"Anlatmayacak mısın?"
Semih'in sorusuyla birlikte dalıp gittiğimi fark edince silkelendim ve yanımızdan geçen araba farlarını takip etmeyi bırakıp ona döndüm.
"Ne bilmek istiyorsun?"
"Hadi ama kardeşim? Salağa yatma da anlat işte," diye mızmızlandı.
"Bir defaya mahsus bıraksan da özel hayatım bana özel kalsa," dediğimde yüzünü buruşturdu.
"Ben, senin için Nilüfer Başkan'ın bütün silahlarını üzerime çekeyim. Sen bana iki çift lafı çok gör. Alacağın olsun Ekin ama ben, bunun rövanşını alırım."
Bu dediğine inanmadığımı belli ederek kıkırdadığımda bana kınayıcı bir bakış atıp "Ne?" diye sordu.
"Şu yaşımıza kadar bana anlatmak istemediğin hiçbir şeyi didiklemedim ve bunu asla yapmayacağımı da biliyorsun."
"Çünkü sana her şeyimi en ince ayrıntısına kadar anlatıyorum."
"Boş boğaz olman benim sorunum değil."
Başını iki yana sallayıp cık cıkladı. Ona pis bir sırıtış gönderip yola döndüm. Eve dönmeden önce onlara uğrayıp motorunu bırakmıştım. Asu'yu kaçırma düşüncesi, bana annem faktörünü unutturduğu için Semih her zamanki gibi kendini ortaya atıp durumu kurtarmıştı. Annemi arayıp birlikte zafer kutlaması yapacağımız için biraz gecikeceğimizi söylemiş, sonra da telefonunu kapatmıştı. Bana da "Gerisi sen de," diye bir uyarı mesajı atmıştı. Şimdi de beni eve bırakıyor gibi yapıp kaçmayı düşünüyordu. Haklıydı. Sonuçta Nilüfer Sultan, onun annesi değildi. Benim için sürekli zan altında kalıyordu, onu daha fazlası için zorlayamazdım.
Sessizleşip yola daldığını görünce en azından bir açıklamayı hak ettiğini düşünerek "Asu," dedim.
"Hıh?"
"İsmi Asu."
"Vay güzel isim. Kız güzel, ismi Pakize falan çıksaydı dram olurdu."
Ona gözlerimi devirip güldüğümde nereden tanıştığımızı sordu.
"Orası uzun mesele," diyerek geçiştirdim. Twitter'dan tanışmamız beni kesinlikle rahatsız etmiyordu ama bunu, Semih öğrenirse her fırsatta dalga geçeceğine emindim. Bu yüzden bilmemesi daha hayırlıydı.
"Onu yakalayabildin mi bari?"
"Evet yakaladım," diye mırıldanırken Asu'yu arabadan indirdiğim anı anımsadım. Kirpiklerini kırpıştırıp bana şaşkın bakışlar atmıştı. Bunu beklemiyordu. Hoş, ben de kendimden böyle bir şeyi beklemiyordum ama sanırım en büyük şoku Beyza ve sevgilisi yaşamıştı. Koray'ın bana racon kesmeye çalıştığı anları hatırlayınca dudaklarımda keyifsiz bir tebessüm belirdi. Neyse ki çok üstelememişti. İleri gitseydi ona gereken cevabı vermekten gocunmazdım. Öyle platonik olunacak birine de benzemiyordu aslında. Asu onda ne bulmuştu ki?
Semih bana bakıp pişkin pişkin sırıttığında ağzından hoşuma gitmeyecek bir şeyler döküleceğini hissederek kafamı camdan dışarı çevirdim ama bunu umursamadı.
"Onu öptün mü?"
İrkilerek ona döndüm ve arabanın önünde duran biblolardan birini rastgele alıp kafasına fırlattım.
"Bu, sandığın gibi bir şey değil tamam mı? O benim arkadaşım."
Öne eğilerek kafasını kurtarırken araba zikzak çizdi. "Oğlum tahtalı köy yolcusu yapacaksın bizi," diye çemkirdiğinde Asu'yu düşündüm. Saçlarıma dokunmuştu ve ıslak olup olmadığını sormuştu. Benim için endişelenmiş miydi?
Kendimi tutamayıp ona sarılmış, üzerine bir de saç tellerini okşamıştım. Tam bir aptaldım, ne diye böyle bir şey yapmıştım ki? Kız iyi ki bana okkalısından bir tokat geçirmemişti. Kendimi, tamamıyla dostane bir sarılma olduğuna inandırmaya çalışarak başımı iki yana salladım.
"Beni düşündüğün zamanlarda da böyle kızarıyor musun?" diye sordu Semih.
"Hıh?"
"Şu sadece arkadaşın olan Asu diyorum. Düşüncesi bile seni kızartmaya yetti diyorum."
Elime yeni bir biblo geçirsem de bu kez kendime hakim oldum ve "Arabanı kullan," diye homurdandım. Dolu dolu sırıttı. Beni utandırmak hoşuna gitmişti.
Ara sokağa kırıp ikinci kapının önünde durduğunda kaçınılmaz sona geldiğimi fark edip iç çektim. Semih, omzumu sıvazlayıp şans dilerken ona teşekkür edip indim. Bagajdan eşyalarımı alıp kapağı kapatır kapatmaz gazladı. Annemi görme ihtimali bile onu korkutuyordu. Bahçe kapısını geçip eve doğru yürürken telefonum titreyince duraksayıp gelen bildirime tıkladım.
00:37 Eve vardın mı?
00:38 Üzerime böcek falan mı yerleştirdin?
00:38 Yenince bahçe kapısından içeri girdim.
00:39 Bu, tatlı olduğum kadar temiz kalpli olduğumun da göstergesi:)
00:39 Bugün evde mi bıraktın?
00:39 Neyi?
00:39 Tatlılığını?
00:40 Ben yanında göremedim.
00:40 Ha ha ha!
00:41 Dalağımı çalmaya gelmiş organ mafyası gibi sarılırken öyle demiyordun ama?
00:41 Sen de kazağımı alacaklı gibi çekiştirirken rahatsız görünmüyordun ama?
00:42 Başıma bir şey gelirse diye parmak izimi bırakıyordum :')
00:42 Yalancı:)
00:42 Sen gibi mi?
00:43 Organ mafyası olduğumu düşünseydin arabadan inmezdin.
00:43 Koray ve Beyza ile yolculuk etmenin de ölümden farkı yoktu :))
00:44 O zaman seni kurtardığım için bana teşekkür etmeyi deneyebilirsin ;)
00:44 Teşekkür ederim. Her şey için.
00:44 Rica ederim. Her şey için.
00:45 O zaman sonra görüşürüz. İyi geceler.
00:45 Peki :)
00:45 İyi geceler Asu.
Telefonu cebime atıp eve yaklaşırken verandada dikilen annemi görünce derin bir nefes alıp yanına yürüdüm. Demek içeride beklemeyi başaramayacak kadar meraklanmıştı. Semih'in telefonunu kapatmasını, benim de gelen altı çağrıyı cevaplamadığımı göz önüne alırsak haklıydı.
Karşısına geçip gülümsemeye çalıştım. Belki onu biraz yumuşatabilirdim.
"Kazandım ama sen bunu zaten biliyorsun," dediğimde yüzünde mimik oynamadı. Kollarını kavuşturmuştu ve duruşu her zamanki gibi dikti. Plastik bir bebekmişçesine donuk bakışlarıyla gözlerime baktı.
"Şey. Kabul ediyorum biraz geç kaldık," diye açıklamaya giriştim.
"Bilirsin ya Semih işte. Her zamanki gibi tutturdu kutlama yapacağız yoksa seni salmam diye. Aramışsın ama duy-"
Eli bir anda havalanıp avuç içi suratımın ortasına patlayınca başım yana savruldu ve sözlerimin devamını getiremedim. Dilimi dudağımın kenarındaki sızlayan noktaya değdirdiğimde ağzıma dolan metalik tadı tükürmek istesem de yuttum.
"Sakın ama sakın bir daha bana yalan söyleme," dedi. Her kelimesi, kalın tokmaklar gibi kulaklarımı dövdü. Başımı kaldırıp ona geri dönmedim. Az önce cebime attığım telefonu zorlanmadan çıkartıp arkasındaki duvara çarptığında tokatıyla sarsılan ruhum iyice dağılıp saçıldı.
"Sana o lanet motora binmemen gerektiğini söylemedim mi?" diye haykırdı bu kez. Güçlü duruşu, aleve düşmüş buz gibi eridi. Ağlıyordu ama onu teselli edecek gücü kendim de bulamadım. Başım hala savrulduğu şekilde dururken bakışlarım, dağılan telefonumun parçalarına takıldı. Özgürlüğüm, o küçücük ekrana sığdırabildiğim kadardı ama annem bunu öğrenince beni ondan da mahrum bırakmıştı.
Heyo heyo!
Ekin ve Asu için hayal ettiğiniz model ya da ünlüler var mı?
Ben canlı model koymayı pek sevmiyorum. Çünkü herkesin hayaline uymayabilir ama sizin fikirlerinizi merak ediyorum.
Bu arada kendime yeni bir eğlence buldum. Yorum atanlar için çark çevirip bir sonraki bölümü ona ithaf edeceğim sjsjjsjs
Bu bölüm için çevirdim bile.
mevsim_diyorlar bu bölüm senin için🖤
Büşü hepinizi çok seviyor kalp kalp!