Scroll down for Zawgyi.
Unicode
" မြို့တော်ရဲ့ အနောက်ဘက်မှာပါ " စုန့်ရှီလင် ဖုန်းဖြတ်ချလိုက်ပြီးနောက် အတွင်းရေးမှူးချူက ဖြည်းညင်းစွာ ဆိုလာခဲ့သည်။
စုန့်ရှီလင် ခေါင်းတစ်ချက်ငြိမ့်လိုက်ပြီး ကုတ်အင်္ကျီကို ဆွဲယူကာ အပြင်ကို အပြေးအလွှား ထွက်သွားတော့သည်။
အတွင်းရေးမှူးချူကတော့ နောက်ဆက်တွဲကိစ္စတွေကို ဖြေရှင်းဖို့အတွက် နေခဲ့လိုက်သည်။ကိစ္စတွေကို သင့်တော်ကောင်းမွန်အောင် စီစဉ်ဖြေရှင်းပြီးတဲ့နောက် သူ အစည်းအဝေးခန်းမထဲကနေ ထွက်လာလာချင်းမှာတင် စုန့်ရှီလင်ရဲ့မိခင်ဖြစ်သူကို တန်းတွေ့လိုက်ရသည်။သူ့ခမျာ ချက်ချင်းလက်ငင်းပင် သက်ပြင်းချလိုက်မိတော့သည်။
စုန့်ရှီလင်ရဲ့အမေက သူမမျက်လုံးတွေကို မှေးစင်းကာ " ရှောင်ချူ , ငါ မင်းကို မေးစရာရှိတယ် "
အတွင်းရေးမှူးချူမှာ ပင့်သက်ရှိုက်လိုက်ပြီး အကူအညီမဲ့စွာနဲ့ ပြောလိုက်သည်။
" ဟုတ်ကဲ့ပါ ၊ သခင်မကြီး "
_____________
မော့အန်းယွီက ပြတင်းပေါက်အပြင်ဘက်မှာ မတ်တပ်ရပ်ရင်း သူ့မျက်လုံးတွေကို မှေးကျဉ်းကာ ရုတ်တရက် ထပြောလိုက်သည်။ " မင်း ပစ္စည်းတွေ ထုပ်ပိုးပြီး ဒီနေရာကနေ ထွက်သွားဖို့ အသင့်ပြင်တော့ !!! "
" ဘာလို့လဲ ??? " ချီလင်း အံအားသင့်သွားရသည်။ရုတ်တရက်ကြီး မော့အန်းယွီက ဘာအကြောင်းကြောင့် ထွက်သွားချင်နေမှန်း သူ မသိချေ။
ချီယန်က ဘေးတစ်ဖက်မှာ ရပ်နေပြီး ပေါ်ယွီကို မကျေမချမ်းဖြစ်နေဟန်နဲ့ ခဏခဏ ကြည့်ကာ မှုန်မှိုင်းနေလေသည်။
" တစ်ခုခု ထူးဆန်းနေတယ် " မော့အန်းယွီက ခပ်ရှင်းရှင်းပဲ ပြောပြလိုက်သည်။ " ငါတို့ ဒီမှာရှိနေတာကို စုန့်ရှီလင် သိပြီးသားဖြစ်နေမှာပဲ ငါ စိတ်ပူတာ။ ကားကို ဒီမောင်းလာခဲ့။ အခုချက်ချင်း ထွက်ရအောင် "
" စုန့်ရှီလင် ဘယ်လောက်ပဲ အစွမ်းရှိရှိ ငါတို့ကိုတော့ တစ်ရက်တည်းနဲ့ ရှာမတွေ့နိုင်ပါဘူး။ မင်း မတရား စိုးရိမ်တတ်လွန်းနေပြီ " ချီလင်းက သဘောမတူပေ။ဒါပေမယ့် သူ့မှာ မော့အန်းယွီရဲ့ဆန္ဒကိုလည်း မဆန့်ကျင်ရဲချေ။
ပစ္စည်းပစ္စယာတွေကို အလွယ်တကူ သိမ်းဆည်းပြီးနောက် သူတို့တွေ ထွက်သွားဖို့ ပြင်လိုက်ကြသည်။
မော့အန်းယွီက ရှေ့ကို လျှောက်လာပြီး ပေါ်ယွီကို ကားထဲ ပွေ့ချီထည့်ပေးဖို့အတွက် ကိုယ်ကို ကိုင်းညွှတ်လိုက်သည်။ဒါပေမယ့် ခုခံလိုနေတဲ့ ပေါ်ယွီရဲ့ မျက်နှာအမူအရာကို မြင်လိုက်ရတဲ့အခါ သူ ခဏလောက် တုံ့ဆိုင်းနေပြီး နောက်ဆုံးတွင် မည်းမှောင်နေတဲ့ မျက်နှာအမူအရာကြီးနဲ့အတူ အဝေးကို ထွက်သွားလေသည်။
ပေါ်ယွီက ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ထိုင်နေကာ သူ့၀မ်းဗိုက် အောက်လျောလျောက တင်းကြပ်စူးရှတဲ့ နာကျင်မှုဟာ ပိုပိုပိုပိုပြီး သိသိသာသာ ပြင်းထန်လာသည်။
ချီယန်က မျက်နှာထားတင်းမာခက်ထန်စွာနဲ့ ပေါ်ယွီဆီ လျှောက်လာပြီး ကြမ်းပြင်ကနေ သူ့ကို ဇွတ်ဆွဲမကာ ဆောင့်တွန်းပစ်ရင်း ပြောဆိုလိုက်သည်။ " မြန်မြန်လုပ်စမ်း !!! မူရာမာယာများမနေနဲ့ !!! တကယ်လို့ ငါ အခွင့်အရေးရတာနဲ့ မင်းကို သတ်ပစ်မယ် "
ပေါ်ယွီမှာ ဖြူလျော်စွာနဲ့ ဒယီးဒယိုင်လမ်းလျှောက်ရင်း လဲကျလုနီးပါးဖြစ်နေသည်။
ပေါ်ယွီ အခန်းအပြင်ဘက်ကို ထွက်လာတဲ့အချိန်တွင် သူ ဒီမြေအောက်ကုန်သိုလှောင်ရုံခန်းတစ်ခုထဲမှာ နေ့ရောညပါ နေခဲ့ရတာဖြစ်ကြောင်း သဘောပေါက်လိုက်ပြီး ဘေးက ဟောင်းနွမ်းစုတ်ပြတ်နေတဲ့ ကားပါကင်တစ်ခုဆီ ရောက်သွားတော့သည်။
ယခုက မွန်းလွဲပိုင်းအချိန်ဖြစ်နေပြီး ဒီနေရာကလည်း မြို့စွန်မြို့ဖျားမှာရှိတဲ့ ဆင်ခြေဖုန်းရပ်ကွက်တစ်ခု အနီးအနားမှာဖြစ်တာကြောင့် ဘေးပတ်၀န်းကျင်တွင် ခွေးတစ်ကောင်ကြောင်တစ်မြှီးမှ မရှိချေ။
သူ့ရှေ့မှာ ကားသုံးစီးရှိနေပြီး bodyguard တွေက ပထမကားပေါ် တက်လိုက်ကြသည်။မော့အန်းယွီက ပေါ်ယွီကို တစ်ချက်ဝေ့ကြည့်ကာ ချီလင်းနဲ့အတူ ဒုတိယမြောက်ကားဆီ တိတ်ဆိတ်စွာ လျှောက်သွားလိုက်သည်။
ချီယန်နဲ့ပေါ်ယွီက တတိယကားပေါ် တက်ကြရမှာဖြစ်ပြီး ရှောင်ကျန်းကတော့ အကြောက်ကြောက်အရွံ့ရွံ့နဲ့ passenger seat မှာ ထိုင်လိုက်သည်။
ပေါ်ယွီက ကားပေါ်ကို ပထမတစ်လှမ်း တက်လိုက်ရုံရှိသေးတဲ့အချိန်မှာ အနောက်ကနေ ပြင်းပြင်းထန်ထန် တွန်းပစ်တာခံလိုက်ရသည်။သူဟာ ရုတ်တရက် နောက်ခုံပေါ်ကို ပစ်လဲကျသွားကာ သူ့၀မ်းဗိုက်ဟာလည်း ထိခိုက်မိသွားလေသည်။တင်းကြပ်စူးရှတဲ့ နာကျင်မှုက လောလောလတ်လတ်ပင် အောင့်တက်လာပြီး ပိုမိုကာ သည်းမခံနိုင်လောက်အောင်ပင် ဖြစ်လာတော့သည်။
ဒီနာကျင်မှုက မခံမရပ်နိုင်အောင်ပဲဖြစ်ပြီး သူနဲ့ ရင်းရင်းနှီးနှီး သိနေသလို ခံစားရသည်။
ပေါ်ယွီရဲ့မျက်၀န်းတွေက မှောင်မိုက်သွားပြီး နိမိတ်မကောင်းတဲ့ စိတ်ထင့်ခြင်းတစ်မျိုးက သူ့နှလုံသားထဲမှာ ဖြစ်ပေါ်လာသည်။
ဒါက သူ တွေးနေတဲ့ဟာများလား ???
ချီယန်က ပေါ်ယွီကို နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်မံကန်ကျောက်ကာ ဒေါသတကြီး ပြောဆိုနေသည်။ " သိုးသိုးသွက်သွက် လုပ်စမ်းပါ။ သေချင်ယောင်ဆောင်မနေနဲ့။ မနေ့တုန်းကတော့ မင်းပဲ ငါ့ကို ကောင်းကောင်းကြီး ရိုက်နှက်နေသေးတယ်မလား။ ဒါပေမယ့် ဒီနေ့ကျမှ ဘာကိစ္စ သောက်ရမ်းအားမရှိဖြစ်ပြနေတာလဲ ?!! "
ပေါ်ယွီ ကုန်းထလိုက်ပြီး နာကျင်စွာနဲ့ အံတင်းတင်းကြိတ်ကြိတ်ရင်း ခုံမှာ ပင်ပင်ပန်းပန်း အားယူထိုင်လိုက်ရသည်။ခဏလောက်ကြာတဲ့အခါ ချီယန်လည်း သူ့ဘေးမှာ ၀င်ထိုင်လိုက်သည်။
ရုတ်တရက် ကားတံခါးက ဆောင့်ပိတ်ကျသွားလေသည်။
ဒါပေမယ့် သူတို့ အဝေးကို မောင်းထွက်သွားရုံလေးမှာတင် အဝေးတစ်နေရာကနေလာတဲ့ အနက်ရောင် လင်ခရူဇာကားငါးစီးဟာ သူတို့ကို လျင်မြန်စွာ ကျော်တက်သွားကြပြီး မည်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်မှ ထွက်မသွားနိုင်အောင် ကာဆီးထားတဲ့ နံရံကြီးတစ်ခုကဲ့သို့ ရှေ့ကနေ ပိတ်ရပ်လိုက်ကြသည်။
အနက်ရောင်၀တ်ထားတဲ့ သန်သန်မာမာ ထွားထွားကြိုင်းကြိုင်း bodyguard ဆယ့်သုံးယောက်ဟာ ကားပေါ်ကနေ ဆင်းလာပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင်ဘက်ခြမ်းမှာ မတ်တပ်ရပ် နေရာယူလိုက်ကြသည်။
အဲဒီနောက် ချောမောခန့်ညားကာ သြဇာတိက္ကမကြီးမားတဲ့ အမျိုးသားတစ်ဦးက pressed suit ကို ၀တ်ဆင်ထားပြီး ဧကရာဇ်တစ်ပါး ကြွမြန်းလာသလိုမျိုးပင် ကားပေါ်ကနေ ဆင်းလာခဲ့သည်။
မော့အန်းယွီက သူ့နေကာမျက်မှန်ကို ဆွဲချွတ်ကာ အပြုံးတစ်ပွင့်နဲ့ လှောင်ပြောင်ခနဲ့လိုက်သည်။ " ငါ မှန်းတာ မှန်နေတာပဲ။ သူ့ကို နှုတ်ဆက်ဖို့ သွားရအောင် "
ချီလင်းက လက်သီးကို တင်းတင်းလိုက်လိုက်ပြီးမှ ပြန်ဖြည်လိုက်သည်။သူ လက်သီးကို ဆုပ်ချည်ဖြန့်ချည် သုံးခါလောက်လုပ်အပြီးမှာတော့ ကားပေါ်ကနေ တည်ငြိမ်စွာ ဆင်းသွားလိုက်သည်။
စုန့်ရှီလင် ရောက်ချလာတာကို မြင်တဲ့အခါ နောက်ကားထဲက ချီယန်က ပေါ်ယွီ့ခြေထောက်ကို ချက်ချင်း ပိတ်ကန်လိုက်ပြန်သည်။ " ရွံစရာကောင် !!! "
ပေါ်ယွီခမျာ သူ့ဗိုက်ထဲကနေ စူးအောင့်နာကျင်မှုကို ခံစားနေရသည်။ဒီအချိန်မှာ ဒီနာကျင်မှုကို ပိုသထက်ပိုပြီး ရင်းနှီးသိရှိနေသယောင်ဖြစ်နေတဲ့အချက်ကြောင့် ပေါ်ယွီ ပြန်စဉ်းစားကြည့်လိုက်တဲ့အချိန်မှာ သူ့လက်တွေ တဆတ်ဆတ် တုန်ယင်လာရသည်။ဒါ့ပြင် ချီယန်က သူ့ကို ဘုမသိဘမသိနဲ့ ရန်စနေဆဲဖြစ်တာကြောင့် ပေါယွီ အဆက်မပြတ် ဒေါသထွက်လာတော့သည်။
" ငါ မင်းကို ဘာမှမလုပ်နိုင်ဘူးလို့များ မင်း မထင်နဲ့ !!! " ပေါ်ယွီက အသံခပ်တိုးတိုးနဲ့ ကြိတ်ပြောလိုက်ပြီး ချီယန်ကို အေးစက်စွာ တစ်ချက်စိုက်ကြည့်ပေးလိုက်သည်။
ချီယန်မှာ ပေါ်ယွီရဲ့ခပ်စူးစူးအကြည့်တွေကြောင့် ခြေဖျားလက်ဖျားတွေပါ အေးစိမ့်သွားရသည်။သူ့ကိုယ်သူတောင်မသိလိုက်ဘဲ အလိုအလျောက် အသက်ရှူရပ်လိုက်မိသည်။
မော့အန်းယွီက သက်သက်သာသာဟန်ပန်နဲ့ ပြောဆိုလိုက်သည်။ " ဥက္ကဋ္ဌစုန့်ရေ , ခင်ဗျားက အကြင်နာတရားမရှိလှချည်လားလို့ ကျွန်တော် တွေးနေခဲ့တာ "
စုန့်ရှီလင်က လေးနက်ပြီး မှောင်မိုက်နေတဲ့ မျက်၀န်းတွေနဲ့အတူ မော့အန်းယွီကို ကြည့်လိုက်သည်။ " သူ ဘယ်မှာလဲ ? "
စုန့်ရှီလင်ရဲ့အသံက မှေးမှိန်ပျောက်ကွယ်သွားတာနဲ့ ချီယန်ဟာ ပေါ်ယွီကို ကားထဲကနေ အပြင်ဘက်ဆီ တွန်းထုတ်လိုက်သည်။သူက စုန့်ရှီလင်ကိုသာ ဒေါသတကြီး စိုက်ကြည့်နေပြီး ဘာစကားတစ်လုံးမှ မပြောရဲချေ ______ မော့အန်းယွီ သင်ခန်းစာပေးမှာကို သူ ကြောက်ရသေးတယ်လေ။
ပေါ်ယွီရဲ့လက်တွေက ကျောဘက်မှာ နောက်ပြန်ပူးချည်ခံထားရသည်။လူတွေကို ဖြတ်သန်းပြီး အဝေးက စုန့်ရှီလင်ကို မြင်တဲ့အခါ သူ အသံကွဲအက်စွာနဲ့ မေးလိုက်သည်။ " မင်းက ဘာလို့ ဒီရောက်နေတာလဲ ? "
အဲဒီစကားကို ကြားတဲ့အချိန်မှာ စုန့်ရှီလင်ရဲ့မျက်၀န်းတွေက ပေါ်ယွီဆီမှာပဲ စူးစိုက်ကြည့်လာပြီး အကြည့်မလွှဲဘဲ ပြောလိုက်သည်။
" တကယ်လို့ မင်းလိုချင်တာ ငါ ပေးရင် သူ့ကို ငါ့ဆီ ပြန်ပေးရမယ် "
မော့အန်းယွီမှာ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အကြည့်ချင်းဆုံနေကြတဲ့ သူတို့ကို သေချာ စောင့်ကြည့်ရင်း သူ့နှလုံးသားထဲက ဒေါသတရားတွေကို ခက်ခက်ခဲခဲ ချုပ်တည်းနေရသည်။
သူ့ရှေ့ရောက်နေတာတောင်မှ ဒီနှစ်ယောက်က ကလူနေရဲကြသေးတယ်ပေါ့ !!!
" ဟုတ်ပြီလေ။ ငါ့ကို မင်းရဲ့လုပ်ငန်းပူးပေါင်းမှုပရောဂျက်နဲ့ Seanရဲ့ စီးပွားရေးစီမံကိန်းရယ် ပြီးတော့ မင်း ယူသွားတဲ့ မော့မိသားစုရှယ်ယာတွေရယ် ပေးရမယ်။ ငါ သူ့ကိုလွှတ်မပေးခင် အဲဒါတွေအားလုံးကို အရင်ပြန်လိုချင်တယ် "
အခုလေးတင်ပဲ စုန့်ရှီလင်ဟာ မော့မိသားစု အရင်တုန်းကတည်းက ပစ်မှတ်ထားခဲ့တဲ့ Sean နဲ့ လုပ်ငန်းပူးပေါင်းရေးပရောဂျက်ကို ရေးထိုးခဲ့သည်။ဒါပေမယ့် အဲဒီအချက်ကပဲ သူတို့တွေကို ပွဲသိမ်းအနိုင်ယူဖို့ စုန့်ရှီလင်ရဲ့ နောက်ဆုံးခြေလှမ်းဖြစ်သည်။
မော့မိသားစုက Sean နဲ့ ပူးပေါင်းလုပ်ဆောင်နိုင်မယ်ဆိုရင် ဟွားချန်မြို့တော်မှာ ခိုင်မာသေချာတဲ့ ခြေကုပ်တစ်ခုကို သူတို့တွေ ပြန်ရနိုင်လိမ့်မယ် !!! ပြီးတော့ သူအစ်ကိုကြီးလည်း အနောက်တောင်ရုံးခွဲအသစ်ဆီကနေ ဒီကို ပြန်ပြောင်းရွေ့လာနိုင်ပြီ !!! အဲဒါကြောင့် မော့အန်းယွီက ဒီဟာကို အရယူဖို့ သန္နိဋ္ဌာန်ချထားလေသည်။
စုန့်ရှီလင်ဟာ Sean နဲ့ လုပ်ငန်းပူးပေါင်းမှုပရောဂျက်က သူ့မျက်လုံးထဲမှာ ဘာမှအရေးမပါသလိုမျိုး ခေါင်းငြိမ့်လက်ခံလိုက်သည်။
အဲဒီအချိန်တွင် မော့အန်းယွီမှာ ရုတ်တရက် ခါးသီးမှုကို ခံစားလိုက်ရသည်။စုန့်ရှီလင်က သူတောင်းတာတွေကို တွေဝေတုံ့ဆိုင်းမနေဘဲ တစ်ခါတည်းတန်းပြီး ငြင်းပစ်လိမ့်မယ်လို့ သူ ထင်ထားခဲ့တာဖြစ်သည်။ဒါမှသာ ပေါ်ယွီက ဒီလူ့အကြောင်းကို ပိုရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်သွားအောင် မော့အန်းယွီ ပြချင်ခဲ့သည်။
ဒါပေမယ့် အခုတော့ .............
မော့အန်းယွီက ဘာအရိပ်အယောင်မှမရှိဘဲ ပေါ်ယွီဘက်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။တစ်ဖက်လူရဲ့မျက်၀န်းတွေထဲမှာ စုန့်ရှီလင်တစ်ယောက်ကပဲ အပြည့်နေရာယူထားတာကို မြင်တဲ့အခါ မော့အန်းယွီ ငြိမ်သက်သွားရသည်။သူက လက်တစ်ဖက်ကို နောက်ပို့လိုက်ပြီး သူ့ကျောဘက်မှာ ဖွက်ထားတဲ့ သေနတ်ကို ခိုးကြောင်ခိုးဝှက် စမ်းကြည့်လိုက်သည်။
ပေါ်ယွီကို သူမှမရရင် ဘယ်သူမှ မရရဘူး !!!
စုန့်ရှီလင်က စီးပွားရေးစီမံကိန်းနဲ့ လုပ်ငန်းပူးပေါင်းမှုသဘောတူစာချုပ်ကို ကားထဲကနေ ထုတ်လိုက်ပြီး မော့အန်းယွီကို ကြည့်ကာ လေးလေးနက်နက် ဆိုလိုက်သည်။ " ဒါက မင်းကတိတည်ရမယ့် အချိန်ပဲ "
မော့အန်းယွီ အသက်ပြင်းပြင်းရှူထုတ်ကာ bodyguard တွေဆီကနေ ဓါးကို ယူလိုက်သည်။သူက ပေါ်ယွီ့နောက်ကို လျှောက်သွားလိုက်ပြီး ကြိုးဖြတ်ပေးရင်း တိုးတိုးလေးပြောလိုက်သည်။ " ကော ဒါကို နောင်တရလိမ့်မယ် ? "
" ငါ အမှားလုပ်ထားတာ တစ်ခုမှမရှိဘူး။ ဘာလို့ ငါက နောင်တရရမှာလဲ ??? " ကိစ္စတွေက အခုလို ဖြစ်လာတဲ့အခါမှာ ပေါ်ယွီ မော့အန်းယွီကို ထပ်မံ မျက်နှာသာပေးချင်စိတ်မရှိတော့ပေ။
တကယ်လို့ အဲဒီလူက အလျော့မပေးဘဲ ခေါင်းမာမာနဲ့ ငြင်းဆန်ပစ်လိုက်ရင်တောင် ဒီနေ့ ဘာမှထွေထွေထူးထူး ကိစ္စတွေ ဖြစ်လာမှာမဟုတ်ဘူး။
မော့အန်းယွီက ပြုံးကာ ညည်းညူသလိုပင် ခပ်တိုးတိုး ဆိုလိုက်သည်။ " ကျွန်တော်လည်း အဲ့လိုဖြစ်ဖို့ပဲ မျှော်လင့်ပါတယ် "
သူ့လက်ကောက်၀တ်တွေကို ပေါ်ယွီ ပွတ်သပ်လိုက်သည်။နောက်ဆုံးတော့ သူ့လက်တွေက အချုပ်အနှောင်ကနေ လွတ်မြောက်သွားပြီဖြစ်သည်။
တစ်ဖက်တွင်။အမျိုးသားဟာ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို တင်းတင်းစေ့ပိတ်ထားရင်း bodyguard တွေရဲ့အကာအကွယ်ထဲကနေ ဖြတ်လျှောက်လာပြီး ရှေ့ကို ခြေလှမ်းသုံးလှမ်းတိုးလိုက်သည်။
အဲဒီအမျိုးသားက ပေါ်ယွီကို စိုက်ကြည့်ကာ ရင့်ကျက်ပြီးသား ယောကျ်ားတစ်ယောက် ပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့ သံလိုက်လို ညှို့ဓါတ်ပြင်းတဲ့ အသံနဲ့ ပြောလိုက်သည်။ " ဒီကိုလာ "
ပေါ်ယွီရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေက ဘယ်သူမှမမြင်အောင် အပေါ်ဘက်ကို ခပ်ဖျော့ဖျော့ ကွေးတက်ကာ ပြုံးလိုက်ပြီး ရှေ့ကို လျှောက်သွားလိုက်သည်။
မော့အန်းယွီက bodyguard တွေဆီကနေ စာချုပ်စာတန်းတွေကို ဆွဲယူကာ ဒေါသတကြီးနဲ့ ကြမ်းတမ်းစွာ ကြည့်ရှူလိုက်သည်။အဲဒီနောက် သူက သူ့မျက်လုံးတွေ အပြင်ကို ပြူးထွက်လာတော့မတတ် ပေါ်ယွီကို စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။
စုန့်ရှီလင်ရဲ့ရှေ့မှာရပ်နေရင်း ပေါ်ယွီ သူ့စိတ်ထဲမှာ စဉ်းစားမိတာက ခုကိစ္စဟာ ဒီလောက်မြန်မြန်ဆန်ဆန်ကြီး ပြီးဆုံးသွားမှာ မဟုတ်ဘူးဆိုတာပဲဖြစ်သည်။
နောက်စက္ကန့်မှာပင် စုန့်ရှီလင်ရဲ့မျက်၀န်းတွေက အေးစက်လာပြီး ပေါ်ယွီကို သန်မာနွေးထွေးတဲ့ သူ့လက်မောင်းတွေကြားမှာ ပွေ့ဖက်လိုက်လေသည်။အဲဒီနောက် စုန့်ရှီလင်က သူတို့နှစ်ယောက်ကို လျင်မြန်စွာ နေရာချင်းလဲလိုက်သည်။
ချီလင်းက ကျော့ကွင်းမှာ ပိတ်မိလို့ ရုန်းထွက်မရဖြစ်နေတဲ့ တိရိစ္ဆာန်တစ်ကောင်လိုမျိုး မျက်လုံးနီနီတွေနဲ့အတူ တဟားဟားရယ်မောရင်း ဓါးတစ်ချောင်းကို ကိုင်ကာ ပြေးလာနေသည်။ " စုန့်ရှီလင် , မင်းအဖေရဲ့အကြွေးတွေကို မင်း ဆပ်ရမယ် !!! "
ကံမကောင်းစွာနဲ့ပဲ စုန့်ရှီလင်ရဲ့ bodyguard တွေဟာ ယီးတီးယားတားသွားလုပ်လို့ရတဲ့ လူတွေ မဟုတ်ပေ။bodyguard နှစ်ယောက်က သွေးရူးသွေးတန်းနဲ့ ဆူဆူညံညံ အော်ဟစ်နေတဲ့ ချီလင်းကို ဆီးချုက်ထားလိုက်ကြပြီး ပြင်းပြင်းထန်ထန် သတိလစ်သွားအောင်လုပ်ကာ သေတ္တာကြီးတစ်လုံးထဲကို ကြိုးချည်ပစ်ထည့်လိုက်သည်။
ဒီအချိန်မှာ သူတို့တွေက တခြားလူတွေကို ကယ်ဆယ်ရုံသာမက ချီညီအစ်ကိုတစ်တွေကို အဝေးကန်ထုတ်ဖို့ ရည်ရွယ်ချက်နဲ့ ဒီရောက်လာကြရတာဖြစ်သည်။
အဝေးတစ်နေရာမှာ အချင်းချင်း ပွေ့ဖက်ထားကြတဲ့ စုန့်ရှီလင်နဲ့ပေါ်ယွီကို မြင်တဲ့အခါ ချီယန် နှလုံးဖောက်လုနီးပါး ခံစားလိုက်ရသည်။သူ တွေးနေမိတာက သူ့အနာဂတ်ကတော့ ပျက်စီးခြင်းငါးပါးဆိုက်သွားပြီး ဒီနှစ်ယောက်က အဲဒီပြစ်မှုကိုလုပ်တဲ့ တရားခံခေါင်းဆောင်တွေဖြစ်သည်။ဒါကြောင့် ချီယန် အမျက်ခြောင်းခြောင်းဒေါသထွက်နေသည်။
ချီယန်က သူ့သေနတ်ကို မြှောက်လိုက်ပြီး တုန်ယင်နေတဲ့ လက်တွေနဲ့အတူ ပေါ်ယွီဆီ ချိန်ရွယ်လိုက်သည်။သူက သူ့ရဲ့ကြောက်ရွံ့မှုတွေကို ဒေါသတွေနဲ့ ဖုံးအုပ်ရင်း ...... " စုန့်ရှီလင် , ငါ့လမ်းကနေ ဖယ်စမ်း !!! ငါ ဒီနေ့ သူ့ကို သေချာပေါက် သတ်မယ် !!! "
မော့အန်းယွီရဲ့တစ်လှေတည်းစီး လက်တွဲပူးပေါင်းဖို့ ချီယန် ဆုံးဖြတ်လိုက်တဲ့အချိန်ကတည်းက သူဟာ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ကာကွယ်ဖို့အတွက် လူတစ်ယောက်အား မှောင်ခိုစျေးကွက်ကနေ ပစ္စတိုသေနတ်တစ်လက်နဲ့ ကျည်ဆံအမြောက်အများကို လျို့ဝှက်စွာ ၀ယ်ယူခိုင်းခဲ့သည်။
အရင်တုန်းက ချီယန်ဟာ အဲဒီပစ္စည်းတွေကို သူနဲ့အတူ တစ်ပါတည်း သယ်ဆောင်သွားလာတတ်ပေမယ့် တစ်ခါမှ အသုံးမပြုခဲ့ဘူးချေ။သူက သေနတ်ဘယ်လိုသုံးရမယ်ဆိုတာကို တကယ် မသိတာဖြစ်သည်။
ယခုချိန်ထိတိုင်အောင်ပေါ့ .............
မော့အန်းယွီကပါ သူ့ဘောင်းဘီအိတ်ကပ်ထဲက သေနတ်ကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ဒေါသထွက်စွာ ပြောလိုက်သည်။ " ချီယန် , မင်းကများ မီးနဲ့ကစားရဲတယ်ပေါ့ !!! ယုံချင်ယုံ မယုံချင်နေ , ငါ အခုချက်ချင်း မင်းကို သတ်ပစ်လိုက်လို့ရတယ် "
ဒါပေမယ့် ချီယန်ကတော့ မော့အန်းယွီရဲ့ဒေါသတွေကို တမက်သက်သက် လျစ်လျူရှူကာ သူ့ကိုယ်သူ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ပုံစံဖြစ်အောင် အတင်းဖိအားပေးနေရသည်။ " ပေါ်ယွီ , ဒီထဲကို အပြစ်မရှိတဲ့လူတွေ ဆွဲမထည့်ရအောင်။ ငါက မင်းအသက်ကိုပဲ လိုချင်တာ "
စုန့်ရှီလင်ရဲ့ရက်ခွင်ထဲမှာ ခေါင်းမြုပ်အောင် ထွေးပွေ့ခံထားနေရဆဲဖြစ်တဲ့ ပေါ်ယွီက အဲဒီစကားကို ကြားတဲ့အခါ လက်မောင်းတွေထဲကနေ ထွက်သွားဖို့ လုပ်လိုက်သည်။
စုန့်ရှီလင်က ပေါ်ယွီ့ကို သူ့လက်မောင်းတွေထဲမှာ လွှတ်မပေးဘဲ ပွေ့ချုပ်ထားရင်း ခပ်တိုးတိုးလေး ချော့မြှူလာသည်။ " မလှုပ်နဲ့။ လိမ္မာတယ် "
ပေါ်ယွီ တစ်အောင့်စာလောက် တောင့်တင်းသွားပေမယ့် ပြောစကားကို နာခံကာ စုန့်ရှီလင်ရဲ့ထွေးပွေ့မှုထဲမှာပင် ငြိမ်ငြိမ်လေး ဆက်နေနေသည်။
စုန့်ရှီလင်က တစ်ခုခု ထူးဆန်းနေတာကို သတိမထားမိချေ။သို့သော် အကယ်၍များ သူသာ ပေါ်ယွီကို သူ့လက်မောင်းတွေထဲကနေ တစ်ချက်လောက် ဆွဲထုတ်ကြည့်လိုက်မယ်ဆိုရင် နဖူးပေါ်မှာ ချွေးစေးတွေ ထွက်နေပြီး ဖြူဆုတ်ကာ နှုတ်ခမ်းသားတွေ တဆတ်ဆတ် တုန်ရီနေတဲ့ ပေါ်ယွီကို ဆတ်ဆတ် မြင်ရမှာဖြစ်သည်။
ကုတ်အင်္ကျီရဲ့ ကာကွယ်မှုအောက်မှာ ပေါ်ယွီက သူ့၀မ်းဗိုက်ကို တုန်ယင်နေတဲ့ လက်တွေနဲ့ ဖိအုပ်ထားသည်။ ဒါက နာတာပဲ။ အရမ်းနာတယ် .............
ချီယန်က အထိတ်ထိတ်အလန့်လန့်နဲ့ နောက်ထပ် ကျည်ဆံတစ်ခုကို ပစ်လိုက်သည်။သူက ပေါ်ယွီကို ထိမှန်အောင် တမင်မပစ်ရဲဘဲ တခြားဘေးတစ်ဖက်ဆီသာ ပစ်လွှတ်လိုက်သည်။ " ပေါ်ယွီ , မင်း ဘာကိုကြောက်နေတာလဲ !!!??? မင်း စောင်ကြောက် !!! "
အဲဒီအချိန်မှာ ရုတ်တရက် မော့အန်းယွီက အမြှီးကို တက်နင်းခံလိုက်ရတဲ့ မြွေကြီးတစ်ကောင်လိုဖြစ်သွားသည်။သူ လွှားခနဲခုန်လိုက်ပြီး သေနတ်မောင်းခလုတ်ကို အညှာအတာမရှိ ဆွဲတင်ကာ ချီယန်ရဲ့ပေါင်နဲ့ခြေသလုံးတွေကို ပစ်ခတ်လိုက်သည်။
တစ်ချိန်တည်းမှာပင် ချီယန်ရဲ့လက်တွေက တုန်ရီလာပြီး ကျည်ဆံတွေကို ပျံဝဲစေကာ စုန့်ရှီလင်ရဲ့အနောက်ဘက်ခြမ်းကို သဲကြီးမဲကြီး ပစ်ခတ်လိုက်သည်။ဒါပေမယ့် စုန့်ရှီလင်ရဲ့ bodyguard တွေက စုန့်ရှီလင်ရှေ့မှာ ပိတ်ဆို့လိုက်ကြတာကြောင့် သူ ထိခိုက်ဒဏ်ရာရမသွားချေ။
ချီယန်မှာ မြေကြီးပေါ် ပစ်လဲကျသွားပြီး သူ့ခြေထောက်က သေနတ်ဒဏ်ရာနှစ်ခုကြောင့် နာကျင်စွာနဲ့ ထွန့်ထွန့်လူးနေရသည်။
မော့အန်းယွီ ရှေ့ကိုတိုးလာပြီး တစ်ဖက်လူ အနာတရဖြစ်နေတာကို ဂရုမစိုက်ဘဲ မရပ်မနား သွေးတွေဆက်တိုက်ထွက်နေတဲ့ သေနတ်ဒဏ်ရာပေါ်ကို ခြေထောက်တစ်ဖက် ပစ်တင်ကာ ဖိချေပစ်လိုက်သည်။ " မင်းက ငါ့အမိန့်တွေကို အပြင်ပန်းတော့ နားထောင်သလိုနဲ့ စိတ်ထဲမှာ ဆန့်ကျင်နေရဲတဲ့ ပထမဆုံးတစ်ယောက်ပဲ !!! "
စုန့်ရှီလင်က ပေါ်ယွီ့ကို ဖက်ထားရာကနေ လွှတ်ပေးလိုက်သည်။အဲဒီနောက် သူက အေးစက်စက်မျက်နှာအမူအရာနဲ့အတူ ရှေ့ကို လျှောက်လှမ်းလာပြီး အပေါ်စီးကနေ ချီယန်အား လေလွင့်ခွေးတစ်ကောင်ကို ကြည့်သလို ငုံ့ကြည့်ကာ လှောင်ပြောင်ခနဲ့လိုက်သည်။ " ငါ မင်းကို သတိပေးထားခဲ့ပြီးသား။ ဒါပေမယ့် ကံမကောင်းတာတစ်ခုက ငါ့ရဲ့အကြံပေးချက်ကို မင်း ဂရုမစိုက်တာပဲ "
ချီယန်မှာ နာကျင်မှုကြောင့် လူးလွန့်နေရင်း အဲဒီနေ့ သူ စုန့်ရှီလင်ရဲ့အမေရှေ့မှာ ပေါ်ယွီ့မကောင်းကြောင်း ပြောခဲ့ပြီးနောက် သူမကို စုန့်ရှီလင်ဆီ ဖုန်းဆက်ဖို့အတွက်လည်း မြှောက်ထိုးပင့်ကော်လုပ်ခဲ့တာကို ပြန်မှတ်မိသွားသည်။အဲဒီတုန်းက စုန့်ရှီလင်ဟာ သူ့ကို ဟန့်တားကာ ကားပါကင်ထဲမှာ ခေါ်ယူသတိပေးခဲ့ဖူးသည်။
{ T / N ; ဒီအပုဒ်က ရှေ့အခန်းတွေမှာတုန်းက အရိပ်အမြွက်ပါခဲ့ပါတယ်နော် ; မမှတ်မိရင် ပြန်ဖတ်ကြပါကုန် ...... }
တစ်ချိန်က စုန့်ရှီလင်ဟာ ဒီစကားတွေကို ပြောရုံသက်သက်သာ ပြောနေတာဖြစ်ပြီး ဒီလောက်ကြီး သူ့အပေါ် ရက်စက်မှာမဟုတ်လောက်ပါဘူးလို့ ချီယန် ထင်ခဲ့သည်။
တကယ်လို့ ... တကယ်လို့ ... တကယ်လို့များ သူသာ နောက်တစ်ကြိမ် ပြန်ရွေးချယ်ဖို့ အခွင့်အရေးရှိမယ်ဆိုရင် အဝေးကြီးကို ထွက်သွားပြီး ဘယ်တော့မှ ပြန်မလာတော့ဘူး !!!
မဟုတ်ဘူး !!! နောက်တစ်ခါ အခွင့်အရေးရင် စုန့်မိသားစုကို သေချာပေါက် ဆက်ဆက် သွေးကြွေးဆပ်ခိုင်းမှာ။ ပြီးတော့ ထပ်လည်း စိတ်မပျော့တော့ဘူး !!!
ကံဆိုးတာက အခုချိန်မှာ ဒါတွေပြောဖို့ အရမ်းနောက်ကျလွန်းနေပြီဖြစ်သည်။
ချီယန် မေ့မြောမသွားခင် ပေါ်ယွီ့ကို ဝိုးတဝါး မြင်လိုက်သေးပေမယ့် အမုန်းတရားတွေနဲ့ သူ့မျက်လုံးတွေကို မှိတ်ထားရုံသာ တတ်နိုင်လေသည်။
မော့အန်းယွီ မျက်ခုံးပင့်ကာ မကောင်းတဲ့ ရည်ရွယ်ချက်နဲ့အတူ စုန့်ရှီလင်ကို ကြည့်လိုက်သည်။ " ကြည့်ရတာ ဥက္ကဋ္ဌစုန့်က မက်မွန်ပန်းလေးတွေနဲ့ပတ်သတ်ရင် တကယ် ကံကောင်းတာပဲနော်။ ဒါပေမယ့် ခက်တာက သူတို့တွေအားလုံးက ဥက္ကဋ္ဌစုန့်လိုချင်တဲ့ မက်မွန်ပန်းလေး မဟုတ်ဘူးဖြစ်နေတယ် "
စုန့်ရှီလင်က စိတ်မ၀င်စားဟန်ဖြင့် သူ့အကြည့်တွေကို ပြန်လည်ရုတ်သိမ်းလိုက်ပြီး နောက်ကို လှည့်ကာ bodyguard ကြားက ရင်းနှီးနေတဲ့ ပုံရိပ်လေးကို ရှာဖွေရင်း ပြောလိုက်သည်။ " အဲဒါ မင်းကိစ္စမဟုတ်ဘူး "
ပေါ်ယွီခမျာ driver seat မှာ ထိုင်နိုင်ဖို့အတွက်လေးကို အတော်လေး ရုန်းကန်လှုပ်ရှားနေရသည်။အဲဒီနောက် သူက ကားတံခါးကို ပိတ်ကာ သော့ဖွင့်လိုက်သည်။ဖြူဖျော့နေတဲ့ မျက်နှာလေးနဲ့ ပေါ်ယွီက ကားလီဗာကို ဖိနင်းလိုက်ပြီး လူအုပ်ကြားကနေ အဝေးကို လျင်မြန်စွာ မောင်းထွက်သွားလေသည်။
အမျိုးသားနှစ်ယောက်လုံးရဲ့ မျက်နှာအမူအရာတွေက တစ်ချိန်တည်းမှာပင် ပြောင်းလဲသွားကြသည်။
" ဥက္ကဋ္ဌစုန့်ရဲ့ ဆွဲဆောင်နိုင်တဲ့အရည်အချင်းကြီးကလည်း ခင်ဗျားလက်ထဲမှာရှိနေတဲ့ အဲဒီအလှလေးကို ပျော်ရွှင်သာယာကြည်နူးဖို့အတွက် ဆွဲထားနိုင်ပုံမရဘူး " မော့အန်းယွီဟာ အစက မင်တက်နေမိပေမယ့် အခုချိန်မှာတော့ စုန့်ရှီလင်ကို ထိုင်ဟားနေသည်။
ဘယ်လောက်တောင် ရယ်စရာကောင်းလိုက်သလဲနော်။ ဒီလူက သူတို့တွေအကုန်လုံးကို တကယ်ကြီး ထားပစ်ခဲ့တာ ......
စုန့်ရှီလင်က သူ့လက်ကို မြှောက်လိုက်တဲ့အခါ bodyguard နှစ်ယောက် ရောင်လာကြပြီး ချီယန်ကို ကြိုးတုပ်ကာ သေတ္တာကြီးထဲကို ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း ပစ်ထည့်လိုက်ကြသည်။
အခုချိန်မှာ ချီမိသားစုရဲ့ညီအစ်ကိုနှစ်ယောက်ကို သတ်လို့မရနိုင်သေးဘူးဆိုပေမယ့် ဒီလိုကလည်း ဒီနှစ်ယောက်ကို ညှင်းပန်းနှိပ်စက်ဖို့ အဆင်ပြေပါတယ်လေ။
စုန့်ရှီလင်ရဲ့ဖခင်ဟာ အရင်တုန်းက စုန့်မိသားစုဆီကနေ ချီမိသားစု ခိုးယူသွားခဲ့တဲ့ တန်ဖိုးကြီးပစ္စည်းတွေ ရှိတဲ့နေရာကို သိချင်နေသည်။ဒါကြောင့် အခုလောလောဆယ်မှာ ဒီညီအစ်ကိုနှစ်ယောက်ရဲ့ကံကြမ္မာကို အဆုံးအဖြတ်ပေးနိုင်သည့်လူက စုန့်သခင်ကြီးတစ်ယောက်တည်းသာရှိလေသည်။
.
.
.
.
.
.
If you press the star button , I have more energy and my update will be faster .
Unless you press the star button , it make me feel blue and my update will be later .
So , in short , the more you vote , the faster my update is .
🚨🚨🚨 Spoiler Alert ; နောက်တစ်ပိုင်းမှာ ကလေးလေး သေသွားတယ် ......
Zawgyi
" ၿမိဳ႕ေတာ္ရဲ႕ အေနာက္ဘက္မွာပါ " စုန္႔႐ွီလင္ ဖုန္းျဖတ္ခ်လိုက္ၿပီးေနာက္ အတြင္းေရးမႉးခ်ဴက ျဖည္းညင္းစြာ ဆိုလာခဲ့သည္။
စုန္႔႐ွီလင္ ေခါင္းတစ္ခ်က္ၿငိမ့္လိုက္ၿပီး ကုတ္အက်ႌကို ဆြဲယူကာ အျပင္ကို အေျပးအလႊား ထြက္သြားေတာ့သည္။
အတြင္းေရးမႉးခ်ဴကေတာ့ ေနာက္ဆက္တြဲကိစၥေတြကို ေျဖ႐ွင္းဖို႔အတြက္ ေနခဲ့လိုက္သည္။ကိစၥေတြကို သင့္ေတာ္ေကာင္းမြန္ေအာင္ စီစဥ္ေျဖ႐ွင္းၿပီးတဲ့ေနာက္ သူ အစည္းအေဝးခန္းမထဲကေန ထြက္လာလာခ်င္းမွာတင္ စုန္႔႐ွီလင္ရဲ႕မိခင္ျဖစ္သူကို တန္းေတြ႕လိုက္ရသည္။သူ႕ခမ်ာ ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္းပင္ သက္ျပင္းခ်လိုက္မိေတာ့သည္။
စုန္႔႐ွီလင္ရဲ႕အေမက သူမမ်က္လုံးေတြကို ေမွးစင္းကာ " ေ႐ွာင္ခ်ဴ , ငါ မင္းကို ေမးစရာ႐ွိတယ္ "
အတြင္းေရးမႉးခ်ဴမွာ ပင့္သက္႐ိႈက္လိုက္ၿပီး အကူအညီမဲ့စြာနဲ႔ ေျပာလိုက္သည္။
" ဟုတ္ကဲ့ပါ ၊ သခင္မႀကီး "
_____________
ေမာ့အန္းယြီက ျပတင္းေပါက္အျပင္ဘက္မွာ မတ္တပ္ရပ္ရင္း သူ႕မ်က္လုံးေတြကို ေမွးက်ဥ္းကာ ႐ုတ္တရက္ ထေျပာလိုက္သည္။ " မင္း ပစၥည္းေတြ ထုပ္ပိုးၿပီး ဒီေနရာကေန ထြက္သြားဖို႔ အသင့္ျပင္ေတာ့ !!! "
" ဘာလို႔လဲ ??? " ခ်ီလင္း အံအားသင့္သြားရသည္။႐ုတ္တရက္ႀကီး ေမာ့အန္းယြီက ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္ ထြက္သြားခ်င္ေနမွန္း သူ မသိေခ်။
ခ်ီယန္က ေဘးတစ္ဖက္မွာ ရပ္ေနၿပီး ေပၚယြီကို မေက်မခ်မ္းျဖစ္ေနဟန္နဲ႔ ခဏခဏ ၾကည့္ကာ မႈန္မိႈင္းေနေလသည္။
" တစ္ခုခု ထူးဆန္းေနတယ္ " ေမာ့အန္းယြီက ခပ္႐ွင္း႐ွင္းပဲ ေျပာျပလိုက္သည္။ " ငါတို႔ ဒီမွာ႐ွိေနတာကို စုန္႔႐ွီလင္ သိၿပီးသားျဖစ္ေနမွာပဲ ငါ စိတ္ပူတာ။ ကားကို ဒီေမာင္းလာခဲ့။ အခုခ်က္ခ်င္း ထြက္ရေအာင္ "
" စုန္႔႐ွီလင္ ဘယ္ေလာက္ပဲ အစြမ္း႐ွိ႐ွိ ငါတို႔ကိုေတာ့ တစ္ရက္တည္းနဲ႔ ႐ွာမေတြ႕ႏိုင္ပါဘူး။ မင္း မတရား စိုးရိမ္တတ္လြန္းေနၿပီ " ခ်ီလင္းက သေဘာမတူေပ။ဒါေပမယ့္ သူ႕မွာ ေမာ့အန္းယြီရဲ႕ဆႏၵကိုလည္း မဆန္႔က်င္ရဲေခ်။
ပစၥည္းပစၥယာေတြကို အလြယ္တကူ သိမ္းဆည္းၿပီးေနာက္ သူတို႔ေတြ ထြက္သြားဖို႔ ျပင္လိုက္ၾကသည္။
ေမာ့အန္းယြီက ေ႐ွ႕ကို ေလွ်ာက္လာၿပီး ေပၚယြီကို ကားထဲ ေပြ႕ခ်ီထည့္ေပးဖို႔အတြက္ ကိုယ္ကို ကိုင္းၫႊတ္လိုက္သည္။ဒါေပမယ့္ ခုခံလိုေနတဲ့ ေပၚယြီရဲ႕ မ်က္ႏွာအမူအရာကို ျမင္လိုက္ရတဲ့အခါ သူ ခဏေလာက္ တုံ႔ဆိုင္းေနၿပီး ေနာက္ဆုံးတြင္ မည္းေမွာင္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာအမူအရာႀကီးနဲ႔အတူ အေဝးကို ထြက္သြားေလသည္။
ေပၚယြီက ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ထိုင္ေနကာ သူ႕၀မ္းဗိုက္ ေအာက္ေလ်ာေလ်ာက တင္းၾကပ္စူး႐ွတဲ့ နာက်င္မႈဟာ ပိုပိုပိုပိုၿပီး သိသိသာသာ ျပင္းထန္လာသည္။
ခ်ီယန္က မ်က္ႏွာထားတင္းမာခက္ထန္စြာနဲ႔ ေပၚယြီဆီ ေလွ်ာက္လာၿပီး ၾကမ္းျပင္ကေန သူ႕ကို ဇြတ္ဆြဲမကာ ေဆာင့္တြန္းပစ္ရင္း ေျပာဆိုလိုက္သည္။ " ျမန္ျမန္လုပ္စမ္း !!! မူရာမာယာမ်ားမေနနဲ႔ !!! တကယ္လို႔ ငါ အခြင့္အေရးရတာနဲ႔ မင္းကို သတ္ပစ္မယ္ "
ေပၚယြီမွာ ျဖဴေလ်ာ္စြာနဲ႔ ဒယီးဒယိုင္လမ္းေလွ်ာက္ရင္း လဲက်လုနီးပါးျဖစ္ေနသည္။
ေပၚယြီ အခန္းအျပင္ဘက္ကို ထြက္လာတဲ့အခ်ိန္တြင္ သူ ဒီေျမေအာက္ကုန္သိုေလွာင္႐ုံခန္းတစ္ခုထဲမွာ ေန႔ေရာညပါ ေနခဲ့ရတာျဖစ္ေၾကာင္း သေဘာေပါက္လိုက္ၿပီး ေဘးက ေဟာင္းႏြမ္းစုတ္ျပတ္ေနတဲ့ ကားပါကင္တစ္ခုဆီ ေရာက္သြားေတာ့သည္။
ယခုက မြန္းလြဲပိုင္းအခ်ိန္ျဖစ္ေနၿပီး ဒီေနရာကလည္း ၿမိဳ႕စြန္ၿမိဳ႕ဖ်ားမွာ႐ွိတဲ့ ဆင္ေျခဖုန္းရပ္ကြက္တစ္ခု အနီးအနားမွာျဖစ္တာေၾကာင့္ ေဘးပတ္၀န္းက်င္တြင္ ေခြးတစ္ေကာင္ေၾကာင္တစ္ၿမႇီးမွ မ႐ွိေခ်။
သူ႕ေ႐ွ႕မွာ ကားသုံးစီး႐ွိေနၿပီး bodyguard ေတြက ပထမကားေပၚ တက္လိုက္ၾကသည္။ေမာ့အန္းယြီက ေပၚယြီကို တစ္ခ်က္ေဝ့ၾကည့္ကာ ခ်ီလင္းနဲ႔အတူ ဒုတိယေျမာက္ကားဆီ တိတ္ဆိတ္စြာ ေလွ်ာက္သြားလိုက္သည္။
ခ်ီယန္နဲ႔ေပၚယြီက တတိယကားေပၚ တက္ၾကရမွာျဖစ္ၿပီး ေ႐ွာင္က်န္းကေတာ့ အေၾကာက္ေၾကာက္အ႐ြံ႕႐ြံ႕နဲ႔ passenger seat မွာ ထိုင္လိုက္သည္။
ေပၚယြီက ကားေပၚကို ပထမတစ္လွမ္း တက္လိုက္႐ုံ႐ွိေသးတဲ့အခ်ိန္မွာ အေနာက္ကေန ျပင္းျပင္းထန္ထန္ တြန္းပစ္တာခံလိုက္ရသည္။သူဟာ ႐ုတ္တရက္ ေနာက္ခုံေပၚကို ပစ္လဲက်သြားကာ သူ႕၀မ္းဗိုက္ဟာလည္း ထိခိုက္မိသြားေလသည္။တင္းၾကပ္စူး႐ွတဲ့ နာက်င္မႈက ေလာေလာလတ္လတ္ပင္ ေအာင့္တက္လာၿပီး ပိုမိုကာ သည္းမခံႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပင္ ျဖစ္လာေတာ့သည္။
ဒီနာက်င္မႈက မခံမရပ္ႏိုင္ေအာင္ပဲျဖစ္ၿပီး သူနဲ႔ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး သိေနသလို ခံစားရသည္။
ေပၚယြီရဲ႕မ်က္၀န္းေတြက ေမွာင္မိုက္သြားၿပီး နိမိတ္မေကာင္းတဲ့ စိတ္ထင့္ျခင္းတစ္မ်ိဳးက သူ႕ႏွလုံသားထဲမွာ ျဖစ္ေပၚလာသည္။
ဒါက သူ ေတြးေနတဲ့ဟာမ်ားလား ???
ခ်ီယန္က ေပၚယြီကို ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ထပ္မံကန္ေက်ာက္ကာ ေဒါသတႀကီး ေျပာဆိုေနသည္။ " သိုးသိုးသြက္သြက္ လုပ္စမ္းပါ။ ေသခ်င္ေယာင္ေဆာင္မေနနဲ႔။ မေန႔တုန္းကေတာ့ မင္းပဲ ငါ့ကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး ႐ိုက္ႏွက္ေနေသးတယ္မလား။ ဒါေပမယ့္ ဒီေန႔က်မွ ဘာကိစၥ ေသာက္ရမ္းအားမ႐ွိျဖစ္ျပေနတာလဲ ?!! "
ေပၚယြီ ကုန္းထလိုက္ၿပီး နာက်င္စြာနဲ႔ အံတင္းတင္းႀကိတ္ႀကိတ္ရင္း ခုံမွာ ပင္ပင္ပန္းပန္း အားယူထိုင္လိုက္ရသည္။ခဏေလာက္ၾကာတဲ့အခါ ခ်ီယန္လည္း သူ႕ေဘးမွာ ၀င္ထိုင္လိုက္သည္။
႐ုတ္တရက္ ကားတံခါးက ေဆာင့္ပိတ္က်သြားေလသည္။
ဒါေပမယ့္ သူတို႔ အေဝးကို ေမာင္းထြက္သြား႐ုံေလးမွာတင္ အေဝးတစ္ေနရာကေနလာတဲ့ အနက္ေရာင္ လင္ခ႐ူဇာကားငါးစီးဟာ သူတို႔ကို လ်င္ျမန္စြာ ေက်ာ္တက္သြားၾကၿပီး မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ ထြက္မသြားႏိုင္ေအာင္ ကာဆီးထားတဲ့ နံရံႀကီးတစ္ခုကဲ့သို႔ ေ႐ွ႕ကေန ပိတ္ရပ္လိုက္ၾကသည္။
အနက္ေရာင္၀တ္ထားတဲ့ သန္သန္မာမာ ထြားထြားႀကိဳင္းႀကိဳင္း bodyguard ဆယ့္သုံးေယာက္ဟာ ကားေပၚကေန ဆင္းလာၿပီး မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ဘက္ျခမ္းမွာ မတ္တပ္ရပ္ ေနရာယူလိုက္ၾကသည္။
အဲဒီေနာက္ ေခ်ာေမာခန္႔ညားကာ ၾသဇာတိကၠမႀကီးမားတဲ့ အမ်ိဳးသားတစ္ဦးက pressed suit ကို ၀တ္ဆင္ထားၿပီး ဧကရာဇ္တစ္ပါး ႂကြျမန္းလာသလိုမ်ိဳးပင္ ကားေပၚကေန ဆင္းလာခဲ့သည္။
ေမာ့အန္းယြီက သူ႕ေနကာမ်က္မွန္ကို ဆြဲခြၽတ္ကာ အျပဳံးတစ္ပြင့္နဲ႔ ေလွာင္ေျပာင္ခနဲ႔လိုက္သည္။ " ငါ မွန္းတာ မွန္ေနတာပဲ။ သူ႕ကို ႏႈတ္ဆက္ဖို႔ သြားရေအာင္ "
ခ်ီလင္းက လက္သီးကို တင္းတင္းလိုက္လိုက္ၿပီးမွ ျပန္ျဖည္လိုက္သည္။သူ လက္သီးကို ဆုပ္ခ်ည္ျဖန္႔ခ်ည္ သုံးခါေလာက္လုပ္အၿပီးမွာေတာ့ ကားေပၚကေန တည္ၿငိမ္စြာ ဆင္းသြားလိုက္သည္။
စုန္႔႐ွီလင္ ေရာက္ခ်လာတာကို ျမင္တဲ့အခါ ေနာက္ကားထဲက ခ်ီယန္က ေပၚယြီ႕ေျခေထာက္ကို ခ်က္ခ်င္း ပိတ္ကန္လိုက္ျပန္သည္။ " ႐ြံစရာေကာင္ !!! "
ေပၚယြီခမ်ာ သူ႕ဗိုက္ထဲကေန စူးေအာင့္နာက်င္မႈကို ခံစားေနရသည္။ဒီအခ်ိန္မွာ ဒီနာက်င္မႈကို ပိုသထက္ပိုၿပီး ရင္းႏွီးသိ႐ွိေနသေယာင္ျဖစ္ေနတဲ့အခ်က္ေၾကာင့္ ေပၚယြီ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ သူ႕လက္ေတြ တဆတ္ဆတ္ တုန္ယင္လာရသည္။ဒါ့ျပင္ ခ်ီယန္က သူ႕ကို ဘုမသိဘမသိနဲ႔ ရန္စေနဆဲျဖစ္တာေၾကာင့္ ေပါယြီ အဆက္မျပတ္ ေဒါသထြက္လာေတာ့သည္။
" ငါ မင္းကို ဘာမွမလုပ္ႏိုင္ဘူးလို႔မ်ား မင္း မထင္နဲ႔ !!! " ေပၚယြီက အသံခပ္တိုးတိုးနဲ႔ ႀကိတ္ေျပာလိုက္ၿပီး ခ်ီယန္ကို ေအးစက္စြာ တစ္ခ်က္စိုက္ၾကည့္ေပးလိုက္သည္။
ခ်ီယန္မွာ ေပၚယြီရဲ႕ခပ္စူးစူးအၾကည့္ေတြေၾကာင့္ ေျခဖ်ားလက္ဖ်ားေတြပါ ေအးစိမ့္သြားရသည္။သူ႕ကိုယ္သူေတာင္မသိလိုက္ဘဲ အလိုအေလ်ာက္ အသက္႐ွဴရပ္လိုက္မိသည္။
ေမာ့အန္းယြီက သက္သက္သာသာဟန္ပန္နဲ႔ ေျပာဆိုလိုက္သည္။ " ဥကၠ႒စုန္႔ေရ , ခင္ဗ်ားက အၾကင္နာတရားမ႐ွိလွခ်ည္လားလို႔ ကြၽန္ေတာ္ ေတြးေနခဲ့တာ "
စုန္႔႐ွီလင္က ေလးနက္ၿပီး ေမွာင္မိုက္ေနတဲ့ မ်က္၀န္းေတြနဲ႔အတူ ေမာ့အန္းယြီကို ၾကည့္လိုက္သည္။ " သူ ဘယ္မွာလဲ ? "
စုန္႔႐ွီလင္ရဲ႕အသံက ေမွးမွိန္ေပ်ာက္ကြယ္သြားတာနဲ႔ ခ်ီယန္ဟာ ေပၚယြီကို ကားထဲကေန အျပင္ဘက္ဆီ တြန္းထုတ္လိုက္သည္။သူက စုန္႔႐ွီလင္ကိုသာ ေဒါသတႀကီး စိုက္ၾကည့္ေနၿပီး ဘာစကားတစ္လုံးမွ မေျပာရဲေခ် ______ ေမာ့အန္းယြီ သင္ခန္းစာေပးမွာကို သူ ေၾကာက္ရေသးတယ္ေလ။
ေပၚယြီရဲ႕လက္ေတြက ေက်ာဘက္မွာ ေနာက္ျပန္ပူးခ်ည္ခံထားရသည္။လူေတြကို ျဖတ္သန္းၿပီး အေဝးက စုန္႔႐ွီလင္ကို ျမင္တဲ့အခါ သူ အသံကြဲအက္စြာနဲ႔ ေမးလိုက္သည္။ " မင္းက ဘာလို႔ ဒီေရာက္ေနတာလဲ ? "
အဲဒီစကားကို ၾကားတဲ့အခ်ိန္မွာ စုန္႔႐ွီလင္ရဲ႕မ်က္၀န္းေတြက ေပၚယြီဆီမွာပဲ စူးစိုက္ၾကည့္လာၿပီး အၾကည့္မလႊဲဘဲ ေျပာလိုက္သည္။
" တကယ္လို႔ မင္းလိုခ်င္တာ ငါ ေပးရင္ သူ႕ကို ငါ့ဆီ ျပန္ေပးရမယ္ "
ေမာ့အန္းယြီမွာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အၾကည့္ခ်င္းဆုံေနၾကတဲ့ သူတို႔ကို ေသခ်ာ ေစာင့္ၾကည့္ရင္း သူ႕ႏွလုံးသားထဲက ေဒါသတရားေတြကို ခက္ခက္ခဲခဲ ခ်ဳပ္တည္းေနရသည္။
သူ႕ေ႐ွ႕ေရာက္ေနတာေတာင္မွ ဒီႏွစ္ေယာက္က ကလူေနရဲၾကေသးတယ္ေပါ့ !!!
" ဟုတ္ၿပီေလ။ ငါ့ကို မင္းရဲ႕လုပ္ငန္းပူးေပါင္းမႈပေရာဂ်က္နဲ႔ Seanရဲ႕ စီးပြားေရးစီမံကိန္းရယ္ ၿပီးေတာ့ မင္း ယူသြားတဲ့ ေမာ့မိသားစု႐ွယ္ယာေတြရယ္ ေပးရမယ္။ ငါ သူ႕ကိုလႊတ္မေပးခင္ အဲဒါေတြအားလုံးကို အရင္ျပန္လိုခ်င္တယ္ "
အခုေလးတင္ပဲ စုန္႔႐ွီလင္ဟာ ေမာ့မိသားစု အရင္တုန္းကတည္းက ပစ္မွတ္ထားခဲ့တဲ့ Sean နဲ႔ လုပ္ငန္းပူးေပါင္းေရးပေရာဂ်က္ကို ေရးထိုးခဲ့သည္။ဒါေပမယ့္ အဲဒီအခ်က္ကပဲ သူတို႔ေတြကို ပြဲသိမ္းအႏိုင္ယူဖို႔ စုန္႔႐ွီလင္ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေျခလွမ္းျဖစ္သည္။
ေမာ့မိသားစုက Sean နဲ႔ ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ဟြားခ်န္ၿမိဳ႕ေတာ္မွာ ခိုင္မာေသခ်ာတဲ့ ေျခကုပ္တစ္ခုကို သူတို႔ေတြ ျပန္ရႏိုင္လိမ့္မယ္ !!! ၿပီးေတာ့ သူအစ္ကိုႀကီးလည္း အေနာက္ေတာင္႐ုံးခြဲအသစ္ဆီကေန ဒီကို ျပန္ေျပာင္းေ႐ြ႕လာႏိုင္ၿပီ !!! အဲဒါေၾကာင့္ ေမာ့အန္းယြီက ဒီဟာကို အရယူဖို႔ သႏၷိ႒ာန္ခ်ထားေလသည္။
စုန္႔႐ွီလင္ဟာ Sean နဲ႔ လုပ္ငန္းပူးေပါင္းမႈပေရာဂ်က္က သူ႕မ်က္လုံးထဲမွာ ဘာမွအေရးမပါသလိုမ်ိဳး ေခါင္းၿငိမ့္လက္ခံလိုက္သည္။
အဲဒီအခ်ိန္တြင္ ေမာ့အန္းယြီမွာ ႐ုတ္တရက္ ခါးသီးမႈကို ခံစားလိုက္ရသည္။စုန္႔႐ွီလင္က သူေတာင္းတာေတြကို ေတြေဝတုံ႔ဆိုင္းမေနဘဲ တစ္ခါတည္းတန္းၿပီး ျငင္းပစ္လိမ့္မယ္လို႔ သူ ထင္ထားခဲ့တာျဖစ္သည္။ဒါမွသာ ေပၚယြီက ဒီလူ႕အေၾကာင္းကို ပို႐ွင္း႐ွင္းလင္းလင္း ျမင္သြားေအာင္ ေမာ့အန္းယြီ ျပခ်င္ခဲ့သည္။
ဒါေပမယ့္ အခုေတာ့ .............
ေမာ့အန္းယြီက ဘာအရိပ္အေယာင္မွမ႐ွိဘဲ ေပၚယြီဘက္ကို လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။တစ္ဖက္လူရဲ႕မ်က္၀န္းေတြထဲမွာ စုန္႔႐ွီလင္တစ္ေယာက္ကပဲ အျပည့္ေနရာယူထားတာကို ျမင္တဲ့အခါ ေမာ့အန္းယြီ ၿငိမ္သက္သြားရသည္။သူက လက္တစ္ဖက္ကို ေနာက္ပို႔လိုက္ၿပီး သူ႕ေက်ာဘက္မွာ ဖြက္ထားတဲ့ ေသနတ္ကို ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္ စမ္းၾကည့္လိုက္သည္။
ေပၚယြီကို သူမွမရရင္ ဘယ္သူမွ မရရဘူး !!!
စုန္႔႐ွီလင္က စီးပြားေရးစီမံကိန္းနဲ႔ လုပ္ငန္းပူးေပါင္းမႈသေဘာတူစာခ်ဳပ္ကို ကားထဲကေန ထုတ္လိုက္ၿပီး ေမာ့အန္းယြီကို ၾကည့္ကာ ေလးေလးနက္နက္ ဆိုလိုက္သည္။ " ဒါက မင္းကတိတည္ရမယ့္ အခ်ိန္ပဲ "
ေမာ့အန္းယြီ အသက္ျပင္းျပင္း႐ွဴထုတ္ကာ bodyguard ေတြဆီကေန ဓါးကို ယူလိုက္သည္။သူက ေပၚယြီ႕ေနာက္ကို ေလွ်ာက္သြားလိုက္ၿပီး ႀကိဳးျဖတ္ေပးရင္း တိုးတိုးေလးေျပာလိုက္သည္။ " ေကာ ဒါကို ေနာင္တရလိမ့္မယ္ ? "
" ငါ အမွားလုပ္ထားတာ တစ္ခုမွမ႐ွိဘူး။ ဘာလို႔ ငါက ေနာင္တရရမွာလဲ ??? " ကိစၥေတြက အခုလို ျဖစ္လာတဲ့အခါမွာ ေပၚယြီ ေမာ့အန္းယြီကို ထပ္မံ မ်က္ႏွာသာေပးခ်င္စိတ္မ႐ွိေတာ့ေပ။
တကယ္လို႔ အဲဒီလူက အေလ်ာ့မေပးဘဲ ေခါင္းမာမာနဲ႔ ျငင္းဆန္ပစ္လိုက္ရင္ေတာင္ ဒီေန႔ ဘာမွေထြေထြထူးထူး ကိစၥေတြ ျဖစ္လာမွာမဟုတ္ဘူး။
ေမာ့အန္းယြီက ျပဳံးကာ ညည္းညဴသလိုပင္ ခပ္တိုးတိုး ဆိုလိုက္သည္။ " ကြၽန္ေတာ္လည္း အဲ့လိုျဖစ္ဖို႔ပဲ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္ "
သူ႕လက္ေကာက္၀တ္ေတြကို ေပၚယြီ ပြတ္သပ္လိုက္သည္။ေနာက္ဆုံးေတာ့ သူ႕လက္ေတြက အခ်ဳပ္အေႏွာင္ကေန လြတ္ေျမာက္သြားၿပီျဖစ္သည္။
တစ္ဖက္တြင္။အမ်ိဳးသားဟာ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြကို တင္းတင္းေစ့ပိတ္ထားရင္း bodyguard ေတြရဲ႕အကာအကြယ္ထဲကေန ျဖတ္ေလွ်ာက္လာၿပီး ေ႐ွ႕ကို ေျခလွမ္းသုံးလွမ္းတိုးလိုက္သည္။
အဲဒီအမ်ိဳးသားက ေပၚယြီကို စိုက္ၾကည့္ကာ ရင့္က်က္ၿပီးသား ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ ပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့ သံလိုက္လို ညိႇဳ႕ဓါတ္ျပင္းတဲ့ အသံနဲ႔ ေျပာလိုက္သည္။ " ဒီကိုလာ "
ေပၚယြီရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြက ဘယ္သူမွမျမင္ေအာင္ အေပၚဘက္ကို ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ေကြးတက္ကာ ျပဳံးလိုက္ၿပီး ေ႐ွ႕ကို ေလွ်ာက္သြားလိုက္သည္။
ေမာ့အန္းယြီက bodyguard ေတြဆီကေန စာခ်ဳပ္စာတန္းေတြကို ဆြဲယူကာ ေဒါသတႀကီးနဲ႔ ၾကမ္းတမ္းစြာ ၾကည့္႐ွဴလိုက္သည္။အဲဒီေနာက္ သူက သူ႕မ်က္လုံးေတြ အျပင္ကို ျပဴးထြက္လာေတာ့မတတ္ ေပၚယြီကို စိုက္ၾကည့္လိုက္သည္။
စုန္႔႐ွီလင္ရဲ႕ေ႐ွ႕မွာရပ္ေနရင္း ေပၚယြီ သူ႕စိတ္ထဲမွာ စဥ္းစားမိတာက ခုကိစၥဟာ ဒီေလာက္ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ႀကီး ၿပီးဆုံးသြားမွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာပဲျဖစ္သည္။
ေနာက္စကၠန္႔မွာပင္ စုန္႔႐ွီလင္ရဲ႕မ်က္၀န္းေတြက ေအးစက္လာၿပီး ေပၚယြီကို သန္မာေႏြးေထြးတဲ့ သူ႕လက္ေမာင္းေတြၾကားမွာ ေပြ႕ဖက္လိုက္ေလသည္။အဲဒီေနာက္ စုန္႔႐ွီလင္က သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို လ်င္ျမန္စြာ ေနရာခ်င္းလဲလိုက္သည္။
ခ်ီလင္းက ေက်ာ့ကြင္းမွာ ပိတ္မိလို႔ ႐ုန္းထြက္မရျဖစ္ေနတဲ့ တိရိစၧာန္တစ္ေကာင္လိုမ်ိဳး မ်က္လုံးနီနီေတြနဲ႔အတူ တဟားဟားရယ္ေမာရင္း ဓါးတစ္ေခ်ာင္းကို ကိုင္ကာ ေျပးလာေနသည္။ " စုန္႔႐ွီလင္ , မင္းအေဖရဲ႕အေႂကြးေတြကို မင္း ဆပ္ရမယ္ !!! "
ကံမေကာင္းစြာနဲ႔ပဲ စုန္႔႐ွီလင္ရဲ႕ bodyguard ေတြဟာ ယီးတီးယားတားသြားလုပ္လို႔ရတဲ့ လူေတြ မဟုတ္ေပ။bodyguard ႏွစ္ေယာက္က ေသြး႐ူးေသြးတန္းနဲ႔ ဆူဆူညံညံ ေအာ္ဟစ္ေနတဲ့ ခ်ီလင္းကို ဆီးခ်ဳက္ထားလိုက္ၾကၿပီး ျပင္းျပင္းထန္ထန္ သတိလစ္သြားေအာင္လုပ္ကာ ေသတၱာႀကီးတစ္လုံးထဲကို ႀကိဳးခ်ည္ပစ္ထည့္လိုက္သည္။
ဒီအခ်ိန္မွာ သူတို႔ေတြက တျခားလူေတြကို ကယ္ဆယ္႐ုံသာမက ခ်ီညီအစ္ကိုတစ္ေတြကို အေဝးကန္ထုတ္ဖို႔ ရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႔ ဒီေရာက္လာၾကရတာျဖစ္သည္။
အေဝးတစ္ေနရာမွာ အခ်င္းခ်င္း ေပြ႕ဖက္ထားၾကတဲ့ စုန္႔႐ွီလင္နဲ႔ေပၚယြီကို ျမင္တဲ့အခါ ခ်ီယန္ ႏွလုံးေဖာက္လုနီးပါး ခံစားလိုက္ရသည္။သူ ေတြးေနမိတာက သူ႕အနာဂတ္ကေတာ့ ပ်က္စီးျခင္းငါးပါးဆိုက္သြားၿပီး ဒီႏွစ္ေယာက္က အဲဒီျပစ္မႈကိုလုပ္တဲ့ တရားခံေခါင္းေဆာင္ေတြျဖစ္သည္။ဒါေၾကာင့္ ခ်ီယန္ အမ်က္ေျခာင္းေျခာင္းေဒါသထြက္ေနသည္။
ခ်ီယန္က သူ႕ေသနတ္ကို ေျမႇာက္လိုက္ၿပီး တုန္ယင္ေနတဲ့ လက္ေတြနဲ႔အတူ ေပၚယြီဆီ ခ်ိန္႐ြယ္လိုက္သည္။သူက သူ႕ရဲ႕ေၾကာက္႐ြံ႕မႈေတြကို ေဒါသေတြနဲ႔ ဖုံးအုပ္ရင္း ...... " စုန္႔႐ွီလင္ , ငါ့လမ္းကေန ဖယ္စမ္း !!! ငါ ဒီေန႔ သူ႕ကို ေသခ်ာေပါက္ သတ္မယ္ !!! "
ေမာ့အန္းယြီရဲ႕တစ္ေလွတည္းစီး လက္တြဲပူးေပါင္းဖို႔ ခ်ီယန္ ဆုံးျဖတ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ကတည္းက သူဟာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ကာကြယ္ဖို႔အတြက္ လူတစ္ေယာက္အား ေမွာင္ခိုေစ်းကြက္ကေန ပစၥတိုေသနတ္တစ္လက္နဲ႔ က်ည္ဆံအေျမာက္အမ်ားကို လ်ိဳ႕ဝွက္စြာ ၀ယ္ယူခိုင္းခဲ့သည္။
အရင္တုန္းက ခ်ီယန္ဟာ အဲဒီပစၥည္းေတြကို သူနဲ႔အတူ တစ္ပါတည္း သယ္ေဆာင္သြားလာတတ္ေပမယ့္ တစ္ခါမွ အသုံးမျပဳခဲ့ဘူးေခ်။သူက ေသနတ္ဘယ္လိုသုံးရမယ္ဆိုတာကို တကယ္ မသိတာျဖစ္သည္။
ယခုခ်ိန္ထိတိုင္ေအာင္ေပါ့ .............
ေမာ့အန္းယြီကပါ သူ႕ေဘာင္းဘီအိတ္ကပ္ထဲက ေသနတ္ကို ဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး ေဒါသထြက္စြာ ေျပာလိုက္သည္။ " ခ်ီယန္ , မက္းကမ်ား မီးနဲ႔ကစားရဲတယ္ေပါ့ !!! ယုံခ်င္ယုံ မယုံခ်င္ေန , ငါ အခုခ်က္ခ်င္း မင္းကို သတ္ပစ္လိုက္လို႔ရတယ္ "
ဒါေပမယ့္ ခ်ီယန္ကေတာ့ ေမာ့အန္းယြီရဲ႕ေဒါသေတြကို တမက္သက္သက္ လ်စ္လ်ဴ႐ွဴကာ သူ႕ကိုယ္သူ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ပုံစံျဖစ္ေအာင္ အတင္းဖိအားေပးေနရသည္။ " ေပၚယြီ , ဒီထဲကို အျပစ္မ႐ွိတဲ့လူေတြ ဆြဲမထည့္ရေအာင္။ ငါက မင္းအသက္ကိုပဲ လိုခ်င္တာ "
စုန္႔႐ွီလင္ရဲ႕ရက္ခြင္ထဲမွာ ေခါင္းျမဳပ္ေအာင္ ေထြးေပြ႕ခံထားေနရဆဲျဖစ္တဲ့ ေပၚယြီက အဲဒီစကားကို ၾကားတဲ့အခါ လက္ေမာင္းေတြထဲကေန ထြက္သြားဖို႔ လုပ္လိုက္သည္။
စုန္႔႐ွီလင္က ေပၚယြီ႕ကို သူ႕လက္ေမာင္းေတြထဲမွာ လႊတ္မေပးဘဲ ေပြ႕ခ်ဳပ္ထားရင္း ခပ္တိုးတိုးေလး ေခ်ာ့ျမႇဴလာသည္။ " မလႈပ္နဲ႔။ လိမၼာတယ္ "
ေပၚယြီ တစ္ေအာင့္စာေလာက္ ေတာင့္တင္းသြားေပမယ့္ ေျပာစကားကို နာခံကာ စုန္႔႐ွီလင္ရဲ႕ေထြးေပြ႕မႈထဲမွာပင္ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ဆက္ေနေနသည္။
စုန္႔႐ွီလင္က တစ္ခုခု ထူးဆန္းေနတာကို သတိမထားမိေခ်။သို႔ေသာ္ အကယ္၍မ်ား သူသာ ေပၚယြီကို သူ႕လက္ေမာင္းေတြထဲကေန တစ္ခ်က္ေလာက္ ဆြဲထုတ္ၾကည့္လိုက္မယ္ဆိုရင္ နဖူးေပၚမွာ ေခြၽးေစးေတြ ထြက္ေနၿပီး ျဖဴဆုတ္ကာ ႏႈတ္ခမ္းသားေတြ တဆတ္ဆတ္ တုန္ရီေနတဲ့ ေပၚယြီကို ဆတ္ဆတ္ ျမင္ရမွာျဖစ္သည္။
ကုတ္အက်ႌရဲ႕ ကာကြယ္မႈေအာက္မွာ ေပၚယြီက သူ႕၀မ္းဗိုက္ကို တုန္ယင္ေနတဲ့ လက္ေတြနဲ႔ ဖိအုပ္ထားသည္။ ဒါက နာတာပဲ။ အရမ္းနာတယ္ .............
ခ်ီယန္က အထိတ္ထိတ္အလန္႔လန္႔နဲ႔ ေနာက္ထပ္ က်ည္ဆံတစ္ခုကို ပစ္လိုက္သည္။သူက ေပၚယြီကို ထိမွန္ေအာင္ တမင္မပစ္ရဲဘဲ တျခားေဘးတစ္ဖက္ဆီသာ ပစ္လႊတ္လိုက္သည္။ " ေပၚယြီ , မင္း ဘာကိုေၾကာက္ေနတာလဲ !!!??? မင္း ေစာင္ေၾကာက္ !!! "
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ႐ုတ္တရက္ ေမာ့အန္းယြီက အၿမႇီးကို တက္နင္းခံလိုက္ရတဲ့ ေႁမြႀကီးတစ္ေကာင္လိုျဖစ္သြားသည္။သူ လႊားခနဲခုန္လိုက္ၿပီး ေသနတ္ေမာင္းခလုတ္ကို အညႇာအတာမ႐ွိ ဆြဲတင္ကာ ခ်ီယန္ရဲ႕ေပါင္နဲ႔ေျခသလုံးေတြကို ပစ္ခတ္လိုက္သည္။
တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ ခ်ီယန္ရဲ႕လက္ေတြက တုန္ရီလာၿပီး က်ည္ဆံေတြကို ပ်ံဝဲေစကာ စုန္႔႐ွီလင္ရဲ႕အေနာက္ဘက္ျခမ္းကို သဲႀကီးမဲႀကီး ပစ္ခတ္လိုက္သည္။ဒါေပမယ့္ စုန္႔႐ွီလင္ရဲ႕ bodyguard ေတြက စုန္႔႐ွီလင္ေ႐ွ႕မွာ ပိတ္ဆို႔လိုက္ၾကတာေၾကာင့္ သူ ထိခိုက္ဒဏ္ရာရမသြားေခ်။
ခ်ီယန္မွာ ေျမႀကီးေပၚ ပစ္လဲက်သြားၿပီး သူ႕ေျခေထာက္က ေသနတ္ဒဏ္ရာႏွစ္ခုေၾကာင့္ နာက်င္စြာနဲ႔ ထြန္႔ထြန္႔လူးေနရသည္။
ေမာ့အန္းယြီ ေ႐ွ႕ကိုတိုးလာၿပီး တစ္ဖက္လူ အနာတရျဖစ္ေနတာကို ဂ႐ုမစိုက္ဘဲ မရပ္မနား ေသြးေတြဆက္တိုက္ထြက္ေနတဲ့ ေသနတ္ဒဏ္ရာေပၚကို ေျခေထာက္တစ္ဖက္ ပစ္တင္ကာ ဖိေခ်ပစ္လိုက္သည္။ " မင္းက ငါ့အမိန္႔ေတြကို အျပင္ပန္းေတာ့ နားေထာင္သလိုနဲ႔ စိတ္ထဲမွာ ဆန္႔က်င္ေနရဲတဲ့ ပထမဆုံးတစ္ေယာက္ပဲ !!! "
စုန္႔႐ွီလင္က ေပၚယြီ႕ကို ဖက္ထားရာကေန လႊတ္ေပးလိုက္သည္။အဲဒီေနာက္ သူက ေအးစက္စက္မ်က္ႏွာအမူအရာနဲ႔အတူ ေ႐ွ႕ကို ေလွ်ာက္လွမ္းလာၿပီး အေပၚစီးကေန ခ်ီယန္အား ေလလြင့္ေခြးတစ္ေကာင္ကို ၾကည့္သလို ငုံ႔ၾကည့္ကာ ေလွာင္ေျပာင္ခနဲ႔လိုက္သည္။ " ငါ မင္းကို သတိေပးထားခဲ့ၿပီးသား။ ဒါေပမယ့္ ကံမေကာင္းတာတစ္ခုက ငါ့ရဲ႕အၾကံေပးခ်က္ကို မင္း ဂ႐ုမစိုက္တာပဲ "
ခ်ီယန္မွာ နာက်င္မႈေၾကာင့္ လူးလြန္႔ေနရင္း အဲဒီေန႔ သူ စုန္႔႐ွီလင္ရဲ႕အေမေ႐ွ႕မွာ ေပၚယြီ႕မေကာင္းေၾကာင္း ေျပာခဲ့ၿပီးေနာက္ သူမကို စုန္႔႐ွီလင္ဆီ ဖုန္းဆက္ဖို႔အတြက္လည္း ေျမႇာက္ထိုးပင့္ေကာ္လုပ္ခဲ့တာကို ျပန္မွတ္မိသြားသည္။အဲဒီတုန္းက စုန္႔႐ွီလင္ဟာ သူ႕ကို ဟန္႔တားကာ ကားပါကင္ထဲမွာ ေခၚယူသတိေပးခဲ့ဖူးသည္။
{ T / N ; ဒီအပုဒ္က ေ႐ွ႕အခန္းေတြမွာတုန္းက အရိပ္အႁမြက္ပါခဲ့ပါတယ္ေနာ္ ; မမွတ္မိရင္ ျပန္ဖတ္ၾကပါကုန္ ...... }
တစ္ခ်ိန္က စုန္႔႐ွီလင္ဟာ ဒီစကားေတြကို ေျပာ႐ုံသက္သက္သာ ေျပာေနတာျဖစ္ၿပီး ဒီေလာက္ႀကီး သူ႕အေပၚ ရက္စက္မွာမဟုတ္ေလာက္ပါဘူးလို႔ ခ်ီယန္ ထင္ခဲ့သည္။
တကယ္လို႔ ... တကယ္လို႔ ... တကယ္လို႔မ်ား သူသာ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ျပန္ေ႐ြးခ်ယ္ဖို႔ အခြင့္အေရး႐ွိမယ္ဆိုရင္ အေဝးႀကီးကို ထြက္သြားၿပီး ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မလာေတာ့ဘူး !!!
မဟုတ္ဘူး !!! ေနာက္တစ္ခါ အခြင့္အေရးရင္ စုန္႔မိသားစုကို ေသခ်ာေပါက္ ဆက္ဆက္ ေသြးေႂကြးဆပ္ခိုင္းမွာ။ ၿပီးေတာ့ ထပ္လည္း စိတ္မေပ်ာ့ေတာ့ဘူး !!!
ကံဆိုးတာက အခုခ်ိန္မွာ ဒါေတြေျပာဖို႔ အရမ္းေနာက္က်လြန္းေနၿပီျဖစ္သည္။
ခ်ီယန္ ေမ့ေျမာမသြားခင္ ေပၚယြီ႕ကို ဝိုးတဝါး ျမင္လိုက္ေသးေပမယ့္ အမုန္းတရားေတြနဲ႔ သူ႕မ်က္လုံးေတြကို မွိတ္ထား႐ုံသာ တတ္ႏိုင္ေလသည္။
ေမာ့အန္းယြီ မ်က္ခုံးပင့္ကာ မေကာင္းတဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႔အတူ စုန္႔႐ွီလင္ကို ၾကည့္လိုက္သည္။ " ၾကည့္ရတာ ဥကၠ႒စုန္႔က မက္မြန္ပန္းေလးေတြနဲ႔ပတ္သတ္ရင္ တကယ္ ကံေကာင္းတာပဲေနာ္။ ဒါေပမယ့္ ခက္တာက သူတို႔ေတြအားလုံးက ဥကၠ႒စုန္႔လိုခ်င္တဲ့ မက္မြန္ပန္းေလး မဟုတ္ဘူးျဖစ္ေနတယ္ "
စုန္႔႐ွီလင္က စိတ္မ၀င္စားဟန္ျဖင့္ သူ႕အၾကည့္ေတြကို ျပန္လည္႐ုတ္သိမ္းလိုက္ၿပီး ေနာက္ကို လွည့္ကာ bodyguard ၾကားက ရင္းႏွီးေနတဲ့ ပုံရိပ္ေလးကို ႐ွာေဖြရင္း ေျပာလိုက္သည္။ " အဲဒါ မင္းကိစၥမဟုတ္ဘူး "
ေပၚယြီခမ်ာ driver seat မွာ ထိုင္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ေလးကို အေတာ္ေလး ႐ုန္းကန္လႈပ္႐ွားေနရသည္။အဲဒီေနာက္ သူက ကားတံခါးကို ပိတ္ကာ ေသာ့ဖြင့္လိုက္သည္။ျဖဴေဖ်ာ့ေနတဲ့ မ်က္ႏွာေလးနဲ႔ ေပၚယြီက ကားလီဗာကို ဖိနင္းလိုက္ၿပီး လူအုပ္ၾကားကေန အေဝးကို လ်င္ျမန္စြာ ေမာင္းထြက္သြားေလသည္။
အမ်ိဳးသားႏွစ္ေယာက္လုံးရဲ႕ မ်က္ႏွာအမူအရာေတြက တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ ေျပာင္းလဲသြားၾကသည္။
" ဥကၠ႒စုန္႔ရဲ႕ ဆြဲေဆာင္ႏိုင္တဲ့အရည္အခ်င္းႀကီးကလည္း ခင္ဗ်ားလက္ထဲမွာ႐ွိေနတဲ့ အဲဒီအလွေလးကို ေပ်ာ္႐ႊင္သာယာၾကည္ႏူးဖို႔အတြက္ ဆြဲထားႏိုင္ပုံမရဘူး " ေမာ့အန္းယြီဟာ အစက မင္တက္ေနမိေပမယ့္ အခုခ်ိန္မွာေတာ့ စုန္႔႐ွီလင္ကို ထိုင္ဟားေနသည္။
ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ရယ္စရာေကာင္းလိုက္သလဲေနာ္။ ဒီလူက သူတို႔ေတြအကုန္လုံးကို တကယ္ႀကီး ထားပစ္ခဲ့တာ ......
စုန္႔႐ွီလင္က သူ႕လက္ကို ေျမႇာက္လိုက္တဲ့အခါ bodyguard ႏွစ္ေယာက္ ေရာင္လာၾကၿပီး ခ်ီယန္ကို ႀကိဳးတုပ္ကာ ေသတၱာႀကီးထဲကို ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း ပစ္ထည့္လိုက္ၾကသည္။
အခုခ်ိန္မွာ ခ်ီမိသားစုရဲ႕ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ကို သတ္လို႔မရႏိုင္ေသးဘူးဆိုေပမယ့္ ဒီလိုကလည္း ဒီႏွစ္ေယာက္ကို ညႇင္းပန္းႏွိပ္စက္ဖို႔ အဆင္ေျပပါတယ္ေလ။
စုန္႔႐ွီလင္ရဲ႕ဖခင္ဟာ အရင္တုန္းက စုန္႔မိသားစုဆီကေန ခ်ီမိသားစု ခိုးယူသြားခဲ့တဲ့ တန္ဖိုးႀကီးပစၥည္းေတြ ႐ွိတဲ့ေနရာကို သိခ်င္ေနသည္။ဒါေၾကာင့္ အခုေလာေလာဆယ္မွာ ဒီညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ကံၾကမၼာကို အဆုံးအျဖတ္ေပးႏိုင္သည့္လူက စုန္႔သခင္ႀကီးတစ္ေယာက္တည္းသာ႐ွိေလသည္။
.
.
.
.
.
.
If you press the star button , I have more energy and my update will be faster .
Unless you press the star button , it make me feel blue and my update will be later .
So , in short , the more you vote , the faster my update is .
🚨🚨🚨 Spoiler Alert ; ေနာက္တစ္ပိုင္းမွာ ကေလးေလး ေသသြားတယ္ ......