Scroll down for Zawgyi.
Unicode
မိတ်ကပ်လိမ်းပြီးနောက် ဓါတ်ပုံဆရာက ဓါတ်ပုံတချို့ကို ရိုက်ကူးပြီး အဲဒီပုံတွေကို ကြော်ညာအတွက် တရား၀င် website မှာ တင်လိုက်သည်။
မော့အန်းယွီက မိတ်ကပ်လိမ်းလို့ စောပြီးသွားတာကြောင့် သူ ၀တ်ရမယ့် အ၀တ်အစားတွေကို လဲလိုက်သည်။သူက ပေါ်ယွီ့ရဲ့နားနေခန်းတံခါးနားမှာ ရပ်ပြီး ပေါ်ယွီကို တိတ်တဆိတ် စောင့်နေသည်။
ရလဒ်အနေနဲ့ကတော့ ပေါ်ယွီ ရှေးခေတ်၀တ်စုံကို ၀တ်ပြီး အပြင်ထွက်လာတဲ့အချိန်မှာ သူ ကြက်သေသေသွားတော့သည်။
ပေါ်ယွီဟာ အဖြူရောင်၀တ်ရုံနဲ့အတူ ကျက်သရေရှိပြီး ချောမောခန့်ညားနေလေသည်။သူ့လက်ထဲမှာ ကျောက်စိမ်းယပ်တောင်တစ်ချောင်းကို ကိုင်ဆောင်ထားပြီး အနက်ရောင်ဆံနွယ်တွေကို ခပ်မြင့်မြင့် စုစည်းထားသည်။
ပေါ်ယွီရဲ့မျက်နှာက အခုခေတ် အ၀တ်အစားတွေနဲ့ဆိုရင် အရမ်းချောမောခန့်ညားနေရုံသာမက ရှေးခေတ်အ၀တ်အစားတွေ ၀တ်ဆင်ထားရင်လည်း အလွန်ဆွဲဆောင်မှုရှိသည်။ဒါကြောင့် ပေါ်ယွီ့မှာ သူ သရုပ်ဆောင်နိုင်တဲ့ ဇာတ်ကောင်ပုံစံအမျိုးမျိုး ရှိသည်။
မော့အန်းယွီက ခဏလောက် အသက်ရှူရပ်သွားပြီးနောက်မှာတော့ သူ လျင်မြန်စွာပဲ သတိပြန်၀င်လာသည်။ပေါ်ယွီက တစ်ခုခုကို ရိပ်မိသွားမှာ သူ စိုးရိမ်နေမိသည်။
ဒါပေမယ့် မော့အန်းယွီသာမက ၀န်ထမ်းတွေအပါအ၀င် သရုပ်ဆောင်မင်းသားတွေကို ကူညီဖို့လာကြတဲ့ နားနေခန်းအပြင်မှာ ရပ်နေကြတဲ့ လူတွေကလည်း ပေါ်ယွီကို မြင်ပြီးတဲ့အခါ သူတို့တွေ တိတ်ဆိတ်သွားကြတော့သည်။
ပေါ်ယွီက ယပ်တောင်ကို ဖွင့်လိုက်ပြီး လျှောက်လာကာ သူ့လက်မောင်းကို မော့အန်းယွီရဲ့ပုခုံးပေါ်မှာ တင်လိုက်သည်။ " မင်း မင်းရဲ့အ၀တ်အစားတွေနဲ့ ဓါတ်ပုံရိုက်ပြီးသွားပြီလား ? "
မော့အန်းယွီ ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ပြီး သူ့နားရွက်တွေကတော့ အနီရောင်ပြောင်းနေပြီဖြစ်သည်။သူ ပေါ်ယွီရဲ့အရှေ့မှာ ခြေလေးလက်လေးလှုပ်ဖို့ကိုတောင် စိတ်လှုပ်ရှားနေတာကြောင့် သူ့ကိုယ်သူ ပြင်းပြင်းထန်ထန် ထိန်းချုပ်နေရသည်။
ဒါရိုက်တာဟော်က ပေါ်ယွီရဲ့နောက်ဆုံးရိုက်ထားတဲ့ ဓါတ်ပုံတွေကို မြင်တဲ့အခါ သူလည်း ခဏလောက် ကြက်သေသေသွားခဲ့သည်။အဲဒီနောက် သူ ပေါ်ယွီဆီကို အံ့အားသင့်နေတဲ့မျက်နှာကြီးနဲ့ ပြေးလာတော့သည်။ဒါက လုံး၀ကို သူ့စိတ်ကူးထဲက ကုချန်ကျင်းပဲ!!!
ကုချန်ကျင်းဆိုတာ စစ်သူကြီးငယ်လေးရဲ့အမည်ဖြစ်သည်။
မော့အန်းယွီက စိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြစ်သွားသလို ခံစားလိုက်ရပြီး စိတ်လှုပ်ရှားနေတဲ့ ဒါရိုက်တာဟော်ကို တစ်ချက်လောက်ကြည့်ကာ ဘာစကားမှမပြောဘဲ သူ့အကြည့်တွေကို ရုတ်သိမ်းလိုက်သည်။
ဒါရိုက်တာဟော်က စိတ်လှုပ်ရှားစွာ loudspeaker ကို မြှောက်ပြီး ပြောလိုက်သည်။ " အလုပ်,လုပ်ချိန်ရောက်ပြီ !!! အလုပ်,လုပ်ချိန် !!! "
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
အင်ပါယာနန်းမြို့တော်တွင် အရင်အတိုင်းပဲ လမ်းတွေပေါ်မှာ လူတွေအပြည့်နဲ့ ဆူညံနေပြီး အေးအေးချမ်းချမ်း စျေးရောင်းနေကြသူတွေနဲ့ ပြည့်နှက်နေသည်။ကျောက်စိမ်းတုံးလေးလိုမျိုး ချောမောခန့်ညားပြီး ကျက်သရေရှိတဲ့ စစ်သူကြီးငယ်လေးဟာ လက်မထပ်ရသေးတဲ့ အမျိုးသမီးလေးတွေရဲ့ ဘေးကနေ ဖြတ်သွားလိုက်သည်။အဲဒီအမျိုးသမီးလေးတွေက သူမတို့ရဲ့ မွှေးပျံ့ရနံ့သင်းနေတဲ့ လက်ကိုင်ပဝါတွေကို မြေပြင်ပေါ်မှာ ကျဲလိုက်ကြပြီး စစ်သူကြီးငယ်လေးကို လက်ထက်ရဖို့ တိတ်တိတ်လေး ဆုတောင်းနေကြသည်။
ပေါ့ပေါ့ပါးပါး နေတတ်ပြီး ရည်မွန်ပေမယ့် သိက္ခာတရားရှိတဲ့ စစ်သူကြီးငယ်လေးက သူတို့တွေကို ပြန်ပြီးမတုံ့ပြန်ဘဲ ယပ်တောင်လေးကိုခပ်ကာ အစေခံကောင်မလေးတွေနဲ့ ကစားဖို့အတွက် စံအိမ်ဆီကို ပြန်သွားလေသည်။
နောက်ဇာတ်၀င်ခန်းတွင် သံသယများတတ်တဲ့ ဧကရာဇ်အိုကြီးက နောက်ဆုံးမှာ သူ့ရဲ့ဆိုးသွမ်းတဲ့ ကိုယ်လုပ်တော်တွေနဲ့ ကောက်ကျစ်စဉ်းလဲတဲ့ မိန်းမစိုးတွေရဲ့ သွေးထိုးလှုံ့ဆော်မှုကြောင့် လျို့ဝှက်အမိန့်ပြန်တမ်းတစ်ခု ချမှတ်ခဲ့သည် ; တရား၀င်ဇနီးကနေ မွေးဖွားလာပြီး စစ်ပွဲရဲ့ နတ်ဘုရားစစ်သူကြီးကို အမည်ရတဲ့ အကြီးဆုံးသားဖြစ်သူဟာ စစ်မြေပြင်မှာ သေဆုံးဖို့ ဖိအားပေးခံခဲ့ရသည်။ဒုတိယသားကတော့ ကြောက်စရာကောင်းတဲ့ လူတစ်ယောက်က တမင်တကာ လက်ထိုးသူစာရင်းကို အသိပေးလိုက်တာကြောင့် မြို့တံခါးမှာ ခေါင်းဖြတ်အသတ်ခံလိုက်ရသည်။
မာနကြီးတဲ့ စစ်သူကြီးငယ်လေးတစ်ယောက်တည်းသာ အသက်ရှင်ကျန်ရစ်ခဲ့သည်။
နောက်ထပ်ဇာတ်၀င်ခန်း။
စစ်သူကြီးငယ်လေးရဲ့ အဖြူရောင်၀တ်စုံဟာ အညစ်အကြေးဖုန်တွေနဲ့ စွန်းထင်နေသည်။သူက ရှုပ်ပွနေတဲ့ဆံနွယ်တွေနဲ့အတူ မြေကြီးပေါ်မှာ အခက်တွေ့စွာနဲ့ ဒူးထောက်နေပြီး သူ့ရဲ့ဒုတိယအစ်ကို ခေါင်းဖြတ်ခံလိုက်ရတဲ့ မြို့တံခါးကို ဝိုးတဝါးကြည့်နေလေသည်။
အနက်ရောင်၀တ်စုံ၀တ်ပြီး မျက်နှာဖုံးတပ်ထားတဲ့ လူတစ်ယောက်က သူ့ဘေးမှာ မတ်တပ်ရပ်နေကာ စိတ်မရှည်စွာနဲ့ သူ့ရဲ့မေးစေ့ကို မော့လိုက်သည်။ " မင်း ကလဲ့စားချေချင်ရင် အချိန်ဆွဲမနေနဲ့ ။ ကွန်ဖူးလေ့ကျင့်ဖို့အတွက် လုံလုံလောက်လောက် စားသောက်ရမယ် ။ ပြီးရင်တော့ ဧကရာဇ်အိုကြီးကို ဒုက္ခပေးဖို့ ပြန်သွားပေါ့ "
" ကျွန်တော် ...... ကလဲ့စားချေချင်တယ် " နှလုံးသားကင်းမဲ့သွားတဲ့ စစ်သူကြီးငယ်လေးက ခိုင်မာပြတ်သားတဲ့အမူအရာနဲ့ မျက်နှာဖုံး၀တ်ထားတဲ့လူကို မော့ကြည့်ကာ ထပ်ပြောလိုက်သည်။ " ကျွန်တော် ကလဲ့စားချေချင်တယ် "
မျက်နှာဖုံးနဲ့လူက ရယ်မောကာ သစ်ပင်ပေါ်ကနေ ခုန်ချလိုက်သည်။သူ့ရဲ့လက်ကို စစ်သူကြီးငယ်လေးရဲ့ခါးမှာ ရစ်ပတ်လိုက်ပြီး ပေါ့ပါးစွာ သူ့ခြေထောက်တွေကို ခုန်လိုက်တဲ့အခါ ချက်ချင်းပဲ မိုင်တစ်ရာလောက်အကွာကို ရောက်ရှိသွားသည်။
" Cut !!! "
ဒါရိုက်တာဟော်က နဖူးပေါ်မှာရှိနေတဲ့ ချွေးတွေကို သုတ်ပြီး လှေကားပေါ်မှာ ရပ်နေကြရတုန်းပဲဖြစ်တဲ့ ပေါ်ယွီနဲ့မော့အန်းယွီတို့ကို မြန်မြန် အောက်ချပေးဖို့ ၀န်ထမ်းတွေကို ပြောလိုက်သည်။
မော့အန်းယွီက လှေကားပေါ်ကနေဆင်းလာပြီး မျက်နှာဖုံးကိုချွတ်ကာ လက်ထောက်တစ်ယောက်ကမ်းပေးလာတဲ့ ရေနှစ်ဘူးကို ယူလိုက်သည်။အဲဒီနောက် သူ တစ်ဘူးကို ပေါ်ယွီဆီ ပေးလိုက်သည်။ " အပူရှပ်မှာစိုးလို့ ရေနည်းနည်းလောက်သောက်လိုက်ပါဦး "
__________ အခုက ဆောင်းဦးရာသီဆိုပေမယ့် နေ့ခင်းဘက်တွေမှာ ရာသီဥတုပူနေဆဲပင်ဖြစ်သည်။သူတို့တွေက အလွှာတွေအထပ်ထပ်ပါတဲ့ ရှေးခေတ်၀တ်စုံတွေကို ၀တ်လိုက်တဲ့အခါ ပိုပြီးပူအိုက်သွားသလို ခံစားရသည်။ညရောက်တော့ သူတို့တွေ အလုပ်ပြီးတဲ့အခါ သူတို့ရဲ့အ၀တ်အစားတွေက ချွေးတွေနဲ့ စိုရွှဲနေလို့သည်။
ရိုက်ကူးရေးနေ့ တော်တော်များများကို ဖြတ်သန်းပြီးနောက် ပေါ်ယွီမှာ မော့အန်းယွီအပေါ် ကောင်းထဲ့ထင်မြင်ချက်တစ်ခုရှိလာသည်။မော့အန်းယွီက အပြင်ပန်းမှာ အေးစက်နေပင်မယ့် နွေးထွေးတဲ့နှလုံးသားရှိတယ်လို့ ထင်မိသည်။သူ မော့အန်းယွီဆီက ရေဘူးကို ယူပြီး ရေအများကြီးတစ်ငုံ သောက်လိုက်သည်။
မော့အန်းယွီလည်း ပါးစပ်နဲ့အပြည့် ရေခဲရေကို မော့သောက်လိုက်သည်။သူ့အပေါ်မှာ ပေါ်ယွီက ယုံကြည်မှုရှိတာကို စိတ်ကျေနပ်နေတာကြောင့် သူ အရမ်းကို စိတ်အခြေအနေ သိပ်ကောင်းနေသည်။
အ၀တ်အစားတွေနဲ့အဆင်တန်ဆာတွေကို ဖယ်ပြီးသွားတဲ့အခါ မော့အန်းယွီက ပြေးလာပြီး ပြောလိုက်သည်။ " ပေါ်ယွီ , ဒီနေ့ည ကျွန်တော်တို့အားလုံး အနားယူတဲ့နေနဲ့ hotpot စားပြီး သီချင်းသွားဆိုကြမလို့ ခင်ဗျားရော လိုက်မလား ? "
ပေါ်ယွီ ခေါင်းခါလိုက်သည်။သူ အိမ်က ကလေးလေးအတွက် စိတ်ပူရသေးသည်။ဒါ့ပြင် ဒီနေ့ ရိုက်ကွင်းကလည်း ခက်ခဲခဲ့တာကြောင့် သူ အိမ်ပြန်ပြီးတော့သာ အနားယူချင်နေပြီဖြစ်သည်။
မော့အန်းယွီက ပြုံးနေဆဲပင်ဖြစ်သည်။ပြီးတော့ သူက ပေါ်ယွီ ငြင်းလိုက်တာကို စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်ပုံမရချေ။ " အဲဒါဆို ကျွန်တော် သူတို့နဲ့ သွားလိုက်တော့မယ်နော် "
ပေါ်ယွီက မော့အန်းယွီကို လက်ယမ်းပြပြီး car parking နေရာကို လမ်းလျှောက်သွားလိုက်သည်။
ပေါ်ယွီ ထွက်သွားတာနဲ့ တစ်ပြိုင်နက် မော့အန်းယွီရဲ့မျက်နှာဟာ ချက်ချင်း ပြောင်းလဲသွားပြီး ဒေါသအရိပ်အယောင်တွေ လျင်မြန်စွာ ထွက်ပေါ်လာတော့သည်။
အဲဒီနောက်မှာ ၀န်ထမ်းလေးတစ်ယောက်က ရောက်လာပြီး မော့အန်းယွီရဲ့မျက်နှာအမူအရာကို သတိမထားမိဘဲ ပျော်ရွှင်စွာ ပြောလိုက်သည်။ " မော့ , အားလုံး အဆင်သင့်ဖြစ်နေကြပြီ ဒါနဲ့ ပေါ်က သွားမှာလား မသွားဘူးတဲ့လား ? "
မော့အန်းယွီက ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ပြန်ပြောလိုက်သည်။ " သူ့မှာ လုပ်စရာရှိသေးတယ်တဲ့ အဲဒါကြောင့် သူ အရင်ပြန်နှင့်သွားပြီ အခုတင် ကျွန်တော့်ကို ကျွန်တော့်ရဲ့ကိုယ်စားလှယ်က ဖုန်းဆက်တယ် ကျွန်တော်လည်း မသွားနိုင်တော့ဘူး အဲဒါကြောင့် မင်းတို့တွေပဲ ပျော်ခဲ့လိုက်ကြပါ "
၀န်ထမ်းလေးက စိတ်ပျက်မှုတွေနဲ့ ပြည့်နှက်သွားသည်။သူက ပေါ်ယွီတို့ မော့အန်းယွီတို့နဲ့အတူ အစားတစ်နပ်လောက်တော့ စားရတော့မယ်လို့ တွေးခဲ့တာဖြစ်သည်။ဒါပေမယ့် သူတို့တွေက တစ်ချိန်တည်းမှာပဲ မအားလပ်ကြပေ။
မော့အန်းယွီက ၀န်ထမ်းလေးရဲ့ပုခုံးကို ၀တ်ကျေတမ်းကျေ ပုတ်ပေးပြီး ပြောလိုက်သည်။ " ကျေးဇူးပြုပြီး ကျွန်တော် အရင်ပြန်နှင့်တော့မယ်ဆိုတာ ဒါရိုက်တာဟော်ကို ပြောပေးပါဦး "
ပြောပြီးတာနဲ့ သူ လျင်မြန်စွာ car parking နေရာကို သွားလိုက်သည်။
ညနေခင်းအချိန်က ကားအကြပ်ဆုံးအချိန်ပဲဖြစ်သည်။ပေါ်ယွီ ရှေ့နောက်တန်းစီနေတဲ့ ယာဥ်တန်းရှည်ကြီးကိုကြည့်ပြီး စိတ်ညစ်သွားသည်။
မူကြိုကျောင်းက ညနေလေးနာရီဆိုရင် ဆင်းပြီဖြစ်သည်။သူ့ရဲ့အလုပ်ကြောင့် ပေါ်ယွီက ဆရာမချန်ကို ဖရဲသီးလေးနဲ့ နာရီအနည်းငယ်လောက်ထပ်ပြီး အတူတူရှိနေပေးဖို့ တောင်းဆိုထားကာ သူမက လတိုင်း အချိန်ပိုအတွက် လစာရလေသည်။
အရင်က သူ များသောအားဖြင့် မူကြိုကျောင်းကို နောက်အကျဆုံး ငါးနာရီလောက်ဆိုရင် ရောက်ပြီဖြစ်သည်။ဒါပေမယ့် ဒီနေ့ သူ ယာဥ်ကြောထဲမှာ ပိတ်မိနေတာကြောင့် ခြောက်နာရီထိုးလောက်မှ ရောက်တော့မှာဖြစ်သည်။သူ့ရဲ့အူတူတူသားလေးက ပြသာနာရှာမလား မရှာဘူးလားဆိုတာတော့ သူ မသိပေ။
ညအချိန်ရောက်လာပြီဖြစ်သည်။ဟွားချန်မြို့တော်က မီးရောင်စုံနဲ့ ထိန်ထိန်လင်းကာ တောက်ပနေသည်။
မိသားစုအိမ်တိုင်းရဲ့ ပြတင်းပေါက်တွေဆီကနေ အစားအစာနံ့တွေ ပျံ့လွင့်လာတဲ့ အချိန်ကျမှပဲ ပေါ်ယွီ မူကြိုကျောင်းဆီကို ရောက်တော့သည်။
ဆရာမချန်ဟာ လွန်ခဲ့တဲ့ဆယ်မိနစ်လောက်တုန်းက ပေါ်ယွီဆီကနေ ဖုန်းတစ်ကောရရှိခဲ့သည်။သူမက သူမရဲ့လက်မောင်းတွေထဲမှာ ဖရဲသီးလေးကို ချီထားပြီး မူကြိုကျောင်းတံခါးပေါက်ရှေ့မှာ မတ်တပ်ရပ်နေသည်။ပေါ်ယွီ ရောက်လာတဲ့အခါ သူမ လျင်မြန်စွာ ထွက်လာခဲ့သည်။
ဖရဲသီးလေးက ပေါ်ယွီကို စကားလည်းမပြော ဖက်ပေးဖို့လည်းမပြောဘဲ တည်ငြိမ်တဲ့အမူအရာလေးနဲ့ သူ့ခေါင်းလေးကို နောက်လှည့်လိုက်သည်။
ပေါ်ယွီရဲ့နှလုံးသားလေးဟာ အံ့အားသင့်သွားလေသည်။
ဆရာမချန်က အကူအညီမဲ့စွာနဲ့ သူမရဲ့နှုတ်ခမ်းကို လှုပ်ကာ အသံမထွက်ဘဲ စကားပြောလိုက်သည်။ဖရဲသီးလေး စိတ်ဆိုးနေတယ်။ အဲဒီနောက် သူမက ဖရဲသီးလေးကို ပေါ်ယွီဆီပေးပြီး ပြောလိုက်သည်။
" မစ္စတာပေါ် , ကျွန်မ အရင်ပြန်နှင့်တော့
မယ် "
" ကျွန်တော် မင်းကို ကားမောင်းပြီး အိမ်ပြန်ပို့ပေးပါရစေ " ပေါ်ယွီ လက်တစ်ဖက်က ဖရဲသီးလေးကို ကိုင်ထားပြီး တခြားတစ်ဖက်က ကားသော့ကို ကိုင်ထားသည်။
ဒီဆရာမလေးမှာ ကားမပါဘူးဆိုတာနဲ့ သူ့ကိုသာ စောင့်မနေရရင် အိမ်ပြန်ရောက်တာ အတော်ကြာနေလောက်ပြီဆိုတာကို ပေါ်ယွီ သိသည်။ဒါကြောင့် သူ သူမကို အားနာနေပြီး သူမတစ်ယောက်တဘ်း အိမ်ကို မပြန်စေချင်ပေ။
ဆရာမချန်က ပြုံးကာ သိပ်မဝေးတဲ့နေရာမှာ ရပ်နေတဲ့ လူငယ်အမျိုးသားတစ်ယောက်ကို လက်ညှိုးညွှန်ပြလိုက်သည်။
ပေါ်ယွီ လျင်မြန်စွာ နားလည်သွားပြီး ကားဆီပြန်သွားလိုက်တော့သည်။ဆရာမချန်က သူ့ကောင်လေးနဲ့ ထွက်သွားကြတဲ့အချိန်အထိ ပေါ်ယွီ မသွားရသေးပေ။
မနီးမဝေးနေရာမှာ ရပ်ထားတဲ့ ပြိုင်ကားအဖြူရောင်လေးရဲ့ပိုင်ရှင်ဟာ အဲဒီမြင်ကွင်းကို တိတ်တဆိတ် ကြည့်နေခဲ့သည်။
ကားထဲတွင် မော့အန်းယွီက steering wheel ကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဆုပ်ကိုင်ထားပြီး ပေါ်ယွီနဲ့ပေါ်ယွီ့လက်မောင်းထဲက ကလေးလေးကို မျက်တောင်မခတ် စိုက်ကြည့်နေသည်။သူက နက်ရှိုင်းတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့အတူ နှုတ်ခမ်းကို တင်းတင်းစေ့ပိတ်ထားသည်။ဘယ်သူကမှ သူ ဘာတွေတွေးနေသလဲဆိုတာ မသိနိုင်ပေ။
ရယ်ဟွမ်က သူ့လက်ထဲက ပန်းကန်ကို ချလိုက်ပြီး လက်သုတ်ပဝါနဲ့ သူ့ပါးစပ်ကို ကြော့ကြော့မော့မော့လေး သုတ်လိုက်သည်။အဲဒီနောက် သူ ပြောလိုက်သည်။ " မော့အန်းယွီက ရူးနေတာပဲ !!! သူက အသုံးစရိတ်တွေအများကြီးသုံးထားတဲ့ ရှုပ်ရှင်ကားကြီးကိုကျတော့ ငြင်းပြီး web series မှာ သရုပ်ဆောင်ဖို့ ရွေးလိုက်တယ်လေ သူ အသိစိတ်လွတ်နေတာပဲဖြစ်ရမယ် "
ချီယန်က ဝိုင်တစ်ငုံသောက်ပြီး ဆက်ပြောလိုက်သည်။ " web series က ဘာအမျိုးအစားလဲ ? "
" အဲဒီ web series ရဲ့ နာမည်က <The Young General> လို့ခေါ်တယ်ရယ် ကျွန်တော် အဲဒီဇာတ်ညွှန်းကို မြင်ဖူးတယ် အစ်ကိုချီ , အဲဒီဟာက အစ်ကို အခုရိုက်နေတဲ့ ရှေးခေတ် drama လို မကောင်းဘူး " ရယ်ဟွမ်က ချီယန့်ရဲ့ဖိနပ်ကို လျက်ဖို့ ဘယ်သောအခါမှ မမေ့ပေ။ " အဲဒီ web series က အကုန်လုံး ကြည့်မကောင်းဘူး "
ချီယန်က ရယ်ဟွမ့်ရဲ့အပြောကို စိတ်ကျေနပ်သွားပြီး အနည်းငယ် ပြုံးလိုက်သည်။ " ငါ ကြားတာတော့ ပေါ်ယွီက အဲဒီဇာတ်လမ်းတွဲမှာ ဇာတ်လိုက်နေရာက သရုပ်ဆောင်မှာဆို သူ web series တွေမှာ သရုပ်ဆောင်ဖို့ ရွေးလိမ့်မယ်လို့ ငါ တစ်ခါမှ မတွေးဖူးဘူး "
ရယ်ဟွမ် ပြောလိုက်သည်။ " ပေါ်ယွီက နှစ်နှစ်လောက် သရုပ်မဆောင်ခဲ့တာ အခုချိန်မှာ ပရိသတ်ဘယ်လောက်ကများ သူ့ကို မှတ်မိနေမှာတဲ့လဲ ? သူ web series တွေလောက်မှာပဲ ဇာတ်လိုက်နေရာက သရုပ်ဆောင်နိုင်တော့တာလေ တခြားတီဗွီဇာတ်လမ်းတွဲတွေမှာဆိုရင် သူ တတိယမြောက် ဒါမှမဟုတ် စတုထ္ထမြောက် အမျိုးသားဇာတ်ရံနေရာလောက်မှာပဲ သရုပ်ဆောင်လို့ရမှာ "
သူ ဟိုးအရင် ပေါ်ယွီနဲ့ သရုပ်ဆောင်ခဲ့တုန်းက သူဟာ တတိယမြောက်အမျိုးသားဇာတ်ရံနေရာမှာ သရုပ်ဆောင်ခဲ့ရတာကို စဉ်းစားမိသွားတဲ့အခါ ချီယန် ကျေနပ်၀မ်းသာသွားသည်။သူ ရယ်ဟွမ်ရဲ့နေရာကို နားလည်သည်လေ။
ရယ်ဟွမ်ကလည်း သူ့ကို နားလည်ပြီး အဲဒီကိစ္စကို ပြန်ဆွဲမထုတ်ပေ။သူ ဝိုင်ခွက်ကို မပြီး တစ်ငုံသောက်ချလိုက်သည်။
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
Small Fanဟာ အသုံးပြုသူမှတ်ချက် အနည်းငယ်သာရှိပြီး နာမည်မကြီးတဲ့ အွန်လိုင်း website တစ်ခုဖြစ်သည်။ဒါပေမယ့် ၀န်ထမ်းတွေက ခုနစ်နာရီဆယ်မိနစ်လောက်မှာ ရှေးခေတ်၀တ်စုံနဲ့ဓါတ်ပုံအတွဲလိုက်ကြီးကို အွန်လိုင်းပေါ် တင်လိုက်တဲ့အချိန်မှာ Small Fan ရဲ့ တရား၀င် website ဟာ များပြားလှစွာသော အွန်လိုင်းအသုံးပြုသူတွေရဲ့ မွှေနှောက်ခြင်းကို ခံလိုက်ရပြီး website ပျက်လုနီးပါး ဖြစ်သွားတော့သည်။
《 အား , အား , အား , အရမ်းချောတာပဲ ကျေးဇူးပြုပြီး ဓါးကိုင်ထားတဲ့ အဖြူရောင်လေးနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးကြပါ အား , အား , အား 》
《 အား , အား , အား , အား , ဒါက ငါ့ရဲ့ မော့မော့ပဲ မော့မော့ရဲ့အနောက်မှာ ချောမောခန့်ညားနေတဲ့ ကောင်လေးက ဘယ်သူလဲ ? သူတို့နှစ်ယောက်က အတွဲတွေလိုပဲ ! အရမ်းချစ်စရာကောင်းပြီး ချောလိုက်တာ ! အား , အား , အား 》
《 ချောလိုက်တာ ! Computer screen ပေါ်မှာ သိမ်းထားမယ် ဖုန်း screen ပေါ်မှာလည်း သိမ်းထားမယ် ငါလေး နေ့တိုင်း screen ကို ထိုင်လျက်နေတော့မယ် ! LOL ! 》
အတိုချုပ်ရရင်တော့ နှစ်နှစ်ကြာပြီးနောက်မှာ အဖြူရောင်၀တ်စုံနဲ့ ကျက်သရေရှိပြီး တင့်တယ်နေတဲ့ ပေါ်ယွီဟာ Weibo Hot Search list ထဲက Top Three မှာ နေရာယူထားလေသည်။
နန်းပလ္လင်ပေါ်မှာ ထိုင်နေတဲ့ ဧကရာဇ်ရဲ့ အမိန့်တော်ကြောင့် စစ်သူကြီးငယ်လေးကို နှစ်ပေါင်းများစွာ လိုက်လံရှာဖွေနေကြသည်။သူ့ကိုယ်သူ တစ်နေရာပြီးတစ်နေရာ အချိန်အကြာကြီး ပုန်းအောင်းခဲ့ပြီးနောက်မှာတော့ ကြံရာမရဖြစ်နေတဲ့ စစ်သူကြီးငယ်လေးက မျက်နှာဖုံးနဲ့အမျိုးသားရှိရာ ဆောင်ကြာမြိုင်ကို အပြေးအလွှားသွားခဲ့သည်။
" ငါ မိန်းကလေးတွေ မလိုဘူး " အပြင်းအထန် အထိတ်တလန့်ဖြစ်နေတဲ့ စစ်သူကြီးငယ်လေးက မားမားကို ထွက်သွားဖို့ပြောလိုက်သည်။သူ ဝိုင်အိုးကို မလိုက်ပြီး လေးနက်တဲ့မျက်နှာအမူအရာနဲ့ ပြန်ချထားလိုက်သည်။
အစ်ကိုအကြီးဆုံးက ဖခင်နှင့်တူသည် ဆိုတဲ့ဆိုရိုးရှိသည်။အစ်ကိုဖြစ်သူနှစ်ယောက်လုံးဟာ သေဆုံးသွားကြပြီဖြစ်သည်။ဒါကြောင့် စစ်သူကြီးငယ်လေးက ဒီသုံးနှစ်မှာ အသားမစား၊အရက်မသောက်ဘဲ မိန်းမတွေနဲ့ ကလူကျီစယ်တာမျိုးကိုလည်း လုံး၀လုပ်တော့မှာမဟုတ်ပေ။
မျက်နှာဖုံးအုပ်ထားတဲ့ အမျိုးသားဟာ အေးအေးဆေးဆေး ဝိုင်ကို အရသာခံနေလေသည်။သူ စစ်သူကြီးငယ်လေးကို မလှောင်ပြောင်ရသေးခင်မှာပဲ အပြင်ကနေလာတဲ့ အသံတွေကို ကြားလိုက်ရသည်။သူ့ရဲ့မျက်နှာအမူအရာက ချက်ချင်းပဲ ပြောင်းလဲသွားတော့သည်။
" ဘန်း !!! " စစ်သားအုပ်ကြီးက အပြင်ကနေ အခန်းတံခါးကို ဖျက်ဆီးလိုက်သည်။
စစ်သားတွေရဲ့ သတ္တိရှိတဲ့ ခေါင်းဆောင်ဖြစ်သူက ယောကျ်ားဆန်စွာ ခြေလှမ်းကျဲကျဲနဲ့ အခန်းထဲကို ၀င်လာခဲ့သည်။သူ အထဲမှာ အိမ်ခြေရာမဲ့ စစ်သူကြီးငယ်လေးကို မတွေ့ရချေ။ဒါပေမယ့် အိပ်ရာပေါ်မှာ ယောကျ်ားတစ်ယောက်နဲ့မိန်းမတစ်ယောက် လူးလှိမ့်နေတာကိုတော့ မြင်လိုက်ရလေသည်။ရုတ်တရက် သူ တောင့်တင်းသွားတော့သည်။
" မင်း ဘယ်သူလဲ ? " ယောကျ်ားဖြစ်သူရဲ့အသံက ကွဲအက်နေပြီး ဒေါသအနည်းငယ်ပါလို့နေသည်။ " ထွက်သွား !!! "
သူတို့ ဒီယောကျာ်းနဲ့မိန်းမကို အနှောင့်အယှက်ပေးမိလိုက်ပြီဆိုတာကို စစ်သားတွေက သိသွားတာကြောင့် ဒီနေရာကနေ လျင်မြန်စွာ ထွက်သွားကြတော့သည်။
အခန်းက နောက်တစ်ကြိမ် တိတ်ဆိတ်သွားတဲ့အခါ အောက်မှာလှဲလျောင်းနေတဲ့ 'အမျိုးသမီး' ဖြစ်သူက အမျိုးသားကို ဘေးတွန်းချလိုက်သည်။စစ်သူကြီးငယ်လေးက အမျိုးသားရဲ့ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းတစ်နေရာကို မျက်နှာနီနီနဲ့ ညွှန်ပြလိုက်ပြီး စိတ်ဆိုးစွာ ပြောလိုက်သည်။ " ခင်ဗျားက ၀တ်ရုံလက်ပြတ်လား ? "
[ T / N ; အမှန်တော့ နောက်ဆုံးစာကြောင်းကို You are gay ? လို့ရေးထားတာ ဒါပေမယ့် အဲ့ဒါရှေးခေတ်ဆိုတော့ gay ဆိုတဲ့အသုံးကရှိမှာ မဟုတ်ဘူးလေ လိင်တူနှစ်သက်တဲ့သူလား ဆိုကျတော့လည်း စကားပြောကြီးဆိုတော့ နည်းနည်းထောက်နေတယ်ထင်လို့ ၀တ်ရုံလက်ပြတ်လို့ပဲရေးလိုက်တော့တယ် ]
အမျိုးသားရဲ့မျက်နှာက အရင်ဆုံး အေးစက်လာသည်။အဲဒီနောက် သူက စစ်သူကြီးငယ်လေးရဲ့အနားကို တိုးကပ်သွားပြီး နားရွက်ဖျားတွေ နီသလိုဖြစ်နေတဲ့ စစ်သူကြီးငယ်လေးကို ဟိုလိုလို ဒီလိုလို စကားပြောလိုက်သည်။ " ကိုယ်က တရုတ်ပြည်ရဲ့နွေဦးနဲ့ဆောင်းဦးကာလထဲက ဝေ့နိုင်ငံရဲ့ဘုရင်မင်းမြတ်နဲ့ မီကျစ်ရှာတို့လိုမျိုး မင်းနဲ့အတူ မက်မွန်ပန်းတွေကို မျှဝေခံစားဖို့ ဆန္ဒရှိတယ် အဲဒါကြောင့် မင်းကရော ဟန်မင်းဆက်ရဲ့ဧကရာဇ်နဲ့တုန်းရှန့်လိုမျိုး ကိုယ့်အတွက် မင်းရဲ့၀တ်ရုံလက်ကို ဖြတ်ချင်လား ? "
အနီရောင်ခန်းဆီး ကန့်လန့်ကာတွေ အောက်မှာ စစ်သူကြီးငယ်လေးက ယောကျ်ားလား မိန်းမလား ပြောရခက်တဲ့ တစ်ဖက်လူကိုဘကြည့်နေသည်။သူ့မျက်နှာလေးက အနီရောင်ပြောင်းသွားပြီး ခဏလောက်တုံ့ဆိုင်းနေတဲ့ အမူအရာလေးနဲ့ ဘာမှပြောမလာခဲ့ပေ။
" Cut ! " ဒါရိုက်တာဟော် စိတ်လှုပ်ရှားစွာနဲ့ သူ့လက်တွေကို ပွတ်လိုက်မိသည်။သူ ဘယ်၀န်ထမ်းကိုမှ သူတို့နှစ်ယောက်အနားကို သွားဖို့ ခွင့်မပြုပေ။သူကသာ အိပ်ရာပေါ်ကနေဆင်းလာတဲ့ အမျိုးသားကြယ်ပွင့်နှစ်ယောက်ဆီကို လျင်မြန်သွာ သွားလိုက်သည်။
ပေါ်ယွီက မျက်နှာပေါ်မှာ ရှက်ရွံ့နေတဲ့အမူအရာမရှိဘဲ အရမ်းကို တည်ငြိမ်နေသည်။ဒါရိုက်တာဟော် အူလှိုက်သည်းလှိုက် အကူအညီမဲ့စွာ တွေးလိုက်မိသည်။သူက တကယ့်ကို professional သရုပ်ဆောင်ပါပဲ လက်ရှိလောကကို တန်းပြီး ပြန်ရောက်လာနိုင်တယ်။
တခြား professional မင်းသားဖြစ်တဲ့ မော့အန်းယွီမှာတော့ အနည်းငယ် ပုံမှန်အတိုင်းမဟုတ်တဲ့ မျက်နှာအမူအရာမျိုးရှိနေသည်။ကံကောင်းစွာနဲ့ သူက အခု ရှေးခေတ်၀တ်စုံကို ၀တ်ထားဆဲဖြစ်သည်။တစ်နည်းပြောရရင် သူ ရှက်နေတယ်ဆိုတာကို ရှာတွေ့ဖို့ မဖြစ်နိုင်ချေ။
[ T / N ; မျက်နှာဖုံးမချွတ်ရသေးလို့ပါ ]
ပေါ်ယွီ သူ့ကို ဖျက်ကနဲ ကြည့်လိုက်သည်။
မော့အန်းယွီက ရှက်နေတယ်။
ဒါရိုက်တာဟော်က ကြယ်ပွင့်နှစ်ယောက်ကြားမှာ ရှိနေတဲ့ လျှို့ဝှက်ဆက်သွယ်မှုကြီးကို နားမလည်ဘဲ နောက်ထပ်ဇာတ်၀င်ခန်းကို ရှင်းပြနေသည်။ " နောက်ဇာတ်၀င်ခန်းကကျတော့ သစ္စာဖောက်ကို ဖြေရှင်းဖို့ နန်းတော်ကို ဂိုဏ်းချုပ်က ရောက်လာပြီး စစ်သူကြီးငယ်လေးကတော့ မတော်တဆ အမှတ်မထင်နဲ့ အန္တရာယ်ရှိတဲ့နေရာကို သွားမိသွားမယ် "
" ကျွန်တော် အရင်ဆုံး သန့်စင်ခန်း သွားချင်လို့ပါ " ရုတ်တရက် ဂိုဏ်းချုပ်နေရာမှာ သရုပ်ဆောင်တဲ့ မော့အန်းယွီက ပြောလိုက်သည်။
ဒါရိုက်တာဟော်ဟာ မမျှော်လင့်ဘဲ စကားဖြတ်ပြောခံလိုက်ရတဲ့အခါ သူ့ရဲ့စိတ်လှုပ်ရှားနေတဲ့မျက်နှာအမူအရာက ပျောက်ကွယ်သွားသည်။
ပေါ်ယွီရဲ့မျက်နှာမှာ ခပ်ဖျော့ဖျော့ အပြုံးတစ်ခု ပေါ်လာသည်။သူ အပေးအယူအတွက် ကူညီလိုက်သည်။ " မင်း ရိုက်ကွင်းမစခင်က ရေတွေအများကြီးသောက်ထားတာ အခုချိန်ထိ အောင့်ထားရတာ ခက်ခဲမှာပဲ သန့်စင်ခန်းသွားလိုက်ပါ "
ဒါရိုက်တာဟော်ရဲ့မျက်နှာပေါ်မှာ ရှက်ရွံ့မှုတွေနဲ့မကျေနပ်ချက်တွေအစား စိတ်သက်သာရာရပြီး ရယ်မောခြင်းတွေက အစားထိုးလာတော့သည်။
ဒီအဓိပ္ပါယ်ပြည့်၀တဲ့ ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်ပေးမှုက မော့အန်းယွီကို ပိုပြီးရှက်အောင်လုပ်နေသည်။သူ ဘာမှပြန်မပြောတော့ဘဲ သန့်စင်ခန်းဆီ လျှောက်သွားလိုက်သည်။
ပေါ်ယွီ သူ့လျှာကို သပ်လိုက်သည်။ဒီလူငယ်လေးကို စိတ်ဆိုးအောင်လုပ်ရတာ လွယ်လိုက်တာ။
ဒါရိုက်တာဟော်က ချောင်းဟန့်ပြီး ဆက်ပြောလာသည်။ " ဒါနဲ့ မနက်ဖြန်ကျရင် ငါတို့ အင်တာနက်ပေါ်မှာ အပိုင်းတစ်ကို တင်တော့မှာ ကြော်ညာအတွက် အဲဒါကို အားပေးဖို့ မမေ့နဲ့နော် "
ရိုက်ကူးရေးက အပိုင်းသုံးပိုင်းလောက်ထိ ရိုက်ကူးပြီးပြီဖြစ်သည်။တစ်ပတ်မှာ တစ်ပိုင်းတင်ပြီး အဲဒီတစ်ပိုင်းရဲ့ကြည့်ရှူနှုန်းအရ ပထမဆုံးအပိုင်းကို တင်ရမယ့်အချိန်ဖြစ်သည်။
ပေါ်ယွီ ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
ရေချိုးခန်းထဲတွင် မော့အန်းယွီရဲ့မျက်နှာက နီရဲနေပြီး သူ့လက်တွေကတော့ ခပ်မှန်မှန်လေး လှုပ်ရှားနေသည်။သူ့စိတ်ထဲမှာ ရှက်သွေးဖြာနေတဲ့မျက်နှာလေးနဲ့ ပေါ်ယွီဟာ သူ့အောက်မှာ လှဲလျောင်းနေတဲ့ ပုံရိပ်လေးက တဝဲလည်လည်ဖြစ်နေသည်။
သူ့နှုတ်ခမ်းတွေဟာ ရွေ့လျားသွားပြီး သူ အသံမထွက်ဘဲ ရွတ်လိုက်မိသည်။
" ပေါ်ယွီ "
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Zawgyi
မိတ္ကပ္လိမ္းၿပီးေနာက္ ဓါတ္ပုံဆရာက ဓါတ္ပုံတခ်ိဳ႕ကို ႐ိုက္ကူးၿပီး အဲဒီပုံေတြကို ေၾကာ္ညာအတြက္ တရား၀င္ website မွာ တင္လိုက္သည္။
ေမာ့အန္းယြီက မိတ္ကပ္လိမ္းလို႔ ေစာၿပီးသြားတာေၾကာင့္ သူ ၀တ္ရမယ့္ အ၀တ္အစားေတြကို လဲလိုက္သည္။သူက ေပၚယြီ႕ရဲ႕နားေနခန္းတံခါးနားမွာ ရပ္ၿပီး ေပၚယြီကို တိတ္တဆိတ္ ေစာင့္ေနသည္။
ရလဒ္အေနနဲ႔ကေတာ့ ေပၚယြီ ေ႐ွးေခတ္၀တ္စုံကို ၀တ္ၿပီး အျပင္ထြက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ သူ ၾကက္ေသေသသြားေတာ့သည္။
ေပၚယြီဟာ အျဖဴေရာင္၀တ္႐ုံနဲ႔အတူ က်က္သေရ႐ွိၿပီး ေခ်ာေမာခန္႔ညားေနေလသည္။သူ႕လက္ထဲမွာ ေက်ာက္စိမ္းယပ္ေတာင္တစ္ေခ်ာင္းကို ကိုင္ေဆာင္ထားၿပီး အနက္ေရာင္ဆံႏြယ္ေတြကို ခပ္ျမင့္ျမင့္ စုစည္းထားသည္။
ေပၚယြီရဲ႕မ်က္ႏွာက အခုေခတ္ အ၀တ္အစားေတြနဲ႔ဆိုရင္ အရမ္းေခ်ာေမာခန္႔ညားေန႐ုံသာမက ေ႐ွးေခတ္အ၀တ္အစားေတြ ၀တ္ဆင္ထားရင္လည္း အလြန္ဆြဲေဆာင္မႈ႐ွိသည္။ဒါေၾကာင့္ ေပၚယြီ႕မွာ သူ သ႐ုပ္ေဆာင္ႏိုင္တဲ့ ဇာတ္ေကာင္ပုံစံအမ်ိဳးမ်ိဳး ႐ွိသည္။
ေမာ့အန္းယြီက ခဏေလာက္ အသက္႐ွဴရပ္သြားၿပီးေနာက္မွာေတာ့ သူ လ်င္ျမန္စြာပဲ သတိျပန္၀င္လာသည္။ေပၚယြီက တစ္ခုခုကို ရိပ္မိသြားမွာ သူ စိုးရိမ္ေနမိသည္။
ဒါေပမယ့္ ေမာ့အန္းယြီသာမက ၀န္ထမ္းေတြအပါအ၀င္ သ႐ုပ္ေဆာင္မင္းသားေတြကို ကူညီဖို႔လာၾကတဲ့ နားေနခန္းအျပင္မွာ ရပ္ေနၾကတဲ့ လူေတြကလည္း ေပၚယြီကို ျမင္ၿပီးတဲ့အခါ သူတို႔ေတြ တိတ္ဆိတ္သြားၾကေတာ့သည္။
ေပၚယြီက ယပ္ေတာင္ကို ဖြင့္လိုက္ၿပီး ေလွ်ာက္လာကာ သူ႕လက္ေမာင္းကို ေမာ့အန္းယြီရဲ႕ပုခုံးေပၚမွာ တင္လိုက္သည္။ " မင္း မင္းရဲ႕အ၀တ္အစားေတြနဲ႔ ဓါတ္ပုံ႐ိုက္ၿပီးသြားၿပီလား ? "
ေမာ့အန္းယြီ ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္ၿပီး သူ႕နား႐ြက္ေတြကေတာ့ အနီေရာင္ေျပာင္းေနၿပီျဖစ္သည္။သူ ေပၚယြီရဲ႕အေ႐ွ႕မွာ ေျခေလးလက္ေလးလႈပ္ဖို႔ကိုေတာင္ စိတ္လႈပ္႐ွားေနတာေၾကာင့္ သူ႕ကိုယ္သူ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ထိန္းခ်ဳပ္ေနရသည္။
ဒါ႐ိုက္တာေဟာ္က ေပၚယြီရဲ႕ေနာက္ဆုံး႐ိုက္ထားတဲ့ ဓါတ္ပုံေတြကို ျမင္တဲ့အခါ သူလည္း ခဏေလာက္ ၾကက္ေသေသသြားခဲ့သည္။အဲဒီေနာက္ သူ ေပၚယြီဆီကို အံ့အားသင့္ေနတဲ့မ်က္ႏွာႀကီးနဲ႔ ေျပးလာေတာ့သည္။ဒါက လုံး၀ကို သူ႕စိတ္ကူးထဲက ကုခ်န္က်င္းပဲ!!!
ကုခ်န္က်င္းဆိုတာ စစ္သူႀကီးငယ္ေလးရဲ႕အမည္ျဖစ္သည္။
ေမာ့အန္းယြီက စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖစ္သြားသလို ခံစားလိုက္ရၿပီး စိတ္လႈပ္႐ွားေနတဲ့ ဒါ႐ိုက္တာေဟာ္ကို တစ္ခ်က္ေလာက္ၾကည့္ကာ ဘာစကားမွမေျပာဘဲ သူ႕အၾကည့္ေတြကို ႐ုတ္သိမ္းလိုက္သည္။
ဒါ႐ိုက္တာေဟာ္က စိတ္လႈပ္႐ွားစြာ loudspeaker ကို ေျမႇာက္ၿပီး ေျပာလိုက္သည္။ " အလုပ္,လုပ္ခ်ိန္ေရာက္ၿပီ !!! အလုပ္,လုပ္ခ်ိန္ !!! "
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
အင္ပါယာနန္းၿမိဳ႕ေတာ္တြင္ အရင္အတိုင္းပဲ လမ္းေတြေပၚမွာ လူေတြအျပည့္နဲ႔ ဆူညံေနၿပီး ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ေစ်းေရာင္းေနၾကသူေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနသည္။ေက်ာက္စိမ္းတုံးေလးလိုမ်ိဳး ေခ်ာေမာခန္႔ညားၿပီး က်က္သေရ႐ွိတဲ့ စစ္သူႀကီးငယ္ေလးဟာ လက္မထပ္ရေသးတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေလးေတြရဲ႕ ေဘးကေန ျဖတ္သြားလိုက္သည္။အဲဒီအမ်ိဳးသမီးေလးေတြက သူမတို႔ရဲ႕ ေမႊးပ်ံ႕ရနံ႔သင္းေနတဲ့ လက္ကိုင္ပဝါေတြကို ေျမျပင္ေပၚမွာ က်ဲလိုက္ၾကၿပီး စစ္သူႀကီးငယ္ေလးကို လက္ထက္ရဖို႔ တိတ္တိတ္ေလး ဆုေတာင္းေနၾကသည္။
ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ေနတတ္ၿပီး ရည္မြန္ေပမယ့္ သိကၡာတရား႐ွိတဲ့ စစ္သူႀကီးငယ္ေလးက သူတို႔ေတြကို ျပန္ၿပီးမတုံ႔ျပန္ဘဲ ယပ္ေတာင္ေလးကိုခပ္ကာ အေစခံေကာင္မေလးေတြနဲ႔ ကစားဖို႔အတြက္ စံအိမ္ဆီကို ျပန္သြားေလသည္။
ေနာက္ဇာတ္၀င္ခန္းတြင္ သံသယမ်ားတတ္တဲ့ ဧကရာဇ္အိုႀကီးက ေနာက္ဆုံးမွာ သူ႕ရဲျဆိုးသြမ္းတဲ့ ကိုယ္လုပ္ေတာ္ေတြနဲ႔ ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲတဲ့ မိန္းမစိုးေတြရဲ႕ ေသြးထိုးလႈံ႕ေဆာ္မႈေၾကာင့္ လ်ိဳ႕ဝွက္အမိန္႔ျပန္တမ္းတစ္ခု ခ်မွတ္ခဲ့သည္ ; တရား၀င္ဇနီးကေန ေမြးဖြားလာၿပီး စစ္ပြဲရဲ႕ နတ္ဘုရားစစ္သူႀကီးကို အမည္ရတဲ့ အႀကီးဆုံးသားျဖစ္သူဟာ စစ္ေျမျပင္မွာ ေသဆုံးဖို႔ ဖိအားေပးခံခဲ့ရသည္။ဒုတိယသားကေတာ့ ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ လူတစ္ေယာက္က တမင္တကာ လက္ထိုးသူစာရင္းကို အသိေပးလိုက္တာေၾကာင့္ ၿမိဳ႕တံခါးမွာ ေခါင္းျဖတ္အသတ္ခံလိုက္ရသည္။
မာနႀကီးတဲ့ စစ္သူႀကီးငယ္ေလးတစ္ေယာက္တည္းသာ အသက္႐ွင္က်န္ရစ္ခဲ့သည္။
ေနာက္ထပ္ဇာတ္၀င္ခန္း။
စစ္သူႀကီးငယ္ေလးရဲ႕ အျဖဴေရာင္၀တ္စုံဟာ အညစ္အေၾကးဖုန္ေတြနဲ႔ စြန္းထင္ေနသည္။သူက ႐ႈပ္ပြေနတဲ့ဆံႏြယ္ေတြနဲ႔အတူ ေျမႀကီးေပၚမွာ အခက္ေတြ႕စြာနဲ႔ ဒူးေထာက္ေနၿပီး သူ႕ရဲ႕ဒုတိယအစ္ကို ေခါင္းျဖတ္ခံလိုက္ရတဲ့ ၿမိဳ႕တံခါးကို ဝိုးတဝါးၾကည့္ေနေလသည္။
အနက္ေရာင္၀တ္စုံ၀တ္ၿပီး မ်က္ႏွာဖုံးတပ္ထားတဲ့ လူတစ္ေယာက္က သူ႕ေဘးမွာ မတ္တပ္ရပ္ေနကာ စိတ္မ႐ွည္စြာနဲ႔ သူ႕ရဲ႕ေမးေစ့ကို ေမာ့လိုက္သည္။ " မင္း ကလဲ့စားေခ်ခ်င္ရင္ အခ်ိန္ဆြဲမေနနဲ႔ ။ ကြန္ဖူးေလ့က်င့္ဖို႔အတြက္ လုံလုံေလာက္ေလာက္ စားေသာက္ရမယ္ ။ ၿပီးရင္ေတာ့ ဧကရာဇ္အိုႀကီးကို ဒုကၡေပးဖို႔ ျပန္သြားေပါ့ "
" ကြၽန္ေတာ္ ...... ကလဲ့စားေခ်ခ်င္တယ္ " ႏွလုံးသားကင္းမဲ့သြားတဲ့ စစ္သူႀကီးငယ္ေလးက ခိုင္မာျပတ္သားတဲ့အမူအရာနဲ႔ မ်က္ႏွာဖုံး၀တ္ထားတဲ့လူကို ေမာ့ၾကည့္ကာ ထပ္ေျပာလိုက္သည္။ " ကြၽန္ေတာ္ ကလဲ့စားေခ်ခ်င္တယ္ "
မ်က္ႏွာဖုံးနဲ႔လူက ရယ္ေမာကာ သစ္ပင္ေပၚကေန ခုန္ခ်လိုက္သည္။သူ႕ရဲ႕လက္ကို စစ္သူႀကီးငယ္ေလးရဲ႕ခါးမွာ ရစ္ပတ္လိုက္ၿပီး ေပါ့ပါးစြာ သူ႕ေျခေထာက္ေတြကို ခုန္လိုက္တဲ့အခါ ခ်က္ခ်င္းပဲ မိုင္တစ္ရာေလာက္အကြာကို ေရာက္႐ွိသြားသည္။
" Cut !!! "
ဒါ႐ိုက္တာေဟာ္က နဖူးေပၚမွာ႐ွိေနတဲ့ ေခြၽးေတြကို သုတ္ၿပီး ေလွကားေပၚမွာ ရပ္ေနၾကရတုန္းပဲျဖစ္တဲ့ ေပၚယြီနဲ႔ေမာ့အန္းယြီတို႔ကို ျမန္ျမန္ ေအာက္ခ်ေပးဖို႔ ၀န္ထမ္းေတြကို ေျပာလိုက္သည္။
ေမာ့အန္းယြီက ေလွကားေပၚကေနဆင္းလာၿပီး မ်က္ႏွာဖုံးကိုခြၽတ္ကာ လက္ေထာက္တစ္ေယာက္ကမ္းေပးလာတဲ့ ေရႏွစ္ဘူးကို ယူလိုက္သည္။အဲဒီေနာက္ သူ တစ္ဘူးကို ေပၚယြီဆီ ေပးလိုက္သည္။ " အပူ႐ွပ္မွာစိုးလို႔ ေရနည္းနည္းေလာက္ေသာက္လိုက္ပါဦး "
__________ အခုက ေဆာင္းဦးရာသီဆိုေပမယ့္ ေန႔ခင္းဘက္ေတြမွာ ရာသီဥတုပူေနဆဲပင္ျဖစ္သည္။သူတို႔ေတြက အလႊာေတြအထပ္ထပ္ပါတဲ့ ေ႐ွးေခတ္၀တ္စုံေတြကို ၀တ္လိုက္တဲ့အခါ ပိုၿပီးပူအိုက္သြားသလို ခံစားရသည္။ညေရာက္ေတာ့ သူတို႔ေတြ အလုပ္ၿပီးတဲ့အခါ သူတို႔ရဲ႕အ၀တ္အစားေတြက ေခြၽးေတြနဲ႔ စို႐ႊဲေနလို႔သည္။
႐ိုက္ကူးေရးေန႔ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ျဖတ္သန္းၿပီးေနာက္ ေပၚယြီမွာ ေမာ့အန္းယြီအေပၚ ေကာင္းထဲ့ထင္ျမင္ခ်က္တစ္ခု႐ွိလာသည္။ေမာ့အန္းယြီက အျပင္ပန္းမွာ ေအးစက္ေနပင္မယ့္ ေႏြးေထြးတဲ့ႏွလုံးသား႐ွိတယ္လို႔ ထင္မိသည္။သူ ေမာ့အန္းယြီဆီက ေရဘူးကို ယူၿပီး ေရအမ်ားႀကီးတစ္ငုံ ေသာက္လိုက္သည္။
ေမာ့အန္းယြီလည္း ပါးစပ္နဲ႔အျပည့္ ေရခဲေရကို ေမာ့ေသာက္လိုက္သည္။သူ႕အေပၚမွာ ေပၚယြီက ယုံၾကည္မႈ႐ွိတာကို စိတ္ေက်နပ္ေနတာေၾကာင့္ သူ အရမ္းကို စိတ္အေျခအေန သိပ္ေကာင္းေနသည္။
အ၀တ္အစားေတြနဲ႔အဆင္တန္ဆာေတြကို ဖယ္ၿပီးသြားတဲ့အခါ ေမာ့အန္းယြီက ေျပးလာၿပီး ေျပာလိုက္သည္။ " ေပၚယြီ , ဒီေန႔ည ကြၽန္ေတာ္တို႔အားလုံး အနားယူတဲ့ေနနဲ႔ hotpot စားၿပီး သီခ်င္းသြားဆိုၾကမလို႔ ခင္ဗ်ားေရာ လိုက္မလား ? "
ေပၚယြီ ေခါင္းခါလိုက္သည္။သူ အိမ္က ကေလးေလးအတြက္ စိတ္ပူရေသးသည္။ဒါ့ျပင္ ဒီေန႔ ႐ိုက္ကြင္းကလည္း ခက္ခဲခဲ့တာေၾကာင့္ သူ အိမ္ျပန္ၿပီးေတာ့သာ အနားယူခ်င္ေနၿပီျဖစ္သည္။
ေမာ့အန္းယြီက ျပဳံးေနဆဲပင္ျဖစ္သည္။ၿပီးေတာ့ သူက ေပၚယြီ ျငင္းလိုက္တာကို စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ပုံမရေခ်။ " အဲဒါဆို ကြၽန္ေတာ္ သူတို႔နဲ႔ သြားလိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္ "
ေပၚယြီက ေမာ့အန္းယြီကို လက္ယမ္းျပၿပီး car parking ေနရာကို လမ္းေလွ်ာက္သြားလိုက္သည္။
ေပၚယြီ ထြက္သြားတာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ ေမာ့အန္းယြီရဲ႕မ်က္ႏွာဟာ ခ်က္ခ်င္း ေျပာင္းလဲသြားၿပီး ေဒါသအရိပ္အေယာင္ေတြ လ်င္ျမန္စြာ ထြက္ေပၚလာေတာ့သည္။
အဲဒီေနာက္မွာ ၀န္ထမ္းေလးတစ္ေယာက္က ေရာက္လာၿပီး ေမာ့အန္းယြီရဲ႕မ်က္ႏွာအမူအရာကို သတိမထားမိဘဲ ေပ်ာ္႐ႊင္စြာ ေျပာလိုက္သည္။ " ေမာ့ , အားလုံး အဆင္သင့္ျဖစ္ေနၾကၿပီ ဒါနဲ႔ ေပၚက သြားမွာလား မသြားဘူးတဲ့လား ? "
ေမာ့အန္းယြီက ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ျပန္ေျပာလိုက္သည္။ " သူ႕မွာ လုပ္စရာ႐ွိေသးတယ္တဲ့ အဲဒါေၾကာင့္ သူ အရင္ျပန္ႏွင့္သြားၿပီ အခုတင္ ကြၽန္ေတာ္႕ကို ကြၽန္ေတာ္႕ရဲ႕ကိုယ္စားလွယ္က ဖုန္းဆက္တယ္ ကြၽန္ေတာ္လည္း မသြားႏိုင္ေတာ့ဘူး အဲဒါေၾကာင့္ မင္းတို႔ေတြပဲ ေပ်ာ္ခဲ့လိုက္ၾကပါ "
၀န္ထမ္းေလးက စိတ္ပ်က္မႈေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္သြားသည္။သူက ေပၚယြီတို႔ ေမာ့အန္းယြီတို႔နဲ႔အတူ အစားတစ္နပ္ေလာက္ေတာ့ စားရေတာ့မယ္လို႔ ေတြးခဲ့တာျဖစ္သည္။ဒါေပမယ့္ သူတို႔ေတြက တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ မအားလပ္ၾကေပ။
ေမာ့အန္းယြီက ၀န္ထမ္းေလးရဲ႕ပုခုံးကို ၀တ္ေက်တမ္းေက် ပုတ္ေပးၿပီး ေျပာလိုက္သည္။ " ေက်းဇူးျပဳၿပီး ကြၽန္ေတာ္ အရင္ျပန္ႏွင့္ေတာ့မယ္ဆိုတာ ဒါ႐ိုက္တာေဟာ္ကို ေျပာေပးပါဦး "
ေျပာၿပီးတာနဲ႔ သူ လ်င္ျမန္စြာ car parking ေနရာကို သြားလိုက္သည္။
ညေနခင္းအခ်ိန္က ကားအၾကပ္ဆုံးအခ်ိန္ပဲျဖစ္သည္။ေပၚယြီ ေ႐ွ႕ေနာက္တန္းစီေနတဲ့ ယာဥ္တန္း႐ွည္ႀကီးကိုၾကည့္ၿပီး စိတ္ညစ္သြားသည္။
မူႀကိဳေက်ာင္းက ညေနေလးနာရီဆိုရင္ ဆင္းၿပီျဖစ္သည္။သူ႕ရဲ႕အလုပ္ေၾကာင့္ ေပၚယြီက ဆရာမခ်န္ကို ဖရဲသီးေလးနဲ႔ နာရီအနည္းငယ္ေလာက္ထပ္ၿပီး အတူတူ႐ွိေနေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုထားကာ သူမက လတိုင္း အခ်ိန္ပိုအတြက္ လစာရေလသည္။
အရင္က သူ မ်ားေသာအားျဖင့္ မူႀကိဳေက်ာင္းကို ေနာက္အက်ဆုံး ငါးနာရီေလာက္ဆိုရင္ ေရာက္ၿပီျဖစ္သည္။ဒါေပမယ့္ ဒီေန႔ သူ ယာဥ္ေၾကာထဲမွာ ပိတ္မိေနတာေၾကာင့္ ေျခာက္နာရီထိုးေလာက္မွ ေရာက္ေတာ့မွာျဖစ္သည္။သူ႕ရဲ႕အူတူတူသားေလးက ျပသာနာ႐ွာမလား မ႐ွာဘူးလားဆိုတာေတာ့ သူ မသိေပ။
ညအခ်ိန္ေရာက္လာၿပီျဖစ္သည္။ဟြားခ်န္ၿမိဳ႕ေတာ္က မီးေရာင္စုံနဲ႔ ထိန္ထိန္လင္းကာ ေတာက္ပေနသည္။
မိသားစုအိမ္တိုင္းရဲ႕ ျပတင္းေပါက္ေတြဆီကေန အစားအစာနံ႔ေတြ ပ်ံ႕လြင့္လာတဲ့ အခ်ိန္က်မွပဲ ေပၚယြီ မူႀကိဳေက်ာင္းဆီကို ေရာက္ေတာ့သည္။
ဆရာမခ်န္ဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ဆယ္မိနစ္ေလာက္တုန္းက ေပၚယြီဆီကေန ဖုန္းတစ္ေကာရ႐ွိခဲ့သည္။သူမက သူမရဲ႕လက္ေမာင္းေတြထဲမွာ ဖရဲသီးေလးကို ခ်ီထားၿပီး မူႀကိဳေက်ာင္းတံခါးေပါက္ေ႐ွ႕မွာ မတ္တပ္ရပ္ေနသည္။ေပၚယြီ ေရာက္လာတဲ့အခါ သူမ လ်င္ျမန္စြာ ထြက္လာခဲ့သည္။
ဖရဲသီးေလးက ေပၚယြီကို စကားလည္းမေျပာ ဖက္ေပးဖို႔လည္းမေျပာဘဲ တည္ၿငိမ္တဲ့အမူအရာေလးနဲ႔ သူ႕ေခါင္းေလးကို ေနာက္လွည့္လိုက္သည္။
ေပၚယြီရဲ႕ႏွလုံးသားေလးဟာ အံ့အားသင့္သြားေလသည္။
ဆရာမခ်န္က အကူအညီမဲ့စြာနဲ႔ သူမရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းကို လႈပ္ကာ အသံမထြက္ဘဲ စကားေျပာလိုက္သည္။ဖရဲသီးေလး စိတ္ဆိုးေနတယ္။ အဲဒီေနာက္ သူမက ဖရဲသီးေလးကို ေပၚယြီဆီေပးၿပီး ေျပာလိုက္သည္။
" မစၥတာေပၚ , ကြၽန္မ အရင္ျပန္ႏွင့္ေတာ့
မယ္ "
" ကြၽန္ေတာ္ မင္းကို ကားေမာင္းၿပီး အိမ္ျပန္ပို႔ေပးပါရေစ " ေပၚယြီ လက္တစ္ဖက္က ဖရဲသီးေလးကို ကိုင္ထားၿပီး တျခားတစ္ဖက္က ကားေသာ့ကို ကိုင္ထားသည္။
ဒီဆရာမေလးမွာ ကားမပါဘူးဆိုတာနဲ႔ သူ႕ကိုသာ ေစာင့္မေနရရင္ အိမ္ျပန္ေရာက္တာ အေတာ္ၾကာေနေလာက္ၿပီဆိုတာကို ေပၚယြီ သိသည္။ဒါေၾကာင့္ သူ သူမကို အားနာေနၿပီး သူမတစ္ေယာက္တဘ္း အိမ္ကို မျပန္ေစခ်င္ေပ။
ဆရာမခ်န္က ျပဳံးကာ သိပ္မေဝးတဲ့ေနရာမွာ ရပ္ေနတဲ့ လူငယ္အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္ကို လက္ညိႇဳးၫႊန္ျပလိုက္သည္။
ေပၚယြီ လ်င္ျမန္စြာ နားလည္သြားၿပီး ကားဆီျပန္သြားလိုက္ေတာ့သည္။ဆရာမခ်န္က သူ႕ေကာင္ေလးနဲ႔ ထြက္သြားၾကတဲ့အခ်ိန္အထိ ေပၚယြီ မသြားရေသးေပ။
မနီးမေဝးေနရာမွာ ရပ္ထားတဲ့ ၿပိဳင္ကားအျဖဴေရာင္ေလးရဲ႕ပိုင္႐ွင္ဟာ အဲဒီျမင္ကြင္းကို တိတ္တဆိတ္ ၾကည့္ေနခဲ့သည္။
ကားထဲတြင္ ေမာ့အန္းယြီက steering wheel ကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ဆုပ္ကိုင္ထားၿပီး ေပၚယြီနဲ႔ေပၚယြီ႕လက္ေမာင္းထဲက ကေလးေလးကို မ်က္ေတာင္မခတ္ စိုက္ၾကည့္ေနသည္။သူက နက္႐ိႈင္းတဲ့ မ်က္လုံးေတြနဲ႔အတူ ႏႈတ္ခမ္းကို တင္းတင္းေစ့ပိတ္ထားသည္။ဘယ္သူကမွ သူ ဘာေတြေတြးေနသလဲဆိုတာ မသိႏိုင္ေပ။
ရယ္ဟြမ္က သူ႕လက္ထဲက ပန္းကန္ကို ခ်လိုက္ၿပီး လက္သုတ္ပဝါနဲ႔ သူ႕ပါးစပ္ကို ေၾကာ့ေၾကာ့ေမာ့ေမာ့ေလး သုတ္လိုက္သည္။အဲဒီေနာက္ သူ ေျပာလိုက္သည္။ " ေမာ့အန္းယြီက ႐ူးေနတာပဲ !!! သူက အသုံးစရိတ္ေတြအမ်ားႀကီးသုံးထားတဲ့ ႐ႈပ္႐ွင္ကားႀကီးကိုက်ေတာ့ ျငင္းၿပီး web series မွာ သ႐ုပ္ေဆာင္ဖို႔ ေ႐ြးလိုက္တယ္ေလ သူ အသိစိတ္လြတ္ေနတာပဲျဖစ္ရမယ္ "
ခ်ီယန္က ဝိုင္တစ္ငုံေသာက္ၿပီး ဆက္ေျပာလိုက္သည္။ " web series က ဘာအမ်ိဳးအစားလဲ ? "
" အဲဒီ web series ရဲ႕ နာမည္က <The Young General> လို႔ေခၚတယ္ရယ္ ကြၽန္ေတာ္ အဲဒီဇာတ္ၫႊန္းကို ျမင္ဖူးတယ္ အစ္ကိုခ်ီ , အဲဒီဟာက အစ္ကို အခု႐ိုက္ေနတဲ့ ေ႐ွးေခတ္ drama လို မေကာင္းဘူး " ရယ္ဟြမ္က ခ်ီယန္႔ရဲ႕ဖိနပ္ကို လ်က္ဖို႔ ဘယ္ေသာအခါမွ မေမ့ေပ။ " အဲဒီ web series က အကုန္လုံး ၾကည့္မေကာင္းဘူး "
ခ်ီယန္က ရယ္ဟြမ့္ရဲ႕အေျပာကို စိတ္ေက်နပ္သြားၿပီး အနည္းငယ္ ျပဳံးလိုက္သည္။ " ငါ ၾကားတာေတာ့ ေပၚယြီက အဲဒီဇာတ္လမ္းတြဲမွာ ဇာတ္လိုက္ေနရာက သ႐ုပ္ေဆာင္မွာဆို သူ web series ေတြမွာ သ႐ုပ္ေဆာင္ဖို႔ ေ႐ြးလိမ့္မယ္လို႔ ငါ တစ္ခါမွ မေတြးဖူးဘူး "
ရယ္ဟြမ္ ေျပာလိုက္သည္။ " ေပၚယြီက ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ သ႐ုပ္မေဆာင္ခဲ့တာ အခုခ်ိန္မွာ ပရိသတ္ဘယ္ေလာက္ကမ်ား သူ႕ကို မွတ္မိေနမွာတဲ့လဲ ? သူ web series ေတြေလာက္မွာပဲ ဇာတ္လိုက္ေနရာက သ႐ုပ္ေဆာင္ႏိုင္ေတာ့တာေလ တျခားတီဗြီဇာတ္လမ္းတြဲေတြမွာဆိုရင္ သူ တတိယေျမာက္ ဒါမွမဟုတ္ စတုထၳေျမာက္ အမ်ိဳးသားဇာတ္ရံေနရာေလာက္မွာပဲ သ႐ုပ္ေဆာင္လို႔ရမွာ "
သူ ဟိုးအရင္ ေပၚယြီနဲ႔ သ႐ုပ္ေဆာင္ခဲ့တုန္းက သူဟာ တတိယေျမာက္အမ်ိဳးသားဇာတ္ရံေနရာမွာ သ႐ုပ္ေဆာင္ခဲ့ရတာကို စဥ္းစားမိသြားတဲ့အခါ ခ်ီယန္ ေက်နပ္၀မ္းသာသြားသည္။သူ ရယ္ဟြမ္ရဲ႕ေနရာကို နားလည္သည္ေလ။
ရယ္ဟြမ္ကလည္း သူ႕ကို နားလည္ၿပီး အဲဒီကိစၥကို ျပန္ဆြဲမထုတ္ေပ။သူ ဝိုင္ခြက္ကို မၿပီး တစ္ငုံေသာက္ခ်လိုက္သည္။
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
ပရိသတ္ေလးဟာ အသုံးျပဳသူမွတ္ခ်က္ အနည္းငယ္သာ႐ွိၿပီး နာမည္မႀကီးတဲ့ အြန္လိုင္းသုံးစြဲသူတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ဒါေပမယ့္ ၀န္ထမ္းေတြက ခုနစ္နာရီဆယ္မိနစ္ေလာက္မွာ ေ႐ွးေခတ္၀တ္စုံနဲ႔ဓါတ္ပုံအတြဲလိုက္ႀကီးကို အြန္လိုင္းေပၚ တင္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ပရိသတ္ေလးရဲ႕ တရား၀င္ website ဟာ မ်ားျပားလွစြာေသာ အြန္လိုင္းအသုံးျပဳသူေတြရဲ႕ ေမႊေႏွာက္ျခင္းကို ခံလိုက္ရၿပီး website ပ်က္လုနီးပါး ျဖစ္သြားေတာ့သည္။
《 အား , အား , အား , အရမ္းေခ်ာတာပဲ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ဓါးကိုင္ထားတဲ့ အျဖဴေရာင္ေလးနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးၾကပါ အား , အား , အား 》
《 အား , အား , အား , အား , ဒါက ငါ့ရဲ႕ ေမာ့ေမာ့ပဲ ေမာ့ေမာ့ရဲ႕အေနာက္မွာ ေခ်ာေမာခန္႔ညားေနတဲ့ ေကာင္ေလးက ဘယ္သူလဲ ? သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က အတြဲေတြလိုပဲ ! အရမ္းခ်စ္စရာေကာင္းၿပီး ေခ်ာလိုက္တာ ! အား , အား , အား 》
《 ေခ်ာလိုက္တာ ! Computer screen ေပၚမွာ သိမ္းထားမယ္ ဖုန္း screen ေပၚမွာလည္း သိမ္းထားမယ္ ငါေလး ေန႔တိုင္း screen ကို ထိုင္လ်က္ေနေတာ့မယ္ ! LOL ! 》
အတိုခ်ဳပ္ရရင္ေတာ့ ႏွစ္ႏွစ္ၾကာၿပီးေနာက္မွာ အျဖဴေရာင္၀တ္စုံနဲ႔ က်က္သေရ႐ွိၿပီး တင့္တယ္ေနတဲ့ ေပၚယြီဟာ Weibo Hot Search list ထဲက Top Three မွာ ေနရာယူထားေလသည္။
နန္းပလႅင္ေပၚမွာ ထိုင္ေနတဲ့ ဧကရာဇ္ရဲ႕ အမိန္႔ေတာ္ေၾကာင့္ စစ္သူႀကီးငယ္ေလးကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ လိုက္လံ႐ွာေဖြေနၾကသည္။သူ႕ကိုယ္သူ တစ္ေနရာၿပီးတစ္ေနရာ အခ်ိန္အၾကာႀကီး ပုန္းေအာင္းခဲ့ၿပီးေနာက္မွာေတာ့ ၾကံရာမရျဖစ္ေနတဲ့ စစ္သူႀကီးငယ္ေလးက မ်က္ႏွာဖုံးနဲ႔အမ်ိဳးသား႐ွိရာ ေဆာင္ၾကာၿမိဳင္ကို အေျပးအလႊားသြားခဲ့သည္။
" ငါ မိန္းကေလးေတြ မလိုဘူး " အျပင္းအထန္ အထိတ္တလန္႔ျဖစ္ေနတဲ့ စစ္သူႀကီးငယ္ေလးက မားမားကို ထြက္သြားဖို႔ေျပာလိုက္သည္။သူ ဝိုင္အိုးကို မလိုက္ၿပီး ေလးနက္တဲ့မ်က္ႏွာအမူအရာနဲ႔ ျပန္ခ်ထားလိုက္သည္။
အစ္ကိုအႀကီးဆုံးက ဖခင္ႏွင့္တူသည္ ဆိုတဲ့ဆို႐ိုး႐ွိသည္။အစ္ကိုျဖစ္သူႏွစ္ေယာက္လုံးဟာ ေသဆုံးသြားၾကၿပီျဖစ္သည္။ဒါေၾကာင့္ စစ္သူႀကီးငယ္ေလးက ဒီသုံးႏွစ္မွာ အသားမစား၊အရက္မေသာက္ဘဲ မိန္းမေတြနဲ႔ ကလူက်ီစယ္တာမ်ိဳးကိုလည္း လုံး၀လုပ္ေတာ့မွာမဟုတ္ေပ။
မ်က္ႏွာဖုံးအုပ္ထားတဲ့ အမ်ိဳးသားဟာ ေအးေအးေဆးေဆး ဝိုင္ကို အရသာခံေနေလသည္။သူ စစ္သူႀကီးငယ္ေလးကို မေလွာင္ေျပာင္ရေသးခင္မွာပဲ အျပင္ကေနလာတဲ့ အသံေတြကို ၾကားလိုက္ရသည္။သူ႕ရဲ႕မ်က္ႏွာအမူအရာက ခ်က္ခ်င္းပဲ ေျပာင္းလဲသြားေတာ့သည္။
" ဘန္း !!! " စစ္သားအုပ္ႀကီးက အျပင္ကေန အခန္းတံခါးကို ဖ်က္ဆီးလိုက္သည္။
စစ္သားေတြရဲ႕ သတၱိ႐ွိတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သူက ေယာက်္ားဆန္စြာ ေျခလွမ္းက်ဲက်ဲနဲ႔ အခန္းထဲကို ၀င္လာခဲ့သည္။သူ အထဲမွာ အိမ္ေျခရာမဲ့ စစ္သူႀကီးငယ္ေလးကို မေတြ႕ရေခ်။ဒါေပမယ့္ အိပ္ရာေပၚမွာ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္နဲ႔မိန္းမတစ္ေယာက္ လူးလွိမ့္ေနတာကိုေတာ့ ျမင္လိုက္ရေလသည္။႐ုတ္တရက္ သူ ေတာင့္တင္းသြားေတာ့သည္။
" မင္း ဘယ္သူလဲ ? " ေယာက်္ားျဖစ္သူရဲ႕အသံက ကြဲအက္ေနၿပီး ေဒါသအနည္းငယ္ပါလို႔ေနသည္။ " ထြက္သြား !!! "
သူတို႔ ဒီေယာက်ာ္းနဲ႔မိန္းမကို အေႏွာင့္အယွက္ေပးမိလိုက္ၿပီဆိုတာကို စစ္သားေတြက သိသြားတာေၾကာင့္ ဒီေနရာကေန လ်င္ျမန္စြာ ထြက္သြားၾကေတာ့သည္။
အခန္းက ေနာက္တစ္ႀကိမ္ တိတ္ဆိတ္သြားတဲ့အခါ ေအာက္မွာလွဲေလ်ာင္းေနတဲ့ 'အမ်ိဳးသမီး' ျဖစ္သူက အမ်ိဳးသားကို ေဘးတြန္းခ်လိုက္သည္။စစ္သူႀကီးငယ္ေလးက အမ်ိဳးသားရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ေအာက္ပိုင္းတစ္ေနရာကို မ်က္ႏွာနီနီနဲ႔ ၫႊန္ျပလိုက္ၿပီး စိတ္ဆိုးစြာ ေျပာလိုက္သည္။ " ခင္ဗ်ားက ၀တ္႐ုံလက္ျပတ္လား ? "
[ T / N ; အမွန္ေတာ့ ေနာက္ဆုံးစာေၾကာင္းကို You are gay ? လို႔ေရးထားတာ ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒါေ႐ွးေခတ္ဆိုေတာ့ gay ဆိုတဲ့အသုံးက႐ွိမွာ မဟုတ္ဘူးေလ လိင္တူႏွစ္သက္တဲ့သူလား ဆိုက်ေတာ့လည္း စကားေျပာႀကီးဆိုေတာ့ နည္းနည္းေထာက္ေနတယ္ထင္လို႔ ၀တ္႐ုံလက္ျပတ္လို႔ပဲေရးလိုက္ေတာ့တယ္ ]
အမ်ိဳးသားရဲ႕မ်က္ႏွာက အရင္ဆုံး ေအးစက္လာသည္။အဲဒီေနာက္ သူက စစ္သူႀကီးငယ္ေလးရဲ႕အနားကို တိုးကပ္သြားၿပီး နား႐ြက္ဖ်ားေတြ နီသလိုျဖစ္ေနတဲ့ စစ္သူႀကီးငယ္ေလးကို ဟိုလိုလို ဒီလိုလို စကားေျပာလိုက္သည္။ " ကိုယ္က တ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕ေႏြဦးနဲ႔ေဆာင္းဦးကာလထဲက ေဝ့ႏိုင္ငံရဲ႕ဘုရင္မင္းျမတ္နဲ႔ မီက်စ္႐ွာတို႔လိုမ်ိဳး မင္းနဲ႔အတူ မက္မြန္ပန္းေတြကို မွ်ေဝခံစားဖို႔ ဆႏၵ႐ွိတယ္ အဲဒါေၾကာင့္ မင္းကေရာ ဟန္မင္းဆက္ရဲ႕ဧကရာဇ္နဲ႔တုန္း႐ွန္႔လိုမ်ိဳး ကိုယ့္အတြက္ မင္းရဲ႕၀တ္႐ုံလက္ကို ျဖတ္ခ်င္လား ? "
အနီေရာင္ခန္းဆီး ကန္႔လန္႔ကာေတြ ေအာက္မွာ စစ္သူႀကီးငယ္ေလးက ေယာက်္ားလား မိန္းမလား ေျပာရခက္တဲ့ တစ္ဖက္လူကိုဘၾကည့္ေနသည္။သူ႕မ်က္ႏွာေလးက အနီေရာင္ေျပာင္းသြားၿပီး ခဏေလာက္တုံ႔ဆိုင္းေနတဲ့ အမူအရာေလးနဲ႔ ဘာမွေျပာမလာခဲ့ေပ။
" Cut ! " ဒါ႐ိုက္တာေဟာ္ စိတ္လႈပ္႐ွားစြာနဲ႔ သူ႕လက္ေတြကို ပြတ္လိုက္မိသည္။သူ ဘယ္၀န္ထမ္းကိုမွ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အနားကို သြားဖို႔ ခြင့္မျပဳေပ။သူကသာ အိပ္ရာေပၚကေနဆင္းလာတဲ့ အမ်ိဳးသားၾကယ္ပြင့္ႏွစ္ေယာက္ဆီကို လ်င္ျမန္သြာ သြားလိုက္သည္။
ေပၚယြီက မ်က္ႏွာေပၚမွာ ႐ွက္႐ြံ႕ေနတဲ့အမူအရာမ႐ွိဘဲ အရမ္းကို တည္ၿငိမ္ေနသည္။ဒါ႐ိုက္တာေဟာ္ အူလိႈက္သည္းလိႈက္ အကူအညီမဲ့စြာ ေတြးလိုက္မိသည္။သူက တကယ့္ကို professional သ႐ုပ္ေဆာင္ပါပဲ လက္႐ွိေလာကကို တန္းၿပီး ျပန္ေရာက္လာႏိုင္တယ္။
တျခား professional မင္းသားျဖစ္တဲ့ ေမာ့အန္းယြီမွာေတာ့ အနည္းငယ္ ပုံမွန္အတိုင္းမဟုတ္တဲ့ မ်က္ႏွာအမူအရာမ်ိဳး႐ွိေနသည္။ကံေကာင္းစြာနဲ႔ သူက အခု ေ႐ွးေခတ္၀တ္စုံကို ၀တ္ထားဆဲျဖစ္သည္။တစ္နည္းေျပာရရင္ သူ ႐ွက္ေနတယ္ဆိုတာကို ႐ွာေတြ႕ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေခ်။
[ T / N ; မ်က္ႏွာဖုံးမခြၽတ္ရေသးလို႔ပါ ]
ေပၚယြီ သူ႕ကို ဖ်က္ကနဲ ၾကည့္လိုက္သည္။
ေမာ့အန္းယြီက ႐ွက္ေနတယ္။
ဒါ႐ိုက္တာေဟာ္က ၾကယ္ပြင့္ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ ႐ွိေနတဲ့ လွ်ိဳ႕ဝွက္ဆက္သြယ္မႈႀကီးကို နားမလည္ဘဲ ေနာက္ထပ္ဇာတ္၀င္ခန္းကို ႐ွင္းျပေနသည္။ " ေနာက္ဇာတ္၀င္ခန္းကက်ေတာ့ သစၥာေဖာက္ကို ေျဖ႐ွင္းဖို႔ နန္းေတာ္ကို ဂိုဏ္းခ်ဳပ္က ေရာက္လာၿပီး စစ္သူႀကီးငယ္ေလးကေတာ့ မေတာ္တဆ အမွတ္မထင္နဲ႔ အႏၲရာယ္႐ွိတဲ့ေနရာကို သြားမိသြားမယ္ "
" ကြၽန္ေတာ္ အရင္ဆုံး သန္႔စင္ခန္း သြားခ်င္လို႔ပါ " ႐ုတ္တရက္ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ေနရာမွာ သ႐ုပ္ေဆာင္တဲ့ ေမာ့အန္းယြီက ေျပာလိုက္သည္။
ဒါ႐ိုက္တာေဟာ္ဟာ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ စကားျဖတ္ေျပာခံလိုက္ရတဲ့အခါ သူ႕ရဲ႕စိတ္လႈပ္႐ွားေနတဲ့မ်က္ႏွာအမူအရာက ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။
ေပၚယြီရဲ႕မ်က္ႏွာမွာ ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ အျပဳံးတစ္ခု ေပၚလာသည္။သူ အေပးအယူအတြက္ ကူညီလိုက္သည္။ " မင္း ႐ိုက္ကြင္းမစခင္က ေရေတြအမ်ားႀကီးေသာက္ထားတာ အခုခ်ိန္ထိ ေအာင့္ထားရတာ ခက္ခဲမွာပဲ သန္႔စင္ခန္းသြားလိုက္ပါ "
ဒါ႐ိုက္တာေဟာ္ရဲ႕မ်က္ႏွာေပၚမွာ ႐ွက္႐ြံ႕မႈေတြနဲ႔မေက်နပ္ခ်က္ေတြအစား စိတ္သက္သာရာရၿပီး ရယ္ေမာျခင္းေတြက အစားထိုးလာေတာ့သည္။
ဒီအဓိပၸါယ္ျပည့္၀တဲ့ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ေပးမႈက ေမာ့အန္းယြီကို ပိုၿပီး႐ွက္ေအာင္လုပ္ေနသည္။သူ ဘာမွျပန္မေျပာေတာ့ဘဲ သန္႔စင္ခန္းဆီ ေလွ်ာက္သြားလိုက္သည္။
ေပၚယြီ သူ႕လွ်ာကို သပ္လိုက္သည္။ဒီလူငယ္ေလးကို စိတ္ဆိုးေအာင္လုပ္ရတာ လြယ္လိုက္တာ။
ဒါ႐ိုက္တာေဟာ္က ေခ်ာင္းဟန္႔ၿပီး ဆက္ေျပာလာသည္။ " ဒါနဲ႔ မနက္ျဖန္က်ရင္ ငါတို႔ အင္တာနက္ေပၚမွာ အပိုင္းတစ္ကို တင္ေတာ့မွာ ေၾကာ္ညာအတြက္ အဲဒါကို အားေပးဖို႔ မေမ့နဲ႔ေနာ္ "
႐ိုက္ကူးေရးက အပိုင္းသုံးပိုင္းေလာက္ထိ ႐ိုက္ကူးၿပီးၿပီျဖစ္သည္။တစ္ပတ္မွာ တစ္ပိုင္းတင္ၿပီး အဲဒီတစ္ပိုင္းရဲ႕ၾကည့္႐ွဴႏႈန္းအရ ပထမဆုံးအပိုင္းကို တင္ရမယ့္အခ်ိန္ျဖစ္သည္။
ေပၚယြီ ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္သည္။
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
ေရခ်ိဳးခန္းထဲတြင္ ေမာ့အန္းယြီရဲ႕မ်က္ႏွာက နီရဲေနၿပီး သူ႕လက္ေတြကေတာ့ ခပ္မွန္မွန္ေလး လႈပ္႐ွားေနသည္။သူ႕စိတ္ထဲမွာ ႐ွက္ေသြးျဖာေနတဲ့မ်က္ႏွာေလးနဲ႔ ေပၚယြီဟာ သူ႕ေအာက္မွာ လွဲေလ်ာင္းေနတဲ့ ပုံရိပ္ေလးက တဝဲလည္လည္ျဖစ္ေနသည္။
သူ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြဟာ ေ႐ြ႕လ်ားသြားၿပီး သူ အသံမထြက္ဘဲ ႐ြတ္လိုက္မိသည္။
" ေပၚယြီ "
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.