MISS/AGENT M POV:
*Kring *kring *kring *
"Hello?"
"Agent M! Kamusta yung mga bagong studyante?" tanong ng nasa kabilang linya.
"Okay lang naman Dean. We didn't use the memory loss machine on them at sila rin ang ipupunta ko sa isla para tignan kung may nanghihimasok galing sa karatig na lalawigan," swerte nila kasi hindi namin ginamit yung machine sa kanila. Sila lang yung magaaral na hindi nagamitan ng machine but everything has a price.
"Why you didn't use the machine?" gulat na tanong niya.
"Hindi naman po nila sinabi sa isa't isa ang kanilang totoong pangalan," dahil kung sinabi nila magagamitan sila at kung ayaw man nilang magamitan at tumakas, papatayin sila.
Hindi ko lang alam sa ibang studyante kung nagamitan sila. Wala kami nung dumating sila.
The very important rule in the SCA is 'Dont tell your real name if you don't want to die.' or should I say the Golden Rule. If you refuse to use the machine on you, they will kill you.
"Im not in favor of what you did—" I cut her off.
"Dont worry Dean, its all on me." I said in assurance.
"Make sure na kapag tinanong ko sila kung may kakaiba ba sa labas ng Academy, masasagot nila ang mga tanong ko. Naintindihan mo?" kalmadong sabi ni Dean ngunit may awtoridad sa kanyang boses.
I don't know her name, we just call her Dean or Agent A, her codename. Hindi ko pa siya nakikita, iisa lang ang nakakaalam kung ano ang kanyang mukha.
"Yes dean," Saad ko.
"We are an agents, our name and our identity must not revealed. Understood!?" sabi niya.
"Yes Dean," the call ended saktong namang pumasok si Agent R.
"Kanina ka pa ba?" medyo kinakabahan na tanong ko.
"Ibig sabihin ba non, ipapahamak mo yung mga bata para lang malaman niyo kung may nanghimasok? Ang akala ko pinunta mo sila roon dahil nais mong maenjoy sila? Walang experience yung mga yun sa pakikipaglaban isasabak mona? Gagawin mong pain?" I can see anger in his eyes.
'Whats wrong with him?'
"So narinig mo yung usapan namin?" I ask.
"Malinaw at buo," seryoso niyang sabi.
"Matanong nga kita, kailan ka pa nagkaroon ng pakialam sa mga studyante?" I was very curios why is he like this?
"Simula ngayon," there's no lie in his voice.
"Simula ngayon? Ano bang pinakain nila sayo ha?! Simula nung namatay lahat ng kasamahan natin nawalan ka na ng pakialam sa paligid mo, tapos anong meron?! What did you see on them?" tanong ko sapagkat hindi ako makapaniwala.
Bumalik na yung kilala kong Agent R, mapagmahal at gagawin ang lahat upang hindi mapahamak ang mga nasa paligid niya.
"Kasi nakikita ko yung tayo noon sa kanila! Yung masaya at kompleto, yung hindi lang tayong dalawa, paano kung yung mga nakalaban natin pala noon ang naroon tapos paano kung mamatay silang lahat? Ha! Papabayaan mo ba yun?" natahimik ako sa sinabi niya.
"How about you? Why you didnt use the machine on them?" balik niyang tanong.
'Because I feel like I shouldnt use it on them' sabi ko sa utak ko.
"Huwag kang magalala may alaga ako ron, hindi porket nagsuggest ako, wala na akong plano." trust me Agent R. Lumapit ako sa kanya tsaka ko siya niyakap.
"Trust me, Agent R." I whispered on his ear. Biglang may pumasok sa kwarto kung saan naroon kami, kumalas ako sa pagkakayakap sa kanya.
"Agent's nandyan na ang mga bata sa labas ng bahay. Ayaw daw nilang pumasok baka daw mahati katawan nila HAHAHA nakakatawa ang mga batang yun ha" sabi ni Agent Z stands for Zero. She's the oldest among all the agents Siyay nasa edad animnapu, siya ang nangangalaga dito sa bahay na ito kung saan narito ang mga ibang mahahalagang makinarya na naexpirimento ng ibat ibang studyante sa academia.
Don't understimate them, dahil madami sila. They are a team, they are skilled fighter at hindi sila magdadalawang isip na patayin ka kung isang kang intruder sa pamamahay na ito.
Bumaba kami para puntahan yung mga bata. Ngunit nagulat ako sa nakita ko, hindi lang ako pati si Agent R. Anong klaseng sasakyan Ito? bago ito sa paningin ko ah. I think is best for 15 people.
A POV:
Hi guys I'm A. Pagpasensyahan niyo na yung pangalan ko, tatlong letters lang kasi pangalan ko eh
"Hi Mister R, Hi Miss M" bati ko sa kanila.
"This is our Van. Me and my friend, Hapon I mean Yeon. We made it." nahihiyang sabi ko.
"Watashi wa anata no tomodachide wa arimasen!" ("I'm not your friend!") Kaila niya tinignan niya pa ako ng masama.
"What did she say?" tanong ni Miss M.
"Ahm she said, she's sorry because she's ugly." anlayo ng sinabi niya sa tinanslate ko ha. Tumawa ako ng malakas. Halos lumubo na yung pisnge ni hapon sa galit.
"Watashi wa minikukunai. Baka! Baka! Baka!" ("I'm not ugly. Stupid")
"Baka?" tanong ng ng mga kasama ko.
Diba tao ka? Paano ka naging baka? Ayaw mong maging kalabaw? Hindi ko na napigilan yung tawa ko dahil sa tanong ni Ayan. Halos mapalo ko na si Vin sa kakatawa eh. Tumigil ako kasi nakatingin silang lahat sakin. Walang emosyon yung mukha nila.
HAHAHAHA Oo nga pala ako lang pala nakakaintindi sa sinasabi nitong hapon na to eh. Baka ang akala nilang 'baka' eh yung hayop. 'Baka' in Japanese word is stupid or idiot.
"Ohh dear, youre not ugly youre beautiful." sinabi ni Miss M sa kanya. Natatawa parin ako.
'Beautiful daw?! pwe! She's cute!'
'Wait what?! I didnt say that! Erase erase!'
"Asan yung mga dala niyo?" tanong ni Mister R. Pumunta naman kami sa sasakyan at kinuha yung mga dala namin.
"What the F--" biglang kinagat ni Mister R yung bibig niya. "Magtratravel ba kayo sa ibang planeta?" hindi makapaniwalang sabi ni Mister R. Huminga siya ng malalim.
"Dont you have any bags?" he ask. Umiling kami.
"Agent Viska, can you get a fifteen bagpacks?" tumango naman yung babaeng sinabing Agent Viska.
"Yes, Agent R." she said.
"Agent Viska is one of the members of Zeros Team, she's the youngest among them." Mister R said.
"Agents?" curious na tanong ko.
"Yes, Agents. We are an agents and you are the highschool agents, soon to be. That's explain why we are advance in technology and do remember your gadgets? Hindi niyo mapindot ito tama ba ako? You can read messages but you can't reply and you can only type a number and press the enter? Kami ang may gawa nun. Yung mga Agents na marunong sa computer, kagagawan nila yun. Kung sakaling hindi niyo man nasagutan ang password na ginawa namin, hindi niyo na maoopen ang mga gadgets niyo, kahit ipaayos niyo pa yan."
"Here are the backpacks Agent R." nilahad nung anong pangalan nung agent na iyon? Agent? Ah Agent Viska. Isa isang binigay sa amin ni Agent R yung mga bagpacks na pinakuha niya.
"Put all your important belongings here, atleast 5 pairs of your clothes, and your sanitary needs, basta yung mga importante sa inyo na magaganit niyo at makakatulong sa inyo."
"How about our foods?" Sabi ni Yate.
"What foods?" Tanong ni Miss M na kararating lang.
"The foods that we buy in the market." tinampal ni Miss M ang kanyang noo.
"You don't need it, may prutas sa islang iyan." sinabi naman ni Mister R.
"Wait lang po ha, may kukunin lang po ako sa loob ng sasakyan." sabi ni Zey zey. Tumango naman si Mister R.
"E aanhin po namin iyong mga pagkain? sayang naman po yung pera namin na pinangbili." sabi ni Aya.
"We're sorry because we need to confiscate some things for your safe pero pwede niyong iwan lahat diyan sa sasakyan niyo. Kami nang bahala. Hihintayin namin kayo sa SCA."
"Kami na ang bahala sa sasakyan niyo--" humarap si Mister R sa amin ni Hapon. "Maari ko bang hingiin ang inyong permiso na akoy pahintulutan na ako ang magdradrive sa inyong sasakyan?" Yumuko pa ito.
"Ah- okay lang naman po." okay lang naman sakin. Binigay ko kay Mister R yung susi ng Van.
"Okay. I'll give you Three days para makarating sa SCA. 3 days is enough." Naglakad na siya papunta sa Van. Noong narinig namin ang pagbukas ng pintuan ng driver seat ay umalis na kami.
MISTER/Agent R POV:
Binuksan ko yung driver seat, umupo ako roon at nagseat belt. Napansin kong parang may nakaupo sa front passenger seat. Tinignan ko ito isang rabbit akala ko nung una manekin lang bigla itong humarap, tapos sa may balikat ng upuan may parrot, tapos sa may dashboard may Chipmunks, tumingin ako sa backseat, may aso na parang fox, tapos sa iba pang upuan may pusa na mabalahibo. Tapos mayroon pang isda na nasa aquarium, meron din ibon.
'bakit nagdala ng mga hayop 'tong mga studyanteng Ito?!" Pinapasakit talaga nila yung ulo ko eh. Anong gagawin namin?
CY POV:
They mistaken me as a boy because of my hair cut by the way Im Cy.
Biglang bumukas yung driver seat. Humagalpak yung mga kasama ko sa tawa.
"Aalis na nga kayo, may iiwan pa kayong problema!" sabi ni Mister R.
"Paki alaga na lang po sila ha!" Malakas na sabi ng mga boys except kay Mister Seryoso (Rian). Wala ni isang word. Yeah alaga nila yun.
"I'll give you time, para iwan niyo yung alaga niyo sa bahay niyo." Sabi ni Mister R.
"Hindi na po kami pwedeng bumalik ron." Seryoso kong sabi.
"Bakit naman?" Curious na tanong ni Mister R.
"Tumakas lang po kami. Hehe." sabi ni Aya. Yeah lahat kami tumakas, bigla kasi namin iyong napagusapan habang bumabyahe kami papunta rito sa village.
"What! Your parents didn't know about this?" Malakas na tanong ni Mister R.
"My goodness!" sabi ni Miss M. Natampal na lang niya ang kanyang nuo.
"Wala din po kaming perang dala. Ibinili na po namin ng mga pagkain." Yeah, lahat kasi lahat kami tumakas. Isnt funny?
Bumuntong hininga si Miss M.
"Okay fine pagkarating niyo sa SCA. Meron akong ibibigay sa inyong trabaho, naintindihan niyo," Sabi ni Miss M.
"Yes Ma'am!" sigaw naming lahat.
"Thats not a normal bag. Meron yang knife sa bulsa maari niyo itong gamitin. Meron ding tali sa inyong kanan, magagamit niyo rin iyan." Pagpapaliwanag ni Mister R. Tinignan naman namin. Meron nga.
"Halika na kayo, ihahatid na namin kayo sa Isla." Pagyayaya ni Miss M.
Sumakay kami sa bangka. Isang bangka para sa mga babae, isang bangka para sa mga lalaki at isang bangka para sa mga bagahe namin.
"Anong oras na?" Tanong Ni Miss M Kay Agent Z. Si Agent Z Ang nasa isang bangka, siya ang may dala ng mga bagahe namin. Sa mga babae si Miss M at sa mga lalaki si Mister R.
"15:25." 15:25? Diba yun yung 24 hours count. Nagbilang naman ako. It's 3:25
"Let's go." sabi ni Miss M.
Nakarating kami roon ng alas kwatro ng hapon. Maiiwan na namin kayo rito ha.
"Take care!" sigaw namin sa kanila. Kumaway kami.
"Ki o tsukete" (take care). Sabi naman ni Yeon. Kailangan na talagang turuan yan na mag English o kaya naman magsalita ng Filipino. Kawawa kaming umiintindi. Buset kasi itong si A magtranslate eh, iniibahan niya yung mga sinasabi ni Yeon. Halata namin yun, kapag lumulobo yung pisnge ni Yeon ibig sabihin iba yung trinanslate ni A.
Pinanood namin silang umalis, habang kumakaway pa kami.
"So ano nang plano?" Sabi ni J.
"Pwede na nating sabihin pangalan natin sa isat isa," Sabi naman ni Ayan. Binatukan naman namin siya.
"Ayaw ko pang mamatay," Sabi ni Aya.
"Ano nang plano?" pang uulit ni J sa sinabi niya kanina. Aba makulit ka!
"Magdidilim na mas mabuti yatang magpahinga muna tayo." Sabi ni Yate.
"Saan naman sana. Walang unan, walang kumot, paano kami magpapahinga." Sabi ni Ella.
'Ikaw lang huwag mo kaming idamay!' walang problema sakin ang manirahan sa gubat dahil nasubukan kona ito sa training ko na ginawa para sakin ni Papa.
"Nabuhay tayo na may suporta galing sa magulang natin ngayon naman mamumuhay tayo ng tayo tayo lang. Hindi na tayo makakahingi ng suporta, kahit na pera tumakas tayo diba?" Sabi zey zey. May point siya. "I know that Miss M and Mister R had purpose kung bakit nila tayo pinapunta dito." Dagdag nito.
"Tama nga naman." Sabi ni Vin.
"Anong oras na ba?" Pagtatanong ni Riana. Buti pa yang si Riana nagsasalita eh yung kapatid niya na lalaki. Kahit isang word wala man Lang, wala.
"4:25." sabi namn ni Cas. Buti may nakikita pa siya, ke haba haba ng buhok niya halos natatabunan na yung mata niya.
"Kumuha muna kayo ng kahoy boys para sa bonfire while kaming girls ang magpreprepare ng pagtutulugan natin." Sabi ni Yate. Someday magiging good leader tong si Yate. Hindi lang siguro ako ang nakakakita. Siya nga yung pinakamatanda saming lahat. Para siyang tumatayong kuya namin o Kaya naman ay ate. Tamang lang Yung Yate na ipinangalan sa kanya.
"Girl kaba?" Tanong nitong Ayan na ito.
"Yeah. I'm boy by the body but i am a girl by the heart." sabi naman ni Yate.
"Okay fine. Yateeee" pakembot kembot na umalis itong si Ayan. Gag* talaga amputcha.
RIANA POV:
Tinignan ko si Rian, Yung kakambal ko. Wala naman siya sinasabi siguro okay lang sa naman sa kanyang manguha ng kahoy. Minsan minsan ko lang siya nakikitang nagsasalita kapag kaharap niya lang si mama pero when it comes to Daddy, he always obey him but me? No!. Ewan ko ba kung bakit pumayag din itong tumakas eh. Daddy will get mad at him.
"Riana tara manguha tayo ng dahon ng saging," pangaaya ni Cy sa akin.
"Teka sinong maiiwan dito?" Tanong ko naman.
"Sila Pia, Ella at si Yeon" sigaw ni Aya.
"Ah okay," Tumakbo ako papunta sa kanila.
Buti na lang nagplano kami kanina, nanguha kami ng flashlight. Tapos kinuha rin namin yung kutsilyo at tali.
Binilisan naming manguha ng dahon ng saging. Pagkatapos naming manguha pumunta na kami kung saan naroon yung mga kasama namin.
"Ito na yung mga kahoy na iyong kakailanganin mahal naming Yate," yumuko pa si Ayan na animo'y nagbibigay galang.
"Gawa kayo ng bonfire, Teka sinong may dala ng posporo?" tanong ni Yate tsaka niya kami tinignan.
"Anong posporo?" tanong naman ni Ella
Lumaki siguro itong may silver spoon.
"Juskooo ineng." Hindi makapaniwalang sabi ni Yate.
"Walang may posporo? Lighter meron?" Hindi pinansin ni Aya yung tanong ni Ella. Bigla namang umalis si J at may kinuha sa bag.
"Oh." inabot niya ito kay Yate.
Gumawa kami ng bonfire tapos yung kinuha naming dahon ng saging yun yung pinagupuan naming mga girls while sa boys may kinuha silang kahoy na malaki. Pinalibutan namin yung bonfire na ginawa namin as we stared in the beautiful sky.
ZEY ZEY POV:
"Guys what if sabihin natin sa isat isa kung bakit tayo tumakas?— I really want to know. Tapos kwento rin natin sa isat about sa life natin," Suggest ko. Hindi namn pwedeng wala silang rason kung bakit sila tumakas eh. Mas maganda na ito, para makilala namin ang isat isa kahit na hindi namin alam ang pangalan ng isat isat.
"Why not," Sabi naman ni Yate.
"Sinong mauuna?" Tanong ko.
"Ako na," Sabi ni Yate.
"Ganito yan. My Father is Bussiness Man and every time na pinapakilala ako, I need to act like perfect child. He always said Umayos ka. Huwag mo akong ipapahiya! and after the meeting, kung hindi siya nasatisfy I receice a lot of crititism, hurtful words. I know that he doesnt accept me for being who I am, Im aware of that but I cant bear it anymore, the person who always by my side left me when I was 10, and the person who always cheering me up was forbidden to see me pero pasimple kaming nagkikita para magkwento sa kanya, She is my naney. I want to be free thats why nagawa kong tumakas, I left our home. I want to be who I am. Nagpalayo layo ako, humanap ako ng trabaho para mabuhay, hanggang sa may nagtext sa ginagamit kong selpon. Because of that text message Ive met you. Salamat mga bakla," grabe naiyak kami sa sinabi ni Yate.
Bigla namin siyang niyakap. "Tanggap ka namin, dont worry. Just be yourself. Siguro darating rin yung panahon na matatanggap ka nila. Tiwala lang," Sabi namin sa kanya.
"Ako na," sabi naman ni Vin siya kasi yung katabi ni Yate. Sunod sunod Ito.
"Tumakas ako kasi, sa tuwing narooon ako sa bahay lagi na lang akong kinukumpara sa kapatid ko--" napayuko ako sa sinabi niya. "--ni hindi man lang nila naappreciate yung mga ginawa ko nung wala si kuya sa kompanya, lagi na lang yung mali ang napanpansin nila. Naiisip ko na mas maganda siguro kung umalis muna ako. Kaya ayon." pagkwekwento ni Vin. Shit ako na pala.
"Actually matagal na akong tumakas sa bahay na tinutuluyan ko. Lagi akong sinisi ng anak ng tinutuluyan ko, na ako yung may kasalanan. Lagi kasi siyang kinukumpara , at sakin siya kinukumpara. Hindi ko naman ginusto na ako yung taong pagkumparahan sa kanya. Hindi ko din naman gusto na yung pangalan ko yung sambitin ni Tita sa tuwing kinukumpara siya. Hindi ko naman ginusto pero bakit ako yung sinisisi?" Kwento ko.
"Ahm gusto ko lang," dahilan ni Ayan. What?!
"Ahm wala lang. Sinundan ko lang siya," turo sa kin ni Aya.
"Mag ex nga talaga kayo eh no?" Patango tango ko pang sabi ni Cy.
"Ahm. Lumayas ako sa bahay." Sabi ni Ren.
"What?!" Sabi namin.
"Actually matagal na akong umalis sa bahay mula nung naghiwalay yung parents ko. Nagaway kasi yung parents ko, tapos sabi magdidivorce. Akala ko biro lang pero totoo pala. They split, kinuha ni Mama yung dalawang nakababatang kapatid ko. Walang kumuha sakin, ang akala ko nga eh kukunin ako ni Papa pero hindi. Kaya lumayas na lang ako and then I met someone, sa kanya ako natuto sa mga computer. Noong namatay siya, bumalik ako sa mga magulang ko. Nakakuha ako ng impormasyon gamit ang kaalaman ko sa computer, inuna kong pumunta kay mama but she is already happy not by another man pero sa mga batang inaalagaan niya," malungkot niyang sabi.
"Huwag kang magalala nandito na kami," Sabi ni Yate. Tumango kami sa sinabi niya.
"I grew up in an orphanage, I dont want to leave that place. Nakasanayan ko na yun ang tumulong sa nagmamay ari until my parents came, nope! they are claiming that they are my parents. I dont even remember their faces but I dream of them a lot. Gusto nila akong kunin para may magmanage sa kompanya nila, syempre ayoko. Wala silang katibayan na sila ang magulang ko, but the owner of the orphanage told me that they are my parents. Dahil sa takot na baka ay kidnapin ako kaya lumayas ako saktong namang nakareceive ako ng message, gamit ang konting kaalaman na alam ko na tinuro sa akin ng babaeng nagmamay-ari sa Orphanage na natutunan niya sa dati niyang asawa ay ginamit ko ito para mabuhay," sabi Pia.
"Bakit ayaw mo sumama sa kanila? Wala ka bang nararamdamang luksong dugo?" tanong ko.
"I feel it but im afraid of their answer, im afraid to hear their reasons. Kasi andami kong tanong, bakit ngayon lang nila ako kukunin? I dont even remember na pinaampom ako at tsaka bakit nila ako pinaampon? Mayaman naman sila. They told me they own a company. Andami kong tanong! Is it just because they need me? Ngayong kailangan nila ako, ngayon lang nila ako kukunin?" malungkot niyang sabi.
"Bakit hindi mo tinanong sa kanila?" Sabi ni Yate. Napayuko siya sa itinanong ni Yate.
"Because Im afraid to hear their answer, im not ready yet thats why I run." she said.
"Promise mo, tatanongin mo sa kanila yang mga tanong sa isipan mo ha. Paano pala kung sila yung totoo mong magulang and they have reason kung bakit ka nila pinaampon. Kung makakagraduate tayo dito tatanongin mo ha." Tumango naman siya sa sinabi ni Yate.
"Wala lang." Sabi ni Cas, the long haired guy.
"Wala lang din." tumawa pa si Riana sa sinabi niya.
"Haynako." Sabi ni Yate.
"Ipapakasal ako. I never met that girl. Umalis ako ng hindi ito nakikilala because im not yet ready." sambit ni J.
"Sa edad na iyan?" Tumango namn siya.
"Ipapakasal din ako. My father is forcing me thats why I run away," Sabi naman ni Cy.
"What?! Baka kayo naman yung ipapakasal sa isat isa?" tinignan naman nila ako ng masama. Nagkamot ako ng ulo.
"Sabi ko nga kawawattpad ko ito eh," nahihiyang sabi ko.
Tumingin naman kami kay Rian. =_= Tinaasan niya kami ng kilay but his face is still have no emotion.
"Hindi magkwekwento yan. Huwag na kayong umasa," Sabi ni Riana.
"Ikaw na lang kaya magkwento Riana." Sabi ko namn. Ngumiti siya na parang hindi din alam ang dahilan.
"Shut your fucking mouth Riana," Pagalit niyang sabi. Napatingin naman kami sa kanya dahil sa gulat. Teka nagsalita siya. Kumurap kurap kami.
"Wow!" manghanga naming sabi. His Voice was so sexy.
"Isa pa nga, isa pa nga." Sabi naman ni Ayan. Galit na nga ih. Hinintay namin siyang magsalita pero hindi nangyari. Kumunot lang ang kanyang noo.
"Ah baka guni guni lang nating nagsalita siya mga bakla!" Sabi ni Yate.
'I dont think so.'
"Baka nga." sang ayon ng iba sa sinabi ni Yate. Para siyang manikin, gwapong manikin. Hindi tumatawa, hindi ngumingiti, hindi Nagsasalita. Ewan nga namin kung nagsalita ba siya kanina. Baka talagang imahinasyon lang namin iyon, masyadong sexy yung boses. Kababasa ko to
"Ahmmm. Tinakas ko yung sasakyan. Kaya ako tumakas HAHAHAHAHA" natutuwang sabi ni A.
"Tinakas mo yun pare?!!" Malakas na sambit ni Ayan. Ang lakas talaga ng bunganga netong lalaking to.
"Hindi alam ng Daddy ko yun kaya ko tinakas, sisirain niya lang yun kung sakaling makita niya. Ayaw kong masira yun kasi ginawa namin yun ni Yeon. Gaya ng ginawa ko noon na motor, ipinatapon niya lang." Ang galing naman niya pero bakit hindi makita yun ng daddy niya.
Next na magsasalita si Yeon pero bago siya magkwento. Nagsalita na si Yate.
"Have mercy on us Yeon." Tumawa naman siya sa sinabi ni Yate.
"Ako magtratranslate" Sabi namn ni A.
"Huwag na!" Sigaw namin.
"Saka ka na magkwento kapag marunong kanang magtagalog o kaya mag english don't worry tuturuan ka namin. Baka kasi mamaya iba iba na naman itranslate ni A eh." ngumiti si Yate.
"Grabe kayo sakin." ngumuso si A.
"Anong next na gagawin natin?" Tanong ko.
"Kumanta kaya tayo bago tayo matulog?" Sabi naman ni Pia.
"Why not," sabi ni Riana.
"Hindi ko pa Ito nasusubukan sa tanang buhay ko." Sabi naman ni J.
"Sinong nakakaalam ng Kaibigan By Perkins Twins?" Tanong ni Pia.
"Ako!" sigaw naming lahat.
"Nilabas ni Pia yung speaker niya tsaka niya plinay yung song na kaibigan by Perkins twins.
Now playing: Kaibigan by Perkins Twins
"Kapag ikay may problema
Ako ay tawagan lamang
Lagi mong makakausap
Sa saya o lungkot man
Maasahan mo ako
Palagi ay naririto
Hindi Kita iiwanan"
Humiga kaming lahat. Pinagmasdan namin ang mga bituin habang sinasabayan ang kanta nang biglang may wishing star na dumaan. Nagtinginan kami at ngumiti. Pinagpatuloy naming kumanta.
"Akoy kaibigan mo
Laging kasama mo
Maging ang buhay koy handa para sayo
Di Kita bibitawan at di hahayaan"
"Akoy kaibigan mo, pangako ko sayo
Sa unos o bagyo ay kubli mo ako
Ang pagmamahalan ay wagas at totoo"
"Ang ating pagkakaibigan
ay walang katapusan
Ang puso at kalooban
ay bukas pag kailangan
Maasahan mo ako, palagi ay naririto
Hindi Kita iiwanan"
"Ako'y kaibigan mo, laging kasama mo
Maging ang buhay koy handa para sayo
Di Kita bibitawan at di hahayaan
Akoy kaibigan mo, pangako ko sayo
Sa unos o bagyo ay kubli mo ako
Ang pagmamahalan, wagas at totoo"
"Hanggang akoy nabubuhay
Laging makakaramay
Ang pagkakaibigan ay tunay
Hindi magiiwanan kahit ano ang laban
Ang pagkakaibigan ay ganyan"
"Akoy kaibgan mo, laging kasama mo
Maging Ang buhay koy handa para sayo
Di Kita bibitawan at di hahayaan
Akoy kaibigan mo, pangako ko sayo
Sa unos o bagyo ay kubli mo ako
Ang pagmamahalan wagas at totoo"
"Kaibigan moooooo.......akoooooo"
01001001|01010100|01010101|01010100|01010101|01001100|01001111|01011001|