CY (RUM) POV:
"Im glad that you reach the second battle, standing infront of me with complete memories and complete members," one of the Professor that is responsible for the second battle said.
Months have already passed.
"Im glad that we survive," rinig kong bulong ni Yate.
"Today, your goal is to find the key that will open the safe place." she grinned. "You need to be careful, you have a time limits, you need to wake up. If you wont, you will stay in that world," we nodded.
"You need to be observant, If you find that there's something that its not right, prepare your self. Be careful! You might kill your member, if you kill your member in game, she or he cannot comeback anymore in reality, she will stay in that game until her body give up. No one can revive the person you killed in that game. Warning! You can feel pain, we put it in high intensity." Pagpapaliwanag niya.
"This battle is the combination of your late subjects and your subjects now, kung talagang may natutunan nga kayo malalampasan niyo ito. Good Luck students!" she said and we went inside the white room filled with apparatus, cables and a white a bed, a bed like the bed in the hospitals.
Malambot ito, humiga ako rito at isinuot ko yung Nervegear para makapasok ako sa Virtual World na ginawa nila. Hinanap ko yung On switch sa Gear at pinindot ito.
"The battled board is up!" rinig ko.
POISONOUS VERSUS SILICA GROUP
YE SQUAD VERSUS SILVER
BATTLE BOARD
BLACK TEAM WHITE TEAM
SEMI SEMI
PG-- --YES
| _____ ____ |
|---|PG |-- --|YES|---|
| | | |
CG-- | FINAL | -- MT
| _____ ____ |
|--|____| |____|--|
BG-- | | -- AG
| _____ | | ____ |
|---| SG |--| |--|AG |--|
| |
SG-- -- GT
After that, bigla na lang akong nahilo because of the surroundings. It made me dazed, nakakasuka rin ito and then bigla na lang huminto at napalitan ng itim na kapaligiran.
Anong nangyayari?
"Do you want to enter?"
'Yes or no'
I choose the Yes option. Nang mapindot ko iyon ay dumilim ang paligid, ilang segundo ay lumiwanag.
"Welcome to the Virtual World, RUM!"
Kinusot ko ang aking mata sapagkat napakalabo ng aking paningin, hindi ko makita ng wasto ang kapaligiran. Pumikit ako ng ilang segundo at iminulat ito, tumambad sa akin ang napakagandang paligid.
It was filled with different flowers, different kind of trees with different colors of leaves, there is also an animal like dog, cats, cow its like a real world but i know its not. I can feel the cold breeze of the wind that touches my skin.
'It felt so real'
Hinanap ko yung mga kasama ko. I saw J standing in front of the tree, i called him but he didn't hear me.
"Ouy!" paguulit ko pero hindi parin ito lumingon.
Kaya naman naglakad na ako palapit sa kanya at hinawakan ang kanyang balikat at tinapik. Tumayo naman ito at humarap sakin and he smiled.
'Okay lang ba ito?'
"Anong ginagawa mo diyan? Hinahawakan mo ang isang..a-a-ahas?" tumingin ako kay J. Ngumiti ito.
'Hindi siya mahilig sa ahas, what happen?'
'Halos tumakbo nga kami dahil sa ahas sa gubat eh. Tapos siya? Hinahawakan niya ito'
"Tara na! Hanapin na natin ang iba nating kasama," sabi ko sa kanya. Sumunod naman ito. Ngayon lang yata hindi dumadaldal ito ah.
'Weird'
'There's one way para malaman kung eto talaga si J'
"J!" i called him, and then he face me. All my doubts at him, lahat ng ito napatunayan.
Mula sa kalayuan nakita ko ang hindi ko inaasahan na siyang nagpagising sa akin sa katotohanan.
'Ibig sabihin may mga kapareha kami?' I saw my self picking a fucking flower?! Inamoy niya pa ito.
'Juskoo kung gagawa sila ng kagaya ko yung hindi naman daw masyadong girly!'
Kailan ko pa nahiligan ang isang bulaklak? Pinakiramdaman ko yung kasama ko which is not a real J, I know its not him.
"Cy, Okay ka lang ba?" tanong niya. Nakatalikod siya sa taong kamukha ko kaya naman hindi niya ito nakita.
'Ayos din umacting ito ah'
'Makapagacting nga rin' ngunit bigla siyang tumalikod sakin kaya nakita niya yung kamukha ko.
Humarap siya at sumugod. Mabilis ito at malakas eto ba yung sinabi nila na.. Be careful. Nasipa niya ako sa tagiliran. Talaga ngang mararamdaman mo yung sakit. Halos hindi na ako makatayo.
'HAHAHAHAHAH shit ang sakit! amputcha nitong J na ito ah'
'Kala mo ah J. Dito nga kita gulpihin. Magtutuos tayo ngayon HAHHAHAHA'
Humarap ako sa kanya at pumusisyon. I predict his move.
He kick his right leg yumuko ako at ibinalanse ang aking katawan at sinipa ko ang kanyang kaliwang paa na bumabalanse sa kanya sa pagtayo, siya'y napaluhod. Kinuha ko ang oras na iyon, dali dali akong pumunta sa kanyang likuran at hinugot ang kutsilyong nasa kanyang bewang, Pumunta ako sa kanyang harapan at itinurok ko ang kutsilyo sa kanyang lalamunan.
Siya'y naglaho na parang babasaging bagay. Nabitak ito at nawala na parang bula ganoon din ang kutsilyong ginamit ko.
'Find your true teammate!' dapat.
Ang galing naman ng ginawa nila. Nakagawa sila ng kagaya namin. Kamukhang kamukha pa ngunit hindi ang ugali namin.
Kailangan kong mahanap sa madaling panahon ang mga kasama ko.
'Ngunit paano ko mahahalatang sila iyon?'
Mayroon lang akong isang naiisip na paraan but thats too dangerous dahil sure akong pinapanood nila kami ngayon.
MT POV:
Kasalukuyan kong hinahanap ang mga kasama ko nang makita ko si Mei Fel. Tinawag ko ito. Humarap siya.
"Bakit?" sabi niya.
'Tsh!' bago kami pumunta rito nagusap usap na kami. Alam namin na may mga kamukha kami kaya naman gumawa kami ng isang salita para mahalata namin ang isat isa.
'Paano namin nalaman?'
Well! My mother's pets which is our private professor told us about the game.
Umalis ako roon ngunit sumunod ito kaya naman humarap ako at hinugot ang kutsilyong nasa kanyang tagiliran at isinaksak ko sa kanya.
Wala akong oras makipagplastikan. Sinabihan na kami ng aming private professor na sina Professor N and Professor O. Nang makita ko ulit ang kamukha ni Meifel lumapit ako rito at kinalabit siya.
"Ay Poisonous!" bigla niyang sabi.
"Hmmmm," anya ko.
"O lider. Akala ko na kung sino," hinampas niya pa ako ngunit seryoso lang ako.
"May panahon ka pang pumitas ng bulaklak! Nasa battle tayo!" sigaw ko sa kanya.
"Pasensiya na po," yumuko ito at humingi ng tawad sa akin.
"Gusto mo bang isumbong kita sa nanay mo nang maparusahan ka ulit?" mabilis itong umiling.
"Eh ano pang ginawa mo?! Maghanap ka! Bilisan mo!" inis na sabi ko sa kanya. Nauna siyang naglakad.
'Hindi na ako mahihirapang maghanap'
AGENT L POV:
Nakatingin kami sa malaking monitor. Pinapanood namin sila. Some of them ay nahanap na ang iba nilang miyembro.
The difference of the characters in the virtual world and the Students, is their personality.
Nahirapan daw ang mga professor lalong lalo na sa panggagaya ng kanilang personalidad. Yung appearance nila ng panlabas ay magagaya niya ngunit ang kanilang ugali ay mahihirapan siya.
"Raise the volume!" sabi ng kasamahan ko.
"Poisonous!" sabi ng isa sa mga Poisonous members.
"Ikaw nga. Tara hanapin pa natin ang iba nating kasama," sabi nila.
"Poisonous? Isa ba iyong palatandaan?" tanong ng isa sa mga kasamahan ko.
Palatandaan? Kung palatandaan nga ito paano nila nalaman na ganito ang setup ng battle? Hindi naman pwedeng kagagawa lang nila ito. Ang ibig sabihin non ay ginawa na nila ito bago pa sila pumasok.
Tumingin ako sa Private Professor ng mga Poisonous. Nakangisi silang nanonood.
"Lahat ng Private Prof. Lumabas na muna kayo!" sabi nila.
Nagtaka naman kami roon ngunit wala kaming nagawa dahil utos iyon ng mas mataas sa amin.
"Asan nga pala si Assistant? Napapansin ko lagi na lang siyang wala?" tanong ni Agent X. Isa sa mga Professor ng Silica Group.
"Mayroon lang siyang inaasikaso sa labas," sabi naman ni Agent N. One of the professor of Poisonous. May kutob talaga ako sa kanila kasama na ang grupo ng mga bata.
HILL (YATE) POV:
Tumingin ako sa nagmessage pinindot ko ito. Magkasama na sila Riana at Cas, Ella at Rian, Cy at J, A at Yeon, Pia at Ren, Aya at Ayan.
'Eh sila Vin at Zey zey?' bakit hindi pa sila magkasama.
'Saan kaya pwedeng hanapin yung susi?'
'Wait! is it a literal key or the Agents are talking about the deeper meaning of it? or may iba pa itong kahulugan?'
VIN (SNOOPY) POV:
Ilang mukha na ng taong gusto ko ang nakita ko ngunit hindi ko parin siya nakikita.
Umalis ako sa lugar at napadpad sa hardin ng mga bulaklak at doon ko siya nakita. I know it was her.
My heart is beating so fast like they were racing. Unti unti akong naglakad palapit sa kanya at niyakap ko siya, the next thing i new nasa lupa na ako at namimilipit sa sakit.
"Oh my god! Vin Im s-sorry," she said.
"Hindi mo pa ako nahalata ha!" naiinis kong sabi.
'Ako nahalata ko siya tapos siya hindi niya ako nahalata'
'Unfair' sinimangutan ko siya.
"Ay aba sino ba naman ang hindi magugulat roon malay mo, isa ka palang huwad. Malay ko bang ikaw talaga yan," ani niya at tinulungan akong tumayo.
"Teka ikaw ba talaga yan? Walang halong biro? Ikaw ba si Vin talaga. Teka para makumpirma ko. Anong tawag ko sayo?" tanong niya na nakataas ang kilay.
"Pati ba naman yun? Kapre!......Naiinis na ako sayo ah," sabi ko sa kanya. Nagulat ako ng niyakap niya ako ng mahigpit.
"Juskoooo! Nahanap din kitang kapre ka!" hinampas niya ako sa dibdib.
'Kita mo 'to'
"Tara hanapin na natin yung iba," sabi ko sa kanya at hinawakan ang kanyang kamay at hinila. Sa di kalayuan ay nakita namin si Yate na kasama sila Aya at Ayan.
"Yate!" sigaw naming sabay ni Zey Zey. Lumingon silang tatlo.
"O kayo pala!" nagtinginan kami ni Zey zey.
"I've got an idea," she said in a low voice and she winked at me.
Nagsalita si Zey Zey ng words ng pang mga gay. Kung talagang siya nga si Yate ay maiintindihan niya ito ngunit hindi!
Kaya naman mabilis kaming kumilos, kinuha ko ang kutsilyo at sinaksak sila, ganun ang ginawa ni Zey.
We made a side glance on them to see what happen as usual they vanished like a broken shit pieces of glass.
HILL (YATE) POV:
Buo na kami ang gagawin na lang namin ay hahanapin yung susi na magpapalabas sa amin.
"What kind of key is that?" tanong ni Pia.
"Lets find it," tanong ko. Hinawakan nila Vin at Zey zey ang magkabilaan kong kamay naghawak hawak kamay kami tsaka namin ito itinaas.
"Kaya natin to!" sigaw namin.
Umilaw ito ng napakaliwanag na naging dahilan upang kamiy masilaw sa tindi ng liwanag na kanyang idinulot.
Pagmulat ko ay nakita ko ang itim na siyang humaharang upang makita ko kung anong nangyayari sa kapaligiran. Dahan dahan ko itong tinanggal.
"Congratulations. You've past the second battle!" rinig kong sabi ng taong nasa aking harapan. Nakita ko yung mga kasama ko naguguluhan parin sila.
'Nasa reality world na ba kami bakla?' Bumangon ako.
"You're the first group to finish the battle," sabi ng isang babaeng nakasuot ng white robe.
"You're great! You know each other very well that leads you to victory. The information they have is not enough to deceive you. Your personality is unique, its hard to copy it to the virtual characters, the way the virtual characters act i know in the eyes of others its perfect but in your eyes alam niyo na agad na may kakaiba." she said.
"I, the creator of the virtual reality world is giving you a gift--" she gave us a box. "I am proud to all of you. See you in the graduation," ngumiti ito at bumalik na sa malaking monitor at pinanood ang iba.
Umalis na kami roon. Pagkalabas namin isang mahigpit na salubong ang iginawad sa amin ni Miss L.
"Im very proud of you!" sabi niya na mangiyak ngiyak pa. Yumakap kami sa kanya pabalik.
MEIJI POV:
"Fuck! Baka naman nalaman na nila yung keyword natin!" palakad lakad si MT.
"You!" she point her finger directly on me.
"P-po?" sabi ko.
"Find them!" tatatlo pa lang kami si MEI FEL, MT at ako.
"Mei Z!" sigaw namin sa kanya. Lumapit ito but something is wrong kaya naman kinuha ni MT yung kutsilyo niya at isinaksak rito. Parehong nawala yung kutsilyo at si MEI Z.
"Trust me on this MT," sabi ko sa kanya.
She dont know well her teammates, she dont have to know them as long as you're dependable on her eyes, thats all the matter but i wont risk our life here, if we're stuck mas lalong magagalit sa kanya ang mama niya. Hindi ko sinabi sa kanya dahil alam kong nakikinig sila ngayon.
Silent is the key.
Nang makita namin ang Ye Squad ay agad agad na sumugod ang mga kasama ko. That was the plan. Kill the Ye Squad here. Lahat ng makita nilang Ye squad ay pinapatay nila.
Kailangan namin silang mapatalsik dahil alam nila ang sikreto namin ngunit hanggang kailan itatago ng Crimson Rose ang ginawa nila labing anim na nataon ng lumipas.
I know a liitle bit about the past Mga ilang oras ay nahanap ko na rin silang lahat.
"Maasahan ka naman pala," sabi sakin ni MT. I dont expect a thank you word coming from her pero alam kong yun ang ipinapahiwatig ng boses niya. She is not that cruel but because of her mother she need to.
Mga sandali pay nawala na kami sa mundo na iyon. Iminulat ko ang aking mata.
"Congratulations! Poisonous!" sabi nila. Lumabas kami sa kwartong iyon at hinahanap ang Professor namin.
"Mabuti nakaligtas na kayo, akala ko hindi na kayo makakalabas. Samalat sa Diyos," sabi ng Private Professor namin. Ngumiti ako.
"Kami ba ang nauna?" tanong ng isa sa amin. Umiling ito at itinuro ang Ye squad sa malayo na masayang kumakain.
"Tsh! Ibig sabihin lahat ng pinaslang namin ay huwad," di makapaniwalang sinabi ni MT.
"Yeah! You have no choice, mukhang ang mga alagad ng iyong ina ang gagawa ng pinapagawa niya," yumuko kami.
"Paanong hindi kayo agad nakalabas?" tanong ni Prof. N.
"Malamang nalaman nila," MT said.
"Sinabi ko naman sa inyo huwag niyong ipapahalata na gumawa kayo ng senyales," sasagot pa sana si MT ng biglang tumunog ang kwarto.
Isang nakakabinging tunog ang bumalot, rinig hanggang hallway kung nasan kami. Agad kaming tumakbo papasok. Binuksan namin ang kwarto. Mabilis silang gumalaw. Tumingin kami sa Time na natitira.
Dalawang grupo na lang ang natitira
00:05
00:04
Bumangon ang Silver Team or should I say the AG pero sampu lang ang nakabalik sa Reality
00:03
00:02
00:01
"BATTLES OVER!" Hindi parin bumangon ang Silica Group.
"Anong mangyayari sa kanila?" tarantang tanong ng isang miyembro ng Ye Squad.
"They are the 19th group that became a patient because of the Virtual Game. We're still doing our best para mas mapatagal pa ang time limit," ani nila.
"Is there a way para makabalik sila?" tanong ng lider ng YE squad.
Bakit ba nila yun pinapakealaman? Its out of their concern.
"Yes but it depends on them. The chance is very low. When another battle will come, that was their chance para makabalik sila sa Reality kung magigising sila pero kung hindi im sorry, they will stay there.
"Let me ask another question," sabi ng isang kasama ko.
"What is the key you're talking about?" she asked.
"Hahaha, The key--" she held her chin "The key is...... What do you think? Why are you here in this world or shoud i say the safe place?" that question made me think.
'Ano nga ba?'
"Huwag niyo nang problemahin yun. Sumama kayo sakin," sumunod kami sa kanya.
"Ah anong daya ang ginawa niyo bakit kayo nakalabas ng maaga?" we stopped walking and face them. We wait for their answer.
"Haha. Nagulat ka ba? Eh kayo? anong ginawa niyo bakit hindi gumana ang pandaraya niyo?" nakangising sabi ng lider nila. Agad silang umalis. Tumingin kami sa kanila ng masama.
Pumasok kami sa loob nakita namin ang mga nakaratay na tao. Their head was covered with the nerve gear.
"They are roaming the whole place in the game," sabi niya habang naglalakad kami papunta sa pinaka dulo ng kwarto.
"Pero bakit po hindi namin sila nakita?" tanong ng isang Ye Squad.
"Because we made a place for them," She said.
"What's happening to that person?" one of the member of Ye Squad pointed in our right. The person move like she was possessed by a spirit.
"Call the head of this department!" She said to person right beside her.
"You should go to your dorm right now students, Im sorry we can't assist you on your way," yumuko ito. Tumango kami at lumabas. Muli kong sinulyapan ang Ye Squad. Malayo na sila sa amin. Huminga ako ng malalim.
'What is the key?' biglang pumasok ang tanong na iyon sa aking isipan.
'Why this question bugging my mind?'
'Why the fuck im curious about this?'
'Urghhhh. I hate this feeling' binilisan kong maglakad para makaabot na agad ako sa dorm.
Nakatunganga lang ako sa kawalan nang marinig ko ang sinabi ng isa sa mga teammates ko.
"MT!" hinihingal itong nagsalita. "The result is up!!" agad akong tumayo at dali daling pumunta sa sala. Nakasabay ko pa si MT na tumakbo para lamang makita ang resulta.
MT POV:
Agad akong tumakbo palabas ng kwarto nang sabihin ng isa sa mga kasamahan ko na lumabas na ang resulta. Nang makita ko ito ay unti unti akong naglakad habang nakatingin sa resulta.
BATTLE BOARD
BLACK TEAM WHITE TEAM
SEMI SEMI
PG-- --YES
| _____ ____ |
|---|PG |-- --|YES|---|
| | | |
CG-- | FINAL | -- MT
| _____ ____ |
|--|PG| | YES|--|
BG-- | | -- AG
| _____ | | ____ |
|---| SG |--| |--|AG |--|
| |
SG-- -- GT
"Damn!" mahinang mura ko.
Mga ilang sandali pa'y napalitan ito. Unti unting lumambot ang aking mga paa, napaupo na lamang ako sa sahig dahil sa naging resulta ng Rank Board.
'This is unbelievable!'
RANK BOARD
RANK 1: YES (YE SQUAD)
RANK 2: PG (POISONOUS GROUP)
RANK 3: SG (SILICA GROUP) -Eliminated
RANK 4: AG (SILVER) - Eliminated
RANK 5: CG(CALTHEIAS GROUP) -Eliminated
RANK 6: GT (GIFTHER TEAM) -Eliminated
RANK 7: PT (PEGASUS TEAM) -Eliminated
RANK 8: MT (MIRROR TEAM) -Eliminated
RANK 9: BG(BEPANTHEM GROUP) -Eliminated
RANK 10: BG (BUNNY GROUP) -Eliminated
How come the Silver Team is Eliminated?
Ah. I remember you cant proceed to another battle kung kulang ang miyembro mo
"Sigurado akong may ginawa sila rito!" sabi ko.
"Kaya nga!" pagsang-ayon ng mga kasama ko.
"Hindi pwede 'to!"
'All of my sacrifices, how? How can i face my mother right now?'
"MT!" niyugyog ako ng mga kasama ko. "Dont worry to much! Okay?! Hm? Mapapalitan pa 'yan? Ha?!" tumango ako. Nang makabawi ako, ilang curses ang nasabi ko dahil sa inis at frustration.
"Bwisit!" palakad lakad ako.
"Ughh nakakainis!" Lumabas ako para makalanghap ng sariwang hangin ngunit naging malala ng makita ko yung mga YE squad na masaya, agad akong bumaba at lumapit sa kanila kasama yung mga kasama ko.
Tinuro ko sila na naging dahilan upang tumigil sila sa pagtawa. Narito kami ngayon sa park.
"Tandaan niyo ito! Malalaman ko rin ang kahinaan niyo. Aalamin ko kung anong sikreto niyo sa pagkakataong iyon, 'yon ang magiging dahilan ng pagkawala niyo sa paningin ko," sakto naman na pinapatawag kami sa hide out.
"Kay bilis ng balita, totoo ngang may taenga ang lupa, may pakpak ang balita." pagak akong natawa. Nang makarating kami ay agad kong nakita ang aking ina. Agad agad akong humingi ng tawad. Halos yakapin ko na ang malamig na semento.
"Mom! Patawad!" ganon din ang ginawa ng mga kasama ko.
"Bakit sila pa?! Akala ko ba papatalsikin niyo sila ng mas maaga pa kesa sa gusto ko? Bakit nakaabot sila hanggang dito?! Sila ang magiging dahilan ng pagbagsak natin hindi ko alam ang dahilan pero nararamdaman ko sila ang pipigil. I told you to kill them! Bakit hindi mo ginawa?! Wala kang kwentang anak! Wala kayong kwenta! Wala kayong naitutulong sakin! Paano ako aangat nito? Hindi mo man lang magawa ang simpleng pinapagawa ko sayo! Pinapagawa ko sa inyo! Hindi kita pinapalamon para maging senyorita rito sumunod ka sa utos ko! Naintindihan moko! Napakawalang kwenta mo! Sana pinalaglag na lang kita!"
"Umalis na kayo sa harapan! Baka hindi ako makapagpigil at baka ako ang tumapos sa buhay niyo," dali dali kaming umalis.
Pumunta kami kung saan doon namin binubuhos ang sakit, galit na nararamdaman namin. Kumuha ako ng pinggan at inihagis ito sa semento.
Malakas na ingay ang bumalot sa kwarto. Pinagpatuloy naming gawin iyon ngunit natigil iyon nang nakarinig kami ng pagbukas ng pinto. Napatingin kami rito.
"Napagalitan na naman ba kayo?" ani niya at naglakad palapit sa amin kasabay ng mga kasama niya. Bigla na lang tumulo ang mga luha ko, ganun din pala ang mga kasama ko.
"Huwag na kayong umiyak," lumapit siya sakin at pinahid ang aking luha.
'Nope! I should not reveal any weakness to someone' tinabig ko ang kanyang kamay.
"Hindi mo alam ang nararamdaman namin!" tumayo ako. Napakurap kurap ito.
"Dont let your anger and hatred consume you mga anak. Hindi namin kayo pinalaki na ganyan. Dont let the darkness consume the light," siguro kung siya lang ang ina ko siguro hindi ko mararanasan 'to.
'Meiji must be very lucky' Pinigilan ko ang anumang luha na nais lumabas at kumawala.
"Pwes simula nung nawalay kami hindi na kami ang dati niyong kilala!" nagpapasalamat ako dahil pinalaki niyo kami ng mabuti. "At tsaka bakit pa kayo narito kung pwede namin kayong tumakas!" i want to be selfish, gusto kong dito lang kayo but your life is not safe here. "Iyon ang gusto niyo diba? Lumayas na kayo rito!" sigaw ko. Hindi sila nakapagsalita.
'Gusto kong bawiin lahat ng sinabi ko ngunit ayaw kong dumating ang panahon na gamitin kayo ng aking ina'
"Simula ngayon pinapangako ko! Ito na ang huling pagpapagamit ko sa aking ina!" tumayo ako ng maayos. "Walang sino man sa lahat ng naririto ang magdidikta ng buhay ko!"
"Huwag kang magrevenge MT. Hindi ikaw yan, you're sweet, kind and caring, you love your mother. Dont revenge wait for the time," she said.
"Tsh! Get out!" i said. Lahat silay umalis sa kwarto. Agad agad akong pumulot ng babasagin ko at inihagis ito.
'I will not be a puppet anymore!'
01001001|01010100|01010101|01010100|01010101|01001100|01001111|01011001|
HAPPY NEW YEAR EVERYONE :)
Magingat kayo palagi, lovelots