လမ်းခွဲပြီးပြီ၊မ​နှောင့်ယှက်နဲ့​တော့(မြန်မာဘာသာပြန်)

အခန်း-၃၂(အကူအညီရှာ​ဖွေခြင်း)

Scroll down for Zawgyi.

Unicode

​မော့အန်းယွီက ခါတိုင်းလိုပဲ ညရှစ်နာရီထိုးထိုးချင်းမှာ ဖရဲသီး​လေးကို အိပ်ရာ၀င်ဖို့ ​ပြောလိုက်သည်။

​မော့အန်းယွီက ဆိုဖာ​ပေါ်မှာထိုင်ရင်း ခဏ​​လောက် ဖုန်းကစားပြီးတဲ့အခါ သူ ဖရဲသီး​လေးရဲ့အခန်းတံခါးကို ​နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။ဖရဲသီး​လေးက အိပ်​ပျော်​နေတာကို သူ မြင်တဲ့အခါ ​မော့အန်းယွီက သူ့ကား​သော့နဲ့ပိုက်ဆံအိတ်ကို ယူပြီး စိတ်​ကျေနပ်အားရစွာ ထွက်သွား​တော့သည်။

______ သူမှာ ဒီညအတွက် ချိန်းဆိုထားတာတစ်ခုရှိသည်။သူက သူ့ရဲ့က​လေးဘ၀တုန်းက သူငယ်ချင်း​တွေနဲ့အတူ ချိန်းထားတာဖြစ်သည်။ဒါ​ကြောင့် သူ မသွားလို့ မ​ကောင်းတတ်​ပေ။

ဒါပြင် သူက လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်ရက်ကတည်းက ည​နေတိုင်း ဖရဲသီး​လေးနဲ့ပဲ အတူတူရှိ​နေ​ပေးရတာဖြစ်သည်။ဒါ​ကြောင့် သူ အခု တကယ့်ကို အပြင်ထွက်ချင်​နေသည်။ခဏ​လောက် ချီတုံချတုံဖြစ်ပြီးတဲ့​နောက် သူ ချိန်းထားတာကို သွားဖို့ ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်သည်။

သို့​သော်လည်း ​မော့အန်းယွီ ထွက်သွားတာ ဆယ်မိနစ်​လောက်ရှိတဲ့အချိန်မှာ ဖရဲသီး​လေးက ညလယ်တစ်​ရေးနိုးလာခဲ့သည်။

ဖရဲသီး​လေးက အိပ်ရာပေါ်မှာ ထိုင်​နေရင်း မှင်တက်ကာ သူ့​ခေါင်း​နောက်​လေးကို ထိလိုက်သည်။အဲဒီ​နောက် သူ ​မော့အန်းယွီကို ရှာဖို့အတွက် အိပ်ရာ​ပေါ်က​နေ ဆင်းလိုက်သည်။ဖရဲသီး​လေးမှာ တိုက်ခန်းတစ်ခုလုံးနှံ့​အောင် ​မော့အန်းယွီကို ရှာကြည့်​ပေမယ့် လုံး၀မ​တွေ့တဲ့အခါ သူ ချက်ချင်းပဲ အထိတ်တလန့်ဖြစ်သွား​တော့သည်။

" ဦးဦး ? ဦးဦး !!! "   ဖရဲသီး​လေးက ဖုန်းကို မြန်မြန် ​ကောက်ကိုင်ကာ ​ပေါ်ယွီဆီ ဖုန်း​ခေါ်လိုက်​ပေမယ့် ​ပေါ်ယွီရဲ့ဖုန်းက အားကုန်​​နေလေ​သည်။

တန်တန်က အ​ရှေ့ကို ​ပြေးထွက်လာပြီး ဖရဲသီး​လေးကို ကြည့်လိုက်သည်။

ဖရဲသီး​လေးက အ​ကြောက်​ပြေအောင် ဆိုဖာ​ပေါ်မှာ အတင်းတိုးဝှေ့ပူးကပ်​​နေကာ ဘယ်သူမှမရှိတဲ့ အခန်းလွတ်ကြီးထဲမှာ​နေဖို့ ပိုပိုပြီး ​ကြောက်ရွံ့လာသည်။သူက သူ့နှုတ်ခမ်း​လေး​တွေကို တင်းတင်း​စေ့ပြီး တန်တန်ရဲ့အကြည့်​လေး​တွေ​အောက်မှာ ငို​နေမိသည်။

တစ်ဖက်တွင်။စုန့်ရှီလင်က လုပ်ငန်းစာရွက်စာတန်း​တွေကို အံဆွဲထဲထည့်ပြီး ​သူ့ကုတ်အင်္ကျီကို ယူကာ ရုံးခန်းထဲက​နေ ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။

နှစ်ကုန်ခါနီးပြီဖြစ်တာ​ကြောင့် ကုမ္ပဏီမှာ သူ ​ဖြေရှင်းဖို့လိုအပ်တဲ့ အလုပ်​တွေအများကြီးရှိ​နေသည်။ဥက္ကဋ္ဌတစ်​ယောက်အ​နေနဲ့ စုန့်ရှီလင် အချိန်ပိုဆင်း အလုပ်လုပ်​နေရတာ လ၀က်​ကျော်​ကျော်​လောက် ရှိပြီဖြစ်ပြီး ဒီ​နေ့ညက သူ အ​စောဆုံး အလုပ်ပြီးတဲ့ရက်ပင်ဖြစ်သည်။

" တင် ! "   ဓါတ်​လှေကားတံခါးက ပွင့်လာခဲ့သည်။

ဓါတ်​လှေကားထဲက​နေ စုန့်ရှီလင် ထွက်လာတဲ့အခါ သူက အရမ်းကို သြဇာတိက္ကမကြီးမား​နေလွန်းတာ​ကြောင့် လူ​တွေကို အကူအညီမဲ့စွာနဲ့ အညံခံအရှုံး​ပေးနိုင်​စေဟန်​ပေါ်သည်။

ဖရဲသီး​လေးက ​ခွေး​ခြေထိုက်ခုံ​သေး​သေး​လေး​ပေါ်မှာ မတ်တပ်ရပ်​နေပြီး လူကြည့်​ပေါက်က​နေတစ်ဆင့် အပြင်ဘက်ကို ကြည့်​နေသည်။သူ ​ဦးဦးစုန့်ကို မြင်လိုက်ရတဲ့အခါ ဖရဲသီး​လေးက စိတ်လှုပ်ရှားသွားပြီး သူ့ရဲ့နီရဲ​နေတဲ့ မျက်လုံး​လေး​တွေကို လက်ခုံ​လေး​တွေနဲ့ ဖိကပ်သုတ်ပစ်ကာ အ​ပြင်ဘက်ကို အ​ပြေးအလွှား ​ပြေးထွက်သွားလိုက်​လေသည်။သူက ချက်ချင်းပဲ စုန့်ရှီလင်ရဲ့​ပေါင်​တွေကို ဖက်တွယ်ကာ ငိုသံ​လေးနဲ့ ​ပြောလိုက်သည်။   " ဦးဦး ,  သား ပါးပါးကို ရှာမ​တွေ့ဘူး ! "

သူ ဖရဲသီး​လေး ဖက်တာကိုခံလိုက်ရတဲ့အချိန်မှာ စုန့်ရှီလင် ​တောင့်တင်းသွားသည်။အဲဒီ​နောက် သူ သတိပြန်၀င်လာပြီး ညင်သာစွာနဲ့ ခပ်တိုးတိုး ​ပြောလိုက်သည်။   " ဖရဲသီး​လေး ? "

​ပြောပြီးတာနဲ့ စုန့်ရှီလင်က ခါးကိုင်းကာ ဖရဲသီး​လေးကို ​ပွေ့ချီလိုက်ပြီး ​ပေါ်ယွီရဲ့အိမ်ထဲကို လမ်း​လျှောက်၀င်သွားလိုက်သည်။

တန်တန်ဟာ ပဲတီစိမ်း​လေးလိုမျိုး မျက်လုံး​သေး​သေး​လေး​တွေနဲ့အတူ သန့်စင်ခန်းတံခါးမှာ ရပ်​နေရင်း သတ်ဖြတ်လိုစိတ်အပြည့်ပါတဲ့ အကြည့်​တွေနဲ့ ကြည့်​နေ​လေသည်။ဒါ​ပေမယ့် သူက ​ရှေ့ကို​တော့ ​ပြေးထွက်မလာရဲ​ချေ။

" ဦးဦးစုန့် , ပါးပါးကို ရှာဖို့ သားကို ​ခေါ်သွား​ပေးလို့ရမလားဟင် ? "   ဖရဲသီး​လေးက သူ့မျက်လုံးထဲမှာရှိတဲ့ မျက်ရည်​​လေးတွေနဲ့အတူ စုန့်ရှီလင်ရဲ့လည်တိုင်ကို ဖက်တွယ်ထားသည်။

စုန့်ရှီလင်မှာ က​လေးတစ်​ယောက်ရဲ့မျက်ရည်​တွေက ဂျွန်လမှာရွာတဲ့ မိုးလိုမျိုး ရုတ်တရက်ဆန်လှတာပဲလို့ ​နောက်တစ်ကြိမ် ခံစားလိုက်မိသည်။သူက ဘာစကားမှမဆိုဘဲ ဖရဲသီး​လေးကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ ချီထားပြီး ​နောက်လက်တစ်ဖက်က​တော့ ဖုန်းကို ထုတ်ယူကာ ​ပေါ်ယွီ့ဆီ ​ခေါ်လိုက်သည်။

" မင်္ဂလာပါရှင် , လူကြီးမင်း ​ခေါ်ဆို​သော ဖုန်းနံပါတ်မှာ စက်ပိတ်ထားပါသဖြင့် ...... "

" မင်းကို ဂရုစိုက်​ပေးရမယ့် ​မော့အန်းယွီက​ရော ဘယ်မှာရှိ​နေတာလဲ ? "   စုန့်ရှီလင်က က​လေး​လေးရဲ့​ကျောပြင်​လေးကို ပုတ်​ပေးလိုက်သည်။တကယ်လို့ ခုချိန် ဒီ​​နေရာမှာသာ တတိယလူ ရှိ​နေရင် အဲဒီလူက စုန့်ရှီလင်ရဲ့ မျက်၀န်းထဲမှာ တလတ်လတ်​တောက်ပ​နေတဲ့ ​ဒေါသခိုး​တွေကို ​သေချာ​ပေါက် သတိပြုမိနိုင်မှာဖြစ်သည်။

" ဦးဦး​မော့က မရှိ​တော့ဘူး ........ "

ဖရဲသီး​လေးက ရုတ်တရက် သူ့ကိုဖက်ထားတဲ့ စုန့်ရှီလင်ဆီက​နေ တင်းကြပ်လာတဲ့အား​တွေကို ခံစားလိုက်မိသည်။ဒါ​ပေမယ့် သူက နာလို့ ​အော်ငိုရမယ့်အစား ဖရဲသီး​လေးဟာ စုန့်ရှီလင်နဲ့ ဒီလိုမျိုး​လေး ​နေချင်​နေဆဲဖြစ်သည်။ ___ ဒီလိုနည်းနဲ့ ဖက်ထား​ပေးတာက က​လေးတစ်ယောက်ဆီ လုံခြုံမှုရှိတဲ့ စိတ်ခံစားချက်ကို ​ပေးစွမ်းနိုင်​ပေသည်။

" မင်း အခု ဘာလုပ်ချင်လဲ ? "   စုန့်ရှီလင်က ဘာမှမရှိတဲ့ အခန်းလွတ်ကို ကြည့်ကာ ​မေးလိုက်သည်။

ခဏ​လောက်ကြာပြီးတဲ့အချိန်မှာ ဖရဲသီး​လေးက တိုးတိုး​​လေး ​ဖြေလာခဲ့သည်။ 
" သား ဦးဦးစုန့်နဲဲ့အတူတူ အိပ်ချင်တယ် ။ သား တစ်​ယောက်တည်းအိပ်ရမှာ ​ကြောက်လို့ပါ​နော် "

စုန့်ရှီလင်က ခဏ​လောက် တိတ်ဆိတ်သွားပြီး မ​မျှော်လင့်စွာနဲ့ပဲ က​လေး​လေးရဲ့ ​တောင်းဆိုချက်ကို သ​ဘောတူလိုက်သည်။

ဟွားချန်မြို့​တော်ရှိ bar party တစ်ခုတွင်။

​မော့အန်းယွီက သူ့ရဲ့နာရီကို ကြည့်ကာ ​ပြောလိုက်သည်။   " ​နောက်ကျ​နေပြီ ။ ငါ အရင် ပြန်​တော့မယ် "

ဒါ​ပေမယ့် သူ့ဘေးမှာရှိတဲ့ သူငယ်ချင်း​​တွေက မော့အန်းယွီကို ဝိုင်းဆွဲပြီး ​ပြောကြ​တော့သည်။   " မင်းက ကိုယ်ကျင့်တရားသိက္ခာ​တွေနဲ့​နေတဲ့ လူကြီးလူ​ကောင်းလုပ်ချင်နေတာလား ? မဟုတ်ဘူး​လေ ။ ငါတို့​တွေ မ​တွေ့ရတာ အ​တော်ကြာ​နေပြီကို ။ ဒီပါတီကို ​သေချာ​ပေါက် တစ်ညလုံး ကျင်းပရမယ် "

​မော့အန်းယွီက အိမ်မှာရှိ​နေတဲ့ က​လေးနဲ့ပတ်သတ်ပြီး စိတ်မချဖြစ်မိ​ပေမယ့်လည်း သူက သူ့သူငယ်ချင်း​တွေရဲ့ ဖြား​ယောင်း​သွေး​ဆောင်အယုံသွင်းတာကို ခံလိုက်ရကာ  ' ဖန်းချွမ် ' အမည်ရတဲ့ ဝိုင်ခွက်ကို ​မော့​သောက်ပစ်လိုက်သည်။

ထားပါ​တော့။အဲဒီက​လေးက ညဘက်မှာ နိုးတတ်တဲ့အကျင့်မရှိ​လောက်ပါဘူး။အခုချိန်​​တော့ အိမ်ပြန်သွားတာထက်စာရင် ဒီမှာ​နေပြီး အချိန်​ကောင်း​တွေကို ဖြတ်သန်းလိုက်တာပဲ ပို​ကောင်းတယ်။

မကြာမီမှာပဲ ​မော့အန်းယွီဟာ ဖရဲသီး​လေးကို လုံးလုံးလျားလျား ​မေ့​လျော့သွား​တော့​လေသည်။

.
.
.
.
.
.

I'm veryyyyy proud of being a fan of Wang Yibo and Xiaozhan.😭😭😭

Zawgyi

ေမာ့အန္းယြီက ခါတိုင္းလိုပဲ ည႐ွစ္နာရီထိုးထိုးခ်င္းမွာ ဖရဲသီး​ေလးကို အိပ္ရာ၀င္ဖို႔ ​ေျပာလိုက္သည္။

​ေမာ့အန္းယြီက ဆိုဖာ​ေပၚမွာထိုင္ရင္း ခဏ​​ေလာက္ ဖုန္းကစားၿပီးတဲ့အခါ သူ ဖရဲသီး​ေလးရဲ႕အခန္းတံခါးကို ​ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ထပ္ဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္။ဖရဲသီး​ေလးက အိပ္​ေပ်ာ္​ေနတာကို သူ ျမင္တဲ့အခါ ​ေမာ့အန္းယြီက သူ႕ကား​ေသာ့နဲ႔ပိုက္ဆံအိတ္ကို ယူၿပီး စိတ္​ေက်နပ္အားရစြာ ထြက္သြား​ေတာ့သည္။

______ သူမွာ ဒီညအတြက္ ခ်ိန္းဆိုထားတာတစ္ခု႐ွိသည္။သူက သူ႕ရဲ႕က​ေလးဘ၀တုန္းက သူငယ္ခ်င္း​ေတြနဲ႔အတူ ခ်ိန္းထားတာျဖစ္သည္။ဒါ​ေၾကာင့္ သူ မသြားလို႔ မ​ေကာင္းတတ္​ေပ။

ဒါျပင္ သူက လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ရက္ကတည္းက ည​ေနတိုင္း ဖရဲသီး​ေလးနဲ႔ပဲ အတူတူ႐ွိ​ေန​ေပးရတာျဖစ္သည္။ဒါ​ေၾကာင့္ သူ အခု တကယ့္ကို အျပင္ထြက္ခ်င္​ေနသည္။ခဏ​ေလာက္ ခ်ီတုံခ်တုံျဖစ္ၿပီးတဲ့​ေနာက္ သူ ခ်ိန္းထားတာကို သြားဖို႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္သည္။

သို႔​ေသာ္လည္း ​ေမာ့အန္းယြီ ထြက္သြားတာ ဆယ္မိနစ္​ေလာက္႐ွိတဲ့အခ်ိန္မွာ ဖရဲသီး​ေလးက ညလယ္တစ္​ေရးႏိုးလာခဲ့သည္။

ဖရဲသီး​ေလးက အိပ္ရာေပၚမွာ ထိုင္​ေနရင္း မွင္တက္ကာ သူ႕​ေခါင္း​ေနာက္​ေလးကို ထိလိုက္သည္။အဲဒီ​ေနာက္ သူ ​ေမာ့အန္းယြီကို ႐ွာဖို႔အတြက္ အိပ္ရာ​ေပၚက​ေန ဆင္းလိုက္သည္။ဖရဲသီး​ေလးမွာ တိုက္ခန္းတစ္ခုလုံးႏွံ႔​ေအာင္ ​ေမာ့အန္းယြီကို ႐ွာၾကည့္​ေပမယ့္ လုံး၀မ​ေတြ႕တဲ့အခါ သူ ခ်က္ခ်င္းပဲ အထိတ္တလန္႔ျဖစ္သြား​ေတာ့သည္။

" ဦးဦး ? ဦးဦး !!! "   ဖရဲသီး​ေလးက ဖုန္းကို ျမန္ျမန္ ​ေကာက္ကိုင္ကာ ​ေပၚယြီဆီ ဖုန္း​ေခၚလိုက္​ေပမယ့္ ​ေပၚယြီရဲ႕ဖုန္းက အားကုန္​​ေနေလ​သည္။

တန္တန္က အ​ေ႐ွ႕ကို ​ေျပးထြက္လာၿပီး ဖရဲသီး​ေလးကို ၾကည့္လိုက္သည္။

ဖရဲသီး​ေလးက အ​ေၾကာက္​ေျပေအာင္ ဆိုဖာ​ေပၚမွာ အတင္းတိုးေဝွ႔ပူးကပ္​​ေနကာ ဘယ္သူမွမ႐ွိတဲ့ အခန္းလြတ္ႀကီးထဲမွာ​ေနဖို႔ ပိုပိုၿပီး ​ေၾကာက္႐ြံ႕လာသည္။သူက သူ႕ႏႈတ္ခမ္း​ေလး​ေတြကို တင္းတင္း​ေစ့ၿပီး တန္တန္ရဲ႕အၾကည့္​ေလး​ေတြ​ေအာက္မွာ ငို​ေနမိသည္။

တစ္ဖက္တြင္။စုန္႔႐ွီလင္က လုပ္ငန္းစာ႐ြက္စာတန္း​ေတြကို အံဆြဲထဲထည့္ၿပီး ​သူ႕ကုတ္အက်ႌကို ယူကာ ႐ုံးခန္းထဲက​ေန ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။

ႏွစ္ကုန္ခါနီးၿပီျဖစ္တာ​ေၾကာင့္ ကုမၸဏီမွာ သူ ​ေျဖ႐ွင္းဖို႔လိုအပ္တဲ့ အလုပ္​ေတြအမ်ားႀကီး႐ွိ​ေနသည္။ဥကၠ႒တစ္​ေယာက္အ​ေနနဲ႔ စုန္႔႐ွီလင္ အခ်ိန္ပိုဆင္း အလုပ္လုပ္​ေနရတာ လ၀က္​ေက်ာ္​ေက်ာ္​ေလာက္ ႐ွိၿပီျဖစ္ၿပီး ဒီ​ေန႔ညက သူ အ​ေစာဆုံး အလုပ္ၿပီးတဲ့ရက္ပင္ျဖစ္သည္။

" တင္ ! "   ဓါတ္​ေလွကားတံခါးက ပြင့္လာခဲ့သည္။

ဓါတ္​ေလွကားထဲက​ေန စုန္႔႐ွီလင္ ထြက္လာတဲ့အခါ သူက အရမ္းကို ၾသဇာတိကၠမႀကီးမား​ေနလြန္းတာ​ေၾကာင့္ လူ​ေတြကို အကူအညီမဲ့စြာနဲ႔ အညံခံအ႐ႈံး​ေပးႏိုင္​ေစဟန္​ေပၚသည္။

ဖရဲသီး​ေလးက ​ေခြး​ေျခထိုက္ခုံ​ေသး​ေသး​ေလး​ေပၚမွာ မတ္တပ္ရပ္​ေနၿပီး လူၾကည့္​ေပါက္က​ေနတစ္ဆင့္ အျပင္ဘက္ကို ၾကည့္​ေနသည္။သူ ​ဦးဦးစုန္႔ကို ျမင္လိုက္ရတဲ့အခါ ဖရဲသီး​ေလးက စိတ္လႈပ္႐ွားသြားၿပီး သူ႕ရဲ႕နီရဲ​ေနတဲ့ မ်က္လုံး​ေလး​ေတြကို လက္ခုံ​ေလး​ေတြနဲ႔ ဖိကပ္သုတ္ပစ္ကာ အ​ျပင္ဘက္ကို အ​ေျပးအလႊား ​ေျပးထြက္သြားလိုက္​ေလသည္။သူက ခ်က္ခ်င္းပဲ စုန္႔႐ွီလင္ရဲ႕​ေပါင္​ေတြကို ဖက္တြယ္ကာ ငိုသံ​ေလးနဲ႔ ​ေျပာလိုက္သည္။   " ဦးဦး ,  သား ပါးပါးကို ႐ွာမ​ေတြ႕ဘူး ! "

သူ ဖရဲသီး​ေလး ဖက္တာကိုခံလိုက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ စုန္႔႐ွီလင္ ​ေတာင့္တင္းသြားသည္။အဲဒီ​ေနာက္ သူ သတိျပန္၀င္လာၿပီး ညင္သာစြာနဲ႔ ခပ္တိုးတိုး ​ေျပာလိုက္သည္။   " ဖရဲသီး​ေလး ? "

​ေျပာၿပီးတာနဲ႔ စုန္႔႐ွီလင္က ခါးကိုင္းကာ ဖရဲသီး​ေလးကို ​ေပြ႕ခ်ီလိုက္ၿပီး ​ေပၚယြီရဲ႕အိမ္ထဲကို လမ္း​ေလွ်ာက္၀င္သြားလိုက္သည္။

တန္တန္ဟာ ပဲတီစိမ္း​ေလးလိုမ်ိဳး မ်က္လုံး​ေသး​ေသး​ေလး​ေတြနဲ႔အတူ သန္႔စင္ခန္းတံခါးမွာ ရပ္​ေနရင္း သတ္ျဖတ္လိုစိတ္အျပည့္ပါတဲ့ အၾကည့္​ေတြနဲ႔ ၾကည့္​ေန​ေလသည္။ဒါ​ေပမယ့္ သူက ​ေ႐ွ႕ကို​ေတာ့ ​ေျပးထြက္မလာရဲ​ေခ်။

" ဦးဦးစုန္႔ , ပါးပါးကို ႐ွာဖို႔ သားကို ​ေခၚသြား​ေပးလို႔ရမလားဟင္ ? "   ဖရဲသီး​ေလးက သူ႕မ်က္လုံးထဲမွာ႐ွိတဲ့ မ်က္ရည္​​ေလးေတြနဲ႔အတူ စုန္႔႐ွီလင္ရဲ႕လည္တိုင္ကို ဖက္တြယ္ထားသည္။

စုန္႔႐ွီလင္မွာ က​ေလးတစ္​ေယာက္ရဲ႕မ်က္ရည္​ေတြက ဂြၽန္လမွာ႐ြာတဲ့ မိုးလိုမ်ိဳး ႐ုတ္တရက္ဆန္လွတာပဲလို႔ ​ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ခံစားလိုက္မိသည္။သူက ဘာစကားမွမဆိုဘဲ ဖရဲသီး​ေလးကို လက္တစ္ဖက္နဲ႔ ခ်ီထားၿပီး ​ေနာက္လက္တစ္ဖက္က​ေတာ့ ဖုန္းကို ထုတ္ယူကာ ​ေပၚယြီ႕ဆီ ​ေခၚလိုက္သည္။

" မဂၤလာပါ႐ွင္ , လူႀကီးမင္း ​ေခၚဆို​ေသာ ဖုန္းနံပါတ္မွာ စက္ပိတ္ထားပါသျဖင့္ ...... "

" မင္းကို ဂ႐ုစိုက္​ေပးရမယ့္ ​ေမာ့အန္းယြီက​ေရာ ဘယ္မွာ႐ွိ​ေနတာလဲ ? "   စုန္႔႐ွီလင္က က​ေလး​ေလးရဲ႕​ေက်ာျပင္​ေလးကို ပုတ္​ေပးလိုက္သည္။တကယ္လို႔ ခုခ်ိန္ ဒီ​​ေနရာမွာသာ တတိယလူ ႐ွိ​ေနရင္ အဲဒီလူက စုန္႔႐ွီလင္ရဲ႕ မ်က္၀န္းထဲမွာ တလတ္လတ္​ေတာက္ပ​ေနတဲ့ ​ေဒါသခိုး​ေတြကို ​ေသခ်ာ​ေပါက္ သတိျပဳမိႏိုင္မွာျဖစ္သည္။

" ဦးဦး​ေမာ့က မ႐ွိ​ေတာ့ဘူး ........ "

ဖရဲသီး​ေလးက ႐ုတ္တရက္ သူ႕ကိုဖက္ထားတဲ့ စုန္႔႐ွီလင္ဆီက​ေန တင္းၾကပ္လာတဲ့အား​ေတြကို ခံစားလိုက္မိသည္။ဒါ​ေပမယ့္ သူက နာလို႔ ​ေအာ္ငိုရမယ့္အစား ဖရဲသီး​ေလးဟာ စုန္႔႐ွီလင္နဲ႔ ဒီလိုမ်ိဳး​ေလး ​ေနခ်င္​ေနဆဲျဖစ္သည္။ ___ ဒီလိုနည္းနဲ႔ ဖက္ထား​ေပးတာက က​ေလးတစ္ေယာက္ဆီ လုံျခဳံမႈ႐ွိတဲ့ စိတ္ခံစားခ်က္ကို ​ေပးစြမ္းႏိုင္​ေပသည္။

" မင္း အခု ဘာလုပ္ခ်င္လဲ ? "   စုန္႔႐ွီလင္က ဘာမွမ႐ွိတဲ့ အခန္းလြတ္ကို ၾကည့္ကာ ​ေမးလိုက္သည္။

ခဏ​ေလာက္ၾကာၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ ဖရဲသီး​ေလးက တိုးတိုး​​ေလး ​ေျဖလာခဲ့သည္။ 
" သား ဦးဦးစုန္႔နဲဲ႕အတူတူ အိပ္ခ်င္တယ္ ။ သား တစ္​ေယာက္တည္းအိပ္ရမွာ ​ေၾကာက္လို႔ပါ​ေနာ္ "

စုန္႔႐ွီလင္က ခဏ​ေလာက္ တိတ္ဆိတ္သြားၿပီး မ​ေမွ်ာ္လင့္စြာနဲ႔ပဲ က​ေလး​ေလးရဲ႕ ​ေတာင္းဆိုခ်က္ကို သ​ေဘာတူလိုက္သည္။

ဟြားခ်န္ၿမိဳ႕​ေတာ္႐ွိ bar party တစ္ခုတြင္။

​ေမာ့အန္းယြီက သူ႕ရဲ႕နာရီကို ၾကည့္ကာ ​ေျပာလိုက္သည္။   " ​ေနာက္က်​ေနၿပီ ။ ငါ အရင္ ျပန္​ေတာ့မယ္ "

ဒါ​ေပမယ့္ သူ႕ေဘးမွာ႐ွိတဲ့ သူငယ္ခ်င္း​​ေတြက ေမာ့အန္းယြီကို ဝိုင္းဆြဲၿပီး ​ေျပာၾက​ေတာ့သည္။   " မင္းက ကိုယ္က်င့္တရားသိကၡာ​ေတြနဲ႔​ေနတဲ့ လူႀကီးလူ​ေကာင္းလုပ္ခ်င္ေနတာလား ? မဟုတ္ဘူး​ေလ ။ ငါတို႔​ေတြ မ​ေတြ႕ရတာ အ​ေတာ္ၾကာ​ေနၿပီကို ။ ဒီပါတီကို ​ေသခ်ာ​ေပါက္ တစ္ညလုံး က်င္းပရမယ္ "

​ေမာ့အန္းယြီက အိမ္မွာ႐ွိ​ေနတဲ့ က​ေလးနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး စိတ္မခ်ျဖစ္မိ​ေပမယ့္လည္း သူက သူ႕သူငယ္ခ်င္း​ေတြရဲ႕ ျဖား​ေယာင္း​ေသြး​ေဆာင္အယုံသြင္းတာကို ခံလိုက္ရကာ  ' ဖန္းခြၽမ္ ' အမည္ရတဲ့ ဝိုင္ခြက္ကို ​ေမာ့​ေသာက္ပစ္လိုက္သည္။

ထားပါ​ေတာ့။အဲဒီက​ေလးက ညဘက္မွာ ႏိုးတတ္တဲ့အက်င့္မ႐ွိ​ေလာက္ပါဘူး။အခုခ်ိန္​​ေတာ့ အိမ္ျပန္သြားတာထက္စာရင္ ဒီမွာ​ေနၿပီး အခ်ိန္​ေကာင္း​ေတြကို ျဖတ္သန္းလိုက္တာပဲ ပို​ေကာင္းတယ္။

မၾကာမီမွာပဲ ​ေမာ့အန္းယြီဟာ ဖရဲသီး​ေလးကို လုံးလုံးလ်ားလ်ား ​ေမ့​ေလ်ာ့သြား​ေတာ့​ေလသည္။

.
.
.
.
.
.

I'm veryyyyy proud of being a fan of Wang Yibo and Xiaozhan.😭😭😭