္ သူ ေသသြားလိမ့္မယ္ !!! "
ဟန္က်စ္ယြီ သူ႕ႏွလုံးသားထဲကေန စိုးထိတ္မႈကို ခံစားလိုက္ရၿပီး သူ႕လက္ေမာင္းထဲမွာ စိတ္မခ်မ္းေျမ့ေလာက္ေအာင္ နာက်င္ေနဟန္႐ွိတဲ့ ေပၚယြီကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ကာ ခြဲစိတ္ခန္းဆီ လ်င္ျမန္စြာ ေျပးသြားလိုက္သည္ ______ ေပၚယြီ႕ဘ၀ႀကီးကလည္း စိတ္မေကာင္းစရာကိစၥေတြနဲ႔ အတိၿပီးေနတာပဲေနာ္ ......
စုန္႔႐ွီလင္ရဲ႕အေမက ေနရာ၌ပင္ ရပ္ေနဆဲျဖစ္ၿပီး ေဘးပတ္ပတ္လည္တြင္ ေခါက္တုန္႔လူးလာေျပးလႊားေနၾကတဲ့ ေဆး၀န္ထမ္းေတြကို ၾကည့္ရင္း ခုံတန္းဆီကို မင္တက္စြာ ေလွ်ာက္သြားလိုက္သည္။
သူမ အိတ္ကို ေကာက္ယူကာ လက္ေမာင္းမွာ ခ်ိတ္ၿပီး တီးတိုးေရ႐ြတ္လိုက္သည္။ " သူ႕မွာ ဘာဒဏ္ရာမွလည္းမ႐ွိပါဘူး။ အဲဒါကို အဲ့ေလာက္ေသြးေတြအမ်ားႀကီး ထြက္မေနသင့္ဘူးေလ !!! "
" ဘာလို႔မ်ား ေသြးေတြအမ်ားႀကီး ထြက္ေနတာပါလိမ့္ ??? "
စုန္႔႐ွီလင္အေမက ပေဟဠိျဖစ္စြာ ခံစားရရင္း သံသယေတြနဲ႔အတူ ေဆး႐ုံကေန ထြက္လာခဲ့သည္။သူမက အမွန္တရားကို စုံစမ္းစစ္ေဆးဖို႔အတြက္ ေဆး႐ုံမွာ တကယ့္ကို ဆက္ေနခ်င္ေသးေပမယ့္ သူမက ေပၚယြီအေပၚ အျမင္မၾကည္ေခ်။သူမ ခဏေလာက္ စဥ္းစားေနကာ ေနာက္ဆုံးတြင္ ထြက္ခြာလာခဲ့ေတာ့သည္။
_____________
စုန္႔႐ွီလင္ရဲ႕အေမဟာ အိမ္ေတာ္ကို ျပန္ေရာက္လာခဲ့သည္။သူမ ဧည့္ခန္းထဲကို ၀င္သြားလိုက္တာနဲ႔ သူတို႔လက္ေတြကို ေနာက္ေက်ာဘက္မွာ ႀကိဳးခ်ည္ခံထားရၿပီး bodyguard ေတြ တ႐ြတ္တိုက္ဆြဲေခၚလာတာခံေနရတဲ့ ခ်ီညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ကို ေတြ႕ရသည္။သူမ အံ့အားသင့္သြားေပမယ့္ bodyguard ေတြကိုေတာ့ မဟန္႔တားေခ်။
သူမ ဧည့္ခန္းထဲကို ၀င္လာရင္း ဆိုဖာေပၚ ထိုင္ၿပီး တစ္ခုခုကို ေဆြးေႏြးေနၾကတဲ့ သူမရဲ႕ခင္ပြန္းနဲ႔သားျဖစ္သူကို ျမင္တဲ့အခ်ိန္မွာ ေ႐ွ႕တိုးသြားကာ ေမးျမန္းလိုက္သည္။ " ခ်ီယန္နဲ႔သူ႕ညီက ဘာကိစၥျဖစ္လို႔လဲ ??? "
လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေတြအလြန္က သူမဟာ သူမအား ျပန္ေပးဆြဲခဲ့တဲ့ ခ်ီယန္႔အေဖကို အထပ္ျမင့္အေဆာက္အဦးေပၚကေန မေတာ္တဆ တြန္းခ်ခဲ့မိတာေၾကာင့္ အျပစ္႐ွိသလို ခံစားရၿပီး လိပ္ျပာမလုံျဖစ္ကာ အမိေျမျပန္လာတဲ့ ခ်ီယန္အေပၚ အလြန္တရာ ၾကင္နာေပးသည္။သူ entertainment ေလာကထဲကို star တစ္ေယာက္အျဖစ္ ၀င္ေရာက္ခ်င္ပါတယ္လို႔ ခ်ီယန္ ေျပာခဲ့တုန္းကလည္း သူမက သူမ စိတ္သက္သာရာရေအာင္ စုန္႔႐ွီလင္ဆီမွာ ခ်ီယန္ကို ကူညီေပးဖို႔ ထပ္ကာထပ္ကာ ေျပာဆိုခဲ့သည္။
ဒါေပမယ့္ သူမ ခ်ီယန္အေပၚမွာ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေကာင္းေပးေပး အေရးမႀကီးေခ်။သူမက စုန္႔႐ွီလင္အေဖရဲ႕ဆႏၵကို ဆန္႔က်င္တဲ့အရာမွန္သမွ် ဘာမွလုပ္မွာမဟုတ္ေခ်။ခ်ီညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္က ဒီလိုအေျခအေနမ်ိဳးနဲ႔ စုန္႔မိသားစုအိမ္ေတာ္ကို ေရာက္လာရတာဟာ စုန္႔႐ွီလင္အေဖရဲ႕ ၫႊန္ၾကားခ်က္သာျဖစ္ရမည္။ဒါေၾကာင့္ စုန္႔႐ွီလင္အေမက ဒီဟာကို ၾကား၀င္စြက္ဖက္ျခင္းမ႐ွိေပ။
စုန္႔႐ွီလင္က သူ႕အေဖကို ၾကည့္ကာ ေျပာလိုက္သည္။ " ကုမၸဏီမွာ ကြၽန္ေတာ္ ေျဖ႐ွင္းရမယ့္ ကိစၥေတြ႐ွိေသးတယ္။ ပါးပဲ မားကို ႐ွင္းျပလိုက္ပါ "
စုန္႔႐ွီလင္အေမက စုန္႔႐ွီလင္ကို တျခားေမးၾကည့္စရာ ႐ွိေနတာေၾကာင့္ ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္ၿပီး ခုကိစၥကို ညက်မွပဲ စုန္႔႐ွီလင္အေဖဆီ ေမးေတာ့မယ္လို႔ ရည္႐ြယ္ထားလိုက္သည္။
" ဒါနဲ႔ ေပၚယြီက ေနမေကာင္းဘူးလား ??? " စုန္႔႐ွီလင္အေမက စုန္႔႐ွီလင္ကို ဆြဲတားကာ ေမးလာသည္။
စုန္႔႐ွီလင္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္သြားၿပီး မၾကာေသးမီ ၿမိဳ႕ေတာ္အေနာက္ဘက္မွာတုန္းက ေပၚယြီရဲ႕ မူမမွန္ျဖစ္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာအမူအရာကို ျပန္သတိရမိလိုက္သည္။သူ႕မ်က္၀န္းေတြက ေမွာင္မိုက္လာကာ ေမးလိုက္သည္။
" မား သူ႕ကို အခုေတြ႕ခဲ့တာလား ??? "
စုန္႔႐ွီလင္အေမက ခပ္တိုးတိုး ညည္းတြားသလို ေျပာလိုက္သည္။ " အင္း။ သူ ေဆး႐ုံမွာ။ ၾကမ္းျပင္တစ္ခုလုံး ေသြးေတြရဲေနတာပဲ။ သူ ဒဏ္ရာေတြဘာေတြေတာ့ရမထားပါဘူး။ အဲဒါကို ဘာျဖစ္လို႔ ေသြးေတြအမ်ားႀကီးထြက္ေနတာပါလိမ့္ေနာ္ ? "
စုန္႔႐ွီလင္ လက္သီးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္လိုက္မိၿပီးေနာက္ လက္ကို ျဖည္းညင္းစြာ ေျဖေလ်ာ့လိုက္သည္။သူ တည္ၿငိမ္စြာနဲ႔ ေဆး႐ုံအမည္ကို သူ႕အေမဆီ ေမးျမန္းကာ အေလာတႀကီး ကတိုက္က႐ိုက္ ထြက္သြားခဲ့သည္။
စုန္႔႐ွီလင္အေဖက မ်က္မွန္ကို ဆြဲခြၽတ္ကာ မ်က္လုံးေတြကို ပြတ္သပ္လိုက္သည္။ဒါက စည္းကမ္းႀကီးၿပီး ေျဖာင့္မတ္တဲ့ လူအိုႀကီးအတြက္ သူ႕သားျဖစ္သူရဲ႕ စိတ္လိုက္မာန္ပါ အျပဳအမူေတြနဲ႔ပတ္သတ္လို႔ စိတ္မေက်နပ္သလို ခံစားရတာ ပထမဆုံးအႀကိမ္ျဖစ္သည္။သူ ေျပာလိုက္ေလသည္။ " ငါနဲ႔ လိုက္လာခဲ့။ ငါ မင္းကို ဒီကိစၥေျပာျပမယ္ "
စုန္႔႐ွီလင္ရဲ႕အေမက ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္ၿပီး ေပၚယြီ႕အေၾကာင္းကို ေဘးခဏဖယ္ကာ စုန္႔႐ွီလင္အေဖေနာက္ကေန အခန္းထဲကို အတူလိုက္၀င္သြားေတာ့သည္။
_____________
စုန္႔႐ွီလင္ ေဆး႐ုံဆီ ကားေမာင္းကာ လမ္းတစ္၀က္ေလာက္ ေရာက္ေနတဲ့အခ်ိန္တြင္ ကုမၸဏီကေန ဖုန္း၀င္လာခဲ့သည္။သူက ႏိုင္ငံတကာကုမၸဏီနဲ႔ပတ္သတ္တဲ့ စာ႐ြက္စာတန္းေတြ ေျဖ႐ွင္းဖို႔အတြက္ ကုမၸဏီကို မျဖစ္မေန အျမန္ျပန္သြားရမွာျဖစ္သည္။
အေတြးေတြ လြန္ဆြဲရင္းနဲ႔ပဲ စုန္႔႐ွီလင္ဟာ မ်က္ႏွာထားတင္းမာစြာနဲ႔ ကားကို ေနာက္ျပန္ေကြ႕လိုက္ေလသည္။
_____________
ခုနစ္နာရီ ၾကာၿပီးေနာက္။ဟန္က်စ္ယြီ ေဘးနားမွာ ထိုင္ေစာင့္ေပးရင္း laptop တစ္လုံးနဲ႔အတူ အလုပ္လုပ္ေနစဥ္ ေပၚယြီ သတိလစ္ေမ့ေျမာေနရာကေန ႏိုးထလာခဲ့သည္။
သူတို႔ႏွစ္ဦးဟာ ဘာစကားမွမဆိုဘဲ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ၾကည့္ေနၾကသည္။
ဟန္က်စ္ယြီရဲ႕အသံက ဆို႔နင့္အက္ကြဲစြာ ထြက္ေပၚလာၿပီး သူ႕မ်က္လုံးေတြကပါ နီရဲလို႔ေနသည္။ " ငါ ... ငါ ... ေတာင္းပန္ပါတယ္ ...... "
ျခဳံေစာင္ေအာက္က ေပၚယြီရဲ႕လက္ေတြဟာ တင္းတင္း ဆုပ္လိုက္မိသည္။သူ လုံးလုံး ေမ့ေျမာမသြားေသးခင္အခ်ိန္တုန္းက အနည္းငယ္ သတိ႐ွိေနၿပီး သူ႕ခႏၶာကိုယ္ေအာက္ပိုင္းကေန ေသြးေတြအမ်ားႀကီး ဆင္းေနတာကို ခံစားမိခဲ့သည္။အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူ သေဘာေပါက္လိုက္သည္။ ျဖစ္ႏိုင္တာက သူ႕မွာ .............
ဒါေပမယ့္ အဲဒီလိုဆိုရင္ေတာင္ ဟန္က်စ္ယြီရဲ႕ ေတာင္းပန္စကားကို ၾကားအၿပီးမွာ ေပၚယြီ အမွန္တရားကို မယုံၾကည္လက္မခံခ်င္ေပ။
{ T / N ; ေပၚေပၚက ကေလးေလး ပ်က္က်သြားတာကို ၀မ္းနည္းေနတာ အူးးးဝါးးး ... }
ေပၚယြီမွာ အသက္ကို ခက္ခဲစြာ ႐ွဴ႐ိႈက္ရင္း မ်က္ရည္မက်မိေအာင္ အႀကိမ္ေရအနည္းငယ္ေလာက္ မ်က္ေတာင္တျဖတ္ျဖတ္ခတ္ကာ အျပဳံးတစ္ပြင့္နဲ႔ ေျပာလိုက္သည္။ " ကြၽန္ေတာ္ ခဏေလာက္ တစ္ေယာက္တည္း ေနခ်င္တယ္ "
ဟန္က်စ္ယြီ ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္ၿပီး ထြက္မသြားခင္ ေပၚယြီကို နားခ်လိုက္သည္။ " ငါ မွတ္မိသေလာက္ေတာ့ ဖရဲသီးေလးက ႏွစ္ႏွစ္နီးပါး႐ွိၿပီနဲ႔တူတယ္။ အားတဲ့အခ်ိန္က်ရင္ ငါ သူ႕ဆီ သြားလည္ရဦးမယ္။ ေကာင္းေကာင္းအနားယူလိုက္။ တျခားအေတြးေတြ ေတြးမေနနဲ႔ေတာ့ "
ေပၚယြီ ဘာမွျပန္မေျဖေပ။ဟန္က်စ္ယြီလည္း သက္ျပင္းအသာအယာခ်ကာ ထပ္မံေျပာမေနေတာ့ဘဲ ထြက္သြားလိုက္သည္။
အခန္းထဲမွာ ေပၚယြီတစ္ေယာက္တည္း က်န္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္တြင္ သူ မ်က္ေတာင္ကို လ်င္ျမန္စြာ ဖြင့္ခ်ည္ပိတ္ခ်ည္ျပဳလုပ္ကာ မ်က္ရည္ေတြကို ထိန္းရင္း ၀မ္းနည္းမႈေတြကို ခ်ဳပ္တည္းေနသည္။ဒါေပမယ့္လည္း သူ႕မ်က္၀န္းထဲက စူး႐ွနာက်င္မႈေတြဟာ အရမ္းကိုမွ ထင္႐ွားေနသည္။
သို႔ေသာ္ ေပၚယြီဟာ အစကေန အဆုံးထိ လုံး၀ မ်က္ရည္က်မလာခဲ့ေပ။
ေလျပည္ညႇင္းေတြက ျပတင္းေပါက္ထဲကို ၀င္ေရာက္တိုက္ခတ္လာၿပီး ခန္းဆီးကန္႔လန္႔ကာေတြကို လူးလြန္႔သြားေစသည္။
ေဆး႐ုံျပတင္းေပါက္ အျပင္ဘက္တြင္ သဲကြဲစြာ မၾကားရတဲ့ မိုးၿခိမ္းသံ တဂ်ိန္းဂ်ိန္းဟာ ပဲ့တင္ထပ္ျမည္ဟီးေနေပမယ့္ မိုးကေတာ့ ႐ြာသြန္းမလာခဲ့ေခ်။
ေပၚယြီ သူ႕လက္ကို လႈပ္ကာ အိပ္ရာေဘးက ဗီ႐ိုအံဆြဲဆီကို စမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ဟိုဟိုဒီဒီ အခ်ိန္အၾကာႀကီး စမ္းၾကည့္ၿပီးေပမယ့္ စီးကရက္ဘူးကို ႐ွာမေတြ႕တာေၾကာင့္ ေနာက္ဆုံးမွာ လက္ေလ်ာ့လိုက္ရသည္။
ေပၚယြီ ေစာင္ျခဳံထဲမွာ သူ႕ေခါင္းကို ဖုံးအုပ္လိုက္ၿပီး ၀မ္းနည္းေၾကကြဲစြာနဲ႔ အသံတိတ္ငိုေႂကြးေနမိသည္။
" ေဒါက္ ! ေဒါက္ ! "
အခန္းထဲကေန အသံေတြ ၾကားေနရတာေၾကာင့္ ဟန္က်စ္ယြီ တံခါးကို တြန္းဖြင့္ၿပီး ၀င္လာခဲ့သည္။
သူက ညလုံးေပါက္ ခြဲစိတ္မႈလုပ္ခဲ့ရတာျဖစ္သည္။ထို႔ေၾကာင့္ သူ႕မ်က္ႏွာဟာ အရမ္းကို ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေနဟန္ေပၚကာ သူ ေျပာလိုက္သည္။ " အျပင္မွာ မင္းကို ေတြ႕ခ်င္လို႔တဲ့။ လူတစ္ေယာက္ေရာက္ေနတယ္ "
ေပၚယြီ ေခါင္းကို ေဘးတေစာင္းလွည့္ရင္း ျပတင္းေပါက္ အျပင္ဘက္က ျမင္ကြင္းကို ေငးၾကည့္ေနရာကေန အဲဒီစကားကို ၾကားတဲ့အခါ ေနာက္ကိုလွည့္လာၿပီး ေခါင္းၿငိမ့္ကာ ေမးလိုက္သည္။ " ဘယ္သူတဲ့လဲ ??? "
" ငါလည္း မသိဘူး။ သူ႕ကိုယ္သူ မစၥတာခ်ဴလို႔ေတာ့ ေျပာတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႕လက္ထဲမွာ ႏွစ္ႏွစ္အ႐ြယ္ ကေလးေလးတစ္ေယာက္ကိုလည္း ခ်ီထားေသးတယ္ " ဟန္က်စ္ယြီက ေဆးျပားတခ်ိဳ႕ကို ျပင္ဆင္ၿပီး ေပၚယြီဆီ ကမ္းေပးလိုက္သည္။
ေပၚယြီ သူ႕ဆီကေန ေဆးေတြကို လွမ္းယူကာ ေရတစ္ခြက္နဲ႔ ေမာ့ၿပီး မ်ိဳခ်လိုက္သည္။သူ ေျပာလိုက္သည္။ " သူတို႔ကို ၀င္ခိုင္းလိုက္ပါ ... "
ဟန္က်စ္ယြီက အခုမွ သတိရသြားဟန္နဲ႔ ေမးလိုက္သည္။ " အဲဒါ မင္းကေလးေလးလား ??? "
ေပၚယြီ ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္သည္။
ဟန္က်စ္ယြီက သူတို႔ကို ေခၚလာဖို႔ အျပင္ ျပန္ထြက္သြားခဲ့သည္။သူဟာ အဲဒီေန႔ရက္ေတြတုန္းက ဖရဲသီးေလးကို ေပၚယြီဆီမွာ ဗိုက္ခြဲေမြးဖြားေပးခဲ့တဲ့ ခြဲစိတ္ဆရာ၀န္ျဖစ္သည္။ဒါေပမယ့္ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ သူက ဟြားခ်န္ၿမိဳ႕ေတာ္မွာ႐ွိတဲ့ ေဆး႐ုံဆီကို မျဖစ္မေန ျပန္သြားရမွာျဖစ္တာေၾကာင့္ ဟန္က်စ္ယြီဟာ ေပၚယြီ ခဏတျဖဳတ္ လာပုန္းေ႐ွာင္ခဲ့တဲ့ အဲဒီၿမိဳ႕ေလးကေန ထြက္သြားခဲ့သည္။
လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ႏွစ္ကထိ ေပၚယြီနဲ႔သူဟာ မၾကာမၾကာ အခ်င္းခ်င္း အဆက္အသြယ္႐ွိၾကေပမယ့္ ႏွစ္ေယာက္လုံးက အခ်ိန္တိုင္းအလိုလို အရမ္းအလုပ္မ်ားေနတတ္တာေၾကာင့္ ဆက္သြယ္တဲ့ အေခါက္တိုင္းမွာ ဘာမွသိပ္ၿပီး မ်ားမ်ားစားစား စကားမေျပာႏိုင္ၾကဘဲ ဖုန္းခ်လိုက္ၾကရသည္။ဒါေၾကာင့္ ဟန္က်စ္ယြီဟာ ဖရဲသီးေလးရဲ႕တစ္ႏွစ္အ႐ြယ္ေလာက္က ဓါတ္ပုံေလးေတြကိုပဲ ျမင္ဖူးခဲ့သည္။
အခ်ိန္ေတြကလည္း အရမ္းၾကာသြားၿပီျဖစ္ၿပီး ဖရဲသီးေလးရဲ႕႐ုပ္ရည္ပုံပန္းသ႑ာန္ေလးကလည္း ႏွစ္ေတြကုန္လြန္လာတာနဲ႔အမွ် ေျပာင္းလဲသြားခဲ့သည္။ဒါေၾကာင့္ ဟန္က်စ္ယြီက အျပင္မွာ ျမင္ရတဲ့ ကေလးေလးကို တန္းမမွတ္မိေတာ့ေခ်။ဖရဲသီးေလးက သူ႕ခ်စ္သူအျပင္ တျခားလူတစ္ေယာက္ကို သူ ပထမဆုံး ေမြးေပးခဲ့ဖူးတဲ့ ကေလးေလးျဖစ္သည္။
အတြင္းေရးမႉးခ်ဴက နည္းနည္း ခပ္တည္တည္ပင္ျဖစ္သည္။ " ဥကၠ႒စုန္႔က ကုမၸဏီမွာ အစည္းအေဝးတစ္ခု႐ွိေနလို႔ပါ။ သူ တကယ္ ဒီကို ထြက္မလာႏိုင္တာမို႔လို႔ ကြၽန္ေတာ္႕ကို သြားၿပီး သတင္းေမးခိုင္းလိုက္တာပါ "
ေပၚယြီ ေခါင္းၿငိမ့္ျပကာ အထဲ၀င္လာကတည္းက သူ႕ကို ေနာက္ေက်ာေလးေပးထားတဲ့ ဖရဲသီးေလးကို ၾကည့္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းစူလိုက္သည္။သူ အတြင္းေရးမႉးခ်ဴကို ေက်းဇူးတင္စကားဆိုလိုက္သည္။
" ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ "
အတြင္းေရးမႉးခ်ဴက ျပဳံးျပလာၿပီး လက္ေဆာင္ေတြကို စားပြဲေပၚတင္ကာ ေျပာလိုက္သည္။ " ေကာင္းေကာင္းအနားယူပါ။ ကြၽန္ေတာ္ ကုမၸဏီကို အရင္ ျပန္သြားရဦးမယ္။ တကယ္လို႔ ခင္ဗ်ား ကေလးကို ဂ႐ုမစိုက္ႏိုင္ရင္ သူ႕ဆီ ဖုန္းေခၚလိုက္လို႔ရတယ္လို႔ ဥကၠ႒စုန္႔က ကြၽန္ေတာ္႕ကို ေျပာခိုင္းလိုက္ပါတယ္ "
ေပၚယြီ ၀တ္ေက်တမ္းေက်ပဲ ေခါင္းျပန္ၿငိမ့္လိုက္ၿပီး ဖရဲသီးေလးကို ထိုင္ခုံေပၚ ေနရာခ်ေပးကာ ထြက္ခြာသြားတဲ့ အတြင္းေရးမႉးခ်ဴပုံရိပ္ကို ၾကည့္ေနလိုက္သည္။အဲဒီေနာက္ သူ ဟန္က်စ္ယြီဘက္ကို လွည့္ရင္း ဆိုလိုက္သည္။ " မင္းလည္း အရင္သြားႏွင့္ေလ။ ငါ သူနဲ႔ စကားေျပာလိုက္ဦးမယ္ "
ဟန္က်စ္ယြီက ေနာက္တစ္ႀကိမ္ အၾကံဉာဏ္ေပးလိုက္သည္။ " ကေလးက ငယ္ပါေသးတယ္ကြာ။ အရမ္းႀကီးလည္း မာမာထန္ထန္ မဆက္ဆံပါနဲ႔ " ေျပာၿပီးတာနဲ႔ ဟန္က်စ္ယြီလည္း ထြက္သြားခဲ့သည္။
ဒါေပမယ့္ လူနာေဆာင္အျပင္ဘက္ကို ဟန္က်စ္ယြီ ေလွ်ာက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ သူ႕ကို ျပဳံးျပၿပီး ၾကည့္ေနတဲ့ အတြင္းေရးမႉးခ်ဴကို ျမင္လိုက္ရတာေၾကာင့္ မ်က္ခုံးပင့္သြားမိသည္။အတြင္းေရးမႉးခ်ဴ ေရာက္လာရတဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္ကို သူ ေသခ်ာ သိေပမယ့္ တမင္တကာ အဲဒီအခ်က္ကို မေဖာ္ထုတ္ေပ။ " ကိစၥတစ္ခုခု ႐ွိလို႔လား ??? "
အတြင္းေရးမႉးခ်ဴက အျပဳံးတစ္ပြင့္နဲ႔အတူ လက္ခံေခါင္းၿငိမ့္လိုက္သည္။
______________
အခန္းထဲတြင္။
ေပၚယြီရယ္ ဖရဲသီးေလးရယ္က အိပ္ရာကို ျဖတ္သန္းကာ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ အၾကည့္ခ်င္းဆုံရင္း စစ္ၿပိဳင္ေနၾကေနၾကသည္။ခဏေလာက္ၾကာတဲ့အခါ ဖရဲသီးေလးက သူ႕မ်က္ရည္ေလးေတြကို သုတ္ပစ္လိုက္ၿပီး တအင့္အင့္႐ိႈက္ငိုကာ ခုံေပၚကေန တြယ္ဆင္းလာသည္။သူ အိပ္ရာဆီကို ေျပးသြားရင္း ေအာ္ဟစ္လိုက္သည္။ " အက်င့္မေကာင္းတဲ့ ပါးပါး ၊ ပါးပါး မေကာင္းဘူး "
ဖရဲသီးေလးက အိပ္ရာထဲကို ခက္ခက္ခဲခဲ တြယ္ကုပ္တက္လာၿပီး သူ႕ဆီ ခုန္အုပ္ဖို႔ ျပင္ေနတာကို ျမင္တဲ့အခါ ေပၚယြီ ေျပာလိုက္သည္။ " မင္း ငါ့ကို ဘာလို႔ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနေသးလဲ ??? "
ဖရဲသီးေလးက မေက်နပ္ခ်က္ေလးေတြနဲ႔အတူ ေၾကာက္႐ြံ႕ေနကာ အိပ္ရာေပၚတြင္ ဒူးေထာက္လ်က္သားေလး ထိုင္လိုက္သည္။
" ပါးပါး ...... ပါးပါးက ကေလးေလးကို ဖက္မေပးခဲ့ဘူးေလ "
" အိုး ! " ေပၚယြီ အကူအညီမဲ့စြာနဲ႔ သက္ျပင္းသဲ့သဲ့ ခ်လိုက္ၿပီး သူ႕မ်က္လုံးေတြကို မွိတ္ကာ အိပ္ေပ်ာ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္သည္။
ဖရဲသီးေလးက ႏွာေခါင္းေလးကို တ႐ႈံ႕႐ႈံ႕လုပ္ရင္း ႐ုတ္တရက္ တြားသြားတက္လာကာ ေစာင္ပုံထဲကို ၀င္ၿပီး မ်က္ရည္စေလးေတြနဲ႔အတူ ေပၚယြီ႕ဗိုက္ေပၚမွာ လွဲေလ်ာင္းလိုက္သည္။ " ပါးပါး ...... "
ေပၚယြီ သူ႕လက္ေတြကို ဆန္႔ထုတ္လိုက္ၿပီး အပူေပးစက္လို သူ႕လက္ေမာင္းေတြထဲမွာ ဖရဲသီးေလးကို ေပြ႕ဖက္ထားရင္း မ်က္ႏွာေလးကို အနမ္းေပးလိုက္သည္။ " မငိုနဲ႔ေတာ့။ ပါးပါး ေနမေကာင္းျဖစ္ေနလို႔ ပါးပါးနဲ႔အတူတူ ခဏေလာက္ အိပ္ေပးမလား , ဟင္ ??? "
ဖရဲသီးေလးက မ်က္ေတာင္ေလးေတြကို တျဖတ္ျဖတ္ခတ္ရင္း ေပၚယြီ႕လက္ေမာင္းေတြထဲမွာ နာခံစြာနဲ႔ လွဲေလ်ာင္းလိုက္သည္။အနည္းငယ္ ျပည့္ေဖာင္းေဖာင္းေလးျဖစ္ေမတဲ့ သူ႕လက္ေလးေတြက ေပၚယြီ႕ရဲ႕လက္ေတြကို စိတ္သက္သာရာရေအာင္ ႏွစ္သိမ့္ေပးေနသလိုမ်ိဳး ခပ္ဖြဖြ ပုတ္ေပးေနသည္။
သားအဖႏွစ္ေယာက္လုံးရဲ႕ ႏွလုံးသားေတြဟာ အခ်င္းခ်င္း ဆက္ႏြယ္ေနၾကၿပီး ကေလးေလးကလည္း ေပၚယြီရဲ႕ ၀မ္းနည္းမႈေတြကို ခပ္ေရးေရးမွ် ခံစားသိ႐ွိႏိုင္ေလသည္။
ေပၚယြီရဲ႕ခႏၶာကိုယ္က တုန္ယင္လာကာ ႐ုတ္တရက္ ေခါင္းကို ေမာ့ၿပီး မ်က္ရည္စေတြကို အတင္းအၾကပ္ သိမ္းဆည္းလိုက္သည္။
စိတ္တည္ၿငိမ္သြားၿပီးေနာက္ မၾကာခင္အခ်ိန္အတြင္းမွာ ေပၚယြီ အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့ေလသည္။
ဖရဲသီးေလးဟာ မေန႔ညတုန္းက ေကာင္းေကာင္း မအိပ္ခဲ့ရတာေၾကာင့္ လုံးလုံး ႏိုးမလာခဲ့ေပ။သူ႕ႏႈတ္ခမ္းေလးက အနည္းငယ္ ေဟာက္ပက္ေလး ပြင့္ဟေနၿပီး ေပၚယြီ႕ဗိုက္ေပၚမွာ အိပ္ေမာက်ေနသည္။
ဟန္က်စ္ယြီက အာဟာရျဖစ္ေစမယ့္ အစားအေသာက္ေတြကို ယူေဆာင္လာတဲ့အခ်ိန္တြင္ ကုတင္ေပၚမွာ လွဲအိပ္ေနၾကတဲ့ သူတို႔ကို ေတြ႕ၿပီး သက္ျပင္းေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ခ်ကာ တံခါးကို ညင္ညင္သာသာေလး ျပန္ပိတ္ေပးတဲ့ေနာက္ ထြက္သြားေလသည္။
အတြင္းေရးမႉးခ်ဴဟာ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ရင္း ေဆး႐ုံေ႐ွ႕မွာ မတ္တပ္ရပ္ေနသည္။
သူ ေဆး႐ုံမွာ အၾကာႀကီး အခ်ိန္ျဖဳန္းခဲ့ေပမယ့္လည္း ဟန္က်စ္ယြီဆီကေန အသုံး၀င္တဲ့ သတင္းအခ်က္အလက္မ်ိဳးကို ပိစိေလးေတာင္မွာ မရခဲ့ေခ်။ ဒါက သူ ခဏေန ကုမၸဏီ ျပန္ေရာက္တဲ့အခါ ဥကၠ႒စုန္႔ကို ေျဖ႐ွင္းျပစရာ စကားမ႐ွိေအာင္ လုပ္ေနတာပဲ !!!
.
.
.
.
.
.
ဖတ္ခ်င္ေနၾကမွန္းသိလို႔ ကိုယ္ေတြလက္ေတြ နာေနတဲ့ၾကားက ျမန္ျမန္တင္ေပးလိုက္တယ္ေနာ္ .......
Remember to vote to encourage me !!!