Hati ang atensyon ko sa pagmamaneho papunta sa Hospital at pagtingin sa singsing ko na binigay ni Nolan sa akin.
It's my first time na magsuot ng singsing, kahit na noon pa kasi hindi na ako mahilig sa accessories. I mean i do wear sometimes tulad ng kwintas or bracelet pero never talaga akong nahilig, mabilis ko kasi itong nawawala eh.
Nang makarating kami finally sa hospital. Pagpark ko ng kotse nag lakad na kami papunta sa elevator.
Habang nasa elevator kami hindi ko maiwasang mapangiti dahil dito ang unang beses na nakapag usap kami. Dito talaga nag simula ang lahat.
“Why are you smiling?" He asked.
“Naalala ko lang yung first encounter natin, dito 'yon."
He chuckled. “You're right! Napaka taray mo nun."
“Eh paano naman kasi tinarayan mo rin ako. Akala mo pa sinusundan kita."
“You're watching a video of me kaya 'di ko maiwasang maghinala noon."
“I'm happy i watched that video." I said with a smile.
Kung hindi ako pinipilit ni Kass na panuorin ang video ni Nolan na shinare ni Alonso baka hindi kami nakapag usap noon ni Nolan. Wala kasi siyang magiging dahilan para agawin ang cellphone ko. Dahil hindi ko masyadong pinapansin ang nasa paligid ko noon for sure hindi ko rin mapapansin na nasa iisang elevator lang pala kami noon ng heartthrob ng school.
“Thank you for watching that video." He said.
“Let's also thank Alonso for uploading your video and Kass for sharing it to me." I added na nagpatawa sa aming dalawa.
Finally nakarating na kami sa office ni Mama. Habang magkahawak kamay kami ni Nolan, bigla kong naramdaman sa kanya ang kaba. For some reason, medyo kinabahan din ako.
Papayag kaya si Mama?
Ako na ang kumatok sa pinto.
“Come in." We heard Mom said. Binuksan na ni Nolan ang pinto 'tsaka napatingin sa direksyon namin si Mama.
Napatayo siya nang makita kami. “Anong ginagawa n'yo dito? May nararamdaman ka bang hindi maganda Nolan?" She asked.
Nolan shakes his head. “Wala po, Doc."
“Kung gano'n anong ginagawa n'yong dalawa dito?" Pagtataka niya.
“May sasabihin po kasi kami." I said.
Salitan niya kaming tinignan ni Nolan na parang inaalam kung anong sasabihin namin.
“Maupo na muna kayo."
Sinunod naman agad namin ang sinabi ni Mama.
“So, about sa sasabihin n'yo?" Mom asked.
Tumingin lang ako kay Nolan. Hindi ko kasi alam kung ako ba ang magsasabi o siya.
“Ahm..." Parang hinahanap pa ni Nolan sa utak niya kung anong magandang sabihin para mapapayag niya si Mama.
“I want to Marry Noelle, Doc. I want to spend the rest of my months with her. Sana po pumayag po kayo."
Kita sa mukha ni Mama ang pagkabigla sa narinig niya at napatingin ito sa akin na para bang nagsasabing seryoso-ba-siya-sa-sinasabi-niya?
“Alam na ba ng parents mo na gusto mong pakasalan si Noelle?" Mom asked him.
“Opo. Nasabi ko na po sa kanila at pumayag naman po sila. Gawin ko lang daw po kung anong magpapasaya sa akin."
“I'm not against with this too but..." Mom looked at me again. “Will you be okay? Concern ako sa'yo. Baka mas maging mahirap sa'yo kapag... nawala na si Nolan."
“Mom, kasal man kami o hindi siguradong magiging mahirap para sa akin kapag iniwan na ako ni Nolan. Pero hindi n'yo po kailangang mag alala, pipilitin kong kayanin dahil 'yon din naman ang gusto ni Nolan."
Huminga siya ng malalim. “Sigurado na ba talaga kayo dito?" She asked us with a serious look.
“Opo!" Sabay naming sabi ni Nolan.
“Okay, if seryoso kayo. Do it." Mom said na nag paligaya sa aming dalawa. Obvious 'yon sa mukha namin dahil hindi mawala ang ngiti sa mga labi namin at relief sa mukha ni Nolan dahil sa pagpayag ni Mama.
“Thank you, Ma!" I told her.
“Tell your Dad about this too."
“We will."
“Kailan n'yo planong magpakasal?"
“As soon as possible Mom. We don't want to waste time." I answered. I know may mga papers pa na kailangang asikasuhin before kami payagan talagang magpakasal kaya kailangan asikasuhin na 'yon.
“I understand." Mom said.
“Maraming salamat po sa pag payag, Doc. If dumating na si Dad galing States mamamanhikan po agad kami." Nolan said.
“Okay." She replied.
•••••
Umuwi na kami after naming ipaalam kay Mama ang tungkol sa pag papakasal namin ni Nolan. Masaya kaming pumayag si Mama.
Dumiretso kami sa Unit Nolan para naman hintayin ang Mom niya na dumating.
She already texted Nolan na nakasakay na sila ng eroplano at she's with Nolan's younger brother.
Pag dating namin ng Unit niya, dumiretso kami sa sala at umupo sa couch.
“Napagod ka ba?" Tanong ko sa kanya.
He shakes his head. “Don't worry." He reassured. Mabuti kung gano'n. Mabuti nalang nag suggest akong, ako na ang mag mamaneho sa aming dalawa.
Isinandal ko ang ulo ko sa balikat niya.
“Pa'no natin sasabihin sa Dad mo ang plano natin?" He asked me.
“I'm just gonna call him."
“Okay lang kaya 'yon? Hindi kaya mas okay kung sasabihin natin ng personal?"
Tinanggal ko ang pagkakasandal ko sa balikat niya. “For sure maiintidihan niyang hindi na natin siya mapupuntahan sa Davao dahil sa kondisyon mo."
“Kaya ko pa namang bumyahe!"
“Your Mom is coming remember? And for sure she won't allow it and of course I won't either."
Napabuntong hininga siya na parang pagpapakita ng pagsuko niya. “Okay."
He put his hand on his forehead na medyo pinagalala ko.
“Are you okay?" I calmly asked.
“Oo, bigla lang akong nahilo."
Shit! Bahagya akong nagpanick pero hindi ko masyadong ipinapahalata sa kanya.
“Uhm... G-gamot? Kailangan mo ba ng gamot?" I asked.
He nodded. “Yes, please."
Dali-dali kong kinuha ang gamot niya at kumuha ng tubig sa kusina 'tsaka ko pinainum sa kanya yung gamot niya.
Agad din naman niya itong ininum.
Humawak ulit siya sa ulo niya habang nakayuko.
Luhumod ako sa harap niya para subukang tignan ang mukha niya. His eyes are closed tila pinipigil niya ang sarili niya na 'wag ipakita sa akin na nahihirapan siya.
“Are you feeling better now?"
“Yes." Maikli niyang reply.
“Gusto mo bang humiga muna? Para makapag pahinga ka pa?"
“No, let me just sit hear. I'll be fine."
“Are you sure?"
“Yes."
Napa buntong hininga nalang ako dahil sa pagaalala. Umupo nalang ulit ako sa tabi niya at hinaplos siya sa likod niya. Para malaman niyang nasa tabi niya lang ako.
Ilang minutong ganito lang ang posisyon namin hanggang hindi ko na siya kinakausap para makapag focus lang siya sa nararamdaman niya ngayon.
Doorbell ang bumasag sa katahimikan namin, ako na ang tumayo at naglakad papunta sa pinto 'tsaka ito binuksan.
Pagbukas ko isang babaeng tila nasa 50's ang nakita ko at isang batang lakake na sa tingin ko ay nasa pito hanggang siyam na taon ang edad.
Sila na siguro ang Mom at brother ni Nolan.
“Are you Nolan's girlfriend?" She asked.
“Opo."
“Where is he?" Pagaalala niya.
“Sa sala po, medyo inatake siya ng sakit niya kaya nagpapahinga siya ngayon."
Mas lalo siyang nagalala at tuluyang pumasok ng Unit niya. Sinundan ko lang sila hanggang sa makarating kami ng sala. Kung saan gano'n pa rin ang position ni Nolan.
“Nolan?" Tawag ng Mama niya sa kanya.
Dahan-dahan iniangat ni Nolan ang ulo niya at tumingin sa direksyon namin. Salitan niya lang tinignan ang Mom niya at kapatid niya 'tsaka binaling ang tingin sa akin.
“My love, who are they?" He asked me.
Laking bigla ang naramdaman ko sa narinig na tanong sa akin ni Nolan. Kung ako nabigla mas nabigla ang Mama niya kaya hindi nito napigilan ang lumuha.
Lumapit naman agad ako kay Nolan at hinawakan siya sa mga kamay. “Are you sure you're okay now? Want me to call Mom?" I asked him.
He shakes his head. “I'm okay."
“Kung gano'n bakit hindi mo naalala ang Mama mo at kapatid mo?"
Nanlaki ang mata niya dahil sa pagkabigla 'tsaka biglang tumingin sa Mama niya na mukhang hindi niya paring na re-recognize.
Humawak ulit siya sa ulo niya at tila minasahe niya 'to. Saglit niya lang itong ginawa at muling tumingin sa Mama niya.
“Mom?" He finally recognized them. Tumayo si Nolan at lumapit sa Mama niya na hindi parin tumitigil sa pagiyak.
“That's right, I'm your Mom." Her mom said 'tsaka niya niyakap si Nolan.
To be continued...