Metehan banyodan çıktıktan sonra "Ben uyuyacağım." dedi.
"Tamam, hadi uyu sen. Yorulmuş olmalısın." dedim.
"Sen iyisin, değil mi?" diye soran Metehan'a "Evet, iyiyim. Hadi uyu sen." dedim.
Metahan beni kafasıyla onayladıktan sonra tek kişilik yatağa uzandı.
Saniyesinde uyuyakalan Metehan'ı görmek komiğime giderken Zagreus, "İçecek bir şeyler ister misin?" diye sordu.
"Sadece su, lütfen." dedim.
Zagreus, mini dolaptan su çıkarıp verince suyu bir dikişte içtim.
"Anlat bakalım." diyerek yanıma oturan Zagreus'a "Hangisini anlatabilirim ki?" diye sordum.
"Hepsini. İyi bir dinleyiciyimdir." dedi.
Kısa bir süre sonra "Şu hastalık işinden başlayabilirsin." dedi.
"İapetos tuvaletteyken yanıma geldi ve kendileri için savaşmamı istedi." dedim.
"Sen de tabii ki reddettin." diyen Zagreus'a "Evet, reddettim. Kendisi de savaş zamanına kadar fikrimi değiştirebileceğimi söyledi." dedim.
"Tabii ki seni bununla bırakmaz." diye ekleyen Zagreus'u kafamla onayladım.
Sol gözümden bir yaş süzülürken "Eğer onlara katılmazsam savaş esnasında ölecekmişim." dedim.
"Daha çok gençsin. Ölmem haksızlık!" diye bağırınca "Bağırma! Metehan duyacak!" diye kızdım.
Zagreus, "Üzgünüm. Dalmışım." dedi.
"Aslında ölmeyi istiyorum." diye itiraf ettim.
Zagreus bana şaşkınlıkla bakarken "Aksel, üvey annem, üvey babam... Hepsi orada. Onlarla birlikte olmak istiyorum." dedim.
"Peki Metehan? Şu an ölümsüz. Senin ardından dayanabilir mi? İntihar etmesin." dedi Zagreus.
"Ben de bundan korkuyorum. Ölmeden önce ona öleceğimi söylemeden bu duruma onu alıştırmak istiyorum." dedim.
"Bunu nasıl yapacaksın ki?" diye soran Zagreus'a "Bilmiyorum, bir anda ölürsem anında çöker." dedim.
Zagreus, Metehan'a baktı ve "Bence onunla açık açık konuş. Bunu hak ediyor." dedi.
"Bu onu yıkmaz mı?" diye sordum.
"Her türlü yıkılacak." diyen Zagreus'a "Bilmiyorum." dedim.
Zagreus ayağa kalktı ve "Onunla konuş." dedi.
Ayağa kalktım ve kararlılıkla "Konuşacağım." dedim.
Zagreus, "Ne zaman?" diye sorunca geri yatağa oturdum.
"Bilmiyorum." dedim.
Zagreus, "Hadi onu uyandır ve konuş." dedi.
"Hemen mi?" diye sordum.
"Yakında hava aydınlanacak ve Olimpos'a gideceğiz. Başka bir zamanın olmayabilir." dedi.
Derin bir nefes verdim. Haklıydı.
Tekrar ayağa kalktım ve "Tamam, onu uyandırıp konuşacağım." dedim.
"O sırada ben de banyoda olacağım. Tehlikeli bir yolculuk olmasaydı dışarı çıkardım ama sizin yanınızdan ayrılmak tehlikeli olabilir." dedi.
Bu dediğine gülümseyerek "Tamam, teşekkürler." dedim.
Zagreus, "Rica ederim." diyerek banyoya girdiğinde Metehan'ın yanına yaklaştım.
"Pışt, Metehan." dediğimde hiçbir hareketlilik olmamıştı.
Metehan'ın kolumu dürttüm ve "Metehan, hadi. Uyan." dedim.
Metehan, "Aksel." diye mırıldandığında ne yapacağımı bilemedim.
"Aksel, bırakma beni."
Metehan'ın dudaklarından dökülen bu kelimeler kalbimin en ücra yerini bile sızlatırken Metehan'ın başucuna oturdum.
Yavaşça saçlarını okşarken onu uyandırmak için hiçbir şey yapmadım.
Onun yerinde olsaydım birisinin Aksel'i gördüğüm rüyadan beni utandırmasın istemezdim.
Hatta çok kızardım.
Bir kez daha Aksel'den ayrıldım diye çok kızardım.
Metehan'ın alnından terler akarken "Aksel, yapma." diye mırıldandı.
Gözlerim dolarken yavaşça Metehan'ın yanına uzandım ve olanları düşünmeye başladım.
Sinirliyken bana ettiği laflarda haklıydı. Bencildim.
Sırf Aksel'i görmek için ölmek istiyordum.
Öleceksem bile bunun sebebi Metehan'ı düşünmeden Aksel'e kavuşmak olmamalı.
Bu kadar bencil olamam.
Aksel benim için ölmüştü. Ben de onun benden daha önce rica ettiğin "Metehan'a çok iyi bak ve onun yanından hiç ayrılma, lütfen." bu sözü tutacağım ve ömrümün sonuna kadar onun için yaşayacağım.
Hem onun için hem de Metehan için yaşayacağım.
Ölene kadar da onlar için savaşacağım.