HOPE DE GUZMAN
"Can you promise me na hindi ka aalis sa kwarto ko habang wala ako?" Choi Seungcheol asked.
I stayed mute. Bakit ko naman siya papangakuan ng bagay na hinding-hindi ko papaboran?
"You can't, I see," he pressed his lips as he nod.
I started to feel alarmed matapos niyang kunin ang kamay ko. My eyes widened after seeing him locking it with a handcuff! Ang kabilang pares ay pinosas niya sa mismong kama.
"Choi Seungcheol--" I stopped protesting as he shut me up with just a smack of kiss.
"Take a rest. Kailangan kong magligpit bago pa may makakita ng mga dugo sa sala. Mamaya na tayo magdedate, okay?" He smiled before ruffling my hair.
"I love you babe," he threw a flying kiss before slamming the door shut.
Tanginang pagmamahal 'yan. Sa tingin niya ay makakatulog ako?
Pinipilit kong tanggalin ang kamay ko sa posas. Napaiyak nalang ako sa hapding dulot ng fiction kakapilit kong makawala. Hindi ako makakatulog, hindi ako puwedeng matulog nalang!
I bumped my head at the headboard out of frustration. Gusto kong makawala, kung ayaw niya akong pakawalan ay sana nalang pinatay niya na ako!
I wasn't aware, hindi ko nalang namalayan na dahil sa sobrang takot, lungkot, iyak, at pagod ay nakatulog na rin ako.
I woke up after feeling a presence. Nang idilat ko ang mga mata ko ay napakunot ang noo ko. Nasaan ako?
I looked at my side after hearing a soft chuckle. Agad akong napabangon nang makita ko si Choi Seungcheol. Sinubukan ko pang lumayo nang kaunti sa kaniya pero napigilan ako ng nakaposas kong kamay.
He's sitting on the floor, having his head resting over his palms as he watch me sleep on his bed.
"First time kitang makitang kalmado simula no'ng kunin kita sa inyo nang sapilitan," he stated.
Paano ako kakalma!?
"Let's date," he smiled before unlocking the cuff on my hand.
Napahimas ako rito nang marakaramdam ako ng ginhawa na sa wakas ay may dumadaloy na ring dugo sa kamay ko.
Hindi pa ako lubos na nakakarecover ay bigla nalang akong hinila ni Seungcheol papalabas ng kwarto niya. Nakita kong malinis na rin ang sala, hindi na nakakatakot tignan ang pintuan, wala nang bakas ng krimen.
Nang makalabas kami ay napansin kong hapon palang. Hindi pa halos nagbabadyang lumubog ang araw.
"A perfect time to stroll at the park," he stated as he placed a helmet on my head.
"I will make you believe that dating me is the first thing you should consider," he smirked before wearing his own helmet too.
Napalunok ako nang ipaupo niya ako sa motor niya. He held my hands tight and wrapped them around his waist. "You must not let go, babe. Not having me by your side will send you to worst circumstances," I got chills after hearing his low-tone voice threatening me again.
I shut my eyes closed and just cried silently. Hindi ko nakikita si Cherry sa kaniya, kahit kailan, hindi ko naranasang mapagbantaan ako ng kung sino.
I almost believed that I gained a friend through internet, but I just entertained a psychopath, an obsessed man who only think about himself.
I want to think about my own feelings too. Pero bakit sobrang hirap unahin ang sarili? Palagi ko nalang bang ikokonsidera ang mga taong nasa paligid ko bago pa ako magkaroon ng pakialam sa mismong sarili ko?
Sa sobrang pagtulala ko ay hindi ko napansing nakahinto na pala ang sasakyan ni Seungcheol. I almost fell nang subukan niyang umalis pagkaupo niya sa motor. Umayos ako ng upo at naunang umalis sa motor niya. He volunteered to take off the helmet on my head but I took it off myself. "Independent girls are hot," he shrugged while smirking.
Natatakot man sa ngisi niya, nagawa ko pa ring iabot sa kaniya ang helmet nang padabog at tumalikod sa kaniya habang nakacrossed arms, pinipilit na ilibot ang mata sa paligid. I shivered just by hearing his cold chuckles. I startled as he hung his arm around my shoulder.
Napangiwi ako, ramdam ko ang hapdi ng sugat ko, dagdag pa ang bigat ng braso niya! "C-choi Seungcheol pwede ba--- Faith?" napatigil ako sa pagdaing nang mamataan ko ang kapatid ko, hindi kalayuan sa puwesto namin.
Naka-uniform pa rin si Faith, at may kasama siyang mga barkada niya. Class hours pa rin, bakit nasa labas na siya ng campus?
She's laughing, having her youthful life with her friends. Mukhang masayang-masaya siya sa buhay niya ngayon.
I suddenly remembered how she disregarded my efforts just to give her the life she deserves. Walang-wala siguro ako sa support na nakukuha niya sa mga kaibigan niyang iyon.
"Oh, yup. That's your sister," napaangat ang tingin ko kay Seungcheol, nakita kong nakatingin din siya sa mga kasama ni Faith.
Binalik ko ang tingin ko sa kapatid ko, they are now walking out of the park. Napakunot ang noo ko nang mapansin kong dalawa lang pala silang babae sa magkakaibigan. That's normal, but what alarmed me was the naughty hands of one of her friends. I clearly saw that he's too touchy to Faith. While they are walking, I noticed how my sister flinched after feeling that guy's hand caressing her back.
Nandilim ang paningin ko. Kahit walang pakialam ang kapatid ko sa akin, alam kong hindi niya gusto ang ginawang ng lalaking 'yon. Wala siyang paki sa akin pero ako, sobrang mahalaga ang kapatid ko para sa akin.
"Hey, where are you going? Let her have her life, have yours too," pagpipigil sa akin ni Seungcheol.
Sa sobrang inis ko ay hinarap ko siya, "Choi Seungcheol, sa tingin mo ba mabubuhay ako nang kasama ka? Do you really think that I can have my own life without protecting my sister?"
He stopped walking, he coldly looked at my eyes, I breathed heavily, "Alam mo kung gaano ko kamahal si Faith 'di ba? Ibibigay ko sa kaniya lahat ng atensyon ko. 'Wag ka nang umasang may matitira pa sa'yo," I spat.
He heaved a deep sigh before grabbing my wrist, "Should I punish you for talking shit against me?"
He scoffed, "Your pretty sister, huh? I never thought that I would be jealous for a girl,"
Sinubukan ko siyang tulakin, he just clicked his tongue and held me tighter, "Tangina, kapatid ko siya!"
"So what? If she's having your full attention, I should get rid of her, right?" napaatras ako sa sinabi ni Seungcheol. His dimples popped as he can't hide the smirk on his face after seeing me being terrified.
Sinasabi niya bang bukod sa pagpapakasal niya sa kapatid ko, magagawa niya ring patayin ito para lang makuha ang atensyon ko? Sira na talaga ang ulo niya!
Ano pa bang aasahan ko sa isang baliw?Wala siyang simpatya sa tao, wala siyang ibang pinapahalagahang buhay maliban sa kaniya.
"Kuya Cherry!" I looked back after seeing a little boy approaching us.
I gasped after witnessing him tripping on the grass fields. Nag-aalala ko siyang inalalayan para makatayo. "Ayos ka lang?"
He bit his lower lip ang nod. Pamilyar siya. "Casper, nasaan ang mama mo? Wala ka bang kasama rito?"
He sheepishly giggled and looked up to the psycho man. How come he cared for this little boy, wala siyang pakiramdam sa ibang tao hindi ba?
Naaalala ko na, ito 'yong bata sa campus na iniwanan ni Seungcheol sa hallway para lang makipaghalikan sa isang babae. He pointed a picnic table, nakita naming may isang babae roon na busy sa pag-oorganize ng pagkain nila.
"Nandoon naman pala ang mama mo eh, bumalik ka na kay tita at baka mag-alala pa 'yon sa'yo," he leveled himself on the kid para pagpagan ang damit nito.
He cutely nodded at saka may binigay na kung ano kay Seungcheol. I looked at the way where Faith and her friends took a walk, they are now gone.
I have the urge to follow them but with this tight grip of a hand on my wrist, I might just break my bone once I attempt to run away.
I feel anxious, nakita ko lang 'yon pero paano pa kaya si Faith? Anong nararamdaman niya sa panahong ito?
Kasalanan ko 'to, bakit ko siya hinayaang makipagbarkada sa mga maling tao, dapat ay nasa loob siya ng school pero heto siya ngayon, nagpapakarebelde.
Nang ibalik ko ang tingin sa kaniya ay papatayo na si Seungcheol. The kid was now running back to their picnic table.
"He's just living around our neighborhood kaya pinagkatiwala siya sa akin ng mama niyang professor ko rin," he stated, still eyeing on the candies that the boy gave to him.
"A sweet guy, palagi niya akong binibigyan ng candies," he chuckled as he picked one lollipop.
"But I hate strawberry lollipops," and then he tossed it on the trash bin.
"It reminds me of my first kiss,"
Siguro ay nakuha niya ang first kiss niya sa babaeng hindi siya pinili. Mabuti nga sa'yo.
"Ingat na ingat ako noon, naniniwala kasi akong sagrado ang first kiss at dapat sa taong tanggap ako at taong makakasama ko lang 'yon habang buhay. Simula nang madismaya ako sa first kiss ko ay binalewala ko na lahat ng paniniwala ko. I kissed every people I encounter just to remove that specific memory of mine. I wish I could just kill that kiss stealer," nakita ko kung gaano siya kagalit, kuyom na kuyom ang kamay niya.
Ganoon nalang siya kagalit sa kumuha ng first kiss niya. Sa bagay, kahit ako ay galit pa rin sa kaniya dahil pinipilit niya ang sarili niya sa'kin, pinipilit niyang siya ang maging first ko sa lahat!
"Now that I already have you, I will never kiss anyone except my babe. My first kiss is a mess but I will make sure that my last is the best," I avoided his gaze but I can clearly see through my side that he's glueing his eyes on me with a wide smile on his face.
Ang gwapo, pero hindi pa rin ako magpapadala!
"So, do you want some ice scream?"